Isaid’s POVNakahawak ako sa aking bulsa habang abala akong nag-iisip. Ilang minuto na lang, at matatapos na ang trabaho ni Aika. Kaninang umaga nag-reply siya na game daw siya kaya masaya ako kasi pumayag siya.Pagdating ko sa harap ng building nang pinagtatrabahuhan niya, naghanap ako ng magandang puwesto na hindi masyadong halata pero sapat para makita ko siya kapag lumabas na. Halos hindi ako makapaghintay sa gabing ito kasi makakasama ko na naman siya. Nakaramdam ako ng kaba sa aking dibdib. Gusto kong mapasaya siya. Lagi ko kasing nakikita sa alaala ko ang istura niya nung makita ko siyang inaalipin sa sarili niyang bahay. Malungkot ang mga mata, stress, at sa kabila ng lahat, lagi pa rin siyang nagiging masaya kapag kasama ako. Kaya naman naisipan kong dalhin siya sa isang mamahaling restaurant.Maya-maya, bumukas ang pintuan at lumabas siya. Tumingin ako sa paligid, nag-iingat na hindi siya mapansin agad. Dahan-dahan akong lumabas mula sa aking taguan at nang makaharap ko siya
Isaid’s POVParang nagiging seryoso na ako kay Aika, iyon ang totoo.Matapos ang dessert nagpaalam siya na magpupunta sa banyo kasi magbabawas siya ng panunubig.Naghintay ako sa labas, nag-aalala na baka matagal siya. Pero nang makita ko siyang lumabas, napaka-fresh at blooming niya. Mukhang nagpahid ulit siya ng powder at lipstick. “Okay ka lang?” tanong ko.“Oo, sobrang saya ko ngayon!” sagot niya habang bumabalik sa aking tabi.Habang papalabas kami ng restaurant, hinawakan ko ang kanyang kamay. “Aika, ganiyan ang gusto ko. Palaging nakikitang masaya ka. Maging masaya ka palagi. Gusto ko ganoon. Mahalaga ka na sa akin kaya gusto kong mawala sa pagkatao mo ang pagiging malungkot na tao.”“Isaid, salamat sa pagiging mabuti mong tao sa akin. Inaamin ko, oo, simula nung maging close ulit tayo, nakakaramdam na ulit ako ng saya. Dahil sa iyo, nagiging masaya na ako,” sabi niya habang seryoso ang mukha.“Masaya akong marinig ‘yan. Basta, mahalaga ka na sa akin kaya asahan mo na hanggang
Isaid’s POVNagsimula ang araw na tila walang hanggan ang mga oras ko sa flower shop. Kulang ang mga tao, kulang ang oras at higit sa lahat, kulang na rin ako sa pasensya. Nakakabaliw, lalo na’t napakaraming order para sa dalawang kasal ngayong araw. Wala pa akong tulog ng maayos dahil nagkasunod-sunod ang delivery ng mga bulaklak, at ngayon, parang sinumpa kami ng flower shop ko dahil halos lahat ng staff ko ay nagkakahawahan ng lagnat.“Sir Isaid, puwede bang paki-abot na ‘yung listahan ng susunod na order?” tanong ni Arman, ang tanging staff na hindi nagkasakit. Ngunit halata sa kaniya ang pagod. Hindi ko na nga rin alam kung hanggang kailan pa siya tatagal.“Sige, Arman, ako na bahala.” Tumango siya pero nakita ko ang kabigatan sa kaniyang mga mata. Ramdam ko ang hirap na nararanasan namin pareho.Hinahabol ko ang oras. Kailangan kong matapos lahat ng mga bridal bouquet, centerpiece, at flower arrangement bago mag alas-singko ng hapon, pero alas-diyes pa lang ng umaga, lutang na l
