“Pakiayos ‘yung porma doon banda,” I said and pointed the part I want them to arrange. “Maiiwan ko muna kayo rito. Kukunin ko lang ‘yung ibang mga gamit para sa pag-aayos.”Nagsitanguhan naman sila at muling inabala ang sarili sa paggawa ng mga pwede naming i-design. Tulad na lamang ng sandamakmak na origami. Paborito kasi ni Floryn ang origami at gusto niyang makita ang mga ito sa reception kaya ito ang pinagkakaabalahan namin.Ang iba kong kasama ay abala sa pagli-lay out ng wedding invitations. Pati na rin ang pagsasaayos ng personalized wedding give aways. Masasabi kong isa itong napakaa-engrandeng kasal at masaya akong isa ako sa mga taong dahilan upang maging masaya ang kanilang kasal.Masaya nga ba talaga ako?Sa totoo lang ay hindi. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon dahil kinakabahan ako sa pwedeng mangyari. Lalo na ngayong alam kong na sa paligid lamang ang taong iniiwasan ko ng ilang taon. So ironic for this to happen. Sa tinagal-tagal ng panahon ay naa
“How about this, Ivy?”Umikot sa harapan ko si Floryn para ipakita ang kabuoan ng gown na kanyang suot. Wala sa sarili naman akong tumango. The dress fits her so well. Maganda ito at nakakaakit tignan. Simple lang pero elegante.“M-maganda,” I said. “That’s pretty.”Nangunot ang kanyang noo at nameywang sa ‘king harapan. “Ivy, are you sure you’re fine? Kanina ka pa tulala. Parang wala ka sa sarili? Ayos ka lang?”Parang wala sa sarili. Talagang wala ako sa ‘king sirili ngayon. Ikaw ba naman pagbantaan, ‘di ba? Laking pasalamat ko nga at nagpaiwan si Fox doon sa labas dahil ayaw niya raw pumasok. Kahit papano ay nakakahinga ako.“Yes.” I nodded my head. “I am totally fine. Anyway, iyan na ba ang gown na susuotin mo?”She happily nodded her head and for a moment, I envied the happiness in her eyes. I can see genuine happiness and excitement in her. And I completely understand why she’s feeling like that.It’s because she’s marrying someone she truly love. And me? I don’t even know if I
“Sigurado ka ba talagang comfortable ka rito? O baka ayaw mo lang talagang sabihin?” paulit-ulit na tanong ni Floryn sa ‘kin.Ngumiti lang ako rito. “This is more than enough, Floryn. H’wag ka masyadong mag-alala sa ‘kin. Baka ma-stress pa baby mo.”Hindi pa kasi siya makuntento sa damit na pinahiram niya sa ‘kin. She keep asking if this is enough, kung may kailangan pa ako o ano. At dito ko napagtanto kung bakit handang gawin ni Mr. Alejo ang lahat para sa kanyang asawa.It’s because she’s so kind, pure hearted, and sweet. Hindi ka makakaramdam ng out of place sa kanya. Bonus pa na sobrang ganda niya dahil na sa lahi naman pala nila ang pagiging maganda. Mr. Alejo is very lucky I can say. Minsan lang ang tulad ni Floryn sa mundong ito.“Sige. If you need anything, just knock my room, okay? Or pwede mo akong tawagan. Anytime, Ivy.” She held my hand. “Please feel at home. Ako lang naman ang nandito at ‘yung dalawang kasambahay ko, e.”Tumango ako sa kanya. “No problem.”“Alam mo, hindi
“Did you have a good sleep last night, Ivy? O baka hindi ka komportable?” pagtatanong sa ‘kin ni Floryn habang na sa hapagkainan. Tipid akong ngumiti rito at tumango. “I did have a good sleep last night. Bakit?” She shrugged her shoulders. “Baka lang naman hindi ka komportable. Nga pala, papunta na rin si Fox dito para sunduin tayo.” “Wala ba siyang trabaho?” biglang bulaslas ko. Napatingin naman sa ‘kin si Floryn habang ngumunguya sa kanyang kinakain na parang nagtatanong kaya agad kong dinugtungan ang aking sinabi. “I mean, mukha kasing palagi siyang may free time para ihatid-sundo ka. Wala ba siyang pinagkakaabalahan or something?” She gulped first before answering me. “Sa totoo lang ay hindi ko alam. Maraming hawak na negosyo si Fox dahil ‘yung negosyo ng Daddy niya, siya na ang may hawak ngayon. Actually, kakalipat pa lang sa kanya last year. Hindi pa sana ‘yon ibibigay ni Tito matapos ng nangyari noon.” Napaangat ang aking kilay. “Noon? Huh?” Ngumiti lang si Floryn sa ‘kin.
