Aurora's Point of ViewTiningnan ko naman siya, parang konti na lang iiyak na siya kaya agad akong lumapit at binuhat siya."Bakit? Anong problema?""I'm starving, mommy. I want to eat na." Nakanguso niyang sabi.Napangiti naman ako dahil mas naging cute siya."Sige na, kakain na kayo ni Winter." Lumapit ako sa kakambal niya at inilahad ang kamay.Saglit muna iyong tiningnan ni Winter bago hawakan. Buhat-buhat ko si Snow habang hawak ko si Winter sa isang kamay, dumiretso kami sa dining table at pinaupo silang dalawa. Hindi nagtagal sumunod sila Sonya, manang Consing at Sonya na may mga dalang pagkain."Sasabay ka po sa amin, mommy?" Nakatingin pa sa akin si Snow habang nangungusap ang mga mata.Hindi pwede, magagalit si Daddy niyo. Gusto ko sanang sabihin iyon sa kaniya pero hindi ko na ginawa. Ngumiti lang ako at masuyong hinaplos ang kaniyang buhok."Busog pa si mommy. Mamaya nalang ako." Pagdadahilan ko.Dumating si manang Osmet at nang makita ako sandali akong pinakatitigan."But
Alted's Point Of ViewILANG araw na, hindi ko na mabilang kung ilang beses ko na rin sinubok ang pasensya ng babaeng iyon pero sa huli ako ang nawawalan ng pasensya. Sobrang laki ng pinagbago niya, kahit sa pananamit, sa pakikipag-usap sa akin, sa pagiging sunud-sunuran niya at sa biglang pagbabago ng ugali niya. Higit sa lahat, kahit anong pilit kong ilayo siya sa mga anak ko sa huli nadadatngan ko siyang nakikipaglaro at nakikipag-usap kay Snow at Winter. Masyado siyang malapit sa mga bata, hindi ko iyon gusto, dahil alam kong may binabalak siya. After all, she is Candice, there's no miracle on her. Sadyang mas ginagalingan niya lang ngayon ang pagkukunwari.There's no f*ck*ng way that I'll forgive her."Mukhang malalim ang iniisip mo?"Mula sa pagtanaw sa malawak na taniman ng ubas ibinaling ko iyon sa taong nagsalita. Si Elizabeth."Kailan ka pa?" Hindi ko pinansin ang tanong niya, naglakad ako palapit sa kaniya at sinalubong naman niya ako ng mahigpit na yakap."Kanina lang."El
Aurora's Point of ViewNabigla ako sa tanong niyang iyon. Hindi agad nakapagproseso ang isip ko ng magandang palusot lalo na at nagpapaawa na ngayon sa harap ko si Snow. Magagalit si Alted panigurado."You can't, Snow."Awtomatiko akong napalingon sa pinanggalingan ng boses at nakita si Alted na nakatayo sa gilid kasama ang isang magandang babae. Tumayo ako at humarap sa kaniya pero nanatiling nakatuon ang tingin niya sa mga bata."Tita Liza!" Snow and Winter shouted in unison.Tumakbo ang kambal papunta sa magandang babae na kasama ni Alted. Tumawa ang babae at agad binuhat si Winter, si Snow naman ay nagpabuhat kay Alted at niyakap nilang dalawa ang tinatawag nilang Tita Liza. She looks sophisticated and gorgeous. Nang mapatingin siya sa akin hinagod niya ako ng tingin at bahagya pang nangunot ang noo, hindi man lang siya ngumiti at niwalang emosyon ang mga mata."Come on, babies. Magpalit na kayo ng damit, maraming pasalubong si Tita sa inyo." Nang bumaling siya sa mga bata nakangi
Aurora's Point of ViewBUMABA rin ako pagkatapos kong maligo at tumuloy sa harden para magdilig ng mga halaman. Mabigat pa rin ang pakiramdam ko habang ginagawa iyon, parang may nakadagan na bato sa dibdib ko sa tuwing naiisip ang mga sinabi ni Alted. Snow and Winter are not mine, they're not my daughters but I feel more complete whenever I'm with them. Sa laki ng mansyon, sa dami ng mga katulong at kasambahay, at sa rangya ng buhay dito, isa pa rin iyong hawla para sa akin. Tanging si Snow at si Winter lang ang dahilan kung bakit nakakalimutan ko kung sino ako at kung nasaan ako.Sa tuwing iniisip ko kung ano ang katauhan ni Candice ayon sa kwento sa akin ni Sonya, parang ang sama ko, parang hindi talaga kayang patawarin ng mga tao ang isang katulad ko.Hindi man diretsahang sabihin ni Sonya ang gusto niyang ipunto noon, isa lang ang nasa isip ko, hindi kuntento si Candice sa buhay niya, materialistic, mata-pobre, at mainitin ang ulo. Ganoon ang nakikita ko, ganoon ang naiisip ko.
