Chapter Two

CHAPTER TWO

    GERARD coolly averted his gaze when he noticed his sister was squinting her eyes at him. When the girl saw that he's still not showing any movements despite her silent warning, she raised her right hand and smacked him on the arm.

"Aray ko, Allison! Bakit ba?"

"I told you to move away from my babies, brother! Look, you ruined my baby number one's face! Didn't you know that I spend almost all of my monthly allowance on these posters from Korea and you just put your dirty arm on them? Pay for these!"

Kumurap-kurap ang mga mata niya sa kapatid at sinulyapan ang napakaliit na gusot na kpop poster nito na pinatungan niya nga ng mga braso kanina. Nang ibalik niya ang tingin sa kapatid, nakataas ang kilay nito at naghihintay ng sagot niya.

Looking at his fifteen year old sister, mas nagiging kamukha nito ang Daddy nila. Allison has a set of deep eyes, long eyelashes, little pointed nose and natural pink lips. Paired with wavy brown locks, Gerard knows that this girl is a head turner.

Maraming nagsasabi na mini-me ng Mama nila si Allison ngunit para sa kanya, mas kamukha ng ama nila ang bunso. Unlike him who looks like his biological mother.

He'll really appreciate her looks right now if not for her glaring eyes.

"This is just a poster, Al," tanggi niya sa paniningil nito.

Parang naging crumpled paper ang mukha ni Allison at tumili na kinatakip ng tainga ni Gerard. Damn. Dapat pala umoo na siya sa gusto ng kapatid.

"Allison, bakit tumitili ka, kaaga-aga?" nahintatakutang tanong ng ina noong lumabas ito mula sa kusina. Sinilip sila nito sa sala at iyon ang naabutan.

"Mommy! Brother ruined my poster!" reklamo nito at tinuro ang posters na nakapatong sa square glass table.

Napatingin siya sa ina at ganoon din ito sa kanya. Nakita ni Gerard sa mukha ng ina na pauwi na sa ngiwi ang ekspresyon nito. Tiningnan nito ang tinuturo ni Allison at wala naman itong napansin na mali.

"Wala naman, a?"

"No!" Para makita ang sinasabi nito, maingat na tinaas ni Allison ang poster at hinarap sa mukha ng may katandaang babae ang wala pang sentimetro na gusot. Napanganga na lang ang ina sa anak. Si Gerard naman ay tahimik na pinanonood ang ina at kapatid. Hindi siya kumikibo dahil baka singilin nga siya nito. Wala na sa five hundred ang pera sa wallet niya.

"Alli, ha? We postponed our morning date with your Kuya at dito na lang siya pinapunta sa bahay dahil sabi mo you're going to do something important tapos aawayin mo lang ang Kuya mo? I don't like your attitude, anak. Buti na lang at wala ang Daddy mo kundi, he'll chide you."

Allison puckered her lips and glared at his direction again. Natawa na lang si Gerard at tumayo mula sa pagkakaupo. Lumapit siya sa kapatid at hinaplos ang buhok nito.

"I'm not going to pay for the poster but I'm going to order an album of them for you. The lastest one. Is that fine?" Hinarap siya ni Allison at nawala ang bunsangot nito.

"With signature?" Napangiwi siya ngunit tumango.

"Yey! You're the best brother!" Parang hindi ito nagalit kanina, a?

Alam ni Gerard na inuuto lang siya ng kapatid pero natuwa pa rin siya sa narinig. Nakailang tanong pa ito na sinisiguradong hindi siya nagsisinungaling bago umakyat ng kwarto nito bitbit ang posters nito.

When Allison left, he returned from his seat and looked at his stepmother. She also looked at him and gone were the smiles painted on her face. Even if his mother’s features are delicate, when she looks at you with her serious face paired with those almond eyes, you know you can’t mess with her.

May kinuha itong bungkos ng papel sa ibabaw ng glass table at inabot sa kanya. Sinilip iyon ni Gerard at script nga iyon. Binasa niya ang ilang bahagi at napaangat ang kanyang tingin.

"That's the script I collected for you. Iyong io-audition mo. Try to memorize the passage, analyze the character and go to The Grace Building later. Doon ang meeting place. Don't be late, okay? Na-notify ko na si Direk Tony tungkol sa’yo but he still wants to see how you acts."

"Don't worry, I think I can act this one, Ma."

His stepmom chuckled. "I like that confidence. But don't be too sure. Many are eyeing that role."

