PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Kahit na nahihiya sa dati kong ka-classmate na si Jared, wala na akong choice pa kundi ang makisabay sa kanyang kotse. TAma siya, malabo talaga akong makasakay ng taxi sa lugar na iyun lalo na at masyadong malayo sa lahat at bihira lang kung may dumaang sasakyan. "So, kumusta ka na? Ang tagal ko ding walang naging balita sa iyo ah?" nakangiting tanong sa akin ni Jared habang nakatutok ang kanyang mga mata sa harap ng kalsada. "Ayos lang. Pasensya ka na ha? Ngayun lang ulit tayo nagkita pero naabala na kaaad kita." hingi kong paumanhin sa kanya! Isang mahinang pagtawa ang naging sagot nito bago tumango tango. "Ayos lang! No problem. Maliit na bagay." natatawa nitong bigkas. Wala sa sariling napatitig ako kay Jared. Sa totoo lang, noon pa man kilala na ito sa School sa pagiging mabait. Ni minsan hindi ko man lang narinig na nakipag-basagulero ito kahit na ang totoo galing din ito sa mayamang angkan. Marami kaming mga ka-classamates niya ang nalil
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV HALOS mahigit isang oras din ang lumipas bago bumalik si Jared dito sa condo unit niya na may bitbit na mga plastic na kung anu-ano. Hula ko namili siya ng mga pagkain pero mas nagulat ako nang iabot niya sa akin ang isa pang plastic na dala-dala niya. "Para sa iyo. Mga damit iyan. Para naman makapagpalit ka na." nakangiti nitong wika sa akin Sa hindi ko malaman na dahilan, muli akong nakaramdam ng matinding hiya sa kanya. Hindi nagtatanong si Jared kung bakit ganito ang suot ko ngayun pero alam kong may idea na din siya. Sino ba naman ang hindi magduda kung ang kasuotan ko ngayun ay damit ng isang lalaki tapos nadaanan niya pa ako sa isang alanganin na lugar na bihira lang daanan ng isang public transpo. "Salamat! Hayaan mo, kapag nakaluwag-luwag ako, babayaran ko ito." pilit ang ngiting sagot ko sa kanya. "Don't mention it! Sige na, magpalit ka na muna ng damit habang hinahanda ko sa table ang mga pagkain. Kumain ka muna bago ka muling matulo
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV EKSAKTO alas otso ng umaga nang huminto ang kotse ni Jared sa tapat mismo ng masikip na iksinita kung saan ako nakatira. Pagkatapos kong makapagpasalamat dito, dali-dali na akong bumaba ng kanyang kotse. Isang tango at matamis na ngiti ang naging tugon nito sa akin bago ito umarangkada paalis. Akmang maglalakad na sana ako papasok ng iskinita para sumilip muna ng bahay bago pumasok sa trabaho nang nakasalubong ko naman si Risa. Nang makita ako nito, hindi nakaligtas sa mga mata ko ang pag-aalala sa mukha nito "Amber..saan ka ba galing? Alam mo bang kahapon pa kita hinahanap?" seryoso niyang tanong sa akin. Natameme naman ako. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. "PInapahanap ka din ni Sir Lucian. Kagabi, halos magdamag ka niyang inabangan dito sa may labasan. Ano ba ang nangyari sa iyo? Bakit hindi ka ma-contact?" seryoso nitong tanong. "Mahabang istorya, Risa. Pasensya ka na talaga! Hayaan mo, magkikwento ako kapag may mahaba tayong
