Mula sa malamlam na liwanag ng buwan na tumatagos sa salaming bintana ay matamang pinagmamasdan ng binata ang isang dalaga na mahimbing na natutulog sa ibabaw ng kama. Ang kulay ginto at kulot nitong buhok ay tila nag-aanyaya sa kanya na hawiín ito. Maging ang malagatas at makinis na balat ng dalaga ay naghahatid ng kilabot sa bawat himaymay ng kanyang laman. Nang dahil sa nakakaakit na tanawin ay nagsisimula ng maliyab ang matinding pagnanasa mula sa asul niyang mga mata. Umangat ang sulok ng kanyang bibig ng mapadako ang tingin sa maganda at inosenteng mukha ng babae. Sa loob ng pitong taon ay nasaksihan niya kung paanong magbago ang isang munting bata sa pagiging ganap na dalaga nito. She is the most precious gems he owns, na walang sinuman ang nakakaalam na dito niya itinatago sa Mansion. Makalipas ang ilang minuto ay nagdesisyon si Storm na lisanin na ang Mansion. Ito ang kanyang nakagawian, ang palihim na pagmasdan ang dalaga. Nagkataon lang na napaaga siya ng punta sa Mansion d
“The woman scrutinized me from head to toe and from toe to head. I couldn't help but notice her raised eyebrows, giving off an impression of annoyance. Based on her facial expression, it’s obvious that she doesn’t like me. I ignored her irritation and I was amazed at the way she flicked her fingers like a candle, with her long nails painted in vibrant red, making them even more lovely to look at. On the other hand, my nails were embarrassingly short and uneven compared to hers because I often bite them. I'm just a bit whiter than her, and her hair is straight and black, with a few strands that, I think, it seemed intentionally colored white. Unlike me, I was born with golden hair inherited from my mother. Because my mother is European while my father is Japanese. My height is one hundred sixty-seven centimeters and it’s not far off from the woman's height, so we're almost equal. Perhaps, in my desperation to talk to Mr. Hilton, I didn't notice their presence behind my back. I wiped a
When I opened my eyes, warm sunshine greeted me. I looked out the window for a moment and watched the peaceful sky. A deep sigh was released from me, hoping that through this, the sadness that surrounded my heart would disappear. I remembered the scene last night, and I feel mad again. I will not give up until I talk to Mr. Hilton. And today, I'll make it sure that I will face him. I am determined to end my long stay in this mansion. I believe that the the time I spent here is enough to repay of what my father's did. "I got up and went inside the bathroom. I moved quickly, finishing my shower, and immediately put on a simple dress with long sleeves that reached beyond the knees. I didn't bother to dry my hair and just let it hang loose. Upon leaving my room, I coincidentally encountered a woman named Patricia who had just come out as well. When her eyes met mine, she gave me a sharp look. She scruitinized me from head to toe like what she did to me last night, before casually divert
“Stop this, Mio.” Seryoso niyang saway sa akin, ngunit hindi ako nagpatinag. “I said, I want to talk to him right now! Iharap nyo s’ya sa akin!” Galit kong sigaw bago lumapit sa isang flower base, dinampot ko ito at saka hinagis sa sahig. “Ay!” Gulat na sigaw ng isang katulong na nasa likod ni Mr. Lee. Nakita ko na sumenyas ito sa mga bagong dating na katulong. Alam ko kung ano ang ibig sabihin nun dahil minsan na nilang ginawa ito sa akin. Siguradong ikukulong nila ako sa basement para turuan ng leksyon, pero hindi ako papayag na muling mangyari ‘yun. Mabilis kong inilabas ang kutsilyo na nakatago sa aking kamay at idinikit ang talim nito sa tapat ng aking pala pulsuhan. Natigil ang lahat at naudlot ang tangkang paglapit nila sa akin. “I’m serious, Mr. Lee, mas mabuti pang mamatay na lang ako kaysa ang mamatay na walang ginagawa. I need him, tell him to face me. I want to see my father, p-please Mr. Lee, I beg you, I miss my dad... at gusto kong malaman kung ligtas ba s’ya, kung m