Tumango si Gerard at binalik ang mga mata sa script. So, this is the character he's going to play? Quite fitting for him.

"And, Gerard?"

"Yes, Ma?"

"I think I heard that Gerson is also auditioning for that."

Nang marinig ni Gerard ang pangalang iyon, sandaling huminto ang tibok ng puso niya at nang tumibok uli iyon, mas mabilis na. Kinakabahan siya ngunit hindi niya iyon pinahalata sa madrasta.

**

Gerard got off the van and looked at the medium sized building in front of him. Kasunod naman niya si Rovin at si Manager Ken.

"Sure kang mag-aapply kang artista, Ger?" may halong kaba ang tanong ni Manager Ken.

Nilingon ni Rovin ang kasama. "Manager Ken, hindi mag-aapply si Gerard. Mag-o-audition siya."

Kahit naipaliwanag na ni Gerard sa tawag kanina ang lahat, alam niyang nalilito pa rin ang manager. Binuka niya ang bibig upang magpaliwanag ngunit nauna na itong magtanong sa kanya.

"Iyon nga, audition ang ibig kong sabihin. May experience ka ba sa ganito?"

Hindi siya kumibo at si Rovin ang nagsalita. "Artista ’to dati, Manager, bago naging gitarista ng SnS."

Nalito si Manager Ken. "Bakit parang hindi ko siya nakita sa TV?"

Humalakhak si Rovin kaya siniko niya. Nauna na siyang maglakad papasok ng building dahil hahanapin niya pa kung saan ang venue ng audition. Pangit nga naman kung mahuhuli siya.

Nabigla siya nang pigilan siya ni Manager Ken gamit ang kamay nito na hinawakan ang kwelyo ng likurang bahagi ng damit. Noong lingunin, nakita niya ang kislap sa mga mata nito.

"G-Ger, nag-artista ka na talaga dati?"

Gerard nodded his head. Nilingon niya ang magkabilang gilid ng lugar at nang malaman na wala namang nakikinig sa kanila, nakahinga siya nang maluwag.

Nakahabol sa kanila si Rovin at tumabi ito sa kanya. "Hindi ko alam na mae-excite si Manager noong sabihin kong si Claud ka," bulong nito. Ang Claud na sinabi nito ay ang dati niyang papel sa sinehan, iyong first love ng bidang babae na tanging likod ang nakita.

"Sabi ko sa’yo, huwag mong sabihin sa iba. I don’t want them to know that I played Claud," mahina niyang reklamo.

Tumawa lang si Rovin. "Sorry, my bad."

Hininto nila ang usapan dahil may staff na dumaan. Ang ginawa na lang ni Gerard ay hinanap sa card na hawak kung saan sila pupunta. Nakalagay doon ay 4th floor Room 3 kaya doon sila dumiretso.

Nakarating din naman sila. Pagpasok pa lang nila sa loob ng malaki-laking bulwagan, bumungad sa paningin ni Gerard ang mga nakalinyang mga monoblock chairs na may iilang taong nakaupo. Bumalik ang kaba sa dibdib niya.

Shit. It's been a while since the last time I acted. Can I still do this?

He let out a breath and tried to calm his nerves. After that, he took a seat at the back because he didn’t want to grab unwanted attention.

May lumapit namang staff sa kanila at tinanong kung sino ang mag-o-audition. Noong sinabi ni Gerard na siya, binigyan siya ng female staff ng maliit na papel at pinalalagay ang pangalan niya. May number 19 sa itaas na bahagi ng papel. Noong sulatan niya iyon ng pangalan, kinuha pabalik ng staff ang papel at sinabing hintayin na tawagin ang pangalan niya.

Noong makaalis ang babae ay siniko siya ni Rovin at sinulyapan din siya ni Manager Ken.

"Bakit?"

"Ganoon ba iyon, hindi ka didiretso para umakting?"

Iniling niya ang ulo. "Parang employee ka rin kapag audition. You’ll wait for your turn."

Tumango-tango si Rovin habang pinapakinggan siyang magpaliwanag. Marami pa itong naging tanong kaya nalibang si Gerard na sabihin ang mga nalalaman. Hindi niya namalayan nang tawagin ang pangalan niya. Siya na pala ang isasalang.

Tumayo siya at papunta na sa inner room ng lugar noong hawakan siya ni Rovin. Nilingon niya ito at noong tingnan niya ang kaibigan, mukhang mas kinakabahan pa ito kaysa sa kanya. Kita ang pagkawala ng kulay sa mukha ni Rovin at bahagyang nanginginig ang mga kamay nito.

