LAHAT ay busy dahil sa paghahanda dahil ngayon na ang araw ng coronation day ng aking mahal na kapatid na si Isabella. Ilang buwan din ang paghahanda ng seremonya, and at last! Ito na ang pinakahihintay niya, ang ipasa ng reyna ang korona sa kaniya.
I am beyond grateful for her, sa loob ng dalawang taon ay nag-train din siya bilang isang reyna at napaamo rin niya si nanay. Noong bumalik kasi siya sa palasyo ay halos nagtampo si nanay sa kaniya, well it was an act at alam ko iyon. Hindi naman kasi niya kayang tiisin ang kapatid ko lalong-lalo na mahal na mahal niya ito.
Halos lahat ng tao sa palasyo ay close niya rin, masasabi kong nag-improve talaga ang kaniyang personality, from a cold and spoiled brat hanggang sa isang responsable at matured na dalaga. Alam kong handa na siyang mamuno sa kaharian ng Austria.
“Anak…” Napalingon ako sa aking ina at napangiti. Kasalukuyan kaming naghahanda para sa coronation day ng aking kapatid.
“
HINDI ko alam kung ano nga ba ang masama kung nasabi sa kanila bakit ganoon na lamang ang kanilang reaksyon. Nakakapagtaka naman kasi, bakit ang pumatay kay tatay ay nakakulong lamang ngunit mayroong sinusunod na batas ang palasyo na kung sino man ang siyang mabigat ang kasalanan ay mapa parusahan ng kamatayan. "Isn't it unfair?" tanong ko sa kanila. Kahit naman kasi kapamilya namin iyon, dapat ay walang special treatment dahil unfair iyon sa mga taong nasa palasyo. Paano kung malaman nilang buhay pa ang pumatay sa tatay namin? Baka nga ay magkagulo ang mga tao. Baka nga hindi nila galangin at irespeto na ang pamilya namin. "Ang totoo niyan, anak, gustyhin ko mang patayin ang pumatay sa tatay niyo ay hindi ko magawa dahil kay John, pinsan niyo. Isa pang dahilan ay nakatakas ito matagal na. Hindi ko alam kung saan siya nagtatago, kami lang ni Isabella ang nakakaalam no'n," saad ni nanay sa akin. "Ngunit paano si John? Hindi ba niya alam na nakatakas ang kaniyang ina? P
HINDI ko alam kung paano nga ba ako napawala sa mga sundalong nakapalibot sa amin. Mabilis akong lumusot sa kanila at hinahanap ang aking mga anak. Tila ba nanghina ang aking tuhod nang makitang dala-dala ng isang naka itim na hood na babae ang aking mga anak. Kita ko ang pagngisi nito sa akin. “Long time no see, Princess Sofia,” magalang nito sa akin at napangisi. “At last! I already found you!” dagdag pa nito. “Please give me back my children,” pagmamakaawa ko sa babae. Alam kong ang ina ito ni John hindi ako nagkakamali. “Why should I? They are so cute, and they are my grandchildren too.” Umiling lamang ako sa kaniya at sinamaan siya ng tingin. “They don’t have a grandmother like you, a murderer!” sigaw ko sa kaniya. Kaagad namang lumapit sa kaniya si John. “Mama, please stop this nonsense!” saad ni John sa kaniya. Napatingin siya sa kaniyang anak kaya lumambot ang kaniyang puso. “Don’t hurt my
Nalaman namin na may Dissociative Identity Disorder pala ang aming tiyahin. Mas kilala ito sa tawag na Multiple Personality Disorder kaya pala nag-iba ang mood niya kanina. Kasalukuyan siyang naka-admit sa mental facility para pagamutin. Marami ang nagtatanong kung ano nga ba ang nangyari noong coronation day ni Isabella ngunit ni isa ay walang nagsalita. They don’t know kasi pagkatapos ng putukan ay nagsi-alisan kaagad ang tao at hinarang na agad ng mga sundalo ang mga reporters. Ang mga servantes naman ay pinagsabihan na itikom ang kanilang bibig. They didn’t have a choice dahil mawawalan sila ng trabaho. On the way kami sa mental facility para bisitahin ang tiyahin namin. Gusto kasing bisitahin siya ng kambal, hindi ko alam kung ano nga ba ang pinakain niya sa aking anak dahil malapit sila sa kaniya. “Mommy, I’m excited to visit, Abuela. She’s really kind, trust me. She even gave us chocolates and hug us always, right ‘Tus?” Napalingon naman si Titus Matthew sa kaniya
