NICOLAKakaalis ko lang sa Henderson Enterprises company building, sumakay ako sa bagong ferrari ko. Medyo iritable dahil walang magandang advice si Mikhael sa akin. Nagsayang lang ako ng laway sa pagmamakaawa sa kanya. Nagdadalawang isip pa rin ako kung aakuin ko ba ang responsabilidad kasi di pa rin ako makapaniwala na may triplets ako. Gayunpaman, masaya ako na muli kong nakita si Chandria, ang babaing laman palagi ng panaginip ko kaso nadismaya ako dahil hindi siya kasing ganda noon. Di bale, nandyan pa rin ang coca-cola body niya at kumikislap na mga mata.She’s my type—at least in terms of physical appearance. But it’s more than that. I like the way she grimaces when something doesn’t go her way, as if the entire world dared to cross her. And that shift, when her annoyance melts into a reluctant smile, even though she’s clearly trying to stay mad? It’s impossible to ignore. I want to know her beyond those moments. Truth is, I can’t go a second without thinking about her.Nagulo
NICOLAKumapit siya sa pintuan saka nakakalokong ngumisi sa akin. Tumingin ang mga dumadaang empleyado sa'min. Kaswal akong ngumiti habang pinapatuloy ang pag tulak sa kanya palabas."You're greatest distraction,huh?""Enough and go home!""No!" Tinuwid niya ang tindik at tinaboy ang kamay ko. "Umuwi ka na at wag nang matigas ang ulo.""Hindi ako uuwi hangga't di mo ako secretary!"Talunan akong binagsak ang mga balikat. Bumuntong hininga at tumingin sa malayo. "Fine, I'll do what you want. But you should prove me you're qualified, I don't want you to use my triplets as an excuse."Ngumisi siya, hayagan ang satisfaction. "Oo naman!" Nasasabik niyang saad sabay kindat. "Kailan ba ako magsisimula.""Puntahan mo si Troy agawin mo ang pwesto niya at sabihin mong mag-retire na siya,"tinatamad kong instruction.Pigil siyang tumawa. "Opps.. bigla akong na-guilty pero kailangan ko 'to eh,""Pero dapat mo siyang bayaran. Tutal may pera ka naman kaw na ang magbabayad,"sabi ko sabay tingin sa k
CHANDRIASinasara ko ang butones ng damit ko habang lumalabas kami ng kampbal sa mansyon. Today was supposed prefect dahil unang araw ko bilang secretary ni Nicola, at lalong lalo na ito ang unang araw na titira kami sa nag-iisang bubong. Nagawa ko siyang pikutin kagabi. Mas bongga ang mansyon niya kesa sa mansyon ng Callagry at halatang nagustuhan ng tatlo.Maingay kaming pumwesto sa grand pavillion, malapad ang ngiti kong chini-check ang uniporme nila. Panay ang bungisngis at hila sa blusa ko."Behave,"saway ko habang pinasusuot sa kanila ang backpacks. Wala akong nagawa sa kakulitan nila kundi ang tumawa. Matagal kaming naghintay sa kanya sa driveway, nalulundag ang kambal sa stone steps habang nagkikwentuhan ng napanood nilang cartoons. Sinipat ko ang wrist watch. He should be out any minute. Bakit ganito? Nauubusan ako ng pasensiya. Ini-expect ko pa naman na ililibre niya kami ng sakay sa Ferrari niya. Mayamaya narinig ko ang ingay ng sasakyan niya, nagalak kami. Subalit nagulat
