Tahimik lang kami ni Harris. Walang nagsasalita, nakatingin lang ako sa kawalan habang si Harris naman ay ganoon din.
"A-are you sure you want to sleep here?" pansin ko na kinakabahan tanong ni Harris sa akin.
Ewan ko, kahit ako hindi ko alam kung dito ba talaga ako matutulog. Pakiramdam ko ay hindi umaayon ang panahon sa akin. Lalo lang lumakas ang ulan, tapos eto pa ang nangyari sa akin. Ang sakit sakit ng ulo ko.
"Oo. Makikitulog lang naman 'di ba?" sagot ko habang inaayos ang buhok ko na nagulo dahil sa sabunot nung Azari na 'yon.
"H-hindi ka ba naiilang?" napa kunot ang noo ko sa sinabi ni Harris. Bakit naman ako maiilang? Oo, ayaw ko siyang makasama pero wala naman akong magagawa. Isa pa, ngayong gabi lang naman. Delikado na kasi sa labas.
"Bakit naman ako maiilang? Hindi naman ako sa kwarto mo matutulog," napangisi ako dahil sa sinabi ko. Tama
"Ava!" rinig kong tawag sa akin ni Harris. Nagmadali akong maglakad pero mayamaya ay may humawak sa braso ko. Dahil doon ay napalingon ako at nakita ko si Harris."Ava, talk to me..." kasunod no'n ay may narinig kami ni Harris. Ang boses ni Azari..."I knew it! Malandi ka!" rinig kong sigaw ni Azari habang tumatakbo ito papunta sa direksyon namin ni Harris.Hindi pa nagtagal at nakarating na ito, agad siyang pinigilan ni Harris para saktan ako. Ngunit si Azari naman ay hindi magpapapigil, gusto niya talaga akong masaktan, gigil na gigil siya sa akin."Seriously Harris? Sa babaeng 'to pa? Sa malandi na babae na 'to? Gosh! Nawalan ka na ba ng taste?" lahat. Lahat ng salita, bawat salita, pumasok sa utak ko.Napayuko ako, nagsimula na akong maluha ulit. Parang nangyari na ito, parang naranasan ko na ito dati. Katulad ng nangyari sa nang bisitahin ako ni harry sa bahay na
"You're safe now. I've got you..."Ang mga salitang 'yon... Ang tumunaw sa puso ko. Sa isang sandali, hindi nakapagpigil ang puso ko. Pagkatapos ng ilang taon... May naramdaman ulit ako, ang pakiramdam na tanging si Harris lang ang nakakagawa sa akin.He opened his arms and hugged me. He held me close and kissed my hair. I could feel his warmth.i felt cared for. I felt safe... It's was just what i needed.Sa mga sandaling iyon, hindi ko pinigilan ang puso ko. Sa pangalawang pagkakataon... Ako mismo ang sumira sa kandado na inilagay ko sa puso ko. Alam ko, nahulog na naman ako."H-arris..." napayakap ako sa kanya habang umiiyak. It's been a while since I hugged the love of my life."Shh.It's okay, Ava."Mas lalo ko naramdaman ang init ng katawan niya. Mas humigit ang yakapan namin, para bang ipinaparamdam niya sa akin na huwag ako
Nakangiti na bumaba ako ng sasakyan ko. Pagkalabas ko ay agad akong huminga ng malalim at nilanghap ang sariwang hangin dito sa harap ng hotel ko. Mas lalo pa na lumaki ang ngiti ko sa mukha, ang ganda ng hotel ko, ang ganda rin ng gising ko.Naalala ko ang mga ginawa namin ni Harris kahapon. Puso kasiyahan lang, kahit palaano ay nagkalinawan na rin kami sa mga ibang bagay.Nagpahinga na rin ako ng maayos nang malaman ko na hindi naman pala ako nagkasala, nagkahiwalay na pala sila ng gabing magkahalikan kami ni Harris.Nasabi ko na rin sa kanya ang mga gusto Kong sabihin. Naipaliwanag ko na kung bakit inuna ko ang pag-aaral ko, at kung bakit ako umalis ng walang paalam."Good morning Ma'am Av," nakangiting saad sa akin ng security guard. Nginitian kl naman ito pabalik.Dumiretso na ako sa elevator at pumunta sa palapag kung nasaan ang opisina ko. Sin
"See you later." Lalo akong nagmadali at nag-ayos ng sarili. Dati hindi naman ako masyadong nag-aayos pero ngayon gusto ko na maging presentable sa tingin ni Harris. A week passed, tuluyan ko nang binigyan ng pagkakataon si Harris. Pareho naman kami ng nararamdaman, pero pinili namin na dumaan sa 'ligawan stage' na sinasabi nila, dahil hindi naman iyon nangyari sa amin dati. Nagpulbos lang ako at nagpahid ng manipis na lipstick sa aking labi, pagkatapos ay nagtali ako ng buhok para hindi sagabal kapag lumabas ako, mahangin kasi. Bumalik na ako sa dati, hindi na ako trying hard maging isang eleganteng babae. Kung minahal ako ni Harris dati kahit simple ako, siguro ay mamahalin niya pa rin ako ngayon. Lumabas na ako at isinara ang main door. Napangiti ako ng makita iyon, naalala ko, si Harris pala ang umayos ng p