Kinuha niya ang kamay na may hawak sa braso niya at tinapik-tapik iyon. "Relax, kaya ko ’to. If I got the role, I'm going to treat you and Manager Ken."

"Did you memorize the script?" kabadong tanong nito at ito ang humawak sa mga kamay niya.

"Yes. Wish me luck, Rovin. Pasok na ako."

When Rovin slightly bowed his head and mumbled good luck to him, that’s the cue Gerard’s waiting for. He followed the staff who called him and they entered a room.

Doon, nakita niya sa kanang gilid ang brown long table at doon nakapuwesto ang ilang tao na nakilala niya. Walang alinlangan siyang naglakad at huminto sa gitna ng kwarto kung nasaan sila ngayon.

"Good day. I'm Gerard Alvarez auditioning for the role of Kylex, the second male lead."

May ilang nag-angat ng tingin noong narinig ang sinabi ni Gerard. May kumuha pa ng microphone sa ibabaw ng table, in-on iyon at hinarap siya.

"Are you sure you're auditioning for this role? Why aren’t you picking the male lead number one?"

Nagsalita siya. "I think I’ll resonate more with this character."

Ngumiti ang direktor sa narinig. "Okay. Show us what you’ve got. The floor is yours."

The one he’s auditioning for is Kylex. A young man who hates the world ’coz it doesn’t understand him. His mother died when he was ten years old and that's the start of his pain.

Ang tanging naging liwanag lang ng buhay ni Kylex ay si Nina, ang bidang babae ng drama. Ito ang madalas umintindi sa mga sintemiyento niya sa buhay at madalas magpasaya sa kanya tuwing malungkot. Ngunit noong malaman ni Kylex na magiging stepsister niya ito pagkatapos iuwi ng ama niya ang pamilya ni Nina sa bahay nila, gumuho ang mundo niya.

The girl that Kylex falls for is going to be her step-sister.

While this role was only a minor supporting character, it's image is complex. Kung maganda ang pagbibigay buhay ng artistang gaganap dito, lalabas ang contradicting personality ni Kylex.

But if played badly and the actor messed up with his acting, the audience will just see a whiny brat who likes to get everything he wants.

And Gerard is sure to breath life to this character because Kylex is kinda likes him. Ang una ngang pinapa-audition sa kanya ng ina ay ang sinasabi ng direktor kanina ngunit tumanggi siya rito.

Wala na kasing bago sa character ng male lead number one. Iyon na ang ginanapan niya dati. A knight in shining armour.

Now, he wants to experience other roles and be a versatile actor just like his dad someday. He wants to be a well-rounded actor and this is his first step.

Noong nagbigay ng senyas na maaari nang magsimula si Gerard, sandali siyang pumikit at huminga nang malalim. Pagkatapos ay binuksan niya ang mga iyon. Siya na si Kylex.

Itinuro ni Kylex ang kawalan at mapait na ngumisi. "Do you fucking think I'm going to accept your mistress here in this house? Dream on, Dad! Mom died broken hearted because of you and that slút! Hinding-hindi ko siya tatanggapin sa pamamahay na ito!"

Tinabingi niya ang mukha na animo’y nasaktan at pagkatapos ay nanlisik ang mga mata sa iniisip na kaharap. "’Yan lang ba ang kaya mo, Dad? C’mon, punch me! Not just a slap, punch me! Ulitin mo! Diyan ka naman magaling, hindi ba? Damn you! I said punch me! Ipakita mo sa akin na wala ka talagang kwentang ama!"

"Stop!"

Napabuga ng hangin si Gerard at humarap sa nagpahinto sa kanya. Did he mess up? But he thinks he did good. Kabado siyang tumingin at ang inaasahang masamang mukha ng direktor ay hindi niya nakita. Bagkus ay may maliit iyong ngiti sa labi.

"Do you know the confrontation between Kylex and Red?"

Gerard was taken aback but he nodded his head. "Yes."

"Do you mind if I call someone to act a scene with you?"

"No, I don't mind."

Tumango-tango ito at may tinawagan. At ilang sandali lang, bumukas muli ang pinto kung saan siya nanggaling. Humarap doon si Gerard at umawang ang bibig niya noong mapagsino ang dumating.

Shit.

Double shit.

What the fuck is John Raven doing here?!

Pakiramdam niya ay tinakasan yata ng kulay ang mukha niya noong makita na si JR yata ang magiging ka-partner niya sa pag-arte. Damn!

