Mayaman po si Seri. Naka-jackpot si Wommie. Hahaha. Ayun selos si Grey.
Umagang umaga pa lang, maaga na si Aru nagising at hinihintay si Wommie. Nagplano sila kagabi na mag-exercise. Excited siya dahil alam niyang first jogging nila itong alam na ng dalaga ang nararamdaman niya. He didn't contact her using Mr. Whore's number, gusto niyang idistansya ang sarili niya bilang Mr. Whore at ilapit si Trooper. Iyon ang plano niya para kung sakali man, si Trooper ang piliin ni Wommie. Malaki ang ngiti ni Wommie nang makita niya ang binata na hinihintay siya. "Ready ka na ah?" Natawa si Aru at tumango. He's tempting to kiss her pero pinigilan niya muna ang sarili. Kaya niya naman maghintay ng 3 months and he doesn't want to blow his chance. Napatingin siya sa suot ni Wommie, naka sleeveless at jogging pants lang ito ngunit pansinin pa rin. "Masagwa ba?" tanong ni Wommie kay Aru nang makita na tinignan nito ang suot niya. Umiling si Aru at tumingin sa mga mata niya. "Hindi masagwa tignan. And you don't need to worry, I'll protect you oras na may mangbastos sa'
"Bakit hindi mo 'ko pinagtanggol kanina?" galit na tanong ni Grey kay Rem. "You started it Grey. You were so insensitive back then. Bakit kita ipagtatanggol?" Napaawang ang labi ni Grey. Galit na galit siya sa sinabi ni Aru sa kaniya kanina. Sobrang galit na galit siya sa kanilang dalawa ni Wommie. Tapos itong si Rem na asawa niya ay hinayaan lang siyang ganoonin no'ng dalawa. "What's wrong with you, Rem? Dahil na naman ba kay Wommie? Pwede ba, kalimutan mo na siya?" Rem hated his life now. Ngayon lang niya nakilala ang ganitong ugali ni Grey. He was fvcked up enough that he didn't know na may feelings pala si Wommie sa kaniya noon, at mas lalong naiinis siya sa buhay niya na pinakasalan niya ang gaya ni Grey. He didn't feel his home anymore. Grey didn't help him to prepare his breakfast, lunch or dinner. She cannot cook kaya ang lagi nilang kinakain kapag nasa labas sila ng bahay nila ay mga grab food. Sa bahay nila, ang katulong nila lahat gumagawa ng gawaing bahay pati paglul
Why is she not bothered? Iyon ang mga katanungan ni Grey sa isipan niya. Nagtataka siya kung bakit nakangiti pa rin si Wommie hanggang ngayon. "You seemed pretty close. May nangyari na ba sa inyo?" nakangiting tanong ni Grey.Gulat na gulat si Wommie. That's below the belt at malakas pa ang boses ni Grey, enough na mapatingin ang nasa kabilang table nila. "Stop it, Grey." Galit na bulong ni Rem. "What? We're adults here." Natatawang sabi ni Grey sa kanila. Tumingin si Wommie kay Aru na nasa tabi, hinawakan niya ang kamay nito lalo't nakikita niya na galit ang mga mata nitong nakatingin kay Grey. "It's fine, Trooper." Bulong niya. Lumapit siya sa tenga nito at bumulong. "Uwi na tayo?" Tumango si Aru at tumayo but Grey stopped them. "What? Aalis na kayo? Was my question that offensive?" Tumingin si Wommie sa kaniya. "I've been very patient with you, Grey. I didn't know how pathetic you are. Natutuwa ka ba sa ginagawa mo?"Nanlaki ang mata ni Grey. Hindi niya inaasahan na sasagutin
