Aurora's Point of View Looking deep into his eyes, I cannot find something. Minsan may nabasa akong artikulo tungkol sa mga matang malihim, sa tuwing titingnan mo ang mga mata ng isang tao at wala iyong emosyon... may pighati iyong itinatago. Minsan may takot din na natatakpan ng dilim kaya hindi makita at mabasa. Noong una kong masilayan ang mukha niya… hindi ko ipinagkaila sa sarili na gwapo siya. Naisip ko noon mas mukha siyang modelo. Kahit naman magaspang ang ugali niya at masama siya sa akin, sa kabila nito nakikita ko pa rin na inulanan siya ng kagwapuhan. But now, look at this gorgeous man... parang binagsakan din ng maraming problema. "Natulog ka ba kagabi?" Marahan kong tanong. He looks stressed. Marami ang problema sa trabaho, sunod-sunod, hindi niya man sabihin alam kong marami. Aaminin kong hindi lang isang beses na sumagi sa isip ko na may kinalaman si Candice sa mga nangyayari ngayon sa negosyo ni Alted. Malakas ang kutob ko na may ginagawa siya kaya nagkaka
Aurora's Point of View "Alis na, Alted." Turan ko muli at itinulak pa siya nang marahan dahil hindi talaga siya gumagalaw sa kinatatayuan. Napailing siya nang ulitin ko ang pagtulak sa kaniya hanggang sa tuluyan ko siyang maitulak papalabas ng bahay. Mas malaki at mas matangkad siya sa akin kaya kahit pa yata buong lakas ko siyang itulak kung gugustuhin niya ay hindi ko iyon magagawa, pero mukhang alam niya na kailangan niyang umalis kaya hinahayaan niya ako. Nang makalabas kami nang tuluyan at makitang naghihintay na sa baba ng marmol na hagdan ang sasakyan niya ay humarap siya ulit sa akin. "Hindi ka aalis ngayon?" Aniya sa pinaseryosong boses. "Aalis lang ako kapag susunduin na namin sila Snow at Winter mamaya." Payak kong sagot sa pinakanatural na boses. Tumango siya. "Wala ng iba?" Kumunot ang noo ko dahil doon. Bakit? Saan pa ba ako pupunta? "Wala na. Bakit?" Kagaya kanina ay sinubukan kong hanapin ang kasagutan sa mga mata niya, pero blangko na naman iyon. S
Aurora's Point of ViewALAS singko pa lang nang magsimulang bumuhos ang ulan at hanggang ngayon na alas siete na hindi pa rin tumitigil. Malakas pa rin ang pagsalubong ng hangin sa mabilis na pagpatak ng ulan dahilan para mas lalong dumilim ang kalangitan at mamayani ang katahimikan sa loob ng mansyon.Maagang kumain ng hapunan sila Snow at Winter dahil gusto raw nilang matulog agad. Dala marahil ng malamig na panahon kaya nang umakyat ako sa kanilang kwarto dala ang gatas nila, natagpuan ko na lang ang dalawa na magkayakap sa ilalim ng makapal na kumot at mahimbing ang pagkakatulog.Saglit ko lang silang pinagmasdan at inayos ang kumot na nakatabon sa katawan nila. Malamig sa labas dahil sa ulan pero mas malamig rito sa kwarto nila dahil nakabukas ang air-conditioning.Dala ang gatas nila, bumalik ako sa kusina."Si Alted, wala pa ba?"Nilingon ako ni Sonya at mamula-mula na naman ang mga mata niya. Nang makitang iyon ang napansin ko, agad siyang nag-iwas ng tingin at humanap ng pagk
