Nang marinig ni Roxanne ang sinabi ni Catalina tungkol kay Estella sa telepono, agad siyang kinabahan at nag-alala.Pagkatapos pakinggan si Lucian, kaagad siyang nag-U-turn at mabilis na pinatakbo ang sasakyan papunta sa Farwell residence.Dalawampung minuto ang nakalipas, huminto ang kotse niya sa harap ng Farwell residence.Naaalala pa rin ang kondisyon ni Estella, nilingon ni Roxanne si Lucian nang may bahagyang pag-aalala. **âTake good care of Essie. If you need my help, just let me know anytime.â**Tinitigan siya ni Lucian nang may makahulugang tingin. **âIf youâre that worried about her, why donât you take a look at her? Besides, Essie adores you. If she sees you when sheâs sick, I believe sheâll feel better.â**Pagkatapos niyang sabihin iyon, bumaba siya sa kotse at naglakad papunta sa mansion, tila ipinapakita na desisyon ni Roxanne kung gusto niyang makita si Estella.Napakunot ang noo ni Roxanne habang pinagmamasdan ang papalayong likod ni Lucian.*Sick si Essie. Hindi ba da
Naputol ang pagninilay-nilay ni Roxanne at pinilit niyang pigilan ang damdaming bumabalik. Lumapit siya kina Lucian at Estella.Bagama't may lagnat si Estella, kumikislap pa rin ang mga mata nito sa tuwa nang makita si Roxanne. Kitang-kita ang saya sa mukha ng bata habang nakatingin nang buong pag-ibig sa kanya.Napatingin si Roxanne kay Estella nang may pag-aalala.Inangat ni Estella ang mga braso niya, inaabot si Roxanne na tila gusto niyang magpakarga.Napatitig si Roxanne kay Lucian, halatang nag-aalangan. *Bakit kay Roxanne gustong magpakarga ni Essie kahit nandiyan ang tatay niya? Ano kaya ang iisipin ni Lucian sa ganitong aksyon ng anak niya?*Laking gulat niya nang ipasa ni Lucian si Estella sa kanya nang kalmado.Pagkatapos ng sandaling pag-aalinlangan, binuhat ni Roxanne si Estella... Sa paghawak pa lang niya sa bata, ramdam na niya agad ang init ng katawan nito. Para siyang may kargang maliit na heater.Walang pag-aalinlangan, idinikit ni Roxanne ang pisngi niya sa noo ni E
Habang pinagmamasdan si Roxanne na kasama sina Lucian at Estella, muling bumalik kay Catalina ang mga alaala ng nakaraan. Hiniling niya na sana ay magkasama pa sila nang mas matagal, kayaât nagpaalam na siya matapos ang ilang palitan ng bati.Di nagtagal, silang tatlo na lang ang naiwan sa sala.Nagdilim ang mga mata ni Lucian habang pinagmamasdan sila.Napansin ni Roxanne ang tingin ni Lucian kayaât bahagya siyang tumalikod at pumunta sa sofa para ibaba si Estella.Pero mahigpit na kumapit si Estella sa balikat niya, ayaw siyang pakawalan.Dahil doon, umupo si Roxanne sa sofa kasama si Estella at malumanay na sinabi, **âEssie, be a good girl. Youâre sick and need to go to bed early. Do you want me to lull you to sleep?â**Ibinaon ni Estella ang ilong niya sa leeg ni Roxanne at umiling.Napakunot ang noo ni Roxanne. **âDonât you want to sleep?â**Tahimik na tumango ang batang babae at itinuro ang notebook na nasa mesa. Inabot iyon ni Roxanne at binigyan si Estella ng pagkakataong mags
