CHAPTER 2

Nang makalabas na kami sa opisina at wala pa rin ako sa sarili. Marami akong tanong tungkol sa kung bakit siya ang napili ni Papa at kung bakit naman siya pumayag gayong hindi naman sakop iyon sa trabaho ni Ezekiel.

From what I've known, Ezekiel choose to be in the military couple years ago. Same year Damien and I fell apart.

Nabigla nga ako dahil hindi ko inaasahan na susuong siya sa ganoong klase ng trabaho gayong makapangyarihan at mayaman naman ang pamilya nila.

Isn’t it illegal to be a bodyguard while you're still a soldier? I thought.

"Goodbye po, Maam," Manang Betty's greeting pulled me out from my reverie.

Napabaling ako sa reception desk at napangiti kay Manang Betty. Agad namang napawi ang aking ngiti at nagsampok ang kilay ng makita ang ekspresyon ng dalawang kasama niyang mga babae.

Nakaawang ng bahagya ang kanilang mga bibig at ang mga mata ay namumutawi na tinititigan si Ezekiel.

They might be drooling kung hindi lang sila siniko at pinagkukurot ni Mang Betty. Mukhang natauhan naman kaya bumati na sa akin.

Bahagya kong binaling ang ulo ko sa palikod para makita ang reaksiyon niya. Binigyan niya ito ng pormal na ngiti at tumango lamang.

Pinindot ko ang button ng elevator at pumasok. Tahimik lang na nakasunod sa akin si Ezekiel.

When I faced the door and he punched the button, tinitigan ko siya mula ulo hanggang paa. Mas tumaas siya kumpara noong huli ko siyang nakita. Mas gumanda rin lalo ang hubog ng kanyang katawan dahil siguro sa ilang taong pananatili niya sa militarya.

He’s wearing a formal suit. Sleek slacks that emphasized his long and strong legs and a black shirt underneath his black blazer. That all-black oufit made him look like a villain. A good-looking daredevil.

Napatingin ako sa pinto ng elevator kung saan ay makikita mo ang repleksiyon ng mga nakasakay dito.

I meet his golden eyes looking through mine— boring my soul like they are trying to understand something.

Damn. Para akong nahuli sa isang krimen.

Gusto kong mapaatras pero pinigilan ko. Taas noo kong sinalubong ang mga titig nito at nilakasan ang loob.

"So... you are going to follow me around?" tanong ko.

"Narinig mo naman siguro ang Papa mo. I'll follow and guard you wherever you go." Nagpamulsa siya at ibinaling na sa ibang direksiyon ang kanyang mga mata.

"Kahit sa condo unit ko?" Nakasampok na ang aking kilay.

"Yes,”

Tumaas ang aking kilay.

“Sinabi niya sa akin na bakante daw ang kaharap na unit ng unit mo kaya binili niya iyon para sa akin ng mas mabantayan kita ng maigi. I tried rejecting his offer, but he's persistent," tugon niya.

Seriously?

I ran my hands through my hair and released a heavy sigh.

Bigla siyang luminga sa akin at napatitig sandali.

"Tell me if you're uncomfortable about it. I can make some adjustments and changes if you like,"  

His eyes are full of concern. 

And he is just so... I sighed. Hindi naman ganito nararamdaman ko noon tuwing nakikita ko siya sa bahay nila Damien, ah? So, what's the fuss now?

He was so quiet back then. Silent type at maikli lang magsalita. Akala ko nga ayaw niya sa akin dahil sobrang tipid ng mga sagot tuwing o siya tungkol kay Damien dati. Pero sabi ni Damien ganoon lang daw talaga siya— cold at masyadong seryoso.

Unlike now, buong-buo siya magsalita.

"No, that's not it.” Iling ko. “Biglaan lang kasi ang mga nangyayari. Ako ang kailangang mag-adjust." I smiled at him reassuringly.

May dumaan na kakaibang emosyon sa kanyang mga mata na agad rin namang nawala ng tumango ito.

"No offense but... bakit ikaw ang pinili ni Papa at bakit ka pumayag? I knew you're in military, is this even legal?" sunod-sunod kong tanong.

Walang tatali-talima naman siyang sumagot. "Pinili ako ng iyong Papa dahil isa akong sundalo. I know how to fight and defend others. I know how to secure them and protect them from danger.” His eyes were on mine as he spoke with ease. 

