Naglakad palapit si Anthony palapit kina Sixto at Analyn. “Nasaan na ang mga sugarol, Tito? Bakit walang tao?”“Pinaalis ko sila. By the way, nagpunta kanina sa akin si Vhance.”Kinabahan siAnalyn sa pagka-straight forward ni Sixto. Hindi niya alam kung ano ang nasa isip ni Anthony at kung paano siya magre react. Nilingon ni Anthony si Analyn. “I'm sorry to trouble you.” Hindi alam ni Analyn kung para kanino ang mga salita na iyon ni Anthony. “There was a misunderstanding,” nagbaling ng tingin si Anthony kay Sixto, “nalito siguro si Vhance sa aming dalawa ni Edward, Tito. Don't worry, aayusin ko ‘to. Hindi ko naman akalain na lalapit siya sa ‘yo.” “Okay lang, wala namang problema. It’s my honor to help a junior protege.”Nagbaling ng tingin si Anthony kay Analyn, “kasama ka ba ni Vhance?” Tumingin si Analyn kay Sixto at saka sinagot ang tanong ni Anthony, “yes.”“Hindi basta-basta tumatanggap ng bisita ang isang tulad ni Tito Sixto. Mabuti at nakipag-usap siya ngayon sa iyo. Do
Hindi inaasahan ni Anthony ang isinagot ni Analyn. Hindi rin niya alam kung ano pa ang dapat niyang sabihin sa babae. Hanggang sa binuksan na ni Analyn ang pintuan sa tapat niya at saka bumaba ng sasakyan. Hindi nagtangka si Anthony na habulin ang babae. Napasandal na lang siya sa upuan. Ipinatong niya ang ulo sa head rest at saka mariing pumikit. Dahil sa nasaksihang pag-aaway ng dalawa, hindi nakatiis na hindi magsalita ni Karl. “Bakit hindi mo sinabi sa kanya, boss?” Bahagyang nagdilat ng mga mata si Anthony at saka tumingin kay Karl. “Ano’ng sasabihin ko?”“Dapat sinabi mo sa kanya na nasa importanteng event ka kanina, at ng malaman mo na kausap niya si Sixto Esguerra iniwan mo ‘yung event para puntahan siya. Alam ko, malaki ang nawala sa iyo ngayon sa negosyo mo dahil mas pinili mo siya.” Naihilamos ni Anthony ang kamay niya sa mukha niya. Makukuha na niya sana ang project, mananalo na sana siya sa bidding, kung hindi siya nagmadaling umalis. Panigurado, kay Edward napunta
Dahil alanganing oras na, walang katao-tao sa lobby ng ospital. Maski sa elevator ay mag-isa lang na sakay si Analyn. At ng lumabas na siya ng elevator, wala ring naglipanang tao sa corridor. Nang makarating si Analyn sa labas ng pintuan ng kuwarto ng Papa niya, hindi niya nagawang pumasok agad. Huminto siya sa labas at saka pinakalma ang sarili. Parang ayaw niyang maniwala na nandito na siya sa labas ng kuwarto ng Papa niya at makikita na niya itong gising. Ang bilis ng tibok ng puso niya. Hinawakan niya ang dibdib niya na para bang kakalma ang pagtibok nun kapag hinawakan niya. Panay ang buga niya ng hangin. Pakiramdam niya ay punong-puno ng hangin ang dibdib niya at anumang sandali ay maiiyak na lang siya kapag hindi niya binakante ng hangin ang dibdib. Sumilip siya sa maliit na salami sa pintuan. Gusto niyang masigurado na totoo ang ibinalita ni Jan. Nakita niya ang Papa niya na nakadilat ang mga mata at kausap ni Jan. Bahagyang nakataas ang itaas na bahagi ng kama nito at naka