Aurora's Point of ViewNang mawala sila sa paningin ko, bumaling ako kay Alted na ngayon ay nakapikit na at mukhang hinihila na ng antok. Sa laki niya, hindi siya makahiga ng maayos sa couch. Basang-basa ang puti niyang long sleeve. Baka magkasakit pa siya kung hindi makakapagpalit ng damit.I sighed. Ngayon na nakikita ko siyang lasing, parang nahihirapan ako. Hindi ako sanay na makita siyang ganiyan. Lasinggero ang asawa ni Auntie Pacita noon kaya nakikita ko ang pag-aaway nila kapag umuuwi si Uncle Tentong na lasing. Mas matindi ang away nila kapag lasing ang lalaki. Kaya kapag may nakikita akong lasing, umiiwas ako. Iba nga lang ngayon dahil kailangan ko siyang tulungan."Alted." Masuyo kong tawag sa kaniya, pero hindi siya natinag."Alted. Halika na, kailangan nating umakyat sa kwarto mo." Subok ko pa rin.Marahan kong tinapik ang braso niya pero hindi pa rin siya nagmumulat ng mga mata. Bakit ba kasi nagpakalasing siya masyado?"Alted."Sa pagkakataong ito gumising na siya. Unt
Aurora's Point of ViewHinawakan ko siya sa dibdib at marahan siyang itinulak para makalayo ako ng bahagya. Hinayaan niya ako pero nanatiling nakayakap ang kamay niya sa bewang ko. Binitawan ko ang tuwalya para lang maikulong ang mukha niya sa dalawa kong palad.I saw the pain in his eyes. Namumungay iyon at namumula pero sa gitna ng dilim ng kaniyang kwarto, dahil tanging lampshade lang ang nagbibigay liwanag, malinaw kong nakita ang takot na ngayon ko lang nakitang naroon sa mga mata niya."I love you." I said before kissing him.Sa una ay nabigla siya sa ginawa ko, pero kalaunan nakabawi rin agad.I full heartedly kiss him without inhibition. Alam kong mali, pero sabi ng puso ko ito ang tama. He will find out the truth but I am tired of hiding from the truth. Mahal ko siya, iyon ang totoo at habang may natitirang panahon sa akin gusto kong alam niya at maramdaman niyang mahal ko siya bilang si Aurora.I clutched my arms on his nape and pulled him closer to me. He caressed the small
Aurora's Point of View He kissed my neck, the cherry on my breast, my earlobe, the side of my lips, my underboob, my tummy and even my eyelids. Lahat na yata ng parteng pwede niyang mahalikan pinuntahan niya. And I couldn't stop myself from moaning when I suddenly felt his manhood. D*mn! Hindi ko man lang namalayan na natanggal na niya ang pants na suot, at ngayon kagaya ko, wala na rin siyang saplot. My heart is pumping so fast inside my ribcage. It will hurt me. It will hurt him, too. Kahit lasing siya alam kong mararamdaman niya iyon. Pero desido na ako kaya nang lumapat muli ang labi niya sa labi ko, hindi ko na iyon pinakawalan. I kissed him fully. Iniyakap ko sa likod niya ang dalawang kamay habang nararamdaman ko ang init na tumutupok na sa buo kong pagkatao. His manhood's poking in my entrance and teasing me. D*mn! It makes me go crazy. I spread my legs wider, letting him know that I want him inside. I felt the tip of his thick shaft. I let myself getting busy with his lip
Aurora's Point of ViewMAY mga bagay sa mundo na kahit anong pilit natin, sa panaginip lang natin makukuha, doon lang natin maaangkin ng buo. Sa panaginip lang natin pwedeng maabot. Dahil sa reyalidad, tila malabong mangyari.Ngayon, nakikita ko si Alted at pwede ko rin hawakan kung gugustuhin ko. Hindi ko lang magawa.Alas tres pa lang ng umaga pero gising na gising na ang diwa ko. At ang pinakamagandang pagbati sa umaga ay ang makita siyang mahimbing na natutulog sa tabi ko. Malaya ko na ngayong mapagmamasdan ang bawat angulo at detalye sa kaniyang mukha.From the thick black eyebrows and eye lashes, to his proud pointed nose, to that bow shaped lips and defined square jaw. God. Surely you take time for making him looks so gorgeous.Noon hindi ko inakala na mamahalin ko siya. Hindi ko kailanman naisip na mahuhulog ako sa kaniya.Naaalala ko ang sarili ko bilang isang takot na babae dahil sa pinapakita niyang galit. The way his piercing eyes darted on me, the way he gritted his teeth
