Nakatulala ako habang pinapasok sa sistema ko ang mga sinabi ng babaeng ‘yon. Ano na naman ito? Totoo kaya ang sinasabi niya? Bakit naman gagawin iyon sa akin ni Aiden? Wala na ba itong katapusan? Napapagod na ako! Nahihirapan na ako. Isang pagkakamali lang naman ang nagawa ko pero grabe-grabeng parusa ang binibigay sa akin.May alam ba siya sa mga nangyari sa akin? Kasama ba siya nila Brecken sa mga plano nito?Mabilis kong pinulot ang nahulog kong phone ng marinig ko ang paggalaw ng doorknob “Cali,” para akong bata na tinawag si Cali matapos nitong pumasok sa kuwarto, ang mukha ko ay parang humihingi ng saklolo.“It’s okay, Gian,” lumapit ito sa akin at agad akong niyakap. “Malalagpasan mo ito. Kakayanin mo ito. H’wag kang mag-alala, ‘di kita pababayaan. ‘Di kita hahayaang harapin ito ng mag-isa.”“Hindi ko naman ginusto ang nangyari,” pag-k-kuwento kong kumawala mula sa pagkakayakap sa kaniya. “Maniwala ka, Cali. ‘Yong macarons ang may kasalanan nito.”“Macarons? Anong kinalaman n
“I hate how Ele protect that bullshit! I mean, para sa kaniya ikaw ang nagmumukhang sinungaling. Naturingang kaibigan pero hindi man lang maasahan kapag kailangan,” reklamo pa nito habang nasa biyahe kami.“Okay lang ‘yon. Hindi naman natin sila mapipilit na maniwala sa akin, kailangan ko munang may patunay baka sakaling maniwala na sila.”Halos gabi nang makahanap kami ng condo, hirap kasi kami kung saan puwede kaya halos maubos ang limang oras namin sa paghahanap. Mayroon pang ilang condo owner na hindi kami pina-rent dahil nakilala nila ako. Ang dahilan nila ay ayaw nilang magalit ang ibang renter. Nag-drive thru na lang din kami ng pagkain kasi ‘di naman kami makakapagluto.“Paano pala ang trabaho mo?” tanong sa akin ni Cali na sumusubo ng pagkain.Napaisip muna ako bago siya sinagot “Papasok pa rin ako bukas, gusto kong ayusin ang sa amin ni Zayne. Kung maaaring gawin ko lahat ay susubukan ko para lang patawarin niya ako at h’wag n’yang paalisin sa kompanya.”Pagkagising ko nali
“H-Hindi! H-Hindi ako naniniwala, Zayne! S-Sinasabi mo lang ‘yan para lubayan na kita. Sinasabi mo lang ‘yan para makaganti ka sa nagawa ko. S-Sinasabi mo lang ‘yan dahil may nagawa akong mali. Sinasabi mo lang ‘yan dahil nasasaktan ka. N-Na dahil nasaktan kita. Pero alam kong mahal mo ‘ko,” hindi ko matanggap ang sinabi n’yang ‘yon kaya pinagpipilitan kong mahal niya ako.“Hibang ka na, Ms. Belarde? Hindi kita minahal. Kung iniisip mong minahal kita para sa anong dahilan naman, ha? Walang kamahal-mahal sa ’yo kaya walang dahilan para mahalin kita!” sa bawat salitang binibitiwan niya ay katumbas ng isang saksak sa dibdib ko ang idinudulot nito.“Pero hindi ‘yon ang pinaparamdam mo no’ng mga araw na ayos pa tayo, Zayne! Nadadala ka lang sa sitwasyon, galit ka lang kaya mo ‘yan nasasabi. Sigurado akong mahal mo ‘ko, alam ko ‘yon, ramdam ko!” wala akong magawa kung ‘di ipagpilitan na mahal niya ako. ‘Yon kasi ang nararamdaman ko. “Alam kong darating ‘yong araw na pababalikin mo ‘ko sa ko
