Kiara's POVUnti-unti akong naalimpungatan nang makarining ng ingay mula sa labas. Mabilis kong sinapo ang ulo ko nang maramdaman ang sakit dito saka unti-unti na umupo."Argh," daing ko habang sapo ang noo.I slowly opened my eyes and the first thing I saw were the bottles of beer. Kumunot ang noo ko at mas umupo pa ako ng maayos. I silently counted the bottles and I cursed inside my head after.Anong nangyari?I can't remember.Dahan-dahan akong tumayo pero muli akong napaupo nang makita ang lalaking nakaupo sa pang-isahang sofa. His looking at me coldly so my lips opened slightly."A-Anong ginagawa mo dito?" taranta na tanong ko sabay tayo. Dahan-dahan siyang tumayo at umikot ang mga mata niya sa tamad na paraan. My eyes widened again as I look at him from head to toe. Nakaputing long sleeves na lang siya at pants. Wala sa sariling napatingin muli ako sa nagkalat sa beers sa sahig.Did we….hindi ko maalala!Ito ang pinakaayaw ko sa tuwing nalalasing ako dahil wala talaga akong maal
Kiara's POVMas lalong kumulo ang dugo ko nang bawiin sa akin ang laso ng lason. Nakakabaliw dahil nagkamali daw ang doktor! The dead lawyer wasn't poisoned! Great, just great."Let's get out of here," sambit ko sa mga kasamahan ko matapos kong matanggap ang balita mula kay General Barorot."Copy, Lieutenant," they said before exiting the place. Napakuyom ang kamao ko at kaagad ring sumunod sa mga kasamahan ko.But before I reached the elevator I saw Atty. Guzman walked in the opposite direction. Kaagad na nagtama ang mga mata namin kaya pinanatili ko ang inis sa ekspresyon ko."Who's the culprit?" tanong niya. May sumilay na ngisi sa mga labi niya pero mabilis rin itong nawala."Why don't you just say thank you for the kiss that I gave last night?" taas kilay na tanong ko. And this time he smirked freely.Kaagad kong pinagsisihan ang sinabi ko pero huli na ang lahat para mabawi ko iyon kaya tinaas ko na lang ang kilay ko para pangatawanan."Why should I say thank you?" tila natutuwa n
Kiara's POVMabilis kong siyang hinigit palabas ng mansyon. Hindi ko masukat ang hiya, inis at kabang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Nang lingunin ko siya ay nakangisi lang siyang parang baliw. Sinimaan ko siya ng tingin at patulak na binitawan. I did not failed fto notice his red lips. Mayhe because of our kisses earlier. I know my lips were red too."What? I just followed your orders—""Shut up," inis na sambit ko saka mabilis na naglakad pabalik sa maraming tao. Nang lingunin ko siya ay nakasunod naman siya sa akin. Wala talagang tunog ang hakbang niya, ngayon ko lang napansin.He's still smirking.Hindi mawala ang galit ko at may hiya rin akong nararamdaman.Mukhang nakalimutan ko na ang pakay ko dito. Gusto ko na lang umuwi.Nang dumaan ang waiter na may dalang mga wine ay kaagad akong kumuwa. Inisang lagok ko ang laman ng wine glass pada makalma ang sarili ko pero walang nangyari. Nuapo ako sa malapit sa table at kaagad na tininghala ang kasama ko. And I caught him looking
Kiara's POVWe dine in an expensive restaurant. At kami lang ang tao. I appreciate it so much. I appreciate him so much. No one ever did that for me. I mean, I don't celebrate my birthday. I can't help but smile genuinely when I get home. At dala-dala ko ang ngiting iyon hanggang sa pagtulog ko. I slept for about eight hours. Nagising ako pasado alas nuebe na ng umaga dahil wala rin naman akong duty ngayon. Tamad akong bumangon at kaagad kong hinagilap ang phone ko. Biglang nawala lahat ng antok ko nang makita na may message si Captain Gonzaga. It was sent five minutes ago.Captain Gonzaga:Lieutenant, come here. Sa pasig river, we found someone that you'll be very interested in.That was the message. Hindi na ako nagdalawang-isip pang mag-ayos para makapunta na ako kaagad. Kilala ko si Captain Gonzaga. And he is not bluffing, he will never be. I wonder kung tungkol saan ang bagay na iyon. At sino ang natagpuan nila?Hindi ko na inisip pa ang ibang mga bagay. Mabilis akong nag‐driv
