------------- Paggising ko kinaumagahan, namulatan ko ang kakaibang kwarto na napamilyaran ko agad. Nang magising ako, nakita ko agad sina Drake na nasa tabi ko, nakatingin sa akin. "Ate," tumayo sila but out of nervousness, umatras ako papalayo sa kanila. "Bakit niyo 'ko dinala dito?" "Cause you belong here." It was Oliver who answered. Sinamaan ko sila nang tingin. Hindi naman ito totoo. "Uuwi na ako. May mommy at daddy ako." Tumayo ako, kumuha ng tsinelas. Nakita ko si Cedric na tumayo rin at nagtangkang lumapit sa akin ngunit hinarang ko ang kamay ko. "No. Huwag kayong lumapit. Uuwi ako mag-isa." Tinawag nila ang pangalan ko ngunit hindi na ako nag atubiling lingunin sila. Sumakay ako ng taxi pagkalabas ng bahay at nagpahatid sa Vitaliano residence. Sumasakit pa rin ang ulo ko but I know mom has something to say about this. Hindi naman pwede na iba ang pamilya ko. It's not true. Pagdating ko sa bahay, I was expecting na namo-mroblema sila dahil nawawala ako but it was exa
"Saan kayo pupunta?" tanong ni Dad. Kasama ko si mommy, dahil aalis kami ngayon. "May pupuntahan kami ng anak ko." Matabang na ani ni Mommy kay dad. "Bakit kayo aalis? We're celebrating for Dainne's pregnancy." "And you're expecting na makiki-celebrate kami sa inyo? No. My daughter and I have something important to do." Hindi na nakasagot si Dad when mom pull me out of the house. Nakasuot ako ng shades dahil mugtong mugto pa ang mata ko kakaiyak. "You'll gonna be okay." Mom whispered and I just nodded. Nagtaxi kami papunta ng terminal dahil susunduin kami ni Oliver kasama ni Mr. Wang. Mom called them earlier kaya maaaring naroon na sila, naghihintay sa amin. Humilig ako sa balikat ni mommy. I'm gonna miss her. Pwede naman akong dumalaw sa kaniya but seeing Dainne in the house, masasaktan lang ako. So it'll take time bago ko harapin sila. Pagdating namin sa terminal, I saw Oliver, katabi nito si Mr. Wang. Naghihintay sila sa amin sa terminal. Lumapit si mommy kay Mr. Wang at
"WELCOME HOME ATE!!" Hindi ko alam kung maiiyak ba ako o matatawa sa itsura ni Drake at Cedric na nakasuot ng party hat habang sinasalubong ako. Masaya silang nakangiti sa akin. Ngumiti ako ngunit agad na napahawak kay Mr. Wang nang makaramdam ulit ng hilo. Bakit ba lately ay nahihilo ako? "Ivory, are you okay?" rinig kong sabi ni Mrs. Wang ngunit masiyado na talagang umiikot ang paningin ko at wala na akong maintindihan kahit isa sa paligid. Maraming boses akong naririnig na hindi ko maintindihan. Naramdaman ko na nalang ang sarili kong nakaangat sa ere. "Nahihilo po ako," ani ko nang mamulatan si Mrs. Wang na siyang nag-asikaso sa akin. "It's fine honey. We got you. Renan! Tawagin niyo ang doctor. Kailangan nating patignan si Ivory." That's what tita said bago ako makatulog.. Nang magising ako, nasa kwarto ako at nasa tabi ko si tita at Drake na naghihintay yata sa akin. "Kumusta na ang pakiramdam mo?" tanong ni Mrs. Wang nang magising ako. "Medyo maayos na po." Sagot ko. "B
