NICOLAKakaalis ko lang sa Henderson Enterprises company building, sumakay ako sa bagong ferrari ko. Medyo iritable dahil walang magandang advice si Mikhael sa akin. Nagsayang lang ako ng laway sa pagmamakaawa sa kanya. Nagdadalawang isip pa rin ako kung aakuin ko ba ang responsabilidad kasi di pa rin ako makapaniwala na may triplets ako. Gayunpaman, masaya ako na muli kong nakita si Chandria, ang babaing laman palagi ng panaginip ko kaso nadismaya ako dahil hindi siya kasing ganda noon. Di bale, nandyan pa rin ang coca-cola body niya at kumikislap na mga mata.She’s my type—at least in terms of physical appearance. But it’s more than that. I like the way she grimaces when something doesn’t go her way, as if the entire world dared to cross her. And that shift, when her annoyance melts into a reluctant smile, even though she’s clearly trying to stay mad? It’s impossible to ignore. I want to know her beyond those moments. Truth is, I can’t go a second without thinking about her.Nagulo
NICOLAKumapit siya sa pintuan saka nakakalokong ngumisi sa akin. Tumingin ang mga dumadaang empleyado sa'min. Kaswal akong ngumiti habang pinapatuloy ang pag tulak sa kanya palabas."You're greatest distraction,huh?""Enough and go home!""No!" Tinuwid niya ang tindik at tinaboy ang kamay ko. "Umuwi ka na at wag nang matigas ang ulo.""Hindi ako uuwi hangga't di mo ako secretary!"Talunan akong binagsak ang mga balikat. Bumuntong hininga at tumingin sa malayo. "Fine, I'll do what you want. But you should prove me you're qualified, I don't want you to use my triplets as an excuse."Ngumisi siya, hayagan ang satisfaction. "Oo naman!" Nasasabik niyang saad sabay kindat. "Kailan ba ako magsisimula.""Puntahan mo si Troy agawin mo ang pwesto niya at sabihin mong mag-retire na siya,"tinatamad kong instruction.Pigil siyang tumawa. "Opps.. bigla akong na-guilty pero kailangan ko 'to eh,""Pero dapat mo siyang bayaran. Tutal may pera ka naman kaw na ang magbabayad,"sabi ko sabay tingin sa k
CHANDRIASinasara ko ang butones ng damit ko habang lumalabas kami ng kampbal sa mansyon. Today was supposed prefect dahil unang araw ko bilang secretary ni Nicola, at lalong lalo na ito ang unang araw na titira kami sa nag-iisang bubong. Nagawa ko siyang pikutin kagabi. Mas bongga ang mansyon niya kesa sa mansyon ng Callagry at halatang nagustuhan ng tatlo.Maingay kaming pumwesto sa grand pavillion, malapad ang ngiti kong chini-check ang uniporme nila. Panay ang bungisngis at hila sa blusa ko."Behave,"saway ko habang pinasusuot sa kanila ang backpacks. Wala akong nagawa sa kakulitan nila kundi ang tumawa. Matagal kaming naghintay sa kanya sa driveway, nalulundag ang kambal sa stone steps habang nagkikwentuhan ng napanood nilang cartoons. Sinipat ko ang wrist watch. He should be out any minute. Bakit ganito? Nauubusan ako ng pasensiya. Ini-expect ko pa naman na ililibre niya kami ng sakay sa Ferrari niya. Mayamaya narinig ko ang ingay ng sasakyan niya, nagalak kami. Subalit nagulat
