Chapter 3 - Bonding Moments

POV  King <flashback continuation>

        Habang papalapit kami ni Mommy sa garden palabas ng living room ay lumalakas ang ingay na naririnig kong galing doon. Just hearing those happy sounds of different small voices, mukhang nagkaroon na ako ng idea kung anong klaseng welcome party ang inihanda ni Mommy sa akin.

        Kitang-kita ko sa awra ng aking ina ang kakaibang kasiyahan na nararamdman nito sa mga oras na iyon. It seems that his welcome party this time will be a bit interesting than the prevoius gatherings they had.

        "Hey bro!" Biglaang sulpot ni Kiev sa verandah malapit sa backyard garden. "Welcome home!"

        Iyon lang at nagmamadali na itong pumunta sa garden bitbit ang isang laundry basket na punung-puno ng laruan. Hindi na rin siguro nito narinig ang pagsagot ko sa kanya ng "Thanks!"

        "Mukhang busy po ang lahat bgayon ah."  Napalingon ako kay Mommy na nasa kanan ko at tinitignan din ang papalayong pigura ni Kiev.

        "You'll see later why." Sabi naman nito na halata sa ningning ng kanyang mga mata ang kasiyahan. "Kasi, panigurado na pati ikaw din ay magiging busy mamaya."

        Before I could react to her. "Let's go." Sabi niya at nagpatiuna nang pumunta sa backyard garden ng bahay.

        I could here the sound of children outside. Pero hindi konpa talaga nakikita ang mga pangyayari sa kinaroroonan ko ngayon dahil sa natatakpan ang talagang venue ng iba't ibang klase ng bulaklak at halaman ang labas ng parteng ito ng verandah. Kailangan pa ng dumaan sa pathway  na talagang nakalaan na daanan papunta kung nasaan ang open space ng backyard garden na madalas ay venue ng mga  gatherings sa bahay. This pathway is situated kung saan mga miyembro ng pamilya at malalapit na kaibigan, at mga kasambahay lamang ang maaring pumasok kapag may mga social gatherings si Mommy.

        May pathway din kasi ang isang part ng backyard garden na papuntang swimming pool area kung nasaan ang public comfort room for the guests. At may daanan din papunta sa backyard from the front of the house , para sa gayon ay hindi na iikot pa mga guests papasok ng bahay papuntang likod.

        Pasunod na sana ako kay Mommy. Pero naudlot ito dahil sa pagderetso ni Mommy sa garden pathway ay siya namang bungad ng aking kakambal na si Kiev mula doon.

        "Ang prinsipe ng mga Santillan!"

        "Ang hari ng mga Santillan!"

        Magkasabay na pagbati namin sa isa't-isa, at naging dahilan ng sabay din naming nagkatawanan. It was ang old joke, na hanggang ngayon ay nakasanayan na naming pagbati sa isa't isa. Lalo na kung matagal na kaming hindi nagkikita.

        "Sayang wala ngayon dito si -" umpisa ni Kiev.

        "The innocent Santillan?" Patanong na pagtatapos ko sa sasabihin sana niya. Ang bunso at na-iisang prinsesa naming magkakapatid. The rose among he thorns ika nga.

        Humalakhak si Kiev.

        "Siyempre pa eh present yon. Alam mo naman na basta kainan eh walang pinapalagpas na pagkakataon ang kapatid nating iyon." At nagkatawanan na naman sila.

        "Isa lang naman ay missing in action lagi eh.'" nakangising dugtong ni pa ni Kiev. "Si Teban!"

        "Ang alalay na Santillan!" Sabay nilang bulalas at sabay ding nakatawanan.Kien would have glared us kung naririnig niya niya kami ngayon ni Kiev. Ayaw niya kasing tinatawag namin siya ng Teban kasi makaluma na nga daw eh, pang-matanda pa.

        Ang ganitong mga pagkakataon ang nami-miss ko palagi kapag nasa iba't ibang mga bansa. Ang bonding moments ko sa aking pamilya.

        "I've never thought that Mom could be a slave driver like this." Naiiling na saad ni Kiev nang mahimasmasan sila sa pagtawa. "I don't even know if pasasalamatan or kakainisan kita sa pagdating."

I glared at him and he just laughed at me.

        "Just kidding bro." Bawi naman niya. "No offense meant."

        "None taken." Sagot ko agad. At nag-fist bump pa kami.

        "Anyway, congrats nga pala ha." Biglang bati ni Kiev sa akin sabay bundol sa aking balikat. "As always, inilampaso mo na naman ang mga kalaban mo sa last race mo. Napanood ko lang sa tv."

        "Hindi naman masyado. I justt did my best and got lucky..." Kibit-balikat na komento ko sa kanya, "again."

        "Ikaw ba talaga si King?" Seryosong tanong ng nakakunot-noong Kiev sa akin. Sinipat-sipat pa niya ang aking mukha na parang may hinahanap na kung ano.

        "What?" I asked. Kumunot na rin ang noo ko.

        "It is not likely for King to be humble you know."  Seryoso pa ring saad nito. "Are you not King's doppelganger, that he just hired to make fun of us?"

        "Tado!" Pabirong sinuntok ko ang kanyang balikat. "Una sa lahat, kelan ka ba naman nanood ng live sa mga games ko?  Secondly, magsalamin kaya tayo ngayon para malaman mo kung sino ako? Mas ikaw pa ang mapagkakamalang doppelganger ko ano!"

        "Oo nga pala. Hehehe.... Muntik ko nang makalimutan ang ebidensiya." Natatawang sabi nito, na napakamot pa sa batok. "Pero malay ko ba kung nagpa-plastic surgery ka lang."