Aurora's Point of ViewKailangan kong mahimasmasan. Kailangan kong maghilamos ng malamig na tubig. Nang matapos akong maghilamos ng ilang beses tiningnan ko ang repleksyon sa malaking salamin. Ako pa rin ito, si Aurora na akala ng lahat ay si Candice. Ako pa rin ito, ang babaeng biglang napasok sa malaking gulo dahil napagkamalan.Ako pa rin si Aurora na ngayon ay si Candice. Si Candice na kinamumuhian ni Alted, ng lalaking laging nagpapabilis ng tibok ng puso ko dahil sa pinaghalong kaba at takot.Ako pa rin ba ito?"Candice!""Candice!"Napaiktad ako dahil sa malakas na sigaw galing sa labas ng banyo. Boses ni Alted iyon. Madali kong hinila ang seradura at saktong bubuksan dapat iyon ni Alted kaya muntik ng magtama ang katawan namin kung hindi niya lang napigilan ang sarili. Ilang pulgada na lang ang layo namin sa isa't isa.Hindi ko inakalang magagawa kong makalapit sa kaniya ng ganito. Ganito kalapit na naaamoy ko na ang pabango niya. Bigla kong naramdaman ang pagwawala ng puso ko
Aurora's Point of ViewMAINGAT kong pinihit ang seradura at sumilip sa loob ng silid, nagkataon na nakaharap papunta sa direksyon ko si Snow habang nakaupo sa kama kaya nakita niya rin ako. Agad siyang ngumiti, pero hindi na siya nakalapit sa akin dahil pansamantalang sinusuklay ang basa niyang buhok. Hinanap ng mga mata ko si Winter at nakitang ganoon din ang ginagawa sa kaniya ng isa pang katulong. Ngumiti rin ako sa kaniya at itinulak papasok ang sarili."Good morning, Mommy!" Masiglang bati ni Snow. "Wait lang po, I'm going to give Mommy my morning kisses." Aniya na humarap sa katulong na siyang nagpapatuyo sa kaniyang buhok gamit ang towel.Bumaba siya ng kama at tumakbo papunta sa akin. Nag-iskuwat naman ako para madali niya akong mayakap, pero hindi lang yakap ang ginawa niya dahil pinupog niya nga ako ng mumunting halik sa pisngi, sa ilong at sa noo. Saglit na kiniliti ang puso ko dahil sa ginawa niya kaya napatawa ako. This is Snow, the sweet and adorable Snow. Hinalikan ko
Aurora's Point of View"Yes, baby. It's a promise." I whispered and kissed the side of her hair and kissed Snow's temple.Lumayo sila at doon bumalik ang ngiti ni Snow habang tipid na ngumiti naman si Winter. Tinuyo nila ang basang pisngi kaya tumayo ako at kumuha ng powder, nilagyan ko ang mukha at leeg nila bago sila paulanan ng halik. Namumula pa rin ang mga mata nila pero may mga ngiti na sa kanilang mga labi.Candice, ang swerte mo sa mga anak mo. Kung alam mo lang."Snow. Winter."Napatingin kaming tatlo sa tumawag at natagpuan si Alted sa nakabukas na pinto at nakatingin sa amin. My heart jumped from my chest when his eyes met mine.Kaya ibinaling ko iyon kay Snow at inayos ang nagusot niyang uniform at ganoon din ang ginawa ko kay Winter. Tumayo kaming tatlo at hinawakan nila ang magkabila kong kamay.Naglakad kami, ang akala ko'y pupunta sila sa Daddy nila pero mahigpit lang nilang hinawakan ang kamay ko at hinila palabas ng kuwarto."Daddy, we will eat breakfast with Mommy."