Makalipas ng tatlong araw, kailangan na namin pumunta ni Harris sa lugar kung saan itatayo ang susunod na branch ng Vaia Hotel.Narinig ko na ang sasakyan ni Harris sa tapat ng bahay ko kaya dali-dali akong nagmadali upang suotin ang sapatos ko. Kinuha ko ang bag ko kung saan nakalagay ang mga gamit at damit ko, lumabas na ako kahit hindi pa nakakapagsuklay.Nakita ko si Harris sa labas na nakasandal sa sarili niyang sasakyan habang nakapamulsa. Ngumiti ako sa kanya at ganoon rin ang ginawa niya sa akin, ngumiti siya pabalik.Pagkatapos kong isara ang pinto ko at gate ko, tuluyan na akong nakalabas. Sinalubong ako ji Harris ay kinuha niya ang bag ko na naglalaman ng mga gamit ko at inilagay sa likod ng sasakyan. Ako naman ang nagbukas ng sarili kong pinto at umupo sa tabi ng driver's seat."How's your sleep? " saad sa akin ni Harris habang binubuhay niya ang makina. Napahawak
"Kumusta ang pagkain mga anak, ayos lang ba sa panlasa ninyo?" tanong sa amin ni lola. Sabay kaming tumango ni Harris at kita naman namin ang tuwa sa mukha ni lola."Masarap po, napakasarap," sabay na nagtawanan kami dahil sa pambobola pa na sinabi ni Harris. Masyado kasing OA."Nasabi niyo po na nag-aaral sa Maynila ang anak ninyo, saan po kayo kumukuha ng mapagkakakitaan?" pag-iiba ko sa usapan habang nakain kami."Ito lang ang pinagkakakitaan namin, ang pagpapa renta ng kwarto. Matumal, ngunit may kita pa rin. Ang anak ko naman sa Maynila ay isang scholar kaya wala na kaming dapat pang alalahanin, kundi ang araw-araw na pangkain namin mag-asawa," sagot sa akin ni lolo.Buong durasyon ng pagsasalita niya ay nakangiti lang siya. Pareho sila ng asawa niya, palaging nakangiti. Pansin ko na mas lumalaki pa ang ngiti nilang dalawa kapag nababanggit o pinag-uusapan ang anak nilang dalaw
"Mahal, gising na."Dahan-dahan kong binuksan ang aking mata at bumungad agad sa akin ang liwanag ng araw na nanggagaling mula sa labas."Good morning!" biglang singit ng mukha ni Harris. Ngumiti ako at napahawak ako sa kanyang leeg."How's your sleep? Masarap ba?" mabilis na naglaho ang ngiti ko dahil sa sinabi niya. Ang aga-aga nang-aasar na agad.Bigla ko tuloy naalala ang nangyari kagabi. Ang mga sinabi ko sa kanya at ang mga sinabi niya rin sa akin, at ang...I feel like we really love each other that time. Each kiss, every minute, and every heavy breathing. All of those says that we really love each other.Ramdam na ramdam ko ang pagmamahalan namin. Masaya ako dahil sa wakas, ito na kami! Wala na kaming tinatago sa isa't isa. Malayang mamahalin na namin ang isa't isa."Hmm? What do you feel?" natigil ako nang magsa
"That's it. Just make sure that this project will be successful and to be done on time, okay?" pagtatapos ni Harris sa meeting namin ngayon.Ang lahat naman ay tumango at sumang-ayon sa mga sinabi at plano ni Harris dito sa pinapagawa naming branch ng Vaia Hotel. Kahit ako rin ay namamangha sa plano niya.Unti-unting naglabasan na ang mga iba pang mga tao at ang naiwan na lang ay ang babaeng sumalubong sa amin noon. Pasimpleng nilapitan ko siya dahil may gusto akong itanong sa kanya."Hi, do you remember me?" I asked her in a tiny voice."Yes, ma'am! May kailangan po ba kayo sa akin? Ano po ang maitutulong ko?" masiglang bati niya sa akin. Napahinga naman ako."No, wala naman. May gusto lang akong tanungin," napakagat labi ako at tumingin ako kina Harris at sa lalaking sumalubong rin sa amin nung nakaraan. 'Yung lalaking nakasimangot na kasama ng babae na kausap ko ngayon.