Hinayaan kong pumatak ang mga luhang gustong kumawala sa akin. Wala na ako ibang magawa kung ‘di ang lumuha nang lumuha, sa ngayon ay ito na lang ang kaya kung gawin. Sobra akong nasasaktan, sobra-sobra na ang sakit na pinaparanas sa akin. Gusto ko ng matapos ito, gusto ko ng maging okay ang lahat. Gusto ko nang bumalik sa akin si Zayne.“A-Ate, oh?” napatingin ako sa harap ko ng may magsalita ro’n, bumaba ang tingin ko sa kamay n’yang may inaabot sa aking panyo, tinignan ko muna siya pabalik sa mukha niya. Bahagyang nakangiti ito sa akin at mahahamigan sa itsura niya na nahihiya siya. Dahan-dahan ko namang inabot ang panyong hawak-hawak niya. ”Thank you, uhm . . .” ‘di ko alam kung ano ang itatawag sa kaniya.“S-Sab na lang po,” sagot nito, mala-anghel ang boses niya sa tuwing magsasalita siya ay magandang pakinggan lalo pa’t parang anghel ang ayos niya. Simula sa pananamit niya, simpleng datingan niya, sa paraan ng pagsasalita niya, sa tipid n’yang pagkilos at may pagkamahinhin
“Ano ba ‘tong nangyayari ba’t bigla-bigla na lang ako nagsusuka? Ang unti lang naman ang nainom ko kagabi,” katwiran ko sa sarili ko habang naghihilamos ako.“What are you doing?! Leave now!” asik sa akin ni Zayne pagkalabas ko pa lang ng banyo, nakaabang na pala siya sa akin na lumabas.“Zayne. Please, h’wag mo na akong itaboy. Mahal na mahal kita. Please? Balik na tayo sa dati,” ayokong umalis ng hindi kami nagiging okay. Ayokong umalis ng wala akong kasiguraduhan.“Bakit ba ang kulit mo, ha?! Bakit ba pinagpipilitan mo ang sarili mo, hindi nga kita gusto! Hindi kita nagustuhan! wala akong nagustuhan sa ’yo!” sagot niya na pinagdidiinan ang bawat salita.“Hindi kasi ako naniniwala na hindi mo ‘ko gusto, Zayne! Alam kong gusto mo ‘ko. Dini-deny mo lang kasi nasaktan kita!” dahilan ko sa kaniya, gano’n kasi ang nararamdaman ko, alam kong minahal niya talaga ako.“Ang kampante mo ‘no?! Tiwalang-tiwala ka sa sarili mong nagkagusto talaga ko sa ’yo. Hindi kita gusto! You should not here,
Kumuyom ang kamao ko pagkatapos kong marinig ‘yon mula kay Zayne. Gusto ko s’yang saktan, gusto kong iparamdam sa kaniya ‘yong sakit na ginawa niya sa akin kaso hindi ko magawa, hindi ko magawang saktan siya. Gano’n ko siya kagusto para magpigil ako ng galit sa kaniya. Ang gusto ko lang naman ay magkaayos kami, gusto ko lang na bumalik kami sa dati. Gano’n ba ‘yon kahirap ibigay para umabot kami sa ganito? Para pahirapan niya ako ng ganito.Umalis ako ng opisinang ‘yon na masama ang loob, masakit sa damdamin ang bawat bagay na pinaparamdam sa akin ni Zayne. Hindi ko na alam kung bakit kailangan ko pa itong tiisin, hindi ko alam kung bakit ang hirap-hirap balewalain, bakit kailangan umabot sa ganito ang kabayaran sa isang pagkakamali na hindi ko naman ginusto.Naisipan ko munang pumunta sa bahay namin, susubukan ko na rin makipag-ayos sa kanila. Magbabaka-sakali lang naman ako na baka puwede na kaming bumalik sa dati, ‘yong dating wala kaming galit sa isa-isa, walang tampuhan, puro ka
Titig na titig lang siya sa akin habang nagtatanong ako. “B-Bakit po, Ate? Bakit ganiyan po ang reaksyon niyo? Kilala niyo po itong nasa picture?” turo niya sa taong nasa picture na hawak-hawak ko.Pabalik-balik ang tingin ko sa picture na hawak ko at sa mukha ni Sab, hindi ko napansin no’ng mga nakalipas na araw na mayroon silang hawig nito. Dahil do’n ay namuo ang kaba sa dibdib ko, hindi ko pa naman tiyak, wala pa mang kasiguradohan ngunit kabang-kaba na ako.“Kilala mo po ba Ate ang mama ko?” natulos ako sa kinatatayuan ko matapos kung marinig ‘yon mula sa kaniya, parang binuhusan ako ng malamig na tubig dahil do’n na nakaramdam ako ng kakaibang pakiramdam, nanginginig na rin ang kamay ko dahil na rin siguro sa pagkabigla.“Mama mo?” tanong ko sa kaniya, magbabaka-sakali lang naman akong mali ang pagkakarinig ko.“Opo, Ate. Mama ko po iyang nasa picture. Kilala mo po ba siya?” tanong nito pabalik sa akin na tulad ko ay nagtataka rin siya sa ikinikilos ko.“O-Oo. Kilalang-kilala ko
