Library
Search
Home / YA / TEEN / HOME VISIT / Chapter 22

Share

Chapter 22

Author: Ceres
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

“Linggo na bukas tapos Monday, wala pa tayong nakukumpletong sayaw, mga hinayupak kayo.”

Napailing ako nang magsalita na si Edzell. Yung lider namin ay walang gaanong ginagawa. Water break daw muna kahit wala pa kaming nasisimulan. Naaawa na ako sa mga kagrupo ko dahil ang dami namin. Bente kami sa grupong ito.

Hinagis ni Edzell ang upos ng sigarilyo na hawak niya saka siya nagsindi ng isa pa. Nandito kami ngayon sa malawak na bakanteng lote malapit sa bahay ng leader namin. Ang sabi niya, marunong siyang sumayaw kaya siya ang sinundan namin.

“Hoy, Andres!”

Napalingon ako kay Edzell nang isigaw niya ang pangalan ko. Lumapit siya sa akin saka siya bumulong.

“Gumalaw ka naman.” aniya.

Natawa ako nang bahagya saka ko siya tinanguan. Kinuha ko ang cellphone ko para mai-text si Cosmo. Sigurado akong may kilala siyang magaling magturo na choreographer.

Nang matapos ko ang pagtipa sa cellphone ko ay tinago ko na iyon. Hindi naman magre-reply si Cosmo dahil sigurado ako may ginagawa iyon. Kap
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP
Previous Chapter Next Chapter

Related chapters

  • HOME VISIT   Chapter 23

    I look at John while he's talking on his phone. He's still preparing for my coming birthday next year. Kahit sinabi kong simple lang ay hindi siya nakinig."Mabuti, mabuti kung ganoon. Napakagandang balita na wala kang masyadong gagawin sa araw na iyon." He's glad and I have no idea why.Is that about the marriage? Ilang beses ko nang sinabi sa kaniya na hindi ko gustong madaliin ang bagay na iyon. Maraming bagay ang gusto kong maranasan pag tapos ng school. After this act."Andrea," he called me.I'm almost finish eating dinner. "What?" Kailangan kong kumain ngayon dahil sa nangyari sa akin noong nakaraan. "Great news," he said while he's bringing his self to the chair next to me. "Hazi just confirmed the meet up of you two this coming Thursday.""What?!" Halos mabilaukan ako sa sinabi niya. "John, I already told you to not rush things up. I don't even know if that man is trustworthy.""Do not worry. Malapit sa akin ang binatang ito. Halos anak na rin ang turing ko rito noong kabat

  • HOME VISIT   Chapter 24

    Binagsak ko ang katawan ko sa kama nang makauwi ako. Iniisip ko pa rin iyong nangyari sa restaurant. Imbes na si Hazi ang makita ko roon ay teacher ko pa. Mabuti at hindi siya nagtanong nang kayrami.May kumatok sa pinto ng kuwarto ko. Si John. "Kamusta ang pagkikita niyo?""He didn't showed up," sagot ko."Gano'n ba? Tatawagan ko nga." Asta pa niyang kukunin ang cellphone sa bulsa niya."Huwag na. Sabihin mo na lang sa kaniya na hindi na matutuloy.""There must be an emergency."Napairap ako sa sinabi ni John. "He didn't showed up and I was there like a fool.""Busy kasi talagang tao iyon, Andrea. Baka nagkaroon lang ng emergency."Presidente ba ng Pilipinas ang tumawag sa kaniya?Hindi ko na siya sinagot. I just want to sleep because I'm tired. Wearing heels are not my style."Gagawan ko kayo ulit ng schedule. Promise, this time magkikita na talaga kayo. Sige, matulog ka na."Pinikit ko na ang mga mata ko. Pinilit kong matulog pero hindi ko magawa kahit gaano ko gustuhing maagpahing