"MASSON VILLARANZA IS IN RELATIONSHIP WITH DAINNE VITALIANO, THE REAL DAUGHTER OF FIDEL!" Isang malaking balita para sa lahat ang tungkol sa katauhan ni Dainne at ang ugnayan nito kay Masson, na asawa ko. "Are you not bothered with this?" tanong ni Oliver, na siyang katabi ko. Limang buwan ko na ito dito sa bahay nila at malaki na rin ang tiyan ko. Hindi ako makalabas dahil maraming media ang nag-aabang lalo't inihayag ni papa ang tungkol sa katauhan ko. Kinausap na namin si mommy at daddy, ako na ang nakiusap sa kanila na magpapalit ako ng apelyido. Noong una, ayaw ni Dad, but kalaunan at pumayag rin ito. Si papa Renan ang nag-asikaso lahat kaya napadali ang pagiging Wang ko. I'm not a Vitaliano anymore, isa na akong Wang. At hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay tama ang desisyon ko na talikuran ang pagiging isang Vitaliano. I love dad but iba na talaga mula no'ng nalaman niya ang tungkol kay Dainne. And that's okay, naiintindihan ko. Ayaw ko rin sana dahil sa puso ko, is
“Why do I feel like pinagtataguan mo ‘ko?” naroon ang tampo sa boses ni Mommy habang nakatingin sa akin sa video call. Bahagya akong natawa at sumandal sa sofa. “Mom, huwag kang mag overthink. May sakit lang talaga ako.” Sabi ko kay Mommy at kumain ng mangga. “Ivory, limang buwan ka ng may sakit. Anong sakit ba ‘yan? I’m so worried here. Ni hindi ka na nga bumibisita dito.” Si mommy talaga. 8 months na rin akong buntis e. Nong tatlong buwan ko ay nakakadalaw pa si mommy sa akin but itong malaki na tiyan ko, nag e-excuse na ako. Mommy don’t know about this. Kilala ko si mom. Oras na malaman niyang nagdadalang tao ako, susugurin no’n si Masson para panindigan ako. Ayaw ko namang sirain ang plano ng asawa ko. Ewan ko na nga kung ano bang exactong plano ni Masson. Bahala na! Basta I trust him. “It’s okay mom. Hindi naman malala and besides, dadalaw naman ako diyan soon. Remember nasa Davao ako?” Bumuntong hininga si Mommy. “Ba’t ka ba kasi nagpunta nang Davao?” naroon ang pagtatampo
Masson is pretty damn mad. Halos wala na siyang kinikibo sa mga tao sa paligid dahil buong araw siyang kinukulit ni Dainne, more likely binubwesit. "Hey, Hon. Wait up!" Umalingawngaw ang boses ni Dainne, habang nakasunod kay Masson na mabillis na naglalakad paalis ng plantation. Ni hindi siya nilingon nito kahit na natumba siya mismo sa mismong putikan. Dainne was expecting that Masson would carry her or help her to get up but that didn't come true. Hindi bumalik si Masson sa dinaraanan niya, nawala nalang ito bigla kahit nakita niyang natumba si Dainne. "Masson!" Dainne shouted, hoping that Masson will hear her. Si Carlo na matagal ng nagmamasid sa dalawa ang siyang lumapit kay Dainne para tulungan ito. Nanlilisik ang mata ni Dainne nang makita si Carlo. 'I'm just trying to help,' Carlo said to his mind enduring Dainne's glare. "Thanks but I don't need your help." Malditang ani ni Dainne matapos siya nitong maitayo. Nagmartsa ito paalis ng plantation, ang puting maternity dress
"So I guess, wala na akong sasabihin pa." Sabi ni Antonio habang nakatingin kay Masson na nakatingin sa ilog. "Thank you, dad. Ivory and I got this. Naniniwala pa rin akong kami pa rin kahit anong mangyari." "Get up now and be a man! Kailan ba siya babalik dito? I heard nasa Davao si Ivory." "I'm planning to visit her, dad. Don't worry." Antonio is so proud to his son, Masson. Hindi niya aakalain na magtitino ito. "By the way, Dad." Huminto si Antonio at bumaling sa anak niyang masayang nakatingin sa kaniya. "You'll gonna be a Lolo. Ivory is pregnant." Sandaling natigilan si Antonio at hindi makapaniwalang binalingan ang anak. "You're lying!" "What? Haha. I'm not. I'm telling the truth. Ivory is pregnant with my child." Gumuhit ang ngiti sa labi ni Antonio sa sinabi ng anak. Hindi siya makapaniwala na magkaka-apo na sila ni Madonna. "Kasal kayo, right? I don't want my apo to be a bastard. Masson, I'm telling you! I'll disown you kapag nalaman kong nailabas siya na hindi kasal
