"Dapat hindi na lang tayo rito," reklamo kong sabi.
Nagbitaw ako ng matunog na hininga dahil sa panghihinayang sa pera niya. Alam kong mahal ang ganitong klaseng hotel. Kaya inulit ko ang pagtingin sa buong paligid kaya natatawa na lang siya sa aking inasta.
"Bakit hindi?" nagugulihn niyang tanong.
"Hindi naman ako maarte, bakit dito pa eh mahal naman dito!" nakasimangot kong sabi. "Sayang ang pera mabuting pang inipon mo na lang 'yon," patuloy kong reklamo.
Ngumiti siya sa akin at napailing na lang sa aking sinabi.
"Dahil mahal kita at ayaw kong dinadala lang kita sa mga lugar na hindi ka komportable." Hinawakan niya ako sa ilong at pinisil iyon ng malakas. "Kaya please hayaan mo na lang ako at huwag ka na lang magreklamo. Para sa iyo rin naman 'tong mga ginagawa ko. Lahat ng mga ginagawa ko kasali ka na sa mga pangarap ko," mahinahon niyang sabi.
Kinilig ako sa sinabi niya, gusto kong ngumiti pero nahihi
Nagtatawanan kaming dalawa habang nasa loob kami ng bnuo. Sabay kaming nag-toothbrush ng ngipin sa harap ng malaking salamin at hindi maiwasang napapangiti. Para kaming bagong mag-asawa sa aming sitwasyon.Naligo rin kami nang sabay at hinayaan ang mga sariling nakababad sa bathtub ng hotel. Tapos na siyang maligo kanina pero pinilit ko siyang samahan ako. Nilalaro ng mga daliri ko ang mga bula sa bathtub at hinihipan patungo sa mukha niya. Natatawa ako sa naging reaksyon niya, sa tuwing nakikita ko siyang naiirita ay hindi ko maiwasang matawa. Ganito talaga ang tunay niyang ugali noon pa man.Nakasandal ako sa dibdib niya habang hawak naman nito ang kanan kong kamay. Hinahalikan niya ako sa balikat at haplos naman niya ang isa kong dibdib."Huwag mo nga akong inaakit, baka magahasa pa kita," pagbibiro kong sabi sa kaniya. Dahil kanina pa siya hindi tumitigil sa pagdampi nang halik sa akin.Tumawa naman siya nang malakas at niyakap
Nangako sa akin si Petrus na pagkatapos niya sa trabaho ay susunduin niya ako. Kaya sinabihan ko ang driver na huwag akong sunduin sa school. Halos lahat ng mga estudyante ay umuwi na pero wala pa rin siya. Naghintay ako ng konti pang oras pero hindi pa rin siya dumarating. I'm so worried about him dahil hindi niya ugaling hindi ako siputin. Kahit kailan hindi niya ako pinaasa. I contacted him, but he was always out of the coverage area. From time to time, I got him again. I couldn’t relax outside the gate of school out of concern. Then I thought maybe he hadn’t been out of work yet, or perhaps he had forgotten to pick me up until I decided to call his mother at home to ask if she was already home. "Gano'n po ba Tita? Okay po, sige po," paalam kong sabi sa kabilang linya. Tita Anne told me that he hadn't come home yet. She also explained that Petrus was ashamed to go home early without finishing his work, especially since he was just a beg
Naging maayos ang takbo ng relasyon namin ni Petrus. Lahat ng okasyon ko sa buhay ay wala siyang pinalampas na sandali. May mga panahon mang nale-late siya ng dating pero never niya akong hindi sinipot.Nakapagtapos na rin ako ng pag-aaral at nagpaalam kami ni Petrus na bumukod na ng sarili. Nagulat si Mommy at hindi naiwasang magkomento."Anak, y-you mean magli-live in kayo?" nauutal na sabi ni Mommy at parang hindi makapaniwala sa narinig."Ma wala naman pong problema sa pagli-live in?" sabi ko at pinapaintindi ang ina sa aking mga plano.Sumabat na rin si Daddy ng mapansin niyang hindi umaayon si Mommy sa aking pasya."Honey, hayaan mo na ang mga bata. Malalaki na sila at kaya na nilang magdesisyon para sa kanilang mga sarili."Nalungkot si Mommy habang binabalingan nang tingin si Daddy."Hon, wala namang problema sa akin kung magsama sila pero mas maganda siguro kung ikasal muna sila bago bumuko
