Duty ko na naman ngayon, palapit na rin ako matapos sa pag-lalampaso ko sa sahig. Tapos break time ko na rin, nasanay na rin akong maging janitress dito sa company ng mokong nayon. Sabagay, totoo nga rin naman na hindi naman akong pwedeng ilagay ni Jayden papunta pa sa ibang department eh wala naman akong alam sa computer, mas lalo pa akong mahihirapan. Sumakay na akong elavator habang dala-dala 'yung map papuntang stock room para ilagay doon, madami-dami na rin ang mga staff na naglalakad pagka-labas ko ng elavator.Mayroon namang place kung saan kumakain 'yung mga staff, pero hanggang 30 minutes lang. Kinuha ko na 'yung pagkain ko at saka pumunta sa isang lamesa. Biglang tumunog 'yung cellphone ko. Pagkatingin ko, si Tita lang pala. Agad ko itong kinuha at nagsalita."Hello, tita?" Pagkakamusta ko."Oh, Anne! May magandang balita ako sa'yo ipaparating!" Kumunot naman yung noo ko sa sinabi niya."Po?""Nailipat na kapatid mo sa ibang hospital na kaya siyang gamutin!" "Talaga po?!
Limang oras na yata kami dito sa loob ng elevator. Hindi pa rin kami nakaka-alis, tiningnan ko si Jayden at mahimbing na pala natutulog.Sure ba siya na hindi siya magtataranta?!"Just sleep already, walang mangyayari kung magtataranta ka diyan." Nagulat naman ako nang bigla niyang nabasa 'yung reaksyon ko.Lumapit ako sa kaniya nang kaunti at saka sumandal sa pader. Ilang minuto lang nakaramdam ako ng lamig. Hinawakan ko nalang both shoulder ko para maibsan 'yung lamig na nararamdaman ko.Nagulat akong bigla niyang tinanggal 'yung jacket niya at saka ibinigay sa akin. Tumingin ako sa direksyon niya habang siya nakapikit ulit. "Ano to?" Tanong ko."Jacket." Napangiwi ako sa sinabi niya. "Ang sabi ko ano tong ginagawa mo?" Saad ko.Hindi siya nagsalita at hindi lang ako pinansin. "Psh, thank you.." Nahiya akong sinabi 'yon kaya tumalikod ako sa kaniya.Bago pa ako makaramdam ng antok, tiningnan ko siya at kitang-kita na nilalamig din siya, kasi nanginginig yung kamay niya hindi lang ni
"Hello, Manila!" Isang malakas na sigaw ang binatawan ko matapos 'kong makababa sa bus na sinasakyan ko. Napa-ubo naman ako sa wala sa oras nang biglang umandar 'yung bus at napunta 'yung usok sa mukha ko. Sa wakas.. Nandito na ako. Dala-dala ko ang malaking bag ko na may lamang mga damit ko. Nahirapan pa nga akong buhatin dahil sa sobrang bigat. Tiningnan ko ang lugar at ibang-iba sa probinsiya, kung doon maraming puno e dito sa Manila maraming building na nagtataasan. "Ang ga-ganda.." Napabulong ko sa aking sarili. Hindi ko maiwasang hindi mamangha sa mga nakikita ko ngayon, para bang taga-ibang bansa ako na ngayon lang nakapunta sa Manila kahit na nasa Pilipinas lang din naman ako pinanganak. Ngayon..Kailangan 'kong makahanap ng trabaho. Palakad-lakad lang ako rito sa gilid ng kalsada habang naghahanap ng mga restaurants, kalinderya o kahit na ano basta matino at legal na trabaho. Pero kahit ilang resto na napuntahan at naga-apply, lagi na lang nad-decline. Akala ko kapag nakap