  • HOME VISIT   Chapter 25

    Nagmamadaling sinalubong ako ni Cosmo pagpasok ko sa loob ng bahay. Nag-aalala siya at halata sa kaniya na kanina pa siya balisa. "Andres, saan ka ba nanggaling? Kanina pa ako nag-aalala sa iyo. Hindi kita makita kahit saan. Mapapahamak ka sa ginagawa mo, eh. Dapat nagsabi ka sa akin para nasamahan kita."Hindi ko siya pinansin. Dumiretso ako sa loob at nakita ko si John na nakatayo at mukhang naghihintay din sa akin. May hawak siyang cellphone, tila may kausap."Andrea, saan ka galing at ginabi ka na ng uwi?"Gusto ko siyang kausapin. Gusto kong magtanong nang magtanong, kung bakit niya tinago sa akin ang totoo, kung bakit hinayaan niya akong mamuhay sa kasinungalingan niya. Pero, sa kabila no'n, nanatili akong tahimik. Hindi ko hinayaan na maibulalas ko ang nais kong sabihin."Importante kang tao kaya dapat hindi mo hinahayaan ang sarili mo nang mag-isa." Dagdag niya pa.Gaano ako kaimportante? Bakit? How can he say that to me even he knows himself that he's lying to me? Hypocrite.

  • HOME VISIT   Chapter 26

    Hindi ko alam kung gaano katagal ko nang tinititigan si Sir Perez habang nagsusulat siya sa white board. Ang subject niya ba ay basic science? Kahit tulog ako ay kaya kong sagutin ang kahit anong itanong niya sa akin."Music is what we're going to talk about today. The one who should be your teacher is excused and so I volunteered."Napatango naman ang mga kaklase ko sa sinabi ni Sir Perez."Wala akong alam sa music, but I know how to sing. Sino rito ang marunong kumanta?" He asked the class.Maraming nagtaas ng kamay sa klase kasama na roon si Edzell. Hindi ko alam na marunong iyan kumanta. Naging maingay tuloy ang klase dahil kaniya-kaniya na sila sa pagkanta at nagpapaligasahan pa ang iba. Lalo na ang iba ay gumagawa ng riffs. May ilan pa na pumiyok kaya nagtawanan silang lahat. Nanonood lang ako sa kanila at nakikitawa. "Hindi ko alam yung lyrics, pero yung tono alam ko."Nagtawanan na naman sila nang sabihin iyon ng isa kong kaklase na bading. Natawa na rin ako dahil kumembot pa

  • HOME VISIT   Chapter 27

    Kumatok ako sa pinto bago ako pumasok. Agad ko siyang nakita na nakaupo sa table niya. Hindi man lang siya lumingon sa kung sino ang pumasok sa faculty.Nilapitan ko si Sir Perez na kasalukuyang may sinusulat sa folder niya. "Sir?""Yes," sagot niya na nananatiling nakatingin sa sinusulat niya."Gusto ko po sanang mag-sorry," I said on a low voice.Sinuot niya ang salamin niya sa mata at nagpatuloy pa rin sa pagsusulat. "For what, Miss Domingo?""Sa sinabi po ni Edzell kahapon,"Sa wakas ay nilingon na niya ako. Binaba niya ang suot niyang salamin. "Bakit ikaw ang nagsasabi niyan? Don't be sorry for what other's have done. It's not your fault."Napatango ako, "sorry po talaga, Sir."He didn't say a word. He just continue writing on his paper scattered on his table. "May sasabihin ka pa ba, Miss Domingo?"Napailing agad ako, "wala na po." Tumango siya kaya umalis na lang ako. Marahan kong sinara ang pinto ng faculty.Hindi pa ako nakakalayo nang tawagin ako ni Sir Aaron, "nasaan si Sir

  • HOME VISIT   Chapter 28

    Nakikita ko na mula rito sa kinauupuan ko si Edzell na naglalakad papunta sa akin. Bagsak ang balikat niya at parang malungkot. Umupo siya sa isang upuan na nasa harapan ko.Umiling siya, "there's no student named Hazi in this school.""Sigurado ka bang natanong mo lahat ng room?" Paninigurado ko sa kaniya.Tumingin siya sa akin nang diretso. Pinunasan niya ang pawis sa noo at leeg niya. "Andres, are you not seeing these sweats? Kahit malayo at maraming estudyante ay tinanong ko. All rooms. But, here you are asking me if I did it well?"Halatang pagod nga siya. "Eh, pasensiya na. You know, I need to know who that man is!""Why? Nawawalang kapatid mo ba siya?"Umiling ako, "no." Sagot ko. "He's my future husband."Naikunot niya ang noo niya, "what? Really? For that age? Marriage is what you're preparing? Ako nga hindi na magkanda-ugaga sa pipiliing kinabukasan ko, tapos ikaw kasal lang ang gusto?""Hindi mo naiintindihan. Syempre, hindi. I just need to marry that Hazi."Sumandal siya a