Aurora's Point of ViewMaaga pa pero dire-diretso na agad ako sa bathroom at naligo sa mainit na agos ng tubig. Matapos ang pahirapang pag-ihi dahil sa matinding hapdi no’n, ngayon lang ako nakaramdam ng ginhawa sa ilalim ng shower. It feels good and relaxing. Parang nababawasan nito ang hapdi at pananakit ng pribado kong parte.Nang matapos ako, nagpalit agad ng cotton shorts at t-shirt. Nagagawa ko nang pagdikitin nang maayos ang hita ko kahit medyo masakit pa rin iyon. Kahit ang puson ko, sumasakit rin.Nadatngan ko si Sonya at Nay Consing sa kusina na nagsisimula nang magluto para sa almusal. Ngumiti ako sa kanila at tumulong na rin.Panay ang sulyap sa akin ni Nay Consing habang naghihiwa ng sibuyas kaya hindi ko mapigilan ang sariling salubungin ang tingin niya."Bakit po, Nay Consing?"Ngumiti siya."Wala naman. Parang may nagbago lang sayo." Aniya na may naglalarong ngiti sa mga mata."P-po? Siguro kasi naligo ako?"Bigla ay tumawa siya at mukhang kanina niya pa iyon pinipigil
Elizabeth's Point of View"Thank you." I said to Gerald.Muling naghiyawan ang mga tao. Nagtawanan ang kalalakihan na siyang ikinakunot-noo ko, but I didn't feel offended. Naguguluhan lang ako sa kanila."Hoy, tumigil na kayo. Baka matakot si Liza, sa sunod hindi na siya magpakita sa atin." Saway ng isang dating kaklase.I guess her name was Eda?I couldn't remember clearly. But it sounds like that."Ililipat ko na lang sa ibang table si Liza, pinagkakaguluhan niyo agad. Baka maculture shock sa atin." Saad ni Juliet saka lumapit sa akin.Ngunit umiling ako.Nakakahiya kung ililipat niya pa ako ng ibang upuan."No, it's okay, Juliet. I will stay here na lang." I said.Siguro naman okay lang na makasalamuha ko sila? They're loud and nosy, but they're not a threat. They won't trigger anything inside me, I guess."Sigurado ka? May dadating pang iba. Baka maingayan ka lang sa kanila." Mahinang sabi ni Juliet sapat para ako lamang ang makarinig.Ngumiti ako sa kaniya at pilit na pinakitang
Elizabeth's Point of View As I drove down the road, i'm starting to feel agitated. Kinakabahan ako nang husto habang palapit na ang sasakyan sa pusod ng bayan. Why am I feeling nervous? this isn't the first time I attended a birthday party. May mga naging kaibigan din naman ako noong college at may mga pagkakataon na sumasama ako sa mga party. Those were just few instances but at least I tried to socialize. Wala naman pagkakaiba ang birthday na pupuntahan ko ngayon sa mga napuntahan ko noon, 'di ba? Well, the difference is that, this time the birthday party is probably composed of people I knew from San Gabriel. I sighed, feeling defeated from my own thoughts. Nang matanaw ko na ang mga pamilyar na establismento ay mas lalo lamang akong kinabahan. Nakita ko na ang ilan kong mga naging kaklase noong high school. Nakausap ko na ang ilan, kaya dapat hindi na big deal sa akin kung makikita ko silang lahat ngayong gabi. I parked my car at the parking lot of Hillside Bistro.
