Hindi ko maintidihan ang kakaibang ngiti ni Jeffrey kaya pinilit kong maging pormal sa kanya. Tama nang nahuli o nabisto na ako ni John. Hindi na maaring madagdagan pa ang nakakaalam na hindi ako si Olivia."O Mr. Jeffrey Carlos, I hope hindi mo naman nauubos ang oras mo sa kasusunod mo sa akin?"Ngumisi siya sa akin at kumibit lang ang balikat nito. Habang ibinalik ang dalwang kamay sa kanyang bulas. At muling ngumiti ng alanganin. Iyong ngiti na parang nang-uuyam. Gusto kong mainsulto pero nagpanggap akong hindi ko nahalata na may nais siyang iparating sa mga tingin niya.Umiwas ako ng tingin at sadyang lumihis upang hindi ko siya masagi. At nahalata kong hindi niya nagustuhan ang bagay na iyon. Kaya naman mas ipinagpatuloy ko na lang ang aking paglalakad. Ngunit may bigla akong naisip, para mahuli mo ang daga, kailangan mo ng pain. At iyon ang gagawin ko. Pumihit ako ng aking mga paa at lumakad pabalik upang sabayan siya. Nakita kong nagulat siya."O Olivia," nasambit niya ang pang
KABANATA 18 - ISANG PLANONang makaupo na si Jeffrey sa harap ng hapag kainan ay tumayo ako sa kinatatayuan ko at lumipat sa tabi nito, “I want to say thank you,” nakangiti kong sambit kay Jeffery. At alam kong nagtaasan ang mga kilay ng mga kababaihan na naroon, ang mga kapatid nilang babae at ang ina ng mga ito.“Well stop acting like crazy thing, Olivia, go back to your seat,” may pang-uuyam namang utos ng babae kong biyenan.“Anong nangyayari sa iyo?” taas naman ang kilay nang isa sa mga kapatid na babae ni John, si Luvi.“Baka naman na alog ang utak niya kasi, three years ago naoperahan ang puso niya,” sabay ngisin ni Angela sa lahat, matapos niyang sabihin ang lahat ng mga iyon.“Well, I think kung meron mang naalog ang utak rito, baka ikaw iyon?” Napahalukipkip pa ako at sumandal sa kinauupuan ko. Tinaasan ko ito ng kilay, na alam kong ikinagulat na naman nila. Hindi pa rin sila sanay sa bagong ugali ng Olivia’ng kaharap nila ngayon.“Ha! Ang lakas na pala talaga ng loob niya n
Hinatid pa ako ni Jeffrey sa mismong opisina ko, nagulat pa kaming pareho nang makita namin sa harap ng opisina si Bong. "O ang tagal niyo naman, saan ba kayo galing?" kaswal na tanong ni Bong sa amin. Well alam ko naman na pasakalye niya lang iyon. Hindi ko naman alam kung ano ang pakay niya sa akin. "Anong ginagawa mo rito?" maiksi kong tanong. "Ano pa hinihintay ang best friend ko," sabay tingin nito kay Jefferey. Nakita nitong nakahawak sa braso ko si Jeffrey kaya naman napabitiw na ako. Alam kong okay na ako, at pwede na akong iwan nito. "Okay, Bye Olivia, and see you later!" He said while he smirked at me. Sa puntong iyong medyo na alangan na akong tumbasan pa ng ngiti rin ang kanyang tinuran. At hindi pa man ako lumilingon ay tila nakikita ko na ang masasamang titig sa akin ni Bong. ------------------------ Ilang minuto na ang lumipas at wala na rin si Jeffrey, ngunit si Bong ay nanatiling walang imik, nakayuko lamang ito habang nakapatong ang mga braso sa mga hita. Hindi
KABANATA 20Nanlalaki ang mga mata niya, halos mapugtu na ang hininga niya ng takpan ng lalaki ang bibig niya dahil sa napakalakas niyang pagtili. "Sophia! Shut up!" mariin ngunit pabulong lamang ang salita ng tinig na hindi ko kaagad nakilala.Dala marahil ng matinding kaba, at pag-aalala na maabutan ako ng lalaking humahabol sa akin, at hindi ko akalaing naroon pa si Bong ng mga oras na iyon, "W-what are you doing here! You're driving me crazy! O my gosh!" humihingal kong sambit habang nakahawak ang isang kamay ko sa aking dibdib na kulang na lang ay lumabas sa aking kalooban."What happened?" Nag-aalala nitong hinawakan ang mukha ko, ako naman ay napasandal na sa pader ng building na kinaroroona namin. "You know, You're the one who made me this way! Ikaw na lang palagi ang iniisip ko, hindi mo ba alam na akong nababaliw dahil sa iyo!" Mabilis nitong hinablot ang isang kamay ko at pahila na akong isinama sa paglalakad niya.Ako naman ay humahangos ding napapasunod na lang sa binata,
