I got home feeling exhausted. My whole family is in the living room talking about something but I just walked pass at them. I have nothing in mind other than laying in my bed and rest in peace.
I am about to enter my room when I heard my father calling me.
"What is it father?" I lazily asked.
"Did your mom tell you about our training?" His disheveled hair makes him look neat and presentable. I guess he just got home too. Just a little bit earlier than me.
"Yes, she did tell me. Except the date, time and place." I'm so tired! Nahuhulog na talaga yong eyelids ko.
Tomorrow princess, are you free?" Agad akong umiling sa sinabi nya.
"Father, I'm not free tomorrow. I'm free the day after tomorrow." I said. He shows me his thumbs up and I nod as a response. I'm so tired to keep up with them so I just take a half-bath and sleep.
The next day all I did was taking down notes. I often forget my memories so just in case. Just memories of a certain situation. I take down every conversation I heard from Loren and those living creatures he is with at that night. I also take down everything that happened yesterday.
As I was taking down notes at my table, I saw the box at my peripheral vision. Nilingon ko iyon at kinuha. I almost forgot who gave me this. Father makes me remember everything that happened that day so I was able restored my memories. The knife that's inside the box makes me lose my sanity so I didn't display it outside the box. Baka nga galing yan sa mga witches and maybe they cast a spell on it. It feels weird holding it in a long period of time.
Nang dumating na si Jaime ay agad kaming pumanhik na papuntang kakahuyan. The place doesn't scare me even if it holds a weird history or maybe they mislead the tale as it's history. Nahaluan na kasi ng mga haka-haka makalipas ang ilang libong-taon.
Naglakad lang kami nang naglakad hanggang sa bigla nalang syang tumigil. He's so quiet ever since he picked me up at our house so I didn't utter a word as well.
"We're here." He said and I roam my vision around. There's nothing and no one in here except us. I was about to say something when he transform himself into a wolf and howl.
I didn't move nor say anything. Pinagmamasdan ko lang sya. Seconds passed and I slowly heard big footsteps that became louder and louder until I see werewolves. I took a step back. S big werewolf caught my attention most. Loren.
"Meet my family." Jaime said that shocked me. That didn't even cross my mind.
All werewolves I've seen at this exact place are here. I breath in and out to compose myself.
"Hello!" I said cheerfully and waved my hands at them. They don't look welcoming except Loren. He waved back at me.
I cover my mouth as if in shocked as I saw him. I acted like he's not the first one I recognized.
"Omg! Loren!" I smile so widely that it hurts my cheeks.
"By the way he's my father." Now that's a revelation. I lag for a minute until he's statement hit me.
"You said your father is dead. How come its actually alive? And Loren?!" I asked trying so hard to sound polite but my tone doesn't seem like it.
"I thought so too but he's back now." The others are too quiet that I almost forgot about them.
"Are you two in a relationship?" A women asked. I don't know if I should nod or what. Friendship is also a relationship but I don't know if she can pick that up.
"Yes." He answered instead. Yon lang ang sinabi nya. Hindi man lang nya pinaliwanag kung anong klaseng relasyon meron kami.
Nilagay nya sa bewang ko ang kamay nya. I looked at him in confusion but he just smiled at me and whisper, "we'll talk later."
Wala namang ibang nangyari maliban sa pag-imbita nila sakin sa bahay nila. Their house is big almost the same in size as ours. All of them aren't living in the same place pero sa bahay nila Jaime sila nagtitipon-tipon. Hindi naman nangyari ang inaasahan ko. It's just a simple meet and greet.
Hinatid nya ako pauwi and the sun is already out. Papaalis na sya nang tinanong ko sya sa sinabi nya kanina.
"I hope your family knows that we're just friends, Jaime. It's nice meeting them and I have a great time." I said while smiling. Ngumiti sya sakin pabalik.
"But I want you to be my girlfriend. I like you ever since." He said. I don't know but hearing what he says excites me. I don't like him in a romantic way but there is something in me that wants to agree.
"Can you be my girlfriend?" I shyly nod in response. He immediately embrace me. I hug him back. Nag-usap kami saglit pagkatapos ay pumasok na ako sa bahay.
From that day onwards, we hang out my most of the time. Our friends know it already and his family always invites me at their house. He always reminds me that he likes me so much. Siguro hindi nga konektado sakin yong pinag-usapan nila noong naabutan ko sila sa kakahuyan.