  • HOME VISIT   Chapter 29

    "So, what do you think?"It's John. He's making me choose for the venue of the wedding. I didn't even dare to throw a single look and just continued writing some of our presentation."Kahit malayo pa ang kasal kailangan ay maiplano na natin ito habang maaga pa. Para kung sakali man na may mali ay agad mabago."Nagpatuloy lang siya sa pagsasalita kahit wala naman akong pakialam sa mga sinasabi niya. He didn't even asked me if it's fine with me to marry a man who teach.I'm never a fan of that realtionship."May ginagawa ako," sabi ko nang ilapit na niya sa akin ang hawak niyang cellphone. Doon siya tumitingin ng pwede naming marentahan na lugar.Bakit pa niya kailangang maghanap ng lugar? Sa simbahan naman kailangang ikasal ang mga tao. Pwede sa beach o kaya ay garden wedding. Masyado niyang pinahihirapan ang sarili niya."Just take a look," aniya kaya binagsak ko ang hawak kong single-pole switch at tumingin sa phone niya. "Choose where you want your reception to take place."Napapair

  • HOME VISIT   Chapter 30

    "Peste talaga!"Napailag ako bigla nang umangat ang braso ni Edzell! Malapit na niyang matamaan ang mata ko ng hawak niyang lighter.Nilingon naman niya ako. "Uy?“ "Surprised seeing me?" Tanong ko nang makaupo sa bakanteng upuan na malapit sa kaniya. May nakaipit na sigarilyo sa tainga niya kaya napangiwi ako."Absent ka na naman kahapon," panimula niya.Tumango ako at pinakita sa kaniya ang mga gasgas sa kamay ko, "I just finished the circuit for electrical installation."Napatango siya habang nakatingin sa kamay ko. "Ikaw lang ang gumawa?""Yup,""Bakit? Individual activity?"Umiling ako, "hindi.""Wow, ang tibay mo naman po pala. Kung ako diyan, ay nako. Hindi ako papayag. Kung ako ang gumawa mag-isa, bahala sila hanapin pangalan nila sa basurahan."Natawa ako sa sinabi niya."Alone, I finished it untroubled by commotion."Hindi siya umimik dahil naiinis siya habang pilit na pinasisindi ang hawak na maliit na lighter. Hindi iyon naglalabas ng apoy, puro sparks."I can't believe thi

Latest chapter

  • HOME VISIT   Chapter 50 - Final Chapter

    I turned off the radio inside my car before I went out. Pinagpagan ko ang suot kong uniform. Katatapos lang ng klase ko at dito ako dumiretso sa bahay nila Andrea. Siya ang gusto kong makita bago ako umuwi. Babalik din naman ako bukas nang maaga. Kahit pa isipin pa niyang napapadalas na ang pagbisita ko ay wala na akong pakialam. Gusto ko siyang nakikita.Tinuro lang sa akin ni uncle kung saan ko makikita si Andrea. Pumasok ako sa loob ng bahay. Dumiretso ako hanggang sa makarating ako sa dining area. May daanan dito papunta sa movie room. Naroon daw siya at nagpapalipas ng oras. Nakita ko nga siya. Nakaupo siya sa isang upuan at gumuguhit sa sketchpad.She looks so perfect with those thin fabric of clothes she's wearing. Her legs are so fine.Tahimik akong naglakad at nilapitan siya. Hindi niya ako nilingon pero alam kong alam niyang nandito ako. Nagpatuloy lang siya sa pagguguhit niya."Sir… home visit pa ba ang ginagawa niyo o nanliligaw na kayo?"She didn't even looked at me.Hind

  • HOME VISIT   Chapter 49

    Ang daming nangyari. Hindi ko kinaya ang mga nangyari. Parang sasabog ang utak ko.Pinatawad ni papa si uncle kahit alam niyang ito ang dahilan ng paghihirap niya na umabot ng twelve years. Ako, kahit kailan ay hindi ko siya mapapatawad.Masakit pa rin sa akin ang nalaman ko. He tried to kill my father. That's worse than learning the truth that he's also the one who killed his son! I can't take this anymore. Pinatawad ni papa ang tao na iyon dahil iyon daw ang mabuti niyang gagawin kaysa ang galitin ang isang John Laevii. Bakit? Natatakot ba siya sa tao na iyon? He must not be scared.Ilang buwan na ang nakararaan pero hindi ko pa rin matanggap iyon. Sa tuwing nakikita ko siya ay umiiwas na lang ako. I don't want to talk to him baka masuntok ko siya sa mukha niya.Araw-araw ay bumibisita ako kay Andrea, kaya araw-araw ay nakikita ko ang pagmumukha niya. Oo, mabait siyang lolo para kay Andrea. Maganda ang naging buhay niya dahil sa kaniya kahit alam niyang hindi naman niya kadugo si

