Share

Chapter 17

last update Last Updated: 2024-12-03 07:35:03

POV ni Marina

Pagkapasok ko sa loob ng suite, parang hinigop ng katawan ko ang lahat ng lakas na natira pa. Ang malambot na kama sa harap ko ay parang nananawagan, hinahatak ako palapit. Hindi ko na kayang labanan ang tukso.

Diyos ko, pagod na pagod na ako.

Ilang oras din kaming naglibot, tapos idinagdag pa ang mahabang biyahe. Si Sebastian? Ayun, parang hindi man lang napagod. Suplado pa rin. Kahit bakasyon na, hindi pa rin mabawasan ang pagiging masungit niya.

"Marina, huwag kang humilata diyan. Madumi pa 'yung damit mo," malamig na boses ni Sebastian mula sa likod ko.

Napairap ako nang palihim. Bakit ba hindi siya pwedeng mag-relax kahit isang beses?

"Sandali lang, Sebastian. Wala akong balak matulog. Magpapahinga lang sandali." Napansin kong bumibigat na rin ang mga talukap ko habang sinasabi ito.

"Ayaw ko ng mga sandali, Marina. Ayusin mo na 'yung gamit mo. Naka-ayos na 'yung kwarto mo sa kabila."

Dumilat ako at tumingala sa kanya. Nakatayo siya sa may pinto, naka
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 18

    POV ni Marina Pagmulat ko ng mata, ang unang pumasok sa isip ko ay si Sebastian. Bumalik na kaya siya kagabi? Pero bago ko pa mahila ang sarili kong bumangon, naamoy ko agad ang mabangong halimuyak ng pagkain. Napatingin ako sa orasan—alas-siyete ng umaga. Kumulo ang sikmura ko. Wow, sino kaya ang nagluluto? Dali-dali akong bumangon, hindi na nag-abalang ayusin ang buhok ko. Diretso ako sa kitchen, at doon ko siya nakita. Si Sebastian. Naka-black shirt, pajama pants, at... nagluluto? Napatigil ako sa pinto, tinignan siya mula ulo hanggang paa. Hindi pwede. Baka multo ‘to. "Sebastian?" tawag ko, nag-aalangan pa rin. Lumingon siya sa akin, hawak ang spatula, at may seryosong ekspresyon sa mukha. "Anong tingin mo? Multo?" Hindi ko napigilan ang tawa ko. "Hindi naman, pero bakit ikaw ang nagluluto?" Napatigil siya sa paghalo ng itlog sa pan, saka tumingin sa akin na para bang siya pa ang nagulat. "Bakit? Hindi ba pwedeng magluto ang isang tulad ko?" "Kasi parang out of c

    Last Updated : 2024-12-03
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 19

    Third Person POV Pagdating nila sa lugar, hindi akalain ni Marina na ganito pala kaganda. Ang lugar ay isang romantic restaurant na nasa ibabaw ng isang burol, may tanawin ng buong siyudad na kumikinang sa ilaw ng mga streetlights. Ang ambiance ay perpekto: dim lighting, eleganteng set-up, at mga kandilang nakalagay sa mga mesa. Habang naglalakad si Marina papunta sa kanilang reserved na mesa, ramdam niya ang kakaibang pakiramdam—parang eksena sa isang pelikula. Bakit kaya ito ang pinili ni Sebastian? Hindi ba’t laging tahimik at seryoso siya? Ngumiti si Sebastian at hudyat sa waiter na magdala ng menu. Si Marina, na hindi sanay sa ganitong klase ng fine dining, ay hindi na makapaniwala sa nangyayari. Ang mga mata niya ay nagliliwanag sa tuwa at kaunting pagkabigla. Pagkakaupo nila, nagpatuloy ang tahimik na gabi. Habang kumakain, hindi nakalimutan ni Sebastian na asarin siya paminsan-minsan, pero iba ang pakiramdam ni Marina. Sa kabila ng kanyang mga jokes at pang-aasar, may n

    Last Updated : 2024-12-03
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 20

    Third Person POV Pagkapasok nila sa suite, agad na tinanggal ni Sebastian ang kanyang coat at inihagis ito sa malapit na sofa. Tahimik niyang tinanggal ang kanyang relo at ipinatong sa mesa. Si Marina naman ay nanatiling nakatayo sa pintuan, halatang hindi pa rin makapaniwala sa mga nangyari kanina. "Tumayo ka na lang diyan buong gabi?" tanong ni Sebastian habang nagbubukas ng ilang mga buton ng kanyang damit. May halong pang-aasar sa boses nito. Napakunot-noo si Marina. "Hindi. Iniisip ko lang... bakit bigla kang naging sweet kanina?" Huminto si Sebastian at tumingin sa kanya. "Sweet? Saang parte ako naging sweet?" "Basta," sagot ni Marina, umiiwas ng tingin at naglakad papunta sa kama. "Minsan lang mangyari yun. Parang panaginip." "Panaginip?" ulit ni Sebastian habang naglalakad papunta sa mini bar at nagsalin ng tubig sa baso. "Siguro nga. Kaya huwag mo nang asahan ulit." Napairap si Marina at humiga sa kama. "Oo na, Mr. Grumpy." Naglakad si Sebastian papunta sa kam

