Brenda Naalimpungatan ako ng may pinong humahalik sa mukha ko kaya unti-unti akong dumilat, kahit alam kong si Mattheus iyon. Gusto ko lang din makita ang binata. Masyado na itong nakadadami ng halik parang walang kasawaan aba! Kahit ngayon na amoy laway pa ako hindi lang nandiri talagang halik nang halik sa labi ko. Bumungad ang nakangiting binata pagdilat ko ng tuluyan. Nahawa ako sa masaya nitong ngiti gano'n din ako nakangiti sa kaniya. Pinasadahan ko siya ng tingin uminit ang pisngi ko ng bumaba ang mata ko sa pagitan ng hita ni Mattheus. Dahil boxer short lang ang tanging suot nito half body niya ay nakadagan sa ‘kin. Sinamaan ko siya ng tingin ng pabiro nitong kagatin ang nakalantad kong balikat tawa lang ang sagot nito kahit tinulak ko ang noo nito. “Mattheus, babakat iyan!” suway ko ng lumipat naman ito sa leeg ko mahina akong kinagat pagkatapos ay hahalikan. “Why is there a problem if I leave a mark?” ani pa kumunot ang noo akala mo naman normal lang ang pinag-aalala ko
Brenda“Mattheus! Woi bangon na umaga na oi!” nilapirot ko ang ilong nito hindi lang nagising ang ugag.“Hindi ka na makauulit sa Tiya Agnes kapag hapon mo pa ako iuwi sa ospital!” pananakot ko pa sa kaniya.Dumilat ito nakangiti na agad sa ‘kin. Napanguso ako ng dumukwang ito hinalikan ako sa noo ko.“Good morning,” paos ang boses na wika nito. “Anong oras na?” tila tamad itong mag-usap.“Alas-otso. Ihatid mo na ako Mattheus baka kailangan ni Tiya Agnes, lumabas walang kahalili ang Tiya sa hospital,” wika ko pa.Uminit ang mukha ko ng gumulong si Mattheus at dumagan ito sa ibabaw ko. Damit pa rin nito ang suot ko ngayon. Hindi nga lang katulad kahapon na wala akong suot na damit. Ngayon mayroon akong suot t-shirt ni Mattheus.Ine-expect ko nga may mangyayari ulit sa ‘min. Ngunit sinabi ko masakit pa ang buong katawan ko. Kaya naman nagkasya na lamang si Mattheus na magkayakap kaming matulog.Pinanonood ako ni Mattheus, habang nasa ibabaw ko ito. Upang hindi ako mailang. Sinapo ko ito
Brenda “Magko-commute na lang ako Mattheus. Baka mayroong makakita sa ‘tin ma chismis ka pa, kapag may makakita na magkasama tayo," ani ko itinuro lalakad na ako. “Pasok na, aabutin tayo ng traffic,” tugon nito. Nalukot ang kilay ni Mattheus at sa halip nginuso ang shut gun seat sa tabi nito. Nanatili pa akong nakatayo sa labas ng nakabukas na pinto kasi nagdalawang isip pa ako kung sasakay. Naiinip na siguro sa bagal kong magdesisyon. Pinaningkit nito ako ng mata. "Brenda," may inis na sa boses nito. Tipid akong ngumiti bahala na edi, sakay na lang. S'ya lang ang inaalala ko e, mukhang wala naman itong pakialam sa pangalan niya edi, gorabels. Ako pa ba? Gusto ko rin siyang kasama. “Salamat, boss guwapo,” kinindat ko siya nang nakaupo na ako. Napangiti na lamang ito hindi inaalis ang titig sa 'kin. “Seatbelt,” saad ni Mattheus sa ‘kin ng maayos na akong nakaupo. Siya na rin ang nagsuot inunahan na naman ako nagsabi pa. “Ano na naman iniisip mo, mmm?” aniya mahina pinis