Naging busy sila sa trabaho. Maghapon si Wommie na may ginagawa sa table niya while Aru busy coordinating with Clarissa. Bago mag 3 pm, tumayo na si Wommie para pumunta sa office ng boss niya, ngunit natigilan siya ng makita niya si Clarissa na nakayakap kay Trooper sa harapan ng mismong office ng boss niya. Biglang nakaramdam ng kirot si Wommie sa puso niya ng makita silang dalawa na nagyayakapan. She have never seen him hugging others. Tumalikod siya at bumalik muna sa table niya. Now, she's certain na may nararamdaman nga siya kay Trooper. Dahil kung confuse lang siya, hindi niya sana mararamdaman ito. Ganito iyong sakit na naramdaman niya ng makita niya si Rem at Grey noon na nagiging malapit na sa isat-isa. At nauulit na naman kay Trooper at sa ma'am Clarissa niya. "Sabi niya gusto niya ako? Bakit kayakap niya si ma'am Clarissa?" napapatanong tuloy si Wommie sa sarili niya. Pinalipas muna niya ang sampung minuto bago bumalik sa office ni Aru. This time, wala na doon ang d
"Uuwi ka na?" tanong ni Aru. Tipid na tumango si Wommie. "Sabay na tayo. Hindi ba hinihintay mo naman ako?" "Hindi ikaw ang hinihintay ko." Sabi ni Wommie, pilit tinatanggi na hinihintay nga niya si Aru. Tumango si Aru, pinipigilan na maging seryoso kahit na gusto niyang ngumiti. Baka kung ngumiti siya ay mainis lalo si Wommie sa kaniya. "Akala ko pa naman ako ang hinihintay mo. Umasa ako doon ah." "Bakit naman kita hihintayin?" nagsisimula ng mainis si Wommie. "Sabagay, bakit mo naman ako hihintayin?" Galit na bumaling ulit si Wommie sa kaniya. "Bakit mo 'ko iniinis?" Itinikom na ni Aru ang labi niya. Nang makita ni Wommie na hindi sumasagot si Aru ay nagalit na naman siya. "Bakit ka tumahimik? Diyan ka na nga! Kainis!" Umalis si Wommie sa harapan niya. Si Aru na naiwan ay napatakip sa bibig niya, nanlalaki ang mata habang namumula. "Bakit ang ganda niya magalit?" Napa-sign of the cross si Clark habang nakatingin sa brother in law niyang wari niya ay tinakasan na ng bait.
"Kuya Wocre, s-si Wommie po ang unang umaway sa akin." Pagmamakaawa ni Grey, na para bang nakatanim na sa isipan niya na ang mga kapatid ni Wommie ay mas mahal siya kesa kay Wommie mismo. "Wala akong pakialam kung totoo mang inaway ka ni Wommie o hindi." Tinabig ni Wocre ang kamay niya ng akma siya nitong hahawakan. Nagulat si Grey. Mas lalong nadadagdagan ang galit niya kay Wommie. Naniniwala siyang napaikot niya si Woreign, Wocre, at Woxis. Pero sa pinapakita ni Wocre ngayon, ay nagpapakita lang na hindi siya nagtagumpay. Labis siyang naiinis at sa mga mata niya ay halos patayin na niya si Wommie. 'How dare that bitch to steal my brothers from me? Akin na si kuya Wocre. Paano niya ito nabawi?' Tanong ni Grey habang masamang nakatingin kay Wommie. "Kuya, please listen to me..." Hahawakan sana ulit ni Grey si Wocre ng tabigin muli ni Wocre ang kamay niya. Bakit si Wommie ang kinakampihan mo? Ako di ba ang gusto mong maging kapatid dahil ako ang mabait? Mga salitang binibigkas
"Ma, maaga po akong uuwi ngayon." Sabi ni Wommie kay Amelie, na kasalukuyang gumagawa ng kimchi. "Papahatid ka ba sa papa mo? Tatawagin ko si Wommin-" "Ma, it's fine. Huwag niyo na po storbohin si papa. Ihahatid po ako ni kuya Woxis ngayon." Ngumiti si Amelie at tumango. "Mag-iingat ka kung ganoon," "Opo ma. Bye mama," matapos haIikan ni Wommie si Amelie sa pisngi ay nagmamadali na itong lumabas, at nakita niya si Woxis na hinihintay siya sa harapan ng bahay nila habang busy sa cellphone nito. Kumibot ang sulok ng labi ni Wommie ng makita ang suot ng kuya niya. Alam niyang gwapo ang mga kuya niya, pero itong si Woxis ang naiiba. Napakagwapo ngunit masiyadong careless sa damit. Ngayon, nakikita niyang bukas ang buttones ng kuya niya kaya kitang kita ang matitipuno nitong dibdib. "Hindi ko alam kuya kung sinasadya mo ito o hindi. Gusto mo atang mang-akit ng mga empleyado doon sa site na pupuntahan ko e." Natawa si Woxis at pinanood ang kapatid na inaayos ang buttones sa polo na s