"Are you okay? What happened?" It's suppose to be our date but he's late. Dumating pa siyang mukhang pinagsakluban nang langit at lupa. Agad naman nyang hinawakan ang kamay ko habang nakaluhod. We haven't seen each other for quite some time.
"Please help me! Talk to your parents, please. My father. My father." He said habang nanginginig yong mga balikat nya. Kinuha ko ang kamay ko at pina-upo ko sya sa upuan. Nag-aalala ako sakanya. He's my friend after all.
"Calm down first." Hinahaplos ko ang likuran nya at yong isang kamay ko naman ay pinisil-pisil ang kaliwang braso nya. Huminga naman syang malalim bago tiningnan ako nang seryoso.
"Your brother almost killed my father! Your parents as well are trying to kill him. My father didn't even do anything and they don't even listen to him. Their is someone who set this up to happen. You are their daughter after all. Maybe they'll listen to you." I don't even get what he's trying to say. I just nod and trying to make him calm. I smile as I see his reaction.
Later that night, I spoke to father. Miraculously nasa bahay sya. While he's at his favorite spot at the house ay nilapitan ko sya. He immediately notice me kaya nakatuon na sakin yong atensyon nya.
Ngumiti muna ako at umupo sa tabi nya. I take a deep breath and exhaled silently.
"Father, I heard about what happened. Please don't be mad but can I asked you something?" I believe there are two sides of the story.
"Is it about that rebel Alpha?" He seriously asked. Napakunot naman ang noo ko sa sinabi nya. Rebel?
"No. It's about Loren. And yes, he's also an Alpha." Ingat na ingat ako sa tono ko.
"I'm talking about him. He's a rebel. I can't explain any futher information. Not until I'll caught that Alpha." Napatango naman ako sa sinabi nya. So it's about a serious matter.
"His son is your boyfriend. Am I right?" I stared at my father's face trying to find any hint of rage.
"No. He's just a friend." I said truthfully. As far as I remember friends lang naman talaga kami.
"So you didn't say yes to him? I thought he's courting you because your brother often seen you two together. Only the two of you." He said.
"We haven't seen each other for a long time, father. What are you talking about." I laughed at him. He's quite a joker in the family. Napailing nalang sya sa reaksyon ko. Maybe he doesn't believe me.
"We'll go to Isla de Versiera. Tonight so pack up your basic essentials and we'll go." He said and stare at me.
"I'm excited but your stare makes me uncomfortable. It's been so long the last time I go there." That place is actually isolated. Only a few people are brave enough to go there. Anyone who will go to that place will never be able to come back. I'm still alive up to this day so maybe they're just unlucky.
"What? You've never been there." He exclaimed. Hindi naman kasi ako nagpaalam non na aalis ako at pupunta sa lugar na yon.
"I did. I even considered it as one of my most memorable adventure. It was on the fifth of July, Red Bloody Moon." I spent days there too.
"You passed out that time. Maybe you were just dreaming. No one was able to get out of that place either." Nalilito ko rin syang tiningnan. I checked my wrist to see if the tattoo is still there. Luckily, it's still there.
Pinakita ko to sakanya.
"Here. They even put this on my wrist as a reward for being able to defeat the beast who's been attacking them. Wait, what was it's name again?" Sinubukan kong alalahanin yong pangalan nung halimaw pero hindi ko na muli matandaan.
"H-how come?! Do you know what's the meaning of it? Did they tell you and did--" I cut him off. I'm starting to get irritated because he asked too much and the pile of doubts is very evident at his reaction.
"Death. That's the meaning of my name, isn't it? They didn't tell me but it's not like I can't read" I boredly said. They use their language to abrade the meaning of my name into me.
"No one is allowed to speak or even learn their language. They considered it as a chant. They won't imprint someone unless they claim your body and your body belongs to them or you are a part of them."