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "LUCIAN, ano ang ibig mong sabihin? Hindi kita maintindihan. Bakit ka ba nagagalit?" naiiyak kong tanong sa kanya. "HIndi mo ako maintindihan? Gaano ba kapurol ang utak mo para hindi mo ako maintindhan, Precious?" galit niyang sigaw sa akin. Nanlilisik pa rin ang kanyang mga mata habang nakatitig sa akin na siyang naging dahilan kaya naman lalo akong nakaramdam ng matinding takot "Ano ang sabi ko sa iyo kahapon? Hintayin mo ako sa Villa dahil babalik kaagad ako. Pero ano ang ginagawa mo ha? Sino ang sumundo sa iyo kahapon?" galit niyang bigkas. Kaagad namang nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Paano niya nalaman na kasama ko kahapon si Jared? Nakita niya ba? "Akala ko iba ka sa lahat pero nagkakamali ako. Isa ka din palang walang kwentang babae. Isa kang babae na pwedeng tapalan ng pera para bumukaka." nakangisi nitong wika pero ramdam ko ang pait sa boses niya. "Now! Okay fine....kung gusto mo ng pera, ibibigay ko sa iyo. Ako na lang muna ang m
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV"Oh shit! fuck! Ang sarap ng bibig mo! Malapit na ako!" narinig kong sambit ni Sir Lucian na para bang sobra siyang nasisiyahan sa ginagawa niyang ito sa akin. Halos sumasagad hangang sa lalamunan ko ang alaga niya at hindi niya man lang naalala na nahihirapan ako. Ilang beses na din akong napaduwal pero wala pa rin siyang pakialam. Ni kahit na katiting na awa, wala akong nakita sa kanyang mukha. ILANG pagkadyot pa ang ginawa ni Sir Lucian sa bibig ko bago sumabog ang katas niya. Direcho iyun sa lalamunan ko kaya ang iba doon ay nalunok ko pa nga talaga! Lalo naman akong napaiyak.Pagkatapos niyang makaraos, hinila niya ako patungo sa may sofa. "Sir Lucian, tama na! Please..maawa ka sa akin. Ayaw ko na!:" halos maghalo na ang sipon at luha ko sa matinding pagmamakaawa sa kanya. Sabog-sabog na din ang buhok ko pero halimaw talaga siguro siya. Basta niya na lang akong pinahiga sa sofa at walang sabi-sabing ibinaba niya ang pambaba kong kasuotan. WAla
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV PAGKATAPOS ng mainit na sandali sa pagitan naming dalawa ni Lucian, tulala akong napaupo sa sofa. Siya naman ay parang wala lang na naupo sa kanyang swivel chair at nagtrabaho ulit. Wala naman siyang ibinigay na office works sa akin. Gusto ko na nga sanang umuwi dahil mukhang wala na naman akong gagawin ngayung araw kaya lang nahihiya naman akong lumabas ng ospina. Punit-punit kasi ang suot kng blouse. Muli akong napatitig kay Sir Lucian nang maramdaman ko na mula sa pagkaka-upo sa kanyang swivel chair, bigla itong tumayo. Naglakad ito sa pinakadulong bahagi ng opisina at may pinindot siya at kaagad na nanlaki ang mga mata ko sa matinding pagtataka nang bumukas iyun na para bang pintuan. Parang isang secret door. "Halika ka dito. Magpahinga ka muna!" pautos na wika niya! Kahit na dalawang beses na siyang nakaraos, mainit pa rin ang ulo niya kaya mabiliis na din akong tumayo at naglakad palapit sa kanya. Doon ko napagtanto na may secret door nga
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV NANG mapag-isa ako dito sa loob ng secret room ng opisina, hindi ko na napigilan pa ang mapahaghulhol ng iyak. Feeling ko, isa akong napakaruming babae. Ni sa hinagap, hindi ko akalain na mararanasan ko ito mula sa mga kamay ni Lucian. Pero hindi. HIndi ako papayag na habambuhay akong lapastanganin ni Lucian. Hindi ako papayag na magawa niya ang lahat ng nais niya sa akin. Pero ano nga ba ang laban ko sa kanya? Paano ako makakawala sa kanya? Wala sa sariling hinila ko ang kumot at itinakip sa aking katawan. Ang blouse ko ay sinira ni Lucian kanina kaya ang suot ko ngayun ay tanging bra lang sa pag-itaas . Mabuti na lang talaga at hindi niya sinira ang skirt ko. Gayunpaman, paano ako lalabas sa opisina na ito na ganito ang hitsura ko? Sa naisip kong iyun muli akong napahaghulhol ng iyak. Hindi ko din maiwasan na maawa sa aking sarili. Mali pala talaga ang pumasok sa isang maling gawain. Dapat pala hindi na lang ako pumayag pa na makipagtalik k
