CHAPTER 5: HUGE WOLF

MAINGAT na inilapag muli ni Trevor si Yvonne sa kama. Si Xndrix naman ay tulalang nakatanaw sa bintana. Nakulong naman ang Rogue na nahuli nila. Nakakagulat na ang mga sugat nito ay napakalalim at halos mamatay ito sa impact na nangyari kagabi.

 "What the hell I just saw?" Trevor just sighed. Maging siya ay hindi niya alam ang nangyari. "I. . ." Napakahawak siya sa dibdib at napatayo. "Sa tanang buhay ko ay ngayon lang ako nakasaksi ng ganoon."

Maging si Trevor, ngayon lang din naman. "I mean, what the."

"Tama na 'yan. Masyado ka nang oa." Anang kararating na Prinsesa Chloe kay Drix saka napatingin sa gawi ng natutulog na Yvonne.

"How is she?" Mula kasi ng makatulog ito kagabi ay lagi itong umiiyak kapag nagigising. Siguro ay dahil sa trauma.

"She's okay now. She's asleep, again." Sana lang ay hindi na ito muling umiyak pagkagising.

"Sabagay, paano kung abilidad na niyang protektahan ang sarili." Drix said.

"What do you mean?" Princess Chloe asked him.

"As what we said, she's sitting right in front of the hungry rogue and the rogue is ready to devour her but boom! Tumalsik palayo iyong lobo! Now he has broken leg, three broken ribs, deep cuts, just what the heck." 

Mataman na tinignan ni Chloe si Trevor. Trevor sighed, alam na niya ang tumatakbo sa isip ni Chloe. Inanyayahan ni Chloe si Trevor na mag-usap sa parteng taniman ng mga ubas.

"Iisang tanong lang ba ang nasa isip nating pareho, Alpha?" Nang makita ni Chloe na malalim na bumuntong-hininga ang Alpha ay saka nasagot ang tanong niya. "I am not against Yvonne and I don't have anything against your plans for her. I can see that you really adore and protective over her. Now, can I say that her identity is vividly showing?"

"It's her identity, she's born with such characteristic. Wala akong magagawa upang pigilan ang paglabas ng mga katangian niya."

"That's why I am warning you. Hindi mo pa rin siya kilala ng tuluyan. What if, just what if, isang araw sa hinaharap, ikapahamak niyang hindi niya kilala ang tunay na siya at hindi natin kilala ang tunay na pagkatao niya." Trevor clenched his jaw. 

"Why is everyone saying that my Yvonne is harmful."

"That's isn't what I am trying to say, Alpha! I, myself, love Yvonne. What I am trying to say is protect Yvonne and protect the Pack. You know who I am, Alpha. I am Princess Chloe of Sera, the land of Warevoles."

MINSAN ay napadalaw si Apo Vakara sa mansiyon ng Alpha at doon niya muling nakita si Yvonne. Malaki na siya at malapit na siyang mag-isang taon. Marunong nang maglakad, nakakapagsalita na bagaman paunti-unti.

"Magandang araw, Yvonne." Ani Apo Vakara saka niya kinarga si Yvonne. Yvonne is looking at her in the eyes.

'Who are you, Yvonne?' She asked through mind link. But Yvonne just keep on staring at her. 'Hmm. Tell me, who are you?'

"Apo." Ani Trevor na may hawak na dokumento. Halatang galing ito sa kaniyang opisina. "Gusto niyo raw ho akong makausap?" Ngumiti si Apo Vakara.

Isinama ni Apo ang bata sa hardin kung saan siya dinala ni Trevor. "Nanay Solome, pakikuha si Yvonne at pakihatiran mo kami ng juice."

Nang kunin na ni Nanay Solome si Yvonne kay Apo Vakara ay halos ayaw sumama ng bata. "Why Yvonne?" Ask by the Alpha. Lumingon naman sa kaniya ang bata. "Sumama ka na kay Nanay Solome. Mag-uusap lang kami ni Apo."

Iniabot naman na ni Yvonne ang kaniyang kamay kay Nanay Solome. "Anong maipag-lilingkod ko sa inyo, Apo."

"Tunay ngang nakapagalang mo, Alpha. Namana mo sa iyong Ama ang pagiging tapat at wais sa isip at salita at sa iyong Ina naman ay ang iyong pagiging magalang at mapagmahal sa kapwa. Sayang lamang at hindi ka na nila nakitang magkaroon ng kabiyak at anak." Bigla ay nagbago ang timpla kaniyang timpla. 

"Pasensiya na sa pag-ungkat ng nakaraan. Hindi ko lang mapigilang alalahanin ang mga ala-ala ng iyong mga magulang. Lalo na at pinalaki ka nilang mabuti at magalang."

Trevor look up in the sky. The brigth sky's with unique clouds, it's beautiful. "Maging ako ay naaalala sila tuwing mapapatingin ako sa kalangitan. Naalala ko pang mahilig maglatag ng tela ang Ina sa kanlurang bahagi ng hardin upang mahiga roon at pagmasdan ang mga ulap sa tuwing aalis si Ama."