Abala si Roxanne sa pag-aalaga kay Estella nang biglang tumunog ang kanyang cellphone sa loob ng bag. Agad niyang tinakpan ang mga tainga ni Estella para hindi magising ang bata, at papatayo na siya para kunin ang telepono nang bigla siyang nilapitan ni Lucian, hawak na ang kanyang cellphone.**"Thank you,"** mahina niyang pasasalamat.Pagtingin niya sa screen, napailing siya sa sarili dahil nakalimutan niyang tumawag sa kanyang mga anak.**âMommy!â** sigaw ng mga bata pagkarinig sa kanya. **âWhen are you coming home?â**Binabaan ni Roxanne ang boses niya. **âIâm busy tonight, so I might come home late. Have you had dinner?â****âYes, we did. What about you? Donât forget to take care of yourself even if youâre busy!â** sagot ng mga bata.Napangiti si Roxanne at bahagyang natawa, **âI know. Iâve eaten earlier. Donât wait up for me. Good night!â****âGot it, Mommy. Try to come home as early as possible. Donât tire yourself out!â** sabay-sabay na sagot nila.Napangiti si Roxanne habang
Narinig ni Lucian ang mga hikbi ni Estella kayaât napatingin siya sa direksyon nila.Marahan niyang hinaplos ang likod ng bata, ngunit lalong lumakas ang iyak nito. Hinawi ni Estella ang kumot at agad na yumakap nang mahigpit kay Roxanne.Mahigpit siyang kumapit sa damit ni Roxanne habang umiiyak nang malungkot. Unti-unti niyang iminulat ang mga mata, tinititigan si Roxanne nang mabuti upang tiyakin na nandoon pa ito.Nang makita niyang hindi pa umaalis si Roxanne, unti-unting humupa ang mga hikbi niya.Namumula ang mga pisngi niya, dala ng lagnat at pag-iyak, kayaât tila may kirot na naramdaman si Roxanne. Napalapit na ang loob niya sa batang ito, dahil parang mga anak na rin niya ang tingin dito.**âShhh, Essie. Nandito lang ako. Huwag ka nang umiyak,â** mahinahong sabi ni Roxanne habang pinupunasan ang mga luha sa pisngi nito.Bahagyang humikbi si Estella, patuloy pa rin ang pagtulo ng mga luha, ngunit ayaw niyang bitiwan ang damit ni Roxanne.Kahit basa na ng pawis ang damit ni Ro
Tahimik ang buong sala sa loob ng ilang sandali.Inangat ni Lucian ang ulo niya at nakita niyang natutulog si Roxanne habang yakap si Estella.Dahil buhat niya si Estella, medyo alanganin ang posisyon ni Roxanne kayaât hindi siya makatulog nang maayos. Tuwing nagigising siya para bahagyang umayos ng puwesto, mahigpit niyang niyayakap si Estella.Ang eksenang iyon ay tila humipo sa puso ni Lucian.Muling lumapit si Catalina para tingnan si Estella. Pagdating sa sofa, itinuro ng amo niya na tahimik lang siya.Maingat na lumapit si Catalina at sinulyapan ang natutulog na mag-ina sa sofa. May ngiti sa kanyang mga labi.*Tunay nga, ang ugnayan ng isang ina at anak ay hindi kailanman mapuputol. Kahit matagal silang hindi nagkita, may natural na attachment pa rin si Ms. Estella sa kanyang ina, at mahal na mahal naman ni Ms. Jarvis ang kanyang anak.*Napakunot ang noo niya nang makita ang maliit na kumot na hindi sapat para takpan silang dalawa, kaya't dahan-dahan siyang umalis at bumalik na
Pagod na pagod si Roxanne. Madalas siyang magaan matulog, pero ngayong gabi, parang ibang tao siyaâmahimbing ang tulog at hindi man lang namalayang buhat-buhat na siya paakyat sa guest room.Tumigil si Lucian sa tabi ng kama at dahan-dahang inihiga si Roxanne. Sinigurado niyang nasa unan ang ulo nito bago siya tumayo.Nasa likod niya si Catalina, at ngumingiti ito habang pinagmamasdan ang ginagawa ni Lucian. âAng sweet naman,â bulong niya sa sarili. Nilapag niya si Estella sa tabi ni Roxanne at maingat silang kinumutan bago umatras.Habang nakatingin pa rin si Lucian kay Roxanne, nagsalita si Catalina. âMr. Farwell, hindi ka na ba magpapahinga? Ako na ang bahala sa kanila. May pasok ka pa bukas, 'di ba?âUmiling si Lucian. âHindi na. Hindi rin naman ako pagod. May sakit si Essie, kaya ako na ang magbabantay. Puwede ka nang magpahinga.âNapangiti si Catalina, mukhang naaaliw. Nag-aalala ba talaga siya kay Essie? Pero ang tingin niya, kay Ms. Jarvis nakapako. Hmm, mukhang magandang iwan
