Kasalukuyang inaayos ni Bliss ang mga damit na kanyang dala mula sa Maynila. Hindi na kasi siya makatulog kaya’t nagdesisyon na lamang siyang ayusin ang kanyang mga damit para kahit papano ay malibang naman siya.Hindi sinasadyang mapatingin siya sa kanyang sariling repleksyon sa salamin at humugot ng malalim na hininga. Hindi niya mapigilan ang magkaramdam ng lungkot para sa kanyang ina at galit para sa kanyang sarili. Maybe… after all… may dahilan ang langit kung bakit siya napunta sa ganitong sitwasyon.And maybe it was to correct the mistakes she did in the past.Nang matapos siya sa pag-aayos ng kanyang damit ay kumuha muna siya ng isang satin dress na hanggang kalahati ng kanyang hita lamang ang haba. Ito ang paborito niyang pantulog, lalo na sa tuwing nahihirapan siyang makatulog. The satin fabric helps her sleep faster and better.Bliss took a warm shower and changed. Bago mag-skin care ay nagdesisyon muna siyang kumuha ng beer na kanyang nakita kanina sa fridge. Makakatulong
“What do you mean?” kapos hininga niyang tanong. “What the hell do you mean? You put drugs in your canned beers?”She saw him took a deep breath, it was as if he’s stressed out. Humakbang ito palapit at umupo sa kanyang kama. Kusang gumalaw ang kanyang katawan at agad itong umatras sa takot ng kung anong magiging reaksyon ng kanyang katawan.Mukhang napansin ito ni Aiden dahil mahina itong napailing. “Next time, don’t drink what’s not supposed to be yours.”Bliss looked at her and frowned. “Why are you so rude to me? I… I am trying to be nice.”“And I’m trying to be nice too.” His jaw clenched. “Go and take a fucking shower. It’ll go away.”Matapos nitong sabihin ‘yon ay agad itong tumayo. She gulped. Ramdam niya ang paglala ng init na kanyang nararamdaman habang nakatitig dito. She’s not dumb not to know what that drug is for. Alam niya kung ano ang magiging resulta kapag naka-intake ka ng droga na ‘yon.And this is it. The sexual desire she’s feeling right now. And it’s all because
A gasp escaped from her lips when he suddenly touched her very sensitive femininity. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi upang pigilan ang sariling mapaungol. Ayaw niya ng ganito. Gusto niya itong itulak, ngunit iba ang gusto ng kanyang katawan.It wanted more of him. More of Aiden. More of his touch. And it’s kinda scaring her. Gusto niya man itong itulak ngunit wala siyang sapat na lang. Parang nagkakaroon naman ng buhay ang kanyang katawan dahil sa kusang nagparte ang kanyang mga hita upang bigyan ng espasyo ang kanyang kamay na gumalaw.He cursed once again before pulling her waist closer to him. Nadiin ang kanyang dibdib sa dibdib nito dahilan upang magpakawala siya ng mahihinang daing. Her body is very sensitive right now. Kaunting paghawak lang sa kanyang katawan ay parang mababaliw na siya sa kiliting nararamdaman. She bit her lower lip as she rested her forehead on his shoulder.“Bliss,” he whispered. “Do you know what you are doing right now?”She didn’t reply. Alam niya.
She stepped out of the shower and immediately wrapped herself with a white robe. Napatingin siya sa sariling repleksyon sa salamin. Bakas ang pamamaga ng kanyangr mga mata dahil sa sunod-sunod na pagluha niya kanina. She bit her lower lip. Bliss realized how stupid she was for letting her body betray her.Napukaw lamang ang kanyang isipan nang marinig niya ang pag-ring ng kanyang phone mula sa loob ng silid. Kinurap-kurap niya muna ang mga mata upang pigilan ang pagtulo ng namumuong luha sa kanyang mga mata at tumikhim saka siya lumabas ng banyo. She looked at the door, it was locked; she made sure of it. Ayaw niya na ulit mangyari ang kung ano mang nangyari noon.Dumiretso siya sa kanyang phone at tinignan kung sino ang tumatawag. Ang paninibughong kanyang nararamdaman ay parang nabawasan nang makita ang pangalan ng kanyang anak. She immediately answered the call. Tinapat niyaa ng camera sa kanyang mukha.“Mommy!” her daughter chanted. “I miss you!”That made her smile. Umupo siya sa
