Chapter 152

Matapos marinig ang mga salita ni Esteban, tumawa si Demetrio nang malakas na para bang nakarinig siya ng international joke.

‘Kailan pa natutong mag-magsalita ang basurang ito at maglakas-loob na takutin siya ng ganito?’ sa isip ni Demetrio.

"Desmond, sa tingin mo ba natatakot kami sa pananakot mo? Ni hindi mo nga tinitingnan ang sarili mo kung pwede mo ba akong takutin?" Natatawang pahayag nito. “You’re just a trash of our family!”

Tumingin si Esteban kay Senyora Rosario, at walang emosyon sa pagitan ng mga kamag-anak sa kanyang mga mata. Ang kanyang mga mata ay parang isang napakalalim na dagat na maaaring lumamon ng mga tao anumang oras.

Samantalang si Senyora Rosario ay nanginginig ang kanyang puso. Hindi niya akalain na si Esteban, na palaging isang walang kwentang imahe sa kanyang paningin ay makakagawa ng ganoong klaseng aksyon. Pakiramdam niya ay hindi si Estebana ng kaniyang nasa harapan, kung ‘di ibang tao. Si Esteban ay walang kakayahan at palaging walang kwenta sa kaniyan