Aurora's Point of ViewNabigla ako sa tanong niyang iyon. Hindi agad nakapagproseso ang isip ko ng magandang palusot lalo na at nagpapaawa na ngayon sa harap ko si Snow. Magagalit si Alted panigurado."You can't, Snow."Awtomatiko akong napalingon sa pinanggalingan ng boses at nakita si Alted na nakatayo sa gilid kasama ang isang magandang babae. Tumayo ako at humarap sa kaniya pero nanatiling nakatuon ang tingin niya sa mga bata."Tita Liza!" Snow and Winter shouted in unison.Tumakbo ang kambal papunta sa magandang babae na kasama ni Alted. Tumawa ang babae at agad binuhat si Winter, si Snow naman ay nagpabuhat kay Alted at niyakap nilang dalawa ang tinatawag nilang Tita Liza. She looks sophisticated and gorgeous. Nang mapatingin siya sa akin hinagod niya ako ng tingin at bahagya pang nangunot ang noo, hindi man lang siya ngumiti at niwalang emosyon ang mga mata."Come on, babies. Magpalit na kayo ng damit, maraming pasalubong si Tita sa inyo." Nang bumaling siya sa mga bata nakangi
Aurora's Point of ViewBUMABA rin ako pagkatapos kong maligo at tumuloy sa harden para magdilig ng mga halaman. Mabigat pa rin ang pakiramdam ko habang ginagawa iyon, parang may nakadagan na bato sa dibdib ko sa tuwing naiisip ang mga sinabi ni Alted. Snow and Winter are not mine, they're not my daughters but I feel more complete whenever I'm with them. Sa laki ng mansyon, sa dami ng mga katulong at kasambahay, at sa rangya ng buhay dito, isa pa rin iyong hawla para sa akin. Tanging si Snow at si Winter lang ang dahilan kung bakit nakakalimutan ko kung sino ako at kung nasaan ako.Sa tuwing iniisip ko kung ano ang katauhan ni Candice ayon sa kwento sa akin ni Sonya, parang ang sama ko, parang hindi talaga kayang patawarin ng mga tao ang isang katulad ko.Hindi man diretsahang sabihin ni Sonya ang gusto niyang ipunto noon, isa lang ang nasa isip ko, hindi kuntento si Candice sa buhay niya, materialistic, mata-pobre, at mainitin ang ulo. Ganoon ang nakikita ko, ganoon ang naiisip ko.
Aurora's Point of ViewKailangan kong mahimasmasan. Kailangan kong maghilamos ng malamig na tubig. Nang matapos akong maghilamos ng ilang beses tiningnan ko ang repleksyon sa malaking salamin. Ako pa rin ito, si Aurora na akala ng lahat ay si Candice. Ako pa rin ito, ang babaeng biglang napasok sa malaking gulo dahil napagkamalan.Ako pa rin si Aurora na ngayon ay si Candice. Si Candice na kinamumuhian ni Alted, ng lalaking laging nagpapabilis ng tibok ng puso ko dahil sa pinaghalong kaba at takot.Ako pa rin ba ito?"Candice!""Candice!"Napaiktad ako dahil sa malakas na sigaw galing sa labas ng banyo. Boses ni Alted iyon. Madali kong hinila ang seradura at saktong bubuksan dapat iyon ni Alted kaya muntik ng magtama ang katawan namin kung hindi niya lang napigilan ang sarili. Ilang pulgada na lang ang layo namin sa isa't isa.Hindi ko inakalang magagawa kong makalapit sa kaniya ng ganito. Ganito kalapit na naaamoy ko na ang pabango niya. Bigla kong naramdaman ang pagwawala ng puso ko
