NICOLAKumapit siya sa pintuan saka nakakalokong ngumisi sa akin. Tumingin ang mga dumadaang empleyado sa'min. Kaswal akong ngumiti habang pinapatuloy ang pag tulak sa kanya palabas."You're greatest distraction,huh?""Enough and go home!""No!" Tinuwid niya ang tindik at tinaboy ang kamay ko. "Umuwi ka na at wag nang matigas ang ulo.""Hindi ako uuwi hangga't di mo ako secretary!"Talunan akong binagsak ang mga balikat. Bumuntong hininga at tumingin sa malayo. "Fine, I'll do what you want. But you should prove me you're qualified, I don't want you to use my triplets as an excuse."Ngumisi siya, hayagan ang satisfaction. "Oo naman!" Nasasabik niyang saad sabay kindat. "Kailan ba ako magsisimula.""Puntahan mo si Troy agawin mo ang pwesto niya at sabihin mong mag-retire na siya,"tinatamad kong instruction.Pigil siyang tumawa. "Opps.. bigla akong na-guilty pero kailangan ko 'to eh,""Pero dapat mo siyang bayaran. Tutal may pera ka naman kaw na ang magbabayad,"sabi ko sabay tingin sa k
CHANDRIASinasara ko ang butones ng damit ko habang lumalabas kami ng kampbal sa mansyon. Today was supposed prefect dahil unang araw ko bilang secretary ni Nicola, at lalong lalo na ito ang unang araw na titira kami sa nag-iisang bubong. Nagawa ko siyang pikutin kagabi. Mas bongga ang mansyon niya kesa sa mansyon ng Callagry at halatang nagustuhan ng tatlo.Maingay kaming pumwesto sa grand pavillion, malapad ang ngiti kong chini-check ang uniporme nila. Panay ang bungisngis at hila sa blusa ko."Behave,"saway ko habang pinasusuot sa kanila ang backpacks. Wala akong nagawa sa kakulitan nila kundi ang tumawa. Matagal kaming naghintay sa kanya sa driveway, nalulundag ang kambal sa stone steps habang nagkikwentuhan ng napanood nilang cartoons. Sinipat ko ang wrist watch. He should be out any minute. Bakit ganito? Nauubusan ako ng pasensiya. Ini-expect ko pa naman na ililibre niya kami ng sakay sa Ferrari niya. Mayamaya narinig ko ang ingay ng sasakyan niya, nagalak kami. Subalit nagulat
CHANDRIATinatali ko na pa-ponytail ang buhok ko nang dumating ako sa company building. Huminto saglit para i-double check ang laman ng bag ko. Taas noo akong naglakad papunta ng opisina. Napansin ko lang na hindi ako binati ng ibang emplyedo. Sinusuri nila ako gamit ang matatalas nilang mga mata. Kumapit ako sa bag ko at diretsong lumakad. Sa ngayon, x muna sila sa'kin."Why are you late?" Nakahalukipkip na salubong ni Nicola sa'kin.Dinilatan ko siya. Umusbong ulit ang inis sa loob ko pero agad naman nawala nang makita ko ang maamo niyang mukha. 'Wag ka munang lumandi ngayon, lalaampasuhin mo muna ang mokong."Kasalanan mo kaya late ako!"Bwelta ko."Saan banda naman? Unang araw mo pa lamang ay laglag ka na, paano na lang kaya sasusunod?" Lumapit siya sa 'kin. "Iniwan mo kami kanina kaya ako late!""Ano'ng sabi mo? Hindi ko alam na sasakay pala kayo?""Common sense, boss! Ang laking tao ko hindi mo ko nakita kanina sa driveway!""Aba malay ko na naghihintay pala kayo sa'kin?" Naglak
NICOLA Hinay-hinay akong lumabas ng bahay, sarili kong bahay pero parang magnanakaw ako at takot mahuli. Tatlong araw na ang nakakalipas na gusto kong sumugal kaso di ko magawa dahil kay Chandria na mistulang body guard ko. Tyempong masalubong ko siya tuwing magbabalak akong lumabas. Ngayong araw binigyan ko siya ng maraming trabaho, tiyak na natutulog na. Pinapawisan akong nanaog sa hagdan, lumilinga-linga pa para tiyakin na safe ako. Ngumisi akong pumunta sa garahe. Pinili ko ang pinakatahimik na sasakyan, saka mabilis na pumanhik.Sinalubong ako nang maliwanag na VIP room ng casino. Lumipat ako ng silid dahil sa masamang experience noong nakaraan. Umupo akong inaayos ang cufflinks. Ngayon gabi'y magkaibigan kami ng swerte. I couls feel the envious gazes of my opponeys, their frustration palpable as the dealer slid another pot of chips in my direction.Tumatawa akong tinatamasa ang kaswertehan nang pumasok na misteryosong babae. She wore a sleek red dress that clung to her figure