“Pumayag ako dahil may malaking utang na loob ako sa Papa mo na kailangan kong bayaran. And I'm no longer in the military, I got fired." 

Napaawang naman ang bibig ko. "You got fired? Why?"

Tinitigan niya ako uli mula sa pinto ng elevator.

Napatikom ako ng bibig. We’re not that closed pero kung makatanong ako ang feeling closed ko. He’s just... intriguing.

“Because of my father.” He sighed. “You know how much controlling he is. Siya ang magdedesisyon para sa iyo kung sa tingin niya ay iyon ang tama. Alam naman nating lahat na tutol si Papa sa pagpasok ko sa militarya noong una palang. I expected him to use his connections against me para agaran akong mapaalis sa Militarya. But I was surprised and glad that I was able to served in the military for three years," pagpapaliwanag niya na tila malalim pa ang iniisip.

Natahimik na lang ako at wala ng nasabi pa. Hindi ko naman alam kung paano sasagot.

Tito Alfonso is Damien's and Ezekiel's father. Apat silang magkakapatid, tatlong lalaki at isang bunsong babae. Kwento sa akin ni Damien ay iba-iba sila ng ina.

Si Lorenz Fortez na panganay ay anak sa unang asawa ni Tito Alfonso. Si Ezekiel naman ay anak sa pangalawang asawa. Si Damien at Natasha ay anak sa pangatlo at kasalukuyang asawa ni Tito Alfonso na si Tita Karina.

Mahigpit daw talaga sa pagdidisiplina si Tito Alfonso. Strikto at diktador. Lahat ng anak niya ay napapaamo niya.

Maliban lang kay Ezekiel.

Ezekiel's a rebellious son, per se.

Sa kwento sa akin ni Damien ay ilang beses na daw napagbuhatan ng kamay si Ezekiel ni Tito Alfonso dahil ito lang ang may lakas na loob na salungatin ang kanyang ama.

Ezekiel can't be tamed by his father. Or anyone so easily. 

Sumusunod naman siya dito pero pag alam niyang nasa tama siya at mali ang kanyang ama ay lumalaban siya. Ezekiel has his own principles and even his own father can't shake him up.

Bumukas ang elevator sa parking lot at pinauna ako ng labas ni Ezekiel.

"Ipagda-drive na kita. We'll use your car papunta sa condo unit mo," maang niya at sinundan ako papunta sa aking kotse.

"Ngayon na ba mag-uumpisa ang trabaho mo?" tanong ko at huminto sa harap ng aking kotse.

"Yes,"

I cocked my head to the other side and bit my lower lip. Mag-uumpisa na pala siya.

"Alam mo na ba ang address?" Baling ko uli sa kaniya.

"Yes,"

Of course, alam niya na. Siguro nga tapos na siyang maglagay ng mga gamit doon sa bago niyang condo.

Inihagis ko ang susi sa kanya ng walang pasabi. Mabilis ang reflexes niya kaya walang kahirap-hirap niya iyong nasalo.

He really is a soldier— I mean 'was'a soldier.

Napangiti siyang tumingin sa akin. Hindi ko alam pero napangiti naman ako pabalik.

This is insane: Us, smiling to each other.

Sa kalahating oras ng biyahe ay pareho kaming tahimik. We're both lost on our own ocean of thoughts. Pero parang ang awkward lang ng katahimikan sa parte ko. I want to entertain him but I felt shy... more like intimidated. 

Medyo malayo ‘yung kompanya ni Papa sa gusali kung saan ang condo unit ko kaya medyo mahaba rin ang biyahe. 

Plus, the fact that it's traffic! But then kailan ba nawalan ng traffic sa Manila?

 I was in the middle of counting the trees that we're passing by when Ezekiel asked.

"Kamusta ka na?" he casually asked.

Ilang sandali akong tahimik na napatitig sa kanya bago sumagot. "O-okay naman,"

Tumango lang siya at mahabang katahimikan na naman ang namayagpag.

"What about you? How's life in the battlefield?" balik kong tanong.

Kahit sa side view ay ang gandang lalaki niya pa rin. Pero lahat naman kasi silang magkakapatid ay maganda at gwapo. Ngayon ko lang talaga napansin pero ibang-iba si Ezekiel sa mga kapatid niya.

