7 years later….. Humimpil ang isang mamahaling sasakyan sa harap ng gusali ng Zinc ltd. Corporation. Mula sa unahan at likuran nito ay may dalawa pang sasakyan. Ilang sandali pa mula sa magkabilang sasakyan ay bumaba ang may nasa sampung kalalakihan na pawang mga nakasuot ng itim na suit. Mabilis na pinalibutan nila ang magarang sasakyan na nasa gitna. Halatang hindi basta-bastang tao ang sakay ng mamahaling sasakyan dahil sa labis na pag-iingat ng mga ito. Maya-maya ay bumukas ang pintuan ng kotse at bumaba ng sasakyan ang isang binata na may mabagsik na mukha. Nang makatapak na sa lupa ang kanyang mga paa ay tumayo ito ng tuwid bago nito isinara ang isang butones ng mamahaling suot na suit. Ang awra ng binata ay parang kasing init ng sikat ng araw, kalmado mang tingnan ngunit ang mga mata nito ay tila nagliliyab sa galit. Tumigil sa paglalakad ang mga tao sa kanyang paligid at natuôn ang atensyon ng lahat sa kanyang direksiyon. Ang tanging makikita mula sa mukha ng mga tao ay mati
Sumibol ang matinding paghanga sa puso ng dalaga at ang galit ay dagling naglaho. “Ano ang ibig sabihin nito Papâ?” Naguguluhan na tanong ni Patricia habang ang mga mata ay nanatiling nakatingin sa mukha ni Storm. Mabilis na pinaganā ni Mr. Agonzillo ang kanyang utak at dahil sa nakitang expression mula sa mukha ng kanyang anak ay isang ideya ang nabuo sa isipan isipan nito. “Mr. Hilton, masyado ng malaki ang interest ng pagkakautang ko sa iyo at inaamin ko na hindi ko na kaya pang bayaran ‘yun. Kung ipipilit mo na bayaran ko ngayon din ang halagang iyon ay mababangkrupt ang isa sa kumpanya ko. Bakit hindi na lang tayo magkaroon ng isang kasunduan na sigurado naman na hindi ka malulugi?” Seryosong pahayag ni Mr. Agonzillo. Lihim na nagdiwang ang kalooban ni Mr. Agonzillo ng mabasa niya mula sa mukha ng binata na tila intresado ito sa kanyang tinuran. Nagpatuloy siya sa pagsasalita habang tumatayo mula sa pagkakaluhod. Kaagad na lumapit sa kanya ang anak at tinulungan siyang makata
Mula sa malamlam na liwanag ng buwan na tumatagos sa salaming bintana ay matamang pinagmamasdan ng binata ang isang dalaga na mahimbing na natutulog sa ibabaw ng kama. Ang kulay ginto at kulot nitong buhok ay tila nag-aanyaya sa kanya na hawiín ito. Maging ang malagatas at makinis na balat ng dalaga ay naghahatid ng kilabot sa bawat himaymay ng kanyang laman. Nang dahil sa nakakaakit na tanawin ay nagsisimula ng maliyab ang matinding pagnanasa mula sa asul niyang mga mata. Umangat ang sulok ng kanyang bibig ng mapadako ang tingin sa maganda at inosenteng mukha ng babae. Sa loob ng pitong taon ay nasaksihan niya kung paanong magbago ang isang munting bata sa pagiging ganap na dalaga nito. She is the most precious gems he owns, na walang sinuman ang nakakaalam na dito niya itinatago sa Mansion. Makalipas ang ilang minuto ay nagdesisyon si Storm na lisanin na ang Mansion. Ito ang kanyang nakagawian, ang palihim na pagmasdan ang dalaga. Nagkataon lang na napaaga siya ng punta sa Mansion d
“The woman scrutinized me from head to toe and from toe to head. I couldn't help but notice her raised eyebrows, giving off an impression of annoyance. Based on her facial expression, it’s obvious that she doesn’t like me. I ignored her irritation and I was amazed at the way she flicked her fingers like a candle, with her long nails painted in vibrant red, making them even more lovely to look at. On the other hand, my nails were embarrassingly short and uneven compared to hers because I often bite them. I'm just a bit whiter than her, and her hair is straight and black, with a few strands that, I think, it seemed intentionally colored white. Unlike me, I was born with golden hair inherited from my mother. Because my mother is European while my father is Japanese. My height is one hundred sixty-seven centimeters and it’s not far off from the woman's height, so we're almost equal. Perhaps, in my desperation to talk to Mr. Hilton, I didn't notice their presence behind my back. I wiped a