After that conversation with father, I enter my room. He said hindi na kami tutuloy sa lakad namin. I'm disappointed. Pagkapasok ko ay agad akong pumunta sa table ko. I sit there and kinuha ko ang isang notebook. I write father's name next to Jaime. I remember again my prophecy. They said, you should not see or have any idea about your prophesy because either it will be reversed or it'll happen in a very chaotic and extremely unimaginable way. I rolled my eyes as I remember my so called friends saying their perspectives about being aware of your prophecy. I mean, what's the worst that could happen? Pagkatapos kong magsulat ay nilagay ko sa pinakadulo ng drawer ko yong notebook. I casted a spell on it so no one can open. Just one of the advantages of having this 'death symbol' embroided in me by some weird but fun-to-be-with creature. I am able to cast some minor spells. Kinuha ko ang isa pa sa mga pinakagandang gamit na pag-aari ko. Binuksan ko ang box to see the knife looking bla
Agad akong napabangon at hiningal. Tiningnan ko ang paligid ko at kumpirmadong nasa isla pa rin ako. "Cy." So that's her name. From Cy to Styx. Ngayon pamilyar na sakin ang mga mukha nila hindi ko lang ma sabi kung sino. Agad akong tumayo at umalis na sa isla. Ramdam ko pa rin na parang sinusunog ang kaluluwa ko kaya mas maiging umalis na lang muna ako. Hindi na ako nag-abalang tumakbo at magmadali dahil umaga na rin naman at wala akong sapat na lakas para gawin yon. Habang papalayo ako sa isla ay nawawala na ang init na nararamdaman ko. Bumalik na sa normal ang pakiramdam ko. Para akong lantang-gulay na naglalakad. May mga tumatawag sakin pero hindi ko pinapansin. Nagre-replay sa utak ko ang pangayayring yon. "So that's how I died." I exclaimed. A life for a life. Pinipilit kong pakalmahin ang damdamin ko pero hindi ko magawa. Galit na galit ako. Yong tipong gusto kong manakit pero wala akong mapagbuntungan. Nakaka-frustrate. Patuloy lang ako sa paglalakad na wala sa
"Hey", sabi ni Jaime habang inaabot ang siko ko. I've been waiting here for almost six hours. Hindi naman ako galit, nagtatampo lang. Hindi naman ako ganito noon. These past few days medyo mainitin na ang ulo ko, medyo lang naman. "You were the one who asked me out. Muntik na akong amagin kakahintay sayo and all this time nakalimutan mo pala and you're with this... wait, who was that girl?," tanong ko sa kanya. I don't know why I always hear this little voices in my head, telling me that Jaime is up to no good and there's a part of me saying that he's cheating or doing something unfaithful. I'm not usually like this...or that's what I thought. "I was busy. They gave me a lot of chores and I was preoccupied this whole time," malambing na ngayon ang boses n'ya. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko habang hinahaplos niya ng marahan ang braso ko. I let out a heavy sigh. Hinarap ko siya at tinitigan ng maigi sa mga mata. "Sorry... I'm just...sorry for acting like this. I understand. I jus
Napangiti ako sa sariling repleksyon. Hindi na ako makapaghintay sa mga kaganapang mangyayari ilang oras mula ngayon. "Love." napatawa ako sa sinabi. Great god. Seriously? How far would love destroy a person's life and a person's principles. Nakakatawa. Kumain ako sa hapagkainan mag-isa. I was avoiding my so-called family because I couldn't control my actions when I'm extremely mad and furious. Gusto kong magpatawad pero hindi ko kaya. Kapag pinipilit ko, mas lalo lang lumalaki ang galit, inis, at pagkamuhi ko. I wanted to forgive them but I just can't. No matter how hard I tried but I couldn't. I can't be an angel when I'm being surrounded by traitors all my life. Nasa bayan na ako ngayon at tinatahak ang daan papunta sa isang building kung saan napagkasunduan na magtipon-tipon para sa isang pagpupulong. I'm late but who cares. I'm a significant person in that meeting so they couldn't and shouldn't start the meeting without my presence. I tried living a life being nice and good