"Kapal talaga ng mukha ng lalaking 'yon! Porque mayaman?!" Galit kong binagsak 'yung basa kong damit sa lapag. Nasa apartment ako ngayon, mabuti nga at nakahanap ako ng matutuluyan na malapit lang sa pinagt-trabahuhan ko, kung hindi sa labas ako ng kalsada matutulog. Hindi pa rin ma-alis sa utak ko 'yung nangyari kanina, eh jusko! Alam na alam nilang may tao sa gilid at may tubig sa kalsada, hindi nagdahan-dahan magpa-andar ng sasakyan?! Mukha tuloy akong basang-sisiw kanina. "Ma-karma sana 'yon! Madulas habang naglalakad!" Lumundag na ako sa kama ko at nagsimulang patayin ang ilaw. Hindi ako makatulog, siguro dahil sa excitement and kaba rin na nararamdaman ko para bukas sa trabaho---at yung galit ko din pala, kanina. Hmp! Well, kaya lang naman ako nagtrabaho dito sa Manila para maipagamot 'yung kapatid ko na may sakit, cancer sa probinsiya. Siya na lang kasi talaga ang natira kong pamilya matapos nung nam*tay ang Lola ko dahil din sa sakit. Ang mga magulang ko ay hiwalay na, k
"Kaano-ano mo si Mrs. Claire, Anne?"Ngumiti lang ako sa kaniya habang tinatago yung sobre sa bag ko. She's Ame, isa sa ka-workmate ko, waiter dito. Dahil sa nangyari kanina hindi na ako tinigilan pa ni Ame at tanong nang tanong sakin about doon kay lola. Hindi ko pa naman binubuksan 'yung sobre, saka na siguro kapag nakauwi na ako. Ramdam ko namang biglang lumapit sa akin si Julie, alam na alam ko na talaga presensiya ng babaeng to kahit na sa malayo palang siya."Bumalik ka na sa trabaho mo, Ame." Dali-dali namang umalis si Ame sa harapan ko at siya na ngayon ang pumunta sa akin. "Bagong salta ka palang dito at sipsip ka na kaagad sa may-ari? Nakakadiri ka." Hindi ko na lang siya pinansin at nag-abalang nagcompute ng mga pera sa computer. Ano na naman kayang problema ng babaeng to, hays."Hoy, tumingin ka!" Nagulat ako nang bigla niyang hablutin buhok ko kaya napayuko ako sa sakit. Mabilis ko namang hinampas 'yung kamay niya na nakahawak sa buhok ko kaya naalis niya agad."H-how
"Sorry po, pero tumatanggi ako." Nalungkot naman ang mukha ni ma'am Dianne. After niyang sabihin yon, inexplain niya sa akin lahat, sabi niya ayaw niya raw tumanda nang magisa ang kaniyang apo, gusto niyang may makasama ito sa buhay. Kaya balak niyang ipag-engaged marriage kami ng apo niya. Alam din kasi niya ang hirap ng buhay ko kaya bilang pabuya raw bibigyan niya ako ng pera para pumayag ako. Pero alam ko naman sa sarili ko kahit gaano kahirap ang buhay, hindi ko kailan man ipagpapalit sa pera ang halaga ko. "Kung may tao man po akong gustong makasama sa buhay ko at papakasalan ko, mas gugustuhin ko pong 'yung taong 'yon ay mahal ako at mamahalin ko." Hindi ko alam pero bakit parang nandiri ako sa sinabi ko rito pero totoo rin naman. Atsaka malay ko ba anong itsura ng apo niya diba? Malay ko bang nasa 40's na yon. Hindi naman ako naghahanap ng sugar daddy. Ngumiti sa akin si ma'am Dianne ng mapakla at saka hinawakan ang dalawang kamay ko nang kamay niya. "Pasensiya kana, iha,
Hindi ako makapagsalita nang bigla niya na lang akong tingnan ulo hanggang paa sabay ngumisi. Naalala ko tuloy yung ginawa niyang pag-basa ng damit ko nung nakaraan. It really pissed me off. "What brings you here?" "Wala." Simpleng sagot ko sa kaniya. Wala na siyang pakialam doon kung meron man akong kailangan dito or wala, diba?! "Oh, I see. I see." Nakita ko naman siyang kumuha pa ng isang wine sa isang waiter na naka-tayo sa kaniya. "Hindi ko alam na sa isang katulad mo," Tumingin siya sa akin ulo hanggang paa. "Kayang pumunta sa ganitong okasyon na katulad nito?" Dugtong niya. Pansin kong narinig ng ilan sinabi niya sa akin kaya naririnig ko ang mga tawa nila sa paligid. What the heck? "Baka mamaya buong pamilya mo dinala mo na rito ha. Ginawa niyo na tong restaurant keysa dapat party." Ramdam na ramdam ko 'yung pangi-insulto niya sa akin. Hindi ko rin naman siya masi-sisi dahil ano nga ba naman talaga ako? Kung titingnan, sa suot 'kong to dapat taga-hugas lang nila ako