Kung ang mga kapatid niya ay madadaldal at approachable, si Ezekiel ay tahimik at nakaka-intimidate. 

Specially those eyes, lahat ng kapatid niya ay puro kulay itim ang mga mata na katulad sa kanilang ama. Si Ezekiel lang yata ang namumukod-tangi.

I wonder if his eyes were from his mother. Nakaka-intriga tuloy ang mukha ng kanyang ina.

"It's hard,"

"How hard?"

Lumingon siya sa akin sandali at tumingin uli sa daan bago sumagot.

"Lahat ng klase ng karahasan masasaksihan mo doon. Iba't-ibang klase na rin ng pasakit ang naranasan ko,” He turned the steering wheel as we turn left. 

“Still, no regrets afterall, I was glad and grateful. I've learned a lot of lessons and that alone— is priceless." sa bawat salitang binibitawan niya ay maririnig mo talaga ang katotohan at diksiyon.

 He really means it and he's sincere about it.

"You've changed a lot," bulong ko.

Akala ko hindi niya ako narinig pero muli niya na naman akong tinititigan at saka ibinalik muli ang paningin sa daan. Hindi na siya nagsalita muli at naging tahimik na ulit sa buong biyahe.

Huminto ako sa harap ng unit ko at saka nilingon ang katapat nitong unit.

"Naayos mo na ba lahat ng gamit mo sa loob?" Tango ko sa bago niyang tutuluyan.

"Tapos na. Kahapon lang," ani nito.

Sabi na nga ba.

"Kailangan ko palang sumama sa iyo sa pagpasok sa loob ng unit para i-briefing ka sa mga security devices na nilagay namin," dagdag niya na ikinalaki ng mata ko.

"Excuse me?" nagsampok ang aking kilay. "You entered without my permission?" hindi ko na napigilan ang inis sa aking tono.

I crossed my arms and glared at him.

"That's the order of your father. Sumunod lang ako," kalmado niyang sagot.

"It's for your own safety. Lalo na't sabi ng Papa mo ilang buwan ka nang hindi tumutuloy dito. Kaya chineck namin baka may mga nakalagay na bugging devices. Thankfully, wala naman.” Namulsa ulit siya at inilibot ang paningin sa buong hallway ng palapag.

"That's good.” Tango niya sa bandang taas, sa pinakasulok ng dingding.

Tiningnan ko rin ito at nakita ang CCTV na nakakabit doon. Ngunit tumingin ulit ako sa kanya na naninigkit ang mata.

"So, you’ve decided to put things in my unit to monitor me without me knowing it?" inis ko paring tanong.

"It's your father who decided it, not me." His golden eyes are intently looking at mine.

I can't fathom what emotions are deep within those secretive yet gorgeous eyes. Just like him, his eyes are mysterious.

I ran my hands through my hair and took a deep breath. Kinuha ko ang key card mula sa satchel kong dala at ini-swipe ito para mabuksan ang pinto.

"Pasok ka," anyaya ko sa kanya.

Nang pumasok ako ay parang walang sumuri, naghalungkat at naglagay ng mga security devices sa loob ng unit na ito. Everything was just as it was when I left them here.

Ganoon pa rin ang ayos ng mga gamit sa sala. Ang mga furnitures, mga paintings at landscape na nakasabit sa dingding ay nakaayos pa rin.

Parang walang nagalaw na gamit.

Huh. He must be expert in this field.

"Umupo ka muna. I'll prepare something to drink. What do you want?" tanong ko habang inilapag ang satchel sa sofa at hinubad ang stilleto na suot.

"Sparkling water please, if you have," Tugon nito at umupo ng komportable.

He looked so calm and at ease. Hindi katulad ng mga lalaking nakakasalamuha ko at nakakasalamuha ko. Halos lahat halatang nagpapa-impress, halatang gustong kunin ang atensiyon ng mga babae sa paligid nila— pasikat kumbaga.

But then again, Ezekiel is different.

Tumungo na ako sa kusina at kumuha ng dalawang baso ng malamig na tubig. Nang makabalik ay iniabot ko kay Ezekiel ang baso niya. 

Aksidenteng nagdikit ang aming balat at tila may kuryenteng dumaloy sa mga ugat ko. I ignored it and tried to hide that I'm affected by it. 

Kahit ang totoo ay halos kumawala na ang puso ko sa pagtibok nito.