Bawat nilalang may pinaglalaban. Para man ito sa buhay nila, sa pamilya nila, sa pangkat, para sa Alpha, at para sa paniniwala. Ang digmaan ay katumbas ng pagdanak ng dugo at kapag nasimulan, hindi kailanman matatapos. Nilapitan ko ang mga kinikilala kong magulang sa loob ng ilang taon. Hindi ko mawari na sa loob ng mga taon na nakasama ko sila ay sila pala mismo ang nagkait sakin sa buhay ko, ang totoong pagkakilanlan ko para lang sa anak nilang mismong kaibigan ko pang traydor ang nagmamay-ari sa katawan na ito. Nilapitan ko si Fredo na naghihingalo na. Tinitigan ko siya ng ilang minuto bago nginisihan at walang humpay na sinaksak ng patalim na siya mismo ang nagbigay. Nang makuntento ay tinigilan ko siya at medyo lumayo para makita ang kabuuan ng kaniyang kalagayan. Nakita kong humihinga pa siya ngunit hindi magtatagal ay mababawian rin ito ng buhay."a-anak," saad nito ngunit tinitigan ko lamang siya."s-s-styx..." ngumiwi ako ng marinig ko ang tinawag niya sa akin. Tinalikuran k
Wala na. Cy is gone. I should be happy, right? Ito naman yong gusto ko. Ito naman yong goal ko. After she finished her sentence ay bigla nalang siyang nanigas at ilang segundo lang ay nawala na parang bula. Nagkakabuhol-buhol na ang utak ko at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. I am not even sure if she's telling the truth or not. Somehow that woman earlier... is familiar. Nakahiga ako sa gitna ng kagubatan kung saan nangyari ang madugong digmaan. My body feel numb. I don't even know what exactly happened. Bigla nalang akong nagising ilang segundong nawala si Cy. Sobrang tahimik ng paligid at naaamoy ko ang malansang amoy ng dugo. May naririnig akong mga yapak sa paligid. Naalarma ako dahil hindi ako makagalaw at mas lalong lumalakas ang mga yapak papalapit sa pwesto ko. Sinubukan kong gumalaw pero hindi ko magawa dahil naninigas ang katawan ko. Literal na hindi ko maramdaman ang katawan ko. Hindi ko nga alam kung patay na ba lahat ng kasali sa digmaan. "Patay na nga laha
Sinabunotan ko ang sarili ko pagkarating ko sa kwartong pinanggalingan ko kanina. Bwesit! Kanina muntikan na talaga kaming maghalikan. Na-a-amoy ko na nga ang hininga ni Acheros kanina buti nalang may babaeng dumating. Hindi ko na inabalang tingnan kung sino 'yong babae dahil dali-dali na akong bumalik dito. Damn him! Sigurado akong ginamitan niya ako ng kapangyarihan niya. Something like hypnotizing. Sigurado ako. Hindi puwede na nadadala nanaman ako sa kanya. Hindi ako marupok. Hindi ako matitinag. Hindi puwede!Kailangan kong mag-isip ng maraming plano. Para kung sakaling gagamitan nanaman ako ng kapangyarihan ng lalaking 'yon ay may plan b at c at d at hanggang z pa ako. Marupok ang lalaking 'yon. Hindi lang ako. Pero kailangan ko muna kilalanin siya para alam ko kung paano siya paikutin. Para alam ko kung ano ang dapat kong gawin. Ayaw ko man aminin pero muntik na ako mawala sa sarili kanina. Hindi na puwedeng mangyari ulit 'yon. Kung mangyari man ulit 'yon ay talagang ikamama
Palipat-lipat ang tingin ko sa dalawang engrandeng gown. Magaganda ang designs. The marbles, diamonds, crystals and the details are fantastic. The color yellow seems off for me. Hindi ko alam kung bakit nakakasilaw na damit ang laging binigay sakin. "Wala bang ibang kulay?" Nilingon ko si Ares habang nakapamewang na pinagmamasdan ang tatlong damit na nakalatag sa kama. "His Highness is the one who chose everything and he specify the color of the dress you are going to wear." I like the attention. Only if I needed it. As of the moment hindi ko kailangan ng atensyon ng nakararami. "I don't like it. I'm very particular and picky especially this is a grand party..." Hinding-hindi ko susuotin yan. "...maybe you can find another outfit. Must be in color red or black," mahinahon ngunit may diin kong sabi sa kaniya. "I'll look for a way," sabi ni Ares at bigla nalang nawala sa paningin ko. Makalipas ang ilang minuto ay bumalik si Ares. Ngayon may dala-dala na siyang engrandeng long dr