    Last Updated : 2024-12-03
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 21

    (Third Person POV) Nakakapanlambot ang titig ni Sebastian kay Marina, parang sinisiyasat kung paano niya nagawang sumuway sa bilin nito. Nakaramdam ng kaba si Marina habang dahan-dahang naglakad pabalik sa direksyon ni Sebastian, pilit na iniisip kung anong paliwanag ang ibibigay. “Kailangan bang sunduin pa kita dito?” malamig na tanong ni Sebastian nang makalapit si Marina. Nagkibit-balikat si Marina, pilit na pinapakalma ang sarili. “Naglakad lang naman ako. Hindi naman ako nawala.” “Hindi iyon ang usapan,” sagot ni Sebastian, mas matalim ang tono. “Sabi ko, huwag kang gumala.” Napabuntong-hininga si Marina. “Ang OA mo naman, Sebastian. Hindi naman ako bata para bantayan.” Tumawa si Sebastian nang walang humor. “Mukhang kailangan nga kitang bantayan, dahil kahit simpleng instructions hindi mo masunod.” Napairap si Marina at tumalikod, naglalakad pabalik sa hotel. “Bahala ka sa buhay mo. Ayoko na makipagtalo.” Hindi siya sumagot si Sebastian pero mabilis itong humabol

    Last Updated : 2024-12-04
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 22

    Third Person POV Habang nagtatawanan pa rin silang dalawa, biglang tumunog ang cellphone ni Sebastian. Agad niyang kinuha ito mula sa bulsa at tumingin sa screen. Napakunot-noo siya nang makita ang pangalan ng tumatawag. Ana? “Sandali lang,” sabi niya kay Marina bago sagutin ang tawag. “Hello?” malamig ang boses ni Sebastian habang nakikinig sa kabilang linya. “Sir, si Ana po ito,” sagot ng boses sa kabilang linya, halata ang pagkataranta. “Kailangan n’yo pong bumalik agad sa Maynila. May nangyari po sa mga magulang ni Ma’am Marina.” Nanigas si Sebastian sa narinig. “Ano? Anong nangyari?” “Naaksidente po sila, Sir. Kakarating lang sa ospital,” sagot ni Ana, mabigat ang tono. Saglit na katahimikan ang bumalot kay Sebastian bago siya sumagot. “Okay, maghahanda kami. Salamat, Ana.” Pagkababa ng tawag, huminga siya nang malalim at tumingin kay Marina, na nagtataka kung bakit biglang seryoso ang ekspresyon nito. “Ano yun?” tanong ni Marina, ramdam ang tensyon sa paligid. “S

    Last Updated : 2024-12-04
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 23

    POV ni Marina Tahimik akong nakatingin kay Sebastian habang nilalabas niya ang bigat ng kanyang kwento. Hindi ko akalaing may ganoong klaseng sugat na tinatago sa likod ng malamig at masungit niyang mukha. Paano kaya kung ako ang nasa sitwasyon niya? Paano kung mawalan ako ng mga magulang? Sa simpleng pag-iisip pa lang, parang may humigpit na sakal sa dibdib ko. "Sebastian…" Mahina ang tawag ko sa kanya. Hindi ko alam kung anong tamang sasabihin. Parang lahat ng salita ay kulang para damayan siya sa sakit na nararamdaman niya. Tumayo siya at lumingon sa bintana, pinilit itago ang kanyang emosyon. Pero hindi ko na hinayaan. Lumapit ako at mahigpit ko siyang niyakap mula sa likod. “Alam kong hindi sapat ang mga salitang ito,” bulong ko, nararamdaman ang panginginig ng katawan niya. “Pero salamat, Sebastian. Salamat dahil, sa kabila ng sakit mo, nandito ka para sa akin. Hindi ko makakalimutan ‘to.” Tahimik lang siya, pero ramdam ko ang init ng yakap niyang bumalik sa akin. Pa

    Last Updated : 2024-12-05
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 24