What the hell is wrong with me?

 A mere touch from a man and my body is reacting this way? Hindi naman ako ganito noon kay Damien o sa kahit na sinong lalaki.

Maybe it’s the jetlag?

Naisipan kong umupo pero naalala ko agad na kailangan ko ng malaman kung nasaan ang mga security devices. Kaya pinili kong nakatayo.

"Where are they?" I asked impatiently.

It may sound rude pero gusto ko na agad maka-alis siya.

His presence is affecting me in a strange way. It's a foreign feeling. Kaya hindi ko nagugustahan at naninibago ako.

So, this is what it feels like to be in Ezekiel's presence? 

Madalang lang talaga kasi kaming magkita kahit madalas akong bumisita sa bahay nila Damien. Kung magkita man kami ay nagkakatinginan lang kami pero hindi naman nagpapansinan. 

Ganito ba talaga nararamdaman ng mga babaeng nakakasama niya... o ako lang talaga?

He sighs and stood up. Ininom niya muna lahat ng tubig na nasa baso niya.

Napakagat-labi naman ako ng matunghayan kung paano nagtaas-baba ang adam's apple niya. That was so undeniably sexy.

Damn it. Get a grip of yourself! It's your ex's step-brother!

Wala sa sariling napahimas ako ng batok at napapikit ng mariin. Narinig ko naman ang paglapag ng baso sa center table kaya napaangat ako ng tingin.

And he was looking at me— intently. His golden eyes were dark and there were emotions in there I can't name.

"What?" taka kong tanong.

He just cleared his throat and point out the upper part of the main door. Sinundan ko naman iyon ng tingin at kunot-noong bumaling agad sa kaniya.

"There's a hidden camera there. Too small for human's naked eye to see. Maliban nalang kung lalapitan mo at titigan ng maigi. Nilagay namin diyan para makita kung sino ang pumasok at lumabas ng condo mo," ani nito.

Ibinulsa niya ang mga kamay niya at sinimulang maglakad papuntang master bedroom.

Pati sa bedroom ko? What about my privacy then?!

Binuksan niya lang ito pero hindi pumasok.

"Nilagyan rin namin ng maliit na video camera diyan banda sa balcony. Don't worry, balcony mo lang ang monitored hindi ang buong kwarto mo. We must not intrude a lady's privacy, afterall," kalmado niyang paliwanag.

"See your lamp? Under the switch, there's a small red button. If you're in danger or in case you feel something off, just press it and I'll come to you,"

"There's also one at the back of the upper part of your bed's headboard," patuloy niya at isinara na ang pinto.

"Nilagyan rin namin sa isa pang bedroom. Red buttons are in the same locations. Bale tig-dalawa kada kwarto,"

Para talaga siyang sundalo. Sa tindig, sa tono, sa aura. He moves like a soldier and spoke like a general.

"Nilagyan rin namin sa living room. The one is under your center table, the other is at the side of your cabinet, the other is at the back of that landscape," ani niya saka tumango sa larawan ng papalubog na araw na nakapaskil sa dingding.

"Pati sa kusina mo may nakalagay rin. Sa ilalim ng counter island, sa upper right drawer, at sa gilid ng ref mo. Just one click away— and I’ll come running to you," parang wala lang sa kaniya ang pagsabi nito pero parang may humaplos na sa kaloob-looban ko.

Tama nga si Papa, you'll feel secured with him. 

Sa bawat salitang bibitawan niya ay makakampante ka talaga. You'll feel assured because you know he's the kind of man who take responsibility very seriously. He walks his talk. You don't need to worry because you know you're protected.

Now, I'm starting to really admired him. Not just his looks— although it is really admirable, but also his sense of responsibility. 

He is not just a man on physical appearance, but he is really a grown-up man in action.

"O-okay," nauutal kong sagot.

Nararamdaman kong namumula ang leeg at pisngi ko. Pakiramdam ko tuloy para na akong hinog na hinog na kamatis.

"Kung wala ka ng kailangan ay aalis na ako." Akmang aalis na ito ng may bigla akong naisip.

"May sweldo ka ba sa trabaho mong ito?" tanong ko na nagpatigil sa kaniya.

"Wala," simple lang naman niyang sagot na parang wala lang sa kaniya iyon.

"What? So libre itong serbisyo mo?" umaapaw ang kyuryusidad at gulat sa tono ng pananalita ko.

