NAIYUKOM ni Yesha ang kamao nang marinig ang announcement ng kaniyang professor. "Sir, bawal ba kami sa ibang department?" nag-aalalang tanong ni Erika. Alam niyang alam ni Erika kung ano ang iniisip niya ngayon.
"Bawal, as of now, ang BSA lang ang may maluwag na schedule." Nawawalan ng pag-asa siyang nag-iwas ng tingin. Mukhang mapipilitan nga sila."It's okay, Yesha. Pwede naman na iba ang kuhanin natin, 'di ba? Tsaka hindi naman tayo sigurado na tayo ang pipiliin no'n na mag-interview sa kaniya, 'di ba?"Malalim siyang bumuntong-hininga. Tama si Erika. Pwede namang may ibang lumapit sa kanila o 'di kaya naman ay sila na lang ang lalapit sa isang student kung pwedeng ma-interview."Ang pangit naman ng project ni Sir. Sana sinabi na lang niya na mag-interview ng tanong sobrang busy sa buhay tapos alamin kung paano nila naha-handle ang mental health nila. Edi sana hindi na tayo nahihirapan, ikaw na ang kukunin ko." natawa na rin siya sa sinabi nito. Maski naman siya baka"WHAT happened?" tanong ni Yesha nang makarating sa pagawaan ng mga shorts na pinapasukan niya. May mga umiiyak kasi at may mga galit naman. Kahit naguguluhan ay hindi na niya tinangkang pumasok sa loob. "Yesha," tawag sa kaniya ng babaeng unang nakasundo niya. Lumapit ito habang nanunubig ang mga mata dahilan para makaramdam siya ng awa. "Ano pong nangyayari?" "Isasara na raw ang factory kaya nga nagkakagulo kasi hindi man lang nagbigay ng abiso." bakas ang lungkot sa mga tinig nito. "N-no, kailangan ko po itong trabaho na 'to." naluluhang ani rin ni Yesha. Wala namang naying problema pero bigla na lang nagkaganito. Gusto niyang tanungin ang mismong may-ari dahil maayos naman ito kausap. Hindi niya alam kung bakit bigka na lamang magsasara. Wala naman kasing naging problema. "Umalis na kayo, hindi na ulit magbubukas ito." anunsyo ng may-ari sa mababang boses. Bakas sa mukha nito ang lungkot dahilan para umatras ang mga bagay na gustong itanong ni Yes
DIRETSONG pumasok sa loob ng kabahayan si Yesha kahit na ilang ulit siyang tinatawag ni Shawn. Hindi niya pinansin ang lalaki dahil wala namang mababago kahit pansinin niya ito. Baka makapagsalita lang siya ng masasakit dito. "Yesha, kausapin mo 'ko. Bakit ka nagpapahatid sa ibang lalaki?" Tuloy-tuloy na tanong ni Shawn pero tuloy-tuloy lang din siyang umakyat. Kung p'wede lang na mawalan siya ng pandinig ay ginawa na niya. Masyadong masakit na malaman mong niloloko ka. Pero wala ka namang lakas ng loob para komprontahin ito dahil natatakot ka. Natatakot kang mas piliin niya ang pangalawa kaysa sa 'yo na nauna."Yesha!" sigaw ni Shawn dahilan para mapahinto siya saka inis itong hinarap. "Bakit mo 'ko sinisigawan?" nagngingitngit na tanong niya sa nobyo. "I'm sorry, hindi ko sinasadya. Sorry baby, sorry."Gusto niyang masuka sa mga pinagsasabi nito pero nananaig ang sakit. "Ano bang gusto mong malaman?" napupuno niyang tanong. "Bakit ka nagpahatid sa ibang lalaki?"