KABANATA 21 Halos mag-iisang taon pa lang naman ako sa poder ng mga Carlos, pero malaki na rin naman ang nagawa ko, nabawi ko ang pamamahala at posisyon bilang CEO ng kumpanya sa asawa nitong si John. At alam kong kahit pa paano ay naturuan ko na ng leksiyon ang mga magulang at kapatid nito. Ang problema lang ko lang, hindi ko pa lubusang nauunawaan ang nilalaman ng diary ni Olivia, at kung anong relasyon ba talaga ang meron sila ni John noon, kung anong lihim ang nakapaloob sa mga sulat na iyon nina Olivia at Jhon. At kung sino ang nagtangka sa aking buhay. "Anong iniisip mo?" tanong ni Bong, naka-topless ito at nababalot lang ng towel ang pang-ibaba nito. "Bakit ka naman, bumaba rito na ganyan lang ang suot mo? Mag-asawa ba tayo? Para i-trato mo ako ng ganyan? Masyado ka naman yatang bastos Mr. Villegas!" inis kong sambit at sinabayan pa ng irap ang binata. Bukod sa naiinis na akong inabala nito ang pag-iisip ko ay ganoon itong humarap sa 'kin. "Bakit, malay mo naman sa bandang
Kinaumagahan hindi ko na hinintay pang magising si Bong. Wala akong mukhang maiharap sa kanya, sa kabila nang dapat siya ang makadama ng ganoon sa akin. Hindi ko siya magawang sisihin sa mga naganap sa amin, maari kasing ako na rin ang may kasalanan ng lahat. Maaring ako ang nagtulak sa kanya na gawin ang bagay na iyon sa akin.Palihim ang pagdating ko sa mansiyon ng mga Carlos ng umagang iyon, ngunit kahit na sa likod bahay na ako dumaan, nakasalubong ko pa rin si John. Nakayuko ako, at hindi ko magawang tumingin sa kanya. Alam kong wala naman akong kasalanan sa kanya, hindi naman ako ang tunay nitong asawa, pero bilang nagpapanggap akong si Olivia, responsibilidad ko pa rin ang pangalagaan ang imahe ng taong tunay na nag-mamay-ari ng mukhang ito."Saan ka nanggaling?" mahinang tanong ni John."Wala kang pakialam, may mga taong nagtangka sa buhay ko kagabi, iyong mga taong natatakot na may malaman pa ako, o mahalungkat sa pagkamatay ng mga magulang ko," sambit ko ng mahina ngunit mar
KABANATA 23- SA NALILITONG DAMDAMIN Hindi ako makahinga at bigla ko na lang naibaba ang hawak kong telepono, kahit naririnig ko pa ang tinig ng babaeng nagsasalita ng "hello, hello...." dinig ko pa na sambit ng babae. Habang ako ay nalilito ng mga sandaling iyon, alam kong nasa panganib na ang buhay ko at malapit na nila akong mabisto. Ang magtiwala kay John ang isang malaking pagkakamali yata na nagawa ko. Hindi ko napanindigan ang aking pagpapanggap. At ang taong inaasahan kong magiging kakampi ko hayun at nahumaling na sa ibang babae, at ang malaki ko na namang pagkakamali ay ang naibigay ko sa kanya ang aking puri. "Isang malaking kalokohan ang nagawa ko, ngayon ay maaring mapahamak pati na si Yaya Adella. Kinakilangang mapaalis ko na siya sa mansiyong ito sa lalong madaling panahon, paano kung malaman nilang hindi ako si Olivia? Paano na kung dumating ang resulta, pero paano naman kung um-okay naman dahil magkapatid naman kami sa ama?" iyon ang isang bagay na walang nakaaalam k