MABUTI na lamang at naging okay na ang lahat, hindi nakilala ng mga tao ang kapatid ni nanay dahil naka-hoodie ito na itim, usap-usapan naman sa media kung sino ito. Ang sabi nila someone who wanted to kill the new queen ngunit rin naman silang ebedinsiya para roon.Bumalik na ang lahat at ang project ko sa Pilipinas ay magsisimula bukas. Hindi ko pa nasasabi sa mga anak ko na kailangan naming pumunta roon in the meantime.“Mary, nakaimpake ka na ba? Bukas na ang alis natin,” saad ko sa kaniya. Simula noong insidente ay paarang mailap na ito sa akin. I don’t know why.“H-Ha? O-Opo mahal na prinsesa,” magalang na saad niya sa akin. Napakunot naman ang aking noo dahil kita ko ang pagkailang niya sa akin.“May problema ba, Mary?” tanong ko sa kaniya. Napabuntong hininga ito sa akin at napailing.“Mukhang may problema ka, care to share?” tanong ko ulit sa kaniya.“Nahih
“Okay na ba ang lahat?” tanong ko kay Mary.“Si, Princess Sofia. Hinihintay na lang natin si Prince Tristan,” sagot ni Mary kaya ay napatango ako.Ang tagal naman ng lalaking iyon, sabi ko agahan niya ang pagpunta rito sa palasyo.“Mag-iingat kayo sa byahe, anak. Don’t forget to call me kapag nakarating na kayo sa Pilipinas. Ang mga habilin ko sa’yo huwag mong kakalimutan. If there’s a problem just beep me up, I’ll go to the Philippines, immediately.”Napangiti ako sa sinabi ni nanay. Parang siyang si Nanay Lilet kung makahabilin naman ay parang hindi na kami magkikita.“Ate, alam mo na. Call me if you need help, kapag may ginawa sa iyong masama si Lilac hayaan mo ako na ang magpapatumba sa kaniya. I will miss you, ate!” naiiyak na saad ni Isabella at agad na niyakap ako ng mahigpit.Masaya ako dahil iiwan ko silang okay na ang lahat.“Mag-iingat din kayo, h
"Ladies and gentleman, we have just landed at Ninoy Aquino International Airport and we are now taxiing to NAIA Terminal 3. Welcome to Manila! For your safety, please remain seated..."Napakurap-kurap ako nang marinig ang anunsyo ng Flight Attendant. Mukhang narito na kami sa Pilipinas. Muli akong nakaramdam ng kaba at pagkakilabot dahil naalala ko naman ang nakaraan. Napansin kong may maliit na kamay na nakayakap sa aking beywang kaya napangiti ako at napahangos ng maluwag. Mabuti na lang narito ang aking anak na nakakapagpakalma sa akin.Napatingin ako sa aking relo para alamin kung anong oras na, it was 10:00 am. Mukhang ang layo ng binyahe namin. Ilang taon din akong nanirahan sa Spain, ano kaya ang makikita kong pagbabago sa Pilipinas? May pagbabago nga ba? Napalingon ako sa mga nagsisilabasanag pasahero."Paunahin muna natin sila bago tayo lumabas. May bata rin kasi tayong dala," saad ko sa kasama ko. Tulog na tulog pa ang dalawang bata kaya hindi ko na muna s
"Grabe, Princess Sofia ang ganda ng mansion mo knowing na isang buwan mo pa lang ito pinatayo," namamanghang saad ni Mary sa akin. "Mary, huwag mo na akong tawaging princess, Sofia na lang dahil narito naman tayo sa Pilipinas at hindi na ako prinsesa rito, " saad ko sa kaniya na ikinatango niya. Narito na kasi kami sa mansiyon. Sobrang ganda nito at gara. Lahat ng mga furniture ay mamahalin para kang nasa palasyo lang. Napangiti ako nang maalala ko sina nanay at Isabella. Namimiss ko na agad sila."Wow! Mommy, I feel like I'm in Abuela's house," namamangha ring saad ni Mathilda. Nagising kasi ang kambal sa katabilan ni John at Tristan kaninang nasa byahe kami. Tristan is planning to invest doon sa company ng mga Monte Cristo. One of the investor kasi si John doon at gagamitin ko iyon para mas malaki ang share namin kaysa sa mga Monte Cristo. Well, hindi nila alam na may plano akong kunin lahat ng iyon, bali-balita kasi na papalugi na ang kompaniya nila. I don't know wh
