HABANG nasa byahe, hindi alam ni Yesha kung ano ang kaniyang dapat na maramdaman. Hindi siya mapakali sa kaniyang inuupuan. "Hey, love. Please, calm down. Daddy won't eat us haha." Sinamaan niya ng tingin si Shawn. Anong karapatan nitong pagtawanan siya? Gayong hindi na niya kayang ipaliwanag ang kaba.
"Eyes on the road, Shawn."
Patuloy pa rin ang pang-aasar ng lalaki. Parang gusto na tuloy niya itong pingutin. Inabala na lamang ni Yesha ang sarili sa pagtingin sa labas ng bintana. Maraming pumapasok sa kaniyang isipan ngunit hindi iyon maganda kaya mas pinili na lamang niyang pumikit at ang ina niya ang isipin.
"Kumusta naman sa opisina mo?" paninimula niya nang mapagod kakaisip ng kung anu-ano. "Ayos lang, naroon naman ang sekretarya ko, alam kong kaya niyang gawin ang mga trabaho roon."
Napangiti na lamang siya. Sobrang layo kasi ng ugali ng sekretarya ngayon ni Shawn kaysa noon, aminado siyang ma
HINDI maalis ni Shawn sa kaniyang isipan kung paano niya sasabihin kay Yesha ang lahat. Noong nagkaroon sila ng problema, sobrang kinain na siya ng takot. Hindi niya alam kung ano ang kaniyang gagawin para lang mapatawad nito. Naisip na rin niyang sabihin dito ang totoo pero may kung anong pumupigil sa kaniya.Ilang beses na rin ba siyang sinabihan ni Hanz na magsabi na? Hindi na yata niya mabilang. Paano pa kaya kapag nalaman na talaga nito na isa siyang ex-convict at kasong rape pa ang naka-record sa pangalan niya. Isang mabigat at hindi basta-bastang kaso lang. Baka kamuhian siya ng babae, pandirihan sa kasalanang hindi naman niya ginawa pero hindi rin niya puwedeng aminin na wala siyang kasalanan."Ang lalim naman yata ng iniisip mo?" tanong ni Yesha dahilan upang magising ang diwa niya. "Ha? Nothing. May napag-usapan lang kami ni Hanz. Ikaw? Bakit gising ka pa?" anong oras na sila nakauwi ni Yesha. Kung hindi pa nga niya ayain si Yesha,
PAREHO silang naging abala ni Shawn sa kaniya-kaniya nilang ginagawa. Marami pa siyang dapat na tapusing reports na kailangan niyang ipasa sa kaniyang professor. Kakarating lang din sa kaniya ng balitang sa susunod na linggo ay papayagan na lumabas ng hospital si Mr. Ortega."Hindi ka pa rin tapos?" malambing na tanong ni Shawn. Inilapag ng nobyo sa harapan niya ang tasang may laman ng kape. "Hindi pa, hahaha. Ikaw ba? Nakita ko kaninang ang damig papel sa table mo."' Tumabi ito sa kaniya. Kinuha ni Shawn ang biology book niya at saka ang notes na puno ng highlights. "Yeah, hindi ko na pinirmahan 'yong iba. Hindi pa naman kailangan this month."Sumimsim ito ng kape na siya ring ginawa ni Yesha. "Palabas na raw pala ng hospital si Mr. Ortega," aniya. Kahit na walang alam si Shawn sa mga ginagawa niya, alam niyang interesado pa rin itong malaman ang lahat ng nangyayari sa kaniya."Really? Good for him. Wanna eat something?