Elizabeth's Point of ViewSince Kuya Nexon was off to go to La Trinidad, I settled myself on the couch for the past six hours. Watching mystery and sci-fic movies on my television and just enjoying my own company.It was four in the afternoon when I received a call from Juliet.Noong una, nag-aalangan pa akong sagutin iyon dahil alam ko ang mga posibleng dahilan kung bakit siya tumatawag. But then, I remembered that I promised to catch up with them when I'm just free.Juliet is my classmate from high school. Maayos naman ang naging relasyon namin noon at wala akong maalala na may nagawa siyang matinding kasalanan sa akin, kaya nang hingin niya ang number ko ay ibinigay ko naman.Nagkita kami sa birthday party ng isa rin sa naging kaklase ko noong highschool. That's where and when she asked my number.So now, why am I hesitating again? It's just a simple call, it won't hurt."Hi." I said as I answered her call."Liza!" Masaya niyang bati mula sa kabilang linya.Kahit na hindi ko naman
Elizabeth's Point of View Every weekdays ay nasa bahay ako ni Kuya Alted para asikasuhin ang kasal nila ni Aurora, kapag weekend naman ay umuuwi ako sa San Gabriel para makapagpahinga at para asikasuhin naman ang ibang bagay. Since last week, nakauwi na si Kuya Nexon kaya may kasama na rin ako sa villa, pero madalas pa rin siyang wala dahil inaasikaso naman niya ang mga negosyo ni Papa. "Do you really need to go to La Trinidad, Kuya?" Tanong ko habang sumusunod sa kaniya papunta sa kusina. Kagigising niya lang at mukhang maghahanda ng almusal para sa kaniyang sarili. "Yes. Si Mama ang nagsuggest sa Mayor na kunin akong judge sa pageant. Nakakahiya na hindi ko sila sisiputin kung si Mama mismo ang nagsabi kay Mayor. Besides, I have to help them to look for the best town's muse. Malapit na rin kasi ang pyesta sa La Trinidad." Ngumisi siya sa akin. I wrinkled my nose in return. Palusot ka pa. Ang sabihin mo, gusto mo lang makakita ng magagandang babae. Pinaikot ko ang mga
Elizabeth's Point of ViewMy parents are product of successful arrange marriage.Dati pa man, parte na ng tradisyon ng mga mayayamang tao sa San Gabriel ang ipagkasundo ang kanilang mga anak o apo sa ibang pamilya na may maayos na pinagmulan. Rich families marry rich families in order to continue the generational wealth they want to protect and pass down.Wala akong problema sa bagay na iyon dahil simula pagkabata, namulat na ako sa ganoong tradisyon. At isa pa, kung hindi ipinagkasundo si Mama at si Papa, hindi sana kami mabubuo ni Kuya Nexon.I smiled bitterly to myself.Everytime I think about my parents love story, I felt fascinated before. Now, I felt like... uncomfortable.Paano kung sila lamang ang exception sa maayos at matagumpay na arrange marriage? Paano kung hindi lahat ng ipinagkakasundo ay nagkakasundo?I didn't intend to think about Cassy and Zychi, but suddenly their image came in to my mind. Dahan-dahan naman akong umiling para makalimutan sila."I don't want to marry