CHANDRIATinatali ko na pa-ponytail ang buhok ko nang dumating ako sa company building. Huminto saglit para i-double check ang laman ng bag ko. Taas noo akong naglakad papunta ng opisina. Napansin ko lang na hindi ako binati ng ibang emplyedo. Sinusuri nila ako gamit ang matatalas nilang mga mata. Kumapit ako sa bag ko at diretsong lumakad. Sa ngayon, x muna sila sa'kin."Why are you late?" Nakahalukipkip na salubong ni Nicola sa'kin.Dinilatan ko siya. Umusbong ulit ang inis sa loob ko pero agad naman nawala nang makita ko ang maamo niyang mukha. 'Wag ka munang lumandi ngayon, lalaampasuhin mo muna ang mokong."Kasalanan mo kaya late ako!"Bwelta ko."Saan banda naman? Unang araw mo pa lamang ay laglag ka na, paano na lang kaya sasusunod?" Lumapit siya sa 'kin. "Iniwan mo kami kanina kaya ako late!""Ano'ng sabi mo? Hindi ko alam na sasakay pala kayo?""Common sense, boss! Ang laking tao ko hindi mo ko nakita kanina sa driveway!""Aba malay ko na naghihintay pala kayo sa'kin?" Naglak
NICOLA Hinay-hinay akong lumabas ng bahay, sarili kong bahay pero parang magnanakaw ako at takot mahuli. Tatlong araw na ang nakakalipas na gusto kong sumugal kaso di ko magawa dahil kay Chandria na mistulang body guard ko. Tyempong masalubong ko siya tuwing magbabalak akong lumabas. Ngayong araw binigyan ko siya ng maraming trabaho, tiyak na natutulog na. Pinapawisan akong nanaog sa hagdan, lumilinga-linga pa para tiyakin na safe ako. Ngumisi akong pumunta sa garahe. Pinili ko ang pinakatahimik na sasakyan, saka mabilis na pumanhik.Sinalubong ako nang maliwanag na VIP room ng casino. Lumipat ako ng silid dahil sa masamang experience noong nakaraan. Umupo akong inaayos ang cufflinks. Ngayon gabi'y magkaibigan kami ng swerte. I couls feel the envious gazes of my opponeys, their frustration palpable as the dealer slid another pot of chips in my direction.Tumatawa akong tinatamasa ang kaswertehan nang pumasok na misteryosong babae. She wore a sleek red dress that clung to her figure
NICOLASa wakas, matapos manalo ng sunod -sunod, prente siyang sumandal palapit sa akin, kumunot ang noo ko nang maamoy ang perfume niya. "Hay, at least bilhan mo ako ng drinks,"sabi niya na may bahid ng panunukso, tumayo at tinanggal ang gusot sa damit. "Naiintindihan kita. You're all business." She placed her hand on my shoulder, her nails lightly grazing the fabric of my jacket. "Maybe next time, handsome."Kusa akong tumayo sanhi ng pagsagitsit ng upuan ko sa sahig. "Don't ever touch me,"matalim kong singhal sa mababa pero mabigat na boses.She raised her hands in mock surrender, her eyes gleaming with amusement. "Relax, I'm just joking,"pigil ang tawang saad niya.Bumuga ako ng hangin, pinipigil ang sarili na sakmalin ang leeg niya. Kumikitid ang hilo ng pasensiya ko at parang nawalan ako ng interest sa mga babae. Kahit anong ganda at perpekto ng katawan niya'y di ako na impress. Bigla akong nainis sa mga malalandi. How could I explain this? It feels like there's something inside
CHANDRIA "Letseng lasingero 'to! Mahirap man o mayaman, pagnalulung sa alak. Nagta-transform. Argh! Muntik pa akong tuklawin kanina! Hindi ka makaka-scores sa akin, Nicola. Tandaan mo, h*******k ka!" Sigaw ko sa pagmumukha niya. Mukha siyang angel na mahimbing na natutulog. Kung masama akong tao malamang kanina ko pa iniwan ang Nicola na 'yan. Nagigil ako sa inis habang pinagsisilbihan siya. Ayoko ko rin na ang kasambahay ang bumihis sa kanya. Nahubad ko ang medyas, t-shirt, pantalon, sando... maliban sa isa. Wala akong lakas ng loob na gawin 'yon. Sa huli tinawag ko ang butler. Nasira niya ang pagyo-yoga ko. Mayamaya, gigising na ang triplets. Katapusan ko na rin kasi kailangan kong maghanda para ihatid sila at pumasok sa trabaho. Marami rin akong aasikasuhin sa secret company ko. Teka, wala ata kong work kasi lasing si Boss, eksakto may hang-over 'yan. Pasipol-sipol akong tumungo sa kusina. Paghahain ko siya ng nilagang baka–pampawala hang-over. Matapos kong lumuto ay lumigo, nag