Napalunok si Analyn. “Ano… nagkataong nasa business trip siya. Ilang araw din siyang mawawala. Hayaan mo, pagbalik niya, ipapakilala ko siya agad sa ‘yo.” Nagdududa si Analyn kung kaya ba niyang gawin iyon. Siguro, kailangan na naman niyang makipag-deal kay Anthony kahit ngayon lang ulit. Pero hindi agad binili ni Damian ang katwiran ni Analyn. “Ano’ng klaseng tao ang asawa mo, anak?” Nag-panic ang isip ni Analyn, hindi niya alam kung paano ide-describe si Anthony sa ama. “Huwag kang mag-alala, Papa. Mabuti siyang tao at mabait siya sa akin.”“Magkuwento ka pa ng tungkol sa kanya.”Lagot! Ano ba’ng kasinungalingan ang sasabihin ko? “Mukhang galing sa isang mabuting pamilya ang napangasawa mo. Ikinasal ba kayo sa simbahan?” Umiling si Analyn, “hindi pa. Ang sabi ng lolo niya ay hintayin ka raw muna naming magising at saka iaayos ang church wedding. Gustong-gusto ka na ngang makausap ng lolo niya.” This time, totoo naman ang sinabi ni Analyn. Tumango-tango si Damian. “Ba
“Papa, sasagutin ko lang ito.” “Sige lang, anak.” Dinampot ni Analyn ang telepono at saka lumayo. “Hello.”[“Ano ‘yun?’] Hindi alam ni Analyn kung paano sisimulang sabihin kay Anthony ang nasa isip niya. Isa pa, halata ang pagod sa boses nito. Baka kakatapos lang ng meeting nito, at hindi niya alam kung good mood ba ito o bad mood pagkatapos ng sunod-sunod na meeting niya. “Hihintayin na lang kita sa bahay. Pwede ka bang umuwi mamaya? Kahit mga 10pm na.”Hindi agad sumagot si Anthony. Tahimik ding naghintay sa sagot niya si Analyn. [“Sige.”]“Okay. See you later.”Pagkakain ng hapunan, nagpaalam si Analyn sa ama. Sinabi niyang kailangan niya munang umuwi sa bahay at babalik na lang kinabukasan. Agad namang sumang-ayon si Damian. Maaga pa para umuwi sa bahay ni Anthony. Naglakad-lakad muna si Analyn habang nag-iisip, hindi niya alam kung saan pupunta. Hanggang sa napagpasyahan niyang sa casino na pagmamay-ari ni Raymond tumuloy. “May problema ba?” agad na tanong ni Raymond pagk
Pagpasok ni Analyn sa kuwarto nila ni Anthony, ang unang tumambad sa kanya ay ang magulong higaan. Pero naalala pa niya na inayos muna niya ang kama bago siya umalis kahit na nagmamadali pa siya. Inayos niya ang kama, pinalitan ng bed sheet at ang mga punda. Paano ay amoy usok ng sigarilyo ang mga iyon. Nang natapos na siya, saka niya napansin na bukas ang pintuan ng balcony. Naglakad siya patungo roon. Nang tuluyan niyang buksan ang pintuan, ang sumalubong sa kanya ay ang masakit sa ilong na amoy ng usok ng sigarilyo.“Grabe! Ilang tao ba ang nanigarilyo rito?” tanong ni Analyn sa sarili niya. Inilibot niya ang mga mata, doon niya nakita ang ashtray sa ibabaw ng center table. Punong-puno iyon ng upos ng sigarilyo, at meron ding kalahati lang ang nakonsumo pero itinapon na. Halos hindi na sila magkasya sa ashtray. Sininop ni Analyn iyon at nag-spray ng room spray para mawala ang amoy ng sigarilyo. Nakapagligpit na siya at lahat pero hindi pa rin dumating si Anthony. Napakatahimik
Papasikat na ang araw ng tinigilan ni Anthony si Analyn. Hindi napigilan ni Anthony ang mapangiti habang matamang nakatitig sa magandang mukha ni Analyn. Ngayon lang naging ganito kaganda ang umaga niya.“Good morning…” pagbati ni Anthony.Inirapan ni Analyn si Anthony.“At nagawa mo pang mag-good morning talaga?” Lalong lumapad ang ngiti ni Anthony. “Eh, sa good ang morning ko, eh! Sa sobrang good ng morning ko, gusto ko pa ngang humirit, eh!” Itinulak ni Analyn si Anthony, pero nanlalambot na siya kaya hindi man lang natinag ang lalaki sa malamyang pagtulak niya. Kumpara sa lalaki na para bang lalo pang na-energize pagkatapos ng ilang rounds nila. “Ano’ng humirit ka diyan? Pagod na ko.”Bahagyang natawa si Anthony. Bumaba na ito ng kama pero binuhat niya si Analyn at saka sila pumasok sa loob ng banyo. Naupo si Anthony sa gilid ng bathtub habang nasa kandungan niya si Analyn. Inabot niya ang gripo para dumaloy ang tubig. Mayamaya, tinimpla na niya ang temperatura ng tubig at sak
