Chapter 3

"Don't look at me like I'm the victim," malamig na sabi ng bata na ikinalunok niya. Damn, it's just a kid! Inayos niya ang postura at sandaling umiwas ng tingin. Muli niya itong binalingan.

"Alright, Ms. Alvaro. Kung hindi ikaw ang biktima, then who?" Tumayo siya sa harap ng mesa at pumunta sa sofa na para sa mga bisita. Iginaya niya ang bata na may mataray na mata at pinaupo sa pang-isahan na sofa.

"It's my ate," sabi nito. Tinitigan niya lang ang bata ng bumadha ang lungkot sa mukha nito.

"Tell me what happened." Yumukod siya ng kaunti at pinagsalikop ang kamay.   

"I saw her undergarment and clothes at the back of our house. I tried to call her but she also left her phone with her bag." Napaisip siya sa sinabi nito. Just because she has no clothes to wear and her things are all left with it doesn't mean she's already a rape victim.

"Okay kid, wait here." Iminuwestra niya ang kaninang inuupuan at kumuha siya ng papel at ballpen. 

"Please don't call me kid. Bevy will do." Iyon na naman ang pakiramdam niya sa bata na kakaiba. Gusto niyang mailang pero gusto niya rin makapalagayan ng loob para mas madali ito makausap.

"Bevy, saan at kailan mo huling nakasama ang ate mo?" tanong niya habang pinapaikot ang ballpen sa dalawang daliri. He needs to get all the detailed information.

"Like what I said, it's on our house. She said she's going to meet someone after school so I let our driver drive me home. Umuwi siya that day and when she said she's going to take a bath on our open bath tub, I followed her to ask some question but she's nowhere to be found. All things left including her clothes." Tumango siya bilang pagsagot at inudyok pa ang bata na magsalita.

"Akala namin may kinukuha lang siya but hours passed, hindi pa siya bumabalik." Kumunot ang noo nito sa sinabi ng bata. Kung matagal na itong nawala, matagal na rin dapat silang nagsampa ng kaso o naghanap.

"I know you're gonna ask me why now? It's because over the past years, someone is sending us a letter letting us know that she just needed some space." Matagal na rin niyang sinusubaybayan ang mga posibleng impormasyon sa kaso ni Alvaro pero ngayon lang ata may umalpas at nakarating sa kanila.

"In short, you have a stubborn sister that's why you let her have her space with those years, thinking that it is because of broken heart. What the," Nasa isip na niya ngayon ang mga posibleng nangyari sa kliyente ng may tumawag sa kanya. It's Tim Alvarez.

"Meeting moved, 8 pm. Bring Crisanta's file." Binabaan din siya ng tawag nito. Napailing siya. Hindi man lang natagal ng dalawang minuto ang tawag nila lalo na kapag kay Tim galing ang tawag. 

Tinignan niya ang pambisig na orasan at napansing malapit na ang meeting nila kaya napagpasyahan niyang magset na lang ng panibagong meeting sa guardian ng bata.

"Thank you and goodbye, Mr. Navarro." Napabuntonghininga na lang siya at napailing. Mas mukha pang matanda ang batang kausap.

"Coax, please cancel all my appoinment. May meeting ako." Agad namang tumalima ang sekretarya niya habang siya ay inihahanda na ang mga dadalhing gamit. Nagpalit ng pangsibilyan na damit at nag-ayos ng sarili.

"Hey man," tawag pansin sa kanya ni Leo. Kumunot ang noo niya.

"Bakit hindi ka pa dumiretso? Where's Lee?" Dumiretso sa whole body mirror si Leo para makisalamin.

"Damn that a--hole, iniwanan ako." Napaismid siya at natawa ng mahina. May sariling kotse naman ang kaibigan pero mas gusto nito ang nakikisabay sa kanila. Sayang daw sa gasolina kung magcoconvoy pa sila tapos iisa lang naman ang pupuntahan.

"Ang gwapo ko sa salamin mo. Saan mo 'to nabili?" Hindi alam ni Nate kung seryoso ba ito o hindi pero sinagot pa rin niya ito.

"Coax hardware, why?" Sinulyapan niya ito at nakitang may tinatawagan sa telepono. Hindi na niya ito pinansin at tinuloy ang pag-aayos ng sarili.

"Yes, yes. Deliver it anytime but I prefer it to be delivered earlier than expected. Yes... thank you," huling sabi nito bago pinatay ang tawag at tinignan ulit ang sarili sa salamin.

Napatanga si Nate sa narinig. "Dude, you seriously bought one?" Hindi niya makapaniwalang tanong. Nakangising tumango sa harap ng salamin si Leo habang inaayos ang buhok.

"Yeah. I look handsome in this mirror so I bought one. Mukha kasi akong patola sa salamin sa office ko. Nagiging pahaba ang itsura ko." Napabuntonghininga na lang si Nate at hinigit na si Leo palabas ng opisina at building niya.

Tim Alvarez  

Nasa basement sila ngayon na tinatawag nilang zone17 para sa isang mahalagang pagtitipon. Kumpleto silang apat dahil bukod sa kaso na hawak ni Daniel ay pag-uusapan din nila ang magiging sunod na hakbang ng grupo nila.

