"You choose to stay away from me tapos ipapamukha mo sa akin na parang ako ang nang-iwan sa ating dalawa? Na ikaw ang kawawa?" Walang pakialam si Cris sa mga dumaraan na tao. Tuloy lang siya sa panunumbat sa lalaking minsan niyang minahal tapos kung kailan handa na siyang kalimutan ito atsaka babalik sa buhay niya.
"Because I really am. I'm sorry I had to do that. I have no choice but to leave you to keep you safe." Pilit na inaabot nito ang kamay niya na pilit naman niyang inilalayo.
"Simula pa lang noong araw na nawala ako ay hindi na ako naging ligtas, Daniel. Kahit saan ako magtago, kahit saan ako magpunta, nahahanap nila ako. Alam mo ang pinagdaanan ko pero pinili mo pa rin na iwan ako. Bakit? Para maging ligtas ako? No Daniel! Mas lalong naging delikado ang buhay ko. Gabi-gabi akong hindi makatulog kakaisip na baka pagpikit ng mata ko ay nakuha na naman nila ako,"
Hindi alam ni Daniel ang tamang sasabihin para maniwala at pakinggan siya nito muli kaya naman niyakap niya ito ng mahigpit.
"Let go of me!" Pilit inalis ni Cris ang pagkakayakap sa kanya nito pero hindi niya magawa hanggang sa hinayaan na lang niya ito at doon siya umiyak nang umiyak.
"I love you. I love you. I love you. I'm sorry, baby." Hinaplos nito ang buhok niya. "From now on, nasa tabi mo lang ako. Hindi kita iiwan hangga't hindi natin nahuhuli ang may gawa nito sa 'yo. I promised you that,"
Chapter 1 "Leo, bring this food to the basement." Jin Saldivar, Leo's father, gives the tray full of unknown food. He doesn't even know if he can call this food. Natigilan siya at tumingin sa ama. "Inside the basement?" Kahit kailan ay hindi pa siya nakakapasok doon dahil hindi siya pinapayagan ng magulang niya. This will be the first time if they let him in. To his disappointment, his father shakes his head. "No, just give the tray to the guard and let him do the rest." He said alright and left his parents. Oo nga't hindi pa siya nakakapunta sa mismong loob ng basement pero ito rin ang unang beses na siya ang magdadala ng pagkain papunta roon. Palaging ang kasambahay lang nila kasi ang pinapapunta roon kaya hindi na siya
Chapter 2"Son, how's your company? Need any help?" He shakes head and continue eating. Ilang beses na siyang inaalok ng ina niya ng tulong pero tinatanggihan niya iyon. Hindi ang kompanya niya ang kailangan ng tulong."Don't worry, Mom. Ako ang lalapit sa inyo 'pag kailangan ko na. My company is in good state. Leo handled it well." Leo Saldivar is one of his biggest investor. Isa rin ito sa mga naging kaibigan niya kaya ipinagkakatiwala niya ang kompanya dito."Don't trust him too much, Niel." Bumuntonghininga siya. Ganyan lagi ang sinasabi ng ama niya kapag nababanggit nito ang kompanya. Hindi niya alam bakit iyon lagi ang komento nito pero alam naman niya kung sino at ang hindi dapat pagkatiwalaan and obviously, he trusts his friends."By the way, Tim asked me a random questi
"Don't look at me like I'm the victim," malamig na sabi ng bata na ikinalunok niya. Damn, it's just a kid! Inayos niya ang postura at sandaling umiwas ng tingin. Muli niya itong binalingan."Alright, Ms. Alvaro. Kung hindi ikaw ang biktima, then who?" Tumayo siya sa harap ng mesa at pumunta sa sofa na para sa mga bisita. Iginaya niya ang bata na may mataray na mata at pinaupo sa pang-isahan na sofa."It's my ate," sabi nito. Tinitigan niya lang ang bata ng bumadha ang lungkot sa mukha nito."Tell me what happened." Yumukod siya ng kaunti at pinagsalikop ang kamay. "I saw her undergarment and clothes at the back of our house. I tried to call her but she also left her phone with her bag." Napaisip siya sa sinabi nito. Just because s