Kiara's POVTuloy-tuloy akong nag-drive hanggang sa makarating ako sa isang tahimik na lugar na malapit sa dagat. Kaagad akong namangha sa hindi kilalang lugar kaya dahan-dahan kong itinabi ang sasakyan. Nang makakalabas ako ay kaagad kong naramdaman ang sariwang hangin.I fixed my shirt then I walked towards the seashore. Pinanood ko ang baqat paghampas ng alon sa dalampasigan. Napangiti ako dahil sa ganda nito at nang may makita na isang malaking kahoy na nakatumba ay doon ako lumapit at umupo.Sinikop ko ang buhok ko na tinatangay ng hangin at bahagya akong napatingin sa gilid ko. I blinked when I saw a guy walking towards me. Nakasuot ito ng long sleeves na kulay pula na nakatupi hanggang siko nito. He's grinning from ear to ear. At papalapit siya sa akin."Hi! It's nice seeing someone here! I'm Flen," nakangiting sabi niya nang makalapit. Bahagya akong nagulat pero kalaunan ay napangiti na rin ako.Umupo siya sa tabi ko kaya bahagya akong umusog. "Palagi ako dito pero ngayon lan
Xavier's POV"Guard her room. Call me when she's awake," malamig na utos ko sa mga tauhan ko."Masusunod po," sabay-sabay nilang sagot.Nakakuyom ang kamao akong lumabas sa hospital at kumukulo rin ang dugo ko sa galit. When I get in my car hindi na ako nagdalawang isip pang patakbuhin ng mabilis ang kotse ko pabalik sa mansyon. Lahat ng tauhan na dala ko kanina ay iniwan ko para magbantay kaya mag-isa na lang akong bumalik.My jaw clenched as I enter the secluded place were my mansion is. Kaagad bumukas ang gate nang makita ang kotse ko. I did not my park my car well. Mabilis akong lumabas at nanlilisik ang mga mata kong sinalubong ang mga tauhan ko.I pulled the gun in one of my men and I shot them one by one."Where's Flen?!" sigaw ko na dumagundong sa buong unang palapag."Mr. Tushkin—" mabilis kong binaril si Parker sa kanang binti nang sumulpot siya sa harap ko. He shows no emotion so I glared at him even more. "Where is Flen?" dahan-dahan at madiin na sambit ko."He's upstairs
Kiara's POV"Have you seen my phone? O sira na?" tanong ko kalaunan. He stopped kissing my neck because of that. Dahan-dahan ko siyang tiningnan. The first thing I noticed was his red and wet lips. Bahagya akong napalunok dahil doon.Dahan-dahan kong nilagay ang isang kamay ko sa dibdib niya saka marahan siyang tinulak."I need my phone," sambit ko kaya marahan niyang inabot ang isang paper bag sa maliit na lamesa at inabot sa akin. Mabilis kong sinilip ang laman ng paper bag. I sighed when I saw my phone and my purse inside.I need to call General Barorot. I can't work in my state right now.Kinuha ko ang phone ko at agad binuksan. Nang bumukas uto ay agad kong hinanap ang number ni General."You'll call who?" mahinang tano niya. Dahan-dahan kong inayos ang pagkakaupo ko at napangiwi ako ng magawa ko iyon. "Captain or General, I need to file a leave—""Captain Gonzaga?" he asked so I nodded.Sandaling nangunot ang noo niya pero wala siyang kahit anong sinabi. "Alam na nila," sabi n
Kiara's POVWhen I woke up the next morning, ang unang nahagip ng mga mata ko ay ang lalaking natutulog sa couch. My eyes widened in shock because of that. Napakurap pa ako ng ilang beses para siguraduhin ang nakita bago ako dahan-dahan na umupo. Umingay ang kama sa ginawa ko at kita ko ang kaagad niyang paggising dahil doon.My lips parted.Mabilis na nagtama ang mga mata namin. Medyo pula ang mga mata niya at magulo ang buhok niya. Pero ang mas nagpagulat sa akin ay ang katotohanan na naka boxer shorts lang siya ngayon.Hindi siya umuwi?"H-Hi," wala sa sariling sambit ko. Dahan-dahan siyang bumangon. I saw how his brows slightly met before he get up. Mabilis akong nag-iwas ng tingin.Hindi ko akalain na dito talaga siya matutulog."May masakit?" he asked so I shook my head while looking at my hands.Naramdaman kong tumayo siya pero hindi ko man lang siya tinapunan ng tingin. I won't look at him if he won't wear something decent. After a while his phone rang for a call. Nanatili la