Nakabunggo niya ito kagabi at mabuti na lang ay madilim noong mga oras na iyon kaya nakalusot siya. Pero ngayon, wala na talaga siyang kawala!

Is it too late to back out now?

"Raven, can you act with Mr. Alvarez here?" salubong na sabi rito ng direktor. Pinipilit namang pinaliliit ni Gerard ang presensya para hindi siya nito mapansin. Ngunit noong ituro siya ay wala siyang nagawa.

Nagtagpo ang mga mata nilang dalawa ni JR at nakita niyang natigilan ito at nauwi ang mahinahong ekspresyon sa madilim na mukha. Napalunok si Gerard at iniwas ang mga mata.

What if he suddenly punches me out of nowhere?

Napaisang hakbang paatras siya habang si JR naman ay hindi inaalis ang mga mata sa kanya. Hindi naman napansin ng direktor ang nangyayari at kinausap pa nito si JR para umaktong kapareha ni Gerard.

Dito niya rin nalaman na isa ito sa kompirmadong cast ng drama. Pakiramdam ni Gerard, pinaglalaruan siya ng tadhana ngayon. Ngina naman. Paano naging artista na rin si JR?

Fuck. Can I back out now?

Gusto niyang itaas ang mga kamay at sabihin na lang na hindi na siya sasali pa ngunit naalala niya ang pakiusap ng ina na subukan niya uli.

Shit. What should he do now?

"...So that’s the scene you both are going to act in."

Umalis ang direktor sa harap ni Gerard at JR at bumalik sa upuan nito. Naiwan naman silang dalawa at napako ang mga mata niya kay John Raven.

Dahil sa pagiging preoccupied ng utak ni Gerard, hindi niya nakita ang ginawang pagsenyas ng direktor sa kanila na magsimula na. Kaya noong bigla siyang kuwelyuhan ni JR, nanlaki ang mga mata niya.

"W-what—"

Talagang sasapakin ba siya nito sa harap ng maraming tao?

"Anong sinabi mo sa kapatid ko at umiiyak na umalis si Nina? Wala ka bang matinong gagawin kundi ang i-bully ang kapatid ko?"

Fuuuuck. Nalimot niyang umaarte na sila ngayon!

Gerard calmed his nerves and slightly let out a breath from his mouth. After that, he turned into Kylex. He smiled mockingly at the one who’s holding his shirt.

"Because your sister’s a bïtch."

Itinaas ng kaharap ang kamao nito at dumapo iyon kay Kylex. Sumadsad si Kylex paupo dahil sa biglang pagsuntok dito ngunit hindi niya pinansin iyon at tumingin pa ng may pang-uuyam sa lalaking kaharap.

"You're also a bástard. And your mom’s a gold digging slút. Dahil kung hindi naman, hindi siya papatol kay Daddy hindi ba? A bïtch, a bástard and a slút. What a family, right?."

Napakuyom ng kamao ang kausap ni Kylex ngunit hindi na siya nito muling inatake. Huminga ito nang malalim at malamig siyang tiningnan.

"...Akala mo ba hindi ko alam na may gusto ka kay Nina? Dahil sa ginagawa mo, hindi ka talaga magugustuhan ng kapatid ko. At kahit magustuhan ka man niya, pipigilan ko siya. Alam mo kung bakit? Wala kang kwentang tao."

After the other party left, Kylex was left there alone while staring at the void. A silent tear fell from his eyes but it looks like he doesn’t notice it. He gritted his teeth not to make a single sound but his tears is the greatest sign that he’s hurting.

Even if Kylex doesn’t speak, his face showed his helplessness and unwillingness.

Ilang segundo pang naghintay si Gerard bago pinutol ang ginagawang pag-arte. Nang tumayo siya mula sa pagkakaupo, bahagya niyang ginalaw ang ulo para isenyas na tapos na siya. Nagpalakpakan ang mga nanonood sa kanya habang maliit na ngiti ang sagot niya.

"You’re great, huh?"

"Thank you."

"Just leave your contact details. We’ll inform you later this evening if you got this role."

Nagpasalamat si Gerard sa sinabi ng direktor at mga kasama nito tsaka siya lumabas ng kuwarto. Pasimple niyang hinahanap kung nasaan si John Raven ngunit hindi niya ito nakita.

Napahinga siya nang malalim at sinapo ang panga na sinuntok nito. Masakit nga. Tinotoo ba naman ng gagong iyon ang pagsuntok sa kanya? Parang ang sarap gumanti!

