Pagpasok ni Analyn sa kuwarto nila ni Anthony, ang unang tumambad sa kanya ay ang magulong higaan. Pero naalala pa niya na inayos muna niya ang kama bago siya umalis kahit na nagmamadali pa siya. Inayos niya ang kama, pinalitan ng bed sheet at ang mga punda. Paano ay amoy usok ng sigarilyo ang mga iyon. Nang natapos na siya, saka niya napansin na bukas ang pintuan ng balcony. Naglakad siya patungo roon. Nang tuluyan niyang buksan ang pintuan, ang sumalubong sa kanya ay ang masakit sa ilong na amoy ng usok ng sigarilyo.“Grabe! Ilang tao ba ang nanigarilyo rito?” tanong ni Analyn sa sarili niya. Inilibot niya ang mga mata, doon niya nakita ang ashtray sa ibabaw ng center table. Punong-puno iyon ng upos ng sigarilyo, at meron ding kalahati lang ang nakonsumo pero itinapon na. Halos hindi na sila magkasya sa ashtray. Sininop ni Analyn iyon at nag-spray ng room spray para mawala ang amoy ng sigarilyo. Nakapagligpit na siya at lahat pero hindi pa rin dumating si Anthony. Napakatahimik
Papasikat na ang araw ng tinigilan ni Anthony si Analyn. Hindi napigilan ni Anthony ang mapangiti habang matamang nakatitig sa magandang mukha ni Analyn. Ngayon lang naging ganito kaganda ang umaga niya.“Good morning…” pagbati ni Anthony.Inirapan ni Analyn si Anthony.“At nagawa mo pang mag-good morning talaga?” Lalong lumapad ang ngiti ni Anthony. “Eh, sa good ang morning ko, eh! Sa sobrang good ng morning ko, gusto ko pa ngang humirit, eh!” Itinulak ni Analyn si Anthony, pero nanlalambot na siya kaya hindi man lang natinag ang lalaki sa malamyang pagtulak niya. Kumpara sa lalaki na para bang lalo pang na-energize pagkatapos ng ilang rounds nila. “Ano’ng humirit ka diyan? Pagod na ko.”Bahagyang natawa si Anthony. Bumaba na ito ng kama pero binuhat niya si Analyn at saka sila pumasok sa loob ng banyo. Naupo si Anthony sa gilid ng bathtub habang nasa kandungan niya si Analyn. Inabot niya ang gripo para dumaloy ang tubig. Mayamaya, tinimpla na niya ang temperatura ng tubig at sak
Hapon na ng magising si Analyn. Kumakalam na kasi ang sikmura niya. Kailan pa ba kasi ang huling kain niya?Tiningnan niya ang katabing espasyo sa kama. Wala roon si Anthony. “Awake?”Nilingon ni Analyn ang pinanggalingan ng boses. Nakaupo si Anthony sa pang-isahang sofa sa may paanan ng kama habang nasa hita niya ang nakabukas na laptop..Pupungas-pungas na bumangon si Analyn. “Nagtatrabaho ka na?” “Malamang. Baka hiwalayan mo ako kapag naghirap na ko.” Umirap si Analyn sa hangin, kasi somehow, kinilig siya sa sinabi na iyon ni Anthony pero ayaw niyang ipahalata sa lalaki. “Get ready. Maligo ka na, tapos kain na tayo bago pumunta ng ospital.”“Sige.”Akmang bababa na ng kama si Analyn ng bigla siyang natigilan. Inulit niya sa isip niya ang sinabi ni Anthony.“Ano’ng sabi mo?” Kagabi pa niya gustong sabihin kay Anthony na samahan siya sa pagpunta sa ospital pero nahihiya siya. Ayaw niyang iobliga ang lalaki dahil hindi naman kasama sa kasunduan nila iyon. Ang hiningi lang niya r