Aika’s POVSa totoo lang, hindi ko alam kung paano ako napapayag ni Isaid na tumulong sa flower shop niya ngayong araw na ‘to. Hindi ako tumatanggap ng suweldo, pero aba, pagdating sa bulaklak, tila ba natural sa akin ang mag-ayos ng mga bouquet. Kaya ayan, heto ako ngayon, pawisan at bahagyang nangangamoy rosad, pero masaya. Si Isaid naman, kanina pa ‘to mukhang pagod. Mukhang kailangan ng pahinga—at isang masarap na kape ang solusyon dito. Puwede rin mag-cake para makadagdag energy dahil sa tamis nitong taglay.Hinawakan ko ang braso niya. Ramdam ko ang tensyon sa katawan niya. Pagod na pagod. Kaya naman hindi na siya nagdalawang-isip. Tumingin siya sa akin at ngumiti nang mahina.May malapit na coffee shop sa flower shop niya. Doon na lang kami pumunta para mabilis kaming makabalik sa flower shop niya.Kailangan niyang ma-de-stress, at para na rin sa lahat ng pagpapasaya niya sa akin nitong mga nakaraang araw. Alam kong hindi niya inaasahang mangyayari ito, pero ayan, surprise ko r
Aika’s POVTahimik na ang bahay. Ang ingay kanina ng tita Teofila at pinsan kong si Liya habang nagsasagutan tungkol sa mga dapat bilhin sa grocery bukas. Nagsasagutan pa e, pera ko naman ang gagamitin. Kakapal talaga ng mukha. Magpakaligaya na sila sa mga araw na mananatili pa ako rito. Kasi tuloy na ang plano ko.Pero ngayon, ang tanging naririnig ko na lang ay ang mahinang pag-ugong ng electric fan sa tabi ng kama ko. Pinilit kong huminga nang malalim para pakalmahin ang sarili ko. Mahirap tumira sa bahay ng mga taong ayaw ka namang pahalagahan. Parang palagi akong nasa gilid, palaging walang halaga. Pero ngayong gabi, may kakaibang sigla sa dibdib ko. May lihim akong tinatago, at hindi nila alam iyon.Ang mga kuwarto nila naka-aircon, habang ako, naka-electric fan. Ako nga dapat ang magpaka-deserve nang aircon sa room ko kasi ako ang nagbabayad ng electric bill.Nag-ring ang cellphone ko, tahimik, vibrate mode lang kasi. Mabilis kong kinuha ito mula sa ilalim ng unan ko. Si Aliyah
Aika’s POVPagpasok ko sa loob ng Room 69, nanlaki ang mga mata ko. Hindi ko inasahan na ganito kaganda ang apartment ni Aliyah. Mula sa malalaking bintanang hinahayaang pumasok ang malamig na hangin hanggang sa malambot na sofa na parang nakakaakit upuan—ang lahat ay tila sumasalubong sa akin, parang sinasabing, “Dito ka na. Dito ka magpahinga.”Humiga ako sa sofa at doon ko napagtanto ang bigat ng lahat ng nangyari sa buhay ko. Parang lahat ng pagod, lahat ng sama ng loob mula kina Tita Teofila at Liya, sa mga ka-workmate ko, biglang bumagsak sa balikat ko. Pero ngayon, narito ako, malaya, kahit isang gabi lang.Nag-vibrate ang cellphone ko. Si Aliyah na naman ang tumatawag.“Kumusta? Nakuha mo na ba ang susi?” tanong niya at kahit nasa kabilang linya, ramdam ko ang excitement niya.“Oo, nandito na ako sa loob,” sabi ko na bahagyang napangiti habang tinitingnan ang paligid ng malinis at maluwang na apartment. “Aliyah, ang laki ng lugar na ‘to. Sigurado ka bang libre ako dito?”“Of c
Aika’s POVKinabukasan, bumangon ako ng maaga—mas maaga pa sa karaniwan. Alam kong ito na ang huling araw ko sa bahay ni Tita Teofila at Liya. Pakiramdam ko, iba ang hangin ngayon. Mas magaan at mas malinaw. Pero habang tumatagal, hindi ko maiwasang kabahan kahit pa paano.Hinanda ko ang huling batch ng mga gamit ko—ilang damit, mga gamit sa banyo at personal kong mga alaala tulad ng litrato ni nanay at tatay. Hindi na ako babalik dito, kaya kailangan ko nang dalhin lahat. Isa-isa kong inilagay ang mga ito sa malaking backpack ko.Pagbaba ko ng hagdan, naabutan kong nag-aalmusal si tita Teofila at Liya, pero parang walang kakaiba. Wala silang kaalam-alam na ito na ang huling araw ko dito. At iyann na rin ang huling beses na ipagluluto ko sila ng almusal.“Uy, bakit ang laki na naman ng bag mo? Parang lagi ka na lang pumapasok sa trabaho na may malaking bag? ‘Yung totoo, ikaw ba si doraemon?” napansin ni Liya habang tumitig sa akin. Napatigil ako saglit, pero ngumiti ako para magmukha