When I opened my eyes, warm sunshine greeted me. I looked out the window for a moment and watched the peaceful sky. A deep sigh was released from me, hoping that through this, the sadness that surrounded my heart would disappear. I remembered the scene last night, and I feel mad again. I will not give up until I talk to Mr. Hilton. And today, I'll make it sure that I will face him. I am determined to end my long stay in this mansion. I believe that the the time I spent here is enough to repay of what my father's did. "I got up and went inside the bathroom. I moved quickly, finishing my shower, and immediately put on a simple dress with long sleeves that reached beyond the knees. I didn't bother to dry my hair and just let it hang loose. Upon leaving my room, I coincidentally encountered a woman named Patricia who had just come out as well. When her eyes met mine, she gave me a sharp look. She scruitinized me from head to toe like what she did to me last night, before casually divert
“Stop this, Mio.” Seryoso niyang saway sa akin, ngunit hindi ako nagpatinag. “I said, I want to talk to him right now! Iharap nyo s’ya sa akin!” Galit kong sigaw bago lumapit sa isang flower base, dinampot ko ito at saka hinagis sa sahig. “Ay!” Gulat na sigaw ng isang katulong na nasa likod ni Mr. Lee. Nakita ko na sumenyas ito sa mga bagong dating na katulong. Alam ko kung ano ang ibig sabihin nun dahil minsan na nilang ginawa ito sa akin. Siguradong ikukulong nila ako sa basement para turuan ng leksyon, pero hindi ako papayag na muling mangyari ‘yun. Mabilis kong inilabas ang kutsilyo na nakatago sa aking kamay at idinikit ang talim nito sa tapat ng aking pala pulsuhan. Natigil ang lahat at naudlot ang tangkang paglapit nila sa akin. “I’m serious, Mr. Lee, mas mabuti pang mamatay na lang ako kaysa ang mamatay na walang ginagawa. I need him, tell him to face me. I want to see my father, p-please Mr. Lee, I beg you, I miss my dad... at gusto kong malaman kung ligtas ba s’ya, kung m
“I want my freedom.” Matigas kong sagot habang matapang na nakikipag titigan sa kanya. Napansin ko na lalong dumilim ang expression ng kanyang mukha na wari moy hindi nito nagustuhan ang naging sagot ko. “Do you know what you’re talking about, young lady?” Anya sa mapanganib na tinig, bahagya pang tumaas ang sulok ng bibig nito. Naalarma ako ng bigla siyang humakbang palapit sa akin. Kahit papaano ay nakaramdam pa rin ako ng takot dahil malaking tao si Mr. Storm at halos hanggang dibdib lang ako nito. “Of course, I know, you imprison me here for several years and I think it’s enough to pay my father’s debt.” Matigas kong pahayag, nagtaka ako ng bigla siyang tumawa na katulad ng ginawa nito sa akin noon. Pakiramdam ko ay para akong nainsulto sa kanyang ginawa kaya lalong nag himagsik ang kalooban ko. “Really?” Anya bago huminto sa mismong tapat ko habang nakapaskil ang nakakalokong ngiti sa mga labi nito. “How did you say it’s enough for your father’s debt? Or should I say, my mone
“Take off my clothes.” Seryosong utos ni Storm pagkatapos na talian ng panyo ang sugat ni Misaki. Kaagad namang sumunod ang inosenteng dalaga, medyo natataranta ang mga kamay nito habang isa-isang tinatanggal ang mga butones. “All.” Mariing sambit ni Storm ng saglit na tumigil si Misaki. Mabilis na tumalima si Misaki at kinalas ang sinturon nito, saka sinunod ang pantalon kasama na ang brief ng binata. Nang mag-angat ng kanyang mukha si Misaki ay nagulantang siya sa malaking bagay na ngayon lang niya napansin. Dahil gahibla na lang ang layo ng malaking k*****a ng binata mula sa kanyang mukha. Hindi na namalayan ni Storm na kanina pa siya nakangiti dahil labis siyang naaaliw sa kainosentihan ni Misaki. At ngayon ay pigil niya ang sarili na huwag tumawa sa harap ng dalaga. Dahil ang magaling na babae ngayon ay nakatulala sa kanyang sandata. Ang mukha nito ay wari moy nakakita ng isang malaking ahas. Matagal na nakatulala si Misaki sa katawan ni Storm, bakas sa kanyang mukha ang mati