Nagliliwanag ang mga mata ni Benny. Dahil sa pagtanggap ni Lucian sa kilos ni Archie, nagkaroon siya ng lakas ng loob na gayahin ito.Nagdesisyon siyang maglakas-loob at naglagay ng isang pirasong inihaw na patatas sa plato ni Lucian, at tiningnan ito nang may pananabik.Nagulat si Lucian sa maalalahaning kilos ng bata. Akala niya magiging komplikado ito para sa kanya, ngunit nagbigay siya ng isang magaan na ngiti nang makabawi siya. “Salamat. Kumain ka rin ng maraming patatas.”Habang nagsasalita, ibinalik ni Lucian ang kilos na iyon.Naalala niyang hindi nagustuhan ng batang ito ang ilang gulay na sinabi niyang ayaw niya kanina, kaya sinadya niyang iwasan ang mga iyon.Lumaki ang mga mata ni Benny sa sorpresa. “Salamat, Mr. Farwell! Kakain ako!”**Daddy nagbigay sa akin ng pagkain!**Samantala, si Archie ay nagmukhang disgusted habang pinagmamasdan ang kanilang interaction. Si Benny talaga, tanga. Hindi niya man lang makita ang obvious na plano ni Daddy na kunin ang pabor nito! Hind
Pagdating nila sa sala, napilitan si Roxanne na umupo sa sofa.Nagkagulo ang mga bata sa paligid niya, tinitingnan siya ng may alala, ang daliri niyang nakabalot sa panyo, habang si Lucian ay hinahanap ang first aid kit sa sala pero hindi makita.Sa huli, si Archie na ang tumalon mula sa sofa at kinuha ang first aid kit mula sa cabinet ng TV.Pinat pat ni Lucian ang ulo ni Archie bilang pasasalamat at umupo sa tabi ni Roxanne, hawak ang kit.Nagbigay daan naman ang mga bata.Umalis si Lucian sa tabi ni Roxanne at umupo sa tabi niya. Kahit hindi siya makapaghula ng iniisip nito, nararamdaman ni Roxanne na parang may iba sa mga kilos niya. Parang mas malumanay siya kaysa usual.Pinanood ni Roxanne si Lucian habang inaasikaso ang sugat niya, pero napilitan siyang tumingin palayo. Pinilit niyang itutok ang mata sa sahig.Baka magka-misunderstanding lang kung titingin pa ako. Maliwanag na galit siya sa akin. Bakit ang dami niyang pakialam ngayon?Nang ma-iodine ang sugat niya, kumuha si Lu
Halos alas-diez na nang dumating si Lucian sa bahay kasama si Estella.Naghihintay na ang butler sa pintuan.“Ms. Pearson po ay naghihintay sa loob, Mr. Farwell.”Nagmumukhang naguluhan si Lucian sa balitang iyon. Tumango siya sa butler at pumasok na kasama si Estella.“Nandiyan ka na!”Tumayo si Aubree mula sa sofa nang makita sila, at mabilis na yumuko para sana haplusin ang ulo ni Estella, pero mabilis na umiiwas ang bata.Mabilis na kumunot ang mga mata ni Aubree, pero agad niyang itinatago ito at bumangon ng may ngiti. “Ano ba ‘yan?”Sinuri siya ni Lucian ng matalim. Walang emosyon ang tono niya. “Anong nangyari?”Nagbigay si Aubree ng isang malumanay na ngiti. “Gusto ko lang magpasalamat ulit sa pagbigay mo sa amin ng tulong kanina. Nakalabas kami sa isang aberya dahil doon, at pinapunta ako ni Dad para magpasalamat ng personal.”Para sana magdagdag ng ibang salita, pero pinutol siya ni Lucian. “Naisakatuparan na ba ang problema?”Naguguluhan si Aubree sandali, pero nagpatuloy d
