Chapter 5

Huminga ako ng malalim bago tinawagan si Candice. Kailangan na namin pag-usapan ang tungkol sa set-up namin sa kasal o ang kasal mismo. May basbas naman ang magulang namin na kami na ang bahalang magdesisyon sa petsa ng kasal. Basta bago matapos ang buwan ay maikasal na kami. Nag-ring ang cellphone. Matapos ang pagsasalo noong isang araw ay hindi na kami nag-usap pa ni Candice pero nagpalitan kami ng cellphone number bago kami umuwi. Sinabi ko na ako na lang ang tatawag sa kaniya. Wala naman daw iyon problema sa kaniya. Humugot ako ng malalim na hininga ng sagutin ni Candice ang aking tawag.

“Vincent, napatawag ka? May mahalaga ka bang sasabihin? Tungkol ba ito sa kasal?” sunod-sunod na tanong ni Candice. Para siyang nagmamadali. Naririnig pa niya ang sunod-sunod na pagtipa niya ng keyboard. Malamang nasa opisina siya dahil alas nuwebe pa lang ng umaga. Papunta pa lang siya ng De Silva’s Broadcasting Company.

“Yes, tungkol nga iyon ang sasabihin ko. Are you free this afternoon?”

“Wait, I will check my schedule,” sagot ni Candice. Narinig kong tinawag niya ang sekretarya at tinanong ang mga appointment niya.

“De Silva? Are you still there?” tanong ni Candice.

“Yes, I’m here.” Ipinasok na niya ang sasakyan sa loob ng compound ng gusali at ipinark iyon.

“Free ako ng 1pm to 2pm. Okay ba ‘yon sa ‘yo? Baka busy ka ng ganong oras? Suggest ko na lang na gabi na tayo magkita para hindi tayo naghahabol ng oras. Free ako ng 7pm. You choose.”

Wala naman akong gagawin ng 7pm. Alas singko ay puwede na akong umalis. Hawak ko naman ang oras ko dahil sa sarili naming kompanya ako nagtratrabaho bilang Chief Operating Officer. Soon, ako na ang magiging CEO ng De Silva’s Broadcasting Company.

“Okay, 7pm para hindi tayo naghahabol ng oras. Puwede natin mapag-usapan ng masinsinan ang kasal o ibang detalye na gusto mong pag-usapan. Sa Yanki’ Resto na lang tayo magkita. Okay ba sa ‘yo? Maganda kasi ang ambiance doon at tiyak na marerelax tayo.” Sandaling natahimik ang nasa kabilang linya.

“Okay, Yanki’s Resto na lang. Sige, see you later. Madami pa akong gagawin,” paalam ni Candice. Magsasalita pa sana ako pero pinatay na ng dalaga ang tawag. Napailing-iling na lang ako. Mabait naman si Candice pero may pagka-m*****a nga lang.

Quarter to seven nandito na ako sa Yanki’s Resto kung saan kami magkikita ni Candice. Humingi lang ako ng tubig sa waiter. Habang naghihintay, binuksan ko muna ang cellphone at nagpunta sa social media account ko. Ngunit hindi ko ‘yon naituloy dahil biglang bumukas ang glass door at pumasok si Candice. Napalingon-lingon ang dalaga hanggang sa makita ako. Tumayo ako at nilapitan si Candice.

“Good evening, Ms. Gozales. Or should I call you today Mrs. De Silva?” pang-aasar ko sa kaniya. Nagsalubong ang kilay niya at inirapan ako.

“Ms. Gozales will do. We are not married, yet.”

“Ano naman masama sa sinabi ko? Soon naman magiging Mrs. De —”

“Please, Vincent. Pagod ako at wala ako sa mood makipagbiruan.” Huminga ako ng malalim. Mahirap na kung magalit si Candice.

“Alam ba nina tita na magkikita tayo rito?” tanong ko habang ipinaghihila ko siya ng upuan. Nabanggit ko sa aking magulang ang pagkikita naming dalawa. Nagpasalamat naman si Candice. Ipinatong niya ang bag sa mesa.