NICOLASa wakas, matapos manalo ng sunod -sunod, prente siyang sumandal palapit sa akin, kumunot ang noo ko nang maamoy ang perfume niya. "Hay, at least bilhan mo ako ng drinks,"sabi niya na may bahid ng panunukso, tumayo at tinanggal ang gusot sa damit. "Naiintindihan kita. You're all business." She placed her hand on my shoulder, her nails lightly grazing the fabric of my jacket. "Maybe next time, handsome."Kusa akong tumayo sanhi ng pagsagitsit ng upuan ko sa sahig. "Don't ever touch me,"matalim kong singhal sa mababa pero mabigat na boses.She raised her hands in mock surrender, her eyes gleaming with amusement. "Relax, I'm just joking,"pigil ang tawang saad niya.Bumuga ako ng hangin, pinipigil ang sarili na sakmalin ang leeg niya. Kumikitid ang hilo ng pasensiya ko at parang nawalan ako ng interest sa mga babae. Kahit anong ganda at perpekto ng katawan niya'y di ako na impress. Bigla akong nainis sa mga malalandi. How could I explain this? It feels like there's something inside
CHANDRIA "Letseng lasingero 'to! Mahirap man o mayaman, pagnalulung sa alak. Nagta-transform. Argh! Muntik pa akong tuklawin kanina! Hindi ka makaka-scores sa akin, Nicola. Tandaan mo, h*******k ka!" Sigaw ko sa pagmumukha niya. Mukha siyang angel na mahimbing na natutulog. Kung masama akong tao malamang kanina ko pa iniwan ang Nicola na 'yan. Nagigil ako sa inis habang pinagsisilbihan siya. Ayoko ko rin na ang kasambahay ang bumihis sa kanya. Nahubad ko ang medyas, t-shirt, pantalon, sando... maliban sa isa. Wala akong lakas ng loob na gawin 'yon. Sa huli tinawag ko ang butler. Nasira niya ang pagyo-yoga ko. Mayamaya, gigising na ang triplets. Katapusan ko na rin kasi kailangan kong maghanda para ihatid sila at pumasok sa trabaho. Marami rin akong aasikasuhin sa secret company ko. Teka, wala ata kong work kasi lasing si Boss, eksakto may hang-over 'yan. Pasipol-sipol akong tumungo sa kusina. Paghahain ko siya ng nilagang baka–pampawala hang-over. Matapos kong lumuto ay lumigo, nag
CHANDRIA Matapos ang madugong konprontasyon namin kahapon ay wala akong takas sa opisina niya. Tutal tinanggap ko ang pagiging secretary ay seseryosuhin ko na lamang. Mas busy ako sa side hustle ko kesa sa trabaho ko sa sekreto kong kompanya. Nakaligtaan ko mag-deposit sa swiss bank. Palaging masakit ang ulo ko kahit wala ako sa puder ng Callagry dahil kay Marga. She's a pain on the ass, a troublemaker. Iwaldas ba naman ang perang pinaghirapan kong patubuin. Bakit ko pa kasi pinasali sa kompanya? Nadatnan ko si Nicola na may seryosong kausap. Hindi ko kilala pero gwapo, sa palagay ko magkaedad sila at mestizo. Isa-isa kong nilapag ang Caffè Americano na order nila. Kaso di ko maalis ang tingin sa lalaki. "Baka matunaw si Paolo kakatitig mo,"sita ni Nicola. Pumitlag ako at napatingin sa kanya. Boom! Parang gusto niya akong tadtarin sa talim ng mga titig niya. "Excuse me, hindi ako bulag kaya natural na tignan ko siya,"asik ko. Napamaang si Paolo, nagpanggap na wala siya narinig.