NATAWA ang lahat sa kalokohan ng boss niya. Maging si Yesha ay hindi nakapagpigil. "Hay naku, mag-uumpisa na ako." Natatawang nilagpasan niya ang mga ito. Dahil nasa stock room siya naka-assign kaagad siyang pumasok doon. Bumungad sa kaniya ang mga bagong school supplies na kailangan pa nilang i-pack."Hi, ate Yesha," bati ni Seah. Napangiti si Yesha saka inilapag ang kaniyang bag. "Hi, Seah. Kakarating ng mga ito?" Turo niya sa mga notebook. Tumango naman ito sa kaniya."opo, ate. Medyo dumami kasi ang mga mamimili natin this past few weeks. Kaya nag-decide si sir Niks na magdagdag ng tig tatlo per order." Mahabang paliwanag nito. Ilang linggo rin siyang nawala kaya hindi na niya alam kung ano ang nangyayari. Marami siyang trabaho na dapat tapusin. "Gano'n ba? Sige, sandali lang ha? Magbibihis lang ako." Mabilis niyang kinuha ang kaniyang pamalit saka mabilis na nagbihis ng uniform nila.Pagkalabas niya ay abala pa rin
HABANG nasa byahe ay naramdaman ni Yesha na nag-v-vibrate ang cellphone niya dahilan upang kaagad niya iyong kapain at tingnan kung sino. Napatingin din naman sa kaniya si Shawn. Alam na kaagad niya kung bakit."Si Erika," aniya sabay sagot ng tawag ng kaibigan. Kaagad niyang narinig ang mahihina nitong hikbi sa kabilang linya na siya namang ipinag-alala niya. "hey? What happened? Bakit ka umiiyak?" hindi na naitago ni Yesha ang pag-aalala. Minsan lang niya ito makitang umiiyak kaya sobrang hindi niya alam ang gagawin lalo na kapag hindi na nito kaya."P-puwede ba t-tayong magkita?" pumipiyok na tanong ni Erika sa kabilang linya. "Nasaan ka ba?""Nasa condo ko, p-puntahan kita." Napatingin siya kay Shawn na kanina pa rin niya nahuhuling tumitingin sa kaniya. "S-sige, sasabihan ko si Shawn.""S-salamat, Yesha. Hindi ko lang kasi talaga alam kung kanino na ako lalapit." Maging siya ay masyadong nadadal
KANINA pa siya tinatadtad ng text ni Shawn pero hindi magawang maakalis ni Yesha sa yakap ni Erika. Wala siyang nagawa kung 'di ang mag-reply na lang sa lalaki na huwag na silang magtabi. Dahil hindi naman niya magawang umalis sa pagkakayakap ng kaniyang kaibigan, natulog na lang din siya sa tabi nito.Mabuti na lamang din talaga at wala silang pason ni Erika. Kinabukasan, nagising si Yesha sa mahigpit na yakap sa kaniya ni Erika ngunit nang magmulat siya ng mata laking gulat niya nang biglang si Shawn na ang kaniyang katabi."Good morning," Nakangiti at parang ewan nitong bati sa kaniya. Napataas na lamang ang kaniyang kilay dahil wala siyang maalala na lumipat siya sa kwarto ng lalaki. "P-paano?""hahaha, kinuha kita sa kwarto mo." simpleng sagot ni Shawn sabay kindat. Mabilis siyang napabangon saka hinampas ito sa balikat. "Baliw ka! Si Erika?" Nagkibit-balikat naman ang nobyo niya. Napakamot na lamang si Yesha sa kaniyang ulo. Ano pa nga ba ang aasahan niya
HINDI na sila nagtagal pa sa loob ng coffee shop. Alam niyang baka magtaka na iyong dalawa na wala pa sila. At baka mamaya, ano pa ang maabutan nila."Let's go, love? Baka makahalata sila." puno ng kalokohang aya ni Shawn kay Yesha. Kaagad naman siyang nagpunas ng bibig saka sumunod kay Shawn pasakay sa kotse nito. Mabilis ang naging pagmamaneho ni Shawn hanggang sa makauwi."Yesha, Shawn, nakabalik na kayo. Hindi naubos ni Adrian ang pagkain, kain na kayo." Nagkatinginan silang magnobyo. "Erika, may dumaan kasi na nagtitinda ng hot cake! Owemji sayang iilan na lang kasi naawa naman ako kaya pinabili ko kay Shawn. Sorry hindi na kita nagawang tirhan." palusot niya na may kasamang pag-arte para magmukhang makatotohanan."It's okay, anyway..." Lumapit ito saka hinawakan ang kaniyang kamay. "thank you so much for helping me. And sa pagpapatuloy mo rin. Thank you sa inyo ni Shawn. Babawi ako, promise!" Itinaas pa nito ang is
PAGKARATING sa hospital, kaagad na nagpaalam ang dalawa kila Yesha. Sila naman ay dumiretso na sa kwarto ni Mr. Ortega. Naabutan nila itong naonood. Kumatok muna si Yesha bago sila pumasok dalawa ni Erika. Nanlaki naman ang mata ng lalaki."Miss Yesha!" Mabilis itong bumaba sa higaan saka yumakap sa kaniya. Nang maghiwalay ang kanilang katawan kaagad naman niyang ipinakilala si Erika. "This is Erika my best friend. Kumusta ka na?"Ngumiti ito saka nakipagkamay kay Erika. Nagkatinginan naman sila ni Erika sabay ngiti. "Okay na ako Miss Yesha. Minsan natatakot ako pero kaya ko naman na labanan. Palagi ko kasing inaalala ang mga sinabi ninyo." Hindi niya lalo naiwasang mapangiti. Mabuti na lamang talaga at marunong ito sumunod sa mga sinasabi. Mayroon kasing mga pasyente na walang pakialam. Hindi marunong sumunod kaya mas lalong nagtatagal. "Mabuti 'yan, kahit nasa labas ka na huwag mo kakalimutan 'yong mga tinuro ko sa 'yo, ha?" paalala niya r
