Chapter Four

CHAPTER FOUR

    INIISIP pa rin hanggang ngayon ni John Raven ang narinig na usapan na hindi sinasadyang marinig kanina sa male comfort room. Mula sa usapan ni Rovin at Gerard, hindi si Gerard ang tumulak kay Aldrin kundi si Rovin? It blew his mind. Damn. All along they believed that Gerard was the one who had a row with Aldrin that time. Ito kasi ang naabutan nilang noong nawalan ng malay si Aldrin at may umaagos na dugo sa ulo ng kaibigan.

And now, he’s kinda feeling guilty for putting the blame on Gerard’s head where in fact, Rovin was the one who hurt Aldrin. Pero sino ba kasing nagsabi kay Gerard na saluhin ang gulo na hindi naman pala para rito?

Damn it, JR. Don’t give yourself an excuse for being an asshole. Own up your mistakes!

Nakalipas na ang ilang taon ngunit ngayon niya lang nalaman ang nangyari dati. Kaya kahit anong tanggi niya sa sarili, nakakaramdam siya ng pang-uusig ng konsensya. Lalo na’t naalala niya kung paano niya awayin si Gerard noong nasa highschool pa sila. And now, his guilt is gnawing his conscience.

Never in his life did he imagine that Gerard will make him feels guilty. He who hates that guy? Fuck. Kaya ngayon, hindi malaman ni JR kung hihingi ba ng tawad sa nangyari dati o umaktong hindi niya narinig ang usapan sa banyo. Ngunit kung ganoon nga ang gagawin niya, kalaban naman niya ang konsensya.

John Raven heaved a sigh. Bahala na nga. Siguro ay titingnan niya kung paano kakausapin si Gerard oras na magkita sila. He’s maybe an asshole but he still knows when to ask for forgiveness.

And maybe, Aldrin is right that Gerard is not that bad.

But then, his better impression on Gerard went down the drain again when Gerson called him that morning. Pagsagot pa lang ng cellphone at magsalita ito gamit ang mababang boses, alam na kaagad ni JR na may mali sa kaibigan.

"What’s wrong, Gerson?" Mula sa pagkakahiga ay umayos siya ng upo at idinikit ang hawak sa tainga. Inaantok man, pinilit ni JR na gisingin ang diwa para maintindihan ang sasabihin nito.

Hindi naman si Gerson tatawag sa kanya nang ganito kaaga kung wala itong problema. Tanging paghinga ang naririnig niya sa kabilang linya at makalipas siguro ang limang segundo bago nahanap ni Gerson ang boses.

"I didn’t get the role, Ji."

Natahimik sila pareho sa sinabi nito. Hindi maiwasan, nakaramdam siya ng awa kay Gerson dahil matagal nitong pinaghandaan ang pag-o-audition. Kaya nga noong nilapitan siya ng direktor at inalok ng role bilang kuya ng bidang babae sa drama series noong minsang sinama siya nito sa unang audition casting, si Gerson ang pumayag para sa kanya dahil gusto nito na magkasama silang dalawa.

And now knowing that Gerson didn’t get it, he felt sad for his friend.

"Are you okay?" he asked.

"I’m not. This is all Gerard’s fault! Kung hindi ko lang alam na kinausap ng mama niya si Direk Tony, hindi sa kanya ibibigay ang role ni Kylex."

Nang marinig ang pangalan ni Gerard mula kay Gerson, napakunot ang noo niya. Naalala niya kung paano umarte si Gerard at kahit naiirita siya sa taong iyon, masasabi niyang magaling ito. Ngayon, parang may parte sa kanya na ayaw maniwala sa sinasabi ng kaibigan.

"Are you sure?"

He heard Gerson cursed under his breath. "Are you doubting me, Ji? Of course not! May kapit naman talaga si Gerard! Akala niya ba hindi ko narinig na kaya siya ang pinili, dahil sa mama niya? Ako naman talaga ang dapat sa role na iyon!"

Natahimik si John Raven sa narinig. May pagdududa pa rin sa kanya ngunit hindi naman magsisinungaling si Gerson sa kanya. Sa tagal ba naman nilang magkaibigan, kilala niya ito. Mga bata pa lang sila, kasa-kasama na niya si Gerson. Kahit halos dalawang taon itong umalis dati noong mga bata pa sila hindi naging hadlang iyon para maputol ang pagkakaibigan nila. Mabuti at nahanap niya ito.

