MONICA:"Bakit ba? Anong nangyayari sayo?" iritado kong tanong dito.Iniwan na kasi namin ang kotse sa may balete at hindi mabuhay-buhay ni Aldrich ang makina nito.Mahigpit nitong hawak ang kamay ko habang malalaki ang hakbang na binagtas namin ang pinasukan nitong rough road ilang metro ang layo sa highway. Papadilim na kaya naman halos patakbo na rin ang lakad ko para lang masabayan ito sa malalaki niyang hakbang."Delekado dito kapag inabutan tayo ng dilim, sweetheart," anito.Napaismid naman akong napairap dito. Alam naman palang delekado e. Nakapahilig naman kasi. Sabing mag-motel na lang kami kanina pero dito pa niya sa bakanteng lote napiling iparada ang kotse at sa lilim pa talaga ng malaking balete. Haist. Mokong nga!"Fvck! No signal," bulalas nito na inihahanap ng signal ang cellphone."Nawawala ba tayo? Hindi ba parang napapalayo na tayo, Aldrich?" puna ko.Kanina pa kasi kami palakad-lakad. Pero parang hindi namin mahanap ang labasan! Shemaay ko po! Hwag naman sanang n
MONICA:MAKALIPAS ANG ISANG LINGGO ay heto at bumalik kami ng probinsya kasama si Aldrich. Kasabay namin ang pamilya ko sa pagbalik dito para personal na maasikaso ni Aldrich ang aming pagpapakasal doon katulad ng napag-usapan namin noong una.Hindi ko mapangalanan ang sayang nadarama ko habang nakahalukipkip at pinapanood si Aldrich na kasama ang mga ka-baryo namin dito sa isla na nagtatayo ng bulwagan para sa aming kasalan. Dito kassi sa probinsya ay uso ang sayawan bago sa gabi bago ang araw ng kasal. Bagay na hindi alam ng mga taga syudad lalo na sila Aldrich na galing sa mayamang pamilya. "Ang ganda ng ngiti natin a," ani Mama na nanunudyo ang tono.Napalapad naman ang ngiti ko. Hindi ko kasi maitago ng sayang nadarama. "Halatang in love na in love ang Mokang ko," dagdag pa nito."Mama naman," nagrereklamong maktol ko."Asus. Parang hindi ko naman alam na mga bata pa lang kayo niyang si Aldrich ay nagkakaibigan na kayo," tudyo pa nito.Napalapat ako ng mga labi. Malay ko bang
ALDRICH:PANAY ANG BUGA ko ng hangin habang hinihintay ang pagtawag kay Monica ng wedding coordinator namin. Kahit alam kong tuloy na tuloy na ang kasal namin nito ay kabado pa rin ako. Na parang nalulutang at nabubura isa-isa ang ilang linggo kong kinabisang vow ko para dito mamaya! Nakakainis!"Relax, dude. Para kang 'di matae. Palabas na iyon," bulong ni hudyo sa akin.Napairap naman ako ditong napangisi at taas ng kilay."Kung bakit naman kasi ikaw ang best man ko e. Nandyan naman si Allen at Alfonso. Mang-aasar ka lang naman," bulong kong asik ditong napahagikhik!"Hwag ka namang ganyan sa akin, dude. Kakambal mo ako, oh?" natatawang pagmamaktol nito.Kasama ko itong nakatayo dito sa may baba ng stage kung saan kami manunumpa mamaya ni Monica. Dito mismo sa gilid ng pampang. Papasikat pa lang ang araw kaya't napakasarap damhin ang sinag nito. Mas gusto kasi namin ni Monica na sunrise ang tema hindi sunset para maaga din kaming makalayag pagkatapos ng kasal. Hindi na nga ako maka