Aurora's Point of ViewNAKANGITING tiningnan ko si Snow at Winter na ngayon ay naghahabulan. Hindi na masyadong mainit dahil alas tres y media na rin naman nang hapon at pumayag din si Alted na lumabas sila ng kwarto.Katabi kong nakaupo si Lilac na siyang naatasan magbantay kay Winter at naroon naman sa malapit ang isa pang katulong na siyang nagbabantay kay Snow. Hagikhik at tawanan ng mga bata ang siyang nangingibabaw at sa tuwing nakikita kong nagtatawanan sila hindi ko mapigilang hindi mapangiti. Hindi na gaanong mahigpit si Alted sa akin, hinahayaan na niya akong makalapit sa mga bata. May mga limitasyon nga lang minsan. Naiintindihan ko naman iyon basta't pagbigyan niya lang akong makalapit sa mga anak niya ay hindi na ako magrereklamo."Winter!" Nakangusong sigaw ni Snow nang hindi niya mahuli ang kakambal.Tumawa naman si Winter.The sight of them lightened up my heart. Nang bata pa ako hindi ko naranasang maging malaya katulad ng mga normal na bata, ang laro sa akin noon ay
Aurora's Point of View Siya ang unang nagbawi ng tingin upang balingan ng tingin si Elizabeth. Alted. He's here. "Pinayagan kaming sumama ni Daddy." Ani Winter. Nakita ko ang pagtango ni Elizabeth sa sinabi ni Alted na hindi ko narinig dahil sumabay si Winter. Naunang naglakad ang babae palabas, sumulyap sa amin ulit si Alted at sumunod din palabas ng bahay. Sinundan ko sila ng tingin hanggang sa maglakad sila palayo. Patungo sa pool side sa labas. Pumitik ako sa reyalidad at ibinalik ang atensyon sa dalawang prinsesita na yakap ko. "G-gusto niyong kumain? Nagbreakfast na ba kayo?" Tanong ko. Masyado pang maaga, baka hindi pa sila kumakain. Mariin ang titig sa akin ni Winter, samantalang nakangiti naman ng magaan si Snow. "Done na Mommy." Sagot ni Snow na ipinulupot muli ang dalawang kamay sa batok ko. Lumapit siya para patakan ng halik ang pisngi ko. Humagikhik siya pagkatapos. Natigilan ako, hindi dahil sa paghalik at sa paghagikhik niya, napatulala ako sa kaniya nang mai
Aurora's Point of ViewMalaki pa rin ang ngiti sa labi ni Snow nang nagmamadaling tumakbo papunta sa pinto ng bahay.Wala akong lakas para suklian ang matamis niyang ngiti, pero nang marinig ko ang boses niya, parang hinaplos ng mainit na kamay ang puso ko.Bumalot agad ang matinding kasiyahan sa sistema ko, kasabay ng pagragasa ng pangungulila sa bawat parte ng pagkatao ko, dahilan para mangilid ang luha sa mga mata ko.My heart is aching deep inside. Ang alam ko masaya ako, sobrang saya, pero bakit nakakaramdam ako ng matinding kirot sa kaibuturan ng puso ko?Sinalubong sila ni Elizabeth para pagbuksan ng pinto dahil hindi ko na magawang umalis sa kinatatayuan ko.Dire-diretso naman si Snow sa pagpasok ng bahay nang mabuksan ang pinto, hindi na niya halos tinapunan ng tingin ang kaniyang Tita Liza dahil nagmamadali siyang tumakbo papunta sa akin.She held her small arms up. Patakbo siyang lumapit at umamba ng yakap."Mommy!" She excitedly shouted.Idinipa niya ang mga kamay kaya aga