KABANATA 24- ANG PABABALIK NG TUNAY NA OLIVIANaglakas loob pa rin akong pumasok sa opisina kahit na alam kong maari akong mapahamak sa lugar na iyon. Isa pa ay umaasa akong makikita at makakausap ko si Bong ng araw na iyon, nais ko siyang makausap, nais kong maging malinaw sa amin ang lahat, at nais kong malaman niya ang kalagayan ko, nais kong malaman niya na malapit na akong mabuko at tiyak kong hindi magiging maganda ang magiging resulta nito sa akin, at sa buong kumpanya ni Olivia, alam kong gagamitin rin nila iyon upang mabawi ang kumpanya sa pangalan ni Olivia.Kinakabahan man ay nilakasan ko pa rin ang loob ko, alam kong kinakailangan kong gawin iyon, kailangan ko pa ring ipagpatuloy ang pagpapanggap ko upang kahit na paano ay magawa ko ang iba ko pang mga ninanais na gawin.Bago pa man ako tuluyang pumasok sa opisina ay nagawa ko nang ipadala sa lawyer na kausap ko na siyang nag-iimbistiga sa kaso ng mag-asawang Alcantara. Habang naglalakad ako bandang alas-onse ng tanghali p
KABANATA 39BAKIT HINDI KO KADUGO ANG ANAK KO?KINABUKASAN pumutok ang balitang nagkaroon ng malaking pagbagsak ng stock sa market, pero sa halip na ikalungkot ko iyon, lihim kong ikinatuwa, magkakaroon ng dahilan ang mga board members na question-in ang ilang malalaking pagbabago sa kanilang corporasyon.Ang Alacantara Corporation ay tuluyang nasakop ng mga Carlos, iyon ang isa sa mga nakikita kong maaaring maging dahilan para ihiwalay ang kumpanya ko, sa kanilang kumpanya.Alam ko na kung mangyayari iyon, pupulutin sa putik ang mga Carlos, saan kaya ni Jeffrey kukunin ang ilang milyong ibabalik sa mga investors, malaki na rin ang nalulugi sa pera ng mga ito.“Olivia, ito na ang pagkakataon, pilitin mong kumalas ang ilang investors, kapag nagkaganon, mapipilitan silang magbenta ng share nila, at iyon ang pagkakataon kong makabili ng ilang shares, sa pamamagitan ng kaibigan ko, pangalan.” Tiningnan ko si John, at nakita ko sa mga mata nito ang pagka-agrisibo dahil sa nalalapit na pagba
KABANATA 38MGA NAWAWALANG ALAALA NI SOPHIA“NAROON SIYA.” Itunuro ni JC si Sophia na noo’y nakatunghay sa malawak na karagatan habang nasisilaw sa mataas na sikat ng araw.“SALAMAT JC, dahil inaalagaan mo pa rin si Sophia, alam mo naiingit ako sa iyo, kasi hindi ko man lang siya magawang lapitan,” sabi ko kay Jc habang pigil ang aking pag-iyak. Ayokong maging mahina ng mga sandaling iyon, kaya sinikap kong pigilan ang mga luha ko.Nalulungkot akong hindi ko magawang ibalik sa kanya ang pag-aalaga na ginawa niya sa akin noon. Noong ako ang nakaratay sa ospital.“Huwag kang mag-aalala, malakas at matapang na babae si Sophia, pasasaan ba at magbabalik rin ang mga alaala niya,” sabat ni John na nasa likuran ko na pala. “Nakita ko ang tapang at lakas niya noong unang beses niyang magpanggap na ikaw, buo ang loob niya na ipaghiganti ka, pero sinong mag-aakala, na kay Bong lang pala siya titiklop.”“Ang inaalala ko John, iyong bata sa sinapupunan niya, paano na lang kung maapektuhan iyon ng
KABANATA 37ANG TUNAY NA PAGKATAO NI JOHNNalaman ko na kaya pala ganon ang ipinakita sa aking kasamaan ni John, para mabuksan ang isip ko at matutong lumaban, ayaw rin niyang maisip ng mga Carlos na pwede siyang gamitin ng mga ito para ma-control ako, ayaw niyang siya pa ang hilingan ng mga ito na kunin ang kayamanan ko, kaya lahat ay nauwi sa masakit naming pagsasama.Pero ngayon alam ko na, alam ni John noon pa bago kami ikasal, na siya pala ay hindi tunay na anak ng mga Carlos, kundi ginagamit lamang siya ng mga ito para makuha ng tuluyan ang kayaman ng mga Alacantara.Nagbalik sa akin ang alaala nang pagtatapat ni John ng mga tunay niyang dahilan.“Olivia, nalaman ko noon, noong bago tayo ikasal, nalaman ko na hindi nila ako tunay na anak, na anak ako ng matalik na kaibigan ng ama mo, at kasosyo nila sa negosyo, pinatay nila ang tunay kong mga magulang, at pinalaki nila ako para gamitin naman para makuha ang kayaman ng buong pamilya mo,” umiiyak na pagsasalaysay sa akin ni John.