    Third Person POV Lumipas ang ilang araw na punong-puno ng pag-aalala, ngunit sa wakas, dumating na rin ang inaasam-asam na magandang balita. Nakaupo si Marina sa sala ng suite nang tumawag ang doktor ng kanyang mga magulang. "Ms. Marina, stable na ang kondisyon ng mga magulang mo. Maaari na silang iuwi sa bahay sa loob ng ilang araw," masayang balita ng doktor. Hindi napigilan ni Marina ang mapaluha sa tuwa. “Salamat po, Dok. Salamat talaga.” Habang hawak ang telepono, tumayo siya at naglakad papunta sa bintana, pinapanood ang abalang lungsod sa ibaba. Parang gumaan ang lahat ng bigat na matagal nang nakaatang sa kanyang balikat. Pagkatapos ng tawag, napansin niyang si Sebastian ay tahimik na nakatayo sa gilid, nagmamasid. Lumapit ito sa kanya, nakasuot ng pormal na suit, ngunit halata sa mga mata ang interes sa balita. "Anong sabi?" tanong niya, malamig pa rin ang tono pero may halong pag-aalala. Ngumiti si Marina at tumango. “Okay na sila, Sebastian. Salamat sa lahat n

    Last Updated : 2024-12-05
  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 25

    Third Person POV Kinabukasan, maagang naghanda si Marina sa hindi inaasahang lakad nila ni Sebastian. Tahimik lang siya habang papunta sila sa isang lugar. Habang nasa biyahe, napansin niyang hindi katulad ng dati, seryoso si Sebastian. Wala itong sarkastikong komentaryo o pilyong ngiti. Tahimik lang itong nakatingin sa bintana, tila malalim ang iniisip. “Sebastian, saan ba talaga tayo pupunta?” tanong ni Marina, hindi na matiis ang bigat ng katahimikan. Hindi agad sumagot si Sebastian. Tumigil muna ito bago binitiwan ang isang mahinang buntong-hininga. “Sa puntod ng mga magulang ko.” Napatigil si Marina, bahagyang nabigla. Hindi niya inakala na dadalhin siya ni Sebastian sa ganoong lugar, lalo na’t bihira itong magpakita ng emosyon. Pagdating nila sa sementeryo, tahimik na lumakad si Sebastian papunta sa isang mausoleum. Napansin ni Marina ang pangalan ng mag-asawa sa marmol: Eduardo at Sylvia Monteclaro. Malinis at napakaelegante ng paligid, halatang inaalagaan ng mabuti.

    Last Updated : 2024-12-06

Latest chapter

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 99

    LUMIPAS ANG ILANG BUWAN… Isang malakas na sigaw ang umalingawngaw sa loob ng ospital. "SANTINOOOO! HUWAG MO AKONG HAHALIKAN KAPAG LUMABAS NA 'TO! IKAW MAY KASALANAN NITO!" Sa labas ng delivery room, naglalakad-lakad si Santino, pawisan at hindi mapakali. Ilang beses na siyang napabuntong-hininga habang naghihintay. Kasama niya ang kanilang mga pamilya, lahat ay sabik pero kabado rin. "Anak, umupo ka nga. Ikaw yata ang mas kinakabahan kaysa kay Luna," natatawang sabi ng mommy niya. "Paano ako hindi kakabahan, Ma? Tatlo ‘yung lalabas!" sagot ni Santino, hawak-hawak ang dibdib na parang siya ang manganganak. Maya-maya pa, bumukas ang pinto at lumabas ang doktor. "Congratulations, Mr. Monteclaro! Tatlong malulusog na baby boys!" Nanlaki ang mata ni Santino. "T-Totoo? Tatlo talaga?" "Oo, Sir. At kamukhang-kamukha mo silang tatlo!" biro ng doktor. Sa sobrang saya, hindi napigilan ni Santino ang sarili at napayakap sa kanyang ama. "Dad! Tatay na ako! At tatlo agad! Kaya ko ba

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 98

    Sa loob ng kanilang silid, tahimik na nakahiga si Luna sa malambot na kama habang nakatingin sa kisame. Ramdam pa rin niya ang init ng selebrasyon at ang saya sa puso niya, pero higit sa lahat, ramdam niya ang presensya ni Santino—ang lalaking hindi niya inakalang magiging bahagi ng buhay niya. Biglang naramdaman niya ang paggalaw ng kama. Sumunod ay ang mainit na yakap ni Santino mula sa likuran niya. Mahigpit ang pagkakayakap nito, parang ayaw siyang pakawalan. "Hindi ko akalain na darating tayo sa puntong ‘to," bulong ni Luna, bahagyang lumilingon kay Santino. "Ako rin," sagot ni Santino habang hinahaplos ang buhok niya. "Pero alam mo bang noon pa man, ikaw na ang gusto ko? Kahit hindi mo ako pinapansin, kahit pilit mong nilalayo ang sarili mo sa akin, gusto pa rin kitang habulin." Napangiti si Luna, pero may halong lungkot sa kanyang mga mata. "Natakot kasi ako noon. Natakot akong masaktan, natakot akong umasa. Hindi ko alam na may plano ka na pala para sa atin." Hinawak

