Chapter 7: Best of Our Intentions

Hatinggabi pa lang ng Biyernes ay makapal na ang ulap sa kalangitan. Ang buwan na madalas kong pinagmamasdan at kinukuhanan ng litrato ay natakpan. Matagal akong natulog dahil kausap ko si Cheska sa telepono. Tumigil kami sa pag-uusap nang kumidlat. Pinagalitan din ako ni Papa dahil gabing gabi na ay nasa telepono pa rin ako. Mahina pa ang ulan nang natulog ako. Ngunit pagkagising ko ay malakas na ang ulan at malakas din ang hangin.

Hindi masyadong binabaha ang village namin dahil walang bumabara sa waterways. Ngunit sa kondisyon ng panahon ay kinansela namin ang plano na pumunta sa arcade.

"Inaasahan ko pa naman na ito ang magiging unang bonding natin kasama si Yuhan," sabi ko habang kausap si Ian sa isang video chat.

"Kakagising mo lang ano? Kanina pa kami nagmessage ni Yuhan sa GC na hindi na tayo matutuloy," tugon naman ni Ian.

"Late na akong natulog kasi nag-usap kami ni Cheska," sabi ko habang inaayos ang pwesto ng phone sa dingding na malapit sa desk ko. "Alam mo na… crushes and stuff." Humigop ako ng sabaw na kinuha ko mula sa kusina. Masarap pagmasdan ang ulan habang humihigop ng sabaw. Lumingon ako ulit sa kavideo-chat ko.

"May nililihim ba kayo sa akin na dapat kong malaman?" pag-iiba ng boses niya.

"Wala naman. Nagdrama lang siya sa akin kasi hindi daw siya nireplyan ng crush niya tapos na-seen lang daw. Ayaw pa niyang matulog noong mga oras na iyon kasi online pa raw crush niya. Inaasahan niyang magreply."

"Nagreply naman?" tanong ni Ian.

"Hindi rin. Kaya mas lalong napahaba ang usapan kasi lumala ang drama. Kung hindi pa kumidlat ay hindi naputol ang usapan," natatawa kong pahayag.

"Kilala mo sino crush niya?" Hindi nauubusan ng tanong si Ian. Sa totoo lang ay mas malala siya kay Cheska. Mas madali pa ngang makahagilap ito ng balita at mga updates.

"Hindi rin. Sabi niya schoolmate lang daw natin. Gwapo raw at saka matalino," tugon ko habang nginunguya ang gulay.

"Baka Yuhan mo yan," natatawa niyang hinala.

"Tumigil ka nga sa kakatukso sa akin tungkol kay Yuhan," sabi ko matapos ubusin ang sabaw.

Tumawa lang si Ian kaya umiling ako. Nagulat kami dahil sa lakas ng kidlat kaya minadali kong binaba ang tawag. Nilagay ko rin ang phone sa desk ko at sinara ang kurtina ng mga bintana. Lumabas ako sa kwarto at pumunta sa mesa kung saan ay naghahanda pa ng lulutuin si mama.

"Anong lulutuin mo, ma?" tanong ko habang hinuhugasan ang pinagkainan ko.

"Nak, nagpasuyo sa akin si Helen. Hindi pa kasi sila nakauwi ng asawa niya kaya magluluto ako ng makakain ni Yuhan," sabi ni Mama at nagmamadali sa paghihiwa ng karne.

"Ako na sa mga spices Ma," sabi ko at kumuha ng isa pang kutsilyo. Mabilis kong natapos ang pagslice. Hinanda ko naman ang kaserola upang makapagsimula na kaagad si Mama. Matapos naming maluto ang Tinolang Manok ay nilipat namin ito sa lalagyan at binalot sa tela upang mahatid kaagad sa bahay nina Yuhan.

Dalawang bahay lamang ang pagitan ng sa amin at kina Yuhan. Alam kong ako ang uutusan ni mama na maghatid ng pagkain kaya sinuot ko na kaagad ang raincoat at inangat ang pajama ko upang hindi ito mabasa. Bitbit ang eco-bag na may lamang Tupperware ay lumabas ako ng bahay. Malakas ang ihip ng hangin at may mga maliliit na sanga mula sa mga puno ang nahuhulog sa kalye. Binilisan ko ang mga hakbang ko habang nag-iingat. Nagkataong nakadungaw mula sa bintana si Yuhan kaya nakita niya akong papalapit sa kanilang gate. Pinagbuksan niya ako at pinatuloy sa kanila.