Mapait akong ngumiti at sunod-sunod na tumango sa kaniya. Lumapit ako sa kaniya para yakapin siya sa huling pagkakataon. Hindi naman siya umalma sa ginawa ko ngunit hindi niya ako niyakap pabalik.Kumawala na ako sa pagkakayakap sa kaniya. “Siguro nga hanggang dito na lang ako. Sa kabila ng masasakit na nagawa mo sa akin, sa kabila ng pagtanggi mo sa nararamdaman mo para sa akin, sa kabila ng pangtataboy mo, naging totoo ang pagmamahal ko sa ’yo, Zayne. Sige, palagi kang mag-iingat, ah? S-Salamat sa ilang buwan na pinagsamahan natin. Salamat dahil tinanggap mo ako rito sa kompanya mo kahit saglit lang,” pagkatapos kung sabihin ito ay bumuntong-hininga muna ako bago tuluyang um-exit ng opisina niya.Pagkagaling ko sa kompanya ni Zayne tumungo ulit ako ro’n sa bar kung saan do’n ko nakita si Sab. Gusto ko s’yang makausap para na rin makipag-ayos sa kaniya. Naiintindihan ko na ngayon, siguro ay nadala lang din ako nang galit no’ng gabing ‘yon kaya gano’n na lang ang nasabi ko sa kaniya.
“Sinabi ko bang paniwalaan mo ‘ko?” sarkastikong tugon ko sa kaniya.“Hayop ka, Zayne! Kaya mo ba talagang gawin ‘yan kay Gian? Mahal mo si Gian, Zayne! H’wag kang magpalamon sa galit mo, sa paghihigante mo! H’wag mo ‘yan gagawin kay Gian. Baka pagsisihan mo lang ‘yan, Zayne!” pag-k-kuwestiyon niya sa akin.“Gawin mo na ang dapat mong gawin, Andrius. H’wag kang magpapabilog sa babaeng ‘yan. Kompanya ang nakasalalay dito. Mamili ka! Buhay ng babaeng ‘yan o ang kompanya?” sabat pa ni Dad kaya muli akong bumaling kay Gian. “Iputok mo na, Andrius!” muli akong napalingon kay Dad.“Bilis!” nanginginig ang kamay ko habang kinakasa ang baril.“Hindi puwede!” akma ko na sanang ilalagay ang kamay ko sa trigger ng baril nang sumigaw ang kaibigan ni Gian. “H-Hindi mo siya puwedeng p-patayin Zayne d-dahil buntis si G-Gian! Buntis si Gian!” nanlaki ang mata ko sa sinabi niyang iyon na bigla ako nanlamig.“H’wag mo sabihing maniniwala ka Zayne sa babaeng ‘yan! Niloloko ka lang n’yan, nililito ka lan
“That woman doesn’t deserve your love. You don’t need to waste your time on someone who only wants you around when it fits their needs. Don’t turn a valuable rugby into a priceless gem, Zayne! Stop breaking your own heart by trying to make a relationship work that clearly isn't meant to work. Don’t lose yourself by trying to fix what's meant to stay broken. Do you understand? Now, stop! I will not give your phone back if you couldn’t realize what I mean.” Hindi niya nga binalik sa akin ang phone ko kaya nanahimik na lang ako.Nang maiuwi nila ako sa bahay ay pinalitan lang nila ako ng damit at umalis na rin sila.Nagising ako dahil sa sinag ng araw na pumapasok sa bintana dahil hindi pala nakasara ang kurtina nito. Napahawak ako sa ulo ko matapos kong maramdaman ang pananakit nito. Napansin ko pa na iba na rin ang suot ko, kaya naman inisip ko kung ano bang nangyari kagabi hanggang sa maalala ko lahat-lahat, ultimo ang sinabi ni Aiden.“That woman doesn’t deserve your love. You don't