"Dawn, bumangon ka na," tapik sa akin ni Petrus.Inalog niya ako nang inalog hanggang sa magising ako. Wala akong magawa kung 'di ang bumangon kahit inaantok pa. Tinawanan niya lang ako sa aking itsura kaya nirapan ko siya."My gosh, ang sakit ng katawan ko," reklamo ko rito sabay unat ng aking katawan habang nakaupo sa sahig.Pagod na pagod ang katawan ko dahil sa paglilinis kahapon. Buong araw kaming nag-ayos ng gamit at kung hindi lang dumating ang mga kapatid at Mama ni Petrus ay siguradong wala pa kami sa kalahati."At least na experience mo," natatawa niyang wika.Inangat ko ang dalawa kong kamay sa kan'ya dahilan kung bakit napuno siya ng pagtataka."Bilis!" utos ko sa kan'ya at kinakaway ang kamay kong nakaangat para abutin niya."What?" naguguluhan niyang tanong at nakakunot ang kaniyang noo."Itayo mo ako," utos ko sa kan'ya.Napailing na lang siya dahil sa
"Petrus matulog na tayo. Maaga pa ang pasok mo bukas?" yaya ko sa kaniya.I turned off the TV without his permission and held her hand to pull him on the sofa. He put his arm around me and ruffled my hair. I know he likes the show, but he just let me do what I want. He smiled meaningfully at me. So I knew what he was up to.Binalikwas ko ang kamay niya dahil nakaramdam ako ng kaba at nauna nang pumasok sa loob ng kwarto.I sat down in the chair in front of the mirror and combed my hair. I was suddenly irritated when I heard his weak laugh, so out of annoyance, I threw a hairbrush at him, but he just caught it in his hand."Ano?" nagtataka niya akong tiningnan.Nagkunwari siyang walang alam kung bakit ako nagagalit."Pinagti-trip-pan mo ba ako?" asik ko sa kaniya."Bakit mo naman naisip yan?" maang-maangan niyang sabi.Lumapit siya sa akin at nilagay ang suklay sa mesa. He touched and caressin
Buong gabi naming pinagsawaan ang isat-isa kahit pagod na ang mga katawan ay walang pa rin kapaguran ang aming mga pagnanasa.Kinabukasan ay tanghali na akong nagising, at nararamdaman ko pa rin ang kaniyang mga yakap sa aking bewang. Pagod na pagod siyang tingnan habang natutulog dahil halos pareho kaming walang pahinga. Last night, we just had a little rest, then he grabbed me and ended up reaching our climaxes.The last night we had sex is I couldn’t help but wonder how many times we did that in bed. Nakaharap ako sa kaniya ngayon habang naririnig ko siyang mahinang humihilik. He still smelled so good even though his whole body was filled with sweat last night.Sinulyapan ko ang wall clock na nakasabit sa dingding at nakita kong alas onse na ng umaga. Alam kong masyado na siyang late sa trabaho kaya hinayaan ko na lang siyang matulog. Ngunit kahit maaga man akong nagising ngayon ay mas pipiliin ko pa rin huwag siyang gisingin dahil ayaw ko s