NICOLA"Matagal pa ba 'yan,bro?" Naiinip na tanong ni Kendrix. Nasa bar kami, hindi sa bar ng Night Club kundi sa mini-bar ng mansyon niya na malapit sa swimming pool."Malapit na. Habaan mo nga ang pasensiya mo,"singhal ko habang tinatanggal ang butones ng shirt ko. Tumambay kaming magpipinsan ngayon, ako, si Mikhael, Phoenix, Kendrix, at himala nandito si Beau—humihip siguro ang masamang hangin. Tuwing yayayain namin kasi ay agad na tumatanggi at kapag nandito 'yan, palagi kaming nagseseryoso. Siya ang pinakabata sa'min pero mukhang lolo.Inirapan ko ang gilbys at gin matapos kong ipagtagpo ang bunganga ng botelya para maghalo. Ito ang ginagawa ng mga tambay sa kanto–na-curious ako kaya sinubukan. Nagpapasalamat ako kay Phoenix, di na galit. Nangako kasi ako na regaluhan siya ng bagong motor bike."Beau, gusto ba ng sisig para sa pulutan o iihaw tayo ng aso?" Sinusuklay ko ang buhok gamit ang daliri.Pinukulan niya ako ng mataman na tingin. Kita kong kumislap sa inis ang mga mata
CHANDRIA MIELLE"It's not your fault," salungat ko matapos kong humiwalay mula sa yakap ni Nicola.I still hate his beard and long hair. Pagsasabihan ko agad siya na putulin iyon once na makaapak kami ng mansyon. Hindi ko muna sinabi baka ma-offend."Malaki ang kasalanan ko sa'yo—""Okay lang," putol n'ya."Patapusin mo muna ako." Diniin niya ang hintuturo sa bibig ko. "Unang una ay hindi ako nagpakatotoo sa'yo. Sinabi ko ang masamang nakaraan ko maliban sa mga kaaway ko. Masama akong tao. Puro myembro ng mafia ang mga kaibigan ko noon. Tapos marami akong utang at tambayan ko ang black market. Marami rin ako pinatay, niloko at sinibatan. Kahit ilang beses kong takasan ang pagiging masamang tao ko ay di ko magawa hanggang sa dumating ka. Sinubukan kong magbago para sa'yo at sa mga anak natin kaso hindi ko pa rin matatakasan ang mga multo ng nakaraan ko. Pati ikaw nadamay. Sana matatanggap mo pa rin ako pagkatapos nito."Tinanggal ko ang daliri n'ya. "Wala akong pakialam kung serial kil
NICOLA HAYES Kinuyom ko ang mga palad. Naninilim na ang mga mata sa pagiging atat na sunggaban sila. "Sige, tumawa pa kayo," sarkastikong pahayag. "Oh, dapat ka rin sumabay. Hindi mo alam reunion natin ito?" balik biro ni Theo. "Reunion kay kamatayan, ika mo," hirit ko. Mahina siyang humagikhik. "Kung reunion ang gusto niyo. Pwede natin subukan ang sinturon ni Hudas. Isang pindot lang, at boom... fireworks..." hinugot palabas ni Blake ang detonator sa bulsa niya. Pinaikot-ikot niya ito sa pagitan ng mga daliri niya samantala binabasa ang reaksyon ko. Narinig ko ang pagsinghap ni Chandria habang naninigas ako sa kinatatayuan ko. "Maawa ka... utang na loob," she pleaded shaking her head violently. Ngumising aso ang hampas lupa. Peste talaga! Wala akong ideya kung ano ang gagawin. "Oh, baby, don't beg. Baka matunaw bigla ang puso ko. Para kayong mga pulubi, nagmamakaawa sa barya ko," napanguso niyang usal na di nawawala ang pagiging mapanudyo. Matigas kong diin ang mga ngipin
NICOLA HAYES "Chandria," I breathed as I saw her. Pumailanlang ang ingay ng putukan ng baril sa kabuuan ng warehouse. Parang mapupugto ang hininga ko habang nakatuon ang buong atensyon ko sa babaeng pinakamamahal ko. Sininghot ko ang usok na pumapasyal sa hangin, di ko inanda kung masakit man ito sa ilong. Tila nagka-slow mo nang tumakbo ako patungo sa kanya. Matapos kung iwan si Paolo kasama ang swat team sa gitna ng matinding bakbakan ay napapadpad ako sa silid na ito. Sa awa ng Maykapal ay sinadya niyang matagpuan ko si Chandria dito. Kaso may problema. Isang malaking problema. "Mukhang nagkamali ka ng pinasok, totoy," ani ng kalbo at malaking taong gwardiya ni Chandria. He crackled his knuckles as he smirking me coldly. Naningkit ang mga mata ko. "Ba't ka nang-aagaw ng phrase ko? Ako dapat magsabi no'n." Without a word, he raises his gun and fires. Hindi agad ako tinamaan dahil matulin ako kesa sa mga bala niya. Tumago ako sa ilang cartoon na kapatong-patong sa tabi-tabi.