Aurora's Point of View Isinubo niya ang tinapay bago nagpatuloy. "Oo, nagkamali ka. Sabihin natin na nagsinungaling ka sa kanila, pero may ginawa ka ba na ikinasama nila? Wala naman, hindi ba? Naging mabuti ka sa kanila." Ibinaba niya muli ang pagkain at matiim akong tinitigan. "Nasaktan lang si Kuya Alted kasi huli na para malaman niya ang totoo at hindi pa iyon gaanong maliwanag sa kaniya. He was shocked to know the truth! Kahit naman ako, noong nalaman ko ang totoo, hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko. Hindi madali na tanggapin na lang iyon agad, Aurora. Naguluhan din ako." Naalala ko bigla na hindi siya agad naging mabait sa akin. Kahit na inaalagaan nila ako ni Nexon, nakikita ko pa rin sa kaniyang mga mata ang pag-aalinlangan, ang pagkamuhi, at ang pagkalito. It was hard. Kahit sa sarili ko noon, hindi ko magawang tanggapin agad na magkapatid kami ni Candice kaya magkamukhang-magkamukha kami. "If you really love my cousin, as well as the kids, hindi ba dapat na
Aurora's Point of View "We are just going to visit them, Aurora. Hindi naman tayo matutulog sa bahay ni Kuya Alted, babalik din tayo agad kapag palubog na ang araw! Or even before the sun sets!" Puno ng frustrasyon ang boses ni Elizabeth. Tiningnan ko siya at nagbuntong-hininga. Sumunod siya sa akin nang pumasok ako sa kusina. Hindi maipinta ang kaniyang mukha at halatang nasira na ang kaniyang umaga dahil sa patuloy kong pagtanggi. Gusto ko naman e, gustong-gusto kong sumama, pero hindi ko pa kaya. Kahit anong pilit ko sa sarili. Kahit akong kumbinsi ko. Naduduwag pa rin ako. Maisip ko pa lang na makikita ko si Alted sa bahay niya kapag bumisita kami ngayong araw ay para na akong binubuhusan ng malamig na tubig. Wala akong mukhang ihaharap sa kaniya. Ayaw ko rin pahirapan ang mga bata. Naiintindihan ko ang galit ni Alted sa akin. Naiintindihan ko kung hanggang ngayon ay galit pa rin siya sa akin. Wala nang dahilan para tanggapin niya ako sa pamamahay niya. Sabihin man natin na
Aurora's Point of ViewHapon nang makabawi ako sa lahat ng pagkakatulala at pagkawala sa sarili. Ang dami kong iniisip, dahilan para mapagod na lamang ako at walang magawa sa buong maghapon.Alas kuatro y media nang bumaba ako at maabutan sa sala si Elizabeth na mag-isang nanonood ng romantic movie.Nag-order pa siya ng dalawang pizza na ngayon ay nakapatong sa coffee table kasama ang popcorn at juice. Napailing ako sa sarili. Akala ko nasa taas siya at nagkukulong sa kuwarto.Lumapit ako at tumabi sa kaniya sa pagkakaupo sa mahabang sofa. Saglit niya akong nilingon at ibinalik din agad ang tingin sa flatscreen.“What happened to your eyes?” Tanong niya, ngunit ang mga mata ay nakapako na sa television.Hindi ko siya sinagot.Umupo ako sa kabilang dulo. Siya naman ay nakaupo rin sa kabilang dulo ng sofa. Ang kaniyang mga paa ay nakapatong sa sofa, bahagya siyang nakaharap sa akin, ngunit ang kaniyang ulo ay nakatutok sa flatscreen.“Get yourself some pizza.” Aniya.Iniabot niya sa aki
Aurora's Point of View I shifted on my seat. Ngayon ko lang din napansin na halos hindi na ako humihinga dahil sa pakikinig sa kaniya. "Nabuntis niya si Candice, but she didn't really love him. She has a lover in Lanayan. Iyong kababata niya, kaya ayaw niyang dito magpakasal para hindi malaman ng lalaking iyon na kasal na siya kay Kuya Alted. Pero sa huli, nalaman din ng lalaki, ang Auntie mismo ni Candice ang nagsabi do’n sa lalaki kaya ayon," umiling siya. "Nagpakamatay." Patuloy siya sa pag-iling. "Nasa ibang bansa pa no'n sila Kuya Alted, kaya nang makauwi, huli na nang nalaman ni Candice. Then everything turned out complicated. Sinisi niya si Kuya Alted sa lahat. Muntik niya pang ipalaglag sila Snow at Winter dahil sa galit na nararamdaman dahil sa pagpapakamatay no’ng lalaki. Mas lalo pa akong nagalit sa kaniya kasi lumabas lang na hindi niya naman pinakasalan si Kuya Alted dahil gusto niya, pinakasalan niya alang-alang sa pera. Goodness!" Naramdaman kong lumalamig na ang ga