"Ang ganda.." Manghang-mangha pa rin ako sa bahay--- Este mansion na nakikita ko ngayon. Hindi mansion 'to ni ma'am Dianne, kundi mansion ng mokong na'yon. Hindi ko aakalain na apaka-laki rin pala ng mansion niya, pero mas malaki pa rin mansion ng lola niya keysa sa kaniya no."Bilisan mo na diyan, babae!" Rinig ko naman boses ni Jayden sa di kalayuan, sinamaan ko lang siya ng tingin at saka pumasok sa loob.Naghi-hilera ang mga katulong sa labas at may red carpet pa talagang nalalaman, may mga body guard din. Pagpasok ko mas namangha ako kasi ang ganda na ang lawak pa at ang laki pa, iniisip ko tuloy kung madaming multo dito sa mansion niyang to lalo na't kampon pa naman ng masama ang nagmamay-ari nito. Pa-house blessing ko kaya?"I just wanted to make clear everything," Sabi niya habang nakatingin ng diretso sa mga mata ko. "Hindi ko gusto 'tong kasal na 'to okay? Si lola lang talaga ang may pakana nito, dulo't umpisa." Dugtong niya. "Kaya gusto kong makipag-cooperate ka sa akin,"
Limang oras na yata kami dito sa loob ng elevator. Hindi pa rin kami nakaka-alis, tiningnan ko si Jayden at mahimbing na pala natutulog.Sure ba siya na hindi siya magtataranta?!"Just sleep already, walang mangyayari kung magtataranta ka diyan." Nagulat naman ako nang bigla niyang nabasa 'yung reaksyon ko.Lumapit ako sa kaniya nang kaunti at saka sumandal sa pader. Ilang minuto lang nakaramdam ako ng lamig. Hinawakan ko nalang both shoulder ko para maibsan 'yung lamig na nararamdaman ko.Nagulat akong bigla niyang tinanggal 'yung jacket niya at saka ibinigay sa akin. Tumingin ako sa direksyon niya habang siya nakapikit ulit. "Ano to?" Tanong ko."Jacket." Napangiwi ako sa sinabi niya. "Ang sabi ko ano tong ginagawa mo?" Saad ko.Hindi siya nagsalita at hindi lang ako pinansin. "Psh, thank you.." Nahiya akong sinabi 'yon kaya tumalikod ako sa kaniya.Bago pa ako makaramdam ng antok, tiningnan ko siya at kitang-kita na nilalamig din siya, kasi nanginginig yung kamay niya hindi lang ni
Duty ko na naman ngayon, palapit na rin ako matapos sa pag-lalampaso ko sa sahig. Tapos break time ko na rin, nasanay na rin akong maging janitress dito sa company ng mokong nayon. Sabagay, totoo nga rin naman na hindi naman akong pwedeng ilagay ni Jayden papunta pa sa ibang department eh wala naman akong alam sa computer, mas lalo pa akong mahihirapan. Sumakay na akong elavator habang dala-dala 'yung map papuntang stock room para ilagay doon, madami-dami na rin ang mga staff na naglalakad pagka-labas ko ng elavator.Mayroon namang place kung saan kumakain 'yung mga staff, pero hanggang 30 minutes lang. Kinuha ko na 'yung pagkain ko at saka pumunta sa isang lamesa. Biglang tumunog 'yung cellphone ko. Pagkatingin ko, si Tita lang pala. Agad ko itong kinuha at nagsalita."Hello, tita?" Pagkakamusta ko."Oh, Anne! May magandang balita ako sa'yo ipaparating!" Kumunot naman yung noo ko sa sinabi niya."Po?""Nailipat na kapatid mo sa ibang hospital na kaya siyang gamutin!" "Talaga po?!