WARNING MATURED CONTENT SKIP IF YOU'RE NOT COMFORTABLE READING A BED SCENEMONICA:PAGKATAPOS NG KASAL ay kaagad na kaming sumakay ni Aldrich ng yate. Hindi na talaga paawat ang lalaking ito! Akala mo naman ay ilang taon siyang walang putok e kagabi lang naman siya na-absent!Nahihiya ako pero nananaig din naman sa puso ko ang kagustuhan na ma-solo ko na si Aldrich. Naging tampulan tuloy kami ng tukso ng mga bisita bago kami nito pinakawalang magsarili. Magkayakap kami ni Aldrich habang minamaneho nito ang yate. Kaming dalawa lang ang nandidito dahil ayaw niya na may ibang taong makaka-distorbo sa amin. Napapalapat ako ng mga labi na nag-iinit na ang katawan habang papalayo kami sa bahay. Paano ba naman?Pasimple ng nagpaparamdam si Mokong na nakadantay na ang kamay sa hita ko. Napapapisil pa ito doon na ikinabubuhay ng kakaibang init at pangangailangan sa himaymay ko. "Damn, I still can't believe it, sweetheart! Mag-asawa na tayong ganap. Wala ka ng kawala sa akin." Mahina akong n
EPILOGUE!THIRD PERSON POV:"Aahhh! Shit! Alden, your so good! Aahhh! Aahhh!" 'di magkandamayaw na halinghing ng isang malanding boses babae mula sa silid ng binatang si Alden Di Caprio!Napatutop ng bibig si Lara Buenavista Mondragon na napasilip sa nakasiwang na pinto ng silid ng nobyo at kita mula sa loob ang babaeng nakaupo sa ibabaw ng kanyang nobyong hubo't-hubad din habang panay ang taasbaba ng babaeng tila nakasakay sa kabayo at panay ang halinghing!"Aahh! Aaahh! So good, baby! Aaahh!" panay pa rin ang ungol nito na nangangabayo sa ibabaw ni Alden!Isa-isang nag-alpasan ang mga luha ni Lara na dahan-dahang napaatras! Parang tinutusok ang kanyang puso ng libo-libong karayom na maaktuhan ang eksenang iyon kung saan kitang-kita ng dalawang mga mata nito ang secretary ng kanyang nobyo na kasiping nito sa mismong kama kung saan din siya sinisipingan ni Alden!Napatakbo ito ng elevator na nahagulhol takip ng palad ang bibig! Mabuti na lamang at may private elevator ang condominium
LARA:2 YEARS LATER:MATAPOS ANG TAGPO na nadatnan ko sa unit ni Alden two years ago sa Pilipinas ay ngayon lang ulit ako bumalik ng bansa. Kung hindi lang dahil kay Daddy na naglalambing sa akin ay hindi ako uuwi. Masyadong masakit sa akin ang nangyari sa pagitan namin ni Alden. Lalo na't hanggang ngayon ay wala pa rin kaming naging closure nito. Ni hindi na ito nagpakita pang muli at bali-balita din namang may mga kinaka-date itong mga model, beauty queen at mga artista din. At hanggang ngayon? Secretary niya pa rin ang Bettina na iyon! Ang ahas na higad niyang alalay!Mariin akong napapikit. Ilang beses humingang malalim bago lumabas ng van na siyang sundo ko mula sa airport."Welcome back, Ma'am." Napangiti ako kay Yaya Messy na siyang personal Yaya ko dito sa mansion nila Mommy at Daddy. Prresidente si Daddy Adrian ng bansa kaya naman sa Malacañang palace sila tumutuloy ng pamilya namin at minsanan lang dito sa sarili naming mansion. Dito ako tumuloy dahil gusto ko na munang m
LARA:NANGANGATOG ANG mga tuhod ko na marahang naglalakad sa gilid ng kalsada. Maya pa'y may humintong magarang kotse sa tabi ko na ikinahinto ko sa paglalakad at kumabog ang dibdib."Babe?" Para akong nabunutan ng tinik na marinig ang pamilyar na boses nitong ikinapahid ko ng luha at napabaling kaagad dito."Daemon!" napahagulhol ako na ikinatawa nitong malalaki ang hakbang na nilapitan ako at mahigpit na niyakap!Napasubsob ako sa kanyang dibdib na parang batang umiiyak dito. "Hey, you okay? Your shaking, babe," nag-aalalang saad nito.Umiling lang ako na nakayakap pa rin dito. Nang mas makalma ko na ang sarili ay kumalas na ako ditong nagpahid ng luha. Bakas ang awa at simpatya sa kanyang mga mata na napatitig sa akin. Pilit akong ngumiti dito na napapasinghot."I'm okay, Daemon. Anyway, why are you here?" nagtatakang tanong ko.Napakibit-balikat ito na iginiya na ako papasok ng kanyang kotse. Nanginginig na rin kasi ako dala ng lamig at nerbyos! Mabuti na lang at napadaan dito s
