Nang lumabas si Roxanne mula sa kuwarto, ibinaba niya ang boses at kinausap ang mga bata. “Nasa gitna pa ako ng paggamot ng pasyente, kaya’t babalik ako nang mas matagal. Maglaro muna kayo kasama si Aunt Madilyn.” Sanay na ang mga bata sa kanyang pag-uwi ng late, kaya’t pumayag sila.Samantala, sa loob ng kuwarto, ang ekspresyon ni Lucian ay sobrang lamig na para bang umaabot na ito sa freezing point. Umiinit ang galit sa kanyang puso. Ang pagtatangkang hawakan ni Estella ang kamay ni Roxanne at ang “Mommy” na narinig niya sa telepono ay patuloy na umaalulong sa kanyang isip. Kaya pala siya ganun katigas kay Estella. Mukhang nagpakasal na siya at nagkaroon ng ibang mga anak! Kaya pala niya iniwan si Estella noon!Tinutukan niya ang kanyang anak na babae na nakatayo pa rin sa kanyang orihinal na pwesto, kahit na halatang dismayado ito, patuloy pa ring nakatingin sa pinto, naghihintay na bumalik si Roxanne.Nakita siyang ganun at parang sumakit ang kanyang puso. Anong silbi ng pagbabali
Mas madali ang tanggalin ang mga karayom kumpara sa pagpasok ng mga ito.Nakatanggal ang lahat ng karayom sa katawan ni Alfred sa loob ng wala pang sampung minuto.Matapos suriin ang kanyang kondisyon, nagsimula na si Roxanne na ipunin ang kanyang mga gamit.Samantala, nag-aalangan sina Jonathan at Frieda sa tabi ng kama.Noong nakaraan, lahat ng sikat na doktor na kanilang tinawagan ay nabigo, kaya’t hindi sila sigurado kung magigising ba si Alfred sa pagkakataong ito.Sa ilalim ng kanilang mga nakatutok na tingin, bahagyang umikot ang mga daliri ni Alfred.Sa susunod na segundo, unti-unting bumukas ang kanyang mga mata at nagsimula siyang umubo nang mahina.“Lolo!”Naupo si Jonathan upang tulungan si Alfred na makahinga, puno ng gulat at kasiyahan ang kanyang mga mata.Si Frieda naman, hindi makapaniwala at nahulog sa pagkabigla.Kahit na wala siyang tiwala kay Roxanne, ang kanyang lolo ay nagising dahil sa paggamot nito.“Lolo, kumusta po kayo?” tanong ni Jonathan ng may pag-aalala
Pagkarinig sa kanyang pangako, ngumiti si Jonathan. “Nakakatanggal ng kaba ang mga salitang yan.”“Basta, bukas ay ipapadraft ko ang kontrata. Kapag oras na, ang kailangan mo lang gawin ay pirmahan ito.” Tumango si Roxanne bilang pagtanggap sa usapan. Ngayong naayos na ang gantimpala, personal siyang sinamahan ni Jonathan papunta sa pintuan at pinanood siyang umalis. Nang tuluyan nang nawala sa paningin ang kanyang sasakyan, bumalik siya sa bahay at tumawag kay Lucian.“Kamusta si Old Mr. Queen?” Sa sandaling kumonekta ang tawag, narinig ni Jonathan ang boses ni Lucian na may kasamang tunog ng umaagos na tubig sa background. Tumugon siya na may ngiti, “Nagising na siya. Ang galing ni Dr. Jarvis.”Naaalala ang awkward na pakikitungo ni Lucian at Roxanne kanina, nagtanong siya sa pagkamausisa, “Lucian, magkakilala ba kayo ni Dr. Jarvis bago ito? Parang may mali sa pagitan niyo. Hindi ko pa siya nakitang ganun sa ibang babae.”Kahit na pinahirapan siya ni Lucian, sinamahan niya rin ito s