Natanggap ako sa trabahong inalok sa akin ni Ergie. Kaya niyaya niya akong mag-celebrate ngunit bago ako pumayag ay nagpasya muna akong tawagan si Petrus upang magpaalam muna sa kaniya ng maayos.Ilang beses ko nang sinubukang abutin siya ng tawag ko pero wala pa ring sagot. Nang tingnan ko ang oras na nakalagay sa screen ay alas siete na ng gabi. Sa ganitong oras ay dapat naka-out sa siya sa trabaho.Kasama ko ngayon sa condo si Ergie at hinihintay akong matapos sa tawag. Pagkatapos kong pumunta sa opisina kanina ay wala kaming ginawa kundi magkwentuhan lang. Nag-out siya ng maaga para lang sa akin at kanina ay hindi na niya ako pina-interview sa HR Department. Tumawa ito at sinabing direct hired na raw ako.Tumawa rin ito ng malaman niyang seneryoso ko ang trabahong inalok niya. Hindi siya makapaniwala dahil may sariling mga negosyo ang mga magulang ko. Kaya sinagot ko siyang hindi ako thrilled sa ganoon klaseng trabaho.At dahil
I came home early from work to cook a delicious dish. I was excited to let him try to taste the new dish that Mama had taught me. I found out that aside from seafood, ay paborito niya rin ang pinakbit at chapsoy. Nang malapit ko ng maluto ang ulam ay may lumangitngit na tunog na nangagaling sa pinto. Ang tunog na ito ay nagpahinto sa aking ginagawa. As I was about to cook, then I suddenly stopped what I was doing because of a squeaky sound coming from the door."Ma naman, alam mo naman po na nagtitipid ako ngayon," kausap niya ang ina niya sa kabilang linya.Sa boses pa lang ni Petrus ay halatang problemado na ito. Hininaan ko ang speed gas ng burner at sinilip siya sa living room. Nakita ko ang kaniyang mukha na nakakunot ang noo. Pagod ang kaniyang itsura at salubong ang mga kilay habang iniipit ang cellphone sa pagitan ng kaniyang balikat at tenga. Patuloy pa rin siya sa pagtanggal ng kaniyang sapatos at nakikinig sa nagsasalita.Nilagay niya ang sapato
Kinausap kami ni Tita Anne at si Crizza naman ay walang ginawa kundi ang umiyak. Alam kong mabait siya dahil kung sa iba pa ito nangyari ay sigurado akong kinalbo na ako."Ikaw Dawn! Akala ko ba nakauwi ka na kagabi?" panenermon sa akin ni Tita."Ikaw naman Petrus!" matigas na sabi ni Tita at napahawak ito sa kaniyang noo. "Sumasakit na ang ulo ko sa mg ginagawa ninyo," patuloy na reklamo ni Tita."Ma, pwede bang hayaan mo muna kaming mag-usap ni Crizza ng kaming dalawa lang.""Mabuti pa at aatakihin ako rito sa puso," galit na tugon ni Tita Anne at ni minsan ay ngayon ko lang ito nakitang ganito kagalit.Sininyasan ako ni Tita na pumunta sa kusina at hayaang mag-isap ang dalawa. Dalawang oras na akong naghihintay rito sa loob ng kusina pero hindi pa rin sila tapos. Sakto namang nagpaalam si Tita Anne na may aakyatin siya sa itaas kaya nagkataon ako na ng pagkakataon na makinig sa usapan ng dalawa. Hindi ako mapakali kaya sekreto akong nakikinig at
"I warn you. You can't stop me once I've started," namamaos niyang wika at mas lalo lang akong naakit sa kaniya."No, I won't!" tugon ko sa kaniya at ako na mismo ang kumaibabaw sa kaniya. Namimis ko na siya at marami akong gustong gawin sa kaniya.Hinawakan ko ang matigas niyang espada at itinutok sa aking kweba. Walang alinlangan ko iyong tinaob at kapwa kaming napaliyad sa isa't isa. Sabay din kaming umungol sa sarap at damang-dama ko ang unang tulak ko sa loob niya.Piniga niya ang bewang ko gamit ang kniyang mg kamay at ginabayan niya ako sa aking pagkilos. Pababa at pataas ang ginawa ko para bayo at siniguro kong tumagos iyon sa aking kailalaliman. Bawat tulak ko ay sinisiguro kong madiin at hahanapin niya ito sa akin. Maraming beses akong bumayo at kitang-kita ko siya kung paano siya napapakagat labi sa tuwing sinasagad ko.Hanggang sa dumoble ang aking bilis at hanggang sa hindi na kayang pigilan ni Petrus ang pagtalsik ng likido sa ka