Inayos niya ang suot na damit at napangiwi. She’s still wearing that black leggings and u-neck sleeveless blouse. Ngunit mukhang takot ang kanyang ina na umitim siya kaya heto, pinapasuot siya ng boots at cap. Mayroon ding itim na jacket ngunit wala siyang balak na suotin ito. Mainit kaya!“Are you done, Bliss?”Ngumiwi muna siya bago sumagot. “Uhm, y-yeah. But just a moment, mom. I’m still doing something.”“Better move your damn ass quick, Bliss. You don’t have to make yourself look pretty or anything. We’re just going to the farm. A lot of insects are there so make sure to cover your pretty skin up.”The mere mention of insects makes her winced. Hindi niya alam kung maniniwala ba siya o sadyang tinatakot lang siya ng kanyang ina. Well, what her mother said makes sense. Na sa province nga naman sila. There is nothing much reason to make yourself look pretty.Buburahin niya ba ang kanyang nilagay na sunscreen?Well, it’s just sunscreen. It is just to protect her face against the har
“Who’s getting married?”Sabay silang napatingin sa nagsalita at bumungad sa kanila si Aiden. Nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa kanila. Mariing kinagat ni Bliss ang ibabang labi at nag-iwas ng tingin. Hindi niya maintindihan ang biglang pagbilis ng kabog ng kanyang dibdib.“Oh, there you are.” Agad na lumapit si Marcella kay Aiden. “Well, I have a very, very important news to tell.”“What?” baling nito sa kasintahan.Tumingin sa kanya ang kanyang ina at ngumiti nang matamis. “Well, Bliss… is going to get to know someone!” sabik nitong ani.“For what?” Sinulyapan siya ni Aiden saka muling bumaling sa kanyang ina. “Why is she getting to know someone?”“For her to finally get married!” maligalig na saad ni Marcella at mahinang natawa. “Malapit nang mawala si Bliss sa kalendaryo. She’s almost thirty.”“I’m still twenty-eight,” agad niyang puna rito.Mas lalong natawa ang kanyang ina. “That’s the point! You’re almost twenty nine, anak. You should get married and have kids. I stil
Parang lutang na binabaybay ni Bliss ang daan pabalik sa pwesto kung saan siya kinuha ni Aiden kanina. Kung hindi pa nahagip ng kanyang mga mata si Mang Kardo ay hindi pa siya tuluyang matatauhan.“Heto na po ang prutas na hinihingi niyo,” saad nito at ngumiti sa kanya. Ngunit agad ding nabura ang ngiti sa labi nito nang mapansing lutang siya. “Ayos lang po ba kayo?”Wala sa sarili siyang tumango at pilit na ngumiti. “Opo, ayos lang po ako.”“Mukhang napagod po kayo kakalibot sa buong farm. May kabayo kami na pwede niyong sakyan. Gusto niyo po ba?”Bahagya siyang napangiwi. To be honest, she doesn’t like horses, but she found herself nodding her head. Muling nagpaalam si Mang Kardo para kunin ang sinasabi nitong kabayo.Nanghihina siyang napaupo siya sa bench at mariing pinikit ang mga mata. Ramdam niya rin ang paghigpit ng kanyang pagkakahawak sa isang bunga ng mansanas na nasa kanyang kamay. She took a very deep breath to calm herself down.She needs to calm down.Ngunit sa pagpikit
Nang makauwi sila mula sa farm ay agad na kinulong ni Bliss ang sarili sa loob ng kanyang silid. Hindi mawala ang usapan nila ni Aiden sa kanyang isipan. There are a lot of questions inside her head right now and to be honest, it’s making her dizzy, because she knew no one can answer those questions.Katulad na lang kung bakit… bakit ganon? Bakit pakiramdam niya ay tini-trigger siya ni Aiden? It was as if he doesn’t care if Marcella finds out everything and call off their wedding. O baka ginawa lang ito ng binata dahil alam nitong hindi niya ‘yon gagawin?Mariing niyang hinilot ang sintido. Napatingin siya sa kanyang phone na nasa kama nang mag-ring ito. And as soon as she saw her daughter’s name on the caller’s ID, she immediately reached for her phone and answer the call.“Baby,” malambing niyang usal dito.Miracle requested for her to turn on her camera. Nilakad niya muna ang distansya ng pinto para ma-lock ito at muling bumalik sa kama. Saka niya pa lamang ini-on ang camera. Bumun