LARA:KINABUKASAN AY nagtungo ako ng condo unit ni Aldrich para makausap ito at si Monica. Ayoko namang mapalala ang tampuhan ng dalawa dahil sa akin. Matalik kong kaibigan si Aldrich at alam din naman nito ang nangyari sa amin ni Alden, dalawang taon na ang nakakalipas.Kabado ako habang paakyat ang elevator sa floor ng unit nito. Sana lang ay mapag-ayos ko silang dalawa. Ilang beses akong humingang malalim para kalmahin ang puso kong sobrang bilis ng pagtibok! Naninikip ang dibdib ko at bigla ring nangatog ang mga tuhod na nasa harapan na ako ng pinto ng unit ni Aldrich!Akmang pipindutin ko pa lang ang doorbell nito nang bumukas ang pinto at niluwal non si Alden akbay si Monica. Kapwa pa kami nagkagulatan na mabungaran ang isa't-isa!"Oh? What a surprise, my dear Lara. What are you doing here? Early in the morning?" sarkastikong tanong ng hudyo na ikinaismid ko."Visiting the man I loved the most, why?" nakangising sagot kong ikinaningkit ng mga mata nito.Nagtaas ako ng isang ki
ALDEN:MAPAIT AKONG NAPANGITI habang inaayos ang sarili ko. Ngayon ang araw ng kasal namin ni Lara. Pero hanggang ngayon ay wala pa rin itong malay.Naging stable na ang lagay nila ni Andrea. At hinihintay na lang namin ang paggising nila. Sana nga. Sana nga magising na sila.Namumuo ang luha ko habang nakaharap sa salamin na inaayos ang sarili ko. Napag-usapan namin ng pamilya ko at nila Mommy Lira na ituloy ang kasal namin. Kahit wala pa ring malay si Lara. Panay ang buga ko ng hangin habang hinihintay dumating ang pari na siyang magkakasal sa amin ni Lara. Dito lang din sa kanyang recovery room kami magpapakasal. Walang media. Walang ibang bisita. Kami-kami lang na pamilya at mga malalapit na kaibigan ang siyang saksi sa aming pag-iisang dibdib sa pangalawang pagkakataon.Naipagtapat ko na rin sa pamilya namin ni Lara na mag-asawa na talaga kami nito. Bago ako umalis papuntang Canada ay kumuha na kami ng papel namin bilang mag-asawa. Hindi naman tumutol ang pamilya namin sa nagin
LARA:PUNO NG GALAK ANG puso ko sa gabing ito na nasa tabi ko lang si Alden. Hawak ang kamay ko na marahang pinipisil-pisil iyon. Hindi ko maikubli ang ngiti sa aking mga labi at ang kakaibang kislap sa mga mata ko.At 'yon ay dahil sa isang tao. Si Alden.Matapos akong kantahan ng birthday song ay sumunod ang 18th roses kung saan isasayaw ako sa gitna ng bulwagan. Unang-una talagang lumapit si Aldrich na ikinaniningkit ng mga mata ni Alden dito at halos hindi bitawan ang kamay ko."Chill, dude. Sasayaw lang kami," tudyo nito na may ngisi sa mga labi.Marahan kong napisil ang kamay ni Alden na ikinabaling ng paningin nito sa akin. Matamis akong ngumiti na marahang tumango. Nagpapaalam na sasayaw na muna kami ni Aldrich. Malalim naman itong napabuntong-hininga bago dahan-dahang binitawan ang kamay ko.Habang sumasayaw kami ng sweetdance ni Aldrich ay panaka-naka kaming napapasulyap kay Alden na matamang kaming pinapanood. Sinasadya tuloy ni Aldrich na asarin itong ikinalulukot ng gwapo