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV GABI na nang sabay kaming lumabas ni Sir Lucian sa loob ng kanyang opisina. Bago na ang aking kasuotan. Mabuti na lang talaga at binilhan niya ako ng bagong damit kung hindi, hindi ko talaga ma-imagine ang sarili ko na maglakad palabas na sira-sira ang aking kasuotan. Pareho na din kaming nakaligo. Nakaakbay si Sir Lucian sa akin na para bang ayaw niya na talaga akong pakawalan. Ramdam ko ang pananakit ng buo kong katawan kaya kailangan kong gumawa ng paraan para makauwi muna ako ng bahay. Gusto kong magphinga. Gusto kong matulog ng mahaba. "Ammmh, Sir Lucian pwede bang sa bahay na muna ako?" mahina kong wika nang makarating kami ng kotse. Napansin kong natigilan siya habang seryosong nakatitig sa akin. "Why?" seryosong tanong niya. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago ako sumagot "Alam niyo po ba kung bakit ako napilitang umalis na Villa kahapon? Dumating ang Mommy mo at pinaalis niya ako." seryoso kong bigkas. Kailangan kong
LUCIAN MONTEFALCO FERRERO POV HINDI ko mapigilan ang maikuyom ang aking kamao sa katagang narinig ko mula kay Precious. Ang mga salitang binitiwan niya ay parang isang matalim na punyal na bumabaon sa puso ko. Katabi ko lang siya ngayun pero para bang nakapahirap niya pa ring abutin. Hangang ngayun, nakikita ko pa rin sa mga mata niya ang pait. SAbagay, masyado pang maaga ang lahat. Hindi pa dapat ako magpakita sa kanya pero hindi ko na talaga kaya. Miss na miss ko na siya. Miss na miss ko na ang Precious ko "Yeah...ang pagkikita nating ito ay aksidente lang and since magkakilala naman tayo before, hayaan mo akong i-treat ka." seryosong sagot ko. Ibinaling ko na ang tingin ko sa unahang bahagi ng sasakyan dahil nakikita ko na sa mga mata niya ang pagkailang sa tuwing napapatingin siya sa akin. "Busog pa ako. Sorry, Mr. Ferrro pero pwede bang pakibaba na lang ako sa gilid ng kalsada?" seryosong bigkas niya. "Precious, kaninang umaga pa ako walang matinong kain. Malungk
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Walang duda! Napansin nga siguro ni Lucian ang presensya ko kanina sa stadium kaya nandito siya ngayun sa harapan ko God, sana hindi ito ang umpisa ng pangungulit niya sa akin. Minsan na siyang nangako sa akin na hindi niya na ako guguluhin pero ano ang ginagawa niya ngayun sa harapan ko? Bakit bigla na naman siyang sumulpot sa buhay ko? "Come on, Precious sumakay ka na! Don't worry, gusto lang kitang makausap." seryosong muling bikgas ni Lucian Mariin kong naipikit ang aking mga mata! Ayan na naman! Narinig ko na naman mula sa bibig niya ang pagtawag niya sa aking pangalan na Precious. Sa lahat ng mga taong nakakilala sa akin, tanging siya lang ang tumatawag ng Precious sa akin. Kadalasan kasi Amber talaga! "Lucian...hindi ako sasakay. Sorry, pero ayaw ko nang makipag-usap sa iyo." mahina kong sambit! Pilit kong nilalabanan ang takot sa puso ko. Naramdaman kong nag-umpisa nang pagpawisan ang aking kamay dahil sa namuong matinding tensiyon sa pu