CHANDRIA Matapos ang madugong konprontasyon namin kahapon ay wala akong takas sa opisina niya. Tutal tinanggap ko ang pagiging secretary ay seseryosuhin ko na lamang. Mas busy ako sa side hustle ko kesa sa trabaho ko sa sekreto kong kompanya. Nakaligtaan ko mag-deposit sa swiss bank. Palaging masakit ang ulo ko kahit wala ako sa puder ng Callagry dahil kay Marga. She's a pain on the ass, a troublemaker. Iwaldas ba naman ang perang pinaghirapan kong patubuin. Bakit ko pa kasi pinasali sa kompanya? Nadatnan ko si Nicola na may seryosong kausap. Hindi ko kilala pero gwapo, sa palagay ko magkaedad sila at mestizo. Isa-isa kong nilapag ang Caffè Americano na order nila. Kaso di ko maalis ang tingin sa lalaki. "Baka matunaw si Paolo kakatitig mo,"sita ni Nicola. Pumitlag ako at napatingin sa kanya. Boom! Parang gusto niya akong tadtarin sa talim ng mga titig niya. "Excuse me, hindi ako bulag kaya natural na tignan ko siya,"asik ko. Napamaang si Paolo, nagpanggap na wala siya narinig.
NICOLA "Someone is weird today." Huli-huli ng tenga kong puna ni Paolo sa'kin. Nasa maaliwalas na coffee shop kami. Sinasala ng malaking glass window ang liwanag ng araw. Abala ako sa pagsimsim ng black coffee, tensyonado naman sa pagpindot si Paolo sa phone niya at kalahating nakatago si Blake sa hawak niyang dyaryo. Nangibabaw ang banayad na konbersasyon ng mga tao at ang ingay ng kumakansing na mga tasa sa hangin."Sino'ng weird?" Patay-malisya kong tanong. Alam ko na ako ang tinutukoy niya.Binaba ni Blake ang dyaryo niya at niregaluhan niya ako ng ngiti. "What's with you today, huh? Parang baliw kang tumatawang mag-isa d'yan.""Yeah, spill it, Nico!" Segundo ni Paolo na tila binabasa ako.Ngumisi ako. Gusto kong gawing suspense muna."Dude, you've got that 'I know something you don't' face. That's unnerving," alma niya.I chuckled, and then I took another sip of my coffee. "What? Di ba pwedeng mag-enjoy ang tao ng kape niya na may kapayapaan?""I hate that cryptic look...""Yo
CHANDRIA "Bakit ba palaging may distractions? Nasa punto na ako eh kaso parang ayaw nilang matuloy," malungkot kong tanong sa sarili pagkatapos ihatid sa kwarto ang triplets at pinatulog sila.Dinalaw na ako ng antok kaya nawalan ako ng gana makipag-ano kay Nicola. Nanlulumo akong umupo sa kama habang isa-isang tinatanggal ang butones ng blusa ko. Naka-bra na lang ako nang lumabas sa banyo ang lalaki ko. Tinatanggal ko ngayon ang hikaw at kwentas ko.Nanliit ang mga mata niya habang pinapasadahan ako ng tingin."Next time na lang, Nic. Pagod na ako," sabi ko sabay tihaya sa kama.Kumaibabaw siya sa akin. Kinilig ang kiffy ko sa mahalimuyak niyang after shave. Sumasabog ang pagiging lalaki niya. Naka-tapis lang siya at anumang oras ay handa niya akong pasukin."Hindi ako naniniwala. Pwede rin nating gawin iyon. Mabilis lang." Tumulo ang tubig mula sa basa niyang buhok sa mukha ko.Napapikit ako. Para akong sasabog, pinipigilan ko ang sarili ko pero malakas ang pang-aakit niya.Tinulak