Isang bihirang tanawin nang makita si Estella na tumatakbo papasok sa paaralan habang walang kibong wave ng kamay sa direksyon nina Roxanne at ang mga bata.Nang makita ni Roxanne na sobrang excited na si Estella at hindi na nag-iingat sa kaligtasan sa kalsada, agad siyang lumapit upang hawakan ang kamay nito. Nang makita niyang kalmado lang si Lucian na papalapit, hindi niya maiwasang makaramdam ng kaunting helplessness.Ngumiti si Estella ng malaki habang hawak ang kamay ni Roxanne. Nang tumigil sila, niyakap pa ni Estella ang binti ni Roxanne nang puno ng pagmamahal.Hindi naman naiinggit sina Archie at Benny at binati nila si Estella ng malalapad na ngiti.Nang tuluyan nang dumating si Lucian at tumabi sa kanila, hinila ni Benny ang manggas ng suit ni Lucian.Nagtataka, nilingon ni Lucian ang batang si Benny.“Good morning, Mr. Farwell!” sabi ni Benny, sabay flash ng inosenteng ngiti.Tinaas ni Lucian ang kilay at nang magsimula siyang magulat, agad itong napalitan ng kabaitan. “O
Nang matapos ang treatment, nakauwi na rin si Frieda. Nang malaman mula sa butler na tinatrato ni Roxanne si Alfred, agad itong nagmadaling dumaan sa kwarto ng matanda.“Grandpa, kumusta na po ang pakiramdam niyo?” tanong ni Frieda nang pumasok siya sa kwarto, may pag-aalala sa boses.Tumango si Alfred ng bahagya. “Mas mabuti na.”Bilang isang tao na matagal nang nabubuhay, natutunan na ni Alfred kung paano gumagana ang tradisyonal na medisina at nakapag-konsulta na rin sa mga sikat na doktor.Ngunit si Roxanne, siya ang naging nakakagulat na sorpresa sa kanya. Sa bawat treatment na ginagawa nito, ramdam ni Alfred ang malaki at mabilis na pagbuti ng kanyang kalusugan, isang bagay na hindi kayang gawin ng mga pinakamagaling na doktor sa buong mundo.Sinuri ni Frieda ang lolo at ngumiti. “Ayos lang pala. Masaya akong marinig 'yan.”Pagkatapos, lumingon siya kay Aubree at nagdagdag, “Nagpunta ka rin pala para mag-visita kay Grandpa, Aubree? Dahil medyo hapon na, bakit hindi ka na lang ma
Hindi inaalis ni Aubree ang tingin niya kay Lucian. Kaya nang mapansin niyang tumingin ito kay Roxanne tungkol sa tanong sa kasal, nagsimula siyang mag-init sa selos.**“There’s no need to rush the wedding,”** sagot ni Lucian, habang nakatitig pa rin kay Roxanne.*Ha! Tignan natin kung kalmado pa rin siya pagkatapos nito!*Medyo nagulat si Roxanne sa sagot ni Lucian, pero mabilis din niyang nabawi ang kanyang composure.*So what if they aren’t married yet? Konting oras na lang, mangyayari rin iyon. Bakit naman ako magugulat?*Dahan-dahan niyang ibinaba ang tingin at bumalik sa pagkain, parang wala siyang pakialam sa naging usapan kanina.Pero si Aubree, medyo nagulat sa naging tugon ni Lucian. *How weird. Nung huli ko siyang kinausap tungkol sa kasal, parang nagpapahiwatig na siya na gusto na niyang itigil ito. Bakit biglang nagbago ang isip niya ngayon?*Napakunot ang noo ni Alfred, halatang hindi natuwa sa sagot ni Lucian.Pero bago pa siya makapagsalita, agad na sumingit si Aubree,
Pagkatapos ng hapunan, bumalik si Alfred sa kanyang kwarto para magpahinga.Sinundan siya ni Roxanne para sa huling check-up bago siya bumaba para magpaalam.**“It’s so late now. Let me give you a lift home,”** alok ni Jonathan.**“No, it’s fine,”** tugon ni Roxanne, may ngiti sa labi. **“You still have guests to entertain.”**Alam ni Jonathan na tama siya, kaya’t hindi na siya nagpumilit. **“In that case, please be careful on your way home. Oh, by the way, I hope you won’t take my grandfather’s words to heart. At his age, he tends to worry about things like that.”**Ngumiti lang si Roxanne at nagpaalam.Nang makita ni Lucian na palabas na ng mansion si Roxanne, bigla siyang tumayo. **“It’s getting late, and I still have work to do. I think I’ll be taking my leave now.”**Agad namang sumunod si Aubree, na tila nag-aalala. **“Oh, I’m also thinking about leaving. Let’s go together, then.”****“No. It’s not like we’re taking the same routes. I’ll be going now,”** sagot ni Lucian nang wal