LARA:HINDI KO ALAM kung gaano na kami katagal ni Andrea na nasa malawak na disyertong kinaroroonan namin. May mga pagkakataon na nakakarinig pa rin kami ng boses ng pamilya naming kinakausap kami. Maging si Alden.Pero katulad ng dati ay hindi naman namin mahanap-hanap ang daan pabalik. Dahil kahit anong paglalakad ang gawin namin ay para namang hindi kami nakakausad.MAPAIT AKONG napangiti na nakatitig sa wedding ring ko. Tumabi naman si Andrea sa akin na napatitig din sa kamay ko."A promise ring?" tanong nito.Umiling ako na may pilit na ngiti sa mga labi. Bahagya namang nangunot ang noo nito sa akin."Wedding ring.""Wedding ring?" ulit nito na mas lalong nangunot ang noo."Yeah," tumatango-tangong sagot ko."Wait, I thought, you two--""We're already married, Andrea. Bago siya nagtungo noon sa Canada ay nagpakasal kami ni Alden sa civil. Kaya naman pala ganun na lamang ang kagustuhan naming magpakasal muna bago magkakalayo. Dahil ganito ang mangyayari," sagot ko na ikinatigil ni
ALDEN:PARA KAMING pinagsakluban ng langit at lupa habang hindi nilulubayan ng mga doctor na nire-revive si Lara at Andrea! Nakasalampak ako sa sahig habang yakap-yakap ni Mommy Lira na humahagulhol na ring nakamata sa magkapatid. Napayuko ako na patuloy ang pagdaloy ng masaganang luha sa aking mga mata. Hindi ko siya kayang panoorin na lang. Hindi ko kayang makita kung paano nahihirapan na si Lara para lumaban! Hindi ko kaya.PERO MULI kaming nabuhayan ng loob ng biglang tumunog ang machine!"Doc, bumalik ang pulso nila!" Sigaw ng nurse na ikinatayo namin ni Mommy Lira habang magkayakap. Hilam ang mga mata na napatitig sa dalawa at kita ngang tumutunog ng muli ang monitor. Napapahid kami ng luha nila Mommy na nagkayakapan. Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib na makitang pataas na ng pataas ang rate nito. Maging sina Mommy at Daddy ay kitang nabuhayan ang loob na nakamata sa dalawa.Bakas ang pagod sa dalawang doctor na umaasikaso kina Lara at Andrea pero may ngiti sa mga labi
ALDEN:PARA AKONG matatakasan ng bait na paulit-ulit nagfa-flat line ang heart beat ni Lara sa monitor. Kahit paulit-ulit siyang nare-revive ng mga doctor ay hindi pa rin mapalagay ang loob ko! Maging si Andrea ay paulit-ulit din nagfa-flat line ang heart beat na tila kung anong nararamdaman ng isa? Mararamdaman din ng isa. Kaya naman paulit-ulit ding nahihimatay si Mommy Lira na nakikita ang kambal nitong nag-aagaw buhay!LUMIPAS ANG mga araw na nanatili sa ICU si Lara at Andrea. Pareho pa ring alanganin ang lagay. Critical pa rin ang mga ito at walang kasiguraduhan na makakaligtas sila. Kaya naman pinayuhan na kami ng mga doctor na ihanda ang sarili sa maaaring sapitin ng dalawa. Ang mga aparatus at machine na lang kasing nakakonekta sa kanilang katawan ang nagdudugtong ng kanilang buhay. Na kung hindi na nila kayanin ay tuluyan na silang mawawala sa amin.Bagay na kinakatakot ko.Hindi ko kaya. Hindi ko siya kayang mawala sa akin sa gantong paraan. Mas kakayanin ko pang mapunta s
LARA:NAPANGITI AKO na maramdaman ang malamig na simoy ng hangin. Dahan-dahan akong napadilat mula sa tila kay haba-habang pagkakaidlip ko.Napakunotnoo ako na maigala ang paningin sa piligid! Mag-isa lang kasi ako dito sa tila disyerto na wala manlang akong matanaw maski ano!Puro buhangin lang na pino at kulay puti ang nakikita ng mga mata ko. Mataas ang sikat ng araw pero nakakapagtakang wala akong madamang gutom, uhaw, pagod o kahit ang mainit na sikat sana nitong tumatama sa akin!Kinilabutan ako sa hindi ko malamang dahilan. Dahan-dahang tumayo na iginala ang paningin sa paligid. "Nasaan na ba kasi ako? Paano ako nakarating sa lugar na ito?" magkasunod kong tanong sa sarili.PALAKAD-LAKAD ako sa walang hanggang disyerto. Hindi ko na nga alam kung saang direksiyon ang tatahakin ko. Natigilan ako na sa 'di kalayuan ay may natanawan akong babae. Nakatalikod ito sa gawi ko. Mahaba ang buhok nito na nakalugay. Abot hanggang kanyang baywang na unat na unat. Katulad ko ay nakaputing b
