Nang marinig ni Aubree ang sagot ni Frieda, naghalo-halo ang emosyon sa kanyang mga mata.Matapos tanggihan ni Lucian noon at biglang malaman na bumalik na si Roxanne sa bansa, hindi na siya nag-atubiling maghanap ng paraan para magkaroon ng koneksyon sa lalaki. Sa mga nakaraang araw, ginawa niya ang lahat ng makakaya upang makabuo ng identidad na mag-uugnay sa kanya kay Lucian.Sa umagang iyon, sinadya niyang utusan sina Elias at Sonya na hikayatin si Lucian. Inaasahan niyang makikinig ang kanyang mga magulang at babaguhin ang isip nito, ngunit sa pagkakataong ito, muling nabigo siya at kailangan pang makisama kay Estella sa loob ng isang buong araw.Dahil nandoon ang mag-asawa, hindi siya naglakas-loob na magalit.Matapos ang masalimuot na araw, nakipag-date siya kay Frieda para mamili, umaasang makakahanap ng paraan upang maalis ang kanyang galit.Ngunit hindi niya inasahan ang ganitong balita.Kahit na maraming tanyag na doktor ang walang magawa sa kalagayan ni Old Mr. Queen, naga
Nang magising si Aubree sa tunog ng kanyang telepono, nagalit ang kanyang mukha.Nagmamadali siya sa pagtawag dahil sa galit nang malaman na nakipagkita si Lucian kay Roxanne noong nakaraang gabi, kaya’t nahuli na siyang natutulog.“Ano ba?” ang boses niya’y puno ng pagka-impatience nang sagutin niya ang tawag.Sa kabilang dulo, tila labis na naguguluhan si Charles. “Ms. Pearson, pumunta ka agad sa opisina! May malaking problema sa sistema ng kumpanya!”Pagkarinig ni Aubree nito, bigla siyang nagising. Mabilis siyang naligo at nag-ayos bago tumakbo patungo sa opisina.Pagdating niya sa opisina, nadiskubre niyang nagka-problema ang buong sistema ng kumpanya. Ang lahat ng empleyado ay nakatayo sa gilid na may mga nakakapangilabot na ekspresyon, habang ang mga tao sa technical department ay abala sa pagsasaayos ng problema.Walang sinuman ang nakakaalam kung ano ang pinagmulan ng virus, at kahit anong paraan ang kanilang ginamit, hindi nila maayos ang isyu.Nang dumating si Aubree, lahat
“She's got to pay the price for bullying Mommy,” sabi ni Archie, may halong pagmamayabang.Tumango naman si Benny nang madiin at muling nag-type sa keyboard.Napakunot ang noo ni Archie. “Anong ginagawa mo?”Excited na si Benny at nag-explain, “Ang hina kasi ng technical team nila. Sobrang simple lang ng virus ko, pero hindi pa rin nila ma-crack hanggang ngayon. Kaya palalalain ko pa para mas mabuwisit ‘yung evil woman.”Tumango si Archie, sumasang-ayon. “Sana nga hindi nila ma-crack, para mas pagtawanan siya ng mga tao. Tingnan natin kung mang-aaway pa siya kay Mommy.”Nag-focus silang dalawa sa laptop.Biglang may narinig silang mga yabag papunta sa pinto.Agad na nakiramdam si Archie at tinapik si Benny.Mabilis na tinapos ni Benny ang pag-code at ibinigay ang laptop kay Archie.Pagpasok ni Roxanne sa kwarto, nakita niya si Archie na yakap-yakap ang laptop at si Benny na nakasandal sa kama, nakatingin sa screen na parang curious lang.“Akala ko ba hindi kayo okay? Bakit kayo gumaga