Nakalabas na si Damian sa ospital at iniuwi sa bahay na nahanap ni Vhance. Paminsan-minsan ay dumadalaw roon si Anthony. “Okay na ko. Akala ko ba sabi mo ako lang ang hinihintay para matuloy ang kasal n'yo sa simbahan?” Napahinto si Analyn sa ginagawa. Hindi niya akalain na maaalala ng Papa niya iyon. Muling itinuloy ni Analyn ang ginagawa at saka sinagot ang ama-amahan. “Kailangan pa ba ‘yun eh iang buwan na kaming kasal ni Anthony? Formality na lang naman ang ganun. Okay na kami ni Anthony.” Napamaang si Damian sa sagot ni Analyn. “Anak, minsan lang ikakasal ang isang babae sa simbahan ng naka-trahe de boda. Bakit mo naman ipagkakait sa sarili mo ‘yun?” Napakamot sa ulo niya si Analyn. “Eh, okay na ako, Papa. As long as kasal kami ni Anthony, okay na.”Matamang tinitigan ni Damian ang anak-anakan. “Iyong totoo, Analyn. May hidden agenda ba iyang kasal n’yo?”Muntik ng mabitiwan ni Analyn ang hawak niyang baso na pinupunasan. “‘Pa naman… ano’ng hidden agenda? Walang ganun…”
“Umm. Konti pa lang ang nakain mo, ah?”Ibinaba ni Analyn ang tasa sa mesa pagkaraan niyang ubusin ang laman na kape nun.“Hindi ako makakain masyado, kinakabahan ako. Okay na muna itong kape.”Tumayo na si Analyn kaya ganun din ang ginawa ni Anthony. Kahit hindi siya kumakain ng almusal, pinilit niyang kumain kahit konti para samahang kumain ang babae. Naglakad na si Analyn palabas ng dining room, kasunod si Anthony. Dinampot ni Analyn ang bag niya at ang bag na naglalaman ng mga papeles at dokumento. “Check mong mabuti ang mga dala mo, baka makalimutan kang dalhin,” paalala ni Anthony.Ganun nga ang ginawa ni Analyn.“I told you, ihahatid na kita.”Huminto si Analyn sa pagbusisi sa mga papeles at saka nakangiting tiningnan si Anthony.“I told you, si Karl na lang.”Ipinamulsa ni Anthony ang mga kamay at saka tumango. Ngayong araw na ang bidding ni Edward, pero sa kasamaang palad hindi ito makakapunta dahil bigla itong nagkasakit at nasa ospital. Dahil si Analyn ang gumawa ng pro
Kalahating oras pa ang hihintayin bago malaman ang resulta ng bidding. Nagdesisyon si Analyn na umalis na sa lugar at huwag ng hintayin ang anunsyo. Tapos naman na ang papel niya roon. Nagawa na niya ang dapat niyang gawin. Nasa biyahe pa si Analyn ng tumawag ang sekretarya ni Edward. [“Miss Analyn, maraming salamat sa tulong mo. Nakuha ni Sir Edward ang project.”]Malakas ang kutob ni Analyn na mananalo ang proposal ni Edward. Bakit nga hindi? Si Anthony lang naman ang gumawa nun! “Ganun ba?” [“Pinapasabi ni boss Edward na gusto ka raw niya i-treat sa isang dinner pagkalabas niya ng ospital.”]“No need. Pakisabi na lang sa kanya na okay na. Quits na kamo kami.”[“Miss Analyn?”]Bakas ang pagkagulat at pagtataka sa boses ng kausap ni Analyn.“Pakisabi na rin sa kanya na kung sakaling magkikita kami ulit, magpanggap na lang siya na hindi kami magkakilala. Maraming salamat kamo sa lahat ng naitulong niya sa akin.”Hindi na hinintay ni Analyn na sumagot ang kausap at pinatayan na it
“Ang mabuti pa, kumain ka na,” sabi ni Analyn sa ama. Inihanda na ni Analyn ang mesa para sa ama. Umupo na si Damian at nagsimula ng kumain. “Eh, ikaw?” “Mayamaya na ako, Papa. Hindi pa ako nagugutom.Hindi na sumagot pa si Damian. Alam niya ang nangyayari sa anak. “Lalabas lang ako, Papa. Magpapahangin lang. Ilagay mo na lang ang pinagkainan mo sa lababo. Huhugasan ko pagbalik.” Naglakad na si Analyn papunta sa pintuan ng tawagin siya ni Damian. “Analyn “ Huminto si Analyn at saka nilingon si Damian. Malungkot ang mukha ni Damian, nalulungkot siya para sa anak-anakan. “Ang mga taong tulad niya, mahirap silang hulaan. Ang maipapayo ko lang sa ‘yo, kung hindi talaga ubra, huwag mong ipilit para hindi ka masaktan.”Nasaling ng mga salitang iyon ang damdamin ni Analyn. Agad siyang nagbaling ng tingin para iwasan ang tingin ng ama. Nagbabanta na kasi ang pagbagsak ng mga luha niya at ayaw niyang makita ng ama ang pag-iyak niya. “Okay,” sagot niya habang nakaiwas ang tingin sa ama