CHANDRIATinatali ko na pa-ponytail ang buhok ko nang dumating ako sa company building. Huminto saglit para i-double check ang laman ng bag ko. Taas noo akong naglakad papunta ng opisina. Napansin ko lang na hindi ako binati ng ibang emplyedo. Sinusuri nila ako gamit ang matatalas nilang mga mata. Kumapit ako sa bag ko at diretsong lumakad. Sa ngayon, x muna sila sa'kin."Why are you late?" Nakahalukipkip na salubong ni Nicola sa'kin.Dinilatan ko siya. Umusbong ulit ang inis sa loob ko pero agad naman nawala nang makita ko ang maamo niyang mukha. 'Wag ka munang lumandi ngayon, lalaampasuhin mo muna ang mokong."Kasalanan mo kaya late ako!"Bwelta ko."Saan banda naman? Unang araw mo pa lamang ay laglag ka na, paano na lang kaya sasusunod?" Lumapit siya sa 'kin. "Iniwan mo kami kanina kaya ako late!""Ano'ng sabi mo? Hindi ko alam na sasakay pala kayo?""Common sense, boss! Ang laking tao ko hindi mo ko nakita kanina sa driveway!""Aba malay ko na naghihintay pala kayo sa'kin?" Naglak
NICOLA Hinay-hinay akong lumabas ng bahay, sarili kong bahay pero parang magnanakaw ako at takot mahuli. Tatlong araw na ang nakakalipas na gusto kong sumugal kaso di ko magawa dahil kay Chandria na mistulang body guard ko. Tyempong masalubong ko siya tuwing magbabalak akong lumabas. Ngayong araw binigyan ko siya ng maraming trabaho, tiyak na natutulog na. Pinapawisan akong nanaog sa hagdan, lumilinga-linga pa para tiyakin na safe ako. Ngumisi akong pumunta sa garahe. Pinili ko ang pinakatahimik na sasakyan, saka mabilis na pumanhik.Sinalubong ako nang maliwanag na VIP room ng casino. Lumipat ako ng silid dahil sa masamang experience noong nakaraan. Umupo akong inaayos ang cufflinks. Ngayon gabi'y magkaibigan kami ng swerte. I couls feel the envious gazes of my opponeys, their frustration palpable as the dealer slid another pot of chips in my direction.Tumatawa akong tinatamasa ang kaswertehan nang pumasok na misteryosong babae. She wore a sleek red dress that clung to her figure
NICOLASa wakas, matapos manalo ng sunod -sunod, prente siyang sumandal palapit sa akin, kumunot ang noo ko nang maamoy ang perfume niya. "Hay, at least bilhan mo ako ng drinks,"sabi niya na may bahid ng panunukso, tumayo at tinanggal ang gusot sa damit. "Naiintindihan kita. You're all business." She placed her hand on my shoulder, her nails lightly grazing the fabric of my jacket. "Maybe next time, handsome."Kusa akong tumayo sanhi ng pagsagitsit ng upuan ko sa sahig. "Don't ever touch me,"matalim kong singhal sa mababa pero mabigat na boses.She raised her hands in mock surrender, her eyes gleaming with amusement. "Relax, I'm just joking,"pigil ang tawang saad niya.Bumuga ako ng hangin, pinipigil ang sarili na sakmalin ang leeg niya. Kumikitid ang hilo ng pasensiya ko at parang nawalan ako ng interest sa mga babae. Kahit anong ganda at perpekto ng katawan niya'y di ako na impress. Bigla akong nainis sa mga malalandi. How could I explain this? It feels like there's something inside
CHANDRIA "Letseng lasingero 'to! Mahirap man o mayaman, pagnalulung sa alak. Nagta-transform. Argh! Muntik pa akong tuklawin kanina! Hindi ka makaka-scores sa akin, Nicola. Tandaan mo, h*******k ka!" Sigaw ko sa pagmumukha niya. Mukha siyang angel na mahimbing na natutulog. Kung masama akong tao malamang kanina ko pa iniwan ang Nicola na 'yan. Nagigil ako sa inis habang pinagsisilbihan siya. Ayoko ko rin na ang kasambahay ang bumihis sa kanya. Nahubad ko ang medyas, t-shirt, pantalon, sando... maliban sa isa. Wala akong lakas ng loob na gawin 'yon. Sa huli tinawag ko ang butler. Nasira niya ang pagyo-yoga ko. Mayamaya, gigising na ang triplets. Katapusan ko na rin kasi kailangan kong maghanda para ihatid sila at pumasok sa trabaho. Marami rin akong aasikasuhin sa secret company ko. Teka, wala ata kong work kasi lasing si Boss, eksakto may hang-over 'yan. Pasipol-sipol akong tumungo sa kusina. Paghahain ko siya ng nilagang baka–pampawala hang-over. Matapos kong lumuto ay lumigo, nag
