LORRAINE'S POV (Rain)
I've already watched a lot of movies before na may ganitong situation kagaya ko. Pero sa napapanood ko, lalaki at babae ang natatrapped at hindi babae lang gaya ng kalagayan ko ngayon.
Palaging magandang babae at hot at gwapong lalaki ang natatrap. Pero bakit wala man lang akong makitang lalaki rito?
How can we start our romantic love relationship in this nowhere to be find Island? Tell me how? Ghad! This is so much frustrating. Mababaliw na yata ako at kung ano ano na ang mga iniisip ko.
Malapit ng dumilim pero nandito pa rin ako mag-isa sa islang 'to. Asan na ba si Mr. Lee? Ang mga bodyguards ko? Kailan ba nila ako balak hanapin? Kailan ba ako makakaalis
LORRAINE'S POV (Rain)Hinayaan lang namin dalawa ni Ash na mamayani ang tunog ng pilantik ng mga kahoy na tinutupok ng apoy. Pareho lang kaming nakatingin sa dagat at pinapanood ang paunti-unti ng pagsikat ng haring araw.Matapos ko siyang yakapin kanina ay naupo lang kaming dalawa dito sa harap ng apoy at wala na kaming imikan. Siguro sobrang awkward non for him dahil ang alam niya naman ay hindi kami magkakilala.Hindi na rin ako masyadong nilalamig dahil pinasuot niya sa akin 'yung tuxedo niya. It doesn't smell like his usual scent, dahil amoy pawis na ito. But it doesn't smell bad either.Mula sa dagat ay ibinaling ko ang tingin ko kay Ash na naka unat ang mga paa habang nasa likod niya naman nakatukod ang dalawang kamay niya.&nb
ALEXANDER'S POV (Ash) I didn't know that attending that birthday celebration of Mr. Matteo Wendelin will make me trapped on this nowhere island. Kung alam ko lang talaga hindi na sana ako umattend pa, total wala rin naman akong nakuhang magandang sagot sa matandang tumulong sa amin. Psh. Kung masama lang akong apo, sinisi ko na si Lolo sa nangyaring 'to. Hindi rin sana ako matatrapped dito kasama 'tong si Ms. Wendelin. I don't know if it's a good thing or not. Saglit akong napa sulyap sa kanya bago ko muling ibinalik ang tingin ko sa dagat. Matapos ko siyang sungitan kanina ay lu
LORRAINE'S POV (Rain) I have never been nervous in my whole life like this before. Pakiramdam ko ay ito na yata ang pinaka matagal na segundo sa buong buhay ko. I can't turn away my gaze to Ash while he's intently looking at me. Parang any moment ay hihimatayin ako sa sasabihin niya. Hihimatayin ako sa mga nakakailang niyang titig! Come one! Turn your gaze away, dude! Did he really recognize me as Rain? Oh no! This can't be. "You look exactly my girlfriend," sambit niya na ikinagulat ko. What the hell? "You look exactly like Rain," dagdag pa niya na mas kinagulat ko at ikinalaki ng mga mata ko. Siguro kung may ilal
LORRAINE'S POV (Rain) "How can you say if you're falling for someone, or you already fall for someone you just met at hindi pa kilala ng lubusan?" he asked and looked at me smiling. Napalunok ako. Hindi nga kaya nafall na 'to sa'kin agad-agad? But that impossible naman siguro dahil ikinuwento niya sakin na may girlfriend daw siya at Rain pa nga ang pangalan diba. Which is technically me rin naman. "I don't know, why are you asking me?" balik na tanong ko rin not answering his questions.