“Ano ibig-sabihin nito, Zayne? Hindi mo na ba ako itataboy? Okay na ulit tayo?” tanong niya sa akin pagkatapos kong hugutin ang pagkalalaki ko sa kaniya.Kunut-noo akong umiling-iling sa kaniya matapos niyang itanong ‘yon. “Of course not. Avery is already pregnant. I just did it to make you stop, okay? Pinagbigyan lang kita ngayon para tigilan mo na ako. Now leave permanently and don’t you dare to come back!” sinunod naman niya ang sinabi kong umalis siya. Nang tuluyan na siyang makaalis ay pagalit kong basta-basta na lang itinapon ang laman ng mesa ko, wala akong pakialam kung ano ang mga nahagis ko na kumalat na lang sa sahig. Matapos ‘yon ay napaupo na lang ako sa swivel chair.“I’m sorry, Gian . . . I'm sorry for hurting you like this. I just can't accept the fact that you choose to make love with my brother, I just can’t accept that you do this to me. Umasa ako, eh. Umasa akong enough na ako sa ‘yo! Umasa akong ‘di mo magagawa ito dahil lang sa nagawa ko, akala ko maiintindihan
“What?!” gulat kong tanong dito. “But . . .”“No buts, Andrius! It’s important! You need to be here, as soon as possible!” hindi ko pa nasasabi ang dahilan ko ng pangunahan niya ako.Pero paano si Gian? May usapan kami, hindi puwedeng ‘di kami matuloy, hindi puwedeng ‘di ko siya puntahan, baka maghintay lang siya nang maghintay sa akin do’n. Hindi puwede ‘to!Tatawagan ko na sana si Gian kaso saktong pagbukas ko ng phone ko ay bigla na lang itong namatay. Hush! Wrong timing! Paano na ito?Lumabas na ako papunta sa parking lot para tignan kung nando’n ba sa sasakyan ko ang charger ng phone ko pero tanging nando’n lang ay ang power bank, ch-in-arge ko kaagad ang phone ko, naghintay ako ng ilang minuto para bumukas ang phone, kaso ‘yong power bank naman ang walang charge. Pinilit ko pang i-power on ang phone baka sakaling umabot pa, mabuti na lang ay nag-on pa ito. Una kong tinignan ‘yong message ni dad which is ’yong location kung saan ang meeting. Nag-t-type pa lang ako ng i-m-messag
“Nagka-ex ka na ba, Sir?” I spilled the coffee I was drinking after she suddenly asked. Ang masama pa rito pati ang suot ko ay natapunan din.She apologized to me, but it was also her fault that she had suddenly ask questions. I went home with her. When we returned to the company, she went straight to her desk. I watched her while I was at my table. Drowsiness was obvious in her eyes as they were already started to close. And only just a few minutes later, she folded her arms and laid her head on it.I approached her to wake her up, but I stopped walking while staring at her as she slept. I bent down and slowly brought my face closer to her, I leaned down on the table as I suddenly stared at her innocent face.“I like watching you fall asleep. It is like watching a star fall from the sky,” I whispered as I took a few strands of her hair that were blocking her face and I place it behind her ear.Mas nilapit ko pa ang mukha ko sa kaniya. “What a beautiful view. Sweet dreams!” matapos
“Who’s this girl?” I asked myself as I watched the woman walk into this elevator.“11th floor.” I utter to the elevator staff in a calm voice.“Sa floor number eleven po, Ate.” The woman spoke with me at the same time, so I automatically looked at her again with a frowned face.“Who said that you can go to the 11th floor?” I asked her immediately. Sino ba siya para pumunta ro’n sa office ko?She was still pushing herself, she was still brave enough to argue with me even if I’ve said that she’s not allowed there. What a hard-headed, woman!Nauna pa talaga siya sa akin papuntang opisina ko. Ang lakas naman ng loob nito.“Kung titignan mo lang ako’y napaka walang-kuwenta mo pala!” siya na nga itong malakas ang loob na manguna sa akin, siya pa ang mas galit. Kung tutuusin ako dapat ang magalit kasi teritoryo ko ‘to. “Ikaw kaya kumatok para may maambag ka naman sa ekonomiya?” nang-utos pa nga.I shuddered as I stared at her wickedly. I took the key card from my pocket and immediately slid