Bumaba ng taksi si Analyn. Nasa harap siya ngayon ng Peach Blossom Restaurant, isang fine dining na kainan. Ang dahilan kung bakit siya nandito ngayon sa isang mamahaling restaurant sa kabila ng kakapusan niya sa pera? Isinet lang naman siya ng blind date ng Mama niya. Tiningnan ni Analyn ang pambisig na relo. Sakto lang siya sa oras. Sinadya niyang hindi dumating ng mas maaga sa sinabing oras ng Mama niya. Hindi naman kasi siya interesado sa date na ito. Minabuti ni Analyn na pumasok na sa loob ng restaurant. Sinalubong siya ng staff pagkapasok niya ng pintuan.“Hi. Reservation under Michael Corpuz?” Hindi naman sa excited na si Analyn na makita ang itsura ng Michael Corpuz na iyon, pero gusto na niya kasing matapos na ang date na ito. Tumingin ang staff sa monitor sa harapan niya. Piping ipinalangin ni Analyn na sana ay nag-kansel na lang sana ang ka-date. “Yes, Mam. Table number 15. Kaya lang Mam, as of now, hindi pa po dumarating si Sir Michael.” Nakaramdam ng tuwa si Analyn.
“Ang mabuti pa, kumain ka na,” sabi ni Analyn sa ama. Inihanda na ni Analyn ang mesa para sa ama. Umupo na si Damian at nagsimula ng kumain. “Eh, ikaw?” “Mayamaya na ako, Papa. Hindi pa ako nagugutom.Hindi na sumagot pa si Damian. Alam niya ang nangyayari sa anak. “Lalabas lang ako, Papa. Magpapahangin lang. Ilagay mo na lang ang pinagkainan mo sa lababo. Huhugasan ko pagbalik.” Naglakad na si Analyn papunta sa pintuan ng tawagin siya ni Damian. “Analyn “ Huminto si Analyn at saka nilingon si Damian. Malungkot ang mukha ni Damian, nalulungkot siya para sa anak-anakan. “Ang mga taong tulad niya, mahirap silang hulaan. Ang maipapayo ko lang sa ‘yo, kung hindi talaga ubra, huwag mong ipilit para hindi ka masaktan.”Nasaling ng mga salitang iyon ang damdamin ni Analyn. Agad siyang nagbaling ng tingin para iwasan ang tingin ng ama. Nagbabanta na kasi ang pagbagsak ng mga luha niya at ayaw niyang makita ng ama ang pag-iyak niya. “Okay,” sagot niya habang nakaiwas ang tingin sa ama
Kalahating oras pa ang hihintayin bago malaman ang resulta ng bidding. Nagdesisyon si Analyn na umalis na sa lugar at huwag ng hintayin ang anunsyo. Tapos naman na ang papel niya roon. Nagawa na niya ang dapat niyang gawin. Nasa biyahe pa si Analyn ng tumawag ang sekretarya ni Edward. [“Miss Analyn, maraming salamat sa tulong mo. Nakuha ni Sir Edward ang project.”]Malakas ang kutob ni Analyn na mananalo ang proposal ni Edward. Bakit nga hindi? Si Anthony lang naman ang gumawa nun! “Ganun ba?” [“Pinapasabi ni boss Edward na gusto ka raw niya i-treat sa isang dinner pagkalabas niya ng ospital.”]“No need. Pakisabi na lang sa kanya na okay na. Quits na kamo kami.”[“Miss Analyn?”]Bakas ang pagkagulat at pagtataka sa boses ng kausap ni Analyn.“Pakisabi na rin sa kanya na kung sakaling magkikita kami ulit, magpanggap na lang siya na hindi kami magkakilala. Maraming salamat kamo sa lahat ng naitulong niya sa akin.”Hindi na hinintay ni Analyn na sumagot ang kausap at pinatayan na it