Tahimik kong inayos ang pagkakasalansan ng mga backdrop dahil balak ko na itong tapusin ngayon, habang ang iba kong mga kasama ay abala sa paglalaso ng mga tela. Hindi pa kami nakapag-decorate sa wedding venue ngunit masasabi kong hindi na kami matataranta sa oras ng kasal.“Ang ganda ng magiging theme ng wedding nila, ‘no?” rinig kong sambit ng isa kong kasama.“Oo nga, e. Kaya gusto ko talaga na sa paparating kong kasal ay si Ma’am Ivy ang magsaayos ng lahat kasi sobrang galing niya. Walang professional wedding planner at designer ang makakatalo sa kanya,” sagot naman ng isa.Napaangat ang aking kilay. “Ikakasal ka na?”Gulat naman ang mga itong napatingin sa ‘kin na para bang hindi nila inasahang nakikinig ako sa kanilang usapan. Agad naman akong ngumiti dahil baka masabi nilang nagsusungit ako.“Ah, o-opo, Ma’am. Pero sa susunod na taon pa po. Ngayon taon po kasi kinasal ‘yung kapatid ko. Malakas kasi paniniwala nila sa sukob at iba pang wedding beliefs kaya ayun, nagdesisyon na l
“Saan mo na naman ba ako dadalhin?”Para na akong sirang plaka kakaulit sa ‘king tanong pero wala naman akong sagot na nakukuha mula sa kanya. He’s just silently driving his freaking car and his eyes are focused on road. Parang hindi niya ako naririnig.I blow a loud breath and looked outside the window. Baka nagtataka na ang mga kasamahan ko kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa ako nakakabalik. I hope they reported to the police that someone kidnapped me. I would be very glad if they do so. Aangatan ko pa sahod ng mag-re-report sa police kung sakali.Muli kong sinulyapan si Fox. He really looked like his son, Finn. Ang makakapal nitong mga kilay, ang mahahaba at makurbang pilik mata. Lalo na ang matangos na ilong. He’s like the older version of Finn.Bigla tuloy naglakbay ang isip ko sa aking anak. The reason why he’s not calling mom is because… he has no father. When he turned five, he started calling me Love instead of Mom. Nang tanungin ko ito ay sinagot ako nito sa kanyang pani
Napatingin ako sa Lola ni Fox nang lumapit ito sa ‘kin at inabutan ako ng isang tasang kape. Agad ko naman itong tinanggap at ngumiti.“Maraming salamat po,” I said.“I should be the one to say thank you,” aniya. “Thank you so much for finding my granddaughter. Akala ko talaga ay naglayas na siya. I’m sorry for being rude to you a while back. Medyo stressed lang ako.”Mapang-unawa akong tumango. “Wala pong problema ‘yon. Naiintindihan ko po.”Nilingon niya si Fairozah at bumuntong hininga. “That girl always claims she’s unloved.”Hindi ako nagsalita at tinignan din ang pwesto ng bata na kasalukuyang nilalaro ang dollhouse na binili ni Fox para sa kanya.“Her parents died in an accident. Siya lang ang nakaligtas. She was five that time. It was rainy and it was her birthday. That accident brought her trauma and until now, she’s still living in that trauma. Minsan ay naaawa na ako sa kanya. She thinks every day is her birthday and we are bound to give her surprises.”Napaangat ang aking
I immediately pushed him away. Mabilis pa sa alas kwatro akong tumayo at hinawakan ang aking labi. Nanlalaki ang mga mata kong tinitigan siya. Ngunit ang gago, pikit na ang mga mata nito at kung hindi ako nagkakamali, he’s snoring!Mabilis kong pinunasan ang aking labi at nagpakawala ng marahas na hininga. Irita kong nilapitana ng switch at ini-on ito. Ang dahilan kung bakit agad akong natisod at napaupo sa kandungan ni Fox ay dahil hindi ko nakita ang paa niyang nakaharang dahil naka-off ang ilaw ng paligid. Tanging sa lampshade lamang nanggagaling ang ilaw kanina.As soon as I turned on the light, I looked back at him. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi.Should I continue what I did a while ago? Parang hindi ko na yata kayang lumapit pa sa kanya o hawakan man lang siya dahil sa nangyari kanina.Napahawak ako sa ‘king sintido at nagdesisyong ipagpatuloy na lang ang aking nasimulan. Nilapitan ko ito at siniguro munang natutulog ito. I tapped his cheeks first and when I finally