"Linisin mo pati 7th floor, ha!" Grabe naman tong babaeng to, maka-utos wagas ah. Julie 2.0 ba to? Char. Siya pala 'yung inutusan ni Jayden na gawin akong janitress dito. Nanggigil pa rin ako sa m*kong nayon, kapag talaga nagkita kami lelech*nin ko 'yung bruhong yon. Hmp!Halos malula nga ako sa laki at lawak ng building, halos 12th floor yata meron 'tong building e. Oh diba? Tapos lilinisin ko pa to, mabuti nalang marami kaming naglilinis, toga ko is 5th floor to 7th floor."Bw*set talaga 'yung Jayden nayon.. Nako! Nako! Kung talaga!! 'Yung lalaking 'yon! Sana madapa yon!"Kanina pa ako salita nang salita habang naglalampaso ng sahig, dahil sa kagagawan ni Jayden. Btw, kaya pala ako nag-resign sa trabaho ko sa restaurant is it because dahil sinabi ni ma'am Dianne don't need na magtrabaho pa ako roon, and so tinanggap ko but then, gusto ko pa rin magtrabaho and work independently so then, Jayden let me to work for his company pero diko naman sinasabi na janitress gusto ko?!"Sighs.."
"Ang ganda.." Manghang-mangha pa rin ako sa bahay--- Este mansion na nakikita ko ngayon. Hindi mansion 'to ni ma'am Dianne, kundi mansion ng mokong na'yon. Hindi ko aakalain na apaka-laki rin pala ng mansion niya, pero mas malaki pa rin mansion ng lola niya keysa sa kaniya no."Bilisan mo na diyan, babae!" Rinig ko naman boses ni Jayden sa di kalayuan, sinamaan ko lang siya ng tingin at saka pumasok sa loob.Naghi-hilera ang mga katulong sa labas at may red carpet pa talagang nalalaman, may mga body guard din. Pagpasok ko mas namangha ako kasi ang ganda na ang lawak pa at ang laki pa, iniisip ko tuloy kung madaming multo dito sa mansion niyang to lalo na't kampon pa naman ng masama ang nagmamay-ari nito. Pa-house blessing ko kaya?"I just wanted to make clear everything," Sabi niya habang nakatingin ng diretso sa mga mata ko. "Hindi ko gusto 'tong kasal na 'to okay? Si lola lang talaga ang may pakana nito, dulo't umpisa." Dugtong niya. "Kaya gusto kong makipag-cooperate ka sa akin,"
Hindi ako makapagsalita nang bigla niya na lang akong tingnan ulo hanggang paa sabay ngumisi. Naalala ko tuloy yung ginawa niyang pag-basa ng damit ko nung nakaraan. It really pissed me off. "What brings you here?" "Wala." Simpleng sagot ko sa kaniya. Wala na siyang pakialam doon kung meron man akong kailangan dito or wala, diba?! "Oh, I see. I see." Nakita ko naman siyang kumuha pa ng isang wine sa isang waiter na naka-tayo sa kaniya. "Hindi ko alam na sa isang katulad mo," Tumingin siya sa akin ulo hanggang paa. "Kayang pumunta sa ganitong okasyon na katulad nito?" Dugtong niya. Pansin kong narinig ng ilan sinabi niya sa akin kaya naririnig ko ang mga tawa nila sa paligid. What the heck? "Baka mamaya buong pamilya mo dinala mo na rito ha. Ginawa niyo na tong restaurant keysa dapat party." Ramdam na ramdam ko 'yung pangi-insulto niya sa akin. Hindi ko rin naman siya masi-sisi dahil ano nga ba naman talaga ako? Kung titingnan, sa suot 'kong to dapat taga-hugas lang nila ako
"Sorry po, pero tumatanggi ako." Nalungkot naman ang mukha ni ma'am Dianne. After niyang sabihin yon, inexplain niya sa akin lahat, sabi niya ayaw niya raw tumanda nang magisa ang kaniyang apo, gusto niyang may makasama ito sa buhay. Kaya balak niyang ipag-engaged marriage kami ng apo niya. Alam din kasi niya ang hirap ng buhay ko kaya bilang pabuya raw bibigyan niya ako ng pera para pumayag ako. Pero alam ko naman sa sarili ko kahit gaano kahirap ang buhay, hindi ko kailan man ipagpapalit sa pera ang halaga ko. "Kung may tao man po akong gustong makasama sa buhay ko at papakasalan ko, mas gugustuhin ko pong 'yung taong 'yon ay mahal ako at mamahalin ko." Hindi ko alam pero bakit parang nandiri ako sa sinabi ko rito pero totoo rin naman. Atsaka malay ko ba anong itsura ng apo niya diba? Malay ko bang nasa 40's na yon. Hindi naman ako naghahanap ng sugar daddy. Ngumiti sa akin si ma'am Dianne ng mapakla at saka hinawakan ang dalawang kamay ko nang kamay niya. "Pasensiya kana, iha,