âLucian, Iâve been married to you for three years, but youâve never once touched me. Iâll give my blessing to you and your first crush by giving up on our marriage. Tomorrow, youâre free to go after her. But for now, just make it up to me for my feelings for you all these years, please?âPagkasabi ni Roxanne Jarvis noon, yumuko siya at siniil ng halik ang lalaki sa harap niya. Para siyang gamo-gamo na kusang lumapit sa apoy. Halatang desperado at nagmamadali ang kilos niya.Alam niyang hindi tama âyon, pero mahal na mahal niya si Lucian nang matagal na.Lahat ng sakit, tiniis niya. Ang gusto lang naman niya ngayon ay kahit konting konsolasyon.âRoxanne, how dare you!â galit na bulyaw ni Lucian Farwell. Mahigpit niyang kinuyom ang mga kamao, at ang pangingitngit sa mukha niya ay halatang-halata.Gusto niyang itulak palayo si Roxanne, pero naramdaman niya ang pagnanasa sa katawan niya. Parang apoy na unti-unting sinusunog ang natitirang kontrol niya.Napakawalang-hiya niya! Paano niya n
Pagod na pagod si Roxanne. Madalas siyang magaan matulog, pero ngayong gabi, parang ibang tao siyaâmahimbing ang tulog at hindi man lang namalayang buhat-buhat na siya paakyat sa guest room.Tumigil si Lucian sa tabi ng kama at dahan-dahang inihiga si Roxanne. Sinigurado niyang nasa unan ang ulo nito bago siya tumayo.Nasa likod niya si Catalina, at ngumingiti ito habang pinagmamasdan ang ginagawa ni Lucian. âAng sweet naman,â bulong niya sa sarili. Nilapag niya si Estella sa tabi ni Roxanne at maingat silang kinumutan bago umatras.Habang nakatingin pa rin si Lucian kay Roxanne, nagsalita si Catalina. âMr. Farwell, hindi ka na ba magpapahinga? Ako na ang bahala sa kanila. May pasok ka pa bukas, 'di ba?âUmiling si Lucian. âHindi na. Hindi rin naman ako pagod. May sakit si Essie, kaya ako na ang magbabantay. Puwede ka nang magpahinga.âNapangiti si Catalina, mukhang naaaliw. Nag-aalala ba talaga siya kay Essie? Pero ang tingin niya, kay Ms. Jarvis nakapako. Hmm, mukhang magandang iwan
Tahimik ang buong sala sa loob ng ilang sandali.Inangat ni Lucian ang ulo niya at nakita niyang natutulog si Roxanne habang yakap si Estella.Dahil buhat niya si Estella, medyo alanganin ang posisyon ni Roxanne kayaât hindi siya makatulog nang maayos. Tuwing nagigising siya para bahagyang umayos ng puwesto, mahigpit niyang niyayakap si Estella.Ang eksenang iyon ay tila humipo sa puso ni Lucian.Muling lumapit si Catalina para tingnan si Estella. Pagdating sa sofa, itinuro ng amo niya na tahimik lang siya.Maingat na lumapit si Catalina at sinulyapan ang natutulog na mag-ina sa sofa. May ngiti sa kanyang mga labi.*Tunay nga, ang ugnayan ng isang ina at anak ay hindi kailanman mapuputol. Kahit matagal silang hindi nagkita, may natural na attachment pa rin si Ms. Estella sa kanyang ina, at mahal na mahal naman ni Ms. Jarvis ang kanyang anak.*Napakunot ang noo niya nang makita ang maliit na kumot na hindi sapat para takpan silang dalawa, kaya't dahan-dahan siyang umalis at bumalik na