LORRAINE'S POVIt's been three days simula ng makalabas ako ng ospital at three days na rin akong nananatili rito sa bahay at walang labas-labas. Hindi kasi ako pinapayagan ni Liam dahil kailangan ko pa daw na magpahinga.Bored na bored na nga ako dito e, wala akong magawa kundi ang manood ng TV, matulog, at kumain. Gusto ko ng lumabas. Gusto ko ng makita si Ash. Argh! I can't deny it, namimiss ko na siya."Liam, wala ka bang gagawin ngayon? Hindi ba may pasok ka, bakit hindi ka pa bumalik sa States?" tanong ko kay Liam, nasa harap ko siya at nagbabalat ng mansanas. Nandito kami sa sala at nanonood ng TV.Simula ng umuwi ako dito sa bahay, sobra-sobra na ang naging pag-aalaga niya sa'kin. He'
RAIN'S POV (Lorraine) "Ano ba kasing naisipan mo at nagpaulan ka?" tanong ko kay Ash, nakaupo siya sa kama ko habang nakatayo ako sa harap niya at pinupunasan ang buhok niya. Pagkatapos kong maligo ay pinaligo ko na rin at ito ngayon, pinapatuyo ko ang buhok niya. "How long have you been waiting outside?" tanong ko. "5 hours," sagot niya. Gulat na napahinto ako sa pagkuskos ng buhok niya at hinarap siya. "You're standing there for two hours? Tapos hindi ka man lang sumilong ng umulan?" takang tanong ko, tumango naman siya na parang bata atsaka tumingin sa a
RAIN'S POV (Lorraine) I can't help but to just close my eyes while Ash is kissing me gently. Oh Ghad! I can already feel butterflies inside me and my heart is abnormally beating so fast. And hearing him moan my name, he's turning me on. We were both gasping and chasing our breath when our lips parted. Why the hell is my mind shouting for more? Damn it! This is crazy in a major way. Ash's stil intently looking directly in my eyes. Damn those eyes, it's hypnotizing me and damn his lips and kisses — it's addicting. "I want to kiss you, Rain," he said huskily, "I want to kiss every inch of you because I missed you so damn much." He looked in my lips and touched it using his right hand, while he
RAIN'S POV (Lorraine) Hindi ko alam kung anong meron sa mga tao ngayon at parang lahat sila ay parang weird. First, si Ash nag walk-out hindi ko naman maintindihan. Tapos ito naman si Liam, sige ng buntot sa akin. Waaaah, nakakabaliw ang mga lalaking nasa paligid ko. Pwede bang pasapak ng tig-isa sa kanila? Isa lang talaga, promise. "So, this is how you look since you came home here, huh." Liam said, examining my face. I nodded. Nandito kami sa canteen para mag-lunch. Nandito kami sa may pinakadulong upuan dahil dito ko siya hinila. Medyo malayo sa mga sobrang talas na pandinig na mga estudyante.
Lorraine Serenity’s POV Nagising ako dahil sa sakit ng ulo ko pero nanatili akong nakapikit. Damn it! It feels like my head’s getting burst. Hindi ako pwede mag reklamo dahil unang una gusto kong magpakalasing. Argggh! This dang hangover. Dahan-dahan kong minulat ang mata ko habang ina-adjust ito sa liwanag ng paligid. Unang bumungad sa akin ang puting kisame. Obviously, I’m in the hospital and not in heaven. I can still clearly remember Ash rushing to me yesterday doon sa escape place niya and for sure siya rin ang nagdala sa akin dito sa hospital. Masamang damo nga ako, hindi ba? Edi hindi ako madaling mamamatay. But I wouldn’t mind though, specially now na alam ko na ang totoo sa pagkawala ng mga magulang ko and now that Uncle Matt is in jail at gumugulong na ang kaso sa kanya. I can literally rest in peace. At least doon kasama ko na ang parents ko. No pain, no sadness, no betrayal. I sighed. Tumingin ako sa gilid ko at nakitang natutulog si Ash sa sofa. Sa tabi niya nakaup
Lorraine Serenity’s POV “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” Paulit-ulit na rumirihistro sa utak ko ang mga huling sinabi sa akin ni Uncle Matteo. Hindi ko na nga mabilang sa daliri ko kung ilang beses ko na ba ‘yang naririnig sa tenga at isip ko. Mabilis kong ininom ang natitirang laman ng bote ng beer na hawak ko. Simula kagabi hanggang kaninang paggising ko ito na ang naging karamay ko. Pero mukhang kahit ito ay hindi tumatalab sa akin dahil hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga sinabi ni Uncle. Hanggang ngayon hindi pa rin ma absorb-absorb ng utak ko lahat ng mga nalaman ko. Dad’s n
Alexander Storm Harrison’s POV “We tend to do things and say words we don’t mean when we’re hurt or mad, dude. May mga pagkakataon na gustuhin man natin pairalin ang isip at gawin ang tama, nadadala tayo sa bugso ng damdamin natin.” “Tama si Axel, Ash. Alam namin na di mo sinasadyang mag-react ng ganon nong gabing ‘yon dahil nabigla ka lang sa mga nangyari. At alam rin namin na siguradong hindi rin sinasadya ni Rain na masaktan ka at makapag-bitiw ng mga salitang makakapanakit sa ’yo.” Tumango-tango si Axel bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Blade.Nandito silang dalawa sa bahay. Nakikibalita rin kay Rain. Alam ko naman na kahit wala pa silang masyadong pinagsamahan ni Rain, nag-aalala rin sila sa kanya. Napag usapan na rin namin ang tungkol sa inasta ko noong gabing iyon. “But what do you plan to do now, Dude?” tanong ni Blade. “Masyadong mabigat ang pinagdadaanan ngayon ni Rain kaya hindi natin siya masisisi kung talagang wala siyang kausapin sa mga taong nasa paligid niya.” He a
Alexander Storm Harrison’s POV “You should not be drinking, apo. Dapat ay nagpapahinga ka na,” Lolo said. Pinanood ko lang siyang maglakad at pumasok ng kusina. He then sat beside me. “I want to be alone, Lo,” mahinahon na sambit ko. Sa halip na sagutin ako ay kinuha nito ang isang lata na di pa nabubuksan na beer at ininom ito. Gusto ko sana siyang pigilan dahil baka makasama ito sa kanya but knowing him, he would not listen kaya hinayaan ko na lang siya. Minutes had passed pero walang kumikibo sa aming dalawa ni Lolo. We’re just silently drinking the beer we’re holding. Hindi ko rin alam ang sasabihin ko sa kanya. Lolo’s not stupid kaya malamang base sa mga nasaksihan niya kanina alam na niya ang panloloko na ginawa ko sa kanya. That Rain or Lorraine and I were not in a relationship and all was an act. Pero nahulog ako sa sarili kong bitag. That fake relationship I started with Rain eventually led to falling in love with her. I don’t know if that’s a good thing or not.