CHANDRIASiguro, kino-consider ko na, ito ang pinakamasaya na nangyari sa buhay ko—ang makilala ang ibang myembro ng pamilya ni Nicola. Pakiramdam ko, bahagi na talaga ako ng buhay niya. Kilala na ako ng mga magulang niya at masaya ang mga kapatid niya na magkaroon ng bagong ate.Magalang akong pumasok sa bahay ni Althea, siya ang ina ng anak ni Mikhael at balita ko ay nagkahulugan na sila ng loob sa isa't isa. O baka huli na ako sa balita na mag-asawa na pala sila. Hindi ako nakapag-marites noong mga nakaraang araw. Di talaga ako binabalitaan ni Nicola, masyado niya akong inaabala sa araw-araw na gawain sa kompanya o baka nagkataon iyon ng problema ko kay Marga.Bitbit ang cute kong regalo ay sinalubong ko si Althea kasama ang triplets na may kanya-kanyang hawak na regalo para sa pinsan. Malapad ang ngiti niya, at biglang mabilis na pumintig ang puso ko. Para siyang hollywood actress na si Emma Watson, ang amo ng mukha at nakakatakot hawakan. Para siyang living doll. Marupok. Pero sa
NICOLA I gritted my teeth. Nasa punto na ako naipapasok ko na si manoy sa butas ni manay nang bilang tumunog ang cellphone ko. Huminto ako sa pagkiskis ng matigas kong pagkakalalaki para sagutin iyon. "Argh! What are you doing?" Reklamo niya. Akma kong abutin ang cellphone pero pinigilan niya ang kamay ko. "Let me answer this first," sabi ko. Bumakat ang frustration sa mukha niya. Alam kong nabitin siya at tila nawalan siya ng gana ngayon. "Mas importante pa ba iyan?" Naiinis niyang turan. Sumalpok ang kilay ko. "No idea. Pero sasagutin ko lang, istorbo eh." "Fine. I will end this," dagli niya saka bumalik sa kinauupuan. Umaapoy ang mga mata niyang nakatingin sa akin habang sinusuot ang damit. Wala na akong chance maka-score ngayon. Kawawa si Manoy. "Chanie, 'wag ka naman ganyan. Itutuloy pa rin natin," sabi ko habang nakatingin sa cellphone. Pesteng, Blake! Istorbo talaga, binibwesit ako. Baka nalaman niyang may milagro kaming ginagawa.Nakabusangot siyang kumibit balikat. "
NICOLA Sumiklab ang malaking apoy sa dibdib ko nang makitang may ibang kausap na lalaki si Chandria. Hindi ako magagalit kung hindi malagkit ang pagtitig nito. "Chandria Mielle!" Tawag ko. Mabibigat na yabag ang ginawa ko papunta sa kanila. Eksakto rin ang pagsuot ng lalaki sa maskara niya. "What the hell are you doing?" Hinatak ko s'ya palapit sa 'kin. "What's your problem?" Balik tanong, nalakipan pa ng masamang tingin. "Ikaw!" Sigaw ko sa mukha niya. "Ba't ka nanlalaki kahit alam mong nandito ako?" Hindi ko na mailarawan ang mukha niya. Kulang na lamang ay kakatayin niya ako. "Pambihira ka, Nic! Nagkabangga lang kami. Naghingi ako ng sorry, nanlalaki na kaagad? Masyado ka namang seloso!" Alma niya. Ngumiwi ako. Nilakasan ko ang pagpisil sa kamay niya. "Kung makatitig ka parang kayo lang sa mundo. Umuwi na tayo, Chandria Hindi ko na nagugustuhan ito!" Winaksi niya ang kamay ko. Lumaganap ang itim na hamog sa mukha niya na nagpapatunay na umabot na sa limitasyon ang
Kumikislap ang mga mata ko nang pinagmasdan ko ang sariling repleksyon sa vanity mirror. Kasalukuyan kong inaayusan ang sarili dahil pupunta kami sa auction. Mariin kong nilapat ang mga labi matapos lagyan ng lipstick. Pulang-pula ito gaya ng gusto ni Nicola saka pinaresan ko ng pulang dress na kumikinang sa liwanag.Una akong nanaog ng hagdan. Di ko hinintay si Nicola dahil nasa banyo pa siya. Hindi makapagpasya kung ano ang susuotin. Mas higit siya sa babae sa kaartehan, nakakaasar minsan.Huminto ako sa salamin ng sala. Sinugarado ko ang mukha kung pasok ba ang make-up ko para sa gabing ito. Humugot ako ng malalim na hininga sabay akma na susuotin ang maskara nang biglang may yumakap sa beywang ko. Nanayo ang balahibo ko sa mainit na hangin na dumapi sa batok ko. Namilog ang mga mata ko nang kumislap ang flash ng camera. Camera ng Iphone ni Nicola. "You're gorgeous," bulong niya na kinayanig ng puso ko. Nagwawala sa kilig ang sistema ko."Pero—"Ayos na sana kung wala ang pero.