        "Ha-ha-ha! Funny." Sarkastikong tugon ko sa mga pauso nitong kapatid ko.

       

        I glared at him. He just laughed at me again. Hanggang sa napangiti na rin lang uli ako.

        Nagkaroon pa kami ng moments of biruan at asaran hanggang madako ang usapan sa aming mga family business.

        "Nga pala bro." Panimula nito. "Nakalimutan kong sabihin sa'yo, okay na yung prinoproblema natin regarding our competitors with our malls. As always, you were right. Pumayag sila agad sa out-of-court settle."

        "Well, that's good news!" Natutuwang reaksiyon ko. "Convenient ang pagpayag nila para sa ating lahat. At this point, we wont need to attend the stressful court hearing at dumaan sa napakahabang proseso ng kaso. Alam mo naman ang usad ng batas dito sa Pilipinas."

        "Eh bakit abogasya ang kinuha mo?" Kiev said to me with sarcasm in his voice.

        "Sa totoo lang, hindi ko rin alam noon eh." Natatawang kibit-balikat kong sagot. Hindi ko na pinansin ang pagiging sarcastic niya."But during my classes, i realized that it is actually ang advantage to know the law."

        "Mas marami kang alam sa batas, mas na-se-secure mo karapatan nga mga taong mahal mo, ang mga mahahalaga sa'yo gaya ng mga pag-aari mo at pati na rin ng pamilya mo. As well as, ang karapatan ng ibang tao ay maipagtatanggol mo. If you know the law, you'll also have the capacity to view it in its better or worst perspective."  

        Hindi ko talaga noon ma-appreciate ang pagkuha ng law course dahil masyadong maraming paperworks at talagang nababagot ako sa ganoong mga bagay. But I need to endure it dahil request ito noon ni Daddy Vince. And I'm glad I did. Ngayon nakakatulong ang mga kaalaman ko sa batas para mas mai-manage namin ng maayos ang mga ari-arian nina Mommy at Daddy and of course nakakatulong din ako sa mga legal problems ng aking mga kapatid.

        "Eh bakit car racing ang ki-na-reer mo?" Biglang hirit uli ni Kiev kaya napatingin ako sa kanya.

        "Well, sabihin na lang natin na racing meets my adrenaline rush. Tsaka -" napatigil ako sa pagsasalita nang mahalata ko ang pinatutunguhan ng usapan namin. Napakunot-noo ako nang maisip kong Kiev seems to be prying my personal life. 

        "Since when did you get interested in my life Kiev?"

        "Hmm... If I'm not mistaken. Since pinanganak tayo?" Papilosopong sagot nito.

        "Kiev..." I called his name sa malalim na boses while glaring at him.

        "Okay fine!" Saad nitong natatawa habang itinaas ang dalawang kamay tanda ng pagsuko. "Naitanong ko lang naman. Eto naman hindi na mabiro... Hehehe..."

        "Nga pala King, naisip ko lang na may mga sports tayong magkakapareho, pro never pa tayong nagkasama-sama. Why don't we schedule it sometimes." Kuminang pa ang mga mata nito. "Isama natin si Teban."

        "That is actually a wonderful idea bro!" Agad ko namang pagsang-ayon. "Santillan brother's bonding of the century!" Natatawa ko pang hayag na ikinasimangot naman ni Kiev.

        "Hephephep! Sama ako diyan!" Biglang sabat ng isang boses at patalon na yumakap sa aking leeg.

        It was a good thing na mabilis ang reflexes ko kaya nahawakan ko ang likod niya at nakabalanse ako agad kaya hindi kami natumba ni bunso.

        "Welcome home kuya!" Masayang bati ni Ino sa akin. "At kung ano man ang niluluto niyong adventure ay sasama ako ha." Paglalambing nito na tinaas-baba pa ang mga kilay.

       Nag-poker face ako at sinabi sa seryosong tinig, "Brother ka ba?"

        This earned a chuckle kay Kiev na pilit niyang pinipigilan pero may nakatakas pa ring tunog. Napalabi naman si Ino at inirapan ako. Parang na-imagine ko pa yatang umusok ang ilong at tainga niya kaya napatawa na din ako nang tumawa ng malakas si Kiev.

        "You're so mean na mga kuya!" Nakairap pa rin niyang saad samin ni Kiev habang panay pa rin ang tawa naming dalawa.

        "Men's day out yon tapos sasama ka?" Si Kiev.

        "Eww!" Nadidiring sabi ni Ino.

         "Mens as in regla? Magdadala kayo ng mga babaeng may regla? Yuck! Kadiri! Sumbong ko kayo kay Mommy!"

        Nanlalaki ang mga mata namin ni Kiev.

        "That's not what i meant, you twerp!" Naiinis na saad ni Kiev. Pero nakatakbo na sa pathway papuntang likod-bahay si Ino pagkatapos niya akong bigyan ng matunog na halik sa pisngi. Hindi na namin alam kung narinig pa niya iyon.

        Kiev was about to go after her pero pinigilan ko. "Huwag mo nang patulan. You know how she is..."

        "Tsk!" Napailing na lang si Kiev. "You always spoil her. Kaya ganyan siya eh."

        "Well, she does have a point there bro." I said. "Ang pangit nga naman kasi ng pagkakasabi mo eh. Wrong choice of words ka talaga bro" natatawa din kasi ako sa mga pauso ntiong mga kapatid ko.

        Parehas na lamang kaming napapailing ni Kiev.