MABILIS ang tibok ng kanyang dibdib habang nagmamaneho patungo sa palagi nilang tambayan rito sa London. Kung gaano kabilis ang tibok ng kanyang dibdib ay ganoon din kabilis ang takbo ng kanyang sasakyan. He wanted to arrive there as soon as possible.Panay ang kanyang sulyap sa kwintas ni Bliss na nakasabit sa rearview mirror. Mayroon na siyang mga pagdududa and he wanted to confirm it. Gusto niyang malaman kung totoo ba itong mga iniisip niya. He doesn’t want to jump into conclusions but…But what if he’s right?What if all the things he overthink about was true?Hindi nagtagal ay nakarating na siya sa kanyang destinasyon. Mabilis pa sa alas kwarto siyang lumabas ng sasakyan at nagtungo sa loob. Ni hindi niya nga ma-i-park nang maayos ang kanyang sasakyan. He was in a hurry, okay?Nang makita niya ang pinto ng silid ay agad niya itong sinipa pabukas.“Fvck!” singhap ng kanyang kaibigan sa loob ng silid sa kanyang biglang pagpasok.Pinanood ni Aiden ang pagmamadali ng babaeng nakapat
HINDI ALAM NI Bliss kung ano ang kanyang sasabihin. Her mother standing in front of her felt surreal. She doesn’t even know what to say. Naging blanko ang kanyang isipan sa kung ano man ang kanyang dapat na sabihin sa kanyang ina.“M-mommy,” she uttered.“Anak…” Lumapit ito sa kanya at nagulat siya nang yakapin siya nito. “I miss you! Akala ko ay hindi na kita makikita.”She was unmoving. Nagdadalawang isip siyang sagutin ang yakap nito. But in the end, Bliss decided to accept her mother’s hug. Mukhang hindi pa naman siguro nakakaalam ang kanyang mommy na nakakaalala na siya.Rinig niya ang paghugot ng malalim na hininga ng kanyang ina saka ito kumalas sa yakap. Marcella caressed her cheeks, staring at her face like it’s some kind of precious gem she wanted to treasure forever.Hindi maipagkakaila ni Bliss ang nararadaman pangungulila sa kanyang ina. She bit her lower lip and stared back. Hindi niya alam kung ano ang kanang dapat sabihin dito.“I thought I lost you,” anito. “Nang maka
Bliss was busy fixing her things. Alam niyang nagmamasid ang kanyang lola sa kanya ngunit hindi niya na lang ito pinapansin. Buo na ang kanyang desisyon na pansamantala munang umalis dito.Well, this is not her originally decision. It was a suggestion from her grandmother. Na mas mabuti raw muna na lumayo muna siya sa lugar na ito. As much as she wanted to stay here and be with her grandparents, she have to fix her family first. Aayusin niya muna ang magulo niyang pamilya na naging magulo lamang dahil sa kanya.“Let me.”Wala sa sarili siyang napatingin sa kanyang lola nang magsalita ito. Kinuha ng matanda mula sa kanyang pagkakahawak ang kanyang mga damit at ito na mismo ang nag-ayos sa kanyang mga damit sa loob ng bagahe.She bit her lower lip and watched her grandma. Panay ang pagpasok nito ng damit sa kanyang bagahe, ngunit hindi nakaligtas sa kanyang paningin ang pasimple nitong pagpunas sa mga mata na para bang nagpipigil ito ng luha.Bliss frowned and held her grandmother’s arm
SUMILIP ang kanyang anak sa bintana sa hindi niya mabilang na pagkakataon. Obviously waiting for her mother. At sa totoo lang ay nakakaramdam na siya ng awa para sa kanyang anak. Well, kahit naman siya mismo ay naghihintay rin sa pagdating ni Bliss. Hindi lang gate ang kanyang tinitignan, pati na rin ang kanyang phone; nagbabakasakaling tumawag ang dilag.Kasalukuyan silang na sa sala ng bahay. Guards are outside of his house and outside his door. They need him to be more protective of the gem he is hiding under his roof. Hindi niya alam kung ano ang magiging susunod na hakbang ni Marcella, kaya’t kailangan niyan maging handa sa lahat ng pagkakataon.He pulled out the treasure that Bliss handed him yesterday. Hanggang ngayon ay naguguluhan pa rin siya sa kung para saan ito at kung bakit ito binigay ni Bliss. Ang sinabi nitong ito ang hinahanap niya ang siyang lalong nagpapalito sa kanyang isipan.Sabay silang napatingin ni Miracle sa pinto nang mayroong pumasok dito. Ngunit agad din b
“What do you mean, Grandpa? Mommy knew I have a daughter?”Her question made her grandfather still. Kumunot ang noo nito. “You can remember now?”Gusto niyang magsinungaling. But she’s here for the truth. She wants the truth. Kaya’t walang lugar ang pagsisinungaling ngayon. Walang patutunguhan kung magsisinungaling siya. It won’t bring her any good right now. Napahugot na lamang siya ng malalim na hininga at mariing kinagat ang ibabang labi.Bliss nodded her head and smiled. “Yes, grandpa. I can now remember everything. Lahat ay naalala ko na. Hindi ko alam kung paano, but what’s more important right now is I can remember everything.”“Since when?”Wala sa sarili siyang napatingin sa nagsalita at bumungad sa kanya ang kanyang lola na ngayon ay titig na titig sa kanya. Galing itong kusina at mayroong dalang tasa ng kape. She bit her lower lip. Her grandmother’s face is telling her she’s really serious. Hindi niya tuloy maiwasang makaramdam ng kaba rito.“Two days ago,” she answered and
