BABALA: ANG KABANATA NA ITO AY HINDI ANGKOP SA LAHAT NG MAMBABASA. MAAARI MO ITONG LAKTAWAN KUNG IKAW AY WALA PA SA WASTONG GULANG.Habang tumatagal ay mas lalo akong nababaliw, habang tumatagal ay mas lalo akong nasasabik. Hindi ko alam kung paanong natagpuan ko na lamang ang aking sarili na nakadapa sa ibabaw ng kama habang iniuungol ng malakas ang kaniyang pangalan.“Damn! Your p*ssy is sucking my fingers,” he whispered while finger fvcking me from behind.This is our third round, kanina ay standing position habang nakasandal ako sa pintuan, ang pangalawa ay missionary at ngayon ay ito.. dog style.Lupaypay na ako sa ibabaw ng kama pagkatapos labasan ng ilang beses. Ipipikit ko na sana ang aking pagod na mata nang marahas niya akong hinawakan sa magkabilang baywang pagkatapos ay ipinihit patalikod sa kaniya. Hinawakan niya ang aking magkabilang hita para ibinuka ito ng mas malaki bago ipinasok ang isang kamay sa pagitan nito.“Ohh.. this is too much.. Ah!” ungol ko habang nangingi
Napasinghap ako ng may inilabas siyang singsing sa kaniyang bulsa at lumuhod sa aking harapan. Pulang pula na rin ang kaniyang mata at nanginginig ang mga kamay na inilahad sa harapan ko ang singsing na galing pa sa kaniyang ina, ang singsing na ibinigay niya sa akin tatlong taon na ang nakararaan.“I love you so much and I can't live without you by my side. Three years without you was so black–my whole world automatically became so dark because you are my sunshine and my light. Now with bending knee..”Ang lakas ng kalabog ng dibdib ko habang pinagmamasdan siyang naluluha pero pinipilit na maging matatag.“Can you please take this ring as a promise ring? Simbolo ito ng pagmamahal ko. I want to be a better man for you, so please be patient and wait for me until I finally deserve to have you.”H-hindi na engagement ring? P-Promise ring na lang?“You deserve me! Tumayo ka nga riyan!”Umiling iling siya. Tila hindi sang-ayon sa sinabi ko. “I never deserve someone like you but I will do
Hindi sapat ang mga darili sa kamay at paa upang mabilang kung ilang araw na siyang hindi nagpapakita. Maayos ang naging usapan naming ng gabing iyon kaya kahit papaano ay naging kampante akong nasa maayos siyang kalagayan. Ang sabi naman niya ay hindi siya aalis ng pilipinas at kung aalis man ay dahil lang iyon sa mga business na kailangan niyang asikasuhin sa labas ng bansa. “Ma'am, hindi pa ho ba kayo kakain?” Tanong ni Kael, ang isa sa limang bodyguard ko. Alam nila ang kundisyon ni Tyler dahil matagal na silang nagsisilbihan dito. Pagkagising ko ng kinaumagahan ay nandiyan na sila sa bahay. Sinasamahan ako kahit saan ako magpunta. Gusto ko nga silang kausapin para kahit papaano ay may nakakausap ako rito maliban kay Tiya Awra at Mang Kanor kaso mukha silang mga professional na 'di man lang mangiti, puwera na lang sa tatlong bodyguard na sa tingin ko ay 'di nalalayo ang edad sa akin. “Kael mamaya na lang ako kakain. Ako na bahala sa pagkain ko, kung nagugutom na kayo ay sumabay
“Calixta.. anak ikaw nga ba talaga 'yan?” Luhaang tanong ni Tatay habang papalapit sa akin. “No! Don't come near her! She's bad. Remember?” Sigaw ni Calixus, hinawakan pa nito ang laylayan ng damit ni Tatay dahilan para matigilan ito sa paglapit.“Ate..” Tumakbo si Calix at sinalubong ako ng yakap kaya tuluyan na akong napahagulgol ng iyak. “I am sorry sorry.. p-patawan mo si ate..” paulit ulit na bulong ko habang dinadama ang init ng kaniyang yakap.“Calix! Come here! Don't be so stupid–”“You shut up!” Galit na hinarap siya nito. “Can't you see, she's really sorry for what she did!? Can we hear her explaination first before we conclude and think of ill on her?” Pagtatanggol sa akin ni Calix dahilan ng pagbuhos pa ng panibagong luha sa aking mata.“H-huwag kayong mag-away please..” pakiusap ko pero tinapunan lang ako ng matalim na tingin ni Calixus. “Hindi kami mag-aaway kung aalis ka ngayon na mismo. Masaya na kaming wala, nasanay na kaming wala ka.” Bulyaw nito bago tumakbo.“Cali