“Oo, sinabi ko sa kanila. Hindi puwedeng hindi lalo kung ang pag-uusapan natin ay tungkol sa kasal.”

Napatango-tango na lamang ako. Tinawag ko ang waiter at hiningi ang menu rito.

“My treat. Mag-order ka lang ng gusto mo,” wika ko at tumingin kay Candice. Tipid siyang napangiti.

“Thank you. Saktong-sakto gutom na ako. Hindi ako nag-meryenda kanina sa dami ng ginawa sa opisina. Nagkaroon pa ng urgent meeting at ako pa ang nag-present. Nakakapagod din pero wala, eh. Utos ni dad so wala akong magagawa kundi ang sumunod,” pagkukuwento ni Candice.

Wala namang akong makita na pagsisisi sa mukha niya. Na-curious tuloy ako kung ano ang gusto niyang kunin kung sakali man na hindi siya nag-take ng business. Pagkatapos mamili ng kakainin, sinabi na namin sa naghihintay na waiter ang order namin.

“Ano bang hilig mo? O ano ba ang gusto mong course kung sakali?” tanong ko. Nagkibit-balikat si Candice.

“Fine Arts, mahilig kasi akong mag-paint. Hilig ko na noong bata pa. Puno ng paintings ang kuwarto ko. Iyon sana ang kukunin kong kurso noong kolehiyo pero hindi sumang-ayon si dad. Be practical daw. Only child kaya wala akong magagawa kundi sundin siya lalo at ako ang magmamana ng Gonzales Telecommunication Incorporatin. Minsan hobby ko na lang ang pagpipinta,” mahabang kuwento niya.

Hindi ko maiwasang maawa kay Candice. Pilit man niyang itinatago ang lungkot at dismaya pero nakikita ko iyon. Natawa siya ng mahina.

“Huwag na nga natin pag-usapan iyon. Matagal ko ng kinalimutan ang pangarap kong maging tanyag na pintor balang araw, Kasi ito ang kinalakhan kong buhay kaya kailangan sumunod sa agos. Ikaw? Anong hilig mo? Bukal ba sa loob mo ang maging businessman?” tanong ni Candice. Tumango ako.

“Oo naman. Noong bata ako hinahangaan ko si dad kapag nakasuot siya ng office attire. Ang guwapo kasi at lalaking-lalaki ang dating. Kaya sabi ko ‘non gusto kong maging tulad niya. It’s runs in the blood na rin siguro. Halos lahat naman ng mga kamag-anak namin ay negosyante,” sagot ko. Nagbaba ng tingin si Candice.

“ ‘Buti ka pa nakuha mo ang gusto mo. Well, hanggang passion lang ang ginagawa kong pagpipinta at tanggap ko na iyon.” Hinawakan ko ang kamay ni Candice. Napaawang ang labi niya at napakurap-kurap ang mga matang napatitig sa ‘kin.

“It’s okay. Malay mo hindi pa ito ang tamang panahon para makilala ka nilang pintor ‘di ba? ‘di ba? Darating din ‘yon sa tamang panahon basta magpatuloy ka lang sa ginagawa mo,” seryuso kong sabi.

Ngumiti lamang ng tipid si Candice at binawi na ang kamay. Sakto naman na lumapit ang waiter at inilapag ang order namin sa mesa.

“Kain na tayo. Nagugutom na ako. Hindi pa ako kumain. Hindi na rin kasi ako nakapagmeryenda kanina,” masiglang sabi ni Candice at kaagad na nilantakan ang pagkain. Napangiti naman ako. Hindi ko alam na may side palang ganito si Candice. Ang akala ko hanggang pagsusungit lang ang kaya niya. Napatingin sa ‘kin ang dalaga.

“Oh, bakit hindi ka pa kumakain? Sabayan mo na ako dahil masarap ang menu nila. Huwag mo akong titigan dahil naiilang ako,” prangka niyang sabi na ikinatawa ko na lamang.