Aurora's Point of ViewMAINGAT kong pinihit ang seradura at sumilip sa loob ng silid, nagkataon na nakaharap papunta sa direksyon ko si Snow habang nakaupo sa kama kaya nakita niya rin ako. Agad siyang ngumiti, pero hindi na siya nakalapit sa akin dahil pansamantalang sinusuklay ang basa niyang buhok. Hinanap ng mga mata ko si Winter at nakitang ganoon din ang ginagawa sa kaniya ng isa pang katulong. Ngumiti rin ako sa kaniya at itinulak papasok ang sarili."Good morning, Mommy!" Masiglang bati ni Snow. "Wait lang po, I'm going to give Mommy my morning kisses." Aniya na humarap sa katulong na siyang nagpapatuyo sa kaniyang buhok gamit ang towel.Bumaba siya ng kama at tumakbo papunta sa akin. Nag-iskuwat naman ako para madali niya akong mayakap, pero hindi lang yakap ang ginawa niya dahil pinupog niya nga ako ng mumunting halik sa pisngi, sa ilong at sa noo. Saglit na kiniliti ang puso ko dahil sa ginawa niya kaya napatawa ako. This is Snow, the sweet and adorable Snow. Hinalikan ko
Aurora's Point of View"Yes, baby. It's a promise." I whispered and kissed the side of her hair and kissed Snow's temple.Lumayo sila at doon bumalik ang ngiti ni Snow habang tipid na ngumiti naman si Winter. Tinuyo nila ang basang pisngi kaya tumayo ako at kumuha ng powder, nilagyan ko ang mukha at leeg nila bago sila paulanan ng halik. Namumula pa rin ang mga mata nila pero may mga ngiti na sa kanilang mga labi.Candice, ang swerte mo sa mga anak mo. Kung alam mo lang."Snow. Winter."Napatingin kaming tatlo sa tumawag at natagpuan si Alted sa nakabukas na pinto at nakatingin sa amin. My heart jumped from my chest when his eyes met mine.Kaya ibinaling ko iyon kay Snow at inayos ang nagusot niyang uniform at ganoon din ang ginawa ko kay Winter. Tumayo kaming tatlo at hinawakan nila ang magkabila kong kamay.Naglakad kami, ang akala ko'y pupunta sila sa Daddy nila pero mahigpit lang nilang hinawakan ang kamay ko at hinila palabas ng kuwarto."Daddy, we will eat breakfast with Mommy."
Aurora's Point of ViewNAKANGITING tiningnan ko si Snow at Winter na ngayon ay naghahabulan. Hindi na masyadong mainit dahil alas tres y media na rin naman nang hapon at pumayag din si Alted na lumabas sila ng kwarto.Katabi kong nakaupo si Lilac na siyang naatasan magbantay kay Winter at naroon naman sa malapit ang isa pang katulong na siyang nagbabantay kay Snow. Hagikhik at tawanan ng mga bata ang siyang nangingibabaw at sa tuwing nakikita kong nagtatawanan sila hindi ko mapigilang hindi mapangiti. Hindi na gaanong mahigpit si Alted sa akin, hinahayaan na niya akong makalapit sa mga bata. May mga limitasyon nga lang minsan. Naiintindihan ko naman iyon basta't pagbigyan niya lang akong makalapit sa mga anak niya ay hindi na ako magrereklamo."Winter!" Nakangusong sigaw ni Snow nang hindi niya mahuli ang kakambal.Tumawa naman si Winter.The sight of them lightened up my heart. Nang bata pa ako hindi ko naranasang maging malaya katulad ng mga normal na bata, ang laro sa akin noon ay
Aurora's Point of ViewKagaya nang unang beses ko silang pinalitan ng damit, ganoon pa rin ang pakiramdam ko, parang may kung anong humahaplos sa puso ko sa tuwing may nagagawa ako para sa kanila na dapat ay ginagawa ni Candice.Ngiting-ngiti si Snow nang matapos kami habang tipid lang na ngiti ang ginawad ni Winter. Sakto naman na bumukas ang pinto at nang tingnan ko iyon, si Liza ang nagbukas. Binati niya ng ngiti ang mga bata at hindi man lang ako tinapunan ng tingin. She went straight to the kids and kissed their cheeks."Done? Ang bango niyo na." Nangingiti niyang saad."Mommy helped us." Maligalig na sagot ni Snow.Pero parang hindi iyon narinig ng babae. Pumasok naman sa isip ko na dapat nasa kusina na ako ngayon at ipagluluto na ng hapunan sila Snow. Ngumiti ako sa kanila at kumaway senyales na aalis na ako. Ngumiti lang si Snow at kumaway naman si Winter. Binuksan ko ang pinto at agad na lumabas para magkaroon sila ng bonding-time sa loob.Maingat kong isinara ang pinto at