Hapon na ng magising si Analyn. Kumakalam na kasi ang sikmura niya. Kailan pa ba kasi ang huling kain niya?Tiningnan niya ang katabing espasyo sa kama. Wala roon si Anthony. “Awake?”Nilingon ni Analyn ang pinanggalingan ng boses. Nakaupo si Anthony sa pang-isahang sofa sa may paanan ng kama habang nasa hita niya ang nakabukas na laptop..Pupungas-pungas na bumangon si Analyn. “Nagtatrabaho ka na?” “Malamang. Baka hiwalayan mo ako kapag naghirap na ko.” Umirap si Analyn sa hangin, kasi somehow, kinilig siya sa sinabi na iyon ni Anthony pero ayaw niyang ipahalata sa lalaki. “Get ready. Maligo ka na, tapos kain na tayo bago pumunta ng ospital.”“Sige.”Akmang bababa na ng kama si Analyn ng bigla siyang natigilan. Inulit niya sa isip niya ang sinabi ni Anthony.“Ano’ng sabi mo?” Kagabi pa niya gustong sabihin kay Anthony na samahan siya sa pagpunta sa ospital pero nahihiya siya. Ayaw niyang iobliga ang lalaki dahil hindi naman kasama sa kasunduan nila iyon. Ang hiningi lang niya r
Malapit na ang Bagong Taon. Marami ng nagtitinda ng kung ano-ano sa mga kalsadang nadadaanan nila Anthony at Analyn. Galing sila sa Annual Year-End Party ng lahat ng investor ng DLM Group. Habang pinagmamasdan ni Analyn ang mga iba’t ibang paninda sa labas ng bintana, maraming tumatakbo sa isipan niya. Parang kailan lang nung huling bagong taon. Bago lang sila na naiksala ni Anthony noon. Sino ang mag-aakala na ang anim buwan ay aabot ng isang taon pala?Nilingon ni Analyn si Anthony. “Malapit na naman sa subdivision, gusto kong maglakad kasama ka.” Tumaas ang isang kilay ni Anthony at saka tiningnan ang mga paa ni Analyn. “Magpalit ka muna ng sapatos.”“Wala akong dala. Okay na ‘to. Eh di, kapag sumakit ang paa ko, kargahin mo ko,” tila naglalambing na sagot ni Analyn. Kinalabit ni Anthony ang balikat ng sekretarya niya na nakaupo satabi ni Karl. Agad namang yumuko ang sekretarya at may kinuha sa paanan niya.May kinuha pala itong paper bag at saka inabot iyon kay Anthony. Mula
Abala si Analyn sa laptop niya ng biglang may nagsalita sa gawi ng pintuan. Kinabukasan na ang araw ng pasahod sa mga empleyado nila ni Elle at ngayon pa lang niya nire-review ang attendance ng mga ito.“Bakit naman salubong ang mga kilay mo diyan?”Nag-angat ng tingin si Analyn mula sa laptop niya. Biglang nagliwanag ang mukha niya ng nakita niyang nakatayo si Elle sa may pintuan ng kuwarto niya. Agad siyang napatayo at saka nagmamadaling nilapitan ang kaibigan. Gusto sana niyang magtampo dahil wala itong sinagot sa mga text niya, pero ngayong nakita niya na okay ito ay kinalimutan na lang niya ang pagtatampo. “Elle! Mariosep, akala ko ipauubaya mo na sa akin ang buong Blank,” pagbibiro ni Analyn.Umirap si Elle sa kanya. “Asa ka, malaki ang inilabas kong pera rito,” ang tipikal na sagot ng isang Elle. Niyakap ni Analyn si Elle. “Saan ka ba kasi nagpunta? Bakit ka umalis ng Tierra Nueva?”Nag-alanganin si Elle. Gusto rin sana niyang yakapin pabalik si Analyn, pero meron sa loob n
