Chapter 2

Nang marinig ko ang boses ng pulis. Naku curious ako kung malulungkot ba kahit paano si Demetry kapag nalaman niyang patay na ako?

Yes, tama?

Hindi naman basta basta mawawala ang nararamdaman sa 20 years ng ganon kadali?

Wala man lang pagkabalisa sa gwapong mukha nito. At kaswal pang nagtanong. “Ayon ba ang wedding dress??”

“Oo, at tanging wedding dress lang ang aming natagpuan may posibilidad na nasa kapahamakan si Mrs. Simons. At wala namang posibilidad na pagkitil ng sarili niyang buhay. Nalaman namin na may.

Bago pa matapos ang sasabihin ng pulis.. Pinatigil na ito ni Demetry. “Hindi ko alam kung sino ang nag report sainyo. Pero, alam ko na maayos lang si Charlotte. Hindi niya magagawang mag suicide. Marami na siyang beses na nagloko. Hwag niyong aksayahin ang mga oras niyo sa boring na babae na walang magawa.”

Nagulat ang pulis sa mga binitiwan niyang salita. Sa pagkaka alam nila ay kaka kasal lang nito. Hindi halatang nag-aalala siya sa asaway niya na parang walang pakialam.

May gusto pa sanang sabihin ang pulis kaso pinatay na ni Demetry ang tawag.

Gusto kung tumawa ng malakas, humalakhak ng sobra. At isipin sa sarili ko na may nararamdaman pa sa akin ang asawa ko!

Demetry, patay na ako!

Tinawagan ka na lahat lahat ng pulis, bakit iniisip mo na naglalaro lang ako kasi boring ako!

Yumakap si Graciela sa baywang ni Demetry na parang sawa. “Kuya, paano nga kung nasa panganib nga si ate?”

Kumunot ang noo ni Demetry. “Sa cellphone, tumawag pa si Charlotte sa kanya at nahingi ng tulong.” 

“Siguro sinuot ko ang damit pang kasal ni ate kaya nagalit siya at itinapon sa river, ngunit totoong mahal natin ang isa’t-isa. Sinubukan kong pigilan ang emosyon ko, ano pa bang kulang?”

“Meron kang sariling wedding dress design, ayon sa gusto ko, masama bang suotin ko iyon? Tinapon niya lang ang wedding dress na milyon ang halaga. At nagpunta pa siya sa police station, hindi ba nangangahulugang sampal ito sa pamilya Simons?”

Kumunot ang noo ni Demetry at nagsalubong ang dalawang kilay niya.

Hindi ako makapaniwala na ang suot kong wedding dress ay kagustuhan ni Graciela.

May embroided na mga bulalak na malalaking roses kaya nagustuhan ko.

Mas slim ang figure ko kumpara kay Graciela, obvious rin naman na iisang size lang ang wedding dress.

No wonder kung bakit nakailang beses nagsukat ang fashion designer sa akin at hindi magmatch ang sukat ng wedding gown ko. Ayon pala parehas kami ng susuotin at mukhang planado ito ng malanding kapatid ko.

At sa pagkakataong ito napag tanto ko na hindi pala ako ang gustong pakasalan ni Demetry kundi si Graciela. At bakit hindi ko napansin ng araw na iyon na sukat ito nito at hindi sa akin.

Nadeliver ang wedding gown isang linggo bago ang kasal. Tuwang tuwa ako ng malaman ko ito at para maisukat ko ngunit kitang kita ko si Demetry na nakatayo sa loob ng shop suot ang suot nito kasama si Graciela habang hawak ang isang bouquet.

Ang bagong receptionist ay pinuri silang dalawa. “Mr and Mrs. Simons you look good together. Isang maganda at gwapong nilalang na pinagtagpo ng tadhana.”

Napalingon si Graciela kay Demetry na nahihiya habang si Demetry naman ay tahimik lang at hindi man lang nagpaliwanag.

Tumakbo ako mula sa malayo at sinampal ko ang pisngi ni Graciela.

“Graciela, bakit mo sinusukat ang wedding dress ko? Ikaw ba si Mrs. Simons?” tanong ko at sinadya kong lakasan ang boses ko para mapahiya siya. Hindi kasi siya tinatablan man lang ng kahihiyan sa balat niya.

“Ate, sinabi mo di ba na busy ka ngayon. At inutusan mo ako na pumunta para tulungan ka sa wedding dress mo. Anong ginagawa mo?”

At bago pa ako makapag paliwanag pumasok ang aming mga magulang at isang malakas na sampal ang ginawad sa akin ng makita nila ang kulay pula na bakas ng palad ko.

Pinoprotektahan ng mga magulang ko ito at masama amg pinukol na tingin ang ibinigay sa akin.

“Charlotte, magkaroon ka naman ng limit sa pagiging agresibo mo. Sa palagay mo hindi kami magagalit sa panloloko mo?”