Nagbigay si Roxanne ng hindi tiyak na tango bago siya umakyat sa mga bata para batiin ang guro. Bago siya umalis, hindi niya sinasadyang tumingin kay Estella. Nang makita niyang tatayo na ang tatlo, napansin niyang nag-aalala si Estella at seryoso silang pinagmamasdan. Nag-alala ang guro na baka mahulog si Estella, kaya’t agad siyang hinawakan.Matapos ang kaunting pagdadalawang-isip, hindi na napigilan ni Roxanne ang sarili na magtanong. “Is she—”Sagot agad ng mga bata, “Mommy, estudyante siya rito. Nasa parehong klase kami. Wala pang dumadating na mommy at daddy niya, kaya naghintay siya kasama namin.”Tumango si Roxanne bilang pagkilala, at unti-unting natunaw ang kanyang puso habang tinitingnan si Estella.Pero hindi niya balak magtagal, kasi malamang si Lucian o Aubree ang kukuha kay Estella, at wala siyang intensyon na makasalamuha ang mga ito ulit. Pero halatang ayaw ni Estella na umalis siya. Para hindi siya mabigo, hinaplos ni Roxanne ang ulo ni Estella at ngumiti. “Darating
Samantala, hindi napansin ni Lucian ang mga bata sa sasakyan habang naglalakad siya papasok sa kindergarten, alam niyang nahuhuli na siya. Pagpasok na pagpasok niya, nakita niya sina Estella na naglalaro sa slide kasama ang dalawang bata, at si Estella ay nakasiksik na sa mga bisig ni Roxanne.“Mr. Farwell, nandito ka na!” bati ng guro nang makita si Lucian. Tumango siya bilang pagtanggap habang naglakad papunta sa kanila. Pagkatapos tingnan ang kanyang anak, pinanood niya si Roxanne na parang may galit sa kanyang mga mata. “Bakit ka nandito?”Naramdaman ni Roxanne ang kanyang poot at napakunot ang noo sa pagkalito. Napatingin ang guro sa kanila sa gulat. “Kilala niyo ang isa’t isa?” Akala niya kanina, hindi naman alam ni Roxanne na nandito si Estella.Pero sa nakitang pagkadepende ni Estella kay Roxanne, mukhang hindi na ito kataka-taka.Matapos tumango sa guro na walang sinabi, iniwan ni Roxanne ang tanong at tumingin kay Lucian. “Nandito ako para kunin ang mga bata. Siya nga itong
Habang pauwi, hindi maipinta ang mukha ni Estella. Hindi niya pinansin si Lucian na nakasunod sa likod niya at dali-daling umakyat sa kwarto, sabay malakas na pagbagsak ng pinto. Sinigurado pa niyang ikinandado ito nang may diin.Nasa pintuan si Catalina nang dumating silang mag-ama, kaya kita niya agad ang galit na nararamdaman ni Estella. Nang ilipat niya ang tingin kay Lucian na walang ka-emosyon-emoyon, alam niyang may tampuhan na naman ang dalawa.“Mr. Farwell, ano pong nangyari kay Ms. Estella?” tanong ni Catalina nang may pag-aalala. Malakas ang pagkakasara ng pinto sa itaas, at nag-aalala siya para sa bata.Naalala ni Lucian ang dahilan kung bakit galit ang anak at walang pakialam na sumagot, “Wala. Nag-aalboroto lang siya. Bantayan mo na lang siya.” Tumatango si Catalina, “Opo, sir.”Kung sabagay, naisip ni Catalina, hindi naman madalas na magalit si Ms. Estella. Tsaka hindi rin magaling si Mr. Farwell sa pakikipag-ayos. Kailangan talaga ng isang babaeng mag-aalaga sa kanila.