KABANATA 36SI OLIVIA AY NAGPANGGAP NA SI SOPHIA"Hello John, okay, I'll be right there in a few minutes...." malambing na sabi ko sa kabilang linya. "Okay Honey, palagi mong iingatan ang sarili mo, huwag kang magpapalipas ng gutom," tugon ni John sa akin mula sa kabilang linya.Okay na kami ni John, inanunsiyo na rin nito ang pagkakaayos namin sa buong pamilya ng mga Carlos, kahit na hindi magawang palayasin ni John si Helena dahil may anak daw sila, hinayaan na lang namin, isa pa ang mahalaga sa akin ay ang kapakanan ng relasyon namin.Ang mahalaga sa akin ay ang pagkakaayos at pagiging malinaw ng status namin sa isa't isa. Nagulat pa ako ng may biglang humalik sa pisngi ko mula sa likuran. Mabilis akong napalingon, inakala ko kasing si John iyon, ngunit nanlaki ang mga mata ko nang makita kong si Jeffrey pala iyon. Napatayo ako sa kinauupuan ko, mabuti na lang at ako pa lang ang nasa harap ng mahabang lamesa."J-Jeffrey? Ang akala ko ay nasa Madrid ka ngayon?" gulat kong tanong.Nu
KABANATA 35 KAMATAYAN PARA KAY SOPHIA Parehong nanlalaki ang mga mata namin ng makita at mapagsino ang kumakatok sa salamin ng kotse. Masamang titig ng mga mata ang nakita naming pareho ni Bong, at sa hindi inaasahang pagkakataon, laking gulat pa namin ng may dala na pala itong napakalaking maso, malakas nito inihampas ang maso sa harap ng salaming ng kotseng kinalululanan namin. Mabilis akong niyakap ni Bong upang maprotektahan sa mga nabasag na bubog. Matapos noon ay agad na nabuksan ni Jeffrey ang pintuan ng kotse at malakas na hinila si Bong palabas ng sasakyan. Galit na galit ito kay Bong. Biglang inundayan ng suntok sa sikmura. Hindi nakailag si Bong dahil sa labis na pagkabigla sa mga pangyayari. Dahil doon ay sinamantala iyon ni Jeffrey. Sinundan kaagad nito ng malakas na sipa, at tadyak upang hindi makabangon si Bong. Ngunit nang makabangon si Bong ay gumanti ito ng suntok at sipa, kaya natumba si Jeffrey. Kaya lang ay may dala pala itong baril at agad na binaril si Bon
KABANATA 34 ANG ISANG KATOTOHANAN NAKARATING kami sa isang mamahaling restaurant na si Bong ang nag-sugest, sinunod ko na lang para hindi na madagdagan pa ang init ng ulo nito sa aming dalawa ni JC. Ito naman si JC ay tila natutuwa sa kanyang nakikitang inaasal ni Bong. "Well, ang gusto kong pag-usapan natin ay iyong sinabi mo kanina, may nalaman kang lead? Saan mo nalaman ang impormasyon?" tanong ko, sobrang excited ako na malaman ang tungkol sa mga sinasabi nito. "Nalaman ko lang mula sa isang kaibigan ko na ang ama niya ay dating naging empleyado ng mga Carlos, matagal na panahon na," panimula ni JC. Naka-order na rin kami ng lunch namin kaya naghihintay na lang kami para ihatid iyon sa amin. Ako tutok na tutok sa mga sasabihin ni JC. Nang bigla kong maramdaman ang pagkiskis ng mga daliri ng paa ni Bong sa ilalim ng lamesa. Kaya napatitig ako sa kanya. “Wait! Excuse me, I need to go to the bathroom,” sabi ko kahit na gustong-gusto ko nang marinig ang mga salitang sasabihin n