Leo SaldivarLeo didn’t know what to feel and what to do. Hindi pa rin pumapasok sa isip niya na ang babaeng hinahanap nila ay pinsan niya pala. Walang kahit na anong nabanggit ang ama niya tungkol sa mga kamag-anak niya mula sa side nito. Halos lahat ay sa ina lang niya at pinagsisihan niya na ngayon niya lang ito nalaman.“Cris is missing. What the hell?” utas niya. Pumasok ulit sa isip niya ang babaeng sumigaw mula sa basement ng bahay nila.“Oh damn it! Please tell me I’m wrong.” He’s thinking if the girl in the basement was his cousin. He got to see Cris once but it was in the picture and she’s facing the other side.He sighed once again and saw himself driving towards Daniel’s house. He
When he reached the gate with thick tubes forming a gate, his brows furrowed. He roamed around his eyes to find any other way but none. Only the gate and the pathway back to where he was. He was clueless on what to do because he can’t see any button or doorbell to call the people inside.“Just what the hell is this place?” inis na bulong niya. Inangat niya ang tingin at saktong bumungad sa kanya ang isang kahon na puro pull down ang nakasulat. Katulad ng ginawa ni Leo ay hinigit niya rin ito pababa.Hindi niya inalis ang tingin sa gate para sana makita kung sino at saan ito manggagaling ngunit laking gulat niya ng makita ang isang standee na babae at may butas ito sa noo at may tali sa leeg na halos sumira sa leeg na gawa sa papel.Nahulog iyon mula sa itaas at nakalambitin ito
Chapter 6Her knees curled. Her body trembled with the thought of men. She may look calm when she is being held by those guys but she knew well she’s shaking inside.Nasa hallway na siya ng bigla siyang mahina. Ikinuyom niya ang kamay at huminga ng malalim. She needs to escape. She needs to be out of her way as soon as possible and it will not happen if she’s gonna be like this.Matapos niyang ikalma ang sarili ay nilingon-lingon niya ang paligid. Mula sa pinanggalingan niya ay naghanap siya ng pwedeng taguan kung sakaling may dumating na tao at daan na pwede niyang labasan.May narinig siyang mga yabag ng paa kaya agad siyang kinabahan. She can’t see any doors to open aside from where she was before. Natatakot si
"You sure you didn't see her before?" Naniniguradong tanong ni Daniel habang pare-parehas silang nakatingin kay Cris na natutulog.
Cris is in his house for almost a week at sa loob ng mga araw na iyon ay hindi pa siya lumalabas. Ang pagkain niya ay laging dinadala roon. Hindi rin siya nakikipag-usap sa iba at laging nakayuko.Kapag naman papasok siya ay mabilis itong pupunta sa ulunan ng kama at tatakluban ang sarili ng kumot. Takot na baka may iba siyang gagawin.Ngayong araw ay wala siyang ibang gagawin kung 'di ang pumirma ng mga papel at gagawin niya iyon sa kwarto niya. Nasa sala siya ngayon, kaharap ang kwarto ni Cris.Inaabangan niya kung hindi nga ba lalabas ng kwarto ang dalaga. Maya-maya lang ay may nag-doorbell at kinailangan niyang kunin iyon."What is this?" tanong niya sa lalaki. Nakatakip ang mukha nito at mata lang ang kita. Nak
Crisanta and Daniel's journey finally ended here. I'm so happy to share my story and proud to myself to be enable to finish it under pressure and self motivation. I will be forever grateful to those pips who read my story. I'm still in the process of learning and improvement is still needed. I do accept constructive criticism. Thank you for those who added my story into their library. You don't know how much it means to me. To my AE, Miss Princessii and my senior editor, thank you for giving me the oppurtunity to write in this platform. You gave me the courage and motivation to explore more. To my friends, families, love, thank you for the support, advices and help so that I can finish this story. You guys play a big part in my journey. Crisanta and Daniel will now bid their goodbyes. Until next time!