Pagkasabi ni Roxanne ng mga salitang iyon, isang nakakailang katahimikan ang bumalot sa loob ng kotse.Nang mapagtanto ang kanyang nasabi, agad siyang nakaramdam ng pagsisisi at ibinaba ang tingin, nanatiling tahimik na lang.Tahimik na nakatingin si Lucian sa gilid ng mukha ni Roxanne, ang mga mata nito ay madilim at hindi mabasa.*Ganito ba talaga niya ako gustong iwasan? Bakit ba lagi niya akong itinutulak kay Aubree?*Makalipas ang ilang sandali, nagsalita ito nang malamig, **“She still has something on and doesn’t have plans to leave yet.”**Galit na hinigpitan ni Roxanne ang hawak sa manibela.*Ang kapal! Busy si Aubree para ihatid siya, pero ibig bang sabihin ako na lang dapat magpasensya?*Ngunit sa paraan ng pagkakaupo ni Lucian, alam niyang imposibleng mapaalis niya ito sa kotse. Wala siyang magawa kundi patakbuhin ang makina at umalis sa Queens’ mansion.Sa parehong oras, bumaba si Aubree sa mansion at agad siyang nag-init nang makita si Lucian sa rearview mirror.Walang pa
Pagod na pagod si Roxanne. Madalas siyang magaan matulog, pero ngayong gabi, parang ibang tao siya—mahimbing ang tulog at hindi man lang namalayang buhat-buhat na siya paakyat sa guest room.Tumigil si Lucian sa tabi ng kama at dahan-dahang inihiga si Roxanne. Sinigurado niyang nasa unan ang ulo nito bago siya tumayo.Nasa likod niya si Catalina, at ngumingiti ito habang pinagmamasdan ang ginagawa ni Lucian. “Ang sweet naman,” bulong niya sa sarili. Nilapag niya si Estella sa tabi ni Roxanne at maingat silang kinumutan bago umatras.Habang nakatingin pa rin si Lucian kay Roxanne, nagsalita si Catalina. “Mr. Farwell, hindi ka na ba magpapahinga? Ako na ang bahala sa kanila. May pasok ka pa bukas, 'di ba?”Umiling si Lucian. “Hindi na. Hindi rin naman ako pagod. May sakit si Essie, kaya ako na ang magbabantay. Puwede ka nang magpahinga.”Napangiti si Catalina, mukhang naaaliw. Nag-aalala ba talaga siya kay Essie? Pero ang tingin niya, kay Ms. Jarvis nakapako. Hmm, mukhang magandang iwan
Tahimik ang buong sala sa loob ng ilang sandali.Inangat ni Lucian ang ulo niya at nakita niyang natutulog si Roxanne habang yakap si Estella.Dahil buhat niya si Estella, medyo alanganin ang posisyon ni Roxanne kaya’t hindi siya makatulog nang maayos. Tuwing nagigising siya para bahagyang umayos ng puwesto, mahigpit niyang niyayakap si Estella.Ang eksenang iyon ay tila humipo sa puso ni Lucian.Muling lumapit si Catalina para tingnan si Estella. Pagdating sa sofa, itinuro ng amo niya na tahimik lang siya.Maingat na lumapit si Catalina at sinulyapan ang natutulog na mag-ina sa sofa. May ngiti sa kanyang mga labi.*Tunay nga, ang ugnayan ng isang ina at anak ay hindi kailanman mapuputol. Kahit matagal silang hindi nagkita, may natural na attachment pa rin si Ms. Estella sa kanyang ina, at mahal na mahal naman ni Ms. Jarvis ang kanyang anak.*Napakunot ang noo niya nang makita ang maliit na kumot na hindi sapat para takpan silang dalawa, kaya't dahan-dahan siyang umalis at bumalik na