“Natutuwa lang ako na pagmasdan ka na kumakain. Pero sige, kakain na ako dahil nagugutom na rin ako,” nakangiti kong sabi. Irap ang itinugon ni Candice at nagpatuloy sa pagkain. Moddy lang?

“Dahil arrange-marriage ito, kailangan may rules tayo na susundin. Para alam natin ang hangganan ng isa’t-isa. Kapag nalabag ang isang rules, may kapalit na parusa o kapalit,” sabi ni Candice.

Tapos na kaming kumain. Nilalantakan na lang namin ang dessert namin na blueberry buckle. Si Candice ang nag-order niyon at iyon na lang din ang inorder ko para matikman rin ‘yon. Well, sang-ayon naman ako sa sinabi niya. Kapag may rules, maayos ang pagsasama. Malakas ang kutob ko na kasali ang annullment o divorce sa rules. Sino ba naman kasi ang gustong maikasal sa taong hindi mahal?

“Tama ka diyan kaya sang-ayon ako sa rules na iyan. So, patingin ako ng rules na nagawa mo?” Iniabot niya ang dalang tablet sa ‘kin.

“Kung may gusto kang idagdag, ayos lang naman. Kung may tanong ka sa mga ginawa ko, feel free to ask.”

Tiningnan ko ang nakasulat roon. Una, hindi kami magtatabi sa isang kuwarto. Ayos sa ‘kin iyon dahil gaya ng sabi ko, wala kaming relasyon. Pangalawa, no s*x. Well, ayos iyon dahil hindi mo ma-fi-feel ang s*x kapag hindi niyo mahal ang isa’t-isa. Pangatlo, huwag gagabihin sa pag-uwi.

“Sa rule #3, anong oras ang curfew? Puwede ba ng 9pm?” tanong ko.

“8pm lang, Mr. Gonzales. Ano na lang iisipin ng makakakita sa ‘yo kung sakali? May asawa kang tao pero gabi ka kung umuwi. Kahit arrange-marriage ‘to kailangan maging aware tayo sa sasabihin ng ibang tao para na rin sa reputasyon ng kompanya. Tama ba ako?” tanong ni Candice. Huminga ako ng malalim. Mukhang goodbye barkada na ito. Tumango ako.

“Okay, noted. Tama ka nga naman diyan. Pero kung gagabihin ako dahil sa trabaho sa opisina, ayos naman siguro iyon?” tanong ko ulit.

Tumango ulit si Candice. Pang-apat, walang pakielamanan ng desisyon basta hindi nakaka-apekto sa mga rules at sa pagiging mag-asawa kuno. Panglima, maging sweet kapag nasa ibang lugar o may event.

“Sa panglima, paano iyon? Di ba alam nila na arrange-marriage ‘to? Tapos magkukunwari tayong sweet sa isa’t-isa?”

“Iyon ang purpose ‘non. Kailangan makita ng mga tao na may achievement ang samahan natin. Hindi iyong pinapakisamahan lang natin ang isa’t-isa dahil sa kompanya. Iisipin nila na pera pera lang ang lahat. Magiging pangit ang imahe ng aming kompanya kung sakali. Sa negosyo kailangan din ng magandang image sa costumer para mas tangkilikin ang produkto na ibenebenta ino-offer mo. Kapag bumalik na tayo sa bahay, balik na tayo sa normal,” paliwanag ni Candice.

Tama nga naman si Candice. Hindi rin maganda kung magiging laman ng balita o magazine ay kaya sila nagpakasal ay dahil sa negosyo. Karamihan naman ganoon pero kung negosyante ka, kailangan maging matalino dahil tao ang market rito. Kapag nalaman nila na kahit arrange-marriage kami ni Candice at natutunan naming mahalin ang isa’t-isa, magiging maganda ang image namin sa mga tao. Natapos ko ng basahin pero wala akong nakitang annullment o divorce.