HALATANG walang nagawa si Erika kung 'di ang doon na lang makituloy sa bahay na Adrian. Pansin naman ni Yesha na may problema ang dalawa pero hindi na rin siya nagtangkang magtanong pa dahil hindi niya alam kung gaano iyon kababaw o kalalim man lang. Ayaw naman niyang manghimasok kahit na kaibigan niya ito. Panigurado namang may sariling pag-iisip ang dalawa. Hindi na nila kailangan pang pakialaman ng kahit na sino."Mauuna na ba kayo?" malungkot na tanong niya rito. Tumango naman sa kanila si Erika. "Gusto ko pa sanang bisitahin si tita pero saka na lang siguro. Kapag okay na ang lahat, mahirap din kasi magpanggap sa harap ng mama mo." Natawa siya sa sinabi ni kaibigan. Paniguradong mapipilitan itong sabihin kung ano ang nangyari dahil kilala niya ang mama niya, paniguradong mahahalata kaagad nito kung may problema ba ang isang tao."Basta ha, tumawag ka sa akin kapag nalulungkot ka o hindi mo na rin kaya, ha? Maging open ka dahil kakaltuka
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
TALAGANG walang planong magpatalo si Ziah kay Steffanie. Kung inaakala nito na gano'n gano'n lamang siya maaapi. Well, she's wrong. Wala sa ugali niy ang magpatalo sa mga bagay, kay Ace pa kaya? Kay Ace na nobyo niya at mahal niya? Hindi niya alam kung paano siya magtitimpi kapag ganito ang ugali ng mga tao na nasa harapan niya dahil alam niya sa kaniyang sarili na hindi rin magpapatalo ang mga taong ito. "Kung wala ka nang ibang sasabihin, mabuti pa umalis ka na. Dahil hindi mo naman afford ang mga bags dito. Next time, bago ka maugod, make sure na alam mo muna kung saan ka lulugar. Hindi 'yong sugod ka nang sugod, pero hindi mo naman kinikilala kung sino ang binabangga mo." banat pa niya. She doesn't even care kung nawawala na 'yong manner niya sa pakikipagsagutan sa babaeng ito. Wala rin siyang pake kung nawawala na rin ang kaniyang pagpipigil sa sarili. Dahil kahit hindi gustuhin ni Ziah, kusang nagsasalita ang kaniyang bibig upang sagutin nang pabalang si Steffanie. KUng hindi
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
NAWALAN ng imik si Ziah dahil sa tanong ni Ynahn. Talagang hindi siya nito titigilan hanggang hindi nakakakuha ang babae ng tamang sagot at alam din niyang ang katotohanan lamang ang tatanggapin nito ngayon. Malalim siyang huminga dahil mukhang wala na siyang choice kung 'di ang sabihin sa kaibigan kung ano ang totoo. "Ynah..." Kagat ang sariling labi niyang usal sa pangalan nito. Bakas sa mukha ng kaibigan na naghihintay ito sa kung ano man ang balak niyang sunod na sabihin. "Kasi ano... si Ace at ako ano..." paputol-putol niyang simula. Mas lalo lamang lumalim ang gatla sa noo ng kaniyang kaibigan."Ano?" naiinip nitong tanong. "kami na." Buong tapang at titig na titig niyang dugtong upang makita ang reaksiyon ng kaibigan. Wala siyang nabasa kahit na anong gulat mula sa pagmumukhang nito na para bang ini-expect na nito kung ano ang kaniyang sasabihin. "Ynah?" pagpukaw niya rito. Tinaasan naman siya nito ng kilay saka umayos ng upo. "Well..." nagpunas ito ng labi. "I already expe
HAWAK kamay silang lumabas ng opisina, hindi maialis ni Ziah ang ngiti sa kaniyang labi. Wala namang bago, palagi naman silang ganito ni Ace at hindi na rin nagugulat ang mga tauhan nito. Kahit saan sila magpunta. Pababa na sila ng building ng biglang maranamdaman ni Ziah na may kung sinong nakamasid sa kaniya. Hindi niya alam kung sino ngunit ramdam na ramdam niya ang talim ng mga tingin nito. Kaagad na binalot ng kaba ang kaniyang puso dahilan upang bumitaw siya sa amay ni Ace na siyang ikinataka ng lalaki. "Why?" naguguluhan nitong tanong. Ngumii lamang siya rito at hindi ipinahalata ang pag-iwas. Alam niyang hindi iyon magugustuhan ni Ace. Gustong-gusto pa naman palagi ng lalaki na magkahawak sila ng kamay. "Wala lang, ramdam ko kasi ang pamamasma ng kamay ko." pagpapalusot niya. Hindi niya alam kung tama ba ang kaniyang ipinalusot ngunit alam niyang posibleng magtampo sa kaniya si Ace. Gustong-gusto na lamang batukan ni Ziah ang kaniyang sarili. When she tried to look around,
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p