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ PAGKALABAS ko ng stadium, direcho akong pumasok ng banyo. Ramdam ko ang panginginig ng buo kong katawan. Parang nagpa- palpitate din ang puso ko sa lakas ng kabog nito. Bakit ba naakaliit ng mundo? Hindi ba pwedeng time out muna? Ayaw ko na siyang makita eh. Hindi ko na kaya. Mariin kong naipikit ang aking mga mata. Parang eksena sa pelikula na biglang naglitawan sa balintataw ko ang mga paghihirap na naranasan ko mula sa mga kamay niya. Hangang ngayun, sariwa pa rin sa alaala ko ang lahat. Minsan, napapanaginipan ko pa nga eh. Pinilit kong maging okay pero ngayung muli ko na naman siyang nakita, feeling ko muli na naman akong bumalik sa dati. Malalim akong napabuntong hininga. Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko. Hindi pa nga ako nakatiis at naghilamos na ako. Para magising ako sa katotohanan na hindi na talaga pwede. Na kailangan kong maging matatag sa lahat ng oras. Nasa ganoon akong kalagayan nang bumukas ang pintuan ng banyo. Magkasunod na
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV HINDI ko na talaga nakita pa sila Sapphire at Ruby hangang sa kasunod naming subject kaya naman no choice ako kundi ang sumabay na kina Melanie at Gerald patungo sa stadium kung saan sasaksihan namin ang maiksing program para sa pag-turn over ng at pagbukas ng bagong library na si Lucian daw ang nagdonate. Kanina pa ako kinakabahan. Nagdarasal na sana hindi ako mapansin ni Lucian. Pinanghahawakan ko ngayun na sa dami ng mga istudyante na manonood, hindi niya naman siguro ako mapapansin. Ang alok naman ni Gerald tungkol sa pagiging muse ko sa team nila ay sinabi kong pag-iisipan ko muna. Titingnan ko muna ang magiging reaction nila Sapphire at Ruby. Tatablahin ko na sana ang offer ni Gerald na maging muse kaya lang noong sinabi niya sa akin kapag pumayag daw ako, pwede daw maging free ang tuition ko sa susunod na School year, nagbago na ang isip ko. Parang gusto ko nang pumayag. Graduating na ako next year at kapag makalibre ako ng tuition, pwed
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Nakita niya ba ako? Feeling ko, hindi naman siguro. Normal lang naman na ilibot niya ang tingin sa paligid at hindi porket tumitig siya sa gawi namin ni Melanie kanina, nakita niya na ako. Iyun ang naglalaro sa isipan ko habang mabilis ang hakbang na naglakad ako paalis. Naramdaman ko naman ang pagsunod sa akin ni Melanie habang tinatawag ang pangalan ko. "AMBER. sandali." Tuloy-tuloy lang ang mabilis kong paghakbang palayo. Ayaw ko nang bigyan ng chance na mamukhaan pa ako ni Lucian. Ayaw kong malaman niya din na nandito lang din ako sa iskwelahan na ito. Nang makarating kami ng canteen, tulala akong naupo sa pinakasulok na bahagi. HIndi ko mapigilan ang mapahawak sa aking dibdib nang maramdaman ko ang malakas na tibok nito. "Amber, grabe ang bilis mo namang maglakad." narinig kong sambit ni Melanie. Naupo siya sa katapat na upuan habang kapansin-pansin sa mukha niya ang matinding pagtataka habang nakatitig sa akin. "Nauuhaw na kasi ako. Teka
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Kinalunisan, balik iskwelahan na naman. Sulit ang weekends ko kasi nakapagpahinga ako ng maayos. Wala naman kasi kaming ibang ginawang magkakaibigan kundi magkulong sa bahay at abala sa movie marathon. Kakagaling ko lang ng banyo nang hindi ko mahagilap sila Sapphire at Ruby. Hindi ko alam kung saan sila nagpunta kaya no choice ako kundi ang magtanong sa Isa pa naming classmates na malapit lang din sa akin "Melanie, napansin mo ba sila Sapphire at Ruby?" Hindi ako close sa iba ko pang mga classmates maliban kina Ruby at Sapphire kaya kita ko ang gulat sa mukha ni Melanie nang bigla ko siyang lapitan. "Ang dalawa mong mga bodyguards na sila Sapphire at Ruby ba?" nakangiting tanong niya sa akin. Gulat naman akong napatitig sa kanya. Hindi ko alam kung nagbibiro lang ba siya or hindi lalo na at nakakahiya kung marinig nila Sapphire at Ruby ang salitang binitiwan nitong si Melanie. Imagine, napagkamalang mga bodyguards ko ang mga taong walang ibang
