Chapter 17

KABANATA 17

••••••

Ouen POV

Maaga akong nagising para mag ayos ng dadalhin ko papunta sa school na pupuntahan namin. Napadapo ang tingin ko kay Ryan na hanggang ngayon ay tulog na, palibhasa naayos niya na ang gamit niya bago siya matulog. Gisingin ko nalang daw siya kapag aalis na. 

Ilang buwan na rin kaming nandito sa Leiven University. Oo, ilang buwan na rin! Ang bilis ng panahon, dito ko nalaman kung ano ang kasarian ko. Basta ang tanga tanga ko, sariling kasarian hindi alam, napakabobo. Hanggang ngayon naiinis pa rin ako sa sarili ko. Lalo na ngayon na, nagsisimula akong ma attract sa mga lalaki. Huhu help, what is happening to me! 

Idagdag mo pa na napapalibutan ako ng mga lalaki dahil all boys school 'tong napasukan ko. Bakit ba naman kasi kung kailan pumayag si lolo ay dito pa sa puro lalaki ang mga tao sa eskwelahan. Kinakabahan tuloy ako, baka mabuking ako ng wala sa oras! Napakalaking torture talaga' tong nararanasan ko! 

"Hi, Ms. Sports Fest" nanunuksong aniya ni Marshall habang may nakasuot ng bag sa kaniya. 

"Akala mo nakalimutan ko ginawa mo kahapon" sabi ko at pinanlakihan siya ng mata. 

"Chill ka lang, ba't hindi pa gising ang isang 'to?" 

"Taga cheer lang naman yan, kaya mamaya pa sila susunduin. Gigisingin ko nalang siya kapag aalis na ako" tumango tango nalang siya at lumapit sa kinaroroonan ko. Binuhat niya ang bag ko at ngumiti. 

"I'll help you, pambawi lang" nagtataka man ay umoo nalang ako sa kaniya. Pabor din naman sa akin, wala akong bubuhatin, hahaha. 

Bago kami umalis ay ginising ko muna si Ryan, baka mamaya sapakin pa ako nito sa university na pupuntahan namin.

"Pst, gising" 

"Aalis na kayo?" papungas pungas na tanong niya. Tumango nalang ako at umalis na. Ang sabi niya kanina gisingin ko lang siya at hindi para makapagchikahan. 

Nadatnan ko naman sa labas ng dorm si Marshall. Nakatingin siya sa hawak niyang salamin at hindi ata ako napansin. 

"Hoy" tawag ko sa pansin niya. Napatingin naman siya sa akin at agad na ngumiti. Sabay na kaming bumaba ni Marshall papunta sa sakayan. 

"Ang tagal niyo" iritang salubong sa amin ni Koshiro. Parang kahapon lang ang bait bait pa nito, dapat talaga nilubos ko na kahapon. 

"Why are you still doing here? I thought the bus na susundo sa mga varsity player ay nakaalis na?" tanong ni Marshall. 

Hindi ko na muna sila pinansin at nilibot ang paninginko sa buong paligid. Napakapayapa at mukhang mag uumaga na. Hindi ko alam pero kapag ganito, nakakaramdam ako ng kalungkutan, para bang may kulang sa akin. 

"Okay ka lang ba?" napatingin ako kay Koshiro na nasa harap ko na. 

"Oo, okay lang ako" ngumiti ako ng peke at niyaya na siyang pumasok sa bus. 

Pagkapasok na pagkapasok sa bus ay rinig na rinig mo ang ingay nila. Madaling araw palang buhay na buhay na ang mga 'to. Syempre hindi rin mawawala ang mga antukin. 

Napadako ang tinginko kay Leiyh at agad kumaway sa kaniya. 

"Leiyh!" tatabi na sana ako sa kaniya ng higitin ako ni Koshiro sa harap ng inuupuan ni Leiyh. Wala na akong nagawa ng may umupo na rin sa tabi niya. 