“I want my freedom.” Matigas kong sagot habang matapang na nakikipag titigan sa kanya. Napansin ko na lalong dumilim ang expression ng kanyang mukha na wari moy hindi nito nagustuhan ang naging sagot ko. “Do you know what you’re talking about, young lady?” Anya sa mapanganib na tinig, bahagya pang tumaas ang sulok ng bibig nito. Naalarma ako ng bigla siyang humakbang palapit sa akin. Kahit papaano ay nakaramdam pa rin ako ng takot dahil malaking tao si Mr. Storm at halos hanggang dibdib lang ako nito. “Of course, I know, you imprison me here for several years and I think it’s enough to pay my father’s debt.” Matigas kong pahayag, nagtaka ako ng bigla siyang tumawa na katulad ng ginawa nito sa akin noon. Pakiramdam ko ay para akong nainsulto sa kanyang ginawa kaya lalong nag himagsik ang kalooban ko. “Really?” Anya bago huminto sa mismong tapat ko habang nakapaskil ang nakakalokong ngiti sa mga labi nito. “How did you say it’s enough for your father’s debt? Or should I say, my mone
“Take off my clothes.” Seryosong utos ni Storm pagkatapos na talian ng panyo ang sugat ni Misaki. Kaagad namang sumunod ang inosenteng dalaga, medyo natataranta ang mga kamay nito habang isa-isang tinatanggal ang mga butones. “All.” Mariing sambit ni Storm ng saglit na tumigil si Misaki. Mabilis na tumalima si Misaki at kinalas ang sinturon nito, saka sinunod ang pantalon kasama na ang brief ng binata. Nang mag-angat ng kanyang mukha si Misaki ay nagulantang siya sa malaking bagay na ngayon lang niya napansin. Dahil gahibla na lang ang layo ng malaking k*****a ng binata mula sa kanyang mukha. Hindi na namalayan ni Storm na kanina pa siya nakangiti dahil labis siyang naaaliw sa kainosentihan ni Misaki. At ngayon ay pigil niya ang sarili na huwag tumawa sa harap ng dalaga. Dahil ang magaling na babae ngayon ay nakatulala sa kanyang sandata. Ang mukha nito ay wari moy nakakita ng isang malaking ahas. Matagal na nakatulala si Misaki sa katawan ni Storm, bakas sa kanyang mukha ang mati
Misaki’s Point of view Naalimpungatan ako dahil sa mabigat na nakadagan sa ibabaw ng aking katawan. Pagmulat ng aking mga mata ay tumambad sa aking paningin ang mga katawan namin ni Mr. Storm na kapwa walang saplot. Madilim na ang buong paligid at hindi ko na alam kung anong oras na ngayon. Sinubukan kong bumangon upang magbihis ngunit hindi pa man ako nakakabangon ay biglang kinabig ni Mr. Storm ang aking katawan. Muli akong napa-higa sa kama at wala akong nagawa ng hilahin niya ako palapit sa kanyang katawan. Natigilan ako ng maramdaman ko ang init na nagmumula sa kanyang balat. Kakaiba ang dating nito sa akin, na para bang mas gusto ko na manatili na lang dito sa mahabang panahon. Para tuloy akong isang sisiw na nangangailangan ng limlim mula sa inahing manok. Hindi ko maintindihan ang aking sarili dahil kusang kumilos ang aking katawan at pumihit ito paharap kay Mr. Storm. Naramdaman ko na nanigas ang katawan ni Mr. Storm ng yakapin ko ang malaki niyang katawan bago nagsumiksik
“Ouch!” Galit na reklamo ni Patricia ng marahas na binitawan ng lalaking may hawak sa kanya ang kan’yang braso. Kamuntikan pa siyang ma-out of balance, mabuti na lang ay kaagad niyang naibalanse ang kanyang katawan. Huminto ang kamay ni Patricia sa paghimas sa nasaktang niyang braso nang mapansin niya ang nakatalikod na si Storm sa kanyang harapan. “According to Mr. Lee, you didn't follow any of his commands." Seryosong pahayag ni Storm bago pumihit paharap sa dalaga at lumapit sa kanyang swivel chair. Ibinaba niya sa ibabaw ng lamesa ang basong hawak na may lamang alak saka umupo. Hindi nag pasindak si Patricia sa matapang na mukha ni Storm. Isang makahulugang ngiti ang lumitaw sa mga labi niya bago naglakad palapit sa lamesa ng binata. “You know, bakit hindi natin idaan sa maayos na usapan ang lahat?” Malambing na tanong ni Patricia saka masuyong hinaplos ang braso ni Storm habang nakapaskil sa kanyang bibig ang isang nang-aakit na ngiti. She think that all the men are same, hindi