Nagmamadali akong nagpaliwanag. “Mommy, hindi ako baliw o tanga. Bakit ko hahayaang may magsuot ng iba ng wedding dress ko para sa akin? Halata naman na ginawa niya ito ng may dahilan."

Tiningnan ako ng kuya ko nang may panunuya. “Alam namin na ayaw mo kay Graciela, at ngayon pinagbibintangan mo siyang inagaw ang mahal mo. Pero, hindi mo kailangang maging masama sa kapatid ko Charlotte. Paano kung mawala siya sa amin sa panlilinlang mo?”

“Hindi, Hindi ko gagawin iyon.” nagpapaliwanag ako habang nagpapanic. At sinusubukang hilahin si Demetry. “Demetry, ikaw…”

Ang akala ko ay mahal ako ng fiance’ ko sa mahabang taon at mananatili sa tabi ko, ngunit ng magtama ang mga mata namin. Nakita ko ang pagbabago nito..

Itinaas niya ang kanyang kamay at walang pakundangang itinulak ako. “Tumigil ka na Charlotte, pagod na pagod na ako sayo.”

Hindi ako makatayo agad, at bumagsak ako sa lupa. Sa sobrang sakit ng ankle ko, ngunit walang may gustong tulungan ako.

Pinapalibutan nila si Graciela, na parang bituin na nagniningning na dapat pagkaingatan. Tinulungan rin nila itong magpalit ng damit at gamutin ang pasa nito.

Narinig ko ang pagtawa ng ibang tao sa akin.

“Deserved mo yan, dahil balak mo pang pagtangkaan ang sarili mong kapatid.”

“Manatili kang manahimik. Magiging Mrs. Simons ako. Hindi ka niya pakakasalan kundi ako.”

Maliwanag na narinig ni Demetry ang mga salitang iyon. Ngunit dinaanan niya lang ako at tinapakan pa ang wedding gown ko. Sinubukan kong abutin siya. “Demetry, sobrang sakit ng ankle ko.”

Tumingin paibaba sa akin si Demetry at ang 

mga sarkasimong mata nito. “Ilang beses mo ba akong lolokohin?”

Tinapon niya ang wedding dress sa akin na sinukat ni Graciela kanina. “Kunin mo yan, walang gustong umagaw sayo!”

Tinulungan ng aking Ina si Graciela palabas at tumingin sa akin ng may panunuya. “Bakit ba ako nagluwal ng taong walang awa at napakasama.”

Sila ang nagtrato sa akin na prinsesa noon pero, sila rin ang nagtrato sa akin na parang basura.

Nagsimula ito ng Valentine’s Day. Nang tumuntong ng limang taon si Graciela at sinisigawan niya ako dahil gusto niyang makuha ang lanterns.

Ayoko siyang umiyak kaya tinawag ko ang body guard. Maraming tao ang magpapalipad ng lanterns ng araw na iyon. At nagtungo ang aking kapatid sa ilog sinundan ko siya para iligtas. Tumalon ako sa ilog at hinawakan ko ang daliri niya ngunit anong magagawa ng walong taong gulang na kagaya ko. At bigla kaming nagkahiwalay na dalawa. Tinamaan ako ng malaking bato sa ulo at nang magising ako, narealized ko siya ang bunsong anak ng pamilya Simons, ngunit ang kapatid ko ay tinangay ng ilog at hindi na nakita pang muli. Ang pamilya ko ay naghanap ng maraming taon sa kanya, ngunit hindi sila nagtagumpay na makita ito kahit na ang bangkay pa nito.

Nang dahil sa nangyari napalapit ako ng husto kay Demetry at naging magchildhood sweethearts kami.

Ngunit lahat ay nagbago ng naging labing walong tanong gulang ako at dinala ng Daddy Simons ang step mother ni Demetry sa bahay kasama si Graciela.

Galit na galit si Demetry sa mag-ina ngunit panay sunod naman na parang aso si Graciela rito.

At kahit na gustong pumunta ni Demetry sa akin, nauubusan ng pasensya ito kay Graciela kagaya ng ina nito.

Oo, palaging iniinis ni Graciela si Demetry kaya nagtataka ako kung bakit sila naging close ngayon.

Tatlong taon ang nakakalipas ng engagement party ko. Bumalik ang ala-ala ni Graciela at napag alaman naming lahat na isa siya sa kapatid ko. Parte siya ng Jackson family.

At sa mga panahong iyon, tuwang tuwa ang pamilya ko at naging doble ang saya. Sa pag-aakalang magiging masaya ako dahil nakita na ang nakababata kung kapatid. At magkakasama na ulit ang aming pamilya.

Nang biglang lumuhod sa harapan ko si Graciela. Hinawakan niya ang laylayan ng dress ko sabay tanong sa akin. “Ate, bakit mo ko nilinlang? At tinulak patungo sa ilog?”