“Umm. Konti pa lang ang nakain mo, ah?”Ibinaba ni Analyn ang tasa sa mesa pagkaraan niyang ubusin ang laman na kape nun.“Hindi ako makakain masyado, kinakabahan ako. Okay na muna itong kape.”Tumayo na si Analyn kaya ganun din ang ginawa ni Anthony. Kahit hindi siya kumakain ng almusal, pinilit niyang kumain kahit konti para samahang kumain ang babae. Naglakad na si Analyn palabas ng dining room, kasunod si Anthony. Dinampot ni Analyn ang bag niya at ang bag na naglalaman ng mga papeles at dokumento. “Check mong mabuti ang mga dala mo, baka makalimutan kang dalhin,” paalala ni Anthony.Ganun nga ang ginawa ni Analyn.“I told you, ihahatid na kita.”Huminto si Analyn sa pagbusisi sa mga papeles at saka nakangiting tiningnan si Anthony.“I told you, si Karl na lang.”Ipinamulsa ni Anthony ang mga kamay at saka tumango. Ngayong araw na ang bidding ni Edward, pero sa kasamaang palad hindi ito makakapunta dahil bigla itong nagkasakit at nasa ospital. Dahil si Analyn ang gumawa ng pro
Nakalabas na si Damian sa ospital at iniuwi sa bahay na nahanap ni Vhance. Paminsan-minsan ay dumadalaw roon si Anthony. “Okay na ko. Akala ko ba sabi mo ako lang ang hinihintay para matuloy ang kasal n'yo sa simbahan?” Napahinto si Analyn sa ginagawa. Hindi niya akalain na maaalala ng Papa niya iyon. Muling itinuloy ni Analyn ang ginagawa at saka sinagot ang ama-amahan. “Kailangan pa ba ‘yun eh iang buwan na kaming kasal ni Anthony? Formality na lang naman ang ganun. Okay na kami ni Anthony.” Napamaang si Damian sa sagot ni Analyn. “Anak, minsan lang ikakasal ang isang babae sa simbahan ng naka-trahe de boda. Bakit mo naman ipagkakait sa sarili mo ‘yun?” Napakamot sa ulo niya si Analyn. “Eh, okay na ako, Papa. As long as kasal kami ni Anthony, okay na.”Matamang tinitigan ni Damian ang anak-anakan. “Iyong totoo, Analyn. May hidden agenda ba iyang kasal n’yo?”Muntik ng mabitiwan ni Analyn ang hawak niyang baso na pinupunasan. “‘Pa naman… ano’ng hidden agenda? Walang ganun…”
Hapon na ng magising si Analyn. Kumakalam na kasi ang sikmura niya. Kailan pa ba kasi ang huling kain niya?Tiningnan niya ang katabing espasyo sa kama. Wala roon si Anthony. “Awake?”Nilingon ni Analyn ang pinanggalingan ng boses. Nakaupo si Anthony sa pang-isahang sofa sa may paanan ng kama habang nasa hita niya ang nakabukas na laptop..Pupungas-pungas na bumangon si Analyn. “Nagtatrabaho ka na?” “Malamang. Baka hiwalayan mo ako kapag naghirap na ko.” Umirap si Analyn sa hangin, kasi somehow, kinilig siya sa sinabi na iyon ni Anthony pero ayaw niyang ipahalata sa lalaki. “Get ready. Maligo ka na, tapos kain na tayo bago pumunta ng ospital.”“Sige.”Akmang bababa na ng kama si Analyn ng bigla siyang natigilan. Inulit niya sa isip niya ang sinabi ni Anthony.“Ano’ng sabi mo?” Kagabi pa niya gustong sabihin kay Anthony na samahan siya sa pagpunta sa ospital pero nahihiya siya. Ayaw niyang iobliga ang lalaki dahil hindi naman kasama sa kasunduan nila iyon. Ang hiningi lang niya r
Papasikat na ang araw ng tinigilan ni Anthony si Analyn. Hindi napigilan ni Anthony ang mapangiti habang matamang nakatitig sa magandang mukha ni Analyn. Ngayon lang naging ganito kaganda ang umaga niya.“Good morning…” pagbati ni Anthony.Inirapan ni Analyn si Anthony.“At nagawa mo pang mag-good morning talaga?” Lalong lumapad ang ngiti ni Anthony. “Eh, sa good ang morning ko, eh! Sa sobrang good ng morning ko, gusto ko pa ngang humirit, eh!” Itinulak ni Analyn si Anthony, pero nanlalambot na siya kaya hindi man lang natinag ang lalaki sa malamyang pagtulak niya. Kumpara sa lalaki na para bang lalo pang na-energize pagkatapos ng ilang rounds nila. “Ano’ng humirit ka diyan? Pagod na ko.”Bahagyang natawa si Anthony. Bumaba na ito ng kama pero binuhat niya si Analyn at saka sila pumasok sa loob ng banyo. Naupo si Anthony sa gilid ng bathtub habang nasa kandungan niya si Analyn. Inabot niya ang gripo para dumaloy ang tubig. Mayamaya, tinimpla na niya ang temperatura ng tubig at sak