"Leiyh" 

"Bakit?" 

"Nadala mo ba lahat ng gagamitin?" 

"Oo, nandoon sa lagayan ng mga gamit doon sa baba ng bus"

"Kinakabahan ako Leiyh" 

"Huwag kang kabahan, next week pa ata ang pageant. Besides, walang panama yung mga yun sa atin" 

"Oo naman, tagal din nating nagpractice 'no" 

"At dahil kumpleto na kayong lahat ay aalis na tayo, nacheck ko na rin naman kung sino ang laman ng bus na ito!" sigaw ni sir para mas marinig naming lahat. Naupo na siya sa likod ng driver. Pagkatapos sabihin ni sir yun ay haharap na sana ulit ako kay Leiyh para makipagchikahan ng sumandal si Koshiro sa balikat ko. 

Tumingin nalang ako sa labas ng bintana para hindi magising si Koshiro, baka sungitan na naman ako nito kapag gumalaw ako e. 

"A-ah, sorry" tinignan ko si Koshiro na nagising. Ngayon ko lang napansin na may eyebags siya, nagpractice siguro to nang nagpractice. 

"Hindi, okay lang. Isandal mo nalang ulit para makatulog ka, promise hindi ako magiging malikot" 

"Nah, okay na ako" aniya at iniwas ang tingin. Pipilitin ko sana siya, kaso wag na. Bahala siya diyan. Ilang minuto lang ang lumipas ng mapansing umuuntog untog ang ulo ni Koshiro sa bintana nitong bus. Inihilig ko nalang ang ulo niya sa balikat ko para kumportable siyang makatulog. 

Nagising ako sa ingay na narinig ko. Nagising na rin si Koshiro at lumingin lingon. Iyong mga hampaslupang estudyante na nasa bus lang naman ang nag iingay. 

"We are Leiven! We are Leiven!" 

Napatingin ako sa bintana ng bus ng may sumigaw din doon. 

"Sky! Sky! Sky!" bus na puno ng estudyante rin ang nandoon at taga ibang university. 

Grabe wala ba talagang magpapatalo sa kanila. Napatawa ako ng mahina nang makita ang isang lalaki na may hawak na bondpaper at nakasulat doon ang pangalan niya habang nakalip bite na parang nang aakit. 

Edward Racsano

Lalaking lalaki ang pangalan niya, hahaha. 

"Tsk" tinignan ko naman ang masungit na katabi ko sa inasal niya. Palibhasa kj. Mas lalo akong natawa nang makitang sa kaniya pala nagpapakyut yung lalaking may dala ng bondpaper. 

"Ayiee, type ka oh" pangangasar ko sa kaniya. 

"Can you stop? Tsk" pinagpatuloy ko lang ang pangangasar sa kaniya at nanghingi ako sa mga kasama namin ng pentelpen at bondpaper. Sinulat ko doon ang pangalan ni Koshiro at idinikit sa bintana. 

Koshiro Takeuchi

Pagkatapos ay tinuro ko si Koshiro. Tumango tango naman si Edward at ang laki ng ngiti. Mukhang nakuha niya ang ibig kong sabihin. Sa ginawa kong katarantulahan nakapagpasaya pa ako, hahaha. 

"Huwag ka ngang magulo" aniya at pinunit ang nasa bintana. 

"Kj ka talaga" 

"K" aniya at pumikit. Makakatulog ba 'to ang ingay ingay kaya. Malapit na rin siguro kami kasi may nakikita na rin akong ibang bus. Sumilip ako sa bintana at nakita ko ang malaking university na may nakapaskil na JH University. 

"Wow" 

sobrang ganda

"Umusod ka nga, ang bigat bigat mo" 

Napansin kong nakatukod pala ako sa kaniya kaya malamang nabibigatan siya. 

"Sorry, hehe" lumingon ako kay Leiyh na nasa likod ng upuan namin ikinukumpas kumpas ang kamay at nakapikit.

"Leiyh, leiyh!" 