Narinig ni Lucian ang mga hikbi ni Estella kaya’t napatingin siya sa direksyon nila.Marahan niyang hinaplos ang likod ng bata, ngunit lalong lumakas ang iyak nito. Hinawi ni Estella ang kumot at agad na yumakap nang mahigpit kay Roxanne.Mahigpit siyang kumapit sa damit ni Roxanne habang umiiyak nang malungkot. Unti-unti niyang iminulat ang mga mata, tinititigan si Roxanne nang mabuti upang tiyakin na nandoon pa ito.Nang makita niyang hindi pa umaalis si Roxanne, unti-unting humupa ang mga hikbi niya.Namumula ang mga pisngi niya, dala ng lagnat at pag-iyak, kaya’t tila may kirot na naramdaman si Roxanne. Napalapit na ang loob niya sa batang ito, dahil parang mga anak na rin niya ang tingin dito.**“Shhh, Essie. Nandito lang ako. Huwag ka nang umiyak,”** mahinahong sabi ni Roxanne habang pinupunasan ang mga luha sa pisngi nito.Bahagyang humikbi si Estella, patuloy pa rin ang pagtulo ng mga luha, ngunit ayaw niyang bitiwan ang damit ni Roxanne.Kahit basa na ng pawis ang damit ni Ro
Abala si Roxanne sa pag-aalaga kay Estella nang biglang tumunog ang kanyang cellphone sa loob ng bag. Agad niyang tinakpan ang mga tainga ni Estella para hindi magising ang bata, at papatayo na siya para kunin ang telepono nang bigla siyang nilapitan ni Lucian, hawak na ang kanyang cellphone.**"Thank you,"** mahina niyang pasasalamat.Pagtingin niya sa screen, napailing siya sa sarili dahil nakalimutan niyang tumawag sa kanyang mga anak.**“Mommy!”** sigaw ng mga bata pagkarinig sa kanya. **“When are you coming home?”**Binabaan ni Roxanne ang boses niya. **“I’m busy tonight, so I might come home late. Have you had dinner?”****“Yes, we did. What about you? Don’t forget to take care of yourself even if you’re busy!”** sagot ng mga bata.Napangiti si Roxanne at bahagyang natawa, **“I know. I’ve eaten earlier. Don’t wait up for me. Good night!”****“Got it, Mommy. Try to come home as early as possible. Don’t tire yourself out!”** sabay-sabay na sagot nila.Napangiti si Roxanne habang
Habang pinagmamasdan si Roxanne na kasama sina Lucian at Estella, muling bumalik kay Catalina ang mga alaala ng nakaraan. Hiniling niya na sana ay magkasama pa sila nang mas matagal, kaya’t nagpaalam na siya matapos ang ilang palitan ng bati.Di nagtagal, silang tatlo na lang ang naiwan sa sala.Nagdilim ang mga mata ni Lucian habang pinagmamasdan sila.Napansin ni Roxanne ang tingin ni Lucian kaya’t bahagya siyang tumalikod at pumunta sa sofa para ibaba si Estella.Pero mahigpit na kumapit si Estella sa balikat niya, ayaw siyang pakawalan.Dahil doon, umupo si Roxanne sa sofa kasama si Estella at malumanay na sinabi, **“Essie, be a good girl. You’re sick and need to go to bed early. Do you want me to lull you to sleep?”**Ibinaon ni Estella ang ilong niya sa leeg ni Roxanne at umiling.Napakunot ang noo ni Roxanne. **“Don’t you want to sleep?”**Tahimik na tumango ang batang babae at itinuro ang notebook na nasa mesa. Inabot iyon ni Roxanne at binigyan si Estella ng pagkakataong mags
Naputol ang pagninilay-nilay ni Roxanne at pinilit niyang pigilan ang damdaming bumabalik. Lumapit siya kina Lucian at Estella.Bagama't may lagnat si Estella, kumikislap pa rin ang mga mata nito sa tuwa nang makita si Roxanne. Kitang-kita ang saya sa mukha ng bata habang nakatingin nang buong pag-ibig sa kanya.Napatingin si Roxanne kay Estella nang may pag-aalala.Inangat ni Estella ang mga braso niya, inaabot si Roxanne na tila gusto niyang magpakarga.Napatitig si Roxanne kay Lucian, halatang nag-aalangan. *Bakit kay Roxanne gustong magpakarga ni Essie kahit nandiyan ang tatay niya? Ano kaya ang iisipin ni Lucian sa ganitong aksyon ng anak niya?*Laking gulat niya nang ipasa ni Lucian si Estella sa kanya nang kalmado.Pagkatapos ng sandaling pag-aalinlangan, binuhat ni Roxanne si Estella... Sa paghawak pa lang niya sa bata, ramdam na niya agad ang init ng katawan nito. Para siyang may kargang maliit na heater.Walang pag-aalinlangan, idinikit ni Roxanne ang pisngi niya sa noo ni E