TPOV:NAUNANG INILABAS sina Lara at Andrea habang akay-akay naman ni Liezel at Janaeya si Lira na natutulala pa rin sa mga nangyari!Bago makalabas ng tuluyan ang mga ito ay magkahiwalay naman si Diane at Kristel na nagtanim ng bomba sa kabuoan ng mansion! Nang madala na ni Irish si Andrea sa chopper kasama si Alden at Lara na karga nito ay binalikan ni Irish ang mga kaibigan dala ang kanyang bazuka gun. "Do it, Lira. Tapusin mo na ang laban mo sa pamilyang ito," ani Irish na iniabot kay Lira ang bazuka gun.Para namang natauhan si Lira at napatuwid ng tayo na inabot iyon. Nabuhay muli ang galit sa puso nito na mabalikan sa isipan ang singalot nila sa pamilya Stanford! Kung paano pinatay ang kanilang mga Lolo sa harapan nila ni Adrian, at ngayon naman ay ang kanyang anak na sumagip sa kanyang buhay!"Sana noon ko pa inubos ang ugat niyo," anito na inilagay sa balikat ang bazuka.Pumihit paharap sa nilabasang basement at itinutuk ang bazuka gun sa kinaroroonan ni Daemon. Walang malay
TPOV:IMPIT NA napadaing si Lira sa lakas ng sipa na naabot nitong ikinahagis pa nito ng ilang dipa mula sa kinatatayuan! Akmang babangon na ito nang muli siyang sinugod ni Andrea na malakas na sinipa sa kanyang tagiliran! "Urgh! Fvck!" impit nitong daing na napasapo sa sikmura!Sa lakas ng sipa ni Andrea sa kanya ay pakiramdam niya ay nabalian siya sa kanyang tadyang! "Mommy!" luhaang tili ni Lara na awang-awa sa kanyang ina."C'mon! Fight me!" sigaw ni Andrea na nanggagalaiti!Malalaki ang hakbang na nilapitan ang inang namimilipit, hawak ang tadyang at marahas na hinila sa braso patayo!"Andrea...." sambit ni Lira na napailing.Ngumisi lang si Andrea at magkakasunod na inundayan ng suntok sa mukha si Lira na tinatanggap lang ang kamao ng anak nitong parang leon na galit na galit at nanlilisik ang mga mata!"Lumaban ka! Ipakita mo sa akin ang galing at tapang mo, Lira! Labanan mo ako!" nanggagalaiting bulyaw nito!Duguan na ang mukha ni Lira mula sa pumutok nitong kilay at labi pe
ALDEN:PALAKAD-LAKAD ako dito sa opisina habang hinihintay si Andrea. Lumipas kasi ang maghapon na hindi ko ito nakita at tiyak akong nasa mansion ito ng mga Mondragon. Hindi ko maiwasang mag-alala para sa kapakanan nila Mommy Lira kahit alam ko namang kayang-kaya nitong protektahan ang pamilya nila. Panay ang sulyap ko sa wristwatch ko. Magdidilim na kasi pero ni anino ni Andrea ay hindi pa nagpapakita. Ang hirap pa namang basahin ang mga tumatakbo sa utak ng babaeng iyon. Napaka-misteryoso ng mga mata niya na hindi mo manlang mabasaan ng emosyon. Napapabuga ako ng hangin para ibsan ang kabang nadarama. Maya't-maya akong palakad-lakad at babalik ng sofa na maupo. Hindi ako mapakali na naghihintay na lamang dito sa office. Napaangat ako ng mukha nang bumukas ang pinto at niluwal non si Mommy Diane. Naka-all-black ang suot na tila susugod sa isang laban! Napapalunok ako na napatayo. Walang kakurap-kurap ang mga matang nakatitig ditong ang sigang naglakad palapit sa gawi ko. Napaka