CHANDRIA Nanakit ang lalamunan ko habang pinipigilan ang mga luha. Nasa sitwasyon ako ng matinding emosyon at nahihirapan akong iproseso ang nangyayari.Naikuyom ko ang mga palad, napako sa kinatatayuan. Nasa maaliwalas na sala kami ng mansyon ng Callagry. Kagaya ko ay mistulang bato ang mga magulang ko. Nahihirapan silang tignan ako ng deretso sa mga mata.I crossed my arms, and my jaw tightened as I took at them. "Chandria... h-hindi ko alam kong paano ko sisimulan," pasimula ni Mom. Sinubukan niya akong tignan. Tumango ako para ipahiwatig na nakikinig ako."Ilang taon akong binubulag ng pride ko. I believed Marga because... because it was easier to trust her than to question myself. I failed you as a mother."Mataimtim akong tinignan sa mga mata ni Dad. "We failed you, Chandria. May karapatan ka para kamuhian kami. Pinili namin makinig sa kasinungalingan ni Marga. Pinagdudahan ka namin kahit na ikaw mismo ang anal namin... at ano ito? Para sa katahimikan? Para maiwasan ang gulo
NICOLAHinila ako ang siko ni Chandria nang pagtangkaan siyang hablutin ni Marga. Nanginginig siya sa galit at parang gustong sabunutan si Marga."Enough, Marga! You've already done horrible things! I won't let you hurt her again. Hindi mo lang siya pinagbintangan kundi sinaktan pa. Hindi lang estafa ang ikakaso sa'yo kundi patong-patong na kaso na magpapabulok sa'yo sa bilangguan habambuhay!" Malalim at matalim kong bulyaw.Hindi siya natinag kundi ginawaran lamang ako ng umaapoy ng tingin. "Hindi ko alam ang pinagsasabi niyo! Inosente ako at gusto ko lang umunlad itong kompanya. Manloloko ang babaeng iyan! Gusto niya lang makuha ang simpatya niyo!" nangagalaiti niyang turan.Kinagat ni Chandria ang ibabang labi. "Hindi ko ginagamit ang simpatya ng iba. Sadyang tinutulungan ako ng Maykapal para ilalad ang pagsasamantala mo sa pamilya ko. Wala kang utang na loob, minanipula mo ang mga magulang ko. Ninakaw mo ang pera namin tapos sisirain mo ako para pagtakpan ang krimen mo. Sa takot m
NICOLA "Good job, bro," sabi ko kay Paolo nang tinapik ko ang balikat niya.Nandito kami sa labasan ng airport, sinasamahan ang mga pulis matapos nilang hulihin si Autumn. Muli ko siyang nakausap nang malaman ko na magkaibigan sila ni Chandria. Hindi ko sukat akalain na tatraidorin niya ito dahil sa pera. Nakilala niya si Marga dahil naging kaklase ito noong college sila. Parehong Business Administration ang kinuha pero dumiretso ng pagiging lawyar ang bayaw kong hilaw."Parehong-pareho kayo ni Chandria, may mga taong gusto kayong sirain. Sana mawala na ang mga ahas sa paligid niyo. Hindi ko maatim ang gano'ng gawain," komento ni Paolo.Tumango ako. Pinatong ko ang isang kamay sa itaas ng kilay habang pinagmamasdan ang pulis na pinapasok si Autumn sa sasakyan."At sana hindi ka rin maging katulad nila," biro ko.Matalim niya akong tiningnan. "Malabo akong maging ahas, sa sobrang honest ko, ikaw na lang ang maiinis. Saka hindi ko ipagpalit ang tulad mo. Mahirap hanapin ang red flag n