CHANDRIA Matapos ang madugong konprontasyon namin kahapon ay wala akong takas sa opisina niya. Tutal tinanggap ko ang pagiging secretary ay seseryosuhin ko na lamang. Mas busy ako sa side hustle ko kesa sa trabaho ko sa sekreto kong kompanya. Nakaligtaan ko mag-deposit sa swiss bank. Palaging masakit ang ulo ko kahit wala ako sa puder ng Callagry dahil kay Marga. She's a pain on the ass, a troublemaker. Iwaldas ba naman ang perang pinaghirapan kong patubuin. Bakit ko pa kasi pinasali sa kompanya? Nadatnan ko si Nicola na may seryosong kausap. Hindi ko kilala pero gwapo, sa palagay ko magkaedad sila at mestizo. Isa-isa kong nilapag ang Caffè Americano na order nila. Kaso di ko maalis ang tingin sa lalaki. "Baka matunaw si Paolo kakatitig mo,"sita ni Nicola. Pumitlag ako at napatingin sa kanya. Boom! Parang gusto niya akong tadtarin sa talim ng mga titig niya. "Excuse me, hindi ako bulag kaya natural na tignan ko siya,"asik ko. Napamaang si Paolo, nagpanggap na wala siya narinig.
NICOLA Pumasok ako sa La Nuit VIP Night Club. Alas dyes ng gabi at abala ang mga suki ng club sa paglabas-masok. Naningkit ako sa kumikislap na mga ilaw na may mga kulay pula, asul at dilaw na umaagaw. Ramdam ng kalamnan ko ang humahaplos na malakas na tugtug ng musika na sumasabog sa dingding na hinaluan ng bulungan ng mga kliyente Dumapo sa ilong ko ang amoy magkahalong amoy ng pabango, usok at alak.I stepped in, my eyes scanning the room, kabisago ko ang bawat detalye at pasikot-sikot sa club na parang mapa sa utak. Nandito ako para sa isang rason, ang manmanan si Artemio. Binabalak kong ipadakip siya sa police ngayong gabi kaya sinadya akong hindi isama ang aking bodyguards pero konektado ako sa pulisyo at sa isang pindot ko'y darating sila agad. Binigyan ko ng trabaho si Paolo na bantayan niya ako at siguraduhing mapagtagumpayan ang entrapment operation.Pagod na ako sa pagba-blackmail niya. Hindi habambuhay na mahing principal sponsor niya ako para lamang iligtas at maitago an
CHANDRIASa sumunod na araw, pumunta ako sa mall upang bumili ng regalo para kay Nicola. Magpapasko na't malapit na ang birthday ng kambal. Mag-a-apat na taon na pala sila, eh parang kailan lang kami lumipat sa mansyon ni Nicola. Nasa jewellery shop ako nang mabangga si Autumn. Halos dalawang buwan kaming di nagkita at sa group chat lang kami nagbo-bonding. "Is that you, Chandria?" Gulat niyang bati.Abot tenga ang tawa ko na sinalubong siya ng yakap. "It's been a long time! Kamusta ka na?"Matamis siyang ngumiti habang hinamas-himas niya ang likod ko. "Look!" Nilahad niya ang kamay para makita ko ang kumikinang niyang diamond ring."Nag-propose na si Yong sa'yo?! Finally, natauhan din!" Sabi ko na napatutup ng bibig.Kinikilig kaming tumalon-talon at nagyakapan ulit. "Congratulations, Besh! I'm very happy for you!"I can't believe this college friend of mine is finally getting married! Kapagkuwan ay pumunta kami sa fast food para magmeryenda. Malapad ang mga ngiti namin nang nilap