"Bakit?" 

"Anong ginagawa mo?" 

"Inaalala ko lang mga steps sa sasayawin ko"

"Ahh, buti ka pa" 

"Anong buti ka pa?" 

"Buti ka pa mayroon ka na sa talent portion" aniya ko at pakamot kamot. Boiset naman kasi wala akong maisip na gagawin. 

"Huwag mong sabihing wala ka pa?" 

Tumango tango nalang ako at nahihiyang tumingin sa kaniya. 

"Sabi ko sayo magkasama nalang tayo sa talent portion" 

"Leiyh, parang awa mo na. Wala akong talent sa pagsayaw baka dahil sa sayaw ko matalo pa tayo" napabuntong hininga nalang siya. Argh, nadissappoint siya. Ouen naman kasi. 

"Nakaisip ka na ba kung ano gagawin mo?" 

"Wala pa" 

"Tulungan nalang kita mag isip mamaya" 

"Sige sige" 

"Kapag nabanggit ko na ang pangalan niyo ay pwede na kayong bumaba" 

"Ken Agoncillo!" 

Lumingon ulit ako kay Koshiro para kulitin siya. Kanina pa kasi 'to tahimik at ang sungit sungit dapat talaga nilubos ko na kabaitan nito kahapon. Pasabi naman kung ano kinain niya kahapon para araw araw ko siyang pakainin o baka dahil sa nakipag away siya. Hmm, hindi naman ako hipokrito para utusan' to na makipagbugbugan para lang bumait. 

"Ouen Callanta!" 

"Ako sir! Ako sir!" aktib na sigaw ko at kaagad na bumaba. Excited na kasi akong makapasok sa JH University, parking lot palang maganda na, paano pa kaya sa loob? Kinuha ko naman ang bag ko sa lagayan nitong bus at hinintay sila Leiyh na makababa. 

"Zup" bati ni Marshall at inakbayan ako. 

"Oh, Marshall? Bakit bigla kang nawala kanina" 

"Kalix dragged me into their bus. Baka raw may gawin akong kalokohan. Mukha ba akong hindi mapagkatitiwalaan?" 

"Oo" sagot ko. Umarte naman siyang nasaktan habang nakahawak sa dibdib niya. 

"Pupunta na ako sa mga ka varsity ko" paalam ni Koshiro ng makalapit siya sa amin. Umalis na siya at lumingon lingon ako para hanapin si Leiyh. 

"Leiyh!" napangiti siya ng makita ako at lumapit papunta sa direksyon namin ni Marshall. 

"Nandito ka lang pala. Liit mo kasi" pag asar ni Leiyh at ginulo ang buhok ko. 

"Hoy, kalalagay ko lang ng gel 'wag ka nga magulo!" tumawa lang siya na sinabayan ni Marshall. 

"Kaya nga nilapitan ko kaagad' to, baka maapakan" inirapan ko nalang sila at nauna ng pumasok sa JH. Sinundan ko kung saang direksyon dumadaan ang mga estudyante. 

Nanlaki ang mata ko nang makita kung gaano kalaki ang gymnasium nila. Kasya ata dito lahat ng tao sa Pilipinas, dejk ang oa ko naman. Basta malaki, ang ganda pa. 

"Hangang hanga ka na naman" sabi ni Marshall at inakbayan ako. Tinanggal ko naman kaagad ang pagkakaakbay niya at sinamaan siya ng tingin. 

"Ang bigat ng kamay mo. Parang may sampung kilo ng bigas ang nasa balikat ko" 

"Oa naman. Tara na do'n" aniya at tinuro kung nasaan ang mga taga Leiven. Pumunta na kami doon at nakipagkwentuhan nasa iba. 

"Good morning students! You're here at the JH university! After we start ay magpepray muna tayo, syempre! So, I'm calling Mr. Manolito Miguel to lead the prayer" 

Pumunta sa gitna ng stage ang hindi katangkarang lalaki na mukhang nasa 40's at nakangiti.