PILIT ang naging ngiti ni Yesha habang papasok sila sa hall. Hindi niya alam kung bakit siya kinakabahan. Kasi naman itong si Nics parang tanga lang. Hindi man lang sinabi na ganiro pala talaga kabongga ang magiging event na ito."Hey, you look pressured." hindi niya alam kung bakit nga ba talaga siya kinakabahan. Siguro dahil naiintimidate siya sa mga tao na narito. "Ayos lang ako. Hehehe ang gagara naman nila." wala sa sariling usal niya. Hindi niya pinansin ang pagtawa ng ka-date niya. Bahala ito kung ano ang gusto niyang isipin. "Pfft. Mas mukha ka pa ngang may-ari ng event na ito kaysa sa may-ari haha." ginaya rin niya ang tawa ng lalaki na mas ikinatawa pa nito."Huwag mo akong gawing clown. Tigilan mo nga 'yang kakatawa mo." she hissed. Gagawin pa siyang clown ng lalaki."Hindi na. Pero huwag ka rin magpahalata na nahihiya. Nakakatawa ka kasi." malakas niya itong siniko. Wala namang nakakakita sa kanila kasi abala rin ang mga tao sa paligid nila, abala sa kaniya-
GALIT NA binato ng sandals ni Yesha si Shawn nang makarating sila sa bahay nito. Matapos ang insidente kanina ay hinila siya ni Shawn at pinilit na umuwi. Sinubukan niya ang lahat ngkaya niya para lang maiwasan ito pero hindi pa rin iyon naging sapat. Hindi pa rin niya kayang isipin na nagawa siyang lokohin ng taong pinagkakatiwalaan niya. "H-hanggang kailan?" nagpipigil niyang tanong dito. "Yesha, let me explain, please?" "No, shut your fvcking mouth! Bakit hindi mo sinabi sa akin? Bakit mo ako niloko?" gustong-gusto niya itong sakytan. Gustong-gusto niya itong makita na nasasaktan din katulad niya. Gusto niya ng paliwanag pero hindi naman niya kayang marinig ang kung ano mang sasabihin nito sa kaniya. "Bakit ako pa ang napili mong saktan?" nababasag na ang boses niya pero nagagawa pa rin ni Yesha ang sabihin ang kung ano ang inisip niya. "Sana tinapos mo muna kung ano ang
SOBRANG higpit ng naging yakap ni Yesha sa kaniyang ina. Wala ni isang salita ang namutawi sa kaniyang bibig. Hindi rin naman nagtanong pa ang nanay sa kaniya. "Ma, puwede bang umuwi na tayo sa bahay natin dati?" puno ng luha na tanong niya sa kaniyang ina. Bakas naman ang gulat sa mukha nito. "Gusto ko pong ibalik ang lahat ng ito kay S-shawn." sobrang hirap para sa kaniyang banggitin ang pangalan ng lalaki dahil para siyang tinutusok ng karayom sa tuwing maaalaa niya ito. "Ano ba talaga ang nangyari anak?" ngayon lang ulit nagkaroon ng lakas ng loob ang kaniyang ina na magtanong pero siya hindi pa yata niya kayang sabihin dito na wala na sila. Na break na sila. Na wala nang Shawn sa buhay niya. Na 'yong nag-iisang lalaki na minahal niya ay nagawa siyang ipagpalit at lokohin para sa iba. "M-ma, puwede po bang umuwi na tayo sa atin?" tumango ang nanay niya at isang matagal na halik sa noo ang iginawad nito sa kaniy
WALANG nagawa si Yesha kung hindi ang magpahila kay Erika sa mall. Talagang ipinagpaalam pa siya ng babae sa kaniyang ina. Ayaw naman sumama ng ma niya dahil gusto raw na magpahinga."Girl, nasa mall na tayo tapos mukha ka pa ring pinagsakluban diyan ng langit at ng lupa. Ano ba kasi ang pinaggagagawa mo sa buhay mo? At isa pa, bakit ka puro simangot? Alam kong masakit 'yan, pero huwag mo namang hayaan na lamunin ka lang ng sakit." panenermon ni Erika na ikinatawa niya. "Dinaig mo pa si mama ah...""gaga ka kasi!""Ayos lang ako. At isa pa, hindi naman na masyadong masakit, kahit mahal ko siya, hindi naman ako papayag na ako lang ang hindi masaya." napangiti rin si Erika sa mga katagang binitawan niya. Talagang hindi siya papayag. Hindi puwedeng siya lang ang nagdudusa sa lagay na ito. "Pakulay na lang tayo ng buhok." aya ng babae na para bang gano'n lang iyon kadali."Baliw ka ba? Hindi laro ang pagpapakulay ng buhok ha!" saway niya rito pero kinindatan
HINDI na nagulat si Yesha nang makita ang reaksiyon ng kaniyang ina. Sino ba naman kasi ang hindi magugulat kung makita mo ang anak mo na umalis at pagbalik ay may kulay na ang buhok."Bagay naman sa kaniya, 'di ba, tita?" singit ni Erika. Siya naman ay naghihintay ng magiging sagot ng kaniyang mama. "Tita..." tumayo si Erika at saka pabirong hinilot ang balikat ng kaniyang ina. Si Yesha naman ay napailing na lang sa kalokohan ng kaibigan."malaki naman na si Yesha. At isa pa, alam naman na po niya kung ano ang ginagawa niya." malakas silang natawa nang kurutin ng mama niya si Erika. "Tita naman!""Anong tita naman? Tinuturuan mo 'tong Yesha ko. Oo nga bagay sa kaniya. Pero masama kaya 'yang nagpapakulay ng buhok. Puwede kayong magkasakit lalo na kung paulit-ulit." wala sa sariling napahawak sa buhok si Yesha. Alam naman na niay iyon pero wala naman na siyang plano na magpapalit ng kulay. Maliban na lang sa itim."Tita ngayon lang naman. At mukhang wala n