“Tama ba 'tong mga naririnig ko Tay?” Tanong ko.Alas kwatro pa lang ng umaga pero nandito na kaming dalawa ni Tatay sa kusina, naghahanda ng mga pagkain dahil alas sais raw ang pasok ng mga bata sa paaralan at ala-una ang uwi. Nagdesisyon akong ako na ang maghahatid-sundo sa kanilang dalawa kahit na may sarili silang driver. Napag-alaman ko rin na si Tyler ang nag susustento sa kanila mula ng umalis ako.“Si Tyler ang nag-alok sa akin ng trabaho sa opisina niya. Noong una ay nahihiya pa ako, ayoko nga sanang tanggapin dahil kundi dahil sa akin ay 'di kayo lalayo pero pinilit niya ako. Pina-rehab muna bago ipinasok,” ani niya. Ayon kay tatay, binibigyan pa nga raw siya ng magandang posisyon ni Tyler pero mas pinili niyang sa mas mababang puwesto na lamang dahil wala naman daw siyang kaalaman mula roon at ayaw niyang maging unfair para sa ibang taong nag tatrabaho roon. Sa ngayon ay malinaw sa aking kahit na walang kasiguraduhan ang pagbabalik ko ay inalagaan niya ang mga mahal ko sa
“M-Misis mo?” Nauutal na tanong ko pero imbis na sagutin ay tinanggal niya ang kaniyang kanang kamay sa aking baywang. Ibinaba niya ito sa kaniyang hita bago bagyang tapik tapikin. Tila inaanyayahan akong maupo roon. “Sit.” Malalim ngunit malumanay niyang utos na kaagad kong tinanggihan. Bakit ako uupo roon? Sa.. hita niya?“Still so hardheaded, huh?”“Ah.. ano Tyler. Nandito ako para makipag-usap sa iyo.”“Sit here and we'll talk.” Tumaas ang kilay ko sa pamimilit niya.“Bakit kailangan pang kumandong sa iyo kung may mauupuan naman.”Umayos niya ng upo at nag dewatro bago humawak ng panulat at muling binigyang pansin ang laptop sa kaniyang harapan. Mula sa aking kinauupuan ay tanaw ko ang kaniyang awtoridad. Siya ang tipo ng taong kahit walang ginagawa ay makikita mo sa kaniyang presensya na hindi siya basta bastang businessman lamang. Sa unang tingin pa lang niya ay maaari kang matakot dahil sa lamig nito. Siguro ay isa iyon sa dahilan kung bakit ilag sa kaniya ang ibang tao, nakaka
“I-I need to go.” “Caren!” Hahabulin ko pa sana siya ng biglang hinawakan ni Khuaqin ang kamay ko.“Where are you going? Don't leave me here.” Napabugtong hininga ako bago tumango at sinundan na lamang ng tingin si Caren na nagmamadaling umalis.Habang kumakain ng chocolate cake si Khuaqin sa harapan ko ay hindi maalis sa isip ko ang nakita. Buntis si Caren, malinaw iyon sa namimilog niyang tiyan. Kung tama ang hinala ko ay baka nasa anim na buwan na ito. Kaya ba umalis siya sa pagiging secretary? Sino ang tatay? Bakit parang takot na takot siya noong nakita niyang kasama ko si Khuaqin? Bakit nakikiusap siyang huwag sabihin kay Tyler ang kalagayan niya? Sumasakit ang ulo ko sa dami ng mga tanong, kumikirot din ang puso dahil may pakiramdam akong iba. Sana ay 'di tama ang iniisip ko dahil nagsisimula palang kaming dalawa ni Tyler, ayokong wala pa man ay may malaking problema na namang dadagok sa pagsasama namin.“Oh shit!” Naagaw ng taong nasa harapan ko ang aking atensyon. Kunot noon
“Can I sleep here?” “Bahay mo 'to.”“I mean here.” Inilibot niya ang tingin sa kuwarto kaya pinag taasan ko siya ng kilay bilang pag tatanong ng kumpirmasyo kung tama ba ang pagkakaintindi ko.“I want to sleep and wake up next to you,”“Tulog lang huh.” Mahinang sambit ko dahil napapansin kong kapag napag-iisa kaming dalawa sa iisang kuwarto ay para kaming dayuhang matagal na naligaw sa isang disyerto at nakakita ng isang basong tubig. Sabik na sabik kaming matikman at maramdaman ang dulot nito sa aming katawan.Kinaumagahan ay nagising akong wala na si Tyler sa aking tabi. Pumasok ako sa loob ng bathroom at maligo, siguro ay umalis na ito para magtrabaho kaya kailangan ko na ring mag asikaso para makapunta ng opisina ng maaga. “Magandang umaga ate.” Masiglang bati sa akin ni Calix nang makita ako nitong pababa ng hagdan.“Ang aga mo ata ngayon? Halika, maupo ka at sabayan mo kaming kumain,” sabi ni Tatay habang naghahanda ng pagkain sa mesa.“Magandang umaga rin sa iyo, Calix. May