“Anong pag-uusapan natin?” pumunta sila ni Rem sa malapit na coffee shop para lang mag-usap. “Gusto mo ba ng Espresso? Nutella or Americano?” tanong ni Rem sa kaniya na gusto pang makasama si Wommie ng matagal. Dahil ngayon lang sila ulit nagsama na walang Grey at walang Trooper. “Kailangan kong umuwi ng maaga dahil uuwi si kuya Woreign mamaya kasama ni ate Angel.” Naging malungkot ang mga mata ni Rem kaya nag-iwas nalang ng tingin si Wommie. Alam ni Rem na ayaw ni Wommie na magtagal kasama niya. “Wommie, galit ka ba sa akin?” Alam ni Wommie na nagalit siya kay Rem dahil nagsinungaling ito para lang ipahamak siya pero hindi iyon dahilan para iwasan niya ito. Ang pinakadahilan niya bakit siya dumidistansya ay ayaw na niyang madikit kay Grey at ayaw niyang bigyan ng pag-asa si Rem na pwede pa sila. “Hindi ako galit sa’yo Rem pero I don’t think may rason rin para manatili tayo sa dati.” Hinawakan ni Rem ang kamay niya na agad binawi ni Wommie. Hindi rin siya natutuwa sa ginagawa n
“LEU!” Sigaw ni Wommie habang naka-apron at may hawak na spatula. Kanina pa siya nagsisigaw dahil ni isa sa mga anak niya ang walang sumasagot. “ISA LIEUTENANT!” “Faster kuya Je. Mama is mad.” Sabi ni Leu sa kuya Soldier niyang nakangiti habang busy sa Ipad nito. “Mauna ka na kasi sa ibaba.” “But kuya,” “Is that Leu?” tanong ni Marian ng marinig ang boses ni Leu sa kabilang linya. “Yes and he’s interrupting us.” “Bumaba ka na at baka nga hinahanap na kayo ni tita.” Napabuntong hininga si Soldier at tumango. “Alright. I love you.” Napangiti si Marian at sumagot. “I love you too, lovey.” “Kuya, is ate Marian really your girlfriend?” tanong ni Leu. Tinignan lang siya ni Soldier at nginitian. Humaba naman ang nguso ni Leu. “She’s really your girlfriend and not ate Belinda. Bakit hindi ko pa siya nakikita dito?” Ngumuso si Soldier at lumapit kay Leu para lumuhod. “Dahil nasa America pa si ate Marian mo. Doon sila nakatira ng mama at papa niya.” “So you’re just talkin
“Ma, tiyang, girlfriend ko po, at mga anak ko.” Sabi ni Aru sa pamilya niya. Si Clarissa na nagulat ay biglang kumunot ang noo nang may napagtanto. It’s been 14 years nang huli niyang makita si Wommie. “Another batch ng tinaguan ng anak,” natatawang sabi ni March sa tabi ni Clarissa na inakala na tinaguan nga ng anak si Aru. “Wommie?” sabi ni Clarissa nang maalala na ang mukha ni Wommie. Ngumiti si Wommie at lumapit sa kaniya. “Hi ma’am Clarissa,” natatawang sabi ni Wommie sa kaniya. Napasinghap siya at bumaling sa kuya niya na hindi na makatingin sa kaniya ng maayos. “KUYA, ITINAGO MO SI WOMMIE KAHIT SA AMIN?” Sumenyas si Aru kay Clark for help. Actually, sila nalang ang naiwan dahil si Lieutenant, kinuha na ng mommy nila at ni tiyang Ysabel habang si Soldier ay tangay ng mga pinsan kasama ng Quintuplets at ni Farrah. “Love,” kinakabahang sabi ni Clark. “Uh-oh, mukhang tayo ang tinaguan ni kuya Aru ng anak, hindi siya ang tinaguan,” natatawang sabi ni March sabay lapit kay Womm