ANG kaninang pag-re-review nila ay naguwi sa panonood at kwentuhan. Maging ang ina niya ay naaliw rin kay Erika. Kahit papaano ay nagawa ngumiti ulit at tumawa nang totoo."Kamusta pakiramdam mo?" tanong ni Erika kay Yesha na ibang pagkain naman ngayon ang inuupakan. "Ayos naman. Thank you talaga."Hindi naman na umimik ang kaibigan niya. Saglit silang natahimik hanggang sa nagpaalam na ang mama niya sa kaniya na inaantok na raw ito."May tanong ako, tutal tayong dalawa na lang din anmana ng nandito," hindi pa man nito nasasabi ang itatanong ay alam na kaagad ni Yesha kung tungkol saan. "Ano 'yon?""What if may importante siyang rason?"Napabuntong-hininga si Yesha kasabay ng pag-inom niya ng tubig."Rason?" gusto niyang matawa. Kahit anong rason pa iyon, hindi solusyon ang lokohin siya. Hindi iyon solusyon para paglaruan ang damdamin niya. Hindi iyon solusyon para gawin siyang tanga.Sa dami ng pinagdaanan nilang dalawa talagang ngay
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
TALAGANG walang planong magpatalo si Ziah kay Steffanie. Kung inaakala nito na gano'n gano'n lamang siya maaapi. Well, she's wrong. Wala sa ugali niy ang magpatalo sa mga bagay, kay Ace pa kaya? Kay Ace na nobyo niya at mahal niya? Hindi niya alam kung paano siya magtitimpi kapag ganito ang ugali ng mga tao na nasa harapan niya dahil alam niya sa kaniyang sarili na hindi rin magpapatalo ang mga taong ito. "Kung wala ka nang ibang sasabihin, mabuti pa umalis ka na. Dahil hindi mo naman afford ang mga bags dito. Next time, bago ka maugod, make sure na alam mo muna kung saan ka lulugar. Hindi 'yong sugod ka nang sugod, pero hindi mo naman kinikilala kung sino ang binabangga mo." banat pa niya. She doesn't even care kung nawawala na 'yong manner niya sa pakikipagsagutan sa babaeng ito. Wala rin siyang pake kung nawawala na rin ang kaniyang pagpipigil sa sarili. Dahil kahit hindi gustuhin ni Ziah, kusang nagsasalita ang kaniyang bibig upang sagutin nang pabalang si Steffanie. KUng hindi
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
NAWALAN ng imik si Ziah dahil sa tanong ni Ynahn. Talagang hindi siya nito titigilan hanggang hindi nakakakuha ang babae ng tamang sagot at alam din niyang ang katotohanan lamang ang tatanggapin nito ngayon. Malalim siyang huminga dahil mukhang wala na siyang choice kung 'di ang sabihin sa kaibigan kung ano ang totoo. "Ynah..." Kagat ang sariling labi niyang usal sa pangalan nito. Bakas sa mukha ng kaibigan na naghihintay ito sa kung ano man ang balak niyang sunod na sabihin. "Kasi ano... si Ace at ako ano..." paputol-putol niyang simula. Mas lalo lamang lumalim ang gatla sa noo ng kaniyang kaibigan."Ano?" naiinip nitong tanong. "kami na." Buong tapang at titig na titig niyang dugtong upang makita ang reaksiyon ng kaibigan. Wala siyang nabasa kahit na anong gulat mula sa pagmumukhang nito na para bang ini-expect na nito kung ano ang kaniyang sasabihin. "Ynah?" pagpukaw niya rito. Tinaasan naman siya nito ng kilay saka umayos ng upo. "Well..." nagpunas ito ng labi. "I already expe
HAWAK kamay silang lumabas ng opisina, hindi maialis ni Ziah ang ngiti sa kaniyang labi. Wala namang bago, palagi naman silang ganito ni Ace at hindi na rin nagugulat ang mga tauhan nito. Kahit saan sila magpunta. Pababa na sila ng building ng biglang maranamdaman ni Ziah na may kung sinong nakamasid sa kaniya. Hindi niya alam kung sino ngunit ramdam na ramdam niya ang talim ng mga tingin nito. Kaagad na binalot ng kaba ang kaniyang puso dahilan upang bumitaw siya sa amay ni Ace na siyang ikinataka ng lalaki. "Why?" naguguluhan nitong tanong. Ngumii lamang siya rito at hindi ipinahalata ang pag-iwas. Alam niyang hindi iyon magugustuhan ni Ace. Gustong-gusto pa naman palagi ng lalaki na magkahawak sila ng kamay. "Wala lang, ramdam ko kasi ang pamamasma ng kamay ko." pagpapalusot niya. Hindi niya alam kung tama ba ang kaniyang ipinalusot ngunit alam niyang posibleng magtampo sa kaniya si Ace. Gustong-gusto na lamang batukan ni Ziah ang kaniyang sarili. When she tried to look around,
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p