Narinig ni Lucian ang mga hikbi ni Estella kayaât napatingin siya sa direksyon nila.Marahan niyang hinaplos ang likod ng bata, ngunit lalong lumakas ang iyak nito. Hinawi ni Estella ang kumot at agad na yumakap nang mahigpit kay Roxanne.Mahigpit siyang kumapit sa damit ni Roxanne habang umiiyak nang malungkot. Unti-unti niyang iminulat ang mga mata, tinititigan si Roxanne nang mabuti upang tiyakin na nandoon pa ito.Nang makita niyang hindi pa umaalis si Roxanne, unti-unting humupa ang mga hikbi niya.Namumula ang mga pisngi niya, dala ng lagnat at pag-iyak, kayaât tila may kirot na naramdaman si Roxanne. Napalapit na ang loob niya sa batang ito, dahil parang mga anak na rin niya ang tingin dito.**âShhh, Essie. Nandito lang ako. Huwag ka nang umiyak,â** mahinahong sabi ni Roxanne habang pinupunasan ang mga luha sa pisngi nito.Bahagyang humikbi si Estella, patuloy pa rin ang pagtulo ng mga luha, ngunit ayaw niyang bitiwan ang damit ni Roxanne.Kahit basa na ng pawis ang damit ni Ro
Abala si Roxanne sa pag-aalaga kay Estella nang biglang tumunog ang kanyang cellphone sa loob ng bag. Agad niyang tinakpan ang mga tainga ni Estella para hindi magising ang bata, at papatayo na siya para kunin ang telepono nang bigla siyang nilapitan ni Lucian, hawak na ang kanyang cellphone.**"Thank you,"** mahina niyang pasasalamat.Pagtingin niya sa screen, napailing siya sa sarili dahil nakalimutan niyang tumawag sa kanyang mga anak.**âMommy!â** sigaw ng mga bata pagkarinig sa kanya. **âWhen are you coming home?â**Binabaan ni Roxanne ang boses niya. **âIâm busy tonight, so I might come home late. Have you had dinner?â****âYes, we did. What about you? Donât forget to take care of yourself even if youâre busy!â** sagot ng mga bata.Napangiti si Roxanne at bahagyang natawa, **âI know. Iâve eaten earlier. Donât wait up for me. Good night!â****âGot it, Mommy. Try to come home as early as possible. Donât tire yourself out!â** sabay-sabay na sagot nila.Napangiti si Roxanne habang
Habang pinagmamasdan si Roxanne na kasama sina Lucian at Estella, muling bumalik kay Catalina ang mga alaala ng nakaraan. Hiniling niya na sana ay magkasama pa sila nang mas matagal, kayaât nagpaalam na siya matapos ang ilang palitan ng bati.Di nagtagal, silang tatlo na lang ang naiwan sa sala.Nagdilim ang mga mata ni Lucian habang pinagmamasdan sila.Napansin ni Roxanne ang tingin ni Lucian kayaât bahagya siyang tumalikod at pumunta sa sofa para ibaba si Estella.Pero mahigpit na kumapit si Estella sa balikat niya, ayaw siyang pakawalan.Dahil doon, umupo si Roxanne sa sofa kasama si Estella at malumanay na sinabi, **âEssie, be a good girl. Youâre sick and need to go to bed early. Do you want me to lull you to sleep?â**Ibinaon ni Estella ang ilong niya sa leeg ni Roxanne at umiling.Napakunot ang noo ni Roxanne. **âDonât you want to sleep?â**Tahimik na tumango ang batang babae at itinuro ang notebook na nasa mesa. Inabot iyon ni Roxanne at binigyan si Estella ng pagkakataong mags
Naputol ang pagninilay-nilay ni Roxanne at pinilit niyang pigilan ang damdaming bumabalik. Lumapit siya kina Lucian at Estella.Bagama't may lagnat si Estella, kumikislap pa rin ang mga mata nito sa tuwa nang makita si Roxanne. Kitang-kita ang saya sa mukha ng bata habang nakatingin nang buong pag-ibig sa kanya.Napatingin si Roxanne kay Estella nang may pag-aalala.Inangat ni Estella ang mga braso niya, inaabot si Roxanne na tila gusto niyang magpakarga.Napatitig si Roxanne kay Lucian, halatang nag-aalangan. *Bakit kay Roxanne gustong magpakarga ni Essie kahit nandiyan ang tatay niya? Ano kaya ang iisipin ni Lucian sa ganitong aksyon ng anak niya?*Laking gulat niya nang ipasa ni Lucian si Estella sa kanya nang kalmado.Pagkatapos ng sandaling pag-aalinlangan, binuhat ni Roxanne si Estella... Sa paghawak pa lang niya sa bata, ramdam na niya agad ang init ng katawan nito. Para siyang may kargang maliit na heater.Walang pag-aalinlangan, idinikit ni Roxanne ang pisngi niya sa noo ni E