“My God, Maurine! Dalawa na ang anak mo pero ni isa sa mga ama nila ay hindi mo kilala!? Paano kang nabuntis ng hindi mo nalalaman!?” Mga katanungan na hindi alam kung paano sasagutin ng dalagang si Maurine. Walang siyang hinangad kundi ang makatapos ng pag-aaral at makatulong sa kanyang kapatid. Subalit hindi niya sukat akalain na mangyayari sa kanya ang mga nababasa lamang niya sa mga novela. One night stand, not once but twice, dahilan kung bakit sa murang edad ay naging dalagang ina si Maurine Kai Ramirez. Ang masaklap, wala siyang pagkakakilanlan sa mga lalaking nakabuntis sa kanya. Hanggang sa natuklasan niya na ang ama ng panganay niyang anak ay ang CEO na si Andrade Quiller Hilton ang kakambal ni Storm Hilton. Naiskandalo ang CEO ng Steel Quiller Corp. dahil sa biglang pagsulpot ng mag-ina, ngunit mariǐng itinanggi ng binata na hindi siya ang ama ng anak ni Maurine. But for the sake of his name ay kinuha niya ang mag-ina pero para gawing katulong ang dalaga sa sarili ni
Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki. Pero, hindi ko na ito pinansin pa basta nag-concentrate lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang puting roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nito na maisuot ang roba sa katawan ko. “Excuse me, hindi ko type ang matandang ‘yun, nandito ako para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito na siya ring tumatayong assistant ko. “Kailangan ka ng manager mo sa opisina. Hinihint
“I-I can’t believe this, I’m a father now?” Nanlalaki ang mga mata habang nakapako ang mga mata nito sa aking tiyan. Nagulat pa ako ng bigla niya akong halikan sa labi at mas mahigpit pa sa nauna ang yakap na ginagawa niya sa akin ngayon. Umiiyak na gumanti ako ng yakap habang paulit-ulit na sinasabi ang katagang, “I’m sorry…” “Sssshh… it’s okay, I understand, kasalanan ko naman talaga ang lahat.” Ani nito habang patuloy na pinapatakān ng pinong halik ang buong mukha ko. Maya-maya ay lumuhod siya sa harapan ko at masuyong h******n ang aking tiyan. “Dad! Look, I’m a father now! May anak na ako.” Buong pagmamayabang na pahayag ni Xavien na parang akala moy bata na binigyan ng isang malaking regalo. Natawa ang mga tao sa aming paligid habang ang ina ni Xavien ay umiiyak dahil sa labis na kasiyahan para sa kanyang anak. “It’s triplets.” Pag-aanunsyo ko na siyang ikinasinghap ng lahat at tulad ni Xavien ay umawang din ang bibig ng mga tao sa aming paligid. “Oh my God! Thank you so mu
Mula sa isang malawak na hardin ng hotel ay tahimik na nagaganap ang isang kasalan. Tanging mahahalagang mga panauhin at miyembro ng pamilya nang mga ikakasal ang umattend para sa engrandeng kasalan na ‘to. “Habang isinasagawa ang seremonya ng kasal ay tahimik sa kabilang bahagi ang magkakapatid na Hilton. Ang atensyon ng lahat ay nasa unahan kaya walang nakapansin sa pagdating ko. “Ikaw Cristina, tinatanggap mo ba ang lalaking ito bilang iyong asawa”- “Itigil ang kasal!” Matigas kong sigaw habang matalim na nakatitig sa mga taong ikinakasal. Parang iisang tao na lumingon ang lahat sa direksyon ko. Nanlaki ang kanilang mga mata ng makita ako, bakas ang labis na pagkagulat sa kanilang mga mukha. Kahit hirap na hirap ako dahil sa laki ng aking tiyan ay pinilit ko pa ring makalakad ng maayos upang makalapit sa unahan. Isang nakamamatay na tingin ang ibinato ko sa groom na ngayon ay nakaawang ang bibig nito habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa mukha ko at sa malaki kong tiyan.