Walang nagawa si Damian kung hindi ang gumawa ng listahan at ibigay iyon kay Analyn. “Itong nasa huli ng listahan, kulay pulang kahon ito. Nakapatong ito sa pinaka-itaas ng cabinet ko roon. Huwag na huwag mong kakalimutan ‘yan. Kailangang dala mo ‘yan pabalik dito,” pagbibilin ni Damian kay Analyn.“Ano’ng nasa loob nito, Papa? Kayamanan ba?” “Private matter ko ‘yan, Analyn. Huwag ng maraming tanong.”“Sige na, Papa… ano’ng sikreto ang meron ka dun sa kahon?” pangungulit pa ni Analyn.Tumaas ang isang kilay ni Damian. “Sikreto nga, di ba?”“Pera? Marami kang pera?” namimilog ang mga mata na tanong ni Analyn.“Tsk! Ang kulit nitong batang ‘to…”Ngumiti at nag-peace sign si Analyn sa ama. “Joke lang! Hindi na mabiro si Papa…”NANG naroroon na si Analyn sa dating tinutuluyan ni Damian, inobserbahan niya ang bahay. Mukhang wala namang bakas na may nakapasok. Baka hindi pa umaaksyon si Vhance, o nagbabalak pa lang ito ng pwede niyang gawin. Agad na kinuha ni Analyn ang mga nakalagay sa
Pagkatapos ng hindi pagkikita ng ilang araw, naging napakainit ng naging pagniniig ng mag-asawa. Himbing na himbing ang tulog ni Anthony ng nagising si Analyn. Dahan-dahan siyang bumangon. Nang bigla niyang naalala si Elle, baka sumagot na ang kaibigan sa mga text niya.Agad niyang dinampot ang telepono at saka binuksan iyon. Meron na ngang sagot si Elle. Hindi lang isa, kung hindi marami. Agad niyang binuksan ang mga mensahe nito. Nakalagay doon na nagpunta siya ng San Clemente para may asikasuhin tungkol sa negosyo nila. Sinabi rin niya na huwag siyang mag-alala dahil hindi pa sila nagpapanagpo ulit ni Alfie at okay lang siya. Huling mensahe ni Elle na huwag siyang mag-alala para sa kanya. Napa-isip si Analyn. May mali sa mga mensahe ni Elle. Masyado iyong pormal. Parang malayo sa Elle na kilala niya na laging may halong biro o sarkasmo ang pagsasalita nito kahit pa sa text lang. Parang hindi niya ma-imagine na ganun magsalita si Elle katulad ng nabasa niya.Sandali. Kailan pa kam
Humalakhak ng malakas si Eric.Tila naaliw ito sa sinabi ni Elle. “Joke ba ‘yan, Elle?” Pagkatapos ay muling tumawa ito.Natigilan si Elle, saka umiling. “Hindi. Totoo ang sinasabi ko.”Huminto sa pagtawa si Eric at saka itinulak si Elle. “Tapos na ang pagiging doktor at pasyente natin. Tapos na ang pagiging doktor ko sa ‘yo.”“Aw, come on, Doc Eric. Ang sabi mo noon ako lang ang gusto mong maging pasyente mo bilang isang psychologist. Actually, naguguluhan nga ako. Babalik ka pala rito sa San Clemente para pamahalaan ang mga negosyo ng pamilya n’yo, pero bakit ka pumunta sa Tierra Nueva para maging doktor ko?” Sumilay ang nakakalokong ngiti sa mga labi ni Eric at saka napailing. Bakit ba kasi halos lahat ng mga babae, tingin agad nila sa sarili nila ay espesyal sila sa mata ng isang lalaki? “Sa tingin mo, bakit?” mapanghamong tanong ni Eric kay Elle.Nagsalubong ang mga kilay ni Elle. “Hindi dahil sa akin?” Hinawakan ni Eric ang baba ni Elle, “masyado kang careless, Elle. Ano’ng n
“Sino ang batang ‘yan? Kamag-anak ba ni Anthony ‘yan?” “Hindi… bakit? Bakit parang apektado ka dun sa bata?”Nakahinga ng maluwag si Damian ng marinig niya ang sagot ni Analyn. “Pero bakit may mga litrato siya rito? At kasama pa lagi si Anthony?”“Kababata siya ni Anthony.”Tumango si Damian at saka sunod-sunod na lumunok. Ibinalik niya ang hawak na larawan. “Wala naman. Nagtaka lang ako kasi kamukhang-kamukha mo talaga.”Nagkibit-balikat si Analyn. “Ewan ko lang kung ano ang itsura niya ngayon na malaki na siya.”Piping naidasal na lang din ni Analyn na sana ay buhay pa si Ailyn na kababata ni Anthony.“Sa tingin ko, mas maganda ka sa kanya ngayon,” nakangiting komento ni Damian na may kasama pang pagtapik sa balikat ng anak. SAN CLEMENTE. Huling araw na ni Anthony ngayon sa nasabing lugar. Bukas ay babalik na siya sa Tierra Nueva. Bilang huling gabi, tinipon niya ang mga matataas na opisyal ng DLM, para magsalo silang lahat sa isang hapunan at para na rin magbigay si Anthony n