KATULAD nga ng kanyang sinabi, hinatid siya ng binata pabalik sa syudad. Pansin niya ang kanina pang aligagang ekspresyon nito sa mukha ngunit hindi niya na lang pinansin. Habang ang anak niya naman ay ayaw pa sanang pumayag na umuwi. Seems like Miracle love staying in that place.Well, kahit sino naman siguro ay gustong manatili sa lugar na ‘yon. The ambiance is very calming and relaxing. Kaya’t kung mabibigyan man ng pagkakataon na mamuhay sila ng payapa, she would always choose to be in a countryside. Mas payapa ang buhay at malayo sa magulong mundo.“Mommy, are you leaving me again?” tanong ng bata sa kanya nang makapasok sila sa elevator na maghahatid sa kanila sa ground floor.Gamit nila ang private chopper na pagmamay-ari ni Aiden para makabalik sila sa sentro ng London. Nag-landing ito sa private building in Aiden and right now, they’re inside the elevator.Bumaling siya sa kanyang anak at tipid itong nginitian. Dumukwang siya para pulutin ito at kargahin. She then kissed her
SUMIKAT NA ang haring araw ngunit hindi pa rin siya makatulog. She was just like that; crying the whole night and waiting for sun to rise. Hindi niya matanggap ang mga salitang kanyang narinig mula kay Aiden.Kasi ang totoo ay natatakot siya. She’s scared that he might be right in some way. No, not just in some way. Tama nga ito. Mayroon itong point. Ngunit mayroon siyang kailangang tanungin para maliwanagan ang kanyang isipan.Wala sa sarili siyang napatingin sa pinto nang bumukas ito. Agad siyang napatayo at Hilaw na ngumiti kay Aiden. Hilaw siyang ngumiti rito at humakbang palapit. But to her surprise, hindi siya pinansin ni Aiden.Sa halip ay dumiretso ito sa kitchen area. Sinundan niya na lang ito ng tingin. Tulog pa rin ang kanilang anak. Kung normal lang sana ang sitwasyon ngayon, she would be making breakfast right now.“Aiden,” she called.“I am not in the mood for another session of argument this morning,” sagot nito at binuksan ang fridge.“No, not that.” Humugot siya ng ma
SHE SOFTLY caressed her daughter’s hair. After their conversation a while back, nakaramdam ito ng antok kaya naman ay tinabihan na niya ito sa kama para matulog. The clock is ticking three in the morning. Hindi siya makatulog. Hindi pa rin maalis sa kanyang isipan ang mga napag-usapan nila ng kanyang anak kanina.It was like something hit her the moment she heard her daughter’s wish; to have a happy family. At first, she didn’t really pay attention to having a happy family life. Ang mahalaga sa kanya ay ang mabuo ang pamilya.Because that is how it goes, right? Kapag nakompleto na ang kanilang pamilya, susunod na ang lahat, ‘di ba?Ngunit ngayon lang sumagi sa kanyang isipan na hindi porket kompleto ang pamilya ay talagang masaya na. Yes, Aiden confessed that he loves her. Hindi niya pa nga ‘yon tuluyang maproseso sa kanyang isipan. But well, ilagay natin sa sitwasyon na ganon na nga. Aiden loves her and she… she might have a little feelings for him. But then again, what?Kapag ba nag
Hindi maipaliwanag ni Bliss ang puwang sa kanyang dibdib habang nakatingin sa kawalan. She doesn’t know what to do right now. Blanko ang kanyang utak at hindi niya alam kung saan siya magsisimula. Her mind is refusing to believe Aiden, but her heart is telling her that he’s telling her the truth.And just like a math problem being solved, parang nagkakaroon na siya ng ideya kung bakit siya kinuha ng kanyang Lolo at lola mula sa kanyang mommy. Sumapi rin sa kanyang isipan ang sinabi ng kanyang Lolo noon.She and her mother are not moving in the same world. Hindi magkatugma ang mundong kanilang ginagalawan. At first, hindi niya ito masyadong binibigyan pansin. And now, it’s all trying to make it sense.“Mommy, are you alright?”Mabilis na pinunasan ni Bliss ang luha sa kanyang mga pisngi at humugot ng malalim na hininga. Clearing her throat, she turned her head to look at her daughter and smiled. “Baby…”Inalalayan niya itong tumabi sa kanya ng upo. Hinaplos niya ang buhok nito at tinan