Nang marinig ni Roxanne ang sinabi ni Catalina tungkol kay Estella sa telepono, agad siyang kinabahan at nag-alala.Pagkatapos pakinggan si Lucian, kaagad siyang nag-U-turn at mabilis na pinatakbo ang sasakyan papunta sa Farwell residence.Dalawampung minuto ang nakalipas, huminto ang kotse niya sa harap ng Farwell residence.Naaalala pa rin ang kondisyon ni Estella, nilingon ni Roxanne si Lucian nang may bahagyang pag-aalala. **âTake good care of Essie. If you need my help, just let me know anytime.â**Tinitigan siya ni Lucian nang may makahulugang tingin. **âIf youâre that worried about her, why donât you take a look at her? Besides, Essie adores you. If she sees you when sheâs sick, I believe sheâll feel better.â**Pagkatapos niyang sabihin iyon, bumaba siya sa kotse at naglakad papunta sa mansion, tila ipinapakita na desisyon ni Roxanne kung gusto niyang makita si Estella.Napakunot ang noo ni Roxanne habang pinagmamasdan ang papalayong likod ni Lucian.*Sick si Essie. Hindi ba da
Pagkasabi ni Roxanne ng mga salitang iyon, isang nakakailang katahimikan ang bumalot sa loob ng kotse.Nang mapagtanto ang kanyang nasabi, agad siyang nakaramdam ng pagsisisi at ibinaba ang tingin, nanatiling tahimik na lang.Tahimik na nakatingin si Lucian sa gilid ng mukha ni Roxanne, ang mga mata nito ay madilim at hindi mabasa.*Ganito ba talaga niya ako gustong iwasan? Bakit ba lagi niya akong itinutulak kay Aubree?*Makalipas ang ilang sandali, nagsalita ito nang malamig, **âShe still has something on and doesnât have plans to leave yet.â**Galit na hinigpitan ni Roxanne ang hawak sa manibela.*Ang kapal! Busy si Aubree para ihatid siya, pero ibig bang sabihin ako na lang dapat magpasensya?*Ngunit sa paraan ng pagkakaupo ni Lucian, alam niyang imposibleng mapaalis niya ito sa kotse. Wala siyang magawa kundi patakbuhin ang makina at umalis sa Queensâ mansion.Sa parehong oras, bumaba si Aubree sa mansion at agad siyang nag-init nang makita si Lucian sa rearview mirror.Walang pa
Pagkatapos ng hapunan, bumalik si Alfred sa kanyang kwarto para magpahinga.Sinundan siya ni Roxanne para sa huling check-up bago siya bumaba para magpaalam.**âItâs so late now. Let me give you a lift home,â** alok ni Jonathan.**âNo, itâs fine,â** tugon ni Roxanne, may ngiti sa labi. **âYou still have guests to entertain.â**Alam ni Jonathan na tama siya, kayaât hindi na siya nagpumilit. **âIn that case, please be careful on your way home. Oh, by the way, I hope you wonât take my grandfatherâs words to heart. At his age, he tends to worry about things like that.â**Ngumiti lang si Roxanne at nagpaalam.Nang makita ni Lucian na palabas na ng mansion si Roxanne, bigla siyang tumayo. **âItâs getting late, and I still have work to do. I think Iâll be taking my leave now.â**Agad namang sumunod si Aubree, na tila nag-aalala. **âOh, Iâm also thinking about leaving. Letâs go together, then.â****âNo. Itâs not like weâre taking the same routes. Iâll be going now,â** sagot ni Lucian nang wal