He even promised that he’ll protect Gerson like when they were kids. Kaya naman kahit may alinlangan, mas pinili niyang paniwalaan ito.

"Did you try to talk to the Director? Maybe we can remedy the situation?"

"Hindi na. I heard that Gerard will sign the contract later. Hindi ko na mahahabol iyon kaya bakit ko pa ipipilit ang sarili ko? Para mapahiya? I just don’t get it why Gerard really wants to grab everything from me. Wala naman akong ginawang masama sa kanya, ha?"

Hearing Gerson talking like this, John Raven felf bad doubting his friend. Bakit nga ba niya ayaw paniwalaan si Gerson gayong iba nga pala ang turing ni Gerard dito? Dati pang nakukwento ni Gerson ang masamang ugali ng pinsan nitong si Gerard sa kanya.

That’s why when he got the same class with Gerard when they were in highschool and the other is approaching him to be his friend, he doesn’t entertain Gerard. He doesn’t want to be friends with the person who looks down on Gerson.

Ipinilig ni JR ang ulo para mawala ang iniisip na si Gerard. Wala siyang panahon para isipin pa ito. "What are you going to do now?" tanong niya kay Gerson.

"I guess I’ll try to look for other upcoming drama or movie and audition for a role again. I really like that role but oh, well..."

Hindi na lang siya nagsalita ngunit ang tumatakbo sa isip ni John Raven, nawala ang gumagandang impresyon niya sana kay Gerard. Ngayon, kahit pa alam niya ang totoo, wala na siyang balak na humingi ng tawad dito. O kung mangyari mang humingi siya ng sorry, hindi pa rin niya ilalapit ang sarili para maging kaibigan ito.

"Then are you fine now?"

Humamig si Gerson sa kabilang linya. "Ngayong nasabi ko na sa’yo, ayos na ako. Pero kung makakasama mo si Gerard sa taping, don’t talk to him. Maybe he’ll spout lies about me."

Natawa siya.

"Of course not." Bakit naman niya kakausapin ang isang iyon?

May sandali pa silang pinag-usapan ni Gerson bago niya binaba ang cellphone at bumangon na. Naalala ni JR na may usapan pa pala sila ni Aldrin at siya ang gusto nitong gawing photographer sa kasal nito.

Nag-ayos na si JR dahil alam niyang papasyal ang isang iyon dito sa condo niya.

❀❀❀

John Raven raised his camera. He adjusted the focus skillfully on Azael who’s busy playing with his toys and pressed down the shutter.

Click.

Nang tingnan niya kung maayos ba ang pagkakakuha niya ng litrato kay Azael, nakita niyang wala namang problema. Maayos ang anggulo na nakuha niya at konting editing lang, pwede nang gawing portrait ang kuhang ito ni Azael.

"Can I see?" tanong ni Aldrin sa kanya.

Pinahiram niya ang DSLR na hawak at tiningnan ni Aldrin ang picture ng anak nito. Mukhang satisfied naman ito dahil tumango-tango si Aldrin.

"You’re really good at this," Aldrin whispered while still studying the photo. He just shrugged his shoulders and went to Azael’s direction.

Binuhat niya si Azael na naglalaro at nagulat naman ang bata dahil biglang nanlaki ang mga mata nito. Naglapat ang labi ng bata at mukhang papunta na sa iyak kaya natatawang tumayo siya nang maayos at hinagis ito sa ere.

"Fuck! What are you doing with my son?!" nababahalang sigaw ni Aldrin. Pinatong nito sa single sofa ang DSLR at tumakbo palapit sa kanila.

Hindi pinansin ni JR ang kaibigan at sinalo niya si Azael na nanlalaki pa rin ang mga mata. Nang masalo ang bata, naghintay ng reaksyon si JR at hindi nga siya nagkamali dahil nauwi sa bungisngis ang dapat iiyak na si Azael.

"You like that, Az?" naaaliw niyang tanong.

Mahinang humagikgik ang bata at parang gusto pang ipaulit ang paghagis niya nang agawin ito sa kanya ni Aldrin.