"Let us close our eyes and bow our head. Dear Father in Heaven, As we begin this Sports Fest, we come to you today seeking your wisdom, and support. Allow us to develop closer as a group, and strengthen our bond. Hoping that this Sports Fest will ended successfully and no students will harm. In Jesus name. Amen." 

Pagkatapos manalangin ay hindi na ako nakinig at nakipagchismisan sa katabi kong si Marshall. Wala akong choice, kundi kausapin ang mokong na 'to. Hindi ko kasi mahanap si Leiyh. 

"Marshall, akala ko ba may mga chicks dito. Namodus ata ako ni Jaleb" 

Napatawa naman siya. 

"Bukas pa bubuksan 'tong JH. Ngayong araw kasi iaannounce palang kung ano ang pagkakasunod sunod na game at kung ano ang mga gagawin. Pati na rin ang mga bawal gawin habang nasa loob ng laro" 

"Ahh, edi mamayang tanghali pa tayo matatapos dito?" 

"Mabilis lang naman ang announcement, baka pakainin nila tayo pagkatapos. Atsaka, plano rin nila na maging magkaibigan ang iba't ibang university" 

"Ahh, naks galing mo na magtagalog ah. Kahit minsan mali ang pagdiin mo sa mga salita, okay na rin naman. Umiimprove ka" 

"Gagamitin ko kasi sa missi--- I mean sa ano ngayon? sa pangchicks, hehe"

"Ano bang tipo mo sa babae?" tanong ko sa kaniya. Namula ang buong mukha niya at biglang umusod kaunti papalayo sa akin. Problema ng mokong na 'to. 

"Hmm, kahit ano naman basta m-matipuhan ko" 

"Ba't ka namumula? Siguro may pinopormahan ka naman 'no?" panunukso ko sa kaniya. Nagulat ako ng sumigaw siya. 

"W-wala pa! P-promise!" napatingin ako sa mga estudyanteng nakarinig kay Marshall. Pati ang nagsasalita sa unahan ay napatigil sa pagsasalita. Mukhang napansin niya na napatigil ang lahat dahil sa kaniya. Tinakpan ko ang mukha ko dahil sa kahihiyang nararanasan ko ngayon, bakit ba kasi ito pa ang napili kong katabi. 

Yumukod nalang ako para mabawasan ang hiya ko. Boiset ka talaga Marshall. Pinilit ko nalang makatulog para mabawasan ang hiyang nararamdaman ko.

"Bakit kasi wala pang chicks dito?" 

"Nagugutom na ako, tangina" 

"Pinapangalagaan ko abs ko, pero parang awa niyo na ayaw ko namang mamatay sa gutom" 

"Sayang kagwapuhan ko kapag nawala ang the great marshall. Maraming iiyak na chicks" 

"Wala pa pala akong tulog. Antok na antok na ako. Ang pangit pa ng nagsasalita, kaboring" 

Imbis na makatulog ay ayan ang naririnig kong paghihimutok ni Marshall sa tabi ko. Wala ba siyang planong tumahimik. Buti nalang at hindi malakas ang boses niya. 

"Hoy, tumahimik ka na nga. Susungalngalin ko na bunganga mo" 

"Ano yung susulangin?" 

"Basta" 

"Inaantok ako, dapat babae man lang ang nagsalita sa harap" 

"Huwag ka na nga magsalita" 

Nagbangayan kami nang nagbangayan ni Marshall para lang mapatahimik siya. Napakaingay ng lalaking 'to. Kung ang isa ay halos hindi na magsalita ang isang 'to naman parang hindi nauubusan ng salita. 

Ang akala ko talaga tahimik 'to, mahangin at napakababaero. Mukhang sa pangalawa at pangatlo lang ako tumama. Nitong nakaraan lang kami naging close ng mokong na' to kaya hindi ko talaga inaasahan na pinaglihi siya sa pwet ng manok.