Pagpasok ni Analyn sa kuwarto nila ni Anthony, ang unang tumambad sa kanya ay ang magulong higaan. Pero naalala pa niya na inayos muna niya ang kama bago siya umalis kahit na nagmamadali pa siya. Inayos niya ang kama, pinalitan ng bed sheet at ang mga punda. Paano ay amoy usok ng sigarilyo ang mga iyon. Nang natapos na siya, saka niya napansin na bukas ang pintuan ng balcony. Naglakad siya patungo roon. Nang tuluyan niyang buksan ang pintuan, ang sumalubong sa kanya ay ang masakit sa ilong na amoy ng usok ng sigarilyo.“Grabe! Ilang tao ba ang nanigarilyo rito?” tanong ni Analyn sa sarili niya. Inilibot niya ang mga mata, doon niya nakita ang ashtray sa ibabaw ng center table. Punong-puno iyon ng upos ng sigarilyo, at meron ding kalahati lang ang nakonsumo pero itinapon na. Halos hindi na sila magkasya sa ashtray. Sininop ni Analyn iyon at nag-spray ng room spray para mawala ang amoy ng sigarilyo. Nakapagligpit na siya at lahat pero hindi pa rin dumating si Anthony. Napakatahimik
“Papa, sasagutin ko lang ito.” “Sige lang, anak.” Dinampot ni Analyn ang telepono at saka lumayo. “Hello.”[“Ano ‘yun?’] Hindi alam ni Analyn kung paano sisimulang sabihin kay Anthony ang nasa isip niya. Isa pa, halata ang pagod sa boses nito. Baka kakatapos lang ng meeting nito, at hindi niya alam kung good mood ba ito o bad mood pagkatapos ng sunod-sunod na meeting niya. “Hihintayin na lang kita sa bahay. Pwede ka bang umuwi mamaya? Kahit mga 10pm na.”Hindi agad sumagot si Anthony. Tahimik ding naghintay sa sagot niya si Analyn. [“Sige.”]“Okay. See you later.”Pagkakain ng hapunan, nagpaalam si Analyn sa ama. Sinabi niyang kailangan niya munang umuwi sa bahay at babalik na lang kinabukasan. Agad namang sumang-ayon si Damian. Maaga pa para umuwi sa bahay ni Anthony. Naglakad-lakad muna si Analyn habang nag-iisip, hindi niya alam kung saan pupunta. Hanggang sa napagpasyahan niyang sa casino na pagmamay-ari ni Raymond tumuloy. “May problema ba?” agad na tanong ni Raymond pagk
Napalunok si Analyn. “Ano… nagkataong nasa business trip siya. Ilang araw din siyang mawawala. Hayaan mo, pagbalik niya, ipapakilala ko siya agad sa ‘yo.” Nagdududa si Analyn kung kaya ba niyang gawin iyon. Siguro, kailangan na naman niyang makipag-deal kay Anthony kahit ngayon lang ulit. Pero hindi agad binili ni Damian ang katwiran ni Analyn. “Ano’ng klaseng tao ang asawa mo, anak?” Nag-panic ang isip ni Analyn, hindi niya alam kung paano ide-describe si Anthony sa ama. “Huwag kang mag-alala, Papa. Mabuti siyang tao at mabait siya sa akin.”“Magkuwento ka pa ng tungkol sa kanya.”Lagot! Ano ba’ng kasinungalingan ang sasabihin ko? “Mukhang galing sa isang mabuting pamilya ang napangasawa mo. Ikinasal ba kayo sa simbahan?” Umiling si Analyn, “hindi pa. Ang sabi ng lolo niya ay hintayin ka raw muna naming magising at saka iaayos ang church wedding. Gustong-gusto ka na ngang makausap ng lolo niya.” This time, totoo naman ang sinabi ni Analyn. Tumango-tango si Damian. “Ba