CHANDRIA MIELLE Nagising ako na may duct tape sa bibig at may lubid sa mga kamay. Namamanhid ang katawan ko habang nakahiga sa malambot na kama. Dahan-dahan kong dinilat ang mga mata, nanlabo sa umipisa pero mabilis kong natanto kung nasaan ako. Madilim ang paligid. Naamoy ko ang mamahalin kong perfume na humahalo sa matapang na amoy ng silid na ito at sa tanya ko ay nasa stockroom ako. "Gising ka na pala, baby," bungad ni blake. His smirking like he owns the world. Natagumpayan niyang gawin akong hostage ngayon. Gumalaw ako, sinubukan umastras kaso kulang ang lakas ko para magawa 'yon. Lumapit siya at yumukod sa akin. Malakas ang tibok ng puso ko habang pinagmamasdan ang madilim niyang mukha na may hayagang pagnanasa. "Akala mo siguro makakatakas ka sa akin? Ang totoo, rason ko lang na ayokong ibenta ang casino dahil ikaw naman ang habol ko at ginugulo lang kita," bulong niya sabay hila sa kwelyo ko. "Wala ka nang choice ngayon, Chandria." I squirms, my muffled cries plead
NICOLA HAYES HINABOL KO SILA. Buong akala ko na 'yon ang tanging paraan upang maligtas ko si Chandria. Dumating na nga ang pagkakataon na lumabas ang tunay na kulay ng taksil kong kaibigan. Tumiim bagang ako habang mahigpit na kumakapit sa manubela. Nabura ang tanawin sa paligid dahil nasa kotse niya ang buong konsentrasyon ko. Malapit ko na sana silang masundan subalit may humarang na ten wheeler sa akin. Pinili kong huminto kaysa ilagay sa panganib muli ang sarili. Kapagkuwan ay tinabi ko ang sasakyan sa gilid ng kalsada saka tinawagan si Paolo. "Paolo, I need your help," natataranta kong turan. "May nangyari ba?" Inosente niyang tanong. "Kinidnap ni Blake si Chandria. Dapat nating hanapin ang lugar na pagdadalhan nila. Sinubukan kong sundan sila pero nawala ako." "Ako na ang bahala. Eksaktong may number niya ako at iyon ang gagamitin ko para sundan siya." "Good. Pupunta ako dyan ngayon sa inyo, Paolo," wika ko. Akma ko sanang patayin ang tawag nang tumikhim s'ya. "Nasa mans
NICOLA HAYES "Dapat pala ako mamatay ng araw na 'yon, Paolo," pasimula ako habang niri-reload ang baril ko. Inangat ko ito at tinutok sa target ko. "Nawala ako sa sarili at padalos-dalos na sinugod si Theo. Nagtagumpay nga siyang pasabugin ang kotse ko at itapon ako sa ilog pero sadyang mahal ako ng tadhana." Mariin na nilapat ni Paolo ang mga labi niya. Nasa pribadong hardin kami ng vacation haouse niya sa Batangas ngayon. Sininghot ko ang maalat na simoy ng hangin na dala ng dagat, kasabay ang mahinang pagsampa ng alon sa dalampasigan mula sa likod ng bahay. Sinalinan ni Paolo ng whiskey ang mga baso namin. Sumandal siya't pinakatitigan ako. "You're damn lucky, Nic. Malaki ang utang na loob ko sa matandang babae. Kung hindi ka niya nakita... paano na kaya ngayon." "Nagtataka ako kung paano nila ako dinala papunta sa malayong probinsya na 'yon," tugon ko sabay putok ng baril, ngumiti ako nang ma-bull's eye ko ang target. "Salamat pa rin sa matandang iyon, wala sana ako ngayon