Miles Point of view “Lumitaw ang matamis na ngiti mula sa aking mga labi ng masilayan ko ang pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Ang paglubog ng araw, nandito ako ngayon sa may dalampasigan, nakaupo sa isang malaking tipak ng bato habang nag-aabang sa paglubog ng haring araw. Ramdam ko ang bawat halik ng alon sa aking mga paa at ibayong ginhawa ang hatid nito sa aking pakiramdam. Kasamang inililipad palayo ng malamig na simoy ng hangin ang lahat ng mga alalahanin ko sa buhay kaya kay gaan ng pakiramdam ko sa tuwing nandito ako sa tabing dagat. Sinundan ng aking tingin ang mataas na paglipad ng mga ibon. Minsan, iniisip ko na sana ay ibon na lang ako, malayang nakakalipad kahit saan nila naisin ng walang iniisip na anumang problema. Sa loob ng ilang buwan na lumipas ay ito na ang nakagawian ko, ang tumambay sa dalampasigan at mag-abang kung kailan lulubog ang haring araw. Sa tuwing ginagawa ko kasi ito ay na-nanariwa ang mga alaala nung mga panahon na kasama
“Oh, my god, Xavien!” “Shit! Stop it, Xavien!” Halos sabay na sigaw ni Mrs. Lexie Hilton at ng asawa nitong si Cedric Hilton. Maging ang kapatid niya na si Andrade ay labis na nagulat sa eksena na kanilang nadatnan sa loob ng opisina ni Xavien. Mabilis na lumapit ang tatlo. Mula sa likuran ay mahigpit na niyakap ni Andrade si Xavien saka pwersahan na hinila ito palayo. Habang ang ama nilang Cedric ay mahigpit na kinapitan ang braso ng anak at pilit na tinanggal ang kamay nito sa leeg ng babae. Nahirapan pa sila bago tuluyang nailayo si Xavien mula sa babae, nanghihina na bumagsak ang babae sa sahig habang naghahabol-hininga. Masuyo namang hinagod ng kanilang ina ang likod ng babae at matinding takot ang makikita sa mukha ni Mrs. Hilton dahil sa labis na pag-aalala. “What’s wrong with you!?” Nakapamewang na bulyaw ni Cedric sa kanyang anak na tila wala sa katinuan. Nasasaktan siya sa itsura ng kanyang anak dahil napakalayo na nito sa dating makulit at masayahing si Xavien. “Let
“Ahhhh! “Crash!” Halos maglupasay ako sa sahig habang humahagulgol ng iyak. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong nagwawala dito sa loob ng condo ko. Wala ng natira ni isang matinong gamit, lahat wasak! Kung gaano kagulo at kadilim ang aking condo ay ganun din ang buhay ko! For me, my life is useless! Everything that I have is nothing, because Miles is my everything to me. “Ahhhh! Ahhhh…” halos mamaos na ako dahil sa walang humpay na kakasigaw, na kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko. Gusto kong isigaw ang sakit. I don’t care kahit nag mukha na akong bakla sa harap ng pamilya ko! I don’t even care kahit mawalan na ako ng dignidad dahil sa pagkaka-lugmok mula sa matinding sakit. B-because I love her! I love her so much… Six months have passed since Miles suddenly disappeared. Walang sinuman ang nakakaalam sa kinaroroonan nito even her family. Nagising na lang sila kinaumagahan na wala na si Miles sa sarili nitong silid, maging ang mga importanteng gamit ng dalaga.
“Paglabas ko sa elevator ay tumambad sa akin ang isang magulong eksena. Ang secretary ni Xavien habang nakikiusap sa dalawang babae na tumigil na sa pag-aaway. Sinisikap na paalisin ng secretary ang dalawang babae ngunit nahirapan siyang gawin ito dahil nag-aaway na ang mga ito. “What happened here?” Seryoso kong tanong kaya napunta sa akin ang atensyon ng nilang lahat. Napansin ko na natigilan ang secretary ni Xavien, ang ekspresyon ng mukha nito ay wari moy nakakita ng multo. “M-Ma’am?” Ani nito na hindi ko pinapansin dahil ang mga mata ko ay nakapako sa dalawang babae na natigil sa pagpapalitan ng maaanghang na salita. Maganda naman ang mga ito kaso sa kapal ng make up nila, para sa akin nagmukha tuloy silang payaso. Halos makita na rin ang kanilang mga singit dahil sa masyadong liberated nilang pananamit. Sabay pa na lumingon sa akin ang dalawang babae, ngunit sa talim ng tingin ng mga ito ay kulang na lang bumulagta ako sa sahig. “Huh? Don’t tell me, isa ka rin sa mga na
Xavien Point of view “Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na sumiksik sa akin ang mainit na katawan ni Miles. Isang matamis na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko ng sa pagmulat ng aking mga mata ay sumalubong sa aking paningin ang maganda at maamong mukha ng aking nobya. Isa ito sa mga gusto kong maranasan tuwing gigising sa umaga. Buong pagsuyo na niyakap ko siya ng mahigpit habang mariin na nakalapat ang aking mga labi sa ulo nito. “I love you...” ito ang paulit-ulit na sinisigaw ng puso ko. Habang nilalasap ang sarap sa pakiramdam ng pagkakalapat ng aming mga hubad na katawan. “Xav, I think tanghali na, marami ka pang appointment ngayong araw na ito at hindi mo pwedeng ikansela ang mga ‘yun.” Ani nito sa inaantok na boses. She’s right at kahit labag sa kalooban ko napilitan na rin akong bumangon. Nagtaka ako ng hindi siya kumilos at nanatili lang ito sa kanyang posisyon. “Sweetheart, are you okay?” Nag-aalala kong tanong, bago sinalat ang noo nito. Nakahinga ako ng maluwag ng