Good day! This is Milly or Milly_Melons, the author of this book! I just wanted to say thank you for all the love and support. Maraming salamat sa mga nagbasa, patuloy na nagbabasa at sa mga magbabasa pa lang! Maraming salamat din sa mga nagbibigay ng gems! Kung nakarating ka hanggang dulo, at tinapos mo talaga ang storya ko, maraming salamat po! Ito po ang kauna-unahang storya na sinulat ko kaya ipinapagpaumanhin ko po ang mga grammatical errors, spelling mistakes at iba pa. Sana po ay natuwa kayo sa storya kong ito at nagkaroon ito, o ang mga karakter nito ng espesyal na lugar sa mga puso niyo. I also thank GoodNovel for giving me this opportunity to write and earn while doing my passion, it is really great working with them. Hinihiling ko na hindi rito matatapos ang paglalakbay natin, ako bilang manunulat at kayo, bilang
I put down my pen and stand up. Naglakad ako papuntang pintuan upang pakinggan ang ingay na nanggagaling sa labas ng opisina ko."Naglalaro na naman sila," i whispered and smiled.Dahan-dahan na binuksan ko ang pintuan at doon bumungad sa akin ang mga hagikgik ni Vaia. Ang anak namin."Are you playing again with Dammy?" tanong ko at saka lumuhod upang magkapantay kami nito."Dammy said it's okay to play. I already finished my homeworks mommy.""Are you sure?" lumingon ako sa paligid."I don't want you to fail your class."Lumapit ito sa akin at hinawakan ang dulo ng summer dress na suot ko. This girl really. She's using her beautiful eyes to me again."I will not fail, mommy. I promise, i will not forget my studies."My mouth curved into a smile. Itong ugali niya na ito ang namana niya sa akin. Sh
Tumayo ang mga balahibo ko nang maramdaman ko ang mabigat niyang kamay na naglalandas sa aking hita...pataas sa aking dibdib."N-ngayon?" napalunok ako at napahawak sa unan."Yes, ngayon. May ibang oras pa ba?""H-hindi k-kasi—""I want to do it, now."Ibinaba ni Harris ang katawan niya upang mahalikan niya ako. Noong una ay wala sa isip ko ang gumanti sa halik niya ngunit dahil sa malikot na dila niya ay hindi ko namalayan na nakikipagtastasan na pala ako ng halik sa kanya.Iniharap niya ako sa kanya at tuluyan na siyang pumatong sa akin. Mas lumalim naman ang halik niya sa akin.Napasinghap ako nang maghiwalay ang mga labi namin ni Harris. Humagilap ako ng hangin dahil halos maubusan na ako ng hininga dahil sa paghahalikan namin."H-harris...""Take off your clothes."
8 na ng gabi nang maisipan ni Harris na umuwi muna upang makapagpahinga siya sa bahay nila. Sabay kaming bumaba ng hagdan habang si Harris ay nakaakbay sa akin.Ngunit sabay kaming nagulat nang makita namin ang isang bisita na hindi namin inaasahan na darating..."Anak, nandito si Zale," anunsyo ni mama kaya sabay kami na napatingin ni Harris sa sofa. Doon nga ay nakita namin si Zale na nakaupo na mukhang naghihintay sa amin.Samantala, naramdaman ko naman ang pag-iba ng sitwasyon. Tumingin ako kay Harris at kita ko ang madilim na mukha nito."Are you okay?"Tumango lang ito sa akin ngunit madilim pa rin ang mukha niya. Hindi ko na lang ito ininda at dumiretso na ako sa paglalakad papuntang sofa upang batiin si Zale."Zale! Kumusta?" paunang bati ko kay Zale. Nag-angat naman ito ng tingin sa akin at agad akong nginitian. Grabe ang pinagkaiba niya ngayon
Nagising na lang ako nang marinig ko ang pagbukas ng pinto ng kwarto. Nakita ko na iniluwa nito si mama kaya agad akong tumayo. Lumapit sa akin si Mama at mahigpit na niyakap naman ako nito."Kumusta ang pakiramdam mo, anak?"Umayos ako at hinigpitan rin ang yakap ko sa aking ina."M-medyo masakit lang po ang katawan," saad ko."Pinag-alala mo ako...akala ko kung ano na ang nangyari sa iyo, Ava. Hindi ko rin matatanggap kung tuluyan na masasaktan ka ni Misty..."Unti-unting lumuwag ang yakap namin ni mama sa isa't isa. Tumingin lang ako sa mukha ni mama na puno ng pag-aalala sa akin. Ngumiti ako at muling niyakap si mama."Okay na po ako, tignan niyo nga po, oh. Nayayakap niyo pa po ang anak ninyo," biro ko at mahinang tumawa."Anong nararamdaman mo? Nagugutom ka ba? Ipaghahanda kita ng pagkain."Tumayo si mama ng hig