Then he briefly smiled at me and I was caught-off guard. He's million times handsome when he smiles!

"Like I told you, may utang ako na dapat bayaran sa Papa mo. At mababayaran ko lang yun sa pamamagitan ng pagpapanatili sayo'ng kaligtasan. That debt can't be

paid by money," he said a matter-of-factly.

Now, I wonder what debt could it be?

Pinigilan ko ang sarili kong magtanong dahil parang nanghihimasok na naman ako.

Akmang aalis ulit siya ng pigilan ko na naman.

"Would you like to stay for dinner?"

Istupida! You're inviting him now?

Gusto kong sabunutan ang sarili ko. I groaned subconsciouly. Since when did I startinviting men to have dinner with me?

Mabilis akong nangapa ng palusot. "I mean, since wala ka namang sweldo it's my way of saying thank you for all of these," sabi ko at kinampay-kampay ang kamay. 

Tinutukoy ang mga tulong nito tungkol sa seguridad sa unit ko.

Tinitigan niya ako gamit ang mala-araw niyang mga mata sa panandaliang sandali. 

Ang ganda talaga nitong titigan.

"You shouldn't thank me because it's a debt I'm trying to pay to your father. Pero hindi ako aayaw dahil gutom na ako," ani nito saka binigyan ako ng nahihiyang ngiti.

Help me Dear Lord for that smile was a delight in my eyes.

I ran my hands through my hair and glanced sideways to divert my attention away from that fucking smile. Nakakanginig kaya ng tuhod!

"I'll take a shower first, is that okay?" paalam nito.

"Go ahead. Maghahanda lang ako," sang-ayon ko at bahagyang ngumiti.

Umalis na si Ezekiel at tumungo na rin ako sa kusina para maghanda ng panghapunan.

Napag-isipan kong mag-luto ng seafoods with tomato sauce since kompletos-recados naman ako para sa menu na ito. Dinagdag ko rin ang speacialty ko na carbonara at nagbake na rin ng Chocolate Flavored Muffin para sa dessert.

May mga stock rin naman ako ng wine kaya kumuha na rin ako para sa pampatulak. Nang matapos ko na lahat ng pagluluto ay agad ko ng inihanda iyon sa dining table.

 Wala pa rin si Ezekiel kaya napagpasyahan ko munang maligo.

Pumunta na ako sa master bedroom at hinubad ang biege halter-neck dress pati na ang mga undergarments na sout ko at hubo't-hubad na dumiretso sa bathroom.

After taking shower ay dali-dali akong nagsuot ng pambahay na damit dahil baka naghihintay na sa akin si Ezekiel. Hindi ko na rin nagawang i-blow-dry and basa kong buhok at kumuha na lang ng towel at ipinulupot yun sa basang buhok.

Bumalik ako sa kusina at nadatnan si Ezeikel na nakaupo na sa hapag-kainan habang may kausap sa phone niya.

He's wearing a black T-shirt and denim jeans. 

Tangina naman. Kahit siguro basahan ang suotin niya ay magmumukha pa rin siyang... yummy.

Nang i-angat niya ang kanyang gintong tingin ay napatitig siya sa suot ko.

"I know...babawi ako, kung may time..." ipinaglakbay niya ang tingin mula sa aking paa hanggang sa aking mukha.

Those golden eyes darkened for a moment, like a predator watching his prey. Bigla namang nag-init ang pisngi ko na kumalat sa buo kong katawan. I felt hot under his gaze.

What... is this I’m feeling?

Nakakapanghina na naman ng tuhod, nakakakaba na nakakapanabik.

"Promise... If I'm free, I'll make sure... okay, yes... have to eat, I'm hungry now..." He looked at me with those sexy and tantalizing eyes of his.

"Very hungry," bulong nito.

He's hungry. Hindi ko alam kung saan iyon nagmumula pero may parte sa isip ko na nagsasabing hindi pagkain ang tinutukoy niya.

"Bye," paalam nito at ibinaba na ang phone sa table.

Humakbang ako papalapit sa kanya at umaktong hindi apektado sa mga titig nito kahit ang totoo ay nangangatog na ang aking tuhod.

Seriously? What the hell is wrong with me? Si Ezekiel lang yan. Lalaki lang yan, Aurora!