Brenda Nanatili akong sa labas nakatingin. Si Mattheus paminsan-minsan naririnig ko itong tumitikhim ngunit dedm ko lang siya. Minsan naman napa buntong-hininga ito dedma ko pa rin siya. “May guwapo ba r’yan sa labas?” tanong nito. Gusto kong lumingon kung anong hitsura ni Mattheus. Pinipigilan ko lang. Try harder pa dapat hindi ako agad padadala sa pagpaparinig nito. “Siguraduhin mo lang Brenda Polido. Mas guwapo iyang pinanood mo sa labas. May kalalagyan ka sa ‘kin,” sabi ulit nito. Pinaloob ko ang buong labi ko dahil umpisa na akong tumawa. Dapat mapanindigan ko itong emot ko. Para effective ang pagpapaalam kay Mattheus. Kung hindi madala sa matinong usapan. Idadaan ko sa actingan. Sana lang hindi ako maging marupok agad malusaw ang tampo kuno ngayon. “Baka magka stiff neck ka r’yan. Gusto ko ng magtampo ayaw mo ng lumingon sa ‘kin. Guwapo ba ang mga nakikita mo r’yan sa labas?” tanong ni Mattheus halatang naman nagpapatawa lang ngunit hindi buminta sa ‘kin. Hindi nga
Brenda Nang makarating kami sa office ni Mattheus. Pumasok muna ako sa loob ng office niya upang ipagtimpla ko ito ng nakasanayan nitong kape sa umaga. Ganito ang daily routine ko. Pagkapasok ko kahit mauna ako sa boss ko bubuksan ko ang office ni Mattheus, pagkatapos ipagtitimpla ko siya ng umuusok na kape. Bago kasi ito sumabak sa maghapon n'yang trabaho. Hinahanap nito ang kape niya sa umaga. Kaya nakahanda na agad bago pa ito dumating sa office niya. Hindi rin kasi nalalate pagpasok si Mattheus ngunit sakto lang alas-otso ang dating nito sa office niya. Ako kasi talaga maaga ako araw-araw pumasok. Ten minutes bago eight ng umaga nasa office na ako. Kaya nauuna ako parati sa kaniya. “Hon, sa labas na tayo mag-lunch," sabi nito na kinalingon ko rito. Pinasadahan ko siya ng tingin. Gusto kong matawa kasi sa hitsura nitong amo ko tila bored sa buhay niya. Aba pumasok pa kung walang ganang magtrabaho. Pambihira itong boss ko dati naman sobrang sipag nito. Nagbago yata ang i
Brenda Waaah ano ba ito Brenda…sinapo ko ang magkabila kong pisngi nanlalambot ang tuhod ko ng umupo sa swivel chair ko. May tumikhim sa likuran ko si Lorelei. Sinundan pala ako nito palabas ng office, nakangiti lang naman ang asawa ni Sir Matthias, kaya nakahinga ako ng maluwag. “Tama nga hula namin ni Mommy. Kayo talaga ni Kuya Mattheus,” ani nito kinalunok ko. Paano pa ako tatanggi kung nahuli na nga kami sa akto ni Mattheus. Humagikhik ito nilapitan ako tapos nakangiti lang sa ‘kin. “Hey, ‘wag kang mahiya sa ‘kin. Soon magkapatid na rin tayo kapag kayo na ikasal ni Kuya Mattheus,” bumingisngis pa talaga hindi ko alam kung pang-aasar lang ba ang sinasabi niya. Napairap ako lalo itong natawa akala ko nga magagalit sa ‘kin. Kasi nagsungit ako sa kaniya, ngunit ang cool lang nitong misis ni Sir Matthias. “Mabuti na lang wala pa si Daddy—” “Ang chairman Rowan?” napamulagat ako. “Takot ka sa Daddy?" ngumiti ito. "Naman! Sinong hindi matatakot hindi iyon nangiti." "Si K
Brenda “Bakit?” tanong nito dahil tinitigan ko siya. Napangiti ako at bigla itong nagtaray. “Wala ang ganda mo kasi panoorin,” sabi ko na lang sa kaniya. “Kakatuwa ka naman, Brenda. Kaya nga noong unang punta mo sa bahay. I like you for my Kuya Mattheus. You're beautiful, but you're not confident in your own beauty. Kaya nga kung mag-a-a-artista ka maraming kukuha sa ‘yo na director. Ang amo kaya ng mukha mo—’ “Ikaw bubwit! H'wag mo na turuan ng kung ano-ano si, Brenda. Off limits siya sa artista na sinasabi mo.” Napalingon ako dahil lumabas na pala si Mattheus at Matthias sa office nito. Naulinigan kong tumatawa si Sir Matthias, sa kaniya. Mukhang binubuska na naman ang kakambal nito nakasimangot na. “Not allowed? Because only for his eyes. Sobra ka pala kambal sa pagka-possessive. Partida wala pang aminan,” saad ni Sir Matthias nakangisi sa kakambal niya. “Tumigil ka na nga sa kaaasar kay Kuya Mattheus. Naiilang na si, Brenda,” sinuway ni Lorelei kaya hindi na nasundan ang si