Nang marinig ni Roxanne ang sinabi ni Catalina tungkol kay Estella sa telepono, agad siyang kinabahan at nag-alala.Pagkatapos pakinggan si Lucian, kaagad siyang nag-U-turn at mabilis na pinatakbo ang sasakyan papunta sa Farwell residence.Dalawampung minuto ang nakalipas, huminto ang kotse niya sa harap ng Farwell residence.Naaalala pa rin ang kondisyon ni Estella, nilingon ni Roxanne si Lucian nang may bahagyang pag-aalala. **“Take good care of Essie. If you need my help, just let me know anytime.”**Tinitigan siya ni Lucian nang may makahulugang tingin. **“If you’re that worried about her, why don’t you take a look at her? Besides, Essie adores you. If she sees you when she’s sick, I believe she’ll feel better.”**Pagkatapos niyang sabihin iyon, bumaba siya sa kotse at naglakad papunta sa mansion, tila ipinapakita na desisyon ni Roxanne kung gusto niyang makita si Estella.Napakunot ang noo ni Roxanne habang pinagmamasdan ang papalayong likod ni Lucian.*Sick si Essie. Hindi ba da
Pagkasabi ni Roxanne ng mga salitang iyon, isang nakakailang katahimikan ang bumalot sa loob ng kotse.Nang mapagtanto ang kanyang nasabi, agad siyang nakaramdam ng pagsisisi at ibinaba ang tingin, nanatiling tahimik na lang.Tahimik na nakatingin si Lucian sa gilid ng mukha ni Roxanne, ang mga mata nito ay madilim at hindi mabasa.*Ganito ba talaga niya ako gustong iwasan? Bakit ba lagi niya akong itinutulak kay Aubree?*Makalipas ang ilang sandali, nagsalita ito nang malamig, **“She still has something on and doesn’t have plans to leave yet.”**Galit na hinigpitan ni Roxanne ang hawak sa manibela.*Ang kapal! Busy si Aubree para ihatid siya, pero ibig bang sabihin ako na lang dapat magpasensya?*Ngunit sa paraan ng pagkakaupo ni Lucian, alam niyang imposibleng mapaalis niya ito sa kotse. Wala siyang magawa kundi patakbuhin ang makina at umalis sa Queens’ mansion.Sa parehong oras, bumaba si Aubree sa mansion at agad siyang nag-init nang makita si Lucian sa rearview mirror.Walang pa
Pagkatapos ng hapunan, bumalik si Alfred sa kanyang kwarto para magpahinga.Sinundan siya ni Roxanne para sa huling check-up bago siya bumaba para magpaalam.**“It’s so late now. Let me give you a lift home,”** alok ni Jonathan.**“No, it’s fine,”** tugon ni Roxanne, may ngiti sa labi. **“You still have guests to entertain.”**Alam ni Jonathan na tama siya, kaya’t hindi na siya nagpumilit. **“In that case, please be careful on your way home. Oh, by the way, I hope you won’t take my grandfather’s words to heart. At his age, he tends to worry about things like that.”**Ngumiti lang si Roxanne at nagpaalam.Nang makita ni Lucian na palabas na ng mansion si Roxanne, bigla siyang tumayo. **“It’s getting late, and I still have work to do. I think I’ll be taking my leave now.”**Agad namang sumunod si Aubree, na tila nag-aalala. **“Oh, I’m also thinking about leaving. Let’s go together, then.”****“No. It’s not like we’re taking the same routes. I’ll be going now,”** sagot ni Lucian nang wal