CHANDRIA Minulat ko ang mga mata nang tumama ang liwanag ng sumisikat na araw sa umagang ito. Bumangon ako, kasabay ng pagngiti nang makitang nakaupo sa dulo ng kama si Nicola. Bahagyang nakakurba ang likod habang nakayuko. May hawak siyang sigarilyo na dahan-dahang hinihithit. His bare back was exposed as morning ligjt filtered through curtains, casting soft, golden rays across his tone shoulder. Pinagkatitigan ko ang bawat linya ng muscles ng likod niya. Nakatalikod siya pero mukha ng sexy, kaya naakit akong hagkan siya ulit. Pumewesto ako siya, hinigpitan ang kapit sa manipis na kumot na bumabalot sa katawan ko. Ramdam ko pa ang init ng pagsasalpukab namin kagabi. Ginala ko ang tingin sa komplikado niyang tattoo sa likod. It was twin wings, dark and sweeping across his shoulder blades, their design are both fierce and hauntingly beautiful.Kanina pa niyang napapansin ang kalikutan ko pero hinayaan niya na hawakan ko ang likod niya. Puno ako ng kuryosidad na binaybay ang daliri
CHANDRIA🔞 aheadMainit na hininga ni Chandria ang dumantal sa batok ko nang niyakap niya ako mula sa likod. Nabigla ako sanhi ng pagbilis ng tibok ng puso ko.Kakarating lang namin sa bahay mula sa reception ng kasal ni Paolo. Pasado alas dyes na rin kaya napagod ng husto ang mga bata. Pinatulog muna sila ni Chandria samantala ako ay naligo. Subalit hindi ko inaasahan na gagapangin ako ng girlfriend ko. At parang may gustong ipagawa sa akin. Kasalukuyang umiinon ako ng tubig sa kusina. Nanuyo ang lalamunan ko sa kantyawan kanina. Habang nandoon ako ay sinikap kong hindi uminom ng alak dahil ako ang nagmamaneho ng kotse at ayaw rin makita ni Chandria na naglalasing ako kaya panay ang tanggi ko kay Blake at sa iba naming kaibigan."Hmmm," ungol ko dahil tinamad magsalita at nahuhulog na ang mga talukap."Pwede rin ba tayo mag-honeymoon?" Malandi niyang pahayag.Nanlaki ang mga mata ko saka tila kinuryente ako nang hinipan niya ang tenga ko. "Ano'ng pinagsasabi mo? Pwede banv matulog
NICOLA "I still can't believe it," bulong ko sa sarili.Sumandal ako sa upuan ng kotse, dinig ko ang mahinang tunog ng makina habang nagmamaneho patungo sa kasal ni Paolo. Hindi ko pinagtunan ng pansin ang magandang tanawin sa labas, subalit nasa milya-milya ang isipan ko. Malakas na kumakabog ang dibdib ko sa pagiging masama at di makapaniwala na nasa realidad ako ng pangarap ko.Just a month ago, Chandria became officially mine. Walang halong biro, girlfriend ko na siya. Even now, saying it in my head felt surreal. Madali pala siyang bilhin, pero mahal ko talaga s'ya. May isa akong problema: paano ko sasabihin ang 'i love you'? Kasi tuwing maglalakas loob ako ay bigla namang manghihina ang tuhod ko. I don’t know how to express my affection through words, but I’ve mastered the art of showing it through my actions. Every glance, every touch, every little thing I do—it’s my way of screaming the feelings I can’t say out loud. Words can falter, but actions? They never lie.Kaya dinadaan
CHANDRIAUmagang akong umuwi, nagdahilan akong magpapagupit kay Nicola para maniwala siya pero ang totoo ay pupunta ako sa sekreto kong kompanya. Tinatago ko ito sa Makati at di nila kilala kung sino ang totoong may-ari. May nilagay akong tao para umaktong CEO habang minamaniobra ko ang kompanya sa likod ng lahat. Hinugot ko ang maskara, maingat na sinuot bago bumaba. My delicate heels clicked softly against the cobblestone driveway as I approached the imposing facade of Mielle Tech, my secret empire nestled discreetly in the heart of the city."Good afternoon, ma'am," bati ng guard nang pumasok ako.Ginantihan ko siya ng ngiti. Heto na naman ako sa masagana kong kompanya na taga-supply ng groundbreaking techonologies such as wearable medical devices, anti-aging solutions, and personalize health care apps. "How's life?" Bati ko sa mga empleyado. Ngumiti sila at kanya-kanya ang sagot. Tumatawa akong sumakay sa elevator kasama sila. Una silang bumaba sa 7th floor at sa 10th floor na