The Sequel: Epilogue IVY SHANE BARTOLOME’s point of view “Do you want me to sing a song for you? I will gladly do that, baby.” Then next thing I heard was a strumming of a guitar. “We were as one, baby. For a moment in time. And it seemed everlasting that you will always be mine. Now you wanna be free, so I’m letting you fly. Cause you know in my heart, girl. Our love will never die, no.” His voice suddenly cracked in the middle of singing and it’s kinda weird because… because I like his voice. Bumibilis ang tibok ng dibdib ko sa naririnig ko. “You’ll always be a part of me, and I’m part of you indefinitely. Girl, don’t you know you can’t shake me. Oh, Darling, cause you’ll always be my baby.” Narinig ko ang paghagugol nito kaya naman kusang tumulo ang luha sa ‘king mga mata. I looked at my parents confusedly. I don’t understand what exactly is happening right now. “Why am I crying?” Ngunit hindi sumagot si Mommy. Hanggang sa isang tinig na naman ang aking narinig ko. “Mommy, w
The Sequel: Chapter 25FOX MADRID’s point of viewPeople used to say that you can’t give up on someone because the situation’s not ideal. Great relationships aren’t great because they have no problems. They’re great because both people care enough about the other person to find a way to make it work. And that’s how our love is. We’re trying to make it work no matter how hard it is.Not because we have our children, but because both of us can’t imagine surviving the future without one another. Both of us wanted to spend each other’s lifetime. We are each other’s strength. And as I watched how the burning car fell into the cliff, I lost all my strength.“Fox, no!”Mabilis akong hinawakan ni Stone sa balikat para hindi ko takbuhin ang distansya ng bangin. Napuno ng luha ang aking mga mata at nandidilim ang aking paningin. The anger inside me flamed up and now I can feel myself moving into their own, it’s as if they have their own mind to control.I pushed Stone hard and walked towards Li
The Sequel: Chapter 24“Grabe!” April exclaimed with a teary eyes. “Hindi ako makapaniwalang ikakasal ka na. I mean, is this real? Are you for real?”I looked at her and smiled. Gustuhin ko mang umiyak ay hindi pwede dahil kasalukuyan pa akong nilalagyan ng make up habang ang iba naman ay inaayos ang aking buhok para sa paglalagyang ng veil.“Stop being so dramatic, April. Ikakasal lang ako, hindi ako mamamatay,” natatawang tugon ko.Paano ba naman kasi? Kung umiyak siya ay parang ano mang oras ay kukunin na ako ni Lord. Kaya naman ay nginingitian ko na lang siya.“But seriously, Ivy. I’m really happy for you. Finally, hindi na jinx ang kasal mo ngayon. Paglabas mo ng simbahan mamaya, hindi ka na si Ms. Bartolome. You will be Mrs. Madrid and that is making me cry. I am so happy for you.”Hinawakan nito ang kamay ko kaya naman pinisil ko lang ito para pakalamahin siya. She’s getting emotional kahit may make up na ito.“Don’t cry or you’ll ruin your make up.”The day has finally come, a
The Sequel: Chapter 23FOX MADRID’S Point of viewI knocked on my son’s room but no one answered. Kaya naman ang ginawa ko ay tinulak ko pabukas ang pinto at doon ko nasilayan si Finn, nakahiga sa kama at mayroon suot na headset. Nakapikit ang mga mat anito na tila ba natutulog. But I am not dumb not to know he’s just acting.Humugot ako ng malalim na hininga at umupo sa kama. I looked at his walls full of anime strips. He designed his room. Mayroon din siyang personal computer sa gilid na sinadya ko para sa kanya. I want to spoil him so much. Baka sa ganitong paraan ay malaman niyang mahal na mahal ko siya.“I know you can hear me,” I said. “Can we talk?”Doon ko lang naramdaman ang pagbangon ng anak ko. Nilingon ko ito at nakita ko ang pagtangal nito ng headphones. Finn looked at me. Walang emosyon sa mga mat anito at parang hindi siya interesado. O sadyang pinapakita niya lang sa ‘kin na hindi ako interesanteng kausap.“Are you still mad at me?” tanong ko sa kanya.“No,” diretsong
The Sequel: Chapter 22 Hindi maalis ni Fox ang titig niya sa ‘min ni Heather. Parang hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita niya. Hindi yata siya makapaniwalang nandito kami at hindi kami umalis nang tuluyan. Kahit naman ako. Lalo na’t desidong- desidido ang hitsura ko nang magtalo kami ni Fox tungkol dito kaya naman hindi na ako nagtataka sa klase ng patingin niya sa ‘kin ngayon.“Kain ka ng marami,” I said. “Nasabi sa ‘kin ni Lucifer na hindi ka kumain buong araw kahapon at puro alak lang iniinom mo. Are you trying to end your life, Fox. Dapat sinabi mo at nang makahanap ako ng hitman na titira sa ‘yo.”Hindi ito umimik. Nang nanahimik na si Heather ay maingat ko itong nilagay sa kanyang baby crib na pwedeng dalhin kahit saan. Sinadya ko kasi na mayroong gulong ang crib nito para matutulak ko lang sa kung saan ko man gusto. At nang matapos ay napatingin ako kay Fox saka ko ito nilapitan.Ako na mismo ang naglagay ng pagkain sa kanyang plato dahil mukhang wala siyang planong gaw