Kahit hindi kasing galing ni Benny si Archie pagdating sa teknolohiya, naiintindihan naman niya ang nangyayari.Walang progress ang Pearson Group buong umaga. Ngayon na natalo si Benny bigla, malamang na eksperto ang kalaban, at tiyak na hindi sila taga-Pearson Group. Ang buong umaga ay sapat na para humingi sila ng tulong sa iba.“Baka… galing sa Farwell Group.” ‘Yun lang ang posibleng sagot na naisip ni Archie.Kilala ang technical team ng Farwell Group sa galing nila. Bukod pa riyan, kung totoo ngang mommy ni Essie ‘yung babae, walang dahilan para hindi humingi ng tulong ang Pearson Group sa kanila.Napakunot ang noo ni Benny at napangiwi nang marinig ito. Galit siya.Alam niyang nanay ni Estella ang babae, pero siya rin ang nang-api sa mommy nila. Hindi siya makapaniwala na tumulong pa si Lucian kay Aubree.Hindi puwede ‘yan. Kailangan kong turuan sila ng leksyon.Dahil dito, binalikan ni Benny ang laptop, seryoso ang mukha, at mabilis na nag-type.Samantala, nagkukumpulan ang mga
Kumunot ang noo ni Lucian.Hindi niya inakalang magagalit ng ganito ang bata.Matapos makinig kay Catalina, tumango siya at lumapit sa pinto para kumatok. “Essie, open the door. Daddy wants to speak to you.”Pagkatapos niyang magsalita, may narinig siyang malakas na tunog mula sa pinto.Malinaw na may binato si Estella sa pinto bilang tanda ng pagtanggi niya kay Lucian.Saglit na natigilan si Lucian. Muling nagsalita, pero mas banayad na ang tono. “What do you want me to do? Can you open the door and tell me? We’ll talk about it, okay?”Mahina pero maririnig ang isang tunog na tumama ulit sa pinto.Unang beses din para kay Catalina na makita si Estella sa ganitong estado. Ang naisip niya tungkol sa kondisyon ng bata ay nagdulot ng kaba sa kanyang puso. Nag-aalala na baka may masamang mangyari kay Estella, dali-dali siyang nagsabi, “Mr. Farwell, siguro po mas mabuti kung pumasok na lang tayo. Baka may masamang mangyari kay Ms. Estella…”Sandaling nag-alinlangan si Lucian, pero sa huli
Nang una, nagulat si Roxanne sa ginawa ni Estella. Pero pagkatapos ay naramdaman niya ang bigat sa puso para sa bata. Inyukod niya ang sarili at niyakap si Estella nang mahigpit, banayad na hinahaplos ang likod nito.Mahigpit namang humawak si Estella sa laylayan ng damit ni Roxanne, humihikbi ng walang tigil.Napapikit si Lucian nang may kaunting pagkaawa habang pinapanood ang eksena.Kanina sa bahay, iniiwasan lang ako ng batang ito. Pero ngayong narito si Roxanne, agad siyang humingi ng yakap nang walang pag-aatubili. Sadyang likas bang mas malapit ang mga bata sa kanilang mga ina?“Okay. Stop crying. Can you tell me what’s wrong?” tanong ni Roxanne, puno ng pag-aalala.Natural na hindi pa marunong magsalita si Estella.Sa huli, nag-clear ng throat si Lucian at walang emosyon na sinabi, “She went to kindergarten today and did not see your boys, so she thought they stopped going. She went home and cried the entire night, asking to come here to confirm their reason for absence.”Napa
Dati, laging silang tatlo—si Roxanne, Archie, at Benny—ang magkakasamang kumakain, at minsan lang nakakasama si Madilyn.Pero ngayon, unang beses nilang kasama si Lucian sa hapag.Sa sandaling iyon, sari-saring emosyon ang naramdaman nina Archie at Benny.Huminto si Lucian at lumingon, nakatingin kay Estella na may ningning sa mga mata. Saka niya itinapat ang tingin sa upuan na may mga nakalagay na gamit sa mesa. Agad na bumakas ang damdamin sa kanyang mga mata.Sa totoo lang, ang apat sa kanila ay parang isang pamilya.Medyo kakaiba kung uupo siya roon.Kahit pumasok ang ideyang iyon sa isip niya, hindi na rin niya napansin ang sarili niyang umupo sa mesa.Sa hindi maipaliwanag na dahilan, ang dating masayang atmospera ay biglang naging tensyonado. Naisip niya kung siya ang dahilan ng pagbabagong iyon.Tahimik na nagpatuloy sina Archie at Benny sa pagkain habang nakayuko.Dahil hindi na siya kinakausap ng dalawa, nawalan na rin ng gana si Estella. Hawak niya ang kubyertos at bahagyan