"Kumain ka na ba?" tanong ko habang nilalagay niya sa coffee table ng kanilang sala ang dala kong pagkain.

"Hindi pa. Tapos walang laman ang fridge kaya hindi ako nakapagluto," tugon niya at lumapit sa akin. Tinulungan niya akong alisin ang coat at isinabit ito sa railing ng kanilang balkonahe.

"Pinabibigay nga pala 'yan ni Mama," sabi ko habang tinitingnan ang mga paa ko.

"Salamat pala rito," sabi ni Yuhan at ngumiti. Kumuha siya ng kanin at hinanda ang mga bowl. "Kainin natin 'to," alok niya.

"Para sa'yo talaga 'yan. Nakapag-agahan na ako," tugon ko at umupo sa sofa.

"Snacks? May mga biscuits sa cabinet namin." Hindi na niya hinintay ang sagot ko at kinuha ang ang malaking lalagyan ng sari-saring biscuit. Kumuha siya ng bowl at nilagay ang mga piraso. Nagtimpla rin siya ng chocolate drink kaya nakangiti akong naghihintay sa kaniya sa counter.

"Salamat," sabi ko at kinuha ang bowl at cup. Pumunta kami sa sala at doon kumain habang nanonood ng TV. "Bakit pakiramdam ko ay may nakalimutan tayo?" tanong ko sa kaniya habang hawak-hawak ang cup. "Ah, naiwan ko ang phone ko," sabi ko nang tumunog ang telepono nila Yuhan.

Sinagot niya ang tawag at napag-alamang si Mama pala ito. Lumapit ako at nagpaalam na baka mamaya pa ako makakauwi. Nagpatuloy kami sa pagkain matapos kinausap si Mama. Pero kahit na natutuwa kami sa pinag-uusapan namin na show ay pakiramdam kong may kulang. Naalala ko si Ian.

"Hindi ko nasabi kay Ian na pumunta ako rito," sabi ko kay Yuhan.

"Nasabihan ko na siya," tugon niya at pinakita ang phone niya. "Kachat ko siya ngayon," dagdag niya habang hindi pa rin inaalis ang phone mula sa tanaw ko. May napansin ako sa avatar ni Yuhan. Pareho ito sa pinakita sa akin ni Cheska. Tama kaya si Ian?

"Yuhan, anong username mo sa messaging app na 'yan?" tanong ko at nagulat sa naging tugon niya. Little Einstein. Maliban sa isang sikat na ngalan ay mas nagulat ako na magkatugma ang username sa sinasabi ni Cheska. Si Yuhan nga ang crush ni Cheska.

"May nakapagsabi sa akin na hindi ka raw mahilig magreply?" taktikal kong tanong habang nakatitig sa mga mata niya.

"I don't talk to strangers," simple niyang tugon. "Kahit pa siguro kaklase ko ay hindi ko kakausapin kung hindi ko lang din naman kaibigan. Ba't mo natanong?"

"Wala lang," tugon ko. Hindi ko alam kung kaninong partido ako papanig.

Tama naman ang posisyon ni Yuhan na hindi dapat makipag-usap sa hindi kakilala. Nakakaawa din ang side ni Cheska kasi hindi siya pinapansin ng crush niya. Is it rude if you won't talk to someone who likes you too much because the feeling is relative? Naalala ko ang sinabi ni Cheska na gusto niyang makilala at maging ka-close si Yuhan. Ang tanging paraan na alam ni Cheska ay sa pamamagitan ng online messaging. Sa tuwing nag-uusap kami ni Cheska ay mas madalas lang akong nakikinig at nagtatanong kesa nagbibigay ng advice. Ni hindi pa ako nakapagsabi na tama o mali ang ginagawa niya. Nagiging biased na ba ako kay Yuhan at parang hindi ko na naiintindihan si Cheska?

"Siguro may nakapagsabi sa iyo na hindi ako mahilig magreply?" kalmado niyang tanong kaya komportable akong tumango. "Ba't ko naman re-replyan ang tanong kung nakakain na ba ako? O kaya ay tinatanong kung ano ang kinakain ko? Actually, it's not the topic which makes me uncomfortable but the person who is strange to me. I don't see any necessity to begin a conversation with them."