Aika’s POVHabang nakaupo ako sa sofa, binuksan ko ang bintana at tumingin sa labas. Gabi na, at maliwanag ang buwan. Ngayon ko lang napansin kung gaano kaganda ang view mula rito. Parang simbolo ng bagong simula.Pero kahit anong gaan ng loob ko, hindi ko maiwasang bumalik sa isip ko ang mga alaala ko sa bahay nina tita Teofila. Hindi lahat ng oras doon ay puro sakit. May mga pagkakataong masaya rin kami—tuwing Pasko, mga family gathering, o simpleng mga kuwentuhan sa gabi. Pero habang tumatagal, lalong lumabo ang mga alaalang iyon sa dami ng pang-aabuso at panlalait nila.Pinilit kong hindi magpakalunod sa emosyon. Mas mabuti nang ganito—malayo ako sa kanila, malaya akong gawin ang gusto ko, at kasama ko ang mga taong tunay na nagmamalasakit sa akin. Si Aliyah at pati na rin si Isaid. Kung hindi dahil sa kanila, hindi ko magagawa ang hakbang na ‘to.Tumayo ako mula sa sofa at tinungo ang bintana. Sa labas, kita ko ang mga ilaw ng kalsada, mga taong naglalakad, at mga sasakyang dumad
Aika’s POVPagdating ko sa gate ng mansyon ni Don Jacinto Herrera, hindi ko mapigilang mapamangha. Napakalaki ng bahay! Kasing laki ito ng parang isang kastilyong na nakikita ko sa isang fairy tale. Ang malawak na hardin ay puno ng mga bulaklak na parang inayos ng pinakamagaling na landscape artist sa bansa. Sa gitna nito, may fountain na tila ba musika ang lagaslas ng tubig.“Wow,” bulong ko sa sarili habang naglalakad papunta sa pinto. “Ganito pala ang buhay ng mga mayayaman.”Sa isip ko, naisip ko rin si Isaid. Ito pala ang bahay nila. Ganito pala kalaki ang bahay niya. Para siyang prinsipe dito kapag umuwi na siya rito.Pagbukas ng pinto, sinalubong ako ng malamig na hangin mula sa air conditioning at ang bango ng mga sariwang bulaklak. Ang sahig ay gawa sa marmol na puting-puti, at bawat sulok ng bahay ay puno ng mamahaling muwebles at artwork.“Good evening, Miss,” bati ng isang butler na nakangiti.“Good evening po,” sagot ko habang iniabot ang invitation card. Pinapasok niya a
Aika’s POVPagbukas ko ng pinto ng apartment, parang buong lakas ko na ang naubos sa araw na ito. Parang ang bigat ng katawan ko, bawat hakbang ay may dalang matinding pagod. Hindi ko na maalala kung ilang beses akong sinigawan ni Miss Dolores ngayong araw. At bukod pa doon, ang dami pang trabahong iniwan sa akin na hindi naman dapat sa akin.Hinubad ko ang heels ko sa may pinto at dumiretso sa sofa. Sa wakas, tahimik na rin dito. Walang utos, walang trabaho at walang nang-aabuso. Ang tanging naririnig ko lang ay ang mahinang ugong ng bentilador at ang tunog ng aking tiyan na nagsasabing oras na para kumain.Pinilit kong tumayo mula sa sofa at nagtungo sa kusina. Pagbukas ko ng ref, halos tumulo ang luha ko sa kawalan ng laman nito. May natitirang isang pirasong itlog at kalahating bote ng toyo. Ang huling grocery ko ay noong nakaraang linggo pa. Sa sobrang busy, hindi na ako nakakapamili.“Hindi na talaga kaya,” bulong ko sa sarili habang sinasara ang ref.Bumalik ako sa sala at kinu