Nakataas ang kilay ni Ivory at nakapameywang habang nakaharap sa mga kapatid niyang kulang sa aruga. Natatawa siyang pinanood ng papa nila at ni Alma na nasa likuran. "Look at your boys. Hindi ko aakalaing titiklop pala sila sa nag-iisa nilang kapatid na babae." Natatawang ani ni Alma habang nakapulupot ang kamay ni Renan Wang sa kaniya. "So saan natin ilalagay ang mga iyan?" tinuro ni Ivory ang mga gamit pang bata na nagkalat sa sahig at labas ng bahay. "Ate, may stock room tayo dito." Agad na siniko ni Cedric si Drake nang nagsalita ito. "You dimwit. The point here is to keep quite." Bulong ni Cyd na rinig naman ng lahat. Sinamaan sila ni Ivory nang tingin kaya agad silang natahimik. "Nahiya pa kayo. Sana dinala niyo nalang ang buong syudad." Sumimangot si Oliver at lumapit sa kaniya. "We just want the best for our niece." Sabi nito na ikinangiwi ni Ivory. "Oliver-" "Kuya!" Pagtatama ni Oliver dito. "KUYA! Masiyado namang marami ito. O ngayon, namo-mroblema tayo saan ilala
Inis na binalingan ni Banx si Laris na wala namang paki alam sa kaniya. Natawa ako ng mahina. Mabuti nga sa kaniya dahil pagnagkataon na hinawakan niya ako sa mukha ay baka nasapak ko na siya. "Eda, kamusta ang pagmo-modelo mo?" tanong ni tito Cedric sa akin. "Ayos naman po tito," sabi ko. "I heard na top 1 ka raw no'ng pasukan." Ngumiti ako at tumango sa kaniya. "Mabuti naman kung ganoon. Proud ako sa 'yo." Aniya sa akin. "Salamat po tito," magalang na sabi ko. "Speaking of, may nanlilgaw na ba sa' yo?" dagdag niyang tanong. Lumingon ako kay Banx na tahimik lang "Kuya, bakit ba curious ka sa buhay ng anak ko?" nakasimangot na sabi ni mama "What? Of course, princess. She's my niece kaya normal lang na concern ako kung sino itong mga nagtatakang manligaw sa kaniya." "Hindi po ako nagpapaligaw tito kaya wala po." Sabi ko. Narinig ko mahinang tawa ni tito. "Just like your mom." Sabi niya sa akin. Lumabi naman si mama at hinayaan si tito sa sinasabi nito. "Totoo naman ah. Naalal
Pumasok kami sa loob. Sinalubong kami ni mama at papa na may galak na makita sina tito, mamala at papalo. Pumasok kami sa bahay ngunit bago iyon ay hinabilinan ako ni mama na samahan muna si Banx sa loob ng bahay. Nag-usap pa ang mga matatanda habang ako ay naatasan na samahan muna si Banx sa sala kahit na okay naman na pabayaan lang siya dahil makapal naman ang mukha niya kaya alam kong hindi siya mahihiya dito sa loob. Bakit ba kasi nag punta pa dito itong dugyot na ito? Para siyang kabute na bila nalang sumusulpot e. "Bakit ka ba nandito?" tanong ko sa kaniya dahil naiinis talaga ako sa pagmumukha niya. "Inimbitahan ako ng tito mo na pumunta dito kaya huwag kang feeling diyan." Sabi niya sa akin. Inirapan ko lang siya at nanood nalang ng palabas. Wala talagang araw na nagkakasundo kami. Bakit kaya hindi nalang siya kina tita Dainne at mukhang sila ang nagkakasundo ni Scarlet kesa sa amin. As if naman na mag fi-feeling rin ako na ako ang pinuntahan niya dito like hello, nakakain