"Kung sa bagay," tugon ko. Batay nga sa mga sabi-sabi, “One is partial to the one who gives presents.” Sa panig ni Yuhan ako kakampi.

"Sa iyo ba? May nagcha-chat din ba ng katulad sa akin?" tanong ni Yuhan.

"Siyempre wala. Hindi ako ideal girl," natatawa kong tugon. "Mga kaibigan ko lang ang nagpapabaha sa inbox ko. Sina Ian, Cheska, at ang basketball seniors."

"Kaibigan mo pala si Cheska?" bigla niyang tanong kaya pakiramdam ko ay pumasok ang malamig na hangin mula sa labas.

"Oo," maingat kong tugon. "Alam kong may gusto siya sa iyo. Pero kahit na pareho ko kayong kaibigan ay hindi naman kita irereto sa kaniya. Huwag kang mag-aalala, hinding hindi kita iipitin sa isang sitwasyon na ayaw na ayaw mo," mabilis kong tugon upang hindi siya magalit sa akin.

"No," natigilan ako sa tugon niya. "I didn't misunderstand you," ngumiti siya kaya nakahinga ako nang maluwag. "I never doubted your intention to befriend me. Huwag kang mag-alala," dagdag niya at tinapik pa ang ulo ko.

"Sa totoo lang, ngayon ko lang nalaman na ikaw pala ang crush niya," sabi ko kay Yuhan. "Ayaw niya kasing sabihin."

"Naniniwala ako sa iyo," sabi niya kaya nawala ang pag-aalala ko.

Tumingin ako sa paligid ng bahay nila. Napansin kong masigla ang style ng interiors dahil sa wood accent at pastel colors. Napansin ko ang nakasabit na gitara.

"Nagpa-practice kang maggitara, hindi ba?" tanong ko at lumapit sa gitara.

"Sinusubukan kong matuto. Gitara, piano, violin, cello…" mahina niyang pahayag. "Kaso lang walang improvement. Sa tingin ko ay wala akong talento sa musika. Hanggang agham lang siguro ako."

"Nagpa-practice ka pa lang naman eh. Keep practicing, huwag ka basta-bastang susuko," tugon ko at bumalik sa kinauupuan. "Alam mo ba, noong una kong training para sa football ay umiyak ako dahil nakakapagod ang training. Six years old lang ako noon. Inaasahan ko na maging masayang vacation ang training pero hindi pala. Tapos sinabayan pa ng pagiging prankster ng papa ko, umiyak talaga ako," pahayag ko sa kaniya habang natatawang inaalala ang mga bonding namin ni papa.

Pumupunta kami sa mga hindi sikat na tourist spots lalo na ang malapit sa hot springs. Kasama ang mga pinsan ko ay nagkakaroon kami ng kompetisyon. Racing, swimming at kahit anong maisipan ni Papa na palaro. Seryoso niya namang binabantayan ang progress ng mga players ng team niya.

Dati ay naiinis ako kapag malapit na ang bakasyon dahil tiyak na may pakulo na naman si Papa. Palagi niya akong sinasali sa training camp ng team niya tuwing bakasyon. Pero kinalaunan ay nasanay din ako at seryoso nang nakikinig sa kaniya. Paraan niya yun upang magkabonding kami. Noong may football meet para sa mga grade schoolers ay sumali ako sa team na affiliated sa team ni Papa. Nanalo kami sa limang season. Kung wala pa ang training season ay niyayaya ko naman si Papa na maglaro ng basketball kasama ang mga parents din ng mga basketball friends ko. May pagkakataon na naglaro ako kasama si Papa at hindi man lang niya ako binigyan ng pagkakataon na makapuntos. Hindi talaga siya nagpapatalo kahit anak niya lang ang kalaro niya. Sa kabila ng mga training ay hindi niya naman ako pinipilit na sumali sa mga match. Ang gusto niya lang ay may alam ako tungkol dito.

"Bakit ka nagte-training para sa football?" pagtataka naman ni Yuhan.

"Trip lang ni Papa. Football coach kasi siya kaya sinasama niya ako sa training ng kaniyang mga players," sagot ko at sumandal. "Pero nakasali ako sa mga match noong elementary at bago nag-high school. Masasabi kong hindi naman nasayang ang mga training at mga paghihirap kasi nakangiti si Papa habang sinasabit sa akin ang medal at habang kinukuhanan kami ng litrato.”

"You're amazing," sambit niya.