His father was killed by a wolf with a silver arrow. It's tail has similar to red colored stone and black feathers. He believe it was made by the demon who killed his Mom. Ang ngiti sa labi ng kaniyang Ina habang nakatarak sa kaniyang dibdib ang isang pilak na espada ay isa sa kaniyang mga bangungot. His Mom's eyes is begging him to run away, save his life, and save the future of the Pack.

A werewoman and a demon. They are the one who killed his parents, their eyes was full of hatred and anger. The two of them vanished after his parents died. It's like his parents is the one who made them angry. And up until now, no one knows who they are.

Binata  pa lamang siya ng iwan siya ng kaniyang magulang ng mamatay sila nang atakehin sila ng mga lobong walang permanenteng tahanan at mga lobong hindi sang-ayon sa batas ng Sera. Halos mamatay lahat noon ang mga lobong kabilang sa Stelvestre Pack ngunit malaking tulong ang pagiging palakaibigan ng Ama kung kaya't marami ang tumulong.

Isa na ang Alpha ng Cresent Pack, Bloodish Moon Pack, Warriors of the King, at Hunters ng Magdalene Pack. Bagaman natalo ang mga lobong umatake ay nawala naman ang kapwa Alpha at Luna ng Pack na siya rin niyang mga magulang.

They were killed without knowing why. They attacked the Pack just to killed the leader's, that's what he think. Dahil hindi sila nagnakaw, hindi sila pumatay ng iba kundi ang mga warriors lang at ang Alpha at Luna. He was still a boy back then, but he's not innocent on what is happening. 

"Gusto kong sabihin na si Yvonne ang siyang magpapaliwanag sa iyo ng lahat, Alpha." Nagtataka namang siyang nilingon ng Alpha.

"Anong ibig ninyong sabihin?" Apo Vakara smiled creepily at him.

"Wala naman." Bumalik si Nanay Solome ng may dalang grape juice. Isinalinan niya sa isang baso si Apo at saka ito iniabot sa kaniya. "Alam mo, Alpha. Walang kwestiyon na hindi na sasagot. Walang sagot kung walang tanong. May tanong kung may sagot. Minsan kasi, iyong mga nilalang na may tanong, gusto agad ay nasasagot. Aaminin kong isa na ako sa mga nilalang na iyon. Pero alam mo, ang sagot sa bawat tanong ay may kaakibat na panahon. Minsan, direkta mong natatanggap, minsan kailangan mo pang unawain para malaman na iyon ang sagot. Iyon lang naman ang nais kong sabihin."

Tumayo na siya at yumuko bago nagpaalam. Naiwan si Trevor sa hardin habang mahigpit ang pagkakahawak niya sa kaniyang baso. Why? Bakit? Ano? Ano ang kinalaman ni Yvonne sa nakaraan. Bakit naisali si Yvonne sa usaping nakaraan? His confusion triggers the wolf inside him. He can feel it. He howled loudly as he transform in to a huge wolf.

Dinig ang pag-atungal ng Alpha hanggang sa loob ng Mansiyon. Kaya naman napalingon si Yvonne na buhat ni Nanay Solome. Maging ang palabas na sa mansiyon na si Apo Vakara ay napalingon sa pinanggalingan ng atungal. She sighed as she turn her back.

"Yvonne, wala kang narinig." Nanay Solome keeps on telling Yvonne she doesn't heard anything. Habang buhat si Yvonne ay isinira ni Nanay Solome at Ara ang pinto ng mansiyon.

"'Nay. . ."

"Huwag ka na lamang magsalita, Ar--"

"'Nay, hindi mo na buhat si Yvonne."

Nanay Solome and Ara both sighed as they watch Yvonne fastly crawling on the floor. "Hindi siya inosente, Nanay Solome."

YVONNE is looking to a huge grayish wolf with huge fangs. She's deeply looking into her red eyes. The wolf walk towards her, instead of getting afraid, she crawl towards the wolf too. Nang magtagpo silang dalawa ay iniabot ni Yvonne ang kaniyang maliliit na kamay. 

The wolf lowers his head and Yvonne's little hand landed on the wolf cheeks. The wolf growled as Yvonne is pinching his cheeks. Yvonne giggles. "Hm, appa?"

As an answere, the huge wolf lowly growls. He close his eyes as he rest his forehead on Yvonne's head. "Appa?" She felt safe. She feels comfortable. 

Mayamaya pa ay huminahon na ang Alpha saka ito bumalik sa pagiging wangis-tao. He, without clothes on, he's laying on the ground unconscious with Yvonne patting his head. He may unconscious but he can hear the singing birds and wind blowing. Pinilit niyang imulat ang mukha at ang nakayukong Yvonne and una niyang nakita.

"Appa." Malawak ang magkakangiti ni Yvonne.

"I love you, Yvonne. Remember that, okay. Alpha, Appa, love you so much. Hmm?" Yvonne laughed at him.

"Appa, Ay-yu." That words, even it's unclear, he can understand it fully with the heart. Those heartwarming words comes from his beloved Yvonne is enough for him to close his eyes and rest again.