“Bakit walang anullment? Ayaw mong mag-file ng annullment?’ curious kong tanong. Umiling si Candica.

“Hindi pa ngayon ang tamang panahon para pag-usapan ‘yan. Focus muna tayo sa kasal.” Ngumisi ako. Parang gusto ko siyang asarin. Parang nasa mood na siya, eh.

“Ayos din ‘yon dahil baka sooner or later magustuhan mo ako at magustuhan kita ‘di ba?” Tinitigan ako ni Elei at nag-iwas ng tingin pero kita ko ang pamumula ng kaniyang pisngi.

“No comment. Wala ka bang sasabihin o idadagdag? O suhestiyon?” tanong niya at may kasama pang pagkahad ng kamay.

“Tama ka nga naman ang limang rules. Agree ako sa mga ‘yan. Pero may isa akong gustong idagdag.”

“Ano iyon? Siguraduhin mo na hindi kalokohan iyan, Vincent,” nakataas ang kilay na sabi ni Candice. Back to pagiging m*****a na naman ba? Napangisi ako. Ibinigay ko na sa kaniya ang tablet.

“Mukhang mawawalan ng saysay ang rule #2. Dahil para mangyari ang rule #5, kailangan may mangyari sa ‘tin, Candice.” Nanlaki ang mga mata ni Candice habang nakaawang ang bibig habang umiiling-iling.

“No! Hindi puwedeng may mangyari sa tin—” Pinutol ko na ang iba pa niyang sasabihin.

“Paano magiging kapani-paniwala na may improvement ang samahan natin kung hindi ka mabubuntis, Candice? Sweet tayo sa isa’t-isa tapos walang mabubuo na bata? Sa tingin mo maniniwala sila?” tanong ko habang nakangisi pa rin. Lalaki ako at pangangailangan din ako.

Kung may mangyayari sa ‘min ni Candice, gusto ko. Sino ba ang ayaw? Maganda ang katawan niya dahil nakita ko ang isang picture niya na naka-two piece sa isang beach resort. Noon kasi ang curious ako sa kaniya kaya tiningnan ko ang social media accounts niya. Tiyak na mag-e-enjoy si Candice sa kama dahil magaling ako. Kumunot lalo ang kaniyang noo. Huminga ako ng malalim at tinype sa tablet ang sinabi ko. Ipinakita niya iyon sa ‘kin. May nakalagay roon na suggestion at sa tabi ay ‘yong sinabi ko.

“Pag-iisipan ko, Vincent. Hindi madali ang pinapagawa mo, okay? Kung may pagbibigyan man ako ng sarili ko dapat sa lalaking mahal ko. Pero dahil nga sa rule na ibinigay ko kailangan kong i-consider ang suggestion mo. Give me two to three days to think about it.”

May posibilidad na magbago ang isip niya kaya kailangan ko na siyang makumbinsi ngayon.

“Wait, may mali ba sa suhestiyon ko para pag-isipan mo pa? Pareho tayong magbebenefit, Candice. Ano naman ngayon kung mabuntis ka kapag may nangyari sa ‘ti? Magkakaroon ka na ng anak at kung sakali na maghiwalay tayo, nasa ‘yo ang kustudiya ng bata. Importante ang s*x sa buhay natin. Kailangan natin ‘yon. Saka magandang lalaki naman ako. Tiyak na mabibigyan kita ng magandang la—” Padabog na tumayo si Candice. Nagdulot ng ingay ang kaniyang upuan saka isinukbit ang bag. Napatingin tuloy ang ilan sa ‘min na naroon.

“Update kita, Mr. Vincent Gonzales. Hindi mo ako madadaan sa ganiyan. Kaya kong mabuhay ng walang sex routine unlike you na madaming babae na naikakama. Mauna na ako. Marami pa akong gagawin sa opisina.” Iyon lang at lumabas na ng restaurant ang dalaga. Napabuntong-hininga na lamang si Vincent. Sh*t! Wrong move ata ang ginawa ko