Nakaupo kami ngayon sa upuan na gawa sa kahoy. Kaming dalawa mismo ang gumawa nito dati. Of course with a little magic this wooden chair last for years. "Ang dali lang naman pala 'non," sabi ko. Pinipilit kong magbiro at gawing magaan ang paligid. Hindi para sa kan'ya kundi para sa akin. Tumawa si Acheros. "Alam kong marunong ka. Hindi nga kita halos naturuan dahil bago pa man ako makapagsalita ay nagawa mo na." Muscle memory, I guess?Hindi ako nagsalita. I just want to feel the moment. Hindi pa rin naman nawawala ang galit ko. Hindi rin nabawasan. Hindi napunan. Ganon pa rin. "I guess some things never change." Ang sarap lang sa pakiramdaman at ninanamnam ko lang ang pagkakataon ngayon. Ang daming kong katanungan. Gustong-gusto ko s'yang harapin at tanungin lahat nang bumabagabag sa'kin. I admit it. Kahit masakit na aminin. My pride and ego are what keeps me. "You know I love someone..." Marahan na sabi ni Acheros. Hindi ako nagsalita kaya nagpatuloy s'ya. "She's the only pers
"What?!" Hindi ko mapigilan na mabulyawan si Acheros.Hindi ko alam kung nasaan kami. Bigla nalang n'ya akong hinila sa kung saan man na parte nang palasyo ito. "Just when did I approve to be your wife?" I didn't object in front of the guest though so I guess he owes me.Ngumisi si Acheros sa harap ko. Tinaasan ko naman s'ya nang kilay. "Correction...fiancee," hindi nawawala ang mapaglarong-ngisi n'ya habang nag-aalboroto na ako dito. Mukhang nasisiyagan pa s'ya sa reaksyon ko.Nilibot ko ang paningin ko sa paligid habang paulit-ulit na pinaalala sa sarili ko na kailangan kong taasan ang pasensya dahil hindi normal na nilalang ang nasa harap ko. Currently, I am subjected as nobody. Well... I am a guest but compared to him...I am nobody."Don't worry. I am pissed because of what Felicity did but I am sure that she will still call herself as my fiancee...everybody will still address her as my fiancee," nagkibit-balikat s'ya at parang balewala lang sa kan'ya ang sinabi n'ya sa harap na
I am trying my best to paint something. We are facing the huge mirror window. Its been ages since the last time I painted that's why I am having a hard time to choose what to paint. Tiningnan ko si Drystan sa tabi ko. Hindi ko mabasa kung ano ang nasa utak nang batang 'to. He said he met me. He met Morana. He said he met me beside a lake but I thought that was a dream. I remember it happened but I didn't know that it was real. What the heck is happening? Tiningnan ko naman ang ipininta ni Drystan. He's good. He looks like he has been doing this for a long time. The way he stroke the brush. The way he chooses the tones. "Did your dad taught you how to paint?" I can't imagine Acheros teaching a child. I just can't imagine the efforts he did. Pinili ko nalang ipinta ang tanawin na nasa aming harapan. Siguro kailangan ko rin 'to para naman malihis ang sarili ko sa mga bumabagabag sa'kin. "Acheros would rather spent his time with 'mom' than teaching me with these things," natatawang
Nakangiti ako habang pinagmamasdan si Drystan. I cannot wait any longer. Biglang sumulpot si Felicity at hinila palayo sa balon si Drystan. What the hell? Saan galing yang babaeng 'yan. Tiningnan ko lang silang dalawa. Paglingon ko sa balon ay wala na ang mga nilalang na nagkukumahog lumabas kanina sa balon. Agresibo akong nilapitan ni Felicity at tinulak. Agad akong napaupo at dumapo pa ang mga palad ko sa matutulis na sanga. I was about to shout at her when someone came and meddle. What the fuck!?Bago ko pa maaninag ang dumating ay may makisig na braso'ng umalalay sa'kin at binuhat ako. "Are you okay?" Agad kong nakilala ang boses nang may hawak sa'kin. "Do I look like I'm okay, Ares?" I cannot hide the sarcasm in my voice upon seeing Felicity placing her hand on Acheros' arms. Nagmamadali akong bumaba sa mga bisig ni Ares at hinarap sina Acheros. Halata sa mukha nito ang galit. "What the hell is happening here?" Dumadagundong ang boses ni Acheros habang nakatitig pa rin sa
Paulit-ulit kong binasa ang nasa loob ng sobre. Hindi ko alam kung hindi ba talaga ma-proseso ng utak ko ang bawat letra sa sobre o hindi ko lang talaga kayang taggapin. Itinapon ko kung saan man ang sobre. Hindi ko alam kung saan man dumapo iyon total makakapunta pa rin naman ako sa engagement part dahil nasa palasyo lang rin naman ako. Umupo ako sa kama at nagmumuni-muni sa mga pangayayari at mga posibilidad na mangyari. After I lost consciousness, I just woken up in my room. Alone. With dead flowers in the corner and a letter. I don't even know what that supposed to mean. The first thing that came into my mind was 'what the fuck?'. After that incident, pumupunta naman si Acheros dito. I don't know what's up with him. But everytime he visits me, he made sure that I'm asleep because everytime that I wake up from deep nap or sleep, he just got up and leave. No words being said. Lumabas ako sa pintuan at timing na hahawakan na sana ni Acheros ang door knob. Tinaasan ko s'ya ng kila