Nagliliwanag ang mga mata ni Benny. Dahil sa pagtanggap ni Lucian sa kilos ni Archie, nagkaroon siya ng lakas ng loob na gayahin ito.Nagdesisyon siyang maglakas-loob at naglagay ng isang pirasong inihaw na patatas sa plato ni Lucian, at tiningnan ito nang may pananabik.Nagulat si Lucian sa maalalahaning kilos ng bata. Akala niya magiging komplikado ito para sa kanya, ngunit nagbigay siya ng isang magaan na ngiti nang makabawi siya. “Salamat. Kumain ka rin ng maraming patatas.”Habang nagsasalita, ibinalik ni Lucian ang kilos na iyon.Naalala niyang hindi nagustuhan ng batang ito ang ilang gulay na sinabi niyang ayaw niya kanina, kaya sinadya niyang iwasan ang mga iyon.Lumaki ang mga mata ni Benny sa sorpresa. “Salamat, Mr. Farwell! Kakain ako!”**Daddy nagbigay sa akin ng pagkain!**Samantala, si Archie ay nagmukhang disgusted habang pinagmamasdan ang kanilang interaction. Si Benny talaga, tanga. Hindi niya man lang makita ang obvious na plano ni Daddy na kunin ang pabor nito! Hind
Pagod na pagod si Roxanne. Madalas siyang magaan matulog, pero ngayong gabi, parang ibang tao siya—mahimbing ang tulog at hindi man lang namalayang buhat-buhat na siya paakyat sa guest room.Tumigil si Lucian sa tabi ng kama at dahan-dahang inihiga si Roxanne. Sinigurado niyang nasa unan ang ulo nito bago siya tumayo.Nasa likod niya si Catalina, at ngumingiti ito habang pinagmamasdan ang ginagawa ni Lucian. “Ang sweet naman,” bulong niya sa sarili. Nilapag niya si Estella sa tabi ni Roxanne at maingat silang kinumutan bago umatras.Habang nakatingin pa rin si Lucian kay Roxanne, nagsalita si Catalina. “Mr. Farwell, hindi ka na ba magpapahinga? Ako na ang bahala sa kanila. May pasok ka pa bukas, 'di ba?”Umiling si Lucian. “Hindi na. Hindi rin naman ako pagod. May sakit si Essie, kaya ako na ang magbabantay. Puwede ka nang magpahinga.”Napangiti si Catalina, mukhang naaaliw. Nag-aalala ba talaga siya kay Essie? Pero ang tingin niya, kay Ms. Jarvis nakapako. Hmm, mukhang magandang iwan
Tahimik ang buong sala sa loob ng ilang sandali.Inangat ni Lucian ang ulo niya at nakita niyang natutulog si Roxanne habang yakap si Estella.Dahil buhat niya si Estella, medyo alanganin ang posisyon ni Roxanne kaya’t hindi siya makatulog nang maayos. Tuwing nagigising siya para bahagyang umayos ng puwesto, mahigpit niyang niyayakap si Estella.Ang eksenang iyon ay tila humipo sa puso ni Lucian.Muling lumapit si Catalina para tingnan si Estella. Pagdating sa sofa, itinuro ng amo niya na tahimik lang siya.Maingat na lumapit si Catalina at sinulyapan ang natutulog na mag-ina sa sofa. May ngiti sa kanyang mga labi.*Tunay nga, ang ugnayan ng isang ina at anak ay hindi kailanman mapuputol. Kahit matagal silang hindi nagkita, may natural na attachment pa rin si Ms. Estella sa kanyang ina, at mahal na mahal naman ni Ms. Jarvis ang kanyang anak.*Napakunot ang noo niya nang makita ang maliit na kumot na hindi sapat para takpan silang dalawa, kaya't dahan-dahan siyang umalis at bumalik na