"Fuck you, dude! What if you drop my baby?! Masasapak kita, JR! Tangina mo ka, ha!"

Mahigpit nitong niyakap ang anak at nanghinayang naman si JR dahil sandali niya pa lang nahawakan ang inaanak. Nagtangka pa siyang agawin si Azael ngunit iniwas ito ni Aldrin. Akala naman ng bata ay nakikipaglaro siya kaya tumawa na naman ito.

"Can I hold him?"

Aldrin just rolled his eyes at him. "No."

Dahil wala naman na siyang pag-asang mahiram pa ang bata, bumalik siya sa sala. Kinuha niya ang camera at siniguradong nai-save niya ang mga kuha. Ipapasok niya ito mamaya sa laptop para mailagay sa hard drive.

"Anong nangyari sa audition ng kaibigan mo? Natanggap ba?" Umupo si Aldrin sa sofa at sinulyapan siya. Busy naman si Azael na kagatin ang hawak nitong laruan.

Nauwi sa kunot ng noo ang itsura ni JR. "Someone else got the role."

"Oh. Kilala mo ba kung sino ang nakakuha?"

He snorted. "Si Gerard."

When his eyes landed on Aldrin, disbelief expression was written on his face. Napailing na lang siya.

"Really? Wow. I never knew Gerard could act. Even you. You surprised us when you told us that you’re going to act in a drama series."

Pagkatapos kalikutin ang camera, naupo si JR sa sofa at hinarap si Aldrin. "I was scouted, dude. But the Gerard used a backer to have that role."

Hindi naniniwala ang ekpresyon na binigay sa kanya ni Aldrin. "How sure are you that he did that?"

"Gerson told me."

Pumalatak si Aldrin. "Are you stupid? Just because someone told you about something, you’re going to believe it? You are better than that, Je."

"Gerson is not just someone, Alds. Kaibigan ko rin ’yon," paalala niya rito.

Muli siyang nirolyohan ng mga mata ni Aldrin. "Yeah, and I can see that you’re gullible for him. No offense meant, Je, but I don’t really like your friend."

"But you like Gerard? I also don’t get you. Gerson’s good."

"Hindi naman masama ang ugali ni Gerard. Kahit nito ko lang uli siya nakausap, nakita ko namang nag-mature na siya. At saka iyong nangyari dati, wala na sa akin iyon. Bakit ba mas galit ka pa sa kanya kesa sa akin na talagang naging kaaway ni Gerard? Wala namang ginawang mali sa’yo ’yong isa. It’s been what, six or seven years? Ang tagal na, dude."

Hindi siya nakakibo. Hindi lang naman dahil kay Aldrin iyon kaya’t masama ang impresyon ni Gerard sa kanya. Sa bawat kwento kasi ni Gerson tungkol sa pinsan nito, alam niyang hindi ito tinatrato nang maayos ni Gerard. Kasi kung mabuting tao si Gerard, bakit laging nagrereklamo si Gerson sa kanya?

"Sabihin mo nga, kahit walang gawin sa’yo si Gerard, mainit pa rin ang dugo mo sa kanya, ’no?"

Matagal siyang tumitig kay Aldrin. "I just... don’t like him."

"I knew it. Je, ayusin mo buhay mo. Malalaki na tayo para sa ganyang ugali mo. Wala namang ginagawa sa’yo si Gerard tapos parang siya pa ang may kasalanan kapag nakikita mo. Ikaw ang pinaka-openminded sa ating lahat pero kapag usapang Gerard na, parang puro mali na lang niya ang nakikita mo."

"You speak so righteously but you clearly doesn’t like Gerson, too," sagot niya na lang.

Tinaasan siya ng kilay ni Aldrin. "Kahit naman sabihin ko ang nalalaman ko tungkol kay Gerson, hindi ka maniniwala. Why do I need to bother myself? Waste of time and effort. Just let me tell you this, Gerson is not what you think he is."

John Raven creased his forehead. What did Aldrin mean by that? Noong tingnan niya ito para tanungin, nilapat nito ang hintuturong daliri sa labi at yumuko ito. ’Tsaka niya napansin na nakatulog na si Azael sa mga hita ni Aldrin na kanina ay naglalaro lang.