CHANDRIA "Suplado," nayayamot kong singhal kay Nicola nang inabot ko ang kahon ng doughnut. Alam kong paborito niyang snack ito pero wala siya sa mood kumain ngayon."Itapon mo 'yan ayaw kong kumain," nangangalumbaba niyang sagot na di inangat ang tingin sa'kin. Sinusubukan niya ang pasensiya ko."Hirap na hirap akong binili ito tapos itatapon lang. Wala talagang puso! Hindi mo alam na maraming nagugutom sa mundo," pangangaral ko.Pinukulan niya ako ng mataman na tingin. "Kasalanan nila kaya nagugutom sila. Sundin mo na ang inuutos ko.""Hindi," tutol ko saka inabot sa kanya ang isang doughnut. "Kainin mo. Diba paborito mo 'to?""Noon, ngayon hindi na kasi pinipilit mo akong subuan. Nakalimutan mong galit pa rin ako sayo at hindi mo ako madadala sa pa-doughnut mo." Iniwas niya ang tingin.Sumalpok ang kilay ko. "Ba't ka naman nagagalit? Para kang three years old, daig mo pa ang kambal. Saka wala akong balak subuan ka. Hindi ka naman PWD na walang kakayahang kumain gamit ang kamay mo.
NICOLATwo days later, natagpuan ko si Frost na kumakain ng choco flakes bilang agahan sa sala. Nayamot ako sa pagkakalat niya sa sahig kasi ako ang tipong strikto sa kalinisan at kaayusan ng paligid lalo na ang bahay ko."Sino nagsabi sa'yo na dito kumain ng breakfast?" Hinila ko ang tenga niya."Si... si Ate Chandria, of course," nauutal niyang rason."Palusot ka pa!" Kinaladkad ko siya papunta ng dining room. "Kailan ka ba lalayas sa bahay ko? Diba pasukan na sa susunod na buwan?""Sa October pa ang pasukan namin," pagtatama niya.Binitawan ko siya matapos siyang paupuin. "Pero katapusan na ng Agosto ngayon. Bumalik ka na agad doon para makapaghanda,"sabi ko na tinukod ang isang kamay sa glass table."May five days pa ako rito," alma niya."No, you should go back.""Pinagkait mo nga sa'kin ng one week ang kambal tapos pauuwin mo ako. It's a bit unfair, 'ya."Frustrated kong pinikit ang mga mata bago tinuwid ang tindig. "Alright, I'll go two days then shu-shu.""Ano'ng shu-shu pinag
NICOLA That week, wala akong ginawa kundi magbuwis buhay para patahimikin si Thaddeo. Binayaran ko siya ng 20 million para sa pansamantalang kapayapaan. Matagal ko nang alam na hindi lang buhay ko ang gusto niya kundi pera. Sinimulan ko ito kaya sigurado na araw-arawin niya ang paghingi ng 20 million. Ganoon ang iniisip ko matapos iparada ang ferrari ko sa harap ng mansyon ng Callagry.Humugot ako ng malalim na hininga nang bumaba ako sa kotsea saka inayos ang polo shirt bago pumasok. Inangat ko ang mga kilay nang marinig ng kakaibang alingaw-ngaw, tila may malaking diskusyon na nangyayari sa hardin nila."Wala akong alam dito!" The familiar voice declared firmly. I stood frozen in the doorway. Hindi ko inaasahan na may gyerang nagaganap sa pagitan nila. Nakatayo si Chandria sa gitna nila, matuwid ang tindig at bahagyang nakataas ang kamay. Namumula ang mukha dahil sa frustration. Nasa harap niya si Dara na may hawak na bag at katabi nito si Marga. Maang na nakamasid ang apat na lal