Is that person still have a grudge against him? Ang sakit ng sapak, e. Parang ilang taong inipon.

Hindi na lang iyon inintindi ni Gerard at lumabas na. Sinalubong naman siya ni Rovin at Manager Ken na mukhang naghihintay ng ibabalita niya.

"Mamaya malalaman kung nakuha ko ang role," sagot niya.

"Ah. Pero tingin mo nakuha mo naman—anong nangyari sa mukha mo at may namumuong pasa?" Agad na lumapit si Rovin kay Gerard at may pag-iingat nitong sinipat ang mukha niya.

"’Vin, I’m fine."

"You’re fine? Are you kidding me? Pumasok ka sa pinto na maayos tapos lalabas kang may pasa sa mukha? Sinong sumapak sa’yo at sasapakin ko rin?"

Natatawang pinigil ni Gerard ang kaibigan dahil mukhang susugod ito sa loob. Pinaliwanag niya ang nangyari at kahit badtrip ito, napapayag niya itong hindi na pumasok pa sa loob ng audition room.

Hindi na sinabi pa ni Gerard na impromptu ang nangyari at baka isipin pa nito, sinuntok talaga siya ni JR kahit na iyon din ang naiisip niya.

Nag-aya na siyang umalis at ganoon na nga ng gagawin nilang tatlo noong may tumawag sa pangalan niya. Huminto siya at paglingon ni Gerard, napalunok siya dahil bumungad sa kanya ang mommy kasama si Gerson.

"Gerard, what are you doing here?!" may kalakasang tanong nito na kinalingon ng mga taong nasa paligid nila.

"M-Mommy," may pag-aalangan sa boses niya.

"I said what are you doing here? And didn’t I told you to stop calling me that? Call me Tita!" bulong nitong paasik.

Agad niyang binago ang tawag dito. "T-tita."

Lumingon muna ito sa magkabilang gilid at dahil wala naman gaanong tao, nakahinga ito nang maluwag. Nagulat si Gerard noong hawakan siya nito sa braso at igilid. Nagtangkang sumunod si Rovin ngunit humarang dito si Gerson kaya natangay si Gerard ng ina nito.

"T-tita."

Tumaas ang kilay ng babaeng kaharap ni Gerard at tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa. Siya naman ay napalunok dahil pakiramdam niya, minamaliit siya nito.

"You’re back to acting now?"

Ilang segundo ang lumipas bago siya tumango. Napaingos naman ang babae at tumalim ang tingin sa kanya.

"Hindi ba’t pinangako mo sa akin na hindi ka na aarte uli? Then why are you here? Nangako ka na hahayaan mo ang kapatid mong sumikat. Paano siya makikilala kung makikipagkumpetensya ka sa kanya, Gerard? Akala ko ba, nagkaintidihan na tayo?"

Hindi siya kumibo ngunit gusto niyang itanong dito na hindi pa ba sapat ang limang taon niyang pagpaparaya sa kapatid? Bata pa lang, gusto na niyang mag-artista. Pero dahil sa nangako siya dati sa ina at kapatid, hininto niya ang gusto at piniling sundin ang gusto nila.

Akala dati ni Gerard, kapag ginawa niya iyon ay magiging malapit siya sa ina at kapatid. But even if he sacrificed his dreams for them, pakiramdam ng mga ito ay dapat lang ang ginawa niya.

Ni isang salita ng pasasalamat, wala siyang natanggap mula sa kanila. Sa loob ng limang taon, ni tawag ng pangungumusta ay wala siyang natanggap mula sa biological mother niya at sa halfbrother niya. Dahil doon, na-realize ni Gerard na hindi siya mahal ng mga ito at kahit anong gawin niya, hindi niya mahuhuli ang loob nila para magustuhan siya. Hindi naman siya bobo para hindi maramdaman iyon.

"I want you to quit. And if you got the role, huwag mong tanggapin kundi ibigay mo kay Gerson. Do that para magkasundo tayo, okay?"

Inangat niya ang mga mata at walang emosyon na tumingin sa ina. Ngayon niya napagtanto ang pinagkaiba ng stepmother niya rito. The other one is pushing him to pursue his dreams while this one in his front is doing everything to stop him from being an actor.

Ang nakakatawa lang, ang totoo niya pang ina ang gumagawa sa kanya noon. Iyong inang nagluwal sa kanya sa mundong ito. He really doesn’t understand her. Kakompetensya ba siya ni Gerson at hindi nito gusto iyon kaya pinipigilan siya? Pareho naman silang anak ni Gerson.