Nawala sa loob ni JR kung ano ang tatanungin. Pinanood niya si Aldrin na marahang binuhat si Azael. Pagkatapos ay tumayo ito at nilingon siya.

"Can I lay Aza on your bed?"

Tumango siya at naunang maglakad para mabuksan ang pinto ng kwarto. Sumunod naman si Aldrin sa kanya. Noong mabuksan niya ang kwarto, tuloy-tuloy na pumasok si Aldrin at lumapit sa kama. Nilapag nito ang anak sa gitna ng kama at hinarangan ng unan ang magkabilang gilid.

"He’s really cute," komento niya.

Napangiti si Aldrin sa sinabi niya at tumango-tango. Umayos ito ng tayo at hindi sinasadyang napako ang tingin nito sa picture frame na nakapatong sa side table na nasa kaliwang bahagi ng kama. Lumapit ito ro’n at dinampot ang frame.

"Is this Gerson?"

Lumapit din siya at sinilip ang hawak nito. Nakita ni JR ang batang siya pati na rin si Gerson. Sa pagkakaalala niya, elementary days pa nila ito noong kuhanan sila ng litrato.

"Yes. That’s him."

Sinipat ito ni Aldrin at pinagkatitigan. "Pero... bakit mas hawig si Gerard kapag pinagmasdan, Je? Sa pagkakaalala ko, medyo moreno si Gerson, ’di ba? Maputi ang kasama mo rito sa picture, a?"

Inagaw niya ang picture frame at pinatong uli sa side table. "Hawig sila dahil magpinsan sila. And complexion can change while growing, alright? This is not Gerard, dude."

"I just told you my opinion. But seriously, all I can see is Gerard’s shadow on that photo. Maybe that’s just my eyes." Nagkibit balikat ito.

Sinulyapan niya ang frame at nahulog sa pag-iisip. Dahil sa sinabi ni Aldrin, parang mas nagiging hawig nga ni Gerard ang batang kasama niya sa litrato. Napapikit siya at mahinang napamura.

He must be out of his mind to think like that!

❀❀❀

Isang linggo ang lumipas nang makatanggap uli ng tawag si JR mula kay Direk Tony. Sinabi nito na dahil kumpleto na ang casts ng drama na gagawin nito, gusto nitong magkita silang lahat para ipakilala sa isa’t-isa.

Maaga pa lang, dumating na siya sa restaurant na alam niyang pina-reserve pa ni Direk Tony para walang makagambala sa kanila. Akala ni JR ay siya ang pinakaunang dumating ngunit nadatnan niya si Gerard at kasama nito si Rovin at isang may katandaang lalaki na hindi niya kilala. Nakaupo ang tatlo sa may may dulo at noong pumasok siya, natigil sila sa pagkukwentuhan.

Inalis niya ang tingin sa tatlo at napiling umupo malapit sa may french door. Gumawi ang mga mata sa kanya ni Rovin at masama ang mga tingin na binibigay nito. Naramdaman ni JR ang nakakabutas na tingin ni Rovin na sinuklian niya iyon ng walang ekpresyon na kinayamot nito. Bumulong ito kay Gerard na tingin ni JR, pinigil ng huli dahil hinawakan ni Gerard ang braso nang tatayo sana si Rovin.

Tumingin din sa kanya si Gerard ngunit agad din  nitong iniwas ang mga mata. Bumigat ang pakiramdam ni JR sa hindi malamang dahilan noong gawin ni Gerard iyon. Pinilig na lang niya ang ulo at kinuha ang cellphone para magpatay ng oras habang hinihintay na dumating sila Direk Tony.

Saktong trenta minutos ang lumipas nang magsidatingan ang mga taong hinihintay nila. Tinawag sila ni Direk Tony at pinakilala sa isa’t-isa. Una nitong tinuro ang medyo pamilyar na lalaki. Kung hindi nagkakamali si JR, ito yata iyong nanalo ng first place sa isang reality show at pinasok ang pag-arte pagkatapos. Medyo matunog ang pangalan nito kaya nakilala niya.

"Here’s Giovanni De Leon, the first male lead," ani Direk Tony. Tinapik-tapik nito ang balikat ng katabing lalaki. Maraming bumati kay Giovanni at ganoon din ang ginawa ni John Raven.