Brenda“Sabi ko maupo ka. Mahirap bang intindihin ‘yon, Brenda?” saad ni Mattheus na kinainit ng pisngi ko. Paano lalo nila akong tinitigan. Naririnig ko ang tawa ni Sir Matthias, parang natutuwa pa. Sila Tita Marycole at Lorelei nakangiti lang sa 'kin.Nahihiya lang naman ako sa audience kanina pa ako tinitingnan. Lalo na si Samantha Ortega. Anong gusto nito palabasin pasama sama pa ng titig sa ‘kin akala mo hindi ko iyon nahuhuli ang ginagawa nito.“Upo ka na hija, dapat naman talaga nakaupo ang mga babae. Mabuti na lang talaga naisip nitong anak ko,” wika ni Tita Marycole.“Pero dati naman hindi…ouch naman babe,” daing ni Sir Matthias na chismoso. Pinalo kasi ni Lorelei sa balikat kaya natigil manggalit kay Mattheus.Alanganin pa sana akong umupo kaya lang nag-thumbs up si tita Marycole. Senyales na pagbigyan ko na si Mattheus. Kahit si Lorelei ay ganoon din nakatango sa ‘kin. Kaya pinagbigyan ko na ang kagustuhan ni Mattheus.Napuno na ang conference room. Marahil nagtataka ang ba
Brenda Akala ko nasa airport na sina Tita Anaren paglapag ng sinakyan naming eroplano sa NAIA kasi iyon ang sabi nito sa ‘kin. Aabangan nila kami ni Atlas para agad kami makauwi ng bahay niya. Nakatulog na si Atlas sa likot ng anak ko plakda ito nakayupyop sa balikat ko. Kaya ito karga ko na habang nag-aantay kami dumating ang Tita Anaren. Kasi sabi niya siya na lang susundo nakipag-unahan pa sa Daddy. Kaya ako'y natatawa na lang sa kanilang magkapatid. Nasa loob pa kami ng airport hindi muna ako lumabas hangga't wala pa si Tita Anaren. Kasi mainit katirikan ng araw alas-dos ba naman ng hapon masakit sa balat ang sinag ng araw. Sleeveless blouse pa naman ang suot ko ngayon. Hindi kaya ng init sa labas. Muli kong tinatawagan ang Tita Anaren. Lowbat yata kasi unattended ang sagot ng telephone operator. Pwede naman kami mag-taxi ni Atlas, kaya lang iniisip ko naman baka nagkasalisi kami ni Tita Anaren kasi hindi ko naman makontak. Nagpalakad lakad na lang muna ako sa loob n
Brenda Ang liit ng mundo ang taong palagi kong hinihingian ng tulong na si Tita Anaren, ay kapatid pala ng aking ama. Kaya pala hindi ako nahihiya magsabi ng problema rito kasi totoo ko pala siyang kamag-anak. “Tito Aristeo," sabi ko kasi hindi pa ako sanay tawagin siyang Daddy. Nakapaninibago naman talaga ang pangyayari kaya nag-a-adjust pa ako. “Tito? Anak nakatatampo naman. Ayaw mo bang tawagin akong Daddy?” ani nito parang nagtatampo. “Gustong-gusto po Daddy,” sabi ko malambing na yumakap sa kaniya. Napangiti ito pabiro akong kinurot sa pisngi ko. Bahagyang umatras si Daddy. “Magkakaapo na rin ako sa bunso ko,” sabi nito nakangiti tumingin sa malaki ko ng tiyan.” Si Tita Anaren. Kaya pala parehong magaan ang loob namin sa isa't isa dahil pamangkin ako ng Tita Anaren at Tatay ko si Aristeo Cornejo. Kada linggo nasa Catbalogan sila ni Tita Anaren para dalawin ako. Minsan ang dalawa kong Tiyahin na si Tiya Agnes at Tiya Alona ang dumadalaw sa ‘kin. Kahit nawala sa ‘k