Ah. Oo nga pala. He’s the unwanted one. Kung gusto siya nito, hindi siya nito iiwan sa daddy at stepmother niya at hahayaang iba ang magpalaki sa kanya. Illegitimate child nga siya, ’di ba?

Buti na lang, hindi siya tinuring na iba ng tumayo niyang ina. Instead, she loves him wholeheartedly, treat him as her own child and wants what’s the best for him.

"...I won’t. I want to act."

Umawang ang bibig nito at hindi makapaniwalang tumingin sa kanya. "W-What?!"

"Tama na siguro ang limang taon na paghinto ko sa pag-aartista. Hindi ko na kasalanan kung bakit hanggang ngayon, hindi pa rin sikat ang anak ninyo."

Pagkatapos sabihin iyon ay tumalikod na si Gerard. Panay naman ang tawag sa kanya ng babae ngunit hindi niya na pinagtutuunan ng pansin.

"Fine! Mabuti na lang talaga at pinamigay kita dahil kaugali mo ang ama mo. Walang isang salita! Magsama kayong lahat!"

Nakagat niya ang pang-ibabang labi at kahit gusto niyang lumingon, hindi na ginawa pa ni Gerard.

***

Naupo si Gerard sa isa sa couch na nakalagay sa lobby ng building para ipahinga ang utak. Ang daming gumugulo sa isip niya.

To be honest, he really wants to runaway right now. Hindi niya gustong kinokompronta siya ng nakaraan. Pero hindi naman laging pupuwedeng takbuhan niya ang problema, hindi ba?

"Here."

Naangat ni Gerard ang tingin at nakita niya si Rovin na nakalahad ang kamay na may hawak na Gatorade Blue. Kinuha niya iyon at uminom doon.

"Thanks."

"Ginugulo ka uli ng mommy mo?"

"Hindi. Hayaan mo ’yon, Rovin. Hindi lang siya masaya na makita ako."

Nagsalubong ang mga kilay nito. "Kamo hindi ka rin masayang makita silang dalawa ni Gerson. Hanggang ngayon, napipikon ako sa kapatid mong iyon. Kamukha mo nga pero patapon naman ang ugali. Kung hindi mo lang kapatid iyon, sinapak ko na ang gagong iyon noong harangan ako kanina."

Tinawanan niya si Rovin. "Puso mo, p're. Hayaan mo na sila. Hindi ko na lang sila lalapitan. Tapos na ang pag-iisip kong makakasundo ko pa sila."

Tumitig sa kanya ang kausap. "Ger... hindi ka na ba magpapauto doon? Pangarap mo mag-artista pero dahil sa nanay mo, huminto ka. Kaya ka nga sumama sa akin. Ano, ngayon, naliwanagan ka na ba?"

Nag-isip muna siya bago marahang tumango. Napasuntok sa hangin si Rovin at malawak na ngumiti. "Sa wakas naman at natauhan ka! Natatangahan talaga ako sa’yo, e. Paano ka na lang kaya kapag wala ako, ’no? Mas nauto ka siguro ng nanay mong parang hindi mo nanay."

"Without you, I’ll die," biro niya kaya binatukan siya nito.

"Para kang gago. Tara na nga at hanapin si Manager Ken. Sabi no'n, bibili lang ng kape, e. Hindi na bumalik."

Tumayo silang dalawa at hahanapin na sana nila ang lagalag na manager noong may nabunggo si Rovin. Dahil nasa likuran siya ni Rovin, agad na hinanda ni Gerard ang mga kamay para saluhin ito nang napaurong ito dahil sa impact.

"’Vin, ayos ka lang?" tanong niya.

Tumango ito at noong tingnan niya ang nabunggo ni Rovin, nabigla si Gerard. Pinagti-trip-an ba talaga sila ng tadhana? Bakit si Aldrin ang nasa harap nila ngayon?!

Bahagya mang nagbago ang itsura nito, kilalang-kilala ito ni Gerard dahil sino ang makakalimot sa taong muntik nang maging dahilan ng expulsion niya?

"I’m sorry. Wait... Gerard? Rovin?" naitanong ni Aldrin iyon nang mapagsino silang dalawa.

"A-Aldrin...?" Nanlaki rin ang mga mata ni Rovin noong makilala ang kaharap. Tatlo silang nagpalitan ng tingin at pare-parehong nangangapa ng sasabihin.

❄