"Sorry, naghintay ka pa sa akin. Nag-shower lang kasi ako." Umupo na ako sa tapat niya at ipinatong ang mga braso sa mesa.

"I should be saying that. Medyo natagalan ako. May mga emails kasi na dapat kong asikasuhin," paliwanag niya naman at tumitig sa mga pagkaing nakahain.

I swallowed hard as his tongue ran across his upper lips.

Pleading insanity.

Isa akong ipokrita pag sinabi kong hindi nakakapang-akit iyong ginawa niya. I'm sure every girl would tremble when they've seen Ezekiel licking off his pinkish lips.

"These looks good. Sigurado akong masarap 'to," takam na takam niya parin na tinititigan ang mga pagkain.

You look good, too. And I know you taste good, too.

Biglang gusto kong ipukpok ang ulo ko sa table para lang mabura ang mga nasa isip ko. 

Is this me being horny? Tigang ba Aurora?

"Kain na," alok ko at agad naman siyang tumalima.

He dug in to the food heartily. Hindi ko napansin na gutom na rin pala ako kaya ng naka-isang subo ay muntik na akong mapaungol.

As we ate, we stole glances from each other. Napapasulyap siya sa akin pag ang tingin ko ay nasa pagkain kaya napapasulyap rin tuloy ako sa kanya na agad naman niyang iniiwasan

Corny na kung corny, but he looks cute and adorable.

We enjoyed the meal in a comfortable silence. Unang pagkakataon kong hindi mailang kasama ang isang lalaki. Kahit si Damien pag kumakain kami ay hindi mapakali na wala kaming pinag-uusapan.

Nang matapos ay nag-alok siya na siya na lang daw ang maghuhugas ng pinagkainan namin.

"But—,"

"No buts, Aurora." Nang sambitin niya ang pangalan ko ay napakagat-labi na lang ako.

How he says my name, how he rolled it to his tongue sexily makes me realized how beautiful my name is.

"Dry your hair, magkakasakit ka niyan,"

Hindi na ako umimik. Tumango na lang ako at pumunta sa bedroom para patuyuin ang buhok ko at magsipilyo na rin. Pagkatapos ay bumalik ulit ako sa kusina upang tingnan kung andiyan pa ba si Ezekiel o nakaalis na.

Tamang-tama naman na pagdaan ko sa sala ay nadatnan ko siya na sinusuri ang mga libro sa bookshelf na nasa gilid ng TV console ko.

Hindi siya humarap sa akin pero alam ko na naramdaman niya ang presensiya ko. Natural na siguro yun para sa isang sundalo na makaramdam ng presensiya sa paligid.

"You like books?" tanong ni Ezekiel saka kumuha ng isang libro at binuksan iyon.

"I love them." Lumapit ako at huminto sa gilid niya. Tiningnan ko rin ang mga book spine ng mga librong meron ako.

"Gusto mo manghiram?" alok ko sa kaniya.

Nakita ko naman mula sa peripheral vision ko na ibinalik niya ang libro sa lalagyan nito.

"Sana. But I don't know what to read. Would you recommend me something?" Hinarap niya na ako at ipinasok ang dalawang kamay sa bulsa ng pantalon nito.

"Sure!" aliw kong sagot at inilakbay ang tingin sa bookshelf.

May nakita naman akong libro na sa tingin ko ay magugustuhan niya. Nasa pinakataas nga lang iyon na bahagi ng bookshelf kaya mukhang mahihirapan yata akong abutin iyon.

Bilang isang modelo ay mataas naman ako pero sadyang mas mataas talaga ang bookshelf ko kaya kinailangan ko paring tumingkayad para lang abutin ang libro. Ngunit dahil nga sa sobrang kataasan, kahit anong pagtingkayad ko ay hindi pa rin sapat.

Kung bakit ba kasi napakarami kong libro.

"Ako na," rinig kong sabi ni Ezekiel saka pumuwesto siya sa aking likuran. 

Inilagay niya ang isang kamay sa bakanteng espasyo sa gilid ng balikat ko at walang kahirap-hirap na kinuha ang libro.

Nang makuha niya ang libro ay humarap ako sa kanya na agad ko namang pinagsisihan.

Our bodies were so closed. Ilang dangkal na lang ang pagitan. Kunting espasyo nalang at magkakadikit na ang hinaharap ko sa dibdib niya. Kunting espasyo nalang at magdidikit na ang nag-iinit naming katawan.