"Wala kayong natanggap na kahit anong information na nakasulat no'ng makuha niyo ang mga iyan, 'di ba?" pag-uulit na tanong niya sa mga kaibigan. 

"Yeah, no information at all," sagot ni Nate.

Tumayo siya at pumasok sa isang kwarto. Agad niyang pinuntahan ang isang safe box at kinuha roon ang mga nakalap na impormasyon. Muli siyang bumalik sa huling pwesto at inilapag sa lamiseta ang mga papeles kasama ang ilang litrato.

"Roger Bracken, 32 years-old, no family to worry and an undercover agent. Siya ang nagpadala ng mga information na nakuha niyo. He works neatly and untraceable. It just that I suspected him and ran a background check. He works as a mail man or a delivery guy," 

Kinuha ng mga kaibigan niya ang litrato at pinag-aralan ng mabuti ang mukha ng lalaki. "He surely knows how to do his make-up," komento ni Leo.

"True. The camera used to take this photo has high quality. I can clearly see how thick his make-up," ani Daniel.

"See his moles? Walking moles ata ang nasa mukha niya," natatawang dagdag naman ni Nate. Tumango siya. Tama ang sinabi ng nga kaibigan niya. Halatang marunong sa make-up ang lalaki dahil kaya nitong baguhin ang itsura niya.

Ang mga litrato na hawak ng mga kaibigan niya ay magkakaiba pero iisang tao lang at dahil 'yon sa make-up. Hindi mo mahahalata na nakamake-up ang lalaki hangga't hindi mo nakikita ito ng malapitan o mataas ang quality ng camera na kukuha ng litrato rito.

"Next move?" Daniel asked with a serious tone. Ibinaba nito ang hawak at tinignan siya ng mabuti.   

"Nothing. We must pretend that we don't know him. We need information and I think this one is helping us on purpose. Kulang pa ang impormasyon na hawak natin kaya kailangan pa natin siya. Sa tingin ko rin ay kakaonti lang ang alam ng lalaking 'to," kumunot ang noo ni Nate.

"What do you mean by kakaonti? You said he's undercover agent. He must know a lot of information," he said as a matter of fact.

"I know but I noticed something. We've been in this case for more than five years but no one open up the case. Alvaro's case is not simple. Her family didn't know that she's missing because they said she occasionally sends them a letter and a picture. From there, alam na natin agad na hindi basta-basta ang dumukot sa kanya. That guy didn't know how risky his task is. Magkamali lang siya siguradong mabigat ang parusa," bawat salitang sinasabi ni Tim ay puno ng kasiguraduhan at masasabi mo talagang makatotohanan pero hindi pa rin mapakali si Daniel dahil iba ang naiisip niya.

"Earlier, nauna akong umalis kay Leo to buy some flowers for teddy and leave it to her grave shortly. I was heading to your building to give this files," tinuro ni Daniel ang papeles na pinadala sa opisina niya, "when I bumped into this furious kid. I was surprised because she has the same feature with Cris. She looked at me with rage but her emotion changed instantly. She's shaking and couldn't look at my eyes," sa mga papeles lang siya nakatingin at paulit-ulit na naglalaro sa utak niya ang nakita.

"What do you mean? When she faced and talked to me I got intimidated. She's intimidating so why she'll react like that?" nagtatakang tanong ni Nate. 

"Stupid Nate. You're a lawyer and you supposed to think logically in this situation. Five years without her ate? It took her too long to report? Especially her parents? Bullshit," Lahat sila ay nagulat sa sinagot ni Leo. Bakas sa mukha nito ang pagiging seryoso at nawala ang palabirong awra nito.

"And you're trying to say is?" Tim asked.

"Ay engot. Give me reasons bakit hinahayaan ng magulang mawala ng gano'n katagal ang anak?" Lahat sila ay nahulog sa malalim na pag-iisip.

"'Cause she's updating them?" patanong ani ni Daniel.

"'Cause they know where she is?" patanong na ani rin ni Nate.

"Exactly! Alam nila kung nasaan ang anak nila kaya hinaha--" 

"You're stupid too, dumbass. They didn't know Cris whereabouts but I'm sure that they are being controlled by someone," ngayon lang pumasok sa niya na posible ngang matagal ng alam ng maguoang nito na nawawala ang anak nila pero takot sila magsalita at magsumbong.

“This is just our theory and we don’t have any proof. But,” Daniel know one thing for sure.

“But? What?” Leo asked.

“Wait… Kanina pa kita pinagmamasdan, Leo,” seryosong pagsingit ni Tim pagkatapos ay bumaling kay Daniel. “Daniel, you know that I visited your father, right?” Daniel nodded then Tim turned to face Leo.

“His father told me that Cris was your cousin and she has no family left except to your family. Basically, she has no sibling nor father and mother. You didn’t know?” Tim is intently looking at his bestfriend who is like a statue now after hearing a big revelation.

“W-What?” He just stuttered and fell on a deep thought.