  • HOME VISIT   Chapter 48

    Tumakbo ako nang mabilis papunta sa kuwarto ni papa. Tumawag sa akin ang doktor niya. He's awake. Gising na siya! After twelve years nang paghihintay ay makikita ko na ulit ang papa ko.Halos maubusan ako nang hininga nang marating ko ang kwarto niya. Malayo din kasi ang ospital na ito sa ospital kung nasaan ngayon si Andrea.I saw him. Kinakausap siya ng doktor. Dahan-dahan akong pumasok. Hindi pa rin ako makapaniwala. Parang isang panaginip. He's awake."Papa," I mumbled. He looked at me. Ngumiti siya kaya agad ko siyang nilapitan para yakapin! I missed him so much. Nagpaalam ang doktor na iiwanan muna kaming dalawa bago ito lumabas sa kuwarto. Kumalas ako sa yakap ko kay papa. Hindi ako makapagsalita dahil napapahikbi ako. Humawak siya sa balikat ko. "Okay na ang lahat. Maayos na ako. Kailangan ko pang bumalik sa trabaho."Napangiti ako sa sinabi niya. Nang maaksidente siya ay nasa trabaho siya. Akala niya ba ay gano'n lang ang nangyari sa kaniya? Hindi niya pa yata alam ang nang

  • HOME VISIT   Chapter 47

    Severe head injury. That's what the doctor have said she suffered. She's still unconscious and it can take months for her recovery. They couldn't say whether when she will be able to gain consciousness. It feels like years waiting.No one can say what and how this happened to her. Slowly, walking back and forth infront of her room. Maybe, she'll wake up soon. I'll just wait here.I can't bear to see her with the ventilator on her and a bandage wrapped around her head. It's been two weeks. She's in comatose.I flinched, bumukas ang pinto. It's uncle. His face is sad and seems like he's just finished his cries. "It's done""What did they say?"Uncle sat down and gave me the fiercest look he could ever give. "I warned her already about this. Now, look what happened. The Duncan tried to kill her! That bullshit kid."Parang umakyat ang dugo ko sa ulo ko. I can feel something inside me that urge me to get Chelsea's ass in here. Hindi siya nagdalawang-isip na gawin ito kay Andrea. Ano bang

  • HOME VISIT   Chapter 46 - Masquerade II

    He didn't eat. Ayaw niya raw tanggalin ang maskara niya para makasama niya ako. Kapag inalis niya iyon at nakita nila na siya si sir Perez, baka magtaka lang sila. Hindi ganoon karami ang kinain ko. Gabi na ngayon at hindi ako pwedeng kumain nang marami. Habang kumakain ay umiikot ang tingin ko sa mga dumalo ng ball. I immediately saw Chelsea. Siya pala ang nakasuot ng pink na gown kanina. I can see her gown is so expensive. It's made from silk and it suits her very well.Nagtagal ng halos kalahating oras ang dinner bago kami naglinis ng mga mukha at kamay. Sinamahan pa ako ni Andrew papunta sa washroom. Napansin niya yatang nabibigatan ako sa suot ko.Naiwan lang sa table si Edzell dahil kumakain pa rin siya. Mukhang wala yata siyang balak na matapos. Napakatakaw niya pero hindi naman tumataba.Hindi rin nagtagal ay nagsimula na namang may magsalita sa stage. Dalawang lalaki at isang babae ang nakatayo roon. Nakasuot rin sila ng mga masks. Ito na yata ang tinutukoy kanina ni presiden