“Anong plano niyong dalawa?” walang kasing lalim na boses na tanong ng ama niya sa kanilang dalawa. Kumpleto ngayon ang pamilya at kaibigan niya ngayon dito sa bahay ni Nanay Belen. Maging si Nanay Kora ay kasama nila ngayong araw.“I’ll take the responsibility. Aside from my condo, may bahay na akong pinapagawa dito near Batanggas. For the meantime, sa condo muna kami. I’m financially stable and I can provide all her needs,” mahabang litanya ni Daniel sa harap ng ama niya. Ang lahat ay nakikinig at niisa sa kanila ay walang nagawa ng ingay.“What about your family?”With his questions, parang mas lalong nadagdagan ang katahimikan sa loob ng kwarto. That’s what bugging her too, Daniel’s parents.“My mom’s fine with it. I don’t care what my father will say about this. Labas na siya sa personal na buhay ko.” Tumango-tango ang ama niya at tinignan siya.“Ikaw, &l
Tulala na lumabas ng banyo si Cris. Hawak sa kanang kamay ang tatlong pregnancy test. Aga siyang nilapitan ni Philip. “Can I see?” Wala sa sarili niyang iniabot ang tatlong PT kay Philip. “Oh fuck… Oh Jesus Christ! Buntis ka Cris. Oh my god!” Tulala lang siya sa kung saan hanggang sa pumasok si Nanay Kora at si doktora Kriza. “You done? May I see?” Iniabot ni Philip ang PT sa doktora at sinilip naman iyon ng matanda. “Congrats,buntis ka nga. Your blood test result will be out later. We just need to wait or… gusto niyo muna maglakad-lakad?” “Tatawagin ko na si Daniel,” suhestyon ni Nanay Kora. “No!” mabilis na pagigil niya sa matanda dahil pumipindot na ito sa sariling telepono. “Daniel? Siya ba ang ama ng bata? Well, mas okay sana kung narito ang ama para alam niya ang gagawin pero mukhang ayaw ni mommy, we need to respect that. Bawal maistress ang buntis kaya dapat iwasan iyon.” Ibinaba ng doktora ang tatlong PT sa isang lalagyan. “Ba
“Philip, can you accompany me?” agad na tanong niya ng sagutin ni Philip ang tawag niya. Pinagpipilitan ng matanda ang gusto nito kaya wala siyang magawa kung hindi anh sumunod. Maalam siyang magpaandar ng sasakyan pero hindi siya ganoon kagaling at ayaw niyang mapahamak sila kaya tumawag na lang siya ng mas maalam.“To where?”“Hospital. I need to be checked up. Ang sabi ko pahinga lang kailangan ko but ‘nay Kora insist. Free ka ba?” Habang kausap sa kabilang linya ang kaibigan ay inaayos na niya ang sarili sa harap ng salamin para kakaunin na lang sila pagdating nito.“Yeah, I’m on way.”“Okay, thank you. See you.” Bumaba na siya pagkatapos niya mag-ayos. Kasunod niyang bumaba ang matanda na nakaayos na rin.“Halika na.”“’Nay, hintayin po natin yung kaibigan ko. Siya po maghahatid sa atin.”“Gano’n ba? Sige.&rdquo
She’s finally there. Nakauwi na siya sa bahay nila at nag-iisa siyang nagmumuni-muni sa loob. Nakita at nakilala na niya ang caregiver na pinadala ng matanda at masaya siya na makakasundo niya ito. Mami-miss niya ang kaibigan at ang ama pero para ito sa piece of mind niya.‘Saka na niya iintindihin ang iba kapag okay na ang sarili niya. Sa ngayon, siya na muna.“Ma’am? Kanina pa kayo naglalakad diyan. Gusto mo po ba samahan kita?” Malawak siyang napangiti nang makita si Nanay Kora na may bitbit na pagkaing nasa tray.“’Nay Kora naman. Sabi ko Cris na lang ang itawag mo sa akin eh. Samahan niyo po ako rito.” Kinuha at ibinaba niya ang tray na dala nito at sabay silang naupo sa labas ng bahay.“Maikwento ko lang sa iyo iha. Matagal na akong nagbabantay ng bahay nito pero ngayon lang ako inutusan na rito na manatili. Ngayon alam ko na kung bakit.” Natawa ito ng mahina. Nagtatakang tinignan niya ito.