BUSY kaming lahat ngayon dahil pupunta dito si tito Cedric. Kasama niya sina papalo at mamala. Dadalaw sila sa amin lalo’t matagal na rin silang hindi nakakadalaw o kami sa kanila buhat ng busy na sina mama at papa sa hacienda at iba pa nilang negosyo sa Manila. Nasa labas ako ng villa at hinihintay ang pagdating ni tito dahil sabi ni mama na hintayin ko raw sila dito sa labas. May hot choco sa harapan at ini-enjoy ko ang pagkain ng hopia ng may langaw na dumating. Ako lang mag-isa nang biglang dumating itong Banx na 'to para na naman bwesitin ang araw ko. Ito yata ang talent niya. Ang mambwesit kasi bentang benta sa akin. "Eda!" tawag niya sa akin. Sinamaan ko lang siya nang tingin at hindi na nag abala ba na pansinin siya. Sayang lang siya sa oras. "Ang sungit mo naman." Aniya. Wow. I'm surprised na alam niyang masungit ako kaya sana naman ay lubayan na niya ako. "Pwede ba Banx? Wala akong oras makipag bardagulan sa 'yo. Kaya paki usap lang na lubayan mo na ako at naiinis ako s
Nang mapagod ako kakaiyak ay saka lang ako humarap sa kaniya. Hindi na ako magtataka kung mugto ang mata ko pagka tapos nito. Sa tindi ba naman ng pag-iyak ko. Humarap ako sa kaniya. Hinawakan niya ako sa magkabilaamg pisngi habang sinasalubong ang mga titig ko. Heto na naman ang mga titig niya sa akin. Iyong para bang pati kaluluwa ko ay tinitignan niya, hinahalukay niya. "I'm so jealous, Laris." Pag-amin ko. Tumulo na naman ang luha sa mga mata ko. Nakita kong lumamlam ang balikat niya at mapupungay na nakatingin sa akin. Hidni rin nakaligtas sa akin ang sayang dumaan sa mga mata niya matapos kong sabihin iyon. "Tell me more," bulong niya. Nakagat ko ang pang ibabang labi ko. Nalulunod ako sa bawat titig niya sa akin. Hindi ko na alam ang gagawin. Bahala na. Gusto ko lang ilabas lahat ng hinanakit ko sa kaniya ngayon. Gusto ko lang sabihin sa kaniya lahat ng nararamdaman ko ngayon at bahala na kung anong susunod na mangyari. "Nagseselos ako kay Regina." Sabi ko. "Ayaw kong hina
Kinabukasan, nakasakay ako kay Massi habang nililibot namin ang Hacienda Villaranza. Wala namang klase ngayon dahil summer kaya sinusulit ko ang bakasyon. Napadaan ako malapit sa boundary ng Vitaliano households at nakita ko si Laris. Nakita ko siyang kasama niya si Regina, babaeng isa sa kababata niya. “Magandang umaga po ma’am Eda,” Bati sa akin ng mga magsasaka habang nakatingin sa akin. Ngumiti ako sa kanila at sinundan ulit nang tingin si Laris na papasok sa mga cottages. ‘Saan sila pupunta?’ nagtataka kong tanong. Bumaba ako kay Massi at pinuntahan ang pinuntahan ni Laris kasama ni Regina. Alam ko namang kaibigan niya si Regina pero ayaw ko pa rin sa babaeng iyon. Bata palang ako ay maltdita na ‘yon at halatang ayaw sa akin kaya ayaw ko rin sa kaniya. Hindi naman ako mamimilit sa mga taong ayaw sa akin. Kung ayaw sa ‘kin, ayaw ko rin sa kanila. Ganoon lang naman ka easy ‘yon. Kung m*****a siya, pwes m*****a din ako. Nakita ko sila na papunta nga sa cottage. Nasa likuran la
Papaandarin na sana ni Laris ang motor niya nang biglang may sasakyang huminto sa harapan namin. Agad na nalukot ang mukha ko nang makita ang mukha ni Banx na mayabang na nakasandal sa sasakyan niya. “Eda, sa akin ka na sumakay. Ihahatid kita sa inyo,” sabi niya. Mas humigpit ang hawak ko kay Laris dahil ayaw kong sumama kay Banx. Nababadtrip ako sa mukha niya at isa pa, ang yabang niya sobra. Matagal ko na siyang kilala at nanliligaw sa akin pero ayaw ko talaga dahil aside sa hindi ko siya gusto, ayaw ko rin sa ugali niya. “Hindi mo ba nakikita na nakasakay na ako? Kaya umalis ka na dahil hindi ako sasama sa ‘yo. Si kuya Laris na ang maghahatid sa akin papunta sa bahay.” Sabi ko sa kaniya. Ayaw ko talaga sa mukha niyang magaspang. Mas lalo na sa ngisi niya sa mukha niya na ansarap tapalan ng nalusaw na metal para hindi na siya makangiti pa. “Bakit ka sasakay sa cheap na motor niya? Dito ka nalang sa akin sasakay dahil komporta-ble pa ang upo mo.” Aniya sa akin. At talagang nilait
