Chapter 37.4

“Sigurado ka ba talaga sa desisyon mo?” tanong ng asawa ni Minerva sa kaniya.

Hindi niya ito nilingon at nagtuloy- tuloy siyang pumasok sa kanilang silid at pagkatapos ay ibinaba ang dala niyang bag. Kararating lang nila ng mga oras na iyon galing sa bahay nila Serene.

Napabuntung hininga siya kasabay nang pag- upo niya sa kanilang kama.

“Ito ang tama para sa kanila.” sabi niya habang pinanuod ang asawa na nagtatanggal ng mga damit upang magbihis.

Tumigil ito sa kaniyang ginagawa at pagkatapos ay hinarap siya.

“Matanda na sila Minerva, hindi na sila bata. May sarili na silang isip kaya hindi na natin—”

“Ginagawan ko na nga ng paraan dahil alam kong hindi naman sila gagawa ng hakbang. Mananatili silang ganuon, isa pa kitang- kita ko sa mga mata ni Serene na mahal niya ang anak natin. Alam kong hindi niya pababayaan si Luther.” halos pabulong na saad niya rito.

Isang buntung hininga ang pinakawalan nito at pagkatapos ay naglakad upang umupo sa tabi nito. Hinawakan niya ang kamay nito.