The Sequel: Chapter 21 Inilibot ko ang aking panigin sa buong paligid at hindi ko maiwasang ngumiwi sa sobrang gulo ng paligid. Ang mga flower vase ay basag. Napaawang naman ang labi ko nang makita ko ang basag na malaking tv flatscreen. Then my eyes landed on Fox. Nakaupo ito sa sahig at nakapatong ang siko nito sa kanyang tuhod, takip takip ang mukha. He was leaning against the sofa. Ang sofa na bumaliktad din. “Fox…” I chanted. Agad itong napatingin sa ‘kin. At ang mapula nitong mga mata ang sumalubong sa ‘kn. His red and swollen eyes are looking at me and telling me how tired he is right now. Nakaramdam ako ng guilt habang nakatitig sa mga mata niya. Lucy called me, nagbabakasakali raw siya na baka hindi ako umalis. And I didn’t leave. Hindi ko kayang umalis dahil ayokong lisanin si Fox. Kaya naman nang tinawagan ako ni Lucy ay agad kong sinagot ang tawag. And when he told me that Fox was driving drunk, I was damn worried. Nalaman ko rin kay Lucy na hindi pumasok sa trabaho si
The Sequel: Chapter 20 Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at bumuntong hininga. Hinilot ko ang aking sintido at tinitigan si Fox na ngayon ay tulog sa aking kandungan. Paulit- ulit na bumabalik sa ‘king alaala ang nangyari kani- kanina lang. Kung hindi pa siya nawalan ng malay ay hindi ito titigil. Mabuti na lang din at nagising ang yaya ni Finn kaya naman ito muna ang tinugon kong bantayan si Heather. I run my fingers through his hair while looking at his face. Sobrang himbing ng tulog nito. Hindi maalis sa isip ko kung paano nabasag ang tinig niya kanina. And I was totally lost for words. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Fox tungkol dito dahil mukhang may nakapagsabi sa kanya ang plano ko. Pinikit ko ang aking mga mata. And I’m starting to think my decisions all over again. Ngayon ay naiisip ko na naman kung tama ba itong pinaggagawa ko sa buhay? Kung tamang desisyon ba ang umalis na lang kaysa ang ayusin ang lahat ng ito ngayon. His phone suddenly rang, creating
The Sequel: Chapter 19Nang sabihin ng doctor na pwede na akong umalis ay sinamahan ako ni Fox na umalis maghanda na para sa aming pag-alis. Ang crib at ibang gamit ni Heather ay pinadala na namin sa bahay. Ang natitira na lang dito sa loob ng silid ay ako at si Fox na karga ang baby namin. Ngumingiti lamang ito sa ‘kin dahil busy ako sa pagtutupi ng mga sheets.“Are you sure you’re fine now?”Napatingin ako rito at tipid na ngumiti. “Yes, I am.”“What if ipa-check up natin ang─”“Fox, I said I’m fine,” pagpuputol ko rito. “Don’t worry about me. Kaya ko na ang sarili ko.”“Why are you talking as if you’re fine without me and you don’t want to be dependent to me?” mahinang tanong nito.Bahagya akong natigilan sa pagtutupi ngunit hindi ko siya nilingon. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi saka ako muling nagpatuloy sa pagtutupi ng aking mga gamit. Wala rin naman akong mapapala kung sasagutin ko ang tanong niya. Baka mauwi lamang kami sa pagtatalo.Isang kumot na lang sana ang tut
The Sequel: Chapter 18 Kusang dumilat ang aking mga mata at inilibot ito sa buong paligid. Dumapo ang aking paningin sa ‘king tiyan. Namilog ang aking mga mata nang hindi ko na makita ang umbok nito kaya naman wala sa sarili akong bumangon. Nakaramdam naman ako ng paninibago dahil sa sobrang gaan ng katawan ko. “Ma’am, dahan- dahan po sa paggalaw.” I looked to my side and frowned. “Nasaan ang anak ko? Anong nangyayari?” “Ma’am─” “Kakagising mo pa lang,natataranta ka na agad.” Wala sa sarili akong napatingin sa nagsalita at nangunot ang aking noo nang makita kung sino ito. “Lia?” wala sa sarili kong tanong. Ngumisi siya sa ‘kin at tumayo sa gilid ng aking kama. Nakaramdam ako ng kaba lalo na’t nang umalis ang nurse para siguro ay bigyan kami ng pribadong sandali. And this is not what I wanted. “Relax,” she said. “I won’t harm you. Not now.” My forehead knotted and she smirked at me. “What do you mean?” Umupo ito sa isang stool at tumingin sa ‘kin. Nagtaka ako nang bigla itong