"I'm telling you, Misty. Stop being obsessed with Harris's girl. What's the point of killing her, anyway?""To get my fucking revenge? Naghintay lang ako ng limang taon para sa wala dahil sa 'yo!"Napalunok ako dahil sa naririnig kong usapan nila. Kahit na lumayo sila sa akin at may manipis na harang, rinig ko pa rin iyon. Nagpatuloy na lang ako sa pagsipsip ng sabaw na ibinigay sa akin ng lalaki na ang pangalan ay Nico."Stop attacking her. Kapag pinagtangkaan mo na naman siyang saktan, ikukulong talaga kita sa condo."Mayamaya pa ay lumabas na silang dalawa. Parang pusa na kumalma si Misty ngunit masama pa rin ang tingin sa akin nito. Si Nico naman ay nakangiti lang sa akin."K-kailan dadating si H-harris?" kinakabahan na tanong ko. Hindi na ako natatakot sa kanilang dalawa, ngunit ang nasa isip ko ay kailangan ko na makaalis dito sa lugar na ito."Don't worry. I already contacted him. I just hope he doesn't call the police.""Of co
Nagising na lang ako nang maramdaman ko malamig na hangin na dumapo sa balat ko. Iginala ko ang tingin ko sa paligid at nagsitayuan ang mga balahibo dahil sa nakita.Medyo madalim, sobrang tahimik ng lugar, halatang abandonado ang lugar."Mabuti naman at gising ka na," lumingon ako sa aking gilid at nakita ko doon si Misty na nay buhat na timba na puno ng tubig. Lumapit ito sa akin at ibinuhos iyon mismo sa ulo ko. Mas lalo naman akong nagising dahil sa malamig na tubig na iyon."You really think you're a princess, huh? After being liked by so many boys, you convinced yourself that you're a princess."Binato ni Misty ang hawak niya na timba na nakagawa ng malakas na tunog. Mas lalo naman akong matakot. Ang lugar na ito ay siguradong tago at hindi masyadong mahahanap. Isa pa, pakiramdam ko ay walang titulo sa akin dito."M-misty..." bulong ko habang nagsisimula ng manginig ang aking katawan."Do you think someone will save you her
"H-hello? Yes, i just wanted to ask if Harris is there? Oh— okay...thank you, bye."Nilapag ko ang telepono ko sa lamesa at hinawakan ko ang ulo ko at hinilot iyon. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni Misty kagabi.Kinuha ko na ang bag ko at sumakay sa kotse ko. Nakabihis na ako kanina pa dahil simula nang tawagan ako ni Misty, hindi na ako muling nakatulog.Tinawagan ko ang sekretarya niya kanina. Wala raw si Harris, ang sabi sa kanya magiging busy ito. Simula rin daw nang umalis ito kagabi ay hindi na bumalik ng office. Kaya napapaisip ako..."N-no! H-he can't do that! Harris will not cheat on me..." mahina na pangungumbinsi ko sa sarili ko habang nagmamaneho.Huminga ako nang malalim. Hindi pa rin ako mapakali kaya naman kinuha ko ang telepono ko sa katabi kong upuan habang nagmamaneho. Tinignan ko iyon upang malaman kung tinawagan o kung nag-text man lang sa akin si H
Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang marinig ko ang sinabi ni Misty. Humakbang siya ng isang beses at huminto. Ako naman ay palihim na umaatras."Why? Hindi mo ba ako gustong makita? Come-on, hindi ka ba nabitin? Hindi mo ba ako na-miss? Five years kang nawala, ah."Tumawa siya. Napansin ko naman na ang kamay niya ay nasa bulsa lang ng itim na jacket na suot niya. Posibleng doon niya itinatago ang armas niya. Kailangan kong mag-ingat dahil mahirap na, baka maulit muli ang nangyari noong nakaraang Linggo. At baka hindi na ako swertehin ngayon."S-seryoso ka ba talaga sa mga binabalak mo?" pinilit kong hindi ipahalata na hindi ako natatakot sa kanya. Tumigil ako sa pag-atras at ganu'n din siya, tumigil siya sa paghakbang."Oo. Masaya 'to. Hindi ka ba nag-e-enjoy?""Misty, bakit mo 'to ginagawa?" napalunok ako. Ibang-iba na siya. The way she speaks and the words that is coming from h