"Here’s the lovely Cienna Marie," pagpapatuloy nitong pakilala sa babaeng nasa gilid. Lumapit ang babaeng pinakilala ni Direk Tony at bahagyang niyuko ang ulo nito sa kanila.

"Nice to meet you, guys." Noong makita ito ni JR, namukhaan niya ito kaagad. Bata pa lang, nag-artista na ang babae kaya kahit na sa tingin ni JR na nasa early 20’s pa lang ito, alam niyang nahasa na ang galing nito sa pag-arte.

Marami pang pinakilala si Direk Tony bago nito hinatak palapit si Gerard at akbayan. Nangunot ang noo ni JR noong makita iyon na hindi niya namamalayan.

"Ito naman si Gerard Alvarez. Mabait na bata ’to. He’s going to act as Kylex. Treat him well." Mahahalata ang kakaibang treatment ni Direk Tony kay Gerard base sa pagpapakilala nito at hindi iyon naging lingid sa mga mata ni JR. Napansin niyang may ilang taong nagpalitan ng tingin bago bumati kay Gerard ng welcome.

Dahil sa nakita, lalong nangunot ang noo ni JR at naalala ang sinabi ni Gerson sa kanya. Looks like his friend didn’t lie to him. May backdoor pass nga si Gerard kaya nakuha ang role nito. Sa naisip, nayamot si JR. Pakiramdam niya, pinaglalaruan siya ni Gerard kahit na alam niyang wala naman itong kamalay-malay sa naiisip niya.

Tuwing gumaganda na kasi ang impresyon niya rito ay bigla niyang malalaman ang mga kalokohan na ito na nauuwi sa dismaya ang bumubuti niyang tingin dito. Ngunit ano nga ba ang pakialam ni Gerard sa tingin niya rito? The other even mentioned that he didn’t really care at what he thinks of him. Sinabi nito iyon sa banyo noong minsan na hindi niya sinasadyang makinig sa usapan ni Gerard at Rovin.

Fuck. Bakit niya ba iniisip ito? Ano rin namang pakialam niya kung walang pakialam si Gerard sa kanya? Muli, inalis niya sa isip iyon at sinulyapan na lang ang mga tao sa harapan.

Maliit na ngumiti si Gerard bago nagpaalam noong may kumausap na ibang tao kay Direk Tony, tahimik itong umalis sa eksena at lumapit sa pwesto ni Rovin.

Nagpaalam na rin si JR at bumalik sa mesa niya. Gusto pa sana siyang kausapin ni Cienna Marie na kapatid niya sa palabas ngunit tinanggihan niya. Dumaan ang disappointment sa mukha nito ngunit wala siyang naging reaksyon.

Noong makabalik siya sa upuan, palihim na binabantayan niya si Gerard. Nakita ni JR na tanging si Rovin at iyong kasama nitong lalaki ang kinakausap ni Gerard. Kaiba sa tingin niyang mag-aangas ito, tahimik lang si Gerard.

Gerson told him that Gerard wants to shows off his charms every time he gets the spotlight. But on the contrary, Gerard doesn’t acts like that. In fact, he’s really silent and behave.

Mayamaya pa ay may lumapit ditong dalawang lalaki. Sa pagkakaalala ni JR, sila ang mga cameraman ayon sa pakilala ni Direk Tony.

Now, he remembered that Gerson told him Gerard looks down on people like them. That Gerard is arrogant and wants to acts like a boss. Kaya noong mabilis na humatak ng upuan si Gerard at paupuin ang dalawang lalaki sa mesa nila, nagsalubong ang dalawang kilay ni JR. Pinagmasdan niya pa ang ginagawa ni Gerard at nakita niyang mukhang hindi lang kakakilala nito sa dalawang lalaki.

Habang pinanonood niya na nagkukwentuhan sila Gerard, doon niya napagtanto na magkakakilala ang mga ito.

Muli siyang nahulog sa malalim na pag-iisip. Naalala niya ang sinabi ni Aldrin na hindi niya talagang kilala si Gerson. Ngayon, may namumuo nang pagdududa sa utak niya tungkol sa mga sinabi nito na pag-uugali ni Gerard.

Who the hell is the real Gerard? The one Gerson told him that disappoints him or the one he’s seeing right now?

❀❀❀❀❀