Share
Kabanata 68
sweetjellyDanreve 's POV bukas. Salamat sa gems. Sorry, sa umiyak, at nagalit.. Hehe
Kaugnay na kabanata
His Pet Nanny Kabanata 69
((Danreve))“Danreve…” Sandali akong nahinto sa paglalakad nang makita ko si Charmaine sa tabi ng kotse ko. May ngiti sa labi, ngunit maluha-luha naman ang nagmamakaawang mga mata habang nakatingin sa akin.Gaya ng lagi kong ginagawa. I ignored her. I pretended na hindi ako affected na makita siya. She’s been doing this every day; hindi siya napapagod na hintayin ako rito sa parking area ng condo kung saan ako umuuwi ngayon. Isang linggo na ang lumipas no’ng huling encounter namin kasama ang mga kaibigan niya sa parking lot ng bar, at mula noon, iniiwasan ko na siya—silang lahat. Maging si Onse na ilang beses nagtangkang magpaliwanag ay iniwasan ko. Napagod na nga yata ‘yon. Sumuko na nakausapin ako. Si Charmaine na lang talaga ang nagtiya-tiyaga at nagtitiis na abangan ako araw-araw pansinin at kausapin ko lang. Kaya lang, kahit anong pagmamakaawa niya, hindi ko pa rin magawang kausapin siya. Hindi pa rin humuhupa ang galit ko. Hindi pa rin ako handang makinig sa mga kasinungalin
His Pet Nanny Kabanata 70
“I didn’t expect to see you here.” Matapos ang sandaling titig sa mga mata ko, nagawa rin ulit na magsalita ni Golda, at ngayon ay mabagal nang humahakbang palapit sa kinatatayuan ko. “How are you, Danreve?” tanong nito, ngayong nasa malapit ko na siya. Bakas pa rin sa labi ang parang nahihiyang ngiti na sumabay sa pagpatak ng mga luha na agad niyang pinahid. Hindi ako sumagot. Hindi ko magawang sumagot. I admit, nagulat ako nang makita siya. It felt strange seeing her now after so many years—after we broke up, I may say, walang nagbago sa hitsura niya; she’s as gorgeous as ever. A goddess na minahal ko ng sobra noon. Sandali pa nga akong napatitig sa kanya; hindi ako makagalaw na parang napako sa kinatatayuan ko. Hindi ko rin magawang suklian ang ngiti niya; hindi ko magawang ngitian siya ng kahit katulad sa ngiti na ginagawa niya ngayon. Sino ba kasi ang makakangiti na ang babae na hindi ko na inaasahan na makita muli ay nandito ngayon sa harap ko—ang babae na minahal ko n
His Pet Nanny Kabanata 71
“Danreve, tama na ang mukmok. Let’s enjoy the night!” bulong ng medyo tipsy nang si Golda. Ngayon ay nakatayo na nga ito sa harap ko at sumasayaw-sayaw, at inilahad ang kamay nito sa akin, pero paulit-ulit akong umiling-iling bilang sagot ko, sabay lagok sa wine na hawak ko.“No, no, no. You're not allowed to say no. So, get up.” Pamimilit niya, sabay bawi sa glass wine at hinila ako patayo. Hindi na lang din ako nagreklamo; hinayaan ko na lang siya na hilahin ako papunta sa dance floor. “Wooh...” sigaw niya, habang taas ang mga kamay, at ngayon nga ay umindak-indak na sa harap ko, habang ako, parang pole na nakatirik sa kinatatayuan ko. Ni kaunti, hindi ko magalaw ang katawan ko.Matapos ang pag-uusap namin sa parking area, isang linggo na ang dumadaan, tuwing gabi ay lumalabas na kami ni Golda, pero bilang magkaibigan lang. Doon naman kasi kami nagsimula. So, naiisip ko na baka pwede ka kaming maging magkaibigan ulit.Masaya naman akong makita siya na sinubukan na maging masaya; pi
His Pet Nanny Kabanata 72
Sandali akong napatitig sa mga mata niya, pero hindi ako sumagot. Binaklas ko ang kamay niya na mas humigpit pa ang pagkapit sa batok ko. Nagmatigas pa siya. Ayaw akong bitiwan. "Nag-usap na tayo, Golda. I thought, nagkakaintindihan na tayo; hindi mo na ipipilit na maging tayo. Ano na naman ‘to?”"Danreve, swear to God, sinubukan ko naman na ‘wag ka nang mahalin. Sinubukan kong intindihin ang sitwasyon natin, pero ayaw sumunod nitong puso ko. Ikaw pa rin ang tinitibok nito. Danreve, hindi na ba talaga pwedeng ako na lang ulit ang mahalin mo? Hindi ba pwedeng maging tayo na ulit?” "You know what? Lasing ka lang, let’s go home,” sabi ko at iniwan na siya sa dance floor. “Danreve…” Narinig ko pa ang pagtawag niya sa pangalan ko, pero hindi na ako lumingon. Ang bilis ng mga hakbang ko palabas ng club. Hindi ko alam kung sumunod ba siya o nanatili siya sa loob. Napisil ko na rin ang noo ko. Mali yata ang desisyon ko maging malapit ulit sa kanya. Mali na hinayaan kong magkalapit kaming