Aika’s POVNasa mesa ako, abala sa pagta-type ng isang memo na pinagawa ni Mr. Herrera kaninang umaga. Masaya akong naglalakad papunta sa office kanina dahil alam kong may respeto na sa akin ang mga dati kong kaopisina na sina Vanessa, Monica, at Gina, dahil na rin sa takot dahil palagi kong kasama si Jaira.Sa wakas, tapos na ang mga araw ng pang-aalipusta nila sa akin. Ngunit hindi ko alam na mayroon pa nga palang kalaban na naghihintay, isang mas matigas na pader na kailangang tibagin.Si Miss Dolores na isa sa dati na talagang buwisit sa buhay ko.Sa sandaling wala ang CEO sa opisina, nagiging tila siya ang hari’t reyna ng kumpanya. At, para sa kaniya, ako ang personal niyang alipin.“Aika!” sigaw niya mula sa kabilang bahagi ng office.Tumigil ako sa ginagawa ko at napatingin sa kaniya. May hawak siyang tasa ng kape na halatang wala nang laman. Napalunok ako. Mukhang may bagong utos na naman ang bruha.“Come here,” sabi niya sabay wagayway ng kamay.Lumapit ako sa kaniya, at bago
Isaid’s POVNasa harap ko si Aika, napakaganda niya ngayong gabi. Kahit simpleng floral dress lang ang suot niya, tila mas nagniningning siya sa ilalim ng dim light ng Italian restaurant na pinili niyang pag-celebrate namin ngayon. Tinitingnan ko siya habang abala siyang nagbabasa ng menu, at sa bawat galaw ng mga mata niya, parang lalo akong nahuhulog sa kaniya.“Ano kaya ang masarap dito?” tanong niya sa akin nang hindi tumitingin mula sa hawak niyang menu.“Whatever you pick, I’m sure it’s delicious,” sagot ko habang sinusubukang pigilan ang ngiti ko. Pero hindi ko rin mapigilan. Ang saya ko ngayong gabi.Hindi ko pa rin lubos maisip na nasa ganitong sitwasyon kami ngayon. Parang kahapon lang, ordinaryong araw na magkaibigan kami, nagtatawanan, nagkukulitan at walang iniisip kundi trabaho ng isa’t isa. Pero ngayon, boyfriend na ako ng babaeng nasa harap ko. Boyfriend na ako ni Aika.“Okay, I’ll have the spaghetti alla carbonara and bruschetta for starters,” sabi niya sabay abot sa m
Aika’s POVTahimik akong nakaupo sa bagong desk ko, malapit sa pinto ng opisina ni Don Jacinto. Ang table ko ay may modernong design, simple ngunit elegante, na nagpapakita ng bigat ng responsibilidad ng bagong posisyon ko bilang executive assistant. Katabi ko lang si Jaira, ang secretary ng CEO. Ilang araw pa lang kaming nagkakakilala, pero ramdam ko na ang professional na hangin sa paligid niya.Habang abala ako sa pag-aayos ng files, bigla kong narinig ang pamilyar na boses ni Gina mula sa likod. Hindi ko man sila kita, ramdam ko ang tingin nilang tatlo—sina Gina, Monica, at Vanessa na dumayo pa talaga dito para mang-asar, tila lumala na naman ang sipon sa utak nila.“Wow naman. Biglang bigatin na si Aika. Executive assistant na! Ano kaya ang ginawa niya?” malakas na sabi ni Gina na halatang nagpaparinig.“Baka naman nilandi niya si Sir Don,” dagdag pa ni Monica na halatang gustong magpatawa. Tumawa silang dalawa, pero may halong panunukso.“Malay mo, sipsip din,” sabi ni Vanessa n
Aika’s POVHindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan nang matanggap ko ang tawag mula sa secretary ng CEO. Halos hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko habang nakaupo sa maliit kong cubicle.“Pinapatawag ka raw ni Don Jacinto sa office niya,” sabi ni Gina habang nakapamewang at may ngisi sa mukha. Sa tabi niya, naroon sina Monica at Vanessa, parehong nagkatinginan at napangiti rin na parang may alam na masama.“Tingnan mo, baka nasumbong ka na sa atraso mo!” dagdag pa ni Vanessa, sabay tawa na para bang sigurado silang mapapahiya ako. Anong atrasong pinagsasasabi nila e, napakabait ko dito, kung mayroon atraso, baka sila iyon kasi mga bully sila.Wala akong atraso, sure na sure ako doon. Alam ko naman iyon. Pero kahit gaano ako kasigurado, hindi ko maialis ang kaba sa dibdib ko. Parang bumigat bigla ang bawat hakbang ko habang papunta sa elevator. Naisip ko kasi na baka may ginawang kalokohan ang mga bruha at ako ang tinuro o pinagbintangan nila. Sana ay mali ako.Nang madaana