Lorraine Serenity’s POV"Hindi ko alam na ganito mo ko kabilis dadalawin, pamangkin ko." Iyan ang naging bungad sa akin ni Uncle Matteo matapos kong pumasok sa interrogation room. Kalmado lang siyang nakaupo at nakapang-dekwatro. Para bang wala siya sa presinto. Hindi alintana ang lugar na kinalalagyan niya ngayon. Parang...parang wala lang sa kanya ang lahat. Hindi ko siya sinagot. Naupo ako sa harap niya, hinagis ko sa tapat niya ang envelope na naglalaman ng mga nakuha naming ebidensya at walang emosyon siyang tinitigan. Tiningnan niya ang envelope ng ilang segundo bago niya ito kinuha. Inisa-isa niya ang laman ng mga ito at tiningnan. Habang ako naman ay pinagmamasdan lang siya. Naglalaman ang envelope na ‘yon ng mga papeles na nagpapatunay na matagal na niyang ninanakawan ang kompanya. Mga litrato niya na lihim kinakausap ang taong inutusan niya para patayin ang mga magulang ko at pagtangkaan ang buhay ko. Saan gal
Alexander Storm Harrison's POV Now that I learned the truth, hindi ko alam kung anong dapat kong isipin. Gusto kong malaman ang totoong pagkatao ni Rain, pero ngayong nalaman ko na…hindi ko alam ang dapat kong maramdaman. Nagmamahal lang naman ako, pero bakit kailangan kong maipit sa laban ng puso at isip ko? Nakatayo ngayon sa harap ko si Rain, nasa tabi niya nakaalalay si Liam Felix. Dapat ko na bang pag-aralang tawagin siyang Lorraine ngayon dahil iyon naman pala ang totoong pangalan niya? Wala naman pala talagang Rain Cristobal na nageexist sa mundong ito. Nakakagago lang. Nandito pa rin kami sa venue ng supposed to be a grand celebration ng kompanya ng mga Wendelin, but it turned out to be a grand day of revelations. "So, this is the secret you've been hiding from me all along?" I smirked. "Congratulations, you were a great secret keeper." “Pre, hindi ito ang tamang oras para diyan.” Masama ang tingin na ibinaling ko kay Liam dahil sa sinabi niya. “This is betwe
ASH' POVRain once said before that there are questions that are meant to be left unanswered. Secrets are meant to be protected and meant to be kept the way it is.But I just can't help but to seek answers to those questions. I can't help but to get curious on what her secrets are.I badly want an answers. Alam kong malaking parte pa ng pagkatao niya ang hindi ko alam at gusto kong malaman lahat tungkol sa kanya.Sino ba talaga siya? Ano ba talaga ang tunay niyang pagkatao? Malalaman ko na ba ngayon kung sino talaga siya?Hanggang kailan ba ako maghihintay para masagot ang mga tanong ko? Pakiramdam ko nabubuhay lang yata ako sa mundo
ASH's POV "This is the first time that you will attend a party, Ash." Axel said. "That's right. At talagang isinama mo pa kami." ani naman ni Blade. "I got this feeling that every questions that runs in my mind about Rain will be answered here," seryosong sagot ko sa kanila atsaka inilibot ang paningin sa buong venue ng party. Wendelin are really this rich. Grand decorations and well-known guests. Hindi kataka-taka na isa ang pamilya nila sa pinakamayaman sa bansa. "Hindi pa rin ba matapos-tapos ang pagka misteryoso ng hired girlfriend mo na 'yan? Akala ko ba real na relationship nyong dalawa, why can't you just ask h
RAIN'S POV Kakaibang ihip ng hangin ang agad na sumalubong sa'kin pag baba ko ng sasakyan. Malamig, malungkot, mararamdaman mo na nag-iisa ka. Mararamdaman mo ang pangungulila. Iniayos ko ang salamin ko at ang balabal na tumatakip sa mukha ko para walang makakilala sa'kin bago ako nagsimulang maglakad. Tanging mga ingay lang na nagmumula sa mga tuyong dahon na naapakan ko ang nagbibigay ingay sa buong paligid. Para bang kada hakbang ko ay siya rin pagkawala ng kulay ng bawat bagay na madaanan ko. May ilang tao akong namamataan sa paligid, malamang ay para bisitahin ang mga minamahal nila sa buhay. Ang iba ay nakaupo sa damuhan, ang iba naman ay nakatayo lang habang naka