"Kaano-ano mo si Mrs. Claire, Anne?"Ngumiti lang ako sa kaniya habang tinatago yung sobre sa bag ko. She's Ame, isa sa ka-workmate ko, waiter dito. Dahil sa nangyari kanina hindi na ako tinigilan pa ni Ame at tanong nang tanong sakin about doon kay lola. Hindi ko pa naman binubuksan 'yung sobre, saka na siguro kapag nakauwi na ako. Ramdam ko namang biglang lumapit sa akin si Julie, alam na alam ko na talaga presensiya ng babaeng to kahit na sa malayo palang siya."Bumalik ka na sa trabaho mo, Ame." Dali-dali namang umalis si Ame sa harapan ko at siya na ngayon ang pumunta sa akin. "Bagong salta ka palang dito at sipsip ka na kaagad sa may-ari? Nakakadiri ka." Hindi ko na lang siya pinansin at nag-abalang nagcompute ng mga pera sa computer. Ano na naman kayang problema ng babaeng to, hays."Hoy, tumingin ka!" Nagulat ako nang bigla niyang hablutin buhok ko kaya napayuko ako sa sakit. Mabilis ko namang hinampas 'yung kamay niya na nakahawak sa buhok ko kaya naalis niya agad."H-how
"Kapal talaga ng mukha ng lalaking 'yon! Porque mayaman?!" Galit kong binagsak 'yung basa kong damit sa lapag. Nasa apartment ako ngayon, mabuti nga at nakahanap ako ng matutuluyan na malapit lang sa pinagt-trabahuhan ko, kung hindi sa labas ako ng kalsada matutulog. Hindi pa rin ma-alis sa utak ko 'yung nangyari kanina, eh jusko! Alam na alam nilang may tao sa gilid at may tubig sa kalsada, hindi nagdahan-dahan magpa-andar ng sasakyan?! Mukha tuloy akong basang-sisiw kanina. "Ma-karma sana 'yon! Madulas habang naglalakad!" Lumundag na ako sa kama ko at nagsimulang patayin ang ilaw. Hindi ako makatulog, siguro dahil sa excitement and kaba rin na nararamdaman ko para bukas sa trabaho---at yung galit ko din pala, kanina. Hmp! Well, kaya lang naman ako nagtrabaho dito sa Manila para maipagamot 'yung kapatid ko na may sakit, cancer sa probinsiya. Siya na lang kasi talaga ang natira kong pamilya matapos nung nam*tay ang Lola ko dahil din sa sakit. Ang mga magulang ko ay hiwalay na, k
"Hello, Manila!" Isang malakas na sigaw ang binatawan ko matapos 'kong makababa sa bus na sinasakyan ko. Napa-ubo naman ako sa wala sa oras nang biglang umandar 'yung bus at napunta 'yung usok sa mukha ko. Sa wakas.. Nandito na ako. Dala-dala ko ang malaking bag ko na may lamang mga damit ko. Nahirapan pa nga akong buhatin dahil sa sobrang bigat. Tiningnan ko ang lugar at ibang-iba sa probinsiya, kung doon maraming puno e dito sa Manila maraming building na nagtataasan. "Ang ga-ganda.." Napabulong ko sa aking sarili. Hindi ko maiwasang hindi mamangha sa mga nakikita ko ngayon, para bang taga-ibang bansa ako na ngayon lang nakapunta sa Manila kahit na nasa Pilipinas lang din naman ako pinanganak. Ngayon..Kailangan 'kong makahanap ng trabaho. Palakad-lakad lang ako rito sa gilid ng kalsada habang naghahanap ng mga restaurants, kalinderya o kahit na ano basta matino at legal na trabaho. Pero kahit ilang resto na napuntahan at naga-apply, lagi na lang nad-decline. Akala ko kapag nakap