CHANDRIA MIELLE "So, is this casino is for sale or not?" Sumandal si Nate Torres habang pinag-aaralan ang sitwasyon. Tagos kaluluwa ang mga titig niya sa 'kin kaya may duda ako na di siya si Nicola. Parang magkahawig sila pero magkaiba ang kanilang galaw. Hindi ako mapakali ngayon habang nakaupo sa high-end conference room, samantala si Blake ay naging taong bato sa tabi. Mahina akong napaubo. "No. It's not for sale." Inunahan ako ng malamig na si Blake. Awtomatiko akong napabaling sa kanya sabay bigay ng matatalim kong tingin. "Hindi totoo ang sinasabi niya. Hindi kita pinapunta rito kung hindi ko ibebenta ang casino," sabi ko kay Nate. Huling-huli ko sa peripheral vision ko ang pagtigas ng panga ni Blake. "Hindi nga namin binibenta. H'wag kang maniwala d'yan." Tinaas ang boses mula sa pagkaubos ng pasensiya. "H'wag kang makialam, Blake. Diba napag-usapan na natin na ibenta ito? Lumulubog sa utang ang casino at makakatulong ang offer niya." "Wala tayong may pinag-usapan na
CHANDRIA "I don't know you, miss. I'm sorry," medyo naiiritang sambit ng lalaki habang tinatanggal ang kamay ko sa kanya. Huli kong namalayan na mahigpit pala akong nakakapit sa kanya. "I-I'm sorry," nahihiya kong sagot na binato sa ere ang mga kamay. Bakit? Bakit nakikita ko na siya si Nicola lalo na kung paano tumingin ang kanyang mga mata. May mahaba siyang balabas at mahabang buhok pero sigurado akong pamilyar siya. Magaan ang loob ko sa kanya at parang siya ang taong matagal ko nang hinahanap. "And I'm not Nicola. My name is Nate," pakilala niya. Hinawakan ko ang dibdib ko. Why his voice is like him? He's really Nicola? Humikbi ako sa harap niya. Wala akong pakialam kung pagsabihin niya akong baliw o ano. Nangungulila lang ako ng husto sa lalaking mahal ko. "A-Ano'ng nangyari sa'yo, Miss? May masakit ba sa'yo? Gusto mo dadalhin kita sa ospital?" Nataranta niyang tanong. Matigas akong umiling. "W-Wala may naalala lang ako." "Sigurado ka? Baka mamaya sasabihin nilang pi
Chandria Nawalan ako ng ganang makipagkaibigan kay Blake nang sinabi niyang mahal niya ako. Pakaramdam ko kasi ay trinaidor niya ako't wala na akong dapat pagkatiwalaan sa mundong ito. Buong buhay ko mabuti ang intensyon niya. Natatakot ako ngayon na lumapit sa kanya. "Nandito ako ngayon sa Grand Lux," sabi ko kay Ezekiel sa telephono. Kanina pa siya tumatawag sa akin kaya medyo mainit ang ulo. Nababalisa siya ngayon sa komplikadong sitwasyon ko. "Who's with you?" He replied sternly. "Ako lang. Bakit?" "Pupuntahan kita d'yan." "Wag na. Uuwi naman ako kaagad," tanggi ko. Bumuntong hininga siya. "You're not safe right now, Ate. You can't go out anytime you want." Sinabi ko kasi sa kanila ang nangyari sa'kin noon sa night club at ang totoong kaaway ni Nicola. Nalaman namin na isang matatag na myembro ng Cartel si Theo pati ang kapatid niyang si Thaddeo Tan. Hindi sila madaling hulihin at hayok sila sa human trafficking. Pinaiimbestigahan na naman sila sa NBI at sila na ang bahal