Naging malapit si Marian at Rem sa isa’t-isa. Sa loob ng dalawang taon, ginawa ni Rem ang lahat ng makakaya niya para makabawi sa mag-ina niya lalo na sa anak nila. Naghahanda na si Marian at Grey sa paglanding ng eroplano. Galing silang America at ngayon ay nagbabakasyon muli ng Pinas. “Mama, aalis pa rin ba tayo? Hindi ka ba naaawa kay papa?” tanong ni Marian sa mama niya. Isang executive assistant si Grey sa isang kumpanya sa US kaya pabalik balik sila doon ni Marian. “Iri-renew mo pa ba ang contract mo?” nag-alalang tanong ni Marian. Napabuntong hininga si Grey. Ilang ulit na siyang tinanong ng anak niya tungkol sa bagay na iyan. Pakiramdam niya tuloy ay tinutulungan ni Marian ang papa niya para ilapit sa kaniya. “Pag-iisipan ko pa. And besides bakit gusto mo akong manatili na sa Pinas?” Ngumuso si Marian dahil akala niya makukumbinsi na niya ang mama niya. Pagkakuha nila ng maleta nila, agad na silang lumabas ng airport at lumaki ang ngiti sa labi ni Marian ng makita ang pap
Pagdating ni Marian sa bahay nila, wala na ang papa niya pero ang pasalubong na dala ni Rem kanina ay naroon pa rin at iniwan sa ibabaw ng table na nasa garden nila. Kinuha ni Marian ang bulaklak pati ang na ang sweets na sa tingin niya ay para sa kaniya. Tapos sinilip niya ang nasa isang paper bag at nakita niya ang isang sneakers na sakto sa paa niya. Namula si Marian at kinilig. May isang note doon at binasa niya. To my daughter. Iyon lang ang nakalagay pero ang lakas na ng tambol ng puso niya. Ngumuso siya at palihim na nagpunas ng luha sa mata. “Make sure to win the bet, papa, ah?” she’s very hopeful na mapatawad na ng tuluyan ng mama niya ang papa niya. Isa rin naman siyang bata na nangarap ng isang kumpletong pamilya. Sa kwarto naman, kausap ni Grey ang mama niya. Sinabi ni Grey iyong pagbisita ni Rem sa kanila kanina. “Grey, sinaktan ka na ni Rem noon. Muntik ka ng mamatay sa kamay niya. Kung ako ang tatanungin mo anak, my answer is no. Huwag mo na siya hayaang bumalik
Kinabukasan, maaga lumabas si Grey para diligan ang garden niyang pinapaalagaan ng mama niya. Lumabas rin si Marian dala ang scooter niya at nakahelmet pa. “Mama, can I go out for a bit?” “O-Oh sige. Basta huwag kang lalayo,” sabi ni Grey. Tumango ang anak niya at aalis na sana ng biglang dumating si Rem na ikinagulat nilang pareho. Umaliwalas ang mukha ni Marian dahil nakikita na niya na tama lang na pumusta siya sa papa niya. Si Rem naman na napatingin sa kaniya at biglang nagbago ang expression ng mukha. Kagabi pa siya halos hindi makatulog buhat ng malaman na ang batang kausap niya sa Lomihan ay anak pala nila ni Grey. Gusto niya itong lapitan at yakapin pero hindi niya magawa dahil malaki ang respeto niya sa asawa niya. Gusto niya munang humingi ng tawad hanggang sa payagan na siya nitong lumapit sa anak nila. “Bye, mama,” ang sabi ni Marian at nagmamadaling umalis dala ang scooter. Hindi gaya no’ng una, ngayon ay sobrang saya ng puso niya na makita ang papa niya sa persona
Napatingin si Rem kay Marian na nakakapit kay Grey ngayon. Parang nagslowmo lahat sa utak niya ang pinag-usapan nila ng bata kanina. Bigla siyang napasinghap at namutla ng may napagtanto. “Manong, this is my mama po.” Nakangiting sabi ni Marian kay Rem na walang kamalay-malay sa nangyayari. “Marian, pumasok ka muna sa bahay anak.” Sabi ni Grey, hindi na makakurap sa labis na gulat. “Pero mama-" “MARIA RHIAN!” Sigaw ni Grey para lang sumunod sa kaniya ang anak niya. Nabigla si Marian at nang makita ang expression sa mukha ng mama niya, agad na niyang naitindihan na may hindi magandang nangyayari. Tumingin siya kay Rem bago siya pumasok sa loob ng bahay nila. Nang sila nalang ni Grey at Rem ang naiwan, agad na hinarap ni Grey si Rem na hanggang ngayon ay nakatanaw pa rin kay Marian. “Anong ginagawa mo dito Rem?” tanong ni Grey ng makabawi siya sa gulat. Tumingin si Rem sa kaniya. “G-Grey,” halos hind niya alam ano ang sasabihin sa asawa niyang labing dalawampu’t taon rin niyang