Tumigil si Lucian sa ginagawa. “Pauwi na ako ngayon.” Pagkababa ng tawag, dali-dali siyang sumakay sa sasakyan at nagmaneho pabalik sa Farwell residence. “Ano’ng nangyari? Ang dami-dami n’yo na nagbabantay sa kanya, paano siya nawala?” tanong niya pagkapasok ng mansion. Nasa sala ang lahat ng staff, at kitang-kita ang kaba sa mukha nila. Sa sobrang galit ni Lucian, hindi makatingin nang diretso ang mga ito.Nag-ingat na sumagot ang butler, “Hindi po namin alam, Mr. Farwell. Bumalik naman po sa kwarto si Ms. Estella matapos mag-almusal kaninang umaga. Pero nung umakyat si Catalina pagkatapos ng ilang oras, wala na po si Ms. Estella doon.”Kumunot ang noo ni Lucian sa inis. “At yung mga surveillance camera?” Tanong niya na mas lalong nagpapakita ng hindi maganda niyang mood. Sumagot ang butler, tila natalo na sa laban, “Sir, hindi po namin alam kung kailan nag-off ang mga camera. Coincidentally, wala pong recording ngayong umaga.”Lumalim pa lalo ang madilim na expression ni Lucian. Nap
Napatigil si Lucian sa ginagawa. “I’m coming back now.” Binaba niya ang tawag at agad na nagmaneho pabalik sa Farwell residence. “Ano’ng nangyari? Ang dami n’yo nang nagbabantay sa kanya, pero paano siya nawala?” tanong ni Lucian pagkapasok sa mansion. Nakahilera sa living room ang lahat ng staff ng bahay, at halatang kabado sila. Sa tindi ng galit ni Lucian, hindi sila makatingin nang diretso sa kanya.Maingat na sumagot ang butler, “Hindi po namin alam, Sir. Pagkatapos po ng almusal kaninang umaga, bumalik sa kwarto si Ms. Estella. Pero nang umakyat po si Catalina ilang oras makalipas, wala na siya sa kwarto.” Kumunot ang noo ni Lucian, halatang dismayado. “Nasaan ang surveillance cameras?” tanong niya, at ang sagot ng butler ay halatang talo, “Sir, hindi po namin alam kung kailan namatay ang mga cameras. Coincidentally, wala pong recording ngayong umaga.”Lalong dumilim ang ekspresyon ni Lucian sa narinig. Natahimik ang buong sala.Lahat ng staff, nakayuko na parang gustong lamunin
Pagod na pagod si Roxanne. Madalas siyang magaan matulog, pero ngayong gabi, parang ibang tao siya—mahimbing ang tulog at hindi man lang namalayang buhat-buhat na siya paakyat sa guest room.Tumigil si Lucian sa tabi ng kama at dahan-dahang inihiga si Roxanne. Sinigurado niyang nasa unan ang ulo nito bago siya tumayo.Nasa likod niya si Catalina, at ngumingiti ito habang pinagmamasdan ang ginagawa ni Lucian. “Ang sweet naman,” bulong niya sa sarili. Nilapag niya si Estella sa tabi ni Roxanne at maingat silang kinumutan bago umatras.Habang nakatingin pa rin si Lucian kay Roxanne, nagsalita si Catalina. “Mr. Farwell, hindi ka na ba magpapahinga? Ako na ang bahala sa kanila. May pasok ka pa bukas, 'di ba?”Umiling si Lucian. “Hindi na. Hindi rin naman ako pagod. May sakit si Essie, kaya ako na ang magbabantay. Puwede ka nang magpahinga.”Napangiti si Catalina, mukhang naaaliw. Nag-aalala ba talaga siya kay Essie? Pero ang tingin niya, kay Ms. Jarvis nakapako. Hmm, mukhang magandang iwan
Tahimik ang buong sala sa loob ng ilang sandali.Inangat ni Lucian ang ulo niya at nakita niyang natutulog si Roxanne habang yakap si Estella.Dahil buhat niya si Estella, medyo alanganin ang posisyon ni Roxanne kaya’t hindi siya makatulog nang maayos. Tuwing nagigising siya para bahagyang umayos ng puwesto, mahigpit niyang niyayakap si Estella.Ang eksenang iyon ay tila humipo sa puso ni Lucian.Muling lumapit si Catalina para tingnan si Estella. Pagdating sa sofa, itinuro ng amo niya na tahimik lang siya.Maingat na lumapit si Catalina at sinulyapan ang natutulog na mag-ina sa sofa. May ngiti sa kanyang mga labi.*Tunay nga, ang ugnayan ng isang ina at anak ay hindi kailanman mapuputol. Kahit matagal silang hindi nagkita, may natural na attachment pa rin si Ms. Estella sa kanyang ina, at mahal na mahal naman ni Ms. Jarvis ang kanyang anak.*Napakunot ang noo niya nang makita ang maliit na kumot na hindi sapat para takpan silang dalawa, kaya't dahan-dahan siyang umalis at bumalik na