"Talaga?" natutuwa kong tugon

Tumango naman si Yuhan. Hindi nagtagal ay sinimulan na niya ang pagligpit pinagkainan niya. Inubos ko ang tinimpla niyang chocolate drink at tinulungan siya sa pagliligpit. Sumilip ako sa labas ng bintana at nakitang tumila na pala ang ulan.

"Yuhan, uuwi na ako kasi tumila na ang ulan. Salamat sa biscuit at chocolate," pagpapaalam ko matapos siya tinulungang maghugas ng plato.

Inabot niya naman sa akin ang eco-bag at isinilid ang hinugasan niyang Tupperware. Nagpasalamat siya sa akin at hinatid ako hanggang sa gate nila. Nakarating ako sa bahay at pumasok sa kwarto ko. Sa pagtingin ko sa phone ay marami itong messages mula kay Ian. Mga tanong katulad ng pagpapaliwanag sa akin kung bakit ako pumunta kina Yuhan at kung bakit nanatili pa ako roon. Minsan ay natatawa na lang ako sa kakulitan ni Ian. Sa maraming mensahe niya ay isa lang ang tinugon ko.

“Nandito na ako sa bahay.”

Walang reply mula sa kaniya kaya nagkibit-balikat lang ako. Biglang tumunog ang phone kaya tiningnan ko ang reply niya.

1 Message from Little Einstein

Thanks Heroine Xin.

Paano nalaman ni Yuhan ang username ko? Nagpasalamat lang din naman siya ay naisipan kong hindi na magreply.

Lunes ng umaga ay nagkita kami nina Yuhan at Ian sa student council. Binigay sa amin ni Sir Kenneth ang framework ng ituturong mga lesson. Binigyan niya kami ng link sa information database upang hindi na mahirapang maghanap ng iba pang explanation. Pinlano naming tatlo ang paghahanda sa peer lecture. Naisipan naming gumawa ng written report upang mapacheck kay Sir Kenneth at nang masigurong tama ang ginagawa namin. Habang nasa iisang table kami sa loob ng library ay lumapit sa amin si Cheska.

"Pwedeng umupo rito?" tanong ni Cheska pero kay Yuhan naman nakatingin. Ang bakanteng upuan ay nasa tabi ni Yuhan. Hinintay naming pumayag si Yuhan. Nainip si Cheska kaya tumingin siya sa amin at minatahan na dapat kaming pumayag. Bago pa man kami nakatugon ni Ian ay may tumawag kay Cheska.

Isa pang grupo ng mga babae mula sa class namin na mahilig sa fashion. Sila lang ang mga kaklase kong hindi ko masyadong nakakausap. Siguro dahil sa aking boyish personality at pagiging sporty ay hindi nila ako nilalapitan. Si Cheska ang malapit sa kanila dahil mahinhin, maganda, at kaaya-ayang pinapaganda ang sarili niya.

"Cheska, halika rito," sabi nila kaya lumingon din kami sa kanilang pwesto. Tumalima naman si Cheska at iniwan kaming tatlo.

"Hindi natin nasabi sa kaniya na kasali na tayo sa Peer Lecture Committee," sabi ni Ian habang nagpatuloy ako sa pagsusulat.

"Sa tingin ko ay dapat din tayong gumawa ng visual aid. Sa ibang papel lang natin ilalagay ang mga pictures. Parang bozzetto lang," sabi ko. Ibinigay ko ang papel kay Yuhan upang matingnan ang mga halimbawa.

"Na-check ko na rin ang references at naayos na ang format," update ni Ian at ipinakita ito. "APA 6th version katulad ng sabi ni Sir Kenneth."

"Ayos na 'to. Practice tayo after class," sabi ni Yuhan. "Oo nga pala, saang class tayo ma-assign?"

"Class C," sagot ni Ian at ipinakita ang card na naglalaman ng mga pangalan namin, ang schedule at ang class section na aming tuturuan.

Dumating ang araw ng peer lecture. Tumuloy kami sa Class C. May ibang nakakakilala kay Ian at sa akin kaya binati nila kami. Pero biglang lumamig ang sitwasyon nang pumasok si Yuhan.

"Class A!" sigaw ng isang Class C student na nakasuot pa ng sports headband at tinuro si Yuhan. Habang nakatingin kami sa mga estudyante ay nagsimula na silang magbatuhan ng mga papel kay Yuhan.