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 97

    "Inay!" halos lumipad si Luna papunta sa kanyang ina at mahigpit itong niyakap. "Nandito na ako…" Napayakap din si Aling Edna sa anak, hindi na napigilang maluha. "Anak, ang tagal mong nawala… Miss na miss na kita!" Ngunit bigla itong napatigil nang mapansin kung sino ang kasama ni Luna. Napatakip siya ng bibig nang makita ang mommy ni Santino. "M-Ma’am…" nahihiyang sabi ni Aling Edna. Halata sa mukha niya ang kaba, dahil sa nangyari noon sa pagitan nila. Ngunit ngumiti ang mommy ni Santino at marahang lumapit. "Wala na ‘yon, Edna. Hindi na tayo dapat bumalik pa sa nakaraan." Nagkatinginan sina Luna at Santino, parehong nagulat sa inasal ng kanyang ina. "Tama na ang mga alitan. Magiging lola na ako ng magiging anak ng anak ko. Ayoko nang may samaan ng loob," patuloy ng ginang, bago hinawakan ang kamay ni Aling Edna. "Patawarin mo rin ako sa naging turing ko kay Luna noon." Dahil sa narinig, hindi na napigilan ni Aling Edna ang mapaiyak. "Naku, ma’am, ako po dapat ang hum

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 96

    Hindi na nakapagpaalam pa si Luna sa mga ka office mate niya. dahil kulang sila sa oras. Habang nakasakay sila sa eroplano pauwi ng Pilipinas, nakasandal si Luna kay Santino, ramdam ang pagod at ang hindi maipaliwanag na bigat sa katawan niya. Kanina pa siya hindi mapakali, at kahit anong pilit niyang itago, hindi nakaligtas kay Santino ang paminsan-minsang pagdampi niya sa tiyan niya. “Saan tayo didiretso pagdating natin?” tanong ni Luna, pilit na inaayos ang sarili. Lumingon sa kanya si Santino, bahagyang napangiti. “Sa bahay, syempre. Gusto mo bang dumiretso muna sa inyo?” Umiling si Luna. “Hindi na siguro. Tatawag na lang ako kay Inay para ipaalam na nakabalik na ako.” Tipid na tumango si Santino, ngunit hindi niya maiwasang tingnan si Luna nang mas matagal. Alam niyang may itinatago ito—at lalo lang niyang pinagtibay ang desisyong huwag muna ipahalata na alam na niya ang tungkol sa pagbubuntis nito. Hinawakan niya ang kamay ni Luna at marahang pinisil iyon. “Pagdating n

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 95

    Matapos ang dalawang buwang pananatili ni Santino sa ibang bansa, sa wakas ay tumawag na ang kanyang ina. "Santino, anak, kailan ka babalik sa Pilipinas?" Direktang tanong ng kanyang ina sa kabilang linya. "Kailangan ka na sa kompanya. Hindi na pwedeng ipagpaliban pa." Nasa hotel suite siya nang matanggap ang tawag. Nakaupo siya sa veranda, hawak ang baso ng alak habang nakatanaw sa malawak na city lights. Ilang sandali muna siyang natahimik bago sumagot. "Ilang araw na lang, Ma," sagot niya sa mahinang tinig. "Babalik na ako." "Good. Dahil maraming kailangang ayusin sa kumpanya. Alam mo namang hindi pwedeng puro gala ka lang diyan," paalala ng kanyang ina. Napangisi si Santino, alam niyang tama ito. Pero may iba pang bumabagabag sa isip niya—si Luna. Sa dalawang buwang lumipas, hindi niya ito masyadong nakausap. Hindi niya rin alam kung paano ito haharapin pagbalik niya. "Oo na, Ma. Huwag kang mag-alala, babalik ako sa tamang oras," sagot niya bago tinapos ang tawag. Na