Narinig ni Lucian ang mga hikbi ni Estella kaya’t napatingin siya sa direksyon nila.Marahan niyang hinaplos ang likod ng bata, ngunit lalong lumakas ang iyak nito. Hinawi ni Estella ang kumot at agad na yumakap nang mahigpit kay Roxanne.Mahigpit siyang kumapit sa damit ni Roxanne habang umiiyak nang malungkot. Unti-unti niyang iminulat ang mga mata, tinititigan si Roxanne nang mabuti upang tiyakin na nandoon pa ito.Nang makita niyang hindi pa umaalis si Roxanne, unti-unting humupa ang mga hikbi niya.Namumula ang mga pisngi niya, dala ng lagnat at pag-iyak, kaya’t tila may kirot na naramdaman si Roxanne. Napalapit na ang loob niya sa batang ito, dahil parang mga anak na rin niya ang tingin dito.**“Shhh, Essie. Nandito lang ako. Huwag ka nang umiyak,”** mahinahong sabi ni Roxanne habang pinupunasan ang mga luha sa pisngi nito.Bahagyang humikbi si Estella, patuloy pa rin ang pagtulo ng mga luha, ngunit ayaw niyang bitiwan ang damit ni Roxanne.Kahit basa na ng pawis ang damit ni Ro
Abala si Roxanne sa pag-aalaga kay Estella nang biglang tumunog ang kanyang cellphone sa loob ng bag. Agad niyang tinakpan ang mga tainga ni Estella para hindi magising ang bata, at papatayo na siya para kunin ang telepono nang bigla siyang nilapitan ni Lucian, hawak na ang kanyang cellphone.**"Thank you,"** mahina niyang pasasalamat.Pagtingin niya sa screen, napailing siya sa sarili dahil nakalimutan niyang tumawag sa kanyang mga anak.**“Mommy!”** sigaw ng mga bata pagkarinig sa kanya. **“When are you coming home?”**Binabaan ni Roxanne ang boses niya. **“I’m busy tonight, so I might come home late. Have you had dinner?”****“Yes, we did. What about you? Don’t forget to take care of yourself even if you’re busy!”** sagot ng mga bata.Napangiti si Roxanne at bahagyang natawa, **“I know. I’ve eaten earlier. Don’t wait up for me. Good night!”****“Got it, Mommy. Try to come home as early as possible. Don’t tire yourself out!”** sabay-sabay na sagot nila.Napangiti si Roxanne habang
Habang pinagmamasdan si Roxanne na kasama sina Lucian at Estella, muling bumalik kay Catalina ang mga alaala ng nakaraan. Hiniling niya na sana ay magkasama pa sila nang mas matagal, kaya’t nagpaalam na siya matapos ang ilang palitan ng bati.Di nagtagal, silang tatlo na lang ang naiwan sa sala.Nagdilim ang mga mata ni Lucian habang pinagmamasdan sila.Napansin ni Roxanne ang tingin ni Lucian kaya’t bahagya siyang tumalikod at pumunta sa sofa para ibaba si Estella.Pero mahigpit na kumapit si Estella sa balikat niya, ayaw siyang pakawalan.Dahil doon, umupo si Roxanne sa sofa kasama si Estella at malumanay na sinabi, **“Essie, be a good girl. You’re sick and need to go to bed early. Do you want me to lull you to sleep?”**Ibinaon ni Estella ang ilong niya sa leeg ni Roxanne at umiling.Napakunot ang noo ni Roxanne. **“Don’t you want to sleep?”**Tahimik na tumango ang batang babae at itinuro ang notebook na nasa mesa. Inabot iyon ni Roxanne at binigyan si Estella ng pagkakataong mags
Naputol ang pagninilay-nilay ni Roxanne at pinilit niyang pigilan ang damdaming bumabalik. Lumapit siya kina Lucian at Estella.Bagama't may lagnat si Estella, kumikislap pa rin ang mga mata nito sa tuwa nang makita si Roxanne. Kitang-kita ang saya sa mukha ng bata habang nakatingin nang buong pag-ibig sa kanya.Napatingin si Roxanne kay Estella nang may pag-aalala.Inangat ni Estella ang mga braso niya, inaabot si Roxanne na tila gusto niyang magpakarga.Napatitig si Roxanne kay Lucian, halatang nag-aalangan. *Bakit kay Roxanne gustong magpakarga ni Essie kahit nandiyan ang tatay niya? Ano kaya ang iisipin ni Lucian sa ganitong aksyon ng anak niya?*Laking gulat niya nang ipasa ni Lucian si Estella sa kanya nang kalmado.Pagkatapos ng sandaling pag-aalinlangan, binuhat ni Roxanne si Estella... Sa paghawak pa lang niya sa bata, ramdam na niya agad ang init ng katawan nito. Para siyang may kargang maliit na heater.Walang pag-aalinlangan, idinikit ni Roxanne ang pisngi niya sa noo ni E