I can feel the heat radiating from his body. Halos kumawala na rin ang puso ko mula sa aking dibdib dahil sa lakas ng tibok nito.

His breath smells like mint.

And his lips, help me. That beautiful lips of his that... I had the strong urge to taste. Tila nag-aanyayang halikan ito. 

So, fucking tempting.

I can imagine myself cupping his jaw and pinning him on the wall as the books fell on the floor.

I noticed his strong jaw clenched. Napatitig ako sa ginto nitong mga mata at para akong malulunod doon.

Para akong mawawala sa huwesiyo sa kalagayan namin ngayon.

Bahagyang napaawang ang bibig ko ng mabasa ang emosyon sa mga mata nito.

His eyes are wanton. I'm not blind and I'm no innocent. I know that he's turned on. And so am I.

Palagi kong nakikita ang ganoong emosyon sa mga kalalakihang nakakasalamuha ko sa mga club at parties. Nakikita ko rin iyon noon sa tuwing nagmamake-out session kami ni Damien.

His eyes reveal what he truly wants.

And he wants me... or not? I don't know anymore because I don't want to assume. Masakit pa namang mag-assume.

I can feel the intensity and electricity between us. Parang may apoy na iiglab ano mang oras. Parang may binubulong ang aming mga katawan. 

Bulong ng tawag ng laman.

Ito na nga ba ang sinasabi ko. If something happens between us, I'm a dead meat. 

If I'll be tempted, that's game over for me. 

Dahil kung isusuko ko lang naman ang sarili ko, wag nalang sa kapatid ni Damien.

Napakagat-labi akong tumitig sa kaniya. Hindi ko alam kong itutulak ko ba siya dahil alam ko kung saan pupunta ito o mananatili at magpaalipin sa sinasabi ng katawan ko.

Napapikit siya ng mariin saka lumayo sa akin. Mapapaupo siguro ako sa sahig kung hindi lang ako napasandig sa bookshelf para sa suporta.

Nagpakawala ako ng malalim na paghinga at napalunok. Hindi ko alam na kanina ko pala pinipigilan ang aking paghinga.

He straigthened his back and and step back. "Email me your schedule for the rest of the month so that I know when and where you’ll be,” ani ni Ezekiel na parang walang nangyari. 

Nabura na ang emosyon sa mga mata niya na nakita ko kanina at nagbalik na ito sa pagiging kalmado.

"O-okay," utal kong sagot at tumango sa kaniya.

Mas hinigpitan ko pa ang paghawak sa bookshelf para humugot roon ng lakas na salubungin ang mga titig niya. His golden eyes that shines like burning fire has the power to petrified me in my position.

"Aalis na ako. Thank you for the dinner," he paused. "And for this," sabi niya at kinampay ang libro na pinahiram ko sa kanya.

I cleared my throat and gave him my sweetest smile. "No problem," 

Natigilan naman siya at bumaba ang tingin sa aking mga labi ng ilang sandali. Tumango ito saka tumalikod na at naglakad papalabas ng unit ko.

Narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto kaya tuluyan na akong napaupo sa sahig.

No doubt, no scratch— I am sexually attracted to him. 

I was never the horny or the physical one. A lot of my friends says that sex is good but I wasn’t really that thirsty to get laid. Maybe because I never desire someone that much... until I saw Ezekiel Fortez.

I don't know if he felt the same thing. But the look on his face and the carnal hunger in his eyes tells me that we are somewhat sharing mutual feelings.

Napatampal ako sa noo ko at napapikit ng mariin. "I must be crazy. You must be fucking crazy, Aurora!"

Hindi ko alam kung ano ang kahihinatnan nitong atraksiyon na ito. 

Pinagbubuhol-buhol ang aking isipan sa tuwing maaalala ko kung gaano kalapit ang katawan ni Ezekiel sa akin.

Isang araw pa lang... Isang araw pa lang kaming nasa presensiya ng isa't-isa pero parang hindi ko na kakayanin. 

I must not let my guard down. Dapat naka-depensa ako. Dahil kung hindi, mukhang magkakaproblema tayo.

I have to be very extra careful now that there's a big possibility we're mutually attracted to each other.

One wrong move, a taste of it— we can ignite the fire ready to burn between us.