Kinabukasan ng umaga, nadatnan ni Analyn ang ama na nagpapa-araw sa bakuran. “Papa, ang aga mo namang magising?”“Nako… ganitong oras talaga ako magising. Palibhasa, ang natatandaan mo lang sa akin eh noong tulog lang ako ng tulog sa ospital.”Tumawa si Analyn.“Bakit wala pa siya?” tanong ni Damian. Kumunot ang noo ni Analyn. “Sino'ng siya?” Sumama ang tingin ni Damian sa anak. “Sino pa? Eh, di si Anthony! Sino pa ba?” Muling tumawa si Analyn. Gusto lang naman talaga niyang biruin ang ama.“Bakit kasi hindi mo tawagin sa pangalan niya? Dati naman ang tawag mo kay Eric, ang kaibigan kuno. Hindi rin sa pangalan niya,” natatawa pa ring sabi ni Analyn. Lihim na napangiti si Damian. Napansin niyang kaswal na lang na nababanggit ng anak si Eric. Ibig sabihin ay naka-move on na ito sa relasyon niya dati sa lalaki.“Siyempre! Pinalaki kita, dinamitan, tapos kukunin ka lang sa akin ng kung sinong poncio pilato?” galit-galitan na sagot ni Damian.“Okay, fine,” nakangiting sagot ni Analyn
Nang dumating sila Analyn at Damian sa bahay nila Analyn ay naayos at nalinis na ng mga kasambahay ang tutuluyang kuwarto ng ama. Naiilang si Damian magkikilos sa bahay ni Analyn. Hindi siya nasanay na may mga katulong na umaaligid sa kanya. Simple lang ang buhay niya noong bago siya magkasakit. Isa pa, nalalakihan siya sa bahay na iyon. Sobrang laki, at sobrang tahimik. Pero nagustuhan niya ang hardin. Doon lang siya nakatagpo ng kapayapaan. Pagkatapos kumain ng hapunan, hinanap ni Analyn ang ama pagkatapos niyang mag-shower. Nakita niya ito sa balkonahe at nakatingin sa malayo. Base sa mukha nito, hindi siya mukhang masaya.“Papa, bakit ka nakatulala riyan?” Parang biglang nagising si Damian at saka nilingon ang anak. “Wala lang… naninibago lang. Para kasing ibang-iba na ang paligid ngayon, kumpara nung bago ako nakatulog ng mahaba.” “Sa tingin mo ba nagbago na ko?” “Hindi ikaw ang sinasabi ko. Ang pananaw ko ang nagbago. Maupo ka.” Agad namang naupo si Analyn. “Nasaan naman
Nakahinga ng maluwag si Analyn ng nakita niya ang Papa niya at si Jan na magka-usap sa labas ng clinic nito. Naramdaman siguro ng dalawang lalaki ang presensiya niya dahil sabay itong lumingon sa direksyon niya. Agad na ngumiti si Damian kay Analyn. “Etong si Analyn, masyadong nag-aalala sa akin. Hindi naman ako mawawala,” sabi ni Damian habang papalapit na si Analyn.Akmang tatayo si Damian kaya agad itong inalalayan ni Jan. “Ganun lang talaga ang mga anak. Gusto lang nila masiguro na okay ang magulang nila,” sabi ni Jan habang nakaalalay kay Damian. Nahihiyang hinarap ni Analyn si Jan. “Thank you, Doc Jan. Pasensiya na sa abala. Sobrang nag-alala lang talaga ako kay Papa.”Naiilang naman si Jan kay Analyn kaya hindi niya ito direktang matingnan sa mga mata nito.“Wala ‘yun. Pasyente ko rin naman si Tito, at natural na magmalasakit pa rin ako sa kanya.” Pagkasabi nun ay inabot ni Jan kay Analyn ang resulta ng mga test ni Damian.“Okay naman ang mga result niya. Everything is g