"Hindi ko alam kung saan ka humuhugot ng lakas para sabihin sa akin 'yan, Dawn! Nakokonsinsiya ka ba talaga o sinasabi mo lang 'yan para manggulo na naman sa buhay ko?""Hindi dahil nakokonsinsiya ako kaya ko humihingi ng sorry kundi dahil nagsisisi ako kung balit ko 'yon nagawa sa 'yo. Hindi ko inakala na dahil sa ginawa ko ay ako rin pala ang magdudusa. Mahal pa kita hanggang ngayon Petrus. At galit na galit ako sa sarili ko dahil ako dapat ang pakakasalan mo at hindi si Crizza," umiiyak kong wika at ang mga luha ay para ng gripo sa lakas ng agos. Tumayo ako at nilapitan siya pero bago ko pa siya mahawakan ay kinompas niya ang kaniyang mga kamay na 'wag ko siyang kalimutan."Kung kakausapin mo lang ako ay r'yan ka lang. 'Di mo na kailangang lumpit dahil bibig ng nagsasalita hindi ng mga kamay!" matigas niyang sabi sa akin.Awang-awa ako ngayon sa sarili ko dahil sa aking sinapit. Para akong namamalimos ng pag-ibig at kinapalan ko pa ang aking mukha para
Lasing na lasing akong dumating sa bahay nila Petrus. Dumiretso ako sa kanila matapos naming mag-inuman ni Ergie sa bar. Siguro ay dahil sa kalasingan ko kaya may lakas na loob akongbkausapin siya. Hindi ko pa rin matanggap na ikakasal na siya sa iba.Ang laki ng pagsisisi ko kung bakit ipinagtabuyan ko siya noon. Akala ko ay kaya kong wala siya sa buhay ko pero nagkamali ako. Dahil ngayon pa lang ay hindi ko na kayang tiisin ang sakit na mkitang ikakasal siya. Pakiramdam ko ay mamatay ako sa lungkot kapag nangyari 'yon."Tita Anne, please namn po kakausapin ko lang po si Petrus kahit saglit lang," pagmamakaawa ko kay Tita Anne nang makarating ako sa bahay nila."Hija, lasing ka na at isa pa ay tulog na rin si Petrus ngayon. Mabuti pa ay tawagan ko ang Mommy mo para mapasundo ka ng driver niyo."Umiling ako bilang pagtanggi sa kaniya at buo na ang pasya ko na hinding-hindi ako uuwi hangga't 'di kami nagkakausap ngayon."Tita Anne, please po!"
Chapter 63Sa dami ng option ko na pwede kong pagpilian ay sa huli ay nandito ako ngayon sa isang bar at hinihintay si Ergie na dumating. Tinawagan ko ito para samahan ako at salamat dahil sa wakas ay hindi na ito nangulit pa.Akala ko pa naman ay hindi ako nito titigilan hangga't hindi ako nagbibigay sa kaniya ng rason. Sa lahat ng taong kilala ko sa mundo ay ito na yata ang pinakamakulit sa lahat kaya nakapagtataka kung bakit hindi ko ito narinig na magkomento."Hey, I am sorry ang heavy kasi ng traffic.""It's fine, alam ko namang may iba ka pang mga ginagawa tapos inisturbo pa kita.""Ano ka ba? Ikaw pa, alam mo namang isang tawag mo lang darating ako. Kahit pa gaano ako kaabala ay gagawan ko ng paraan lahat para sa 'yo. Alam ko naman na kapag kailangan ko ang oras mo ay nandiyan ka rin para sa akin," mahaba niyang paliwanag sa akin."Kukuha ba tayo ng VIP room?""Huwag na siguro, tayo lang namang dalawa.""Okay," tip