Kanina pa ako nagtataka sa mga tao sa mansiyon. Kanina pa nila tinatanong kung anong oras ako uuwi mamaya. Usually kasi gabi na ako nauwi, mga alas syete ng gabi, depende kung marami ang tatrabahuin ko.“Aalis na ako, Mary. Ikaw na ang bahala sa kambal ah,” paalam ko kay Mary na ikinatango niya.“Anong oras ka uuwi, Sofia?” tanong niya sa akin.“Kanina pa kayo tanong ng tanong kung anong oras ako uuwi, sabi ngang alas syete pa,” naiirita kong saad sa kaniya. Kanina pa kasi, tanong ng tanong, paulit-ulit naman akong sumasagot. Una si John, sunod si Tristan, siya na naman ngayon. Anong kasing mayroon?“Wala naman. Oh, siya lumayas ka na baka ma-late ka pa sa meeting ninyo,” ani niya sa akin.“Okay, mag-iingat kayo rito, i-lock ang pinto palagi,” habilin ko pa sa kaniya.“Oo na po, nanay,” natatawang saad niya sa akin na ikinairap ko naman.“Nanay ka riyan!&rdq
Princess Dahlia SofiaNapabuntong hininga akong napatitig sa isang malaking salamin, tinitingnan ang aking repleksiyon. Napangiti ako nang makitang nasa likod ko ang isang pigurang nakangiti. Sobrang ganda nito sa suot niyang puting gown.“Kumusta ang aming Bride? Mukhang kinakabahan ka, ah,” ngiting wika nito sa akin na ikinailing ko.“Kaya nga eh. Para bang first time kong ikasal.” Napailing ako. Hinawakan niya ang aking braso at pinagpantay ang aming tingin.“Relax lang, Bestfriend, okay? This is your special day kaya enjoy-in mo. Sobrang ganda mo ngayon, kabog na kabog mo na ako,” natatawang saad ni Emery sa akin.Ilang linggo na ang nakalipas nang gumaling
Sinamahan ko muna palabas sina Dahlia at ang mga bata para makasigurong ligtas sila. Iyong mga babae naman ay binigyan namin ng tuwalya at kumot para kahit papaano ay matakpan ang kanilang katawang hubo’t-hubad.Nang makalabas sila ay siyang dating naman ng mga pulis at NBI. Mabilis akong bumalik doon sa bahay at hinanap si Emery. Rinig ko ang iyak sa di kalayuan kaya sinundan ko iyon.Nanlalaki ang aking mga matang makitang hinahalik-halikan ng isang lalaki ang babae. Nakapatong na ito ngunit may saplot pa naman ito. Mabilis kong hinila ang lalaking iyon palayo sa babae. Damn!Ang baboy at sama ng taong ito! Hindi ko napansing iba pala ang lalaking iyon. Akala ko si Mr. Ronaldo ngunit iba pala. Nakaramdam ako ng pagtutok sa aking ulo kaya agad akong huminto sa pagsuntok sa lalaki. 
TravisExcited akong pumunta sa bahay ng aking asawa na si Dahlia, ngayon kasi ang aming bonding time. Saturday ngayon at ngayon ang bonding time naming magpamilya. Sabi rin sa akin ni Dahlia ay may importanteng sasabihin siya sa akin. Hindi ko alam pero sobrang na-e-excite ako, siguro ay sasagutin na niya ako. Minsan lang mangarap lulubos-lubusin ko na.Kung tutuusin, gusto ko ngang sa iisang bahay na lamang kami ngunit ayaw ko namang pangunahan ang desisyon ng aking asawa. Hangga’t maari ay siya ang masusunod, baka kasi masamain niya ang pag-aaya ko sa kaniya na sa iisang bubong na lamang kaming tumira. Sabihin niyang masiyado akong excited, hindi pa naman nga niya ako sinasagot. Hangga’t maari ay careful ako sa aking sasabihin at gusto. Ayaw kong ma-turn off siya at makagawa ulit ng kasalanan o hindi kaaya-aya sa paningin niya. Ganiya
“Love, hinahanap ka ni Mommy, gusto ka raw makita, okay lang ba na kunin ko ang mga bata sa mansion at iuwi sa bahay? Daanan mo na lang sila since hinahanap ka naman ni Mommy, miss ka na raw kasi,” saad ni Travis sa kabilang linya. Kasalukuyan akong nasa trabaho nang mapatawag siya sa akin. Ilang araw na ang lumipas nang makarating kami sa Pilipinas.“Okay, may balita ka na ba kay Emery?” tanong ko sa kaniya. Rinig ko ang pagbuntong hininga niya nang tanungin ko iyon.“Wala pa nga, love eh. Hindi ko rin siya ma-contact. Nag-aalala ako para sa kaniya at para sa kaniyang anak,” saad niya sa akin.Ilang araw na kasing hindi umuuwi si Emery sa kaniyang condo kaya as a friend ay nag-aalala rin kami sa kaniya. Inaasikaso na rin namin ang mga ebedinsiyang nakalap namin