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ Masarap magluto si Ruby. Iyun ang napatunayan ko sa araw-araw kong natitikman ang niluluto niya. Hindi pahuhuli sa lasa sa mga mamahaling restaurant na kinakainan namin dati ni Lucian. Nagtataka nga ako kung bakit hindi na lang siya nag culinary eh. Tapos magtayo siya ng sarili niyang restaurant. "Ruby, saan ka nga pala natutong magluto?" kasalukuyan kong nilalantakan ang dessert nang hindi ko na talaga mapigilan pa ang sarili ko na tanungin siya. Curious na kasi talaga ako eh. "Ha? Ah...sa Mommy ko. Yeah...sa Mommy ko. Bata pa lang ako tinuruan niya na ako na magluto." nakangiti niyang sagot sabay iwas ng tingin sa akin. SA ilang buwan na magkakasam kami sa iisang bubong, kilalang kilala ko na din ang ugali nila. Alam na alam ko din kung kailan sila kumportable or hindi. Sa nakikita ko ngayun kay Robinhood, mukhang hindi siya kumportable sa tanong kong iyun. Pagkatapos namin kumain, nagpasya akong muling lumabas ng bahay habang hinihintay ko na mat
LUCIAN MONTEFALCO FERRERO POV "My Precious!" mahina kong bulong sa sarili ko habang nakatanaw kay Precious Amber na ngayun ay abalang abala sa kakapalit ng mga kurtina. Napansin ko din na napatitig siya dito sa gawi ko pero walang dapat na ipangamba. Masyadong tinted ang glass kung saan ako nakatayo at hindi niya ako makikita. Kanina pa ako nakatanaw dito sa may bintana at inaabangan talaga siya. Ngayung nasilayan ko na siya, ibayong tuwa ang nararamdaman ng puso ko. Feeling ko sulit ang halos isang oras kong pagtayo dito sa may bintana makita lang siya. Lalo siyang gumanda. Bumalik na din sa dati ang pangangatawan niya. Siguro nga masaya siya sa buhay niya na wala ako. Na hindi niya ako nakikita. 'I really missed you, Precious. Sana lang talaga maghilom na ng sugat sa puso mo at mapatawad mo na ako sa lahat ng mga pagkakamali ko." mahina kong sambit. Alam kong magsisisi man ako, hindi na maibabalik pa ang mga nangyari na. Nasaktan ko na siya ng sobra and worst muntik pa si
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV KINAUMAGAHAN... MAAGA akong nagising pero mas may maaga pa pala. Si Ruby na nasa kusina at abala na sa pagluluto samantalang si Sapphire naman ay nag jogging daw sa labas. "Amber, dumaan kami kagabi sa coffee shop kung saan ka nagta-trabaho pero maaga ka daw umalis. May sakit ka daw? Kumusta na ang pakiramdam mo ngayun?" seryosong tanong sa akin ni Ruby. Naglakad ako patungo sa ref at nagsalin ng tubig sa braso at ininom iyun. "Oo eh. Biglang sumama ang pakiramdam ko. Pero huwag kang mag-alala, ayos na ako ngayun.:" nakangiti kong sagot "Kaya mo ba talaga? I mean, baka naman epekto na iyan sa kakapuyat mo. Itigil mo na kaya ang pagpapartime mong iyan? Kung ubos na ang pera mo, willing naman kaming dalawa ni Sapphire abunuhan ang mga pangangailangan mo eh. Pwede mo kaming bayaran once na maka-graduate at makahanap ka na ng trabaho na may mas malaking sweldo." nakngiti nitong wika sa akin "Naku, mahirap iyang sinasabi mo. Tsaka, huwag kang mag-a