Aurora's Point of View"Twelve years old lang siya no’n nang mangyari ang aksidente. Tita Dem and Tito Astren didn't make it. They were declared dead on arrival. Si Kuya Alted lang ang nakaabot sa ospital." Humina ang kaniyang boses at tuluyan siyang nagpakawala ng malalim na buntong-hininga."It was hard for him. Bata pa siya masyado para maiwan mag-isa. Kaya dinala siya ni Papa sa bahay noon para sa amin muna tumira hanggang sa gusto niya. Maraming naiwan na ari-arian at negosyo sila Tito Astren kaya si Papa muna ang humawak no’n habang hinihintay si Kuya Alted na makapagtapos, dahil siya lang naman ang magmamana ng lahat sa huli. Si Papa at Mama muna ang kumupkop at tumayong magulang sa kaniya."Marahil, iyon din ang rason kung bakit sobrang lapit ni Alted kay Elizabeth at kay Nexon. Magkakasama pala silang lumaki."Madalas, nakikita ko siyang umiiyak ng tahimik sa kaniyang kuwarto. Bata pa ako masyado para mapansin ang mga problema ng ibang tao, pero sa tuwing nakikita ko siyang u
Aurora's Point of ViewAlas nuebe nang gabi nang bumaba ako sa kusina para magtimpla ng gatas. Madalas, nahihirapan akong makatulog lalo na kung marami ang iniisip. Kaya bumababa ako para magtimpla ng gatas.Matatanaw mula sa dining area ang malaking swimming pool sa labas. Bago dumiretso sa kusina, nasulyapan ko ang pamilyar na pigura ni Elizabeth na nakatayo malapit sa pool.Mukhang may kausap siya dahil hawak niya ang kaniyang cellphone malapit sa tainga.Saglit na kumunot ang noo ko nang makitang pabalik-balik siya, tila hindi mapakali.Baka may problema?Kaysa tumuloy sa kusina, dumiretso ako sa double doors para lumabas ng bahay. Aligaga masyado si Elizabeth, baka mayroong problema."Of course not, Kuya!"Hindi marinig mula sa loob ang kaniyang boses, pero ngayon na nasa labas na ako'y napuno agad ng galit niyang tono ang pandinig ko."Why is it that it's my fault now? Masisisi mo ba ako kung nagalit din ako sa ginawa niya do’n sa tao? He was unfair! Dapat lang na may makuha siy
Aurora's Point of View "No, it's okay." Maagap na tugon ni Deo. Seryoso ang ekspresyon ng kaniyang mukha. "Virginia is just messing around, Aurora. I'm sorry." Dagdag niya. "She really likes to sell me around like a pizza." I awkwardly smiled at him. Hindi ko alam kung seryoso siya o hindi, pero ayaw kong makipag-date na lang ng ganoon. Kahit pa biro lang ni Virginia, mas mabuti nang malinaw sa amin. Marahan na tumawa si Virginia. "Ang hina mo talaga sa babae, Deo." Tumawa rin si Elizabeth. Hindi ko alam kung ano ang nakakatawa sa nangyari. "We have to go. Mauna na kami sa inyo." Paalam ni Elizabeth. Nilingon niya ako at tumango. Naglakad kami paalis, ngunit sa may pinto pala naghihintay ang sales lady na may dalang limang paper bag. "Thank you for purchasing, Miss Dela Fuente." Nakangiting sabi ng sales lady. Tinanggap ni Elizabeth ang paper bags at tumango. Lumabas kami sa store. Dala ko ang mga pinamili niya para sa kambal, samantalang dala naman niya ang mga bagong pape