-----15 YEARS LATER--- ALL ABOUT ANDROMEDA! “Look at this side! Pose! ANOTHER! OKAY, GOOD! PERFECT! .. 15 minutes break..” Tinanggal ko na ang ngiti sa labi ko at dahan-dahang umalis sa stage. Uminom ako ng tubig na inabot sa akin ni Hyacinth pagkapunta ko sa kinauupuan niya. Masiyadong nakakapagod ang araw na ito sa akin. “Eda, ang galing mo!” Bati ng mga nakakakilala sa akin. Tipid lang akong ngumiti sa kanila at hindi na nagsalita pa. Ayaw kong sayangin ang laway ko sa hindi ko naman close. Kinuha ko ang cellphone ko at kunot noo nang makita ang chat ni kuya Laris sa akin. “Where are you?” aniya sa chat niya. Ano na naman ba ang kailangan niya sa akin? “Pake mo!?” Send ko pabalik. Naiinis ako sa kaniya mula pa kanina. Ayaw ko na ngang makita ang pagmumukha niya. Ewan! Hindi naging maganda ang araw ko dahil hindi man lang niya ako pinuntahan sa bahay kanina. “Hinahanap ka ng mga magulang mo,” sabi niya. Hinahanap? E si mama nga nagpahatid sa akin dito kanina. “Don’t bUllshit
“MAMA!!” Malakas ang sigaw ng anak ko habang tumatakbo sila ng papa nila sakay ang kabayo ni Maddox. “Be careful!” Sigaw ko at nakasakay ako kay Massi na nakasunod naman sa kanila. Umalingawngaw ang tawa ng anak namin habang mahina silang tumatakbo palibot sa harapan ng villa. It’s Sunday at ngayong hapon, napagkasunduan namin na mangabayo kami. This is Eda’s favorite activity. Gustong-gusto niya ang mangabayo kami kasama ng papa niya. “Mama! Faster!” Sigaw niya na binuntutan ng tawa. Nakita ko pang may ibinulong si Masson sa anak namin dahil humagikgik pa ito. Sumimangot ako dahil tingin ko ay pinagkakaisahan ako ng dalawang ito. “You’re so pretty mama,” sabi ni Eda. Ngumiti ako dahil kinikilg ako sa sinabi niya. “Papa said,” nakagat ko ang png ibabang labi ko nang balingan si Masson na pulang pula na habang nakatingin sa akin. Kasalanan ng anak naming madaldal. “And you’re amazing mama in the whole world,” dagdag ni Eda. “Sabi ni papa?” tanong ko but our little Eda giggled a
Pag-uwi ni Masson ay agad nitong tinawagan si Sadik para hingin ang number ni Ivory. Kakapasok pa nga lang niya sa loob ng condo niya ay excited na siya kunin ang number ni Ivory. "Akin na ang number ni Ms. Vitaliano." Aniya nang sagutin ni Sadik ang tawag. Hindi man lang niya pinag hello ang kaibigan. “Ah.. Oh…” Tumawa si Sadik sa sinabi agad ni Masson. “Hello Masson.. Hindi uso ang hello sa ‘yo?” sarkastikong ani ni Sadik. “I don’t have time for that.” Masungit na sabi ni Masson dito. "Nagkausap na kayo?" tanong ni Sadik. Tumango si Masson kahit hindi naman siya kita nito. "Yeah." "That's good then. Sobrang coincidence nga e na naghahanap ka ng pakakasalan at siya naman ng pekeng mapapakasalan." Sabi ni Sadik at binuntuan pa niya ito ng tawa. Fake? Sorry, baby but ayaw ko ng peke. I want it real. "But you know what bro, pwede mo namang gawing peke lang ang kasal niyo e since hindi ninyo kilala ang isa't-isa. Ipalabas lang ninyo na kasal kayo gaya ng sabi mo na madaling ka ne