Nang marinig ni Roxanne ang sinabi ni Catalina tungkol kay Estella sa telepono, agad siyang kinabahan at nag-alala.Pagkatapos pakinggan si Lucian, kaagad siyang nag-U-turn at mabilis na pinatakbo ang sasakyan papunta sa Farwell residence.Dalawampung minuto ang nakalipas, huminto ang kotse niya sa harap ng Farwell residence.Naaalala pa rin ang kondisyon ni Estella, nilingon ni Roxanne si Lucian nang may bahagyang pag-aalala. **“Take good care of Essie. If you need my help, just let me know anytime.”**Tinitigan siya ni Lucian nang may makahulugang tingin. **“If you’re that worried about her, why don’t you take a look at her? Besides, Essie adores you. If she sees you when she’s sick, I believe she’ll feel better.”**Pagkatapos niyang sabihin iyon, bumaba siya sa kotse at naglakad papunta sa mansion, tila ipinapakita na desisyon ni Roxanne kung gusto niyang makita si Estella.Napakunot ang noo ni Roxanne habang pinagmamasdan ang papalayong likod ni Lucian.*Sick si Essie. Hindi ba da
Pagkasabi ni Roxanne ng mga salitang iyon, isang nakakailang katahimikan ang bumalot sa loob ng kotse.Nang mapagtanto ang kanyang nasabi, agad siyang nakaramdam ng pagsisisi at ibinaba ang tingin, nanatiling tahimik na lang.Tahimik na nakatingin si Lucian sa gilid ng mukha ni Roxanne, ang mga mata nito ay madilim at hindi mabasa.*Ganito ba talaga niya ako gustong iwasan? Bakit ba lagi niya akong itinutulak kay Aubree?*Makalipas ang ilang sandali, nagsalita ito nang malamig, **“She still has something on and doesn’t have plans to leave yet.”**Galit na hinigpitan ni Roxanne ang hawak sa manibela.*Ang kapal! Busy si Aubree para ihatid siya, pero ibig bang sabihin ako na lang dapat magpasensya?*Ngunit sa paraan ng pagkakaupo ni Lucian, alam niyang imposibleng mapaalis niya ito sa kotse. Wala siyang magawa kundi patakbuhin ang makina at umalis sa Queens’ mansion.Sa parehong oras, bumaba si Aubree sa mansion at agad siyang nag-init nang makita si Lucian sa rearview mirror.Walang pa
Pagkatapos ng hapunan, bumalik si Alfred sa kanyang kwarto para magpahinga.Sinundan siya ni Roxanne para sa huling check-up bago siya bumaba para magpaalam.**“It’s so late now. Let me give you a lift home,”** alok ni Jonathan.**“No, it’s fine,”** tugon ni Roxanne, may ngiti sa labi. **“You still have guests to entertain.”**Alam ni Jonathan na tama siya, kaya’t hindi na siya nagpumilit. **“In that case, please be careful on your way home. Oh, by the way, I hope you won’t take my grandfather’s words to heart. At his age, he tends to worry about things like that.”**Ngumiti lang si Roxanne at nagpaalam.Nang makita ni Lucian na palabas na ng mansion si Roxanne, bigla siyang tumayo. **“It’s getting late, and I still have work to do. I think I’ll be taking my leave now.”**Agad namang sumunod si Aubree, na tila nag-aalala. **“Oh, I’m also thinking about leaving. Let’s go together, then.”****“No. It’s not like we’re taking the same routes. I’ll be going now,”** sagot ni Lucian nang wal