Aurora's Point of ViewPARANG tumatambol sa kaba ang dibdib ko nang makitang nakatitig sa akin si Elizabeth habang naglalakad ako papalapit sa kaniya dala ang orange juice. Kaaalis lang ni Alted nang bigla siyang dumating. Wala rin naman dito sila Snow at Winter, mamaya pa ang uwi ng mga bata kaya naisip kong si Alted ang ipinunta niya. Nang mailapag ko ang dalang inumin ay agad din akong tumungo at akmang aalis na nang tawagin niya ang pangalan ni Candice.Lumingon ako sa kaniya at muling nagtagpo ang tingin namin. She seems flawlessly beautiful. Nakasuot siya ng itim na blouse at niyayakap nito ang hugis ng kaniyang katawan.Pinaresan iyon ng rugged jeans at stilletos. Noong una ko siyang makita nasabi ko na agad sa sarili ko na iba siya sa lahat ng mga babaeng nakita ko. She looks like a walking-doll, walang kapintasan kung titingnan at ang kulay abo niyang mga mata ang dahilan kung bakit parang naiiba siya sa lahat.Malamig ang titig niya at walang ngiti sa kaniyang labi. Ang pr
Elizabeth's Point of View"Thank you." I said to Gerald.Muling naghiyawan ang mga tao. Nagtawanan ang kalalakihan na siyang ikinakunot-noo ko, but I didn't feel offended. Naguguluhan lang ako sa kanila."Hoy, tumigil na kayo. Baka matakot si Liza, sa sunod hindi na siya magpakita sa atin." Saway ng isang dating kaklase.I guess her name was Eda?I couldn't remember clearly. But it sounds like that."Ililipat ko na lang sa ibang table si Liza, pinagkakaguluhan niyo agad. Baka maculture shock sa atin." Saad ni Juliet saka lumapit sa akin.Ngunit umiling ako.Nakakahiya kung ililipat niya pa ako ng ibang upuan."No, it's okay, Juliet. I will stay here na lang." I said.Siguro naman okay lang na makasalamuha ko sila? They're loud and nosy, but they're not a threat. They won't trigger anything inside me, I guess."Sigurado ka? May dadating pang iba. Baka maingayan ka lang sa kanila." Mahinang sabi ni Juliet sapat para ako lamang ang makarinig.Ngumiti ako sa kaniya at pilit na pinakitang
Elizabeth's Point of View As I drove down the road, i'm starting to feel agitated. Kinakabahan ako nang husto habang palapit na ang sasakyan sa pusod ng bayan. Why am I feeling nervous? this isn't the first time I attended a birthday party. May mga naging kaibigan din naman ako noong college at may mga pagkakataon na sumasama ako sa mga party. Those were just few instances but at least I tried to socialize. Wala naman pagkakaiba ang birthday na pupuntahan ko ngayon sa mga napuntahan ko noon, 'di ba? Well, the difference is that, this time the birthday party is probably composed of people I knew from San Gabriel. I sighed, feeling defeated from my own thoughts. Nang matanaw ko na ang mga pamilyar na establismento ay mas lalo lamang akong kinabahan. Nakita ko na ang ilan kong mga naging kaklase noong high school. Nakausap ko na ang ilan, kaya dapat hindi na big deal sa akin kung makikita ko silang lahat ngayong gabi. I parked my car at the parking lot of Hillside Bistro.