Aika’s POVPaglabas niya ng titë niya sa briëf niya, nalaglag ang panga ko. “S-sandali, ano ‘yan, titë ng kabayo?” tanong ko sa kaniya. Grabe eh, parang kapag pinasok niya ito sa loob ng pukë ko, aabot ata hanggang sa bituka, ang laki at ang haba, hindi lang iyon, mataba pa.“Try mong laruin, masarap ‘yan,” sabi ni Isaid na talaga namang nalunod na sa init na inapuyan ko dahil sa pag-aya ko sa kaniya dito sa kuwarto ko.Kahit takot, hindi na ako umatras pa, nilaban ko na. Ito ang unang beses na hinawakan ko ang titë ni Isaid. Napapamura ako kasi ang laki talaga.“Dilaan mo, kagatin mo kung gusto mo, ikaw ang bahala kung anong gusto mong gawin,” sabi pa ni Isaid na natatawa dahil sa mga sinasabi niya.Sinubukan ko nang dilaan muna ang ulo, hanggang sa ituloy-tuloy ko na. Wala namang lasa, parang dinilaan mo lang ang balat mo. Nahiya lang ako nung una pero nung lumaon, bumigay din ang bibig ko. Halos parang ginawa ko nang saging ang pagkalalakë ni Isaid. Nakakaya ko lang isubo hanggang
Aika’s POVTinitigan ako nang matagal ni Isaid, tila kahit may tama na siya ng wine na iniinom namin ay hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.“Lasing ako, Aika, hindi ko aatrasan ang gusto mo,” sagot niya habang nakatitig pa rin sa akin, naghihintay na sabihin ko ulit ang sinabi ko kanina.Pero imbes na magsalita pa, hinahawakan ko ang mga kamay niya at dinala siya sa loob ng kuwarto ko. Nag-lock ako ng pinto at saka siya pinaupo sa kama.“Tatanggalin ko na ang damit mo,” paalam ko sa kaniya. Ngumiti lang siya at saka tumango kaya dahan-dahan ay tinaas ko na ang dalawang kamay niya para matanggal ang t-shirt niya.Ngumiti ako nang makita kong maganda talaga ang matipuno niyang katawan. Hinawakan ko nang dahan-dahan ang balikat niya, pababa sa bycep at kamay niya. Pagkatapos, hinawakan ko na rin ang maumbok na dibdib niya at ang mga cute niyang abs.“Ang ganda ng katawan mo, Isaid, hindi ako makapaniwalang gagawin ko ‘to,” sabi ko sa kaniya habang sinasadya kong landian ang boses ko. H
Aika’s POVAkala ko hindi pa rin siya lalabas ng bahay. Mabuti na lang at mukhang okay na ang pakiramdam niya. Sa wakas, pumayag din siyang dumalaw sa apartment ko, kahit na ilang beses ko na siyang niyaya nitong mga nagdaang araw. Ngayon lang ulit siya nagkaroon ng siglang maglalabas. Isa pa, siguro dahil ay holiday bukas, kaya wala siyang rason para tumanggi. Pero sa totoo lang, hindi na ako sigurado kung kaya ko pang pigilan ang sarili ko ngayong gabi. Masaya ako na maaliwalas na ulit ang mukha niya. Ang pogi na niya ulit at hindi na mukhang stress.“Wow, Aika, mukhang pinaghandaan mo talaga ‘to ah,” sabi ni Isaid habang pinagmamasdan ang mesa na puno ng masasarap na pagkain—roast chicken, pasta, salad, at tiramisu para sa dessert. Medyo naiilang siya, halatang hindi sanay sa ganitong setup. Paano kasi, dati puro kung ano-ano lang pagkain ang nahahanda ko sa kaniya.Ngumiti ako, tinitigan ang mukha niyang tila ba laging clueless pero nakakaakit pa rin naman. “Siyempre naman, specia