Habang naglalakad si Cris papunta sa bahay ni Nanay Belen ay hindi na nawala sa utak niya ang sinabi ng kaibigan.“Cris, may nangyari na sa inyo. If ever na may mabuo nga, kayong dalawa ang dapat nag-uusap at hindi sinosolo lang. Magiging magulang na kayo kaya dapat inaalagaan niyo na ang isa’t isa para sa bubuuin niyong pamilya. Kung wala naman mabubuo, okay lang sana. But he took your first and he should be responsible for it. Right?”Alam naman niya na mali ang tumakas. Ginusto niya ang nangyari pero hindi siya sigurado kung ganoon rin kay Daniel. Ni wala pa siyang naririnig na balita mula sa binata. Mapait siyang napangiti ng mapagtanto na baka nga wala itong naalala sa nangyari sa pagitan nilang dalawa.Sa panahon ngayon, iilang tao na lang ang nakaka-appreciate sa mga babaeng nagbibiga ng unang beses nila at hindi niya alam kung isa na ba roon si Daniel.Malapit na siya sa bahay ni Miko nang maaninag niya ang mamahali
Wala pang isang oras na nakakaalis siya sa condo ni Daniel ay ganito na ang ginagawa nito. May isang case ng alak sa tabi ng sofa kung saan ito nakaupo at dalawang bote na lang ang laman noon.Ang anim ay nasa mesa niya at ang isa ay hawak niya. Mabilis ang lakad niya at nang makalapit ay agad niyang inagaw ang bote na lalaklakin pa niya sana.“Daniel! Ano ba ‘yan! Bakit ka ba umiinom ha?!” Ngayon niya lang nakitang uminom ng ganito ang binata. Inilibot niya ang tingin para hanapin si Trina pero wala na itong kasama sa loob ng condo. “Nasaan na si Trina? Saan galing ‘to?”Wala silang stack ng ganitong klase ng alak kaya hindi niya alam kung saan at paano ito nakakuha ng ganoong alak. “Hmm? Trina? Gago ‘yon! Alam mo ba na balak niya akong halikan? Na panakip butas lang daw kita kaya hindi kita mabitawan para masaktan siya? Gago ba siya?”Lango itong natawa habang paulit-ulit
“You don’t need to say sorry. Sinasabi lang ang sorry kapag may bagay na hindi sinasadya. In your case, sinadya mo iyon.” Kita niya kung paano umigting ang panga ng lalaki pero hindi nito inalis ang tingin sa kanya.“I admit that but please hear me out first. I did that for you. Kahit hindi koi to planuhin, kahit hindi koi to sabihin, masasaktan at lalayuan mo pa rin ako and I expected that kaya plinano ko na.” Natahimik siya dahil totoong ganoon din ang magiging reaksyon niya pero sa tingin niya ay hindi rin ganito ang kalalabasan noon.“But if probably, if you only talk to me about this, it will not be that hard for me. It will not turn out this way.” Ikinuyom niya ang kamao para pigilan ang emosyon niya.“I have no choice and that’s
“Daniel? What’s happening? Bakit narito si Cris?” tanong ni Tim na naguguluhan din.Lumabas si Leo muka sa likuran ng mga kaibigan. Agad silang nagkatinginan at titigan. Seryoso ang mga mata nila at wala ni isa ang pumutol noon hanggang sa tumikhim si Nate.Nagsipasukan sila at umupo sa magkabilang gilid niya. Sa harap naman pumwesto si Daniel. “Bakit dito? Pwede naman sa condo mo,” hindi niya mapigilang sabi.“Condo? Ano ba talaga ang gagawin niyo?” malapit ng mainis si Tim.“She knew it.” Hindi pa man pinapaliwanag ni Daniel ang nalalaman niya ay natahimik na ang mga ito na para bang may ideya na dahil nasa bahay sila ngayon ni Tim, kung saan ang base nila.