Narinig ni Lucian ang mga hikbi ni Estella kaya’t napatingin siya sa direksyon nila.Marahan niyang hinaplos ang likod ng bata, ngunit lalong lumakas ang iyak nito. Hinawi ni Estella ang kumot at agad na yumakap nang mahigpit kay Roxanne.Mahigpit siyang kumapit sa damit ni Roxanne habang umiiyak nang malungkot. Unti-unti niyang iminulat ang mga mata, tinititigan si Roxanne nang mabuti upang tiyakin na nandoon pa ito.Nang makita niyang hindi pa umaalis si Roxanne, unti-unting humupa ang mga hikbi niya.Namumula ang mga pisngi niya, dala ng lagnat at pag-iyak, kaya’t tila may kirot na naramdaman si Roxanne. Napalapit na ang loob niya sa batang ito, dahil parang mga anak na rin niya ang tingin dito.**“Shhh, Essie. Nandito lang ako. Huwag ka nang umiyak,”** mahinahong sabi ni Roxanne habang pinupunasan ang mga luha sa pisngi nito.Bahagyang humikbi si Estella, patuloy pa rin ang pagtulo ng mga luha, ngunit ayaw niyang bitiwan ang damit ni Roxanne.Kahit basa na ng pawis ang damit ni Ro
Abala si Roxanne sa pag-aalaga kay Estella nang biglang tumunog ang kanyang cellphone sa loob ng bag. Agad niyang tinakpan ang mga tainga ni Estella para hindi magising ang bata, at papatayo na siya para kunin ang telepono nang bigla siyang nilapitan ni Lucian, hawak na ang kanyang cellphone.**"Thank you,"** mahina niyang pasasalamat.Pagtingin niya sa screen, napailing siya sa sarili dahil nakalimutan niyang tumawag sa kanyang mga anak.**“Mommy!”** sigaw ng mga bata pagkarinig sa kanya. **“When are you coming home?”**Binabaan ni Roxanne ang boses niya. **“I’m busy tonight, so I might come home late. Have you had dinner?”****“Yes, we did. What about you? Don’t forget to take care of yourself even if you’re busy!”** sagot ng mga bata.Napangiti si Roxanne at bahagyang natawa, **“I know. I’ve eaten earlier. Don’t wait up for me. Good night!”****“Got it, Mommy. Try to come home as early as possible. Don’t tire yourself out!”** sabay-sabay na sagot nila.Napangiti si Roxanne habang
Habang pinagmamasdan si Roxanne na kasama sina Lucian at Estella, muling bumalik kay Catalina ang mga alaala ng nakaraan. Hiniling niya na sana ay magkasama pa sila nang mas matagal, kaya’t nagpaalam na siya matapos ang ilang palitan ng bati.Di nagtagal, silang tatlo na lang ang naiwan sa sala.Nagdilim ang mga mata ni Lucian habang pinagmamasdan sila.Napansin ni Roxanne ang tingin ni Lucian kaya’t bahagya siyang tumalikod at pumunta sa sofa para ibaba si Estella.Pero mahigpit na kumapit si Estella sa balikat niya, ayaw siyang pakawalan.Dahil doon, umupo si Roxanne sa sofa kasama si Estella at malumanay na sinabi, **“Essie, be a good girl. You’re sick and need to go to bed early. Do you want me to lull you to sleep?”**Ibinaon ni Estella ang ilong niya sa leeg ni Roxanne at umiling.Napakunot ang noo ni Roxanne. **“Don’t you want to sleep?”**Tahimik na tumango ang batang babae at itinuro ang notebook na nasa mesa. Inabot iyon ni Roxanne at binigyan si Estella ng pagkakataong mags