Elizabeth's Point of ViewNang malaman ko na pakakasal na si Kuya Alted at Aurora, totoong naging masaya ako. Gusto kong maikasal si Kuya Alted sa babaeng kagaya ni Aurora— mabait, may mabuting puso, at mapagpatawad.Yes, she can easily forgive.Which feels unsettling to me. But I couldn't say it loud.Siguro hindi lang ako sanay na ganoon kadali magpatawad ang tao.How could she forgive Kuya Alted so fast? I mean, when I learned about Kuya Alted trying to find Aurora, I didn't tell him that she's living with me.Kahit na magpinsan kami at mahal ko siya, hindi ko nagustuhan na pinagtabuyan niya si Aurora nang ganoon lang kadali dahil sa pride niya. Alam ko na nahirapan siyang tanggapin ang katotohanan, lalo na kung bulag siya sa bagay na iyon, pero hindi ko kayang kalimutan na lang ang mga sakripisyo ni Aurora para sa kanila— para sa kaniya at sa mga bata.Pero sa kabila ng kabutihan at sakripisyo ni Aurora, walang puso niyang pinagtabuyan ang babae na animo’y hindi niya pagsisisihan
Elizabeth's Point of ViewSiguro dahil na rin sa kahihiyan kaya hindi ko na ginustong bumalik sa baba. Pansamantala na lang muna akong nagkulong sa kuwarto hanggang sa pakiramdam ko’y tapos na silang mag-almusal sa baba. Hindi ko na kayang bumalik at magkunwari na parang hindi ko sila tinakbuhan paalis.Now, I all want is to be at the comfort of my bed. Gusto ko nang umuwi, magpahinga at matulog. Gusto ko nang bigyaan ng kapayapaan ang sarili ko, pero hindi ko rin kayang umalis na lang nang hindi nagpapaalam ng maayos kay Nicole.Argh! This is all my fault anyway.Dahil sa gulat ay napatalon nang marinig ang sunod-sunod na katok mula sa pinto."Liza?" Ang pamilyar na boses ni Cassy ang tumawag mula sa labas.Now I don't know if that's a relief.Hindi ko gustong humarap sa kaninuman, pero mas mabuti na rin na si Cassy ang kumatok at hindi si Nicole o Zychi. Mas lalong hindi si Primo.Binuksan ko ang pinto at sinilip siya, nang makita na mag-isa lang siya at walang ibang kasama ay tinit
Elizabeth's Point of View Nang mag-umaga, iritang-irita ako kay Nicole at Zychi. They're sending me weird looks like they always did when they want to say something, but couldn't. And in exchange for that, I give them the worst death glares I could muster, so they will understand that I don't appreciate them glancing at me like that. Effected naman iyon kahit paano dahil nag-iiwas sila ng tingin pero maya't maya ay ibabalik na naman ang tingin sa akin. Nakakairita. Sa hapag-kainan ay tahimik kaming lahat. Magkatabing nakaupo si Nicole at Zychie at kami naman ni Cassy ang magkatabi. Sa harap ko ay si Nicole, at katapat naman ni Cassy ang kaniyang fiancé. Nang hindi na makayanan ang ginagawa nila, ibinaba ko ang kubyertos sa pinggan at tinitigan silang mag-pinsan. Tumingin din sila sa akin, ngayon ay biglang naging tensyunado si Nicole. "What's wrong? Ayaw mo nang kumain? O gusto mo ng ibang—" "Ano ba’ng problema niyo?" Putol ko sa kaniya. Her eyes widened a fraction,
Elizabeth'sI didn't wait for Primo to come back. I know myself better than wait for him.Muli kong binuksan ang shower at mabilis na nilinis ang katawan bago naglakad pabalik sa cottage.I was dripping wet, but I don't give a d*mn. Tulog na rin naman ang mga kasama ko kaya walang magrereklamo kung umakyat ako sa cottage nang basang-basa.Bago makaakyat sa hagdan ay naalala ko ang tuwalyang naiwan sa may dalampasigan. Binalikan ko ng tingin ang parte kung saan ko iniwan ang tuwalya, nang maispatan iyon ay dali-dali akong naglakad pabalik doon para kunin iyon.May mga buhangin na kumapit sa tuwalya kaya kailangan muna iyong ipagpag.Umihip ang malamig na nahangin. Nanginig naman ang katawan ko nang hinaplos nito ang balat ko. It was eerily weird to be out here at this hour.Siguro nga ay nababaliw na ako para isipin na lumangoy sa dagat nang ganitong oras. Pero kung hindi nangialam si Primo ay baka saglit lang din naman akong lumangoy at bumalik din agad sa cottage.I just want to clea