His Pet Nanny Kabanata 73
Tuluyan nang nawalan ng lakas ang mga tuhod ko. Napaluhod na lang ako habang tanaw ang papalayong si Onse, hanggang sa nanghihina akong umupo na parang batang humagulgol.Ang bigat-bigat ng kalooban ko. Ang sikip-sikip ng puso ko. Bigo ako na tuparin ang lahat ng pangako ko sa asawa ko. I failed as a man and a husband; hindi ko na alagaan ang asawa ko. Hindi ko na panindigan ang mga pangako ko.“Charmaine, I’m sorry. I'm sorry.” Paulit-ulit kong sinuntok ang sementadong daan na kinauupuan ko, kasabay ang paulit-ulit ang paghingi ng tawad sa kanya. Masakit, pero walang mas sasakit sa nararamdaman ko ngayon. Puno ng pagsisisi ang buong pagkatao ko.Nagpadala ako sa galit ko. Nagpadala sa emosyon ko. Nakalimutan ko na mas malaki ang problema na dala-dala niya. Naging insensitive ako sa nararamdaman niya at sarili ko lang ang iniisip ko. “I’m sorry, Charmaine."“Danreve, tama na! Don’t do this to yourself. Tigilan mo na ‘to. ‘Wag mong saktan ang sarili mo.” Hinawakan ni Golda ang mga kama
His Pet Nanny Kabanata 74
Naipikit ko naman ang mga mata ko. Na-alala ko kasi na na-sprain ang paa niya, at kailangan ko pa siyang dalhin sa hospital. Sinusubukan na niyang tumayo nang lumingon ako. Galit ako, pero hindi naman ako walang puso na kayang iwan siya rito. Walang salita na tinulungan ko siya, but this time, inalalayan ko na lang siyang maglakad, at kahit sandali hindi ako sumulyap sa kanya. Mula sa parking area ng bar, hanggang sa makarating kami ng hospital, wala ni maikling usapan ang namagitan sa amin. Hagulgol at paghikbi niya lang ang naririnig ko na hindi ko na pinagtuunan ng pansin.Ang asawa kong ni-neglect ko ang laman ng utak ko. Buong sistema ko, siya ang hinahanap. Ang laki ng pagkukulang ko sa kanya. Ang gago ko. Hinintay ko pa na umabot sa ganito bago ako matauhan. Naghintay pa ako na mawala siya bago ko ma-realize na kahit anong kasalanan niya, matatanggap ko at mahal ko pa rin siya. “Danreve, ‘wag mo akong iwan, please,” pakiusap ni Golda. Akmang hahawakan niya pa ang kamay ko,
His Pet Nanny Kabanata 75
Wala sa sariling lumabas ako ng mansyon; hindi na rin ako pinigilan ng mga magulang ko na hindi maitago ang pagkadismaya sa akin. Oo, at ipinagtanggol ako ni Mommy, sa pagsapak sa akin ni Daddy, pero siya man ay hindi rin nagustuhan na pinagpipilitan ko na may kasalanan si Charmaine. Pero wala na nga akong pakialam sa kung ano ang totoo. Handa na akong tanggapin at mahalin pa rin ang asawa ko ng buong-buo.“Pinapalaya ka na ni Charmaine, Danreve. So, sign it, at palayain mo na rin siya.”Shit! Gumuho ang mundo ko sa sinabing ‘yon ni Lolo. Sandali akong natulala hanggang sa natagpuan ko na lang ang sarili ko na palabas ng mansyon. Ni hindi ko na nga nasagot ang huling sinabi ni Lolo. Para akong nawalan ng kakayahang mag-isip. Pakiramdam ko namanhid ang buong katawan ko. Padausdos akong umupo sa tabi ng kotse ko, habang hawak ang divorce paper na kinuyumos ko at ang wedding ring ni Charmaine na binalik niya kay Lolo. “Charmaine...” Pagyugyog ng balikat ko ang kasabay ng sinabi kong ‘y
His Pet Nanny Kabanata 76
“Danreve, please, patawarin mo na ako. Ginawa ko lang naman ‘yon, kasi mahal kita. Ayokong mawala ka sa buhay ko!” Umalingawngaw ang sigaw at pagmamakaawa ni Golda sa bakuran ng mansyon. Araw-araw siyang bumabalik rito. Araw-araw nangbubulahaw at sinisira ang araw ko. At sa araw-araw niyang magpabalik-balik dito, paulit-ulit ko ring pinapamukha sa kanya ang kasalanan niya. Paulit-ulit ko pinaparamdam sa kanya ang ganti ko sa ginawa niya sa amin ni Charmaine. “Drag her out!” utos ko sa mga guard na agad namang sumunod. Sanay na naman silang kaladkarin si Golda palabas ng mansyon. Hinayaan ko kasi muna siyang lumuhod at magmakaawa sa labas, bago ko siya ipatapon palabas ng mansyon. “Danreve, ano ba ‘tong ginagawa mo sa sarili mo? Are you still human?!” sikmat ni Mommy, sabay agaw sa bote ng wine na hawak ko. Hindi ka man lang ba naaawa kay Golda? Hindi ka ba naaawa sa sarili mo?”Mapait akong ngumiti. Hindi ko nga alam kung dapat ko bang kaawaan ang sarili ko. Hindi nga ako naawa k
Pinakabagong kabanata