Naputol ang pagninilay-nilay ni Roxanne at pinilit niyang pigilan ang damdaming bumabalik. Lumapit siya kina Lucian at Estella.Bagama't may lagnat si Estella, kumikislap pa rin ang mga mata nito sa tuwa nang makita si Roxanne. Kitang-kita ang saya sa mukha ng bata habang nakatingin nang buong pag-ibig sa kanya.Napatingin si Roxanne kay Estella nang may pag-aalala.Inangat ni Estella ang mga braso niya, inaabot si Roxanne na tila gusto niyang magpakarga.Napatitig si Roxanne kay Lucian, halatang nag-aalangan. *Bakit kay Roxanne gustong magpakarga ni Essie kahit nandiyan ang tatay niya? Ano kaya ang iisipin ni Lucian sa ganitong aksyon ng anak niya?*Laking gulat niya nang ipasa ni Lucian si Estella sa kanya nang kalmado.Pagkatapos ng sandaling pag-aalinlangan, binuhat ni Roxanne si Estella... Sa paghawak pa lang niya sa bata, ramdam na niya agad ang init ng katawan nito. Para siyang may kargang maliit na heater.Walang pag-aalinlangan, idinikit ni Roxanne ang pisngi niya sa noo ni E
Nang marinig ni Roxanne ang sinabi ni Catalina tungkol kay Estella sa telepono, agad siyang kinabahan at nag-alala.Pagkatapos pakinggan si Lucian, kaagad siyang nag-U-turn at mabilis na pinatakbo ang sasakyan papunta sa Farwell residence.Dalawampung minuto ang nakalipas, huminto ang kotse niya sa harap ng Farwell residence.Naaalala pa rin ang kondisyon ni Estella, nilingon ni Roxanne si Lucian nang may bahagyang pag-aalala. **“Take good care of Essie. If you need my help, just let me know anytime.”**Tinitigan siya ni Lucian nang may makahulugang tingin. **“If you’re that worried about her, why don’t you take a look at her? Besides, Essie adores you. If she sees you when she’s sick, I believe she’ll feel better.”**Pagkatapos niyang sabihin iyon, bumaba siya sa kotse at naglakad papunta sa mansion, tila ipinapakita na desisyon ni Roxanne kung gusto niyang makita si Estella.Napakunot ang noo ni Roxanne habang pinagmamasdan ang papalayong likod ni Lucian.*Sick si Essie. Hindi ba da
Pagkasabi ni Roxanne ng mga salitang iyon, isang nakakailang katahimikan ang bumalot sa loob ng kotse.Nang mapagtanto ang kanyang nasabi, agad siyang nakaramdam ng pagsisisi at ibinaba ang tingin, nanatiling tahimik na lang.Tahimik na nakatingin si Lucian sa gilid ng mukha ni Roxanne, ang mga mata nito ay madilim at hindi mabasa.*Ganito ba talaga niya ako gustong iwasan? Bakit ba lagi niya akong itinutulak kay Aubree?*Makalipas ang ilang sandali, nagsalita ito nang malamig, **“She still has something on and doesn’t have plans to leave yet.”**Galit na hinigpitan ni Roxanne ang hawak sa manibela.*Ang kapal! Busy si Aubree para ihatid siya, pero ibig bang sabihin ako na lang dapat magpasensya?*Ngunit sa paraan ng pagkakaupo ni Lucian, alam niyang imposibleng mapaalis niya ito sa kotse. Wala siyang magawa kundi patakbuhin ang makina at umalis sa Queens’ mansion.Sa parehong oras, bumaba si Aubree sa mansion at agad siyang nag-init nang makita si Lucian sa rearview mirror.Walang pa
Pagkatapos ng hapunan, bumalik si Alfred sa kanyang kwarto para magpahinga.Sinundan siya ni Roxanne para sa huling check-up bago siya bumaba para magpaalam.**“It’s so late now. Let me give you a lift home,”** alok ni Jonathan.**“No, it’s fine,”** tugon ni Roxanne, may ngiti sa labi. **“You still have guests to entertain.”**Alam ni Jonathan na tama siya, kaya’t hindi na siya nagpumilit. **“In that case, please be careful on your way home. Oh, by the way, I hope you won’t take my grandfather’s words to heart. At his age, he tends to worry about things like that.”**Ngumiti lang si Roxanne at nagpaalam.Nang makita ni Lucian na palabas na ng mansion si Roxanne, bigla siyang tumayo. **“It’s getting late, and I still have work to do. I think I’ll be taking my leave now.”**Agad namang sumunod si Aubree, na tila nag-aalala. **“Oh, I’m also thinking about leaving. Let’s go together, then.”****“No. It’s not like we’re taking the same routes. I’ll be going now,”** sagot ni Lucian nang wal