Brenda Pagkalipas ng dalawang linggo. Kukunin ko na ang passport ko. Rush ang pagkuha ko kaya mabilis lang may passport na agad ako. Pagkatapos dadaan ako sa RDO para sa medical ko. Pagkadating ko roon isang magandang balita ang halos lumukso ako sa tuwa dahil umaapaw sa labis na kasiyahan ang dibdib ko. Isang himala nga dahil sa medical ko nakita ng doktor na buntis ako. “Pero dok! Nakunan po ako, one month na ang nakararaan,” saad ko pa rito kasi hindi ako makapaniwala. Pero sa puso ko walang pagsidlan ang aking kasiyahan may baby ako sa sinapupunan. “Para sure tayo magsasagawa tayo ng ultrasound,” sabi nito at itinuro sa ‘kin ang k'warto para sa ultrasound. May customer pa nga dalawa sinundan ko, pero ayos lang kasi gusto ko rin narito ang Tita Anaren, bago ako sumalang. “Dok, p'wede po antayin ko po ang Tita ko bago po ang ultrasound?” “Sure Ms. Polido. No worries,” mabait nitong tugon sa ‘kin. Buo kong pagmamahal na hinaplos ang maliit ko pang tiyan habang mag-isa
Brenda “Mommy…. faster po! Excited na po akong makita si Lolo at Lola,” apuradong boses ng anak ko ang nasa labas ng pinto sa kuwarto ko. May kasama pa iyon mga katok hindi lang kontento tinawag na niya ako gusto pang kalampagin ang pinto sa k’warto ko. Bumungisngis ako panigurado salubong na ang kilay nito same sa ama niyang masungit kapag naiinip. Napairap ako ng maalala ko si Mattheus. Hmp! Palagi kong nakikitang kasama niya ang Samanthang 'yon napaka playboy talaga. Pagkatapos kay doktora Neng-neng ako, tapos ito si Samantha ang kasama sa mga party akala niya hindi iyon nakararating sa 'kin. Lagi-lagi n'yang kasama pero hindi naman sinasabi sa madla kung anong real score nila ni Samantha. Hilig nito magpaasa sa babae kapag inlove na sa kaniya iiwan ng luhaan. Nagulat ako ng sunod-sunod ulit na katok ng anak ko sa labas ng pinto. Natampal ko ang noo ko halata nga naiinip na ang batang bibo. “Oh, c’mon, Mommy. Nasa airport na raw po si Lolo,” saad pa nito sa labas. Yes!
Mattheus Nagpaalam ako kay Ms. Anaren lalabas muna upang ipagamot ang labi ko. Napangiwi ako ng kumikirot iyon. Ngayon lang ako nasaktan ni Dad malala naman. Pumunta ako ng nurse station. Naga-agawan pa ang mga nurse upang gamutin lang ako pinanatili ko lang seryoso ang mukha ko. Alam ko naman may idea na sila kung saan ko ito nakuha kasi maraming napadaan kanina ng malakas akong sinapak ni Daddy dahil sa nangyari kay Brenda. Nang matapos nila akong gamutin, nagpasya akong magtungo muna ako sa kotse ko kasi naiwan ko ang phone ko. Gusto kong kontakin si Matthias, upang puntahan muna nito ang RMTV. Fvck! May mga press pa rin at gusto akong ambush interview. ‘President, totoo po bang nakunan ang sekretarya n'yo at ikaw raw ang ama?’ Shit! Ang dami nilang tinatanong. ‘President kaano-ano ng sekretarya mo ang rival n'yong television. May nakakita kay President Cornejo, bumuhat sa sekretarya mo galing sa loob ng sasakyan mo. Umpisa na ba ito ng pagsasanib pwersa ng dalawang m
Mattheus Nakaalis na sila Mommy at Daddy roon pa rin akong nakatingin sa dinaanan nila kahit wala na sila sa paningin ko. I sighed. Even if the hope is not clear. I will do everything. Just for Brenda to come back to me. Kung kailangan lumuhod ako sa harapan niya. Gagawin ko, ‘wag lang siyang mawala sa buhay ko. Nasanay na ako marinig ang boses niya. Hindi ko kaya tuluyan siyang lalayo sa ‘kin. Paulit-ulit akong hihingi ng ‘sorry’ sa kaniya mahalin niya lang ulit ako. Pagkalipas ng sampung minuto. Bumukas ang pinto ng delivery room. Mahimbing ang tulog si Brenda sa stretcher bed. Dalawang nurse ang nagtutulak sa kanahigaan niya. Agad kong nilapitan pinigilan ko ang dalawang nurse, gusto kong kasama ako magtutulak patungo sa k'warto niya. Ngunit natigilan ako ng magsalita si Ms. Anaren na kinalingon ko sa kaniya. “Ipagamot mo muna iyang putok mong labi at hayaan mo muna makapag pahinga si Brenda,” malamig ang boses na saad nito sa 'kin.. Napahilot ako sa batok ko. Fvck! S