KABANATA 33 LUMIPAS pa ang ilang buwan, kahit na pinapayuhan ako ni JC ay hindi ako nakinig. Patuloy akong nagpanggap bilang si OLIVIA, habang nasa masayang bakasyon ang kapatid kong si Olivia, ako naman patuloy na naghahanap ng mga ibedensiyang makukuha ko para isiwalat ang katotohanan. Hindi alam ng marami na si JC ay isang pulis, isa siyang detective na na na-asign sa kasong ito. Simula ng pabuksan kong muli ang kaso ng pagkamatay ng mga magulang namin ni Olivia, si JC na ang humawak nito, kaya lang nasa ilalim rin siya ng isang under operation kaya walang nakakakaalam. Ako lang at Si Bong ang nakakaalam ng lahat. Sadyang maraming asset si Bong, nakakakilos siya at nagagawa niya ang ilang bagay na hindi ko inaakalang magagawa niya. Dahil din doon kaya ako tuluyang nahulog sa mga kamay niya. Kaya lang hindi ko makakayang maging masaya sa piling niya, kung ganitong hindi ko pa nakakamit ang tunay na hustisya para sa mga magulang ko. " HELLO, masyado ka yatang busy nitong mga hulin
KABANATA 32LUMABAS si Bong matapos ang pagkakainitan nila ni John. Nakita ko na lang ang sarili ko na marahang nilalagyan ng gamot ang mga sugat niya sa mukha, habang hawak ang bulak . Mula roon ay nakatitig lang kami ni John sa isa't isa.Hindi ako makapaniwala na ang mga oras na iyon ay nangyayari, ang akala ko hanggang pangarap na lang ang lahat. Nakatingin sa aking mga mata si John, bahagya siyang napapitlag ng makaramdam ng kaunting kirot sanhi ng bahagya kong pagdiin sa bulak, gusto kong malaman kung tunay ang mga nangyayari at hindi panaginip."Parang isang panaginip John, itong nangyayari ngayon, kahit na minsan ay hindi sumagi sa isipan ko na magagawa ko sa iyo ito, na isang araw ay masasaktan ka ng dahil sa akin," Unit-unting tumulo ang mga luha ko, naglandas aking mga pisngi. Umangat ang isang kamay niya, at ang likod ng isang daliri niya ay pumahid sa pisngi kong basa ng luha.Nakatitig siya sa mga mata ko, at marahang bumaba ang kanyang paningin sa aking mga labi, "I'm
KABANATA 31- ANG PAGBABAGO NI JOHNNAG-AALALA ako alam na alam kong hindi nila titigilan si Olivia hanggang hindi nila nakukuha ang nais nila sa kapatid ko, ako ang malakas, ako ang may kakayahang pisikal kaya naman hindi ako papayag na masaktan nila ang kapatid ko, ngunit halos mapatalon ako sa gulat, nang biglang lumitaw sa harapan ko si John.Nahablot niya ako at mariing isinandal sa likod ng pader, "Bakit nandito ka na naman? Nasaan si Olivia?" may galit na tanong nito sa akin, sabay hablot rin ng isa sa mga braso ko."Ano ba! Nasasaktan ako," paanas kong salita ngunit may himig galit. Binawi ko ang braso ko na hawak-hawak niya. "Nasaan siya? Anong nangyari sa kanya? Sabi ko kasi mas okay pa, na ilayo niyo na lang siya ng tuluyan, bakit kinakailangang bumalik pa siya?""Dahil alam kong nag-aalala pa rin siya sa 'yo John!" mariin kong nasabi."Ano?""Oo mahal ka pa rin niya! Pero ikaw, hindi mo man lang gawin ang tungkulin mo sa kapatid ko bilang asawa!" hindi ko na napigilang sab