  • HOME VISIT   Chapter 45 - Masquerade

    Malamig na simoy ng hangin ang bumalot sa balat ko nang makalabas ako sa kotse. As usual, ipinarada ko iyon sa malayo-layong lugar. Iilan sa mga estudyante ang nakikita kong pumapasok sa main gate ng school, nakasuot ng mga magagarang gown.A Medieval retro blue gown made out of Vicuña Wool with hood. It has a bell sleeve that is made from silk so it doesn't itch my skin, it's a long sleeve that is fitted around the shoulder and upper arm and flares out to the wrist, like a bell.This gown has so many layers inside. Such as the petticoat that helps to hold the skirt of my gown. Layers also help the gown to have a bold volume and to compliment my body shape. A ruffle at the bottom of my gown and a plain blue corset as a stomacher.There's also a seperate ruffles that parted in two and seems like an upside down letter v on my waist down to the bottom of my gown. It's shining. I think it has crystals or something that would make it shine.My make up is light. I don't need a heavy duty mak

  • HOME VISIT   Chapter 44 - Ready for Masquerade Ball

    Nakatutok ang mga mata ko sa ginagawa ni sir Ryan habang iniikot niya ang mga wire na hawak niya. Seryoso kaming lahat na mga estudyante niya na sinusundan ang bawat galaw niya sa hawak na wire. Pinakikita niya ulit ang tamang pagkonekta sa dalawang wire para hindi masunog o ma-short ang kuryente."Pag nagdikit ang mga wire, kaboom. Kapag overload, kaboom. Kapag loose ang wires, kaboom. Lagi niyong titingnan kung walang wire na nakawala."Ganiyan siya magturo. Actual niyang pinakikita sa amin ang dapat naming gawin, ginawa pa niyang example ang nangyari sa akin kapag nagkamali kami. Ang nangyari kase noon ay nag-overheat ang ilaw tapos pinitik ko pa kaya ganoon ang naging reaksyon."Kung ang wire ay nasa loob ng pader tapos nagkaroon ng short circuit, magsasanhi pa rin iyon ng sunog kaya huwag kayo pakampante."Nagsitanguan kaming lahat sa sinabi niya."Sa Sabado aayusin natin ang kuryente sa library. Madali lang naman iyon, so kahit dalawa lang ang sumama sa akin."Malaki din ang tul

  • HOME VISIT   Chapter 43

    Seeing those high class people scared me alone. They're talking about their lives while I'm here standing on a high table watching them. Meron sa iba na kinakawayan ako at lumalapit sa akin para magpakilala kaya kanina pa nakasimangot sa tabi ko si Andrew. Wala naman siyang magawa dahil kailangan ko rin namang makilala ang parte ng negosyo namin.Nakita ko sa di kalayuan si John. Naglalakad siya papunta sa amin. May hawak siyang wineglass. "Andrea," he say my name.Nababagot na ako sa gabing ito. Ano na ring oras at kailangan ko nang umuwi lalo na si Andrew. Alam kong busy siyang tao."Uuwi na ba tayo?" I asked.Umiling siya at tinuro ang grupo ng mga kalalakihan na nag-uusap-usap. Malalakas din aang nagiging tawanan nila. Mukhang maganda ang paksa ng pinag-uusapan nila."Those men wants to meet you. Sinabi kong may apo ako na napakatalino at siya ang magmamana nitong lahat once you'ready.""John! Why did you say that? Nakakahiya." Bulong ko sa kaniya habang napapatingin sa mga lalakin

  • HOME VISIT   Chapter 42

    Hindi ko magawang tumingin sa harap ng klase kung saan naroon si Andrew. Parang wala lang sa kaniya na hinalikan niya ako! Conservative akong tao kaya big deal sa akin iyon. We agreed that there's no kissing between us. No touching and no kissing! Ginagalit niya ako.Sa buong klase niya, mula kanina hanggang ngayon ay nakayuko lang ako. Hindi ako titingin sa kaniya. Para saan? Para maalala lang kung paano niya ako hinalikan. Hays!"Before I leave, ipaalala ko lang sa inyo 'yung about the masquerade ball, it will be held before Christmas. The nineteenth of December. Don't worry, may ibibigay kaming parang invitation card. Nakalagay roon ang date, time and other informations you all need to remember."Kumunot lang ang noo ko. Okay, sir, leave now. Mas makakahinga ako nang maayos kapag hindi ko na narinig ang boses mo. Your voice are sending chills through my spine.Nahihiya ako. Wala akong mukhang maihaharap sa kaniya. Ako pa talaga ang nahiya sa amin. Siya ang humalik! Di ba dapat siya

You may also like

DMCA.com Protection Status