Chapter 61"Dawn Tonette... alam mo na ba?" nag-aalangang tanong sa aking ng matalik kong kaibigan na si Ergie."Ang alin?" wala sa sarili kong tanong dahil nasa laptop ko ang aking atensiyon. Kasaluluyan kong pinaplano kung paano aangat ang sales ng kompanya dahil base sa aking nakita ay hindi naman bumababa ang income ng company namin ngunit hindi rin naman iyon tumataas."So, hindi mo nga alam?" tila nagduda nitong tanong sa akin. Kaya napatigil ako sa aking ginagawa dahil naiintriga na rin ako."Ang ano ba kasi 'yan?" ulit kong tanong sa kaniya at nawawalan na ng pasensiya. "Bakit ba hindi mo na lang ako diretsuhin dahil alam mo namang may importante akong ginagawa!" naiirita kong wika."Huwag na lang at mag-concentrate ka na lang sa trabaho mo.""Ano ba sasabihin mo ba o hindi?" naiinis kong tanong at pinanliitan ko ito ng aking mga mata."Hindi na... sige na magpatuloy ka na lang!" pinal niyqng ani at sinimsim ang hawak niyang t
Nagmukmok ako pagdating ko sa bahay at para akong pinapatay sa sobrang sakit. Galit na galit ako sa aking sarili dahil napakayabang ko. Akala ko ay kaya ko pero hindi pala dahil hanggang salita lang naman pala ako. Napakayabang ko dahil ang totoo ay mahina ako pagdating sa kaniya. "Ano'ng iniiyak-iyak mo ngayon?" naiinis na tanong ko sa aking sarili at wala akong ibang gusto kundi saktan ang sarili ko. Ang sakit-sakit sa pakiramdam habang nakikita ko siyang tinatalikuran kami kamina para magpaalam na kasama ang bago nitong nobya. Hindi ko kayang tanggapin ang sakit at ngayon ay napagtanto ko kung gaano kalaki ang pagkakamali ko. Maling-mali ako kung bakit ko siya pinagtutulakang umalis. Hindi ako dapat nagpadala sa galit ko sa kaniya at dapat ay inintindi ko siya noon. Tama nga ang sinabi nila na nasa huli na ang pagsisisi. Humahagolhol na ako nang iyak at wala na akong pakialam kung may makarinig man sa akin. Mabut
"Good morning po Tita Anne, kumusta po kayo?" alanganin kong ngiti sa mama ni Petrus."Halika Dawn, pasok ka," tigon ni tita sa akin at pinatuloy ako sa loob ng bahay nila.Nilibot ko ng tingin ang buong bahay nila at napakalaki na ng mga pinagbago. Mas lalo itong gumanda at masasabing naging maayos na ang buhay nila.Ngumiti ako ng tipid dahil nahihiya akong magpakita sa kanila pagkatapos akong awayin ni Tantan dahil sa nangyari sa kapatid niya.Labis daw itong nasaktan at hindi ko alam kung ano ang mga pinagdaanan niya. Dumaan pala ito sa matinding depresyon dahil sa paghihiwalay namin at kinailangan niya pang magpagamot para makausad sa buhay.Pabalik-balik ako sa kanila kahit wala na si Petrus at hindi ko na nakikita. Alam kong alam nila kung nasaan si Petrus pero wala sa kanila ang gustong magsalita dahil nirerespito raw nila ang desisyon ni Petrus.Dumating na ako sa puntong nagmamakaawa ako sa kanila at halos lumuhod
"Dawn, nasa labas si Petrus, gusto ka raw kausapin. Papapasukin ko ba?" nag-aalala nitong tanong pero umiling ako.Sinilip ko ito sa bintana at nakita kong nakatayo lang ito sa labas ng gate dahil mahigpit kong binilin sa lahat na hindi ito papatuluyin.Nararamdaman kong naaawa ang mga ito pero sinadya kong tigasan ang aking puso. Dahil kung patatawarin ko siya kaagad ay hindi ito madadala at babalik pa rin sa ugali niya na parang isang bata."Ate, pakisabi po na umuwi na siya dahil nagsasayang lang siya ng oras dahil hindi ko po siya kakausapin kahit magmakaawa pa siya sa akin!" matigas kong sabi.Walang nagawa ang kasambahay sa naging pasya ko dahil alam niyang hindi na magbabago ang desisyon ko. Masakit mang makita siyang ganoon ka miserable pero gusto ko ring pahalagahan ang sarili ko dahil mula ng magsama kami sa iisang bahay ay napapabayaan ko na ang aking sarili. Panahon na siguro para isipin