“So tell me about your father,” tanong ni Rem. “Saan siya nagta-trabaho? At saan ka nakatira? Gabi na ah? Tapos babae ka pa. Alam mo ba delikado itong ginagawa mo?” Napanguso si Marian sa sunod-sunod na tanong ni Rem sa kaniya. Kumakain pa rin siya ng lomi at napapangiti kapag nasasama ang malilit na sahog sa pagkain niya ng noodles. Naghahanap siya ng tamang salita para simulan ang kwento niya. “Hindi talaga kami mapirmi ni mama dito sa Pilipinas. Nagbakasyon lang kami tapos babalik rin America. Hinihintay lang namin si lola na makauwi para sabay kaming babalik ng ibang bansa.” Napatango si Rem, masinsinan na nakikinig sa bata. “Hindi ko pa nakikilala ang papa ko kaya hinahanap ko siya. So hindi ko alam anong trabaho niya.” Napabuntong hininga si Marian. “Alam mo ba saan siya nakatira ngayon?” Umiling si Marian. “Hindi po e.” Kumunot naman ang noo ni Rem. “Hiwalay ba ang parents mo?” Umiling ulit si Marian. “No. Sabi ni mama e kasal pa rin sila ni papa. Kaya lang, sabi niya
For 12 years, Rem started anew. Matapos ang sampung taon na nakakulong siya, pinalaya na rin siya sa salang nagawa niya. Naninibago siya na marami ng nagbago sa lugar paglabas niya kasama na ang pakikitungo ng mga tao sa kaniya. Hindi na siya pinatutunguhan ng may respeto. Ang turing na sa kaniya ay isa ng criminal kahit pa nakalaya na siya. Hindi na na-elect ang ama niyang si Rey bilang governor sa lugar nila. Malaki ang naging impact niya sa reputasyon ng ama kaya hindi na rin siya nakabalik sa pamilya niya. Inabandona na siya ng mga ito at hindi na tinanggap pang muli. But Rem didn’t stop para hindi makapagsimula muli. He started a small business, nagbi-benta siya ng hardware supplies. For 2 years, umokay naman ang negosyo niya. Kahit papaano ay nakakaprovide siya para sa sarili niya. Wala na siyang balita kay Wommie, ganoon rin sa asawa niyang si Grey na hindi niya alam kung nasaan na ngayon. “I’m sorry,” napatingin si Rem sa likuran niya ng makita ang batang lalaking nakasu
“Soldier, what are you doing? Pupunta pa tayong Namdaemun anak.” “Can we stay here instead? I don’t want to go out.” Inayos ni Aru ang earpiece device niya. He’s on his way kung saan tumutuloy si Wommie at Soldier ngayon. At rinig na rinig niya ang dalawa na nag-uusap. “Anak, walang maiiwan sa’yo dito at marami akong bibilhin now.” Mas lalong humaba ang nguso ni Soldier at nagtago sa comics na binabasa niya. “Papa, mama is mad.” Mahinang sabi niya. Alam niyang pupunta si Aru ngayon that’s why he’s delaying his mother na huwag munang umalis. “I’m sorry son. Malapit na ako.” Sabi ni Aru. Napatanga naman si Soldier ng biglang kunin ni Wommie ang comics niyang nakatabon sa mukha niya. Nakita niya ang taas kilay na mukha ng mama niya. “Susunod ka ba sa’kin o hindi?” Napakamot ng ulo si Soldier. “Mama, I’m sorry. But papa is coming here.” “What?” kunot noong tanong ni Wommie dahil hindi naman niya alam na susunod si Aru sa kanila. “Papa is coming here. He’s on his way.” Pinagkrus