“Momma! Momma!” nasa gitna ako ng pagluluto nang meryenda namin ni baby Ali ng lumapit ito sa akin hawak-hawak ang papel at lapis niya, problemado ang mukha nito na naka-pout pa at bakas sa mapupungay niyang mata ang nangingilid na luha.Pinunasan ko muna ang mga palad ko dahil sa flour na kumalat dito bago ako lumuhod na kapantay niya “My baby Ali’s crying, why baby? What happened?” tanong ko sa kaniya na kunware ay nalulungkot sa itsura niya.“My name is a cursed, Momma!” lalong nagpout ang labi nito, hindi ko alam kung maaawa ako o matatawa dahil ang cute n’yang tignan sa gano’ng itsura. “Every time I’m writing my name it’s like a torture po for me, Momma!” reklamo pa nito na pasimpleng dumadabog, kunware pa s’yang yumuko kaya naman nasilayan ko ang double chin niya, manghang-mangha rin ako sa haba ng pilik-mata nito, pagkakapal ng kilay at kitang-kita kaagad ang matangos na pagkakaarko ng kaniyang ilong.“Don’t you like your name, baby?” tanong kong mu
“Gian, are you still there? Please. We need you, Zayne needed you. I will message you the address, just come here when you change your mind. We desperately need you so much! I am really sorry.”Matapos ‘yon ay pinatay na niya ang tawag. Nanlulumo ako na muling bumalik at naupo sa couch.“What happened?” tanong ni Cali sa akin ng mapansin niya sigurong problemado ako.Nag-aalangan ko naman s’yang nilingon. “Nasa hospital si Zayne. Tumawag sa akin ang kaibigan niya. Ayaw daw ni Zayne kumain, kumausap kahit sino sa kanila, at kahit mismo sa doctor. Tumawag siya para humingi ng tulong sa akin, ‘di ko alam ang gagawin, Cali,” pagkuwento ko sa kaniya.“Hindi ka namin pipilitin kung ayaw mong pumunta,” sagot naman ni Ele. “Hindi ka rin namin pipigilan kung nanaisin mo na pumunta ka, ang sa akin lang siguraduhin mo na ‘yong gagawin mong desisyon ay ’yong ‘di mo pagsisisihan sa huli.” “Katulad ng ginawa niyo kay Gian?” napatanga ako kay Cali mata
“No! I won’t. I want to talk with her,” saad niya pabalik kay Ele na nagmamakaawa ang dating, muli siyang lumingon sa akin na, “Please, Gian? We need to talk,” mahinahong hiling nito.“H’wag kang makulit, Zayne. Lumayo ka kay Gian, layuan mo siya!” singhal ni Cali sa akin.“The way you speak. It seems you have done nothing wrong to Gian,” buwelta ni Zayne.“Excuse me? Para malaman mo, ako lang ang nag-stay sa kaniya matapos niyo siyang iwanan!”“Wala naman tayong dapat pag-usapan, Zayne,” ako na ang boryong sumagot kaniya na ‘di ko siya pinakitaan ng awa. “Please. Gian. I badly want to talk with you. Please?” lalong pamimilit nito na mas nagmakaawa ang itsura.“Hindi, Zayne! Umalis ka na. Ayusin mo muna ‘yang sarili mo!” pangtataboy pa sa kaniya ni Cali. “Gian, please? We need to talk,” hindi pa rin nagpatinag si Zayne na mas lalong nagpupumilit.“Ayoko, Zayne! Wala na tayong pag-uusapan, mas mabuti pang umalis ka na lang,” pangtataboy ko sa kaniya.“Gian, kausapin mo ‘ko para sa ana