I am walking down the hallway. Alone. Pinaalis ko muna si Ares before I enter the restroom. I need some time to think. Papalapit na ako sa bulwagan ng biglang sumulpot sa harap ko si Drystan. "Hi!" This kid looks so fond of me. Maybe I can use this kid as a revenge tool. Just maybe. Ngumiti ako ng matamis at yumuko para magpantay ang mukha namin. "Hey kid. Do you like me?" My question didn't even waived the kid's state of excitement. "This is not the first time you tried to have a conversation with me," marahan at walang paligoy-ligoy na sabi ko.Tumatango-tango naman ang bata habang nakangiti pa rin. "Yes! I like you. Can we be friends?" Hindi ko naman ginamitan ng kapangyarihan ang batang 'to bakit parang nawiwili na sa 'kin 'to. Oh baka naman kilala ako nito? Imposible naman siguro 'yon. Pero paano kung hindi?Ngumiti ako ng matamis sa kaniya at tumango. "Then...can you tell me about your father?" Mukha namang hindi nabigla ang bata sa sinabi ko. "And of course about you...so we
Palipat-lipat ang tingin ko sa dalawang engrandeng gown. Magaganda ang designs. The marbles, diamonds, crystals and the details are fantastic. The color yellow seems off for me. Hindi ko alam kung bakit nakakasilaw na damit ang laging binigay sakin. "Wala bang ibang kulay?" Nilingon ko si Ares habang nakapamewang na pinagmamasdan ang tatlong damit na nakalatag sa kama. "His Highness is the one who chose everything and he specify the color of the dress you are going to wear." I like the attention. Only if I needed it. As of the moment hindi ko kailangan ng atensyon ng nakararami. "I don't like it. I'm very particular and picky especially this is a grand party..." Hinding-hindi ko susuotin yan. "...maybe you can find another outfit. Must be in color red or black," mahinahon ngunit may diin kong sabi sa kaniya. "I'll look for a way," sabi ni Ares at bigla nalang nawala sa paningin ko. Makalipas ang ilang minuto ay bumalik si Ares. Ngayon may dala-dala na siyang engrandeng long dr
Sinabunotan ko ang sarili ko pagkarating ko sa kwartong pinanggalingan ko kanina. Bwesit! Kanina muntikan na talaga kaming maghalikan. Na-a-amoy ko na nga ang hininga ni Acheros kanina buti nalang may babaeng dumating. Hindi ko na inabalang tingnan kung sino 'yong babae dahil dali-dali na akong bumalik dito. Damn him! Sigurado akong ginamitan niya ako ng kapangyarihan niya. Something like hypnotizing. Sigurado ako. Hindi puwede na nadadala nanaman ako sa kanya. Hindi ako marupok. Hindi ako matitinag. Hindi puwede!Kailangan kong mag-isip ng maraming plano. Para kung sakaling gagamitan nanaman ako ng kapangyarihan ng lalaking 'yon ay may plan b at c at d at hanggang z pa ako. Marupok ang lalaking 'yon. Hindi lang ako. Pero kailangan ko muna kilalanin siya para alam ko kung paano siya paikutin. Para alam ko kung ano ang dapat kong gawin. Ayaw ko man aminin pero muntik na ako mawala sa sarili kanina. Hindi na puwedeng mangyari ulit 'yon. Kung mangyari man ulit 'yon ay talagang ikamama
Wala na. Cy is gone. I should be happy, right? Ito naman yong gusto ko. Ito naman yong goal ko. After she finished her sentence ay bigla nalang siyang nanigas at ilang segundo lang ay nawala na parang bula. Nagkakabuhol-buhol na ang utak ko at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. I am not even sure if she's telling the truth or not. Somehow that woman earlier... is familiar. Nakahiga ako sa gitna ng kagubatan kung saan nangyari ang madugong digmaan. My body feel numb. I don't even know what exactly happened. Bigla nalang akong nagising ilang segundong nawala si Cy. Sobrang tahimik ng paligid at naaamoy ko ang malansang amoy ng dugo. May naririnig akong mga yapak sa paligid. Naalarma ako dahil hindi ako makagalaw at mas lalong lumalakas ang mga yapak papalapit sa pwesto ko. Sinubukan kong gumalaw pero hindi ko magawa dahil naninigas ang katawan ko. Literal na hindi ko maramdaman ang katawan ko. Hindi ko nga alam kung patay na ba lahat ng kasali sa digmaan. "Patay na nga laha