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 94

    Sa bawat halik at haplos ni Santino, parang nawalan na ng ibang mundo si Luna. Ang tanging alam niya lang ay ang init ng katawan nilang dalawa, ang mabagal ngunit nakakapasong galaw ng mga kamay ni Santino sa balat niya. Hindi siya lumayo. Sa halip, siya pa mismo ang kusang yumakap dito, ipinadama kung gaano siya kahanda sa gabing ito. Naramdaman niyang bumuhat siya ni Santino palabas ng jacuzzi. Basang-basa ang kanilang katawan, ngunit ni hindi nila alintana ang lamig ng hangin na sumalubong sa kanila. Marahan siyang ibinaba ni Santino sa malambot na kama, habang ang titig nito ay nag-aapoy sa matinding pagnanasa. "Luna..." mahina ngunit puno ng emosyon ang tawag ni Santino sa pangalan niya. Hinaplos nito ang pisngi niya, bago muling dinala ang labi sa kanya. Hindi na nila kayang pigilan ang nararamdaman. Ang bawat galaw ay puno ng pananabik at pangungulila. Sa bawat sandaling lumilipas, tuluyan nang nawala ang natitira pang hadlang sa pagitan nila. Sa gabing iyon, sa ilalim

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 93

    Masaya ang buong event, at halos lahat ng tao sa paligid ay nagsimula nang bumati sa kanila. Kahit hindi pa sila kasal, may mga sumisigaw na ng “Congratulations!” at “Bagay na bagay kayo!” habang ang iba naman ay nagbibirong kailan daw ang kasal. Si Luna, na hindi pa rin makapaniwala sa nangyayari, ay natawa na lang habang mahigpit na hawak ang kamay ni Santino. Hindi niya alam kung paano nangyari ang lahat ng ito sa isang iglap—kanina lang ay nag-iisip pa siya tungkol kay Santino, at ngayon, opisyal na silang magkasintahan. Si Santino naman ay nakangiti lang, pero halata sa mga mata niya ang saya. “Mukhang wala na tayong magagawa, Luna,” biro niya habang inilapit ang mukha kay Luna. “Ikakasal na raw tayo.” “Nako, ang bilis naman!” sagot ni Luna, pero halata sa kanyang mukha ang kilig. “Eh, bakit hindi na lang natin seryosohin?” sabay kindat ni Santino, dahilan para muling kiligin si Luna. Napailing na lang siya at siniko si Santino sa tagiliran. “Ikaw talaga!” Samantala,

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 92

    Luna POV "Oh? Parang natulala ka diyan, Luna," tukso ni Erick habang pinagmamasdan ako. Mabilis akong umiling. "Hindi ah!" tanggi ko, kahit na halatang-halata na si Santino talaga ang hinahanap-hanap ng mga mata ko. Napansin kong nagpalitan ng tingin sina Carla at Bea, saka biglang ngumiti ng makahulugan si Bea. "Mahal mo ba si Santino?" diretsong tanong niya. "Ha?!" Napalakas ang boses ko, dahilan para mapatingin ang ilang officemates namin sa amin. Mabilis akong yumuko at hininaan ang boses ko. "Ano ka ba, Bea? Anong pinagsasabi mo?" "Huwag mo nang i-deny," natatawang sabi naman ni Carla. "Kanina ka pa hindi mapakali simula nang mawala si Santino sa paningin mo." "Hindi totoo 'yan!" mariing sagot ko, pero ramdam kong uminit ang mukha ko. "Hmm…" nagkibit-balikat si Bea. "Pero alam mo, Luna, kung hindi mo talaga siya mahal, bakit ka pa nag-aalala kung nasaan siya?" Nanlamig ako sa sinabi niya. Tama ba sila? Hinahanap ko nga ba siya dahil mahal ko siya? O dahil lang hin

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 91

    Luna POV Nataranta ang buong opisina nang biglang sumakit ang tiyan ng emcee na dapat sana’y mangunguna sa event namin ngayong gabi. Halos lahat ay naghahanap ng posibleng pumalit, at sa hindi ko inaasahang pagkakataon—ako ang napili. "Luna, ikaw na lang muna! Wala nang iba!" sabi ni Carla habang hawak ang braso ko. "Ha?! Ako? Hindi ako sanay! Wala akong practice!" halos pasigaw kong sagot habang mabilis na umiling. "Wala nang oras, Luna. Ikaw lang ang pwedeng humarap sa audience nang hindi nagkakandarapa!" dagdag pa ng isa naming katrabaho. Ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Hindi ito ang forte ko! Mas gusto ko ang nasa likod ng eksena, hindi ang nasa harapan ng maraming tao. Pero wala akong choice. "Okay, fine! Pero… anong isusuot ko? Hindi ako pwedeng humarap sa audience na ganito lang!" tinuro ko ang simpleng office attire ko—hindi sapat para sa isang corporate event. Parang kidlat na kumilos ang mga babae sa paligid ko. Agad nilang hinila ako papunta sa b

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status