Napahinga ako ng malalim at napangiti. Okay na kami nila Nanay at Isabella. Ayaw kong magtanim ng galit sa kanila dahil ako lamang ang ma-i-stress. Isa pa, mahal na mahal ko sila at sila na lamang ang aking pamilya kaya hindi ko rin naman sila matiis. Oo, nasaktan ako pero mas pina-mature ako ng panahon. Natuto akong magpatawad at intindihin ang mga tao sa paligid ko.Kanina ko pa hinahanap si Travis dahil kaninang umaga pa siya hindi nagpapakita sa akin. Nasaan na kaya ang asungot na iyon, kailangan ko rin siyang makausap para pag-uwi namin ay okay na kaming dalawa. Handa na akong harapin siya at handa na rin akong lumaban lalong-lalo na sa taong sumira sa aming dalawa.Nilibot ko na ang palasyo ngunit wala pa rin, napakunot ako ng noo nang makitang kausap pala ni Nanay si Travis. Bigla akong kinabahan, hindi ko inaasahang magkakakausap sila. Sana
“Mommy, uuwi na ba tayo sa Philippines? Sabi kasi ni Daddy, uuwi na po tayo,” malungkot na tanong ni Mathilda sa akin.“ Yes baby, uuwi na tayo dahil marami pang aasikasuhing work si Mommy roon sa Philippines. Doon na rin tayo maninirahan kasama si Daddy,” saad ko sa kanila. Hindi ko alam kung nasaan si Travis bigla na lang itong nawala sa kwarto ng kambal. Dito kasi siya natulog at ako naman ay dati kong kwarto.Naging matiwasay ang gabi ko dahil naging okay kami ni Tristan. Hindi ko nga alam kung bakit ang dali kong mapatawad ito. Siguro hindi pa ganoon kalala ang nararamdaman ko sa kaniya.“ Matthew, nakita mo ba ang Daddy mo?” tanong ko sa aking anak na kasalukuyang naglalaro sa kaniyang tablet.
Narito kami sa loob ng dining table kasama sina Travis, Tristan, Isabella, Nanay at ang magulang ni Tristan. Natatawa na lamang ako sa sobra kong kaplastikan. Hindi ko alam kung paano ko nga ba nagawang ngumiti at makihalubilo sa kanila gayong nasasaktan ako. Awkward din ang mukha ni Isabella, ni hindi ito makatingin sa akin.“Anak, bakit hindi mo sinabi sa amin na uuwi ka?” tanong ni Nanay sa akin kaya napalingon ako.“I want to surprise you all, pero ako pala ang na-surprise,” natatawang saad ko sa kaniya. Alam kong nakakaintindi ng Tagalog ang mga magulang ni Tristan dahil ang alam ko, nanirahan daw ang ina nito sa Pilipinas ng ilang taon. Hindi man lang sila natawa sa aking sinabi kaya napa-ubo ako.“ The wedding is on Sunday, are you going to attend, Princess Sofi
Nang makarating kami sa Spain ay agad kaming pumara ng taxi, kaagad akong nagsuot ng cap at sunglass baka kasi ay may makakilala sa akin. Nang makapasok kami ay agad na nagdadada si Mathilda napailing na lamang ako dahil sa katabilan niya. Hindi ko nga alam kung kanino ito nagmana, hindi naman kami ni Travis madaldal. "Mommy, can we tell to Abuela and Tita Isabella that we are already here in Spain?" tanong ni Mathilda sa akin na ikinailing ko naman. "No, honey. We will surprise your Abuela, you want that, right? You like surprises.".Napatango ito sa akin at pumalakpak. "I can't wait to finally introduce my Daddy to them, right 'Tus?" tanong ni Mathilda sa kaniyang kapatid . Tumango lamang ito sa kaniya as a sign of agreement. Palagi na lamang tango ng tango si Matthew sa kaniyang kapatid. Nakakatawa rin minsan itong anak ko. Palaging ini-spoil ang kaniyang kapatid na babae, kahit siguro hindi gusto niya ay gagawin pa rin nito hindi lang ma-
Hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala sa isip ko ang sinabi sa akin ni Travis. Kasal pa raw kaming dalawa? Pinagloloko niya lang ba ako o ano? Nakakainis din minsan itong lalaking ito, dahil tinatanong ko siya hindi naman nasagot. Sabi niya pag-uwi na lang daw namin sa Pilipinas pag-usapan. Kating-kati na nga akong malaman kung bakit hanggang ngayon ay kasal pa kaming dalawa. Akala ko ba malaya na ako sa kaniya? Hindi pa pala. Mapapamura ka na lang talaga sa inis. Kung hindi lang kami nasa loob ng eroplano ay kanina ko pa siya sinagawan.“Mas mabuting matulog ka na muna, ipagpahinga mo na muna iyang isip mo.”Napalingon ako sa kaniya at inarapan siya. “Hindi ako makatulog, kasalanan mo ito! Paano kasing kasal pa tayo? Pinagloloko mo na naman ba a