Mattheus POV “Mattheus anak anong nangyari kay Brenda? Totoo ba itong nakarating na balita sa ‘min na dinugo siya dahil nagkasagutan kayo sa RMTV?” Dahan-dahan akong tumango. “Anak daming press sa labas. Gagawan namin ng paraan para walang lumabas sa nangyare. Kasi may third party na sinasabi.” “Dumating po kasi si Neng-neng,” Napatakip sa bibig niya si Mommy. Si Daddy napa 'tsk' alam kong hindi nito nagustuhan ang sinabi ko. “Kaya ba ayaw mo na kay Brenda?” anang Mommy nakahawak sa noo niya. “Gusto ko siya,” “Eh, kung gano'n bakit nangyare ito kung gusto mo siya?" malamig na saad ni Dad sa 'kin. “Kasalanan ko po,” pag-amin ko. “Oh my God. Anak naman, bakit naman kasi padalos-dalos ka,” anang Mommy na may inis sa boses. Kahit sa pagkamot sa buhok niya galit din. Natigilan ito tila ngayon lang nakita sila Ms. Anaren at Mr. Cornejo. Nanlaki ang mata ni Mommy ng makita ang seryosong si Mr. Cornejo at Ms. Anaren. Hindi ko alam paano nag-krus ang landas nila ni Bren
Brenda "Hindi na po Kuya guard," anang ko at aalis na lang sana kaya lang nakalapit na si Mattheus na seryoso mukha. "Anong kailangan mo?” walang emosyon na tanong ni Mattheus. “Nandito ka rin lang naman sasabihin ko na. Wait lang pala,” wika ko at lumapit sa kaibigan ko. “Ayan. Is*ksak mo sa baga mo animal ka. Ayaw ko ng magkaroon kahit anong koneksyon sa ‘yo kaya ibabalik ko itong bigay mo. Oo nga pala. Kinuha ko ang susi sa loob ng bag ko. Nandoon sa taas ang passbook ko. Naiwan ko sa drawer. Hindi na ako papasok simula bukas—” “Hindi pwede!” malamig niyang sabi pagkatapos lumakad na upang bumalik sa kotse nito. Hinabol ko siya naabutan ko at hinawakan ko sa siya braso niya buti tumigil. Humarap sa 'kin tumingin ako sa mukha niya wala na ang Mattheus na dating puro lambing ang sinasabi sa 'kin. “Anong hindi p'wede?! Ayaw ko ng pumasok sa kompanya mo bakit hindi p'wede?!” “Dahil malaki pa ang utang mo. Kung babayaran mo lahat ngayon. Sige, malaya ka ng maghanap ng trabaho sa
Brenda “Besh, hello, ayos ka lang ba?” “Alam mo na?” “Si Nanay ang nagbalita sa 'kin. Kasi nagkasalisi lang kayo. Pagdating niya sa bahay ni Ma'am Anaren. Iyon ang usap-usapan ng mga kasambahay." “Wala na kami ni Mattheus,” “Weh? Legit ito?” “Oo bumalik na si doktora eh. Naabutan ko sila noong Sabado sa condo.” “Putrages na iyan! Nagawa niya iyan sa ‘yo!?” gigil na sabi ni Angela. Kung nakikita ko ito ngayon I'm sure galit na galit ang kaibigan ko. “Hey, okay lang ako, besh. Hindi naman talaga siya naging akin. Kaya hayaan na natin siya,” saad ko. “Pero mali pa rin eh! Sana kung bumalik na ang ex niya maagap na sinabi sa ‘yo. Naku kung hindi ko lang amo iyon. Bibingo sa ‘kin iyon.” Bumungisngis ako. “Salamat, besh. Love mo talaga ako.” “Of course para na kitang kapatid. Ang tanga ni President. May babaeng tunay na nagmamahal sa kaniya pero binasura niya. Balang araw gagapang iyan sa lusak. Tingin ko na confused lang iyan sa pagdating ng ex. Kasi sabi-sabi dati.