Elizabeth's Point of ViewSince Kuya Nexon was off to go to La Trinidad, I settled myself on the couch for the past six hours. Watching mystery and sci-fic movies on my television and just enjoying my own company.It was four in the afternoon when I received a call from Juliet.Noong una, nag-aalangan pa akong sagutin iyon dahil alam ko ang mga posibleng dahilan kung bakit siya tumatawag. But then, I remembered that I promised to catch up with them when I'm just free.Juliet is my classmate from high school. Maayos naman ang naging relasyon namin noon at wala akong maalala na may nagawa siyang matinding kasalanan sa akin, kaya nang hingin niya ang number ko ay ibinigay ko naman.Nagkita kami sa birthday party ng isa rin sa naging kaklase ko noong highschool. That's where and when she asked my number.So now, why am I hesitating again? It's just a simple call, it won't hurt."Hi." I said as I answered her call."Liza!" Masaya niyang bati mula sa kabilang linya.Kahit na hindi ko naman
Elizabeth's Point of View Every weekdays ay nasa bahay ako ni Kuya Alted para asikasuhin ang kasal nila ni Aurora, kapag weekend naman ay umuuwi ako sa San Gabriel para makapagpahinga at para asikasuhin naman ang ibang bagay. Since last week, nakauwi na si Kuya Nexon kaya may kasama na rin ako sa villa, pero madalas pa rin siyang wala dahil inaasikaso naman niya ang mga negosyo ni Papa. "Do you really need to go to La Trinidad, Kuya?" Tanong ko habang sumusunod sa kaniya papunta sa kusina. Kagigising niya lang at mukhang maghahanda ng almusal para sa kaniyang sarili. "Yes. Si Mama ang nagsuggest sa Mayor na kunin akong judge sa pageant. Nakakahiya na hindi ko sila sisiputin kung si Mama mismo ang nagsabi kay Mayor. Besides, I have to help them to look for the best town's muse. Malapit na rin kasi ang pyesta sa La Trinidad." Ngumisi siya sa akin. I wrinkled my nose in return. Palusot ka pa. Ang sabihin mo, gusto mo lang makakita ng magagandang babae. Pinaikot ko ang mga
Elizabeth's Point of ViewMy parents are product of successful arrange marriage.Dati pa man, parte na ng tradisyon ng mga mayayamang tao sa San Gabriel ang ipagkasundo ang kanilang mga anak o apo sa ibang pamilya na may maayos na pinagmulan. Rich families marry rich families in order to continue the generational wealth they want to protect and pass down.Wala akong problema sa bagay na iyon dahil simula pagkabata, namulat na ako sa ganoong tradisyon. At isa pa, kung hindi ipinagkasundo si Mama at si Papa, hindi sana kami mabubuo ni Kuya Nexon.I smiled bitterly to myself.Everytime I think about my parents love story, I felt fascinated before. Now, I felt like... uncomfortable.Paano kung sila lamang ang exception sa maayos at matagumpay na arrange marriage? Paano kung hindi lahat ng ipinagkakasundo ay nagkakasundo?I didn't intend to think about Cassy and Zychi, but suddenly their image came in to my mind. Dahan-dahan naman akong umiling para makalimutan sila."I don't want to marry
Elizabeth's Point of ViewNang malaman ko na pakakasal na si Kuya Alted at Aurora, totoong naging masaya ako. Gusto kong maikasal si Kuya Alted sa babaeng kagaya ni Aurora— mabait, may mabuting puso, at mapagpatawad.Yes, she can easily forgive.Which feels unsettling to me. But I couldn't say it loud.Siguro hindi lang ako sanay na ganoon kadali magpatawad ang tao.How could she forgive Kuya Alted so fast? I mean, when I learned about Kuya Alted trying to find Aurora, I didn't tell him that she's living with me.Kahit na magpinsan kami at mahal ko siya, hindi ko nagustuhan na pinagtabuyan niya si Aurora nang ganoon lang kadali dahil sa pride niya. Alam ko na nahirapan siyang tanggapin ang katotohanan, lalo na kung bulag siya sa bagay na iyon, pero hindi ko kayang kalimutan na lang ang mga sakripisyo ni Aurora para sa kanila— para sa kaniya at sa mga bata.Pero sa kabila ng kabutihan at sakripisyo ni Aurora, walang puso niyang pinagtabuyan ang babae na animo’y hindi niya pagsisisihan
Elizabeth's Point of ViewSiguro dahil na rin sa kahihiyan kaya hindi ko na ginustong bumalik sa baba. Pansamantala na lang muna akong nagkulong sa kuwarto hanggang sa pakiramdam ko’y tapos na silang mag-almusal sa baba. Hindi ko na kayang bumalik at magkunwari na parang hindi ko sila tinakbuhan paalis.Now, I all want is to be at the comfort of my bed. Gusto ko nang umuwi, magpahinga at matulog. Gusto ko nang bigyaan ng kapayapaan ang sarili ko, pero hindi ko rin kayang umalis na lang nang hindi nagpapaalam ng maayos kay Nicole.Argh! This is all my fault anyway.Dahil sa gulat ay napatalon nang marinig ang sunod-sunod na katok mula sa pinto."Liza?" Ang pamilyar na boses ni Cassy ang tumawag mula sa labas.Now I don't know if that's a relief.Hindi ko gustong humarap sa kaninuman, pero mas mabuti na rin na si Cassy ang kumatok at hindi si Nicole o Zychi. Mas lalong hindi si Primo.Binuksan ko ang pinto at sinilip siya, nang makita na mag-isa lang siya at walang ibang kasama ay tinit
Elizabeth's Point of View Nang mag-umaga, iritang-irita ako kay Nicole at Zychi. They're sending me weird looks like they always did when they want to say something, but couldn't. And in exchange for that, I give them the worst death glares I could muster, so they will understand that I don't appreciate them glancing at me like that. Effected naman iyon kahit paano dahil nag-iiwas sila ng tingin pero maya't maya ay ibabalik na naman ang tingin sa akin. Nakakairita. Sa hapag-kainan ay tahimik kaming lahat. Magkatabing nakaupo si Nicole at Zychie at kami naman ni Cassy ang magkatabi. Sa harap ko ay si Nicole, at katapat naman ni Cassy ang kaniyang fiancé. Nang hindi na makayanan ang ginagawa nila, ibinaba ko ang kubyertos sa pinggan at tinitigan silang mag-pinsan. Tumingin din sila sa akin, ngayon ay biglang naging tensyunado si Nicole. "What's wrong? Ayaw mo nang kumain? O gusto mo ng ibang—" "Ano ba’ng problema niyo?" Putol ko sa kaniya. Her eyes widened a fraction,
Elizabeth'sI didn't wait for Primo to come back. I know myself better than wait for him.Muli kong binuksan ang shower at mabilis na nilinis ang katawan bago naglakad pabalik sa cottage.I was dripping wet, but I don't give a d*mn. Tulog na rin naman ang mga kasama ko kaya walang magrereklamo kung umakyat ako sa cottage nang basang-basa.Bago makaakyat sa hagdan ay naalala ko ang tuwalyang naiwan sa may dalampasigan. Binalikan ko ng tingin ang parte kung saan ko iniwan ang tuwalya, nang maispatan iyon ay dali-dali akong naglakad pabalik doon para kunin iyon.May mga buhangin na kumapit sa tuwalya kaya kailangan muna iyong ipagpag.Umihip ang malamig na nahangin. Nanginig naman ang katawan ko nang hinaplos nito ang balat ko. It was eerily weird to be out here at this hour.Siguro nga ay nababaliw na ako para isipin na lumangoy sa dagat nang ganitong oras. Pero kung hindi nangialam si Primo ay baka saglit lang din naman akong lumangoy at bumalik din agad sa cottage.I just want to clea