------- “You two will get married soon.” Nanlalaki ang mga mata ni Serene na napatingin kay Maam Minerva. Nasa library na siya ng mga oras na iyon at naroon si Luther kasama ang magulang nito, maging ang kapatid nitong si Sevi at ang isa pa nitong kapatid na hindi niya pa alam kung ano ang pangalan. Hindi siya makapaniwala sa kaniyang naririnig ng mga oras na iyon. Ano ang sinasabi nito? Hindi ba at kasal na si Luther? Paanong magpapakasal sila? May asawa na ito kaya hindi na pwede silang magpakasal. Isa pa ay walang dahilan para magpakasal silang dalawa. Iginala niya ang kaniyang paningin sa loob, sa kanilang lahat na naroon. Tahimik ang lahat na nakatingin sa kaniya, pwera na lamang kay Luther na hindi niya alam kung saan nakatingin. Hinihintay niya itong tumutol sa kung ano ang sinasabi ng ina nito ngunit wala siyang narinig. Wala ni kahit anong salita. “Maam hindi po. Mali po ang iniisip niyo, wala pong—-” “This is final Serene. Ihanda mo na ang sarili mo dahil sa mga susuno
Nakatulala si Serene habang nakatitig sa kaniyang laptop. May pinapanuod siyang video kung paano gumawa ng nauusong satin flowers at gusto niya iyong pasukin ngunit wala doon ang kaniyang isip.Ilang araw na ang nakakaraan simula nang makauwi sila ng mga anak niya galing sa bahay ng mga Del Fuego. Hindi pa rin nawawala sa kaniyang isip hanggang sa mga oras na iyon ang nangyari. Nang bago sila umalis ay wala naman nang binanggit ang mga ito sa kaniay tungkol sa kung ano ang napag- usapan nila.Simula din nang araw na iyon ay hindi niya pa nakakausap si Luther muli. Hindi niya tuloy maiwasan na isipin na baka nagalit ito sa kaniya dahil sa nangyari. Hindi niya naman iyon ginusto at mas lalong hindi niya iyon sinadya. Napabuntung- hininga na lamang siya at pagkatapos ay tuluyan nang itiniklop ang kaniyang laptop.Napatingin siya sa kaniyang orasan na nakapatong lamang sa kaniyang lamesa, alas singko na pala ng hapon. Hindi niya namamalayan ang oras dahil masyado siyang naging busy sa kan
Kasalukuyan silang nakaharap sa hapag kainan ng mga oras na iyon. Hindi nila kasama sa hapag ang kaniyang mga anak dahil kasama ng mga ito ang dalawa niyang kapatid. Nagkulong na muna sila sa kwarto upang maglaro kaya sila- sila ang magkakaharap nang mga oras na iyon at katabi pa nga niya si Luther. “So kaya kami nandito ngayon ay para pormal ng mamanhikan.” masayang saad ni Maam Minerva at pagkatapos ay sumulyap sa kanila ni Luther. “Ngayong gabi ay pag- uusapan na natin ang tungkol sa kasal na magaganap sa susunod na buwan.” dagdag nito na dahilan kung bakit bigla na lamang siyang napaubo. Kumakain sila ng mga oras na iyon kaya nasamid siya sa sobrang gulat. Napatakip siya sa kaniyang bibig at pagkatapos ay ilang beses na napaubo. Mas lalo lamang siyang nagulat nang maramdaman niya ang kamay ni Luther na humahaplos sa kaniyang likod ng mga oras na iyon. Dahil sa pagkakadikit ng kamay nito sa kaniya ay hindi niya maiwasan ang hindi makaramdam ng kilabot sa buo niyang katawan at p
Halos isang oras nang nakakaalis ang pamilya Del Fuego ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay nananatili pa ring nakatulala si Serene habang nasa harap ng hapag. Halos matapos na ngang iligpit ng kaniyang ina ang mga ginamit nilang pinagkainan. Tulala pa rin siya dahil hind pa rin siya makapaniwala sa mga nagyari.Paano ba naman ay nai- set na ang kanilang kasal at sa susunod na buwan na iyon, katapusan na ngayon kaya halos ilang linggo na lamang ang hihintayin nila.Napapikit na lamang siya at pagkatapos ay napahilot sa kaniyang sentido dahil pakiramdam niya ay tila ba sasabog ang ulo niya sa dami ng iniisip niya. Idagdag pa na hindi maalis sa isip niya ang sinabi ni Luther na sumabay na lamang sila sa gusto ng mga magulang nila dahil wala naman silang magagawa na kung tutuusin ay magagawa naman sila kung ayaw talaga nila.Hindi naman pwedeng magpakasal sila dahil lang sa gusto ng mga magulang nila na labag sa kalooban nila, pero si Luther ay hindi man lang niya kinakitaan ng kahit k
“Sigurado ka ba talaga sa desisyon mo?” tanong ng asawa ni Minerva sa kaniya.Hindi niya ito nilingon at nagtuloy- tuloy siyang pumasok sa kanilang silid at pagkatapos ay ibinaba ang dala niyang bag. Kararating lang nila ng mga oras na iyon galing sa bahay nila Serene.Napabuntung hininga siya kasabay nang pag- upo niya sa kanilang kama.“Ito ang tama para sa kanila.” sabi niya habang pinanuod ang asawa na nagtatanggal ng mga damit upang magbihis.Tumigil ito sa kaniyang ginagawa at pagkatapos ay hinarap siya.“Matanda na sila Minerva, hindi na sila bata. May sarili na silang isip kaya hindi na natin—”“Ginagawan ko na nga ng paraan dahil alam kong hindi naman sila gagawa ng hakbang. Mananatili silang ganuon, isa pa kitang- kita ko sa mga mata ni Serene na mahal niya ang anak natin. Alam kong hindi niya pababayaan si Luther.” halos pabulong na saad niya rito.Isang buntung hininga ang pinakawalan nito at pagkatapos ay naglakad upang umupo sa tabi nito. Hinawakan niya ang kamay nito.
“For my brother’s upcoming wedding, cheers.” sabi nito kaya wala silang nagawa ni Sevi kundi ang itaas din ang mga hawak nilang baso. Napailing na lamang si Sevi bago nito ibinaba ang kamay at lumagok. “I’m so glad hiniwalayan mo na si Lian.” out of nowhere na sabi ni Sevi habang iniikot ikot nito ang yelo sa baso nito. Nilingon niya ito. “Para kang si Mama. Dapat sayo naging babae e.” seryosong sabi niya na ikinangiti lamang nito. Napalingon naman siya kay Kenneth ng bigla na lamang itong tumawa. “Yeah, heard from Mama na wala daw ginawa ang asawa mong yun kundi lumayas rito sa bahay at pag umuwi ay late na.” naiiling na saad nito at pagkatapos ay uminom. Napailing na lamang siya. Kahit wala ito sa bahay nila ay nakakasagap pa rin ito ng balita at bilib siya rito. “Dating asawa.” pagtatama niya sa sinabi nito at ipinagdiinan niya talaga ang salitang dating. Natawa lang ito sa sinabi niya at pagkatapos ay itinuloy na ang pag- inom. “E kayong dalawa, kailan niyo balak mag- asa
Kasusundo lamang ni Serene sa dalawa niyang anak ng mga oras na iyon. Hindi kasi naharap ng kaniyang ama na sunduin ito kaya siya na lamang ang sumundo sa mga ito. Isa pa ay nandoon naman si Shiela at alam niyang maasahan naman ito kaya pumayag siya. Isa pa ay hindi naman niya maaatim na pabayaan doon ang mga anak niya. Bago siya bumalik sa kanilang shop ay ihahatid na niya muna ang mga ito sa bahay nila. Medyo may kalayuan din ang kailangan niyang lakbayin hanggang sa tuluyan na siyang makarating sa bahay nila. Tahimik naman ang kanilang byahe, tinitingnan- tingnan niya ang dalawa mula sa rearview mirrow ng sasakyan at tahimik lang naman ang mga ito na naglalaro sa kanilang bagong tablet. Hindi niya naiwasan ang mapailing. Halos ilang beses pa lamang ng mga itong nakakasama ang pamilya Del Fuego ngunit spoiled na ang mga ito rito. Lahat ng gusto ng mga ito ay nakukuha na ng mga ito kaya si Adam ay tuwang- tuwa kapag alam niyang biyernes na. Hindi naman siya nagagalit ng dahil doon
Tagaktak ang pawis ni Sevi sa loob ng operating room habang isinasagawa ang operasyon. Halos isang oras na ang nakakalipas ngunit hindi pa rin tapos ang operasyong isinasagawa nila kay Serene.—------“Ano ba! Magsitahimik kayo!” sigaw ni Lian sa dalawang batang kanina pa iyak ng iyak.Ang sakit na ng tenga niyang nakakarinig sa mga ito. Kanina pa niya sinasabihan ang mga itong tumahimik ngunit walang silbi iyon dahil iyak pa rin ng iyak ang mga ito.Biglang natawa si Bill dahil sa pagsigaw niya at pagkatapos ay nilapitan ito. Hinaplos niya ang braso nito at pagkatapos ay niyakap niya ito mula sa likod ngunit mabilis itong nagpumiglas at pagkatapos ay lumayo sa kaniya.“Patahimikin mo ang mga iyan kung hindi ay baka pasabugin ko ang mga bibig ng mga iyan pag ako ang nainis.” inis na saad niya at pagkatapos ay lumabas mula sa silid kung nasaan ang dalawang bata.Napailing na lamang si Bill habang sinusundan ito ng tingin at pagkatapos ay hinarap sa wakas ang dalawang bata. Kitang- kita
Mabilis nga ang naging pangyayari at pagkatapos nilang sabihin iyon ay kaagad na siyang hinadaan ng kaniyang ina ng mga gamit na dadalhin niya. Ayaw niya sanang pumunta ngunit wala na lang din siyang nagawa at pagkatapos ay nang gabing din yun ay bumyahe na sila kaagad. Sa kanilang byahe nga ay wala silang imikan ni Luther kahit pa magkatabi sila sa likod ng sasakyan. Inabala niya ang kaniyang sarili sa pagtanaw sa labas ng sasakyan. Hanggang sa nakaramdam siya ng antok at sinubukang matulog habang nakasandal sa kaniyang kinauupuan ngunit laking gulat niya nang bigla na lamang umusog sa gawi niya si Luther at pagkatapos ay inihilig ang kaniyang ulo sa balikat nito. Hindi siya nakapagsalita dahil hindi niya inaasahan iyon. Isa pa ay hindi naman siya nito kinibo simula ng sumakay sila doon kaya nagtataka siya kung bakit nito ginawa iyon. “Baka mauntog yang ulo mo.” simpleng sabi nito sa kaniya. Gusto niya sanang bawiin ang kaniyang ulo mula rito ngunit ramdam na ramdam na niya ang
Pagkatapos lamang ng ilang araw ay pinayagan na si Serene na makauwi na. Wala naman ng nakitang problema sa kaniya at tanging ang kailangan na lamang niyang pagalingin ay ang sugat niya sa kaniyang ulo.Nang araw nga na iyon ay bisita niya si Shiela. Nagpakilala ito na kasama niya sa shop niya. Siya pala ay nagmamay- ari ng isang flower shop sa kabilang bayan. Dahil nga sa nakalimutan niya na ang lahat ay maging iyon ay hindi na rin niya maalala. Hindi rin naman nagtagal sa pagbisita sa kaniya si Shiela dahil kailangan niya raw pumunta sa shop.Kasama nito ang kaniyang ama dahil ang kaniyang ina naman ay siya ang nag- aalaga sa kaniya sa bahay nila. Bago pumunta sa shop ang kaniyang ama ay inihahatid muna nito ang mga anak niya at pagkatapos ay susunduin daw nito at ihahatid pagkatapos.Nang lumabas siya sa ospital ay wala doon si Luther. Tanging ang ina nito ang naroon at kasa- kasama nila. Hindi niya alam pero tila ba nalungkot siya dahil hindi man lang ito nag- effort na pumunta do
Pagkagising na pagkagising nga ni Serene ay ilang test ang ginawa sa kaniya. Pagbalik niya sa kaniyang silid ay mayroong dalawang batang naghihintay sa kaniya doon.“Mama!” tili ng isa sa mga ito at dali- daling nagtatakbo upang yumakap sa kaniya.Kaagad niya rin naman itong niyakap. Bagamat wala siyang naalala tungkol rito ay ramdam niya sa kaniyang puso na mahalaga ito sa kaniya. Sumunod naman ang ang isa at niyakap din siya na katulad din ng isa na niyakap niya lang din pabalik.Tiningnan niya ang mga taong naroon. Naroon si Luther at nang magsalubong ang kanilang mga mata ay bigla na lamang itong nag- iwas ng tingin. Bigla naman siyang nagtaka dahil sa ginawa nitong pag- iwas ng tingin nito. May nagawa ba siyang mali? Sumama ba ang loob nito dahil hindi niya ito maalala?Napukaw ang mga iniisip niya dahil sa isang tinig.“Ate!” sabi ng isang dalaga at dalu- dali ring yumakap sa kaniya.“Ang tagal mo bago gumising ate.” medyo naiiyak na sabi nito.Base sa tawag nito sa kaniya ay na
Nakatulala habang nakasandal sa pader si Serene. Halos ayaw pa rin mag- sink in sa utak niya ang mga sinabi sa kaniya ng kaniyang ina. Tila ba napakalaking rebelasyon iyon para sa kaniya dahil nga wala talaga siyang maalala pati ang pangalan niya ay nakalimutan niya.Ayon sa kaniyang ina ay fiancee niya daw si Luther o ang lalaking naroon kanina at ang humalik sa kaniya. Kaya siguro ganuon ang reaksiyon ng katawan niya nang maglapat ang mga labi nila dahil may espesyal na koneksiyon ang nagkokonekta sa kanilang dalawa.Higit pa sa lahat ay ang sinabi nito na may anak na sila ni Luther at kambal na lalaki. Hindi niya tuloy maiwasan ang malungkot dahil sa sinabi ng kaniyang ina, hindi dahil sa nalaman niya na may anak siya kundi sa dahilan na bakit wala man lang siya maalala tungkol sa mga ito.Syempre ay hindi niya maiwasan ang ma- excite lalo pa at ayon sa kaniyang ina ay napakatagal na ng mga itong hinihintay na magising siya at miss na miss na raw siya ng mga ito. Tinanong niya ang
Hindi alam ni Luther ang mararamdaman niya habang palabas ng silid ni Serene. Hindi siya makapaniwala sa sinabi nito, bakit pati pangalan nito ay hindi na nito alam? Hindi kaya na- amnesia ito? Habang naglalakad siya ay hindi niya mapigilan ang kaniyang sarili na hindi mapahilot sa kaniyang sentido ng mga oras na iyon. Naalimpungatan siya sa kaniyang pagtulog. Pakiramdam nga niya ay katutulog lamang niya ng mga oras na iyon pero ganun pa man ay masaya siya na tuluyan ng nagising si Serene. Napakatagal na nilang hinihintay na magising ito lalo na ang mga anak niya. Alam niyang miss na miss na ng mga ito ang kanilang ina lalo pa at hindi nila pinapayagan na dalawin man lang ng mga ito si Serene sa ospital dahil na nga rin sa payo ni Sevi sa kanila. Hanggang sa bigla na lamang siyang napa- aray dahil nauntog siya. Dahil sa sobrang pag- iisip niya ay hindi na niya napansin pa ang kaniyag dinadaanan. Napahilot siya sa kaniyang noo at pagkatapos ay napaangat ng ulo upang tingnan kung sino
Halos dalawa nang linggo ang lumipas ngunit hindi pa rin nagigising si Serene. Mag- aalas diyes na ng gabi ng gabing iyon at si Luther ang bantay nito. Pinauwi niya muna ang mga magulang ni Serene at ang mga kapatid nito dahil may pasok pa ito kinabukasan at hindi pwedeng mag- puyat.Ang mga magulang naman ni Serene ay pinauwi niya dahil walang magbabantay sa mga anak niya, isa pa ay para na rin makatulo ang mga ito ng maayaos. Alam niyang hindi nakaktulog ang mga ito ng maayos sa ospital dahil sa pagbabantay. Sa tagal na ni Serene sa ospital ay ngayon niya lamang ito babantayan, pero halos araw- araw naman niyang dinadalaw ito.Umupo siya sa tabi nito at pagkatapos ay hinawakan ang kamay nito kasabay ng pagtitig nito sa mukha. Payapang- payapa itong natutulog. Nalulungkot siya para sa mga anak niya ng mga oras na iyon dahil gustong- gusto na ng mga ito na makita ang kanilang ina ngunit hindi nila pinagbibigyan ang mga ito pumunta sa ospital, dahil iyon din ang bilin sa kanila ni Sevi
Hindi napigil ng mga pulis na hindi lumapit si Luther sa bahay. Kahit nagpapalitan ng mga putok ang mga ito ay wala siyang pakialam. Handa siyang isugala ng buhay niya mailigtas lamang ang mga anak niya.Rinig niya ang pagtawag sa kaniya ni Kenneth ngunit tuloy- tuloy siya sa ginagawa niyang paggapang. Malapit na siya sa bahay. Mas lalo pang tumindi ang pagnanasa niyang makalapit sa bahay dahil mula sa kinaroroonan niya ay rinig niya ang pag- iyak ng mga anak niya.Hindi niya maiwasan ang hindi makaramdam ng matinding galit. Hindi niya inakalang aabot sa ganito ang lahat.Nang ilang metro na lamang ang layo niya mula sa bahay ay nakita niya ang pagbukas ng pinto kung saan ay lumabas ay may nakikipagbuno sa isang lalaki habang nakatali ang kamay nito. Nanlaki ang mga mata niya nang makita niya kung sino iyon. Si Bill, ngunit bakit nakatali ang mga kamay nito?Nakita niya kung paano nito tinadtyakan ang ari nito kaya bigla itong napahiga at mabilis na pinulot ang baril nito. Kasunod nito
—----Nasa gitna ng bukid ang address na ibinigay sa kanila ni Bill. mula sa daan ay kita nila ang ilang sasakyan na nakaparada sa labas. Sa unang tingin talaga ay wala siyang pagdududa na doon nga talaga dinala ni Lian ang mga anak niya. Pagbaba pa nga lamang niya ng sasakyan ay halos gusto na niya kaagad tumakbo patungo doon pero syempre ay hindi niya naman pwedeng gawin iyon dahil unang- una ay wala siyang dalang baril.Baka salubungin siya ng mga ito ng putok ng baril, wala pa naman pwedeng pagkublihan sa parteng iyon. Ayon sa mg pulis ay kailangan nila ang pagdodoble- ingat dahil baka mamaya ay isa pala iyong patibong. Baka mamaya ay naghihintay na pala ang mga ito sa kanila at nagkalat na sa paligid nang wala silang kaalam- alam.Kapag ganun nga ang nangyari, posible na wala silang magiging laban dahil hindi sa pamilyar sa kanila ang lugar. Idagdag pa nga na walang pwedeng pagtaguan dahil nga puro kabukiran ang nakapaligid sa bahay.“Sir, mauuna muna kami. Dito lang muna kayo sa
Mabilis nga niyang sinagot ito at pagkatapos ay itinapat kaagad ang kaniyang cellphone sa kaniyang tenga.“Hello?” isang baritonong tinig ang sumalubong sa kaniya at hindi pamilyar iyon sa kaniyang pandinig. Sino kaya ito? At ano ang kailangan nito sa kaniya.“Sino to?” walang emosyong tanong niya rito.Unti- unti nang bumibilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon at hindi niya alam kung bakit.“Ito ba ang anak ni Maam Minerva Del Fuego?” tanong ng nasa kabilang linya.Biglang nagsalubong ang kaniyang mga kilay dahil sa tanong nito ng mga oras na iyon. Siya ba ang hinahanap nito o iba? Pero anak ni Minerva Del Fuego? Siya iyon, pero hindi lang naman siya ang anak nito.“Ako nga.” iyon na lamang ang naisagot niya at mas lalong naging curious pa siya lalo kung sino ba ito.“Ako ang imbestigador na kinuha noon ng iyong ina, may isang text message akong ipapasa sayo galing kay Bill at tungkol sa mga